ตอนที่ 5 นี่ก็ได้ด้วยหรอ
เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลถังเซวียก็พูดไม่ออกเช่นกัน
วันนี้เธอหยุดครึ่งวันเพื่อไปช้อปปิ้ง
ขณะซื้อของ เธอบังเอิญเจอชายคนนี้ ฉินซือเจีย
ถ้าไม่ใช่เพราะชายหนุ่มอีกคน เธอคงไม่สามารถหลุดจากเขามาได้
เธอไม่คิดว่าฉินซือเจียจะมารับการรักษาที่โรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่โดยบังเอิญ!!
ผู้ชายคนนี้เป็นลูกชายของฉินเทียน?
เมื่อกี้เธอจงใจปกปิดรูปร่างหน้าตาของเธอ แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยังจำเธอได้
"เป็นเธอนั้นเอง...."
ตอนนี้เธอกำลังฟังการสนทนาระหว่างฉินเทียนและฉินซือเจีย และจำได้ว่าฉินเทียนคือใคร
แม้ว่าเธอจะทำให้ฉินจือเซียขุ่นเคืองและรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่เมื่อเธอได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสองคนในตอนนี้ เธอรู้สึกได้ว่าฉินเทียนน่าจะคุยด้วยได้ง่ายกว่าลูกชายของเขา
“ฮ่าๆๆๆ ใช่ ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน แต่...”
ความโกรธวูบวาบในดวงตาของฉินซือเจีย
“สาวน้อย วันนี้เธอตายแน่ พ่อฉันอยู่ที่นี่ ทั้งเธอและเด็กคนนั้นยังไงก็หนีไปไหนไม่ได้”
“ทำไมฉันต้องหนีด้วย? นายเป็นคนเริ่มก่อน....”
ถังเซวียไม่เต็มใจที่จะแสดงความอ่อนแอและรู้สึกผิดเล็กน้อยในใจของเธอ
ความจริงเธอเป็นเหยื่อของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้นะ
ฉินซือเจียพูดด้วยความดูถูก “แล้วไง?”
“แก...แกสมควรโดนแล้ว...”
“ถังเซวียหยุด”
เมื่อเห็นว่าถังเซวียไม่ยอม หมอก็รีบห้าม
เขารู้ว่าถังเซวียทำงานเก่ง แต่เธอไม่ได้คำนึงถึงสถานการณ์
เธอไม่เห็นเหรอว่าใครยืนอยู่ข้างเขา?
นั่นคือพ่อของเด็กบนเตียง ประธานฉินกรุ๊ป!
คนรวยที่มีชื่อเสียงของเมืองฉิวหมิง
ด้วยพื้นฐานครอบครัวของเขา เธอคิดว่าเธอจะทำอะไรเขาได้?
“ประ...ประธานฉิน ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้นครับ”
คุณหมอกลัวนิดหน่อย
หลังจากการสนทนาระหว่างทั้งสอง ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เขารีบพูดเพื่อหาทางแก้ไขสถานการณ์
ถังเซวียเป็นคนของโรงพยาบาล แม้ว่าปกติแล้วเธอจะไม่เคยสร้างปัญหา แต่เธอก็มีจิตใจที่รักความยุติธรรม
นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขาออกหน้าแทนถังเซวีย
แต่เขาไม่กล้าที่จะมีเรื่องกับฉินเทียน
แม้ในฐานะหัวหน้า เขาเองก็ไม่สามารถต้านทานอิทธิพลของฉินเทียนในสังคมได้
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพูดว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน
"เข้าใจผิด? เข้าใจผิดตรงไหน? ถ้าไม่ใช่เพราะ...”
“หุบปาก แกยังทำเรื่องขายหน้าไม่พออีกหรือไง?”
ฉินเทียนมองไปที่ฉินซือเจียอย่างเย็นชา
แค่คำพูดของฉินซือเจีย ฉินเทียนก็รู้ว่าเขากำลังตามตื้อผู้หญิงคนนี้
จากนั้นเขาก็ถูกเด็กคนหนึ่งกระทืบ
แต่จากความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับพล็อตนิยายทั่วไป และสไตล์ปกติของฉินซือเจีย ต่อให้เขาใช้ตูดคิด เขาก็รู้เหตุผลที่แท้จริงของเรื่องราว
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขามองไปที่หญิงสาว: "สาวน้อย เธอชื่ออะไร?"
"อ่ะ? ฉัน...ฉันชื่อถังเซวีย”
เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่สงบของฉินเทียน ถังเซวียดูหวาดกลัวเล็กน้อยและบอกชื่อของเธอออกไปโดยไม่รู้ตัว
แต่ทันทีที่พูดชื่อออกไป เธอก็รู้สึกเสียใจ
ทำไมคนๆ นี้ถึงถามชื่อฉัน?
เพราะต้องการแก้แค้นใช่ไหม?
จบแล้ว มันจบแล้ว จะโง่บอกชื่อจริงเขาไปทำไม
ด้วยอิทธิพลของเขา การแก้แค้นฉันมันง่ายมากเลยใช่ไหม??
“ถังเซวีย?” ฉินเทียนครุ่นคิด:“อืม เป็นชื่อที่ดี เธอไม่ต้องกลัวนะ”
“ฉัน ฉินเทียนไม่ใช่คนที่ไม่แยกแยะระหว่างถูกผิด ฉันจะตรวจสอบเรื่องในวันนี้ ถ้าไม่ใช่ความผิดของเธอ ฉันก็จะไม่ทำอะไรเธอ”
“หลี่จุน ไปกันเถอะ!”
“ครับ ประธานฉิน”
เมื่อเห็นฉินเทียนจากไป ทุกคนในวอร์ดก็มองหน้ากัน
ฉินซือเจียไม่พอใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามถังเซวียซึ่งรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในตอนแรก ไม่ทันได้ตอบสนองต่อคำพูดของฉินเทียน
ฉินซือเจียที่น่ารังเกียจจะมีพ่อที่มีเหตุผลอย่างนี้ได้ไง??
มันไม่จริงใช่ไหม???
......
ฉินเทียนลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว หลังจากขึ้นรถแล้ว เขาก็มองหลี่จุน
“เฒ่าหลี่ ให้บอดี้การ์ดสองคนคอยดูแลลูกชายของฉัน อย่าปล่อยให้เขาทำอะไรผิดและหาคนมาสอบสวนคนที่กระทืบเขา และประวัติครอบครัวของถังเซวีย”
“ตรวจสอบภูมิหลังครอบครัวของถังเซวีย?”
“อ้อ จับตาดูถังเซวียคนนี้เอาไว้ด้วย”
หลี่จุนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พยักหน้าด้วยความเคารพ: "ครับ ประธานฉิน ผมจะจัดการให้เรียบร้อยครับ"
หลังจากนั้นหลี่จุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาสองสาย
เกือบจะพร้อมกัน เสียงเตือนของระบบก็ดังขึ้น
[ติ๊ง! ลูกชายของคุณถูกห้ามไม่ให้ไปสถานที่แห่งหนึ่งสำเร็จ ทำให้แนวโน้มของโครงเรื่องเปลี่ยนไปเล็กน้อย คุณได้รับ 100 แต้มวายร้าย]
[ติ๊ง!ถังเซวียหนึ่งในนางเอกเปลี่ยนความประทับใจของเธอที่มีต่อคุณ เปลี่ยนทิศทางของโครงเรื่องเล็กน้อย คุณได้รับ 300 แต้มวายร้าย และได้รับค่าโชค 10 แต้ม]
หื้ม? แม้แต่สิ่งเหล่านี้ก็ได้รับรางวัลหรอเนี่ย?
