ตอนที่ 19-60 ไม้ตายที่ทรงพลังที่สุด

ทหารนับไม่ถ้วนบนเส้นทางดวงดาว พร้อมกับผู้บัญชาการบางส่วนตกตะลึงขณะพวกเขามองดูการต่อสู้นี้

คลื่นมนุษย์โจมตีอาจใช้ได้กับผู้บัญชาการธรรมดา  แต่กับเทพพารากอน...นับว่าเปล่าประโยชน์  เทพพารากอนสู้อยู่ที่นั่น  ในใจกลางทางเดิน และทหารที่อยู่รอบๆ ไม่มีทางเลือก ได้แต่หยุดสู้และไม่กล้าเข้าไปใกล้ในรัศมีพันเมตร

“พลังมหาเทพไม่เข้ากัน”  ลินลี่ย์ส่ายหน้า  เมื่อครู่นี้แม้ว่าพวกเขาจะสู้กันอย่างห้าวหาญ  แต่ลินลี่ย์ไม่ได้แปลงร่างมังกรแต่แรก  แต่ลินลี่ย์ที่ไม่แปลงร่างก็เสียเปรียบจริงๆ เมื่อสู้กับแม็กนัส!  แม็กนัสใช้พลังมหาเทพวิถีชะตาซึ่งมีผลมาก  ขณะที่ลินลี่ย์สามารถใช้แต่เพียงพลังมหาเทพวิถีทำลายล้าง

เขาเป็นรองกว่าในด้านนี้ ดังนั้นแม้ว่าเขาใช้สุดยอดไม้ตายพันธนาการมิติ  เขาก็ยังเสียเปรียบ

ลินลี่ย์ถูกบังคับให้แปลงร่าง!

เมื่อแปลงร่างเป็นมังกร พลังโจมตีของลินลี่ย์พุ่งพรวดทันทีทำให้เขากดดันศัตรูโดยใช้พลังโจมตีวัตถุได้

“ครั้งก่อน เมื่อข้าซ้อมมือกับท่านเลย์ลิน  ข้าไม่ได้แปลงร่างเป็นมังกร  หลังจากแปลงร่างแล้ว หลายอย่างเป็นไปตามที่ข้าคิดไว้”

พลังของปณิธานพิเศษมาก

ตราบเท่าที่ลินลี่ย์ผสานพลังกับปณิธาน พลังของเขาจะเพิ่มขึ้นมากมาย  พลังป้องกันของเกล็ดมังกรของเขาและพลังโจมตีล้วนเพิ่มขึ้นทั้งหมด  พลังของปณิธานมีพลังเปลี่ยนสิ่งที่เปื่อยให้เป็นสิ่งที่น่าทึ่ง  เทพพารากอนไม่ต้องการสมบัติมหาเทพ  ก็สามารถเอาชนะผู้บัญชาการผู้มีสมบัติมหาเทพได้

“จะฆ่าเทพพารากอนเป็นเรื่องยากจริงๆ”  ลินลี่ย์เงยหน้ามองดูแม็กนัส

แม็กนัสไม่มีเกราะมหาเทพสำหรับป้องกัน  แต่ม่านพลังป้องกันสร้างจากพลังมหาเทพบริสุทธิ์ เมื่อหลอมรวมกับปณิธานของพารากอนก็ทำให้แม้โดนหางมังกร หมัด และเขาของลินลี่ย์ก็ยังทำให้เขาบาดเจ็บหนักไม่ได้

เทพพารากอนไม่มีจุดอ่อน  นี่ไม่ใช่แค่พูดกันเฉยๆ

พลังป้องกันและพลังโจมตีแข็งแกร่งแทบทุกด้าน  แม้ไม่ต้องมีสมบัติมหาเทพ

“ควั่บ”  ร่างของลินลี่ย์กลายเป็นภาพเลือนราง  บินขึ้นไปในท้องฟ้าจนกระทั่งยืนอยู่ในระดับเดียวกับแม็กนัส ทั้งสองจ้องมองกัน

ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งทั้งสองคนลอยนิ่งอยู่ในกลางอากาศ

“สมาชิกเผ่ามังกรฟ้า หลังจากแปลงร่างเป็นมังกร ทำให้พลังเพิ่มขึ้นมากมายอย่างแท้จริง ”อย่างไรก็ตาม อย่าย่ามใจเกินไป นั่นแค่เริ่มต้นเท่านั้น!”  หลังจากพูด แม็กนัสดูเหมือนกลายเป็นดวงอากาศเปล่งรัศมีอ่อนไปทุกทิศทางขณะที่แสงรัศมีเริ่มเจิดจ้าขยายออกไป

สำหรับในกลางอากาศ หางมังกรของเขาโบกไปมาอยู่ด้านหลังของเขาขณะจ้องมองคู่ต่อสู้ไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย

แม็กนัสเหยียดมือออกและรอบตัวเขาปรากฏลูกโลกแสงขนาดเท่าตัวคน  ลูกโลกแสงแฝงไปด้วยแสงสว่างเจิดจ้าภายในมีดอกบัวแก้วผลึก นอกดอกบัวดูเหมือนจะมีประกายระยิบระยับเป็นเกลียว  ทางเดินดวงดาวสว่างด้วยแสงสีรุ้งซึ่งฉายจากล่างขึ้นข้างบน ทำให้ทั้งหมดดูงดงามมากขึ้น

“เจ้าทุ่มกำลังทั้งหมดจริงๆ!”  ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆ

ครั้งสุดท้าย แม็กนัสใช้พลังโจมตีเดียวกันนี้และเกือบจะฆ่าลินลี่ย์ได้  แต่ลินลี่ย์ไม่เพียงแต่หนีพ้นจากความตายได้  เขายังมีการเปลี่ยนแปลงอีกด้วย  แต่ครั้งนั้น แสงลูกกลมมีขนาดเท่ากับกำปั้นเท่านั้น  ขณะที่ครั้งนี้มีขนาดเท่าตัวคน!  ความจริงเป็นไม้ตายเดียวกันกับครั้งก่อน เพียงแต่มีขนาดที่แตกต่างกันในเรื่องของพลังวิญญาณที่ใช้ออกไป

ความจริง..ลูกกลมที่มีขนาดเท่าคนนี้สามารถสร้างลูกกลมเท่ากับปั้นได้เป็นร้อยลูก

“ฮึ่ม!”

สายตาของแม็กนัสเยือกเย็น  และแสงลูกกลมเจิดจ้าที่ลอยอยู่ข้างหน้าระดับอกของเขายิงแสงเข้าหาลินลี่ย์ทันที

“ฮ่าฮ่า...”  ลินลี่ย์เพียงแต่หัวเราะเสียงดัง  ร่างของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นมนุษย์เม่น ขณะที่เขายิงระลอกกระบี่ใสออกไป  ทันใดนั้นระลอกกระบี่ยิงออกไปต่อเนื่องกระทบเข้ากับลูกกลมแสงขนาดสองเมตร

ทีละก้าว ทีละก้าว ระลอกพลังกระบี่นับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาลูกกลมแสง

“ปัง!” ผิวแสงของลูกกลมแสงแตก เผยให้เห็นดอกบัวใสที่กำลังบาน ขณะต่อมาดอกบัวดูเหมือนเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง

ระลอกกระบี่ใส่นับไม่ถ้วนยิงใส่ดอกบัวใส

“เฟี้ยวว!” ดอกบัวขนาดใหญ่ยิงใส่ลินลี่ย์ต่อเนื่องขณะที่หมุนไม่หยุด  เมื่อระลอกกระบี่ชุดแล้วชุดเล่ายิงออกไป  ขณะเดียวกัน...ดอกบัวก็ถูกใช้ไปด้วย และขนาดของดอกบัวหดเล็กลง

“หืม?” แม็กนัสสีหน้าเปลี่ยน  “พลังโจมตีวิญญาณที่ทรงพลังนัก!”

ระลอกกระบี่คลื่นสลายทำให้แม็กนัสประหลาดใจ

ในช่วงเวลาสั้นๆ ดอกบัวหดเล็กลงมาก

ความจริงไม่ใช่เรื่องแปลก  แม้ว่าหลังจากหลอมรวมเคล็ดลับกฎธาตุดินได้สี่เคล็ด  ความเข้าใจของลินลี่ย์เกี่ยวกับเคล็ดลึงลับซึ่งส่งผลถึงพลังโจมตีวิญญาณยังอ่อนกว่าพลังโจมตีนี้ของแม็กนัสมาก  เพียงแต่พลังจิตของลินลี่ย์มากกว่าเมื่อตอนที่เขาใช้พลังมหาเทพถึงสิบเท่า  และพลังของปณิธานของเขา มากกว่าพารากอนทั่วไปถึงสิบเท่า  แค่สองด้านนี้ก็ทำให้พลังโจมตีวิญญาณของลินลี่ย์ไม่ได้อ่อนแอกว่าแม็กนัสเลย

“ฮึ่ม”  แม็กนัสตั้งใจ และทันใดนั้นดอกบัวที่กำลังหดเล็กลงก็เริ่มหมุน  กลีบบัวเริ่มหลุดทีละกลีบและกลายเป็นเส้นสายสิบเส้นยิงใส่ลินลี่ย์  ระลอกกระบี่คลื่นสลายสามารถป้องกันไว้ได้ส่วนหนึ่ง  กลีบบัวที่เหลือยังคงยิงเข้าไปในร่างของลินลี่ย์

“แม็กนัส, สุดยอดไม้ตายของเจ้ามีพลังเพียงเท่านี้หรือ?”  ลินลี่ย์มองดูแม็กนัส

“เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?”  แม็กนัสลอบตกใจ  “ต่อให้ลินลี่ย์สามารถทนได้ ก็ไม่ควรจะเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา”

ความจริงลินลี่ย์ไม่สนใจแม้แต่น้อย  เพราะสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณของเขา แหวนมังกรขนดซ่อมแซมเสร็จสมบูรณ์มาตั้งแต่สองร้อยปีที่แล้ว!  ตั้งแต่เมื่อวิญญาณของเขากลายสภาพ ลินลี่ย์ใช้พลังจิตซ่อมแหวนด้วยระดับความเร็วน่าตระหนก  และไม่ถึงสิบปีหลังจากวิญญาณกลายสภาพ  แหวนมังกรขนดก็ซ่อมแซมได้เสร็จสมบูรณ์

มีสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณ จะต้องกลัวอะไรกับพลังโจมตีเล็กน้อยแค่นี้?

“ฮ่าฮ่า, แม็กนัส ทั้งหมดนั้นก็คือความสามารถของเจ้าสินะ”  ลินลี่ย์หัวเราะดังลั่นและเสียงหัวเราะของเขากึกก้องไปทั้งเหนือแม่น้ำดวงดาว  “อย่างนั้นตาข้าบ้างละ!”

ขณะที่เสียงกึกก้องดังอยู่ในอากาศ  ลินลี่ย์ควงกระบี่เงาลวงขณะที่เขาบุกเข้าหาแม็กนัส  นอกจากนี้กระบี่คลื่นสลายยิงออกมาจากร่างของลินลี่ย์ตรงเข้าหาแม็กนัส

“อย่าอวดดีนักเลย  เจ้าจะทำอะไรข้าได้?”  แม็กนัสไม่ต้องการแสดงความอ่อนแอ  ดังนั้นเขาหัวเราะบ้างเช่นกัน

ต้องเข้าใจว่ามีผู้สังเกตการณ์ศึกครั้งนี้มากมายหลายคน  พวกเขาเป็นผู้บัญชาการและทหารที่มาจากโลกธาตุศักดิ์สิทธิ์และพิภพชั้นสูง  ถ้าเขาแพ้ อย่างนั้นข่าวนี้จะแพร่สะพัดไปทั่วจักรวาลอย่างรวดเร็ว  ถ้าเขาแสดงความอ่อนแอในตอนนี้ แม็กนัสก็คงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

“ควั่บ!”  หางมังกรของลินลี่ย์ฟาดออกอย่างจับทิศทางไม่ได้

“จะปล่อยให้เขาเข้ามาใกล้ไม่ได้!”  แม็กนัสถอยอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ลินลี่ย์เข้ามาใกล้ เขาจะสามารถโจมตีจากทุกมุม  แม้แต่หนามจากศอก หางมังกรของเขาและส่วนอื่นจึงสามารถคุกคามแม็กนัส

แม้ว่านี่เป็นการอธิบายช้าๆ แต่ในความเป็นจริงเกิดขึ้นรวดเร็วราวกับประกายไฟ  สุดยอดฝีมือทั้งสองในบรรดาเทพต่างผลัดกันโจมตีกัน การปะทะกันหลายครั้งและแต่ละครั้งทำให้ท้องฟ้าแตกแยก  แม้ว่าการโจมตีพลังวิญญาณของพวกเขา..ทำให้ทหารและผู้บัญชาการรอบๆ ต้องตื่นตัว  บางทีพลังของระลอกกระบี่คลื่นสลายครั้งเดียวอาจโจมตีใส่พวกเขาหรืออาจเป็นกลีบบัวของพลังโจมตีแม็กนัสก็ได้  พลังเหล่านี้มีพลังพอจะฆ่าพวกเขาได้เหลือเฟือ

การสู้รบที่ทางดวงดาวเส้นนี้ชะงักไปอย่างสิ้นเชิง  แต่การสู้รบในอีกด้านหนึ่งกำลังถึงจุดที่โหดเหี้ยมอำมหิต

“พวกศัตรูอยู่ข้างหน้า  ใช้พลังโจมตีวัตถุรวมกัน!”

นายกองคนแล้วคนเล่าสั่งให้ร่วมมือโจมตีกันเป็นระลอก  ทหารบาดเจ็บล้มตายมากมายราวกับยุคเก่าล่มสลายยุคใหม่กำลังเข้ามาแทน  ป้ายผู้บัญชาการมากมายร่วงตกหล่น  เห็นได้ชัดว่ากองกำลังฝ่ายโลกธาตุมืดได้เปรียบจำนวนคน และกำลังไล่กดดันเพื่อชัยชนะ

ผู้บังคับการกองพันรีบเร่งโจมตีด้วยพลังโจมตีวัตถุ

และจากนั้นพวกเขาถอยกลับมา  ปล่อยให้กองพันเคลื่อนขบวนไปข้างหน้าและโจมตีด้วยพลังโจมตีวิญญาณ!

ทหารของโลกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ก็บุกขึ้นมาข้างหน้า  แต่การจัดลำดับการโจมตีจากกองทัพโลกธาตุมืดข่มพวกเขาไว้ได้อย่างสิ้นเชิง

เมื่อกุมความได้เปรียบอย่างสมบูรณ์แล้ว  ทุกการรบก็กำหนดผลได้ง่าย

จากจุดเริ่มต้น ก็เริ่มถอย และพังทลายโดยรวม...

เมื่อเผชิญหน้ากับการรุกโจมตีร่วมกันด้วยจำนวนมหาศาล  กองกำลังของพันธมิตรแสง ก็แตกพ่ายไปในที่สุด  แม้ว่าบางคนจะมีความกล้าก็ตาม  แต่ก็ไม่คุ้มกับการให้พวกเขาเอาชีวิตไปทิ้งโดยไม่ได้อะไร

“ฮ่าฮ่า เราชนะ!”  ผู้บัญชาการของค่ายทหารมองดูภาพนี้ขณะหัวเราะลั่น

“ครั้งนี้พันธมิตรมืดของเราได้เปรียบจำนวนเล็กน้อยตั้งแต่แรกเริ่ม  นอกจากนี้อีกเส้นทางหนึ่งมีการต่อสู้ของเทพพารากอนทำให้การสู้รบชะงัก  ดังนั้นข้าจึงจัดการให้ทหารเหล่านั้นย้ายกำลังมาที่นี่  เมื่อพวกเขาทุกคนผนึกกำลังกันบุกเนื่องจากเราได้เปรียบเรื่องจำนวน เราสามารถปะทะพวกเขาในการโจมตีครั้งเดียวได้  เมื่อศัตรูกระจายกำลังต่อให้พวกเขาสนับสนุนกำลังเพิ่มขึ้น  ก็สายเกินไป

ในไม่ช้าทหารของพันธมิตรมืดในเส้นทางนี้ก็ไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง  ขณะที่ผู้รอดชีวิตของพันธมิตรแสงต่างล่าถอยไปหมด

“ครืนนน...”  รัศมีสีรุ้งฉายออกมาจากเส้นทางดวงดาวซึ่งพุ่งไปถึงท้องฟ้าหดกลับและหายไป

พันธมิตรมืดได้ชัยชนะ

“ฮ่าฮ่า...ชนะแล้ว!  ชนะแล้ว!”  เสียงร้องร่าเริงดีใจ  ทหารของพันธมิตรมืดโห่ร้องดีใจ

“เราชนะ!”  ผู้บัญชาการทหารเหล่านี้บุกเข้าไปรบด้วยอาการค่อนข้างตื่นเต้น

“ไปกันเถอะ  รีบไปที่เส้นทางดวงดาวอีกสายหนึ่ง  บางทีเราอาจไปทันเวลาดูการต่อสู้ของเทพพารากอนทั้งสอง”  ผู้บัญชาการสั่งกองกำลังของพวกเขาให้เคลื่อนกำลังไปที่ทางดวงดาวอีกเส้นหนึ่ง

มีทหารนับไม่ถ้วนกำลังดูการต่อสู้อยู่ที่เส้นทางด้านลินลี่ย์

“เท่าที่เห็นพวกเขาสู้ยันเสมอกันอยู่  เทพพารากอนกับเทพพารากอน  ยากที่ฝ่ายใดจะชนะและอีกฝ่ายก็ยากจะแพ้”  ผู้ชมดูอดมีความรู้สึกเช่นนี้ไม่ได้

ทันใดนั้น...

“ปัง!”  คลื่นระเบิดที่ทรงพลังระหว่างนักสู้ทั้งสองดังขึ้นขณะพวกเขาแยกจากกันอย่างรวดเร็ว

แม็กนัสยืนอยู่กับที่บนพื้นจ้องมองลินลี่ย์ในที่ไกล  เขาพูดด้วยเสียงชัดเจน  “ลินลี่ย์  ถ้าเราสองคนยังต่อสู้ต่อไป  ก็มีแต่จะเสียเวลา!  ขอโทษด้วยข้าไม่น้อมสนองเจ้าอีกต่อไปแล้ว!  แม็กนัสแค่นเสียงเย็นชา จากนั้นหันหลังบินหนีไป  แม้ว่าแม็กนัสจะเต็มไปด้วยความโกรธ  แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถฆ่าลินลี่ย์ได้  และเขาก็เชื่อว่าลินลี่ย์ฆ่าเขาไม่ได้เช่นกัน!

แม้ว่าเขาจะโกรธและเต็มไปด้วยความเกลียด แต่แม็กนัสก็ต้องยอมรับว่าลินลี่ย์เป็นยอดฝีมือระดับเดียวกับเขาแล้ว

“เสียเวลา? ข้าไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย!”  เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้น  “หรือว่าเจ้ากลัว?”

“หืม?”  แม็กนัสอับอายและมีโทสะ  เขาหันหน้ากลับมาถลึงตามองลินลี่ย์

เขาโกรธลินลี่ย์เพราะไม่เข้าใจเรื่องของกฎ  เนื่องจากไม่ปรากฏผลของการต่อสู้ครั้งนี้  พวกเขาไม่ควรจะจบเรื่องกันตรงนี้  แต่ลินลี่ย์ใช้คำพูดผูกมัดให้เขาอยู่ที่นี่ต่อ  ถ้าเขาจากไปวันนี้ก็หมายความว่าเขากลัว!

สายลมยะเยือกพัดผ่านสมรภูมิมหาพิภพ  ลินลี่ย์ยืนนิ่งกับที่ตัวตรง หางมังกรส่ายไปมา

“เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นชาวเผ่ามังกรฟ้า!  อย่างนั้นเตรียมตัว...รับพลังทักษะเทพธรรมชาติของเผ่ามังกรฟ้าของข้าให้ดี!”  ลินลี่ย์พูดอย่างห้าวหาญเสียงชัดเจน  ทันทีที่เขาพูดจบ  ด้านหลังร่างลินลี่ย์ปรากฏภาพเงามายาของมังกรฟ้าซึ่งยาวมากกว่าหมื่นเมตร  มังกรฟ้าตาทองกำลังจ้องมองแม็กนัส

ทักษะเทพธรรมชาติ - มังกรคำราม!

“ครืน...”  ระลอกพลังเฉพาะแบบแผ่ขยายออกไปทันที!

พลังของทักษะเทพธรรมชาติเกี่ยวข้องกับพลังจิตพอๆ กับพลังสีฟ้าเรืองแสง  ตอนนี้พลังจิตของลินลี่ย์มากกว่าตอนที่เขาใช้พลังมหาเทพถึงสิบเท่า  และเมื่อผสานเข้ากับพลังปณิธานก็มีพลังยิ่งใหญ่กว่าพลังจิตของพารากอน... พลังของทักษะเทพธรรมชาติของลินลี่ย์นี้เป็นไปได้ว่าแค่เป็นรองมหาเทพมังกรฟ้าบรรพบุรุษของเขา!

“ควั่บ!”  ความเร็วของลินลี่ย์เพิ่มขึ้นในระดับสูงสุดขณะพุ่งเข้าหาแม็กนัส

“เอ๊ะ?”  สีหน้าแม็กนัสเปลี่ยนไป  เขารู้สึกเหมือนกับว่าเวลารอบตัวเขาเปลี่ยนไป

เขาทรงพลัง  แต่ลินลี่ย์ที่ใช้วิชานี้มีระดับพลังวิญญาณและปณิธานที่แข็งแกร่งมากกว่าเขาส่งผลให้พลังมังกรคำรามให้ผลในตอนนี้

กระแสเวลาเปลี่ยนไป  แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สามารถคิดได้

แม็กนัสยังคงรู้ว่าเขาต้องป้องกันตัวเอง  เขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถป้องกันเวลาได้  ดังนั้นทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือ.. พยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมพลังมหาเทพของเขาสร้างพลังป้องกัน

“ปัง!”  กระบี่เงาลวงของลินลี่ย์แทงเข้าที่ศีรษะของแม็กนัสเต็มแรง

“แครก...”  ลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงพลังป้องกันที่แข็งแกร่ง  แม้ว่ากระบี่เงาลวงจะแค่เจาะผ่านผิวหนัง  แต่ก็ยังคงได้รับผลกระทบจากการป้องกันที่ทรงกำลัง  เทพพารากอนไม่มีสมบัติมหาเทพ.. ยังไม่มีจุดอ่อน  นี่เป็นแค่การโอ้อวดที่ว่างเปล่า!  อย่างไรก็ตามแม็กนัสถูกพลังโจมตีกระแทกกระเด็นถอยหลัง

“ถ้าข้าไม่สามารถฆ่าเจ้าได้  อย่างนั้นข้าจะต้อนเจ้าเข้าไปในมิติปั่นป่วน!”

ตาของลินลี่ย์กลายเป็นเย็นชา

“ปัง!”  ขาขวาของลินลี่ย์หวดผ่านท้องฟ้ากระแทกลงที่ท้องของแม็กนัส

เขาเคลื่อนไหวเร็วราวกับสายฟ้าและเตะส่งผลให้แม็กนัสกระเด็นลอยขึ้นไปเหมือนดาวตกตรงไปที่ระหว่างทางเดินดวงดาวและมิติปั่นป่วน  “ไม่!”  แม็กนัสฟื้นจากขีดจำกัดเวลา  ทว่าสายไปแล้ว  เขามีแต่เวลาพอให้ร้องด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะถูกล้อมไปด้วยสีรุ้งต่างๆ ของมิติปั่นป่วน

เป็นเหมือนกับว่าเขาถูกน้ำกลืนจมหายไป  แม็กนัสหายสาบสูญไปในมิติปั่นป่วน

เงียบ!

สนิท!

ผู้ชมดูพากันตะลึงไปหมด  เทพพารากอนคนหนึ่ง..ขับเทพพารากอนอีกคนออกไปในลักษณะนั้นหรือ?

ลินลี่ย์ชำเลืองดูมิติปั่นป่วนหลากสีสัน  จากนั้นหันกลับและเดินไปหาบีบี คืนร่างมนุษย์  บีบีจ้องมองลินลี่ย์ตะลึงเช่นกัน  ลินลี่ย์ยิ้ม  “บีบี, ไปกันเถอะ”