ตอนที่ 19-50 ความดื้อรั้นที่น่ากลัว
ภายในห้องศิลาที่เงียบสงัด ลินลี่ย์นอนนิ่งอย่างสงบแก่นธาตุทั้งสี่หมุนวนอยู่รอบร่างของเขา ในห้องศิลาที่เงียบ นอกจากลินลี่ย์แล้วมีแต่เพียงบีบีที่ยังอยู่ ขณะที่บลูไฟร์รีสเจมและเรย์โฮม พวกเขาไม่รบกวนบีบี พวกเขารู้ดีว่าลินลี่ย์และบีบีมีสัมพันธภาพที่ลึกซึ้งเพียงไหน
บีบียืนสงบนิ่งอยู่ข้างตัวลินลี่ย์ หลั่งน้ำตานองหน้า
“พี่ใหญ่” บีบีฝืนยิ้ม “สองพันปีแล้ว ในใจข้า คนที่ข้าชื่นชมเลื่อมใสที่สุดก็คือท่าน บอกตามความสัตย์! เมื่อเรายังอายุเยาว์ข้ามักจะหลับหรือไม่ก็ทำตัวบ้าๆ บอๆ ตามประสา แต่พี่ใหญ่มักจะฝึกหนักอยู่เสมอไม่เคยย่อหย่อนแม้แต่น้อย ข้ารู้ว่าส่วนนี้ต้องทำเพราะมีบิดาของท่านและเพราะมีปู่เดลิน แต่ท่านก็ไม่เคยยอมแพ้จริงไหม?”
“นอกจากนี้เรายังเดินทางท่องเที่ยวผจญภัยด้วยกัน หลายครั้งที่เราพบเจอปัญหาที่ดูเหมือนจะยากลำบากราชาเฟนไลนั่นแข็งแกร่งทรงพลังไม่ใช่หรือ? ท่านเป็นแค่เด็ก แต่ในที่สุดท่านก็ฆ่าราชานั้นได้?”
“แม้ว่าดูเหมือนว่าตอนนั้นศาสนจักรเจิดจรัสก็ยังถูกท่านทำลาย ท่านขุดรากถอนโคนพวกเขาได้ไม่ใช่หรือ?”
“ในสุสานเทพเจ้า เมื่อเราเผชิญพบเจอความยากลำบากมากมายและแม้แต่อันตรายที่ดูเหมือนร้ายแรง เรายังหาทางผ่านมาได้ทั้งหมดไม่ใช่หรือ?”
“เราผจญภัยด้วยกันผ่านมาทั้งแดนนรกและเราไม่เคยล้มลงเรายังสู้บุกเบิกทางของเราในสมรภูมิมหาพิภพ สถานที่อันตรายและน่ากลัวที่สุด! และเราก็ได้รับป้ายผู้บัญชาการมาสี่ป้ายแล้วไม่ใช่หรือ?”
บีบีเม้มปากจ้องมองดูลินลี่ย์ “พี่ใหญ่ ท่านจะไม่ล้มพังทลายตอนนี้!ก็แค่วิญญาณกลายสภาพใช่ไหม? หลังจากเอาชนะเรื่องท้าทายมามากมายท่านจะมาล้มเอาในตอนนี้หรือ? ข้าเชื่อพี่ใหญ่ ท่านจะต้องทำได้สำเร็จ เพราะท่านคือพี่ใหญ่ของข้า พี่ใหญ่ที่ข้าศรัทธาและเลื่อมใสที่สุด”
ขณะที่บีบีพูด น้ำของเขาเริ่มเอ่อเต็มดวงตาอีกครั้งเขากลั้นไม่ให้น้ำตาไหล
ยิ่งมั่นใจคำพูดเขา เขายิ่งรู้สึกตื่นกลัวมากขึ้น
ความจริงบีบีไม่มั่นใจเลย นี่เป็นเพราะลินลี่ย์มีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ถึงสี่ร่าง วิญญาณกลายสภาพของเขาจะได้รับผลกระทบจากแก่นธาตุทั้งสี่ สถานการณ์แบบนี้นับว่าน่ากลัวมาก ถ้าเขาสำเร็จ ....ลินลี่ย์จะเป็นคนที่ในช่วงเวลานับไม่ถ้วน และในแผ่นดินผืนพิภพนับไม่ถ้วนจะเป็นเพียงคนเดียวที่ดำเนินการกลายสภาพวิญญาณด้วยร่างแยกสี่ร่าง
แต่เขาจะสามารถทนได้หรือไม่?
ไม่มีใครทำได้สักคนในประวัติศาสตร์!
“พี่ใหญ่ท่านจะต้องทำได้สำเร็จแน่นอน” บีบีพึมพำในใจ
ทุกคนที่รู้สถานการณ์ของลินลี่ย์ไม่มีความมั่นใจว่าลินลี่ย์จะทำได้สำเร็จ พวกเขาไม่เคยเห็นเลยว่าลินลี่ย์มีโอกาส 10% แม้แต่รีสเจมบลูไฟร์และคนอื่นเมื่อรู้ว่าลินลี่ย์กำลังอยู่ในช่วงกลายสภาพวิญญาณพวกเขารู้สึกใจตกวูบ ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็คือภาวนาต่อสวรรค์และหวังว่าลินลี่ย์จะสู้ผ่านไปได้
ทวีปยูลาน ไพรทมิฬปราสาทโลหะ
สองคนนั่งหันหน้าหากัน คนหนึ่งสวมชุดยาวดำอีกคนหนึ่งชุดยาวสีขาว คนหนึ่งมีดวงตาตี่เล็กซึ่งก็คือเบรุตนั่นเอง อีกคหนึ่งมีคิ้วสีแดงก็คือบลูไฟร์! สีหน้าของทั้งเบรุตและบลูไฟร์ไม่ค่อยดีนักในตอนนี้
“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? มีโอกาสจะก้าวหน้าไหม?” เบรุตพูดพลางขมวดคิ้ว
“สถานการณ์วิกฤติมาก” บลูไฟร์ถอนหายใจยาว “ข้าไม่ค่อยศรัทธาการกลายสภาพวิญญาณเลย ถ้าลินลี่ย์สามารถทำได้สำเร็จ อย่างนั้นจะเป็นเรื่องน่าประหลาดใจจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว แต่ถ้าเขาล้มเหลว...ลินลี่ย์จะไม่มีทางมาถึงจุดสุดยอดของพลังได้อีก”
เบรุตส่ายศีรษะและถอนหายใจ “ข้าใจร้อนเร่งรัดเพื่อให้ถึงเป้าหมายเร็วเกินไป”
“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับท่านหรอก” บลูไฟร์ส่ายหน้า “หลังจากร่างหลักของข้าเข้าไปในสมรภูมิมหาพิภพตอนแรกข้าก็พักอยู่ใกล้กับลินลี่ย์ แต่หลังจากลินลี่ย์บรรลุความก้าวหน้า ข้าคลายใจเกินไป ใครจะคิดกันว่าจู่ๆ แม็กนัสจะปรากฏตัวขึ้นมา น่าเสียดาย เป็นความผิดพลาดของข้า ข้าไปช่วยเขาไม่ทันเวลา”
รอยยิ้มขมขื่นปรากฏอยู่ที่ใบหน้าของเบรุต “เป็นเรื่องยากมากกว่าจะพบเจอคนที่เหมาะสม ถ้าบีบีรู้ความจริง บางทีเขาคงจะเกลียดข้า!”
“นั่นไม่ใช่ความผิดของท่านเหมือนกัน ใครจะรู้ว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้?” บลูไฟร์ส่ายศีรษะ
“ถ้าแผนของข้าสำเร็จ ลินลี่ย์และบีบีจะรู้สึกซาบซึ้งต่อข้า แต่เนื่องจากสถานการณ์ตอนนี้เขาอาจจะสูญเสียศักยภาพในอนาคต แผนของข้าก็คงจะล้มเหลวหมดสิ้นเหมือนกัน ข้าจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหาคนอื่นที่เหมาะสมต่อไป”
บลูไฟร์นั่งอยู่กับที่ในดวงตามีแววไม่ยอมรับ
“เบรุต, อย่าเพิ่งเร่งตัดสินใจ” บลูไฟร์ขมวดคิ้ว “ผลยังไม่ออกมาเลย ลินลี่ย์อาจสามารถรอดชีวิตได้”
“ถ้าเขารอดมาได้จริงๆ และประสบความสำเร็จกลายสภาพวิญญาณ อย่างนั้นจะเป็นเรื่องใหญ่คู่ควรกับการฉลองทีเดยว” เบรุตเลิกคิ้ว “ถ้าลินลี่ย์กลายสภาพวิญญาณได้จริงๆ อย่างนั้นข้าคงต้องเปลี่ยนแผน”
“ท่านกำลังจะบอกว่า....?” บลูไฟร์ตกใจ
เบรุตพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่แล้ว!”
“นี่...นี่จะทำได้หรือ?” บลูไฟร์ตะลึง “ดูเหมือนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานานเป็นอสงไขยปีของการคงอยู่ของจักรวาล ไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จ”
“ทำไมจะทำไม่ได้เล่า!” ดวงตาของเบรุตเป็นประกายเจ้าเล่ห์ “บอกตามตรงถ้าลินลี่ย์กลายสภาพวิญญาณของเขาได้สำเร็จ อย่างนั้นแผนของข้ามีโอกาสสำเร็จได้สูง และเมื่อเราทำได้สำเร็จ...ข้าแค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นเสียแล้ว ถ้าการทดลองล้มเหลวก็คงไม่ส่งผลต่อลินลี่ย์มากนัก ไม่ส่งต่อข้าเท่าใด แต่ถ้าสำเร็จเล่า...”
ดวงตาของบลูไฟร์กระตือรือร้นเช่นกัน
“แต่แน่นอน เราแค่คุยกันเฉพาะตอนนี้เท่านั้น เรากำลังฝันกลางวันกันอยู่” เบรุตฝืนหัวเราะ “ยังเร็วเกินไป คงจะดีถ้าลินลี่ย์รอดชีวิตได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน”
“ใช่แล้ว มาดูกันว่าเขาสามารถรอดจากสถานการณ์นี้ได้ไหม!” บลูไฟร์พยักหน้า“ถ้าสำเร็จก็หมายความว่าความคาดหวังในอนาคตของลินลี่ย์จะมีอย่างไม่จำกัด! ล้มเหลว...เจ้ากับข้าจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแน่ใจว่าชีวิตในอนาคตของลินลี่ย์จะมีแต่ความสงบสุข เขาจะไม่มีทางขึ้นไปถึงจุดสุดยอดได้อีก ระดับที่สามารถสร้างคลื่นลมและสั่นสะเทือนโลกได้”
“ตอนนี้ไม่มีใครช่วยเขาได้” เบรุตพยักหน้าเล็กน้อย “เขาจะต้องพึ่งพาตนเอง!”
“สายเกินกว่าจะเสียใจ เราต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริง!” สายตาของเบรุตหนักแน่นและเยือกเย็น “ถ้าเขาทำได้สำเร็จ ศักยภาพของเขาจะไร้ขีดจำกัด ถ้าเขาล้มเหลว.. นั่นไม่ใช่ความผิดของเรา”
เวลาผ่านไป สมรภูมิมหาพิภพยังคงเงียบสนิทมีการสู้รบเพียงไม่กี่ครั้ง แทบทุกคนกำลังรอคอยให้ศึกสุดท้ายมาถึง
วันที่สามสิบสามที่ลินลี่ย์ยังอยู่ในอาการวิกฤติรีสเจมและคนอื่นยังรวมตัวกันอยู่ในถ้ำ
บลูไฟร์เดินออกมาจากห้องศิลาของลินลี่ย์ รีสเจม เรย์โฮมและบีบีรีบมารับหน้าเขา “เป็นยังไงบ้าง ท่านบลูไฟร์?” บีบีเป็นคนแรกที่ถาม บลูไฟร์ชำเลืองมองดูพวกเขาจากนั้นส่ายหน้ากล่าว “แม้ว่าพลังโจมตีมหาเทพวิถีชีวิตของแม็กนัสจะสลายไปแล้ว แต่ก็ใช้พลังงานของศิลาวิญญาณไปมาก วันนี้พลังงานของศิลาวิญญาณถูกใช้ไปหมดสิ้นแล้ว!”
“ท่านกำลังจะบอกว่า...?” บีบีตกใจ
“จากวันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีพลังภายนอกช่วยลินลี่ย์อีก” บลูไฟร์ถอนหายใจ “ในอดีตด้วยการช่วยเหลือจากศิลาวิญญาณ เขาสามารถทนอยู่ได้ แต่ตอนนี้ศิลาวิญญาณไม่สามารถช่วยเขาได้แล้ว...เขาจะไม่มีศิลาวิญญาณคอยช่วยแต่ต้องพึ่งพาตนเองในการกลายสภาพวิญญาณ”
“แต่วิญญาณของพี่ใหญ่อ่อนแอมาก เขาจะทนอยู่ได้หรือ?” บีบีกังวลอย่างหนัก เขากำลังจะร้องไห้
บลูไฟร์ รีสเจมและเรย์โฮมเงียบกันหมด
ไม่นานจากนั้น เมื่อบลูไฟร์ตรวจสอบวิญญาณของลินลี่ย์ เขาพบว่าระหว่างกลายสภาพวิญญาณ วิญญาณลินลี่ย์เหมือนกับเปลวประทีปน้อยที่เผชิญลมแรงครั้งแล้วครั้งเล่าโชคดีที่พลังงานของศิลาดำคอยเสริมพลังให้เขาต่อเนื่องคอยเพิ่มพลังวิญญาณให้ลินลี่ย์ ทำให้เขาทนต่อแรงปะทะของวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าของกระบวนการกลายสภาพวิญญาณ
“ใครจะรู้?” บลูไฟร์ส่ายศีรษะ
บรรยากาศภายในถ้ำดูเหมือนเยือกเย็นหม่นหมองยิ่งขึ้น....
วันที่สามสิบห้าของอาการวิกฤติของลินลี่ย์
บลูไฟร์เดินออกมาจากห้องศิลา เขาส่ายหน้าด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ “ข้าไม่อยากเชื่อเลย วิญญาณของลินลี่ย์ แม้จะไม่ได้รับการช่วยเหลือจากศิลาวิญญาณแต่ยังทนอยู่ได้สามวันเต็ม...แต่ดูเหมือนกระบวนการยังเป็นไปได้เร็วมาก ใครจะรู้กระบวนการกลายสภาพวิญญาณจะใช้เวลานานเท่าใด!”
อย่างไรก็ตาม บีบีรู้
เดิมทีเมื่อโอลิเวอร์ผ่านกระบวนการกลายสภาพวิญญาณเขาหมดสติไปนานหลายเดือน และโอลิเวอร์มีพลังงานสองรูปแบบ ไม่มีทางที่การกลายสภาพวิญญาณของเขาจะเทียบกับลินลี่ย์ได้ วิญญาณกลายสภาพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สามร่างยังซับซ้อนมากกว่าโอลิเวอร์นัก ขณะที่วิญญาณกลายสภาพของคนที่มีร่างแยกสี่ร่าง...
บางทีคงจะไม่จบในช่วงเวลาสองสามเดือน
บลูไฟร์และบีบีรวมทั้งเบรุต เดเลียและคนอื่นๆในทวีปยูลานเตรียมพร้อมตลอด แต่เวลาที่ลินลี่ย์ใช้ในช่วงอาการวิกฤตินี้เกินคาดไปมาก
โอลิเวอร์ทำได้สำเร็จภายในสองสามเดือน แต่ลินลี่ย์บางทีอาจต้องใช้เวลาหลายปี
หลายปี?
ลินลี่ย์ยังคงอยู่ในสภาพวิกฤตินี้..และเวลาสิบกว่าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว
สิบแปดปีในสภาพอาการวิกฤติของลินลี่ย์
ภายในถ้ำในสมรภูมิมหาพิภพ บลูไฟร์ตรวจสอบลินลี่ย์ทุกๆ เจ็ดวันในตอนนี้ อาการวิกฤติยาวของลินลี่ย์ทำให้รีสเจมและเรย์โฮมไม่กังวลเรื่องลินลี่ย์เท่าที่เคยเป็น พวกเขาสามารถสงบใจฝึกฝนและพักผ่อนได้แต่ ขณะที่บีบีคอยให้ความสนใจดูอาการของลินลี่ย์ทุกวัน....
“อาการยังไม่ดี ผ่านไปเกินกว่าสิบแปดปีวิญญาณของลินลี่ย์อ่อนแอลงเล็กน้อยในช่วงเวลานี้ แม้ว่าเขาจะสามารถต้านทานได้ตลอดเวลาแต่กระบวนการที่อ่อนแอลงไม่เคยชะลอตัว” บลูไฟร์พูดพลางขมวดคิ้ว “แม้ว่าวิญญาณของลินลี่ย์จะเหนียวแน่นยืนกรานอย่างเหลือเชื่อและไม่ยอมแพ้ยังคงทนสู้ต่อไป... แต่วิญญาณของเขาตอนนี้อ่อนแอมาก ข้ารู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาคงไม่สามารถทนได้เกินสามวัน”
หน้าของบีบีซีดเผือดทันที
“สามวัน แค่สามวันสถานการณ์จะมีความก้าวหน้า หรือไม่ก็ตาย เรามาดูกันว่าสามวันต่อจากนี้จะเป็นเช่นไร” บลูไฟร์พูดพลางส่ายศีรษะ
บลูไฟร์รู้สึกว่าสิบแปดปีผ่านมา ถ้าวิญญาณอ่อนแอของลินลี่ย์ถูกมองว่าเป็นเปลวประทีปเล็กๆ อย่างนั้นตอนนี้ก็เป็นเหมือนกับถ่านคุกรุ่น
“เขาจะต้องปลอดภัยแน่นอน ปลอดภัยแน่” บีบีพูดซ้ำๆ
สามวันนี้ยากที่บีบีจะทนได้ เดิมทีบลูไฟร์คิดว่าลินลี่ย์จะสามารถต้านทานได้มากกว่าสามวัน แต่ใครจะคาดคิดกัน..ว่าแม้วิญญาณของเขาก็อ่อนแอมาก เขาสามารถทนมาได้ถึงสิบแปดปี บลูไฟร์เองก็เช่นกันรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่นึกไม่ถึง
ในวันที่สิบแปด
“บีบี! รีบมาเร็วๆ เร็วเข้า” บลูไฟร์ร้องเรียก
บีบี รีสเจมและเรย์โฮมเข้ามาในห้องศิลาของลินลี่ย์ทันที บีบีกังวลใจแทบคลั่ง มองดูบลูไฟร์ “เป็นยังไงบ้าง? เกิดอะไรขึ้นกับพี่ใหญ่ข้า?”
บลูไฟร์หันหน้ามามองดูบีบีและรีสเจมด้วยความรู้สึกยากจะเชื่อ “เหลือเชื่อ เหลือเชื่อจริงๆ! วิญญาณของลินลี่ย์ตอนนี้เริ่มมีพลังขึ้นเริ่มแข็งแรงขึ้นแล้ว! เหมือนกับตัวอ่อนที่กำลังเติบโต มันกำลังเติบโตแข็งแรงด้วยความเร็วที่ข้ารู้สึกได้! มันกำลังเติบโต!”
บีบี รีสเจมและเรย์โฮมมีท่าทางอัศจรรย์อยู่ในแววตา
“อา!!!!” บีบีโดดโลดเต้นดีใจ สูงจนศีรษะของเขากระแทกเข้ากับเพดานหินอย่างแรงจนสะเก็ดหินร่วงลงมามากมาย บีบีรีบกางแขนเคลื่อนไหวคอยป้องกันเศษหินที่ร่วงลงมา
“ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม!”บีบีดีใจเหลือจะกล่าว
ในทวีปยูลาน ปราสาทเลือดมังกร
เดเลียและซาชาอยู่ด้วยกัน
“ท่านแม่ ท่านพ่อปลอดภัยหรือเปล่า?” ซาชาค่อนข้างกังวล “ท่านพ่อไม่ค่อยได้เข้าทำสมาธินานอย่างนี้ ทำไมครั้งนี้หลังจากเขาคร่ำเคร่งฝึกสมาธิแล้ว ยังไม่ออกมาอีกเลย?”
“เขาไม่เป็นไร” เดเลียฝืนยิ้ม
สถานการณ์ของลินลี่ย์เป็นเรื่องที่เขาและเดเลียไม่ได้บอกให้ลูกๆทราบ พวกเขาไม่ต้องการให้ลูกๆ เป็นห่วง
“หือ?”ทันใดนั้นเดเลียเห็นร่างหนึ่งออกมาจากประตูลานว่างและเดินเข้ามาหาพวกนาง เป็นลินลี่ย์ธาตุไฟนั่นเอง
“ท่านพ่อ” ซาชารีบทัก
ลินลี่ย์ธาตุไฟยิ้มและพยักหน้า และเดเลียมองดูลินลี่ย์อย่างคาดหวัง “เรียบร้อยแล้วหรือ?” ซาชาที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินเช่นนี้ทั้งสงสัยและสับสน
“ข้ารู้สึกได้..ว่าหลายอย่างมีการพัฒนา” ร่างลินลี่ย์ธาตุไฟมีรอยยิ้มที่ยากจะเห็น ร่างแยกสามารถรู้สึกได้ถึงวิญญาณของกันและกัน แม้ว่าวิญญาณทั้งสี่จะหมดสติไปก็ตาม แต่ลินลี่ย์ก็ยังรู้สึกได้ว่ายังมีความคงอยู่ เป็นเวลาเกินกว่าสิบแปดปี พวกเขาอ่อนแอลงอย่างต่อเนื่องอ่อนแอจนถึงจุดที่วิญญาณธาตุไฟแทบจะไม่รู้สึกถึงพวกเขา อย่างไรก็ตามวันนี้วิญญาณทั้งสี่แข็งแรงมากขึ้น
วิญญาณของลินลี่ย์อ่อนแอมาตลอดสิบแปดปี และยังคงเปราะบางมาก อย่างไรก็ตามตอนนี้พอพวกเขาเริ่มแข็งแรงขึ้น ระดับความเร็วในการฟื้นฟูความแข็งแรงมากกว่าตอนอ่อนแอในครั้งก่อน พวกเขาได้รับพลังความแข็งแรงอย่างรวดเร็ว
สมรภูมิมหาพิภพ ในถ้ำที่อยู่ ปีที่สามสิบสี่ที่ลินลี่ย์อยู่ในอาการวิกฤติ
“ท่านเลย์ลิน ทำไมพี่ใหญ่ของข้ายังไม่ฟื้น?” บีบีค่อนข้างจะร้อนใจแล้วในตอนนี้ บีบีไม่กังวลใจอีกต่อไปเช่นกัน เพราะเขาสามารถรู้สึกได้ชัดว่าวิญญาณของลินลี่ย์ทรงพลังขนาดไหน ยังมากยิ่งกว่าวิญญาณของลินลี่ย์ก่อนบาดเจ็บเสียอีก ถ้าวิญญาณของลินลี่ย์ช่วงก่อนจะบาดเจ็บเปรียบได้เหมือนกับน้ำในทะเลสาบ วิญญาณของเขาตอนนี้เหมือนกับมหาสมุทรลึกไม่เห็นก้น
วิญญาณของเขาทรงพลังมาก แต่ลินลี่ย์ก็ยังไม่ฟื้น
“ไม่ต้องใจร้อน!” บลูไฟร์หัวเราะ “เขาจะต้องฟื้นขึ้นอย่างแน่นอน” ความจริงบลูไฟร์ก็มีความกังวลอยู่ในใจเช่นกัน วิญญาณของลินลี่ย์มีพลังยิ่งใหญ่น่ากลัวมากจู่ๆ จะพังทลายไปในช่วงวิกฤติหรือไม่? ไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับวิญญาณกลายสภาพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สี่ร่างว่าเป็นยังไง
ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในห้องศิลา
ข้างนอกห้องบลูไฟร์และคนอื่นกำลังพูดคุยกัน ภายในห้องศิลา ลินลี่ย์นอนนิ่งเงียบสนิท เขานอนนิ่งอยู่กับที่มาเป็นเวลาสามสิบสี่ปี และร่างของเขาไม่มีแก่นธาตุรายล้อมอีกต่อไป
ทันใดนั้น...
ตาของลินลี่ย์ที่ปิดอยู่...
พลันลืมขึ้น!
