ตอนที่ 19-47 ฆ่าตัวตาย?

ภายในซากหักพังของถ้ำ ฝ่ายรีสเจมเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด

“บัดซับ บัดซบ!!!”  รีสเจมตวาด ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง  แต่ว่าแส้ยาวนั้นพันรอบตัวเขาไว้แน่นเหมือนกับงูเหลือม รีสเจมแม้ว่าต้องการแปลงร่างตนเองเป็นพลังงานเพื่อหลบหนี  แต่พลังเทพของแส้เงินยาวผนึกพลังรอบๆรีสเจมไว้อย่างสิ้นเชิง แม้ว่ารีสเจมจะแปลงเป็นพลังงาน เขาก็ไม่สามารถหลบหนีได้

“แม็กนัส  ข้าจะทำให้เจ้าต้องเสียใจกับเรื่องนี้!”  รีสเจมคำราม

แม็กนัสชำเลืองมองรีสเจม จากนั้นหัวเราะอย่างเยือกเย็น “รีสเจม ! เก็บเรี่ยวแรงของเจ้าไว้จะดีกว่า”  หลังจากพูดเสร็จ เขาชำเลืองมองดูลินลี่ย์และโอมาน  ทั้งสองเตรียมจะสู้กัน

คทาหนามหนา กระพริบแสงเย็นวาบ ปรากฏอยู่ในมือของโอมาน  เขายิ้มอำมหิต “ลินลี่ย์ ข้าจะใช้คทานี้ฟาดศีรษะของเจ้าจนวิญญาณเจ้าแตกสลาย เจ้าควรรู้สึกภูมิใจที่ได้ตายในเงื้อมมือของข้าและด้วยอาวุธมหาเทพของข้า”

“บีบี” ลินลี่ย์แค่นเสียง

“พี่ใหญ่” บีบีรีบมาอยู่ด้านข้างลินลี่ย์

“อะไร, เจ้าต้องการขอผู้ช่วย?”  โอมานหัวเราะ โอมานรู้ว่าบีบีแข็งแกร่งเพียงไหน แม้ว่าทักษะเทพธรรมชาติของเขาจะน่ากลัว แต่ที่สำคัญพลังโจมตีของบีบีไม่สามารถคุกคามเขาได้จริงๆ  “พวกเจ้าทั้งสองผนึกกำลังกันก็ได้  ข้าไม่ถือ”

ในการสู้จริงๆ เขาก็แค่ไม่สนใจบีบี

ลินลี่ย์เหยียดมือออกและส่งป้ายผู้บัญชาการสี่ป้ายให้บีบี  จากนั้นพูดทางใจ  “บีบี, จำไว้ ต่อให้ข้าตายเจ้าก็ต้องไปพบกับพระยายมราช”

“พี่ใหญ่” บีบีมองดูลินลี่ย์ด้วยความห่วงใย ขณะเดียวกันเขาเก็บป้ายผู้บัญชาการไว้ในแหวนเก็บของ

หลังจากเสร็จเรื่อง ลินลี่ย์ระบายลมหายใจโล่งอก  ถ้าเขาตายจะทำให้สูญเสียป้ายทั้งสี่นี้ไป  นั่นจะเป็นเรื่องน่ากลัว

“พี่ใหญ่, อย่าทำอะไรโง่ๆนะ  อย่าสู้เสี่ยงชีวิตกับเจ้าโอมานผู้นี้”  บีบีส่งสำนึกเทพพยายามโน้มน้าวเขา  “ลองพยายามอีกนิดหาวิธีหนี  ข้าจะพัวพันแม็กนัสไว้!  แม็กนัสนั่นคงไม่สามารถฆ่าข้าได้อย่างมากก็ผลักดันข้าเข้าไปในมิติปั่นป่วน คนอื่นอาจตายในนั้น แต่ร่างของข้าเทียบได้กับเกราะมหาเทพป้องกัน  และข้าจะไม่ตายในมิติปั่นป่วน  พี่ใหญ่วิญญาณของเราเชื่อมโยงกัน  ตราบเท่าที่ท่านรอดท่านสามารถไปหาปู่ข้าและอาศัยการเชื่อมโยงวิญญาณกันท่านจะนำข้ากลับมาได้สักวัน”

ขณะนั้นเสียงระเบิดดังขึ้นสามารถได้ยินจากในที่ใกล้

เรย์โฮมเริ่มสู้กับเชกวินแล้ว

“ลินลี่ย์ เจ้าช่างพิรี้พิไรจริงๆ”  โอมานคำรามบาๆ จากนั้นบุกโจมตีราวกับภูเขาถล่ม

“ควั่บ...” หนามแหลมบนคทาหวดใส่มาทางศีรษะของลินลี่ย์  ทันใดนั้นรัศมีดำกลมระยะร้อยเมตรปรากฏทั้งสนามพลังโน้มถ่วงที่ทรงพลังส่งผลต่อร่างของโอมาน

สนามพลังศิลาดำ!

“ฮึ่ม” ดวงตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องมองศัตรูของเขาและขาที่มีเกล็ดมังกรคลุมยันกับพื้นพุ่งร่างขึ้นไปด้านบน

กระบี่เงาลวงฟันฉีกพื้นที่มิติเป็นทางยาว กระบี่นี้บรรจุไปด้วยพลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของลินลี่ย์  แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ใช้ส่วนของการบีบอัดพื้นที่ เมื่อเห็นเช่นนี้บีบีที่กังวลอยู่แล้วอดขมวดคิ้วไม่ได้  “พี่ใหญ่ไม่ใช้พลังย่อโลก  เขาหยุดใช้ส่วนของพลังบีบอัดพื้นที่ในการโจมตีศัตรูสามารถป้องกันพลังโจมตีนี้ได้หมด”

พลังโจมตีนี้นอกจากขาดพลังด้านบีบอัดพื้นที่แล้วก็เป็นพลังโจมตี‘ย่อโลก’ ที่ธรรมดา

“แคล้ง!”

กระบี่เงาลวงปะทะกับคทาหนามโดยตรงและลินลี่ย์ได้แต่เคลื่อนถอยออกมา

“เอ๊ะ?” โอมานมองดูท่านี้ด้วยความประหลาดใจ ในอดีตเมื่อลินลี่ย์ปะทะกับเขาโดยตรงเขาสามารถทำร้ายลินลี่ย์ได้ในการฟาดแต่ละครั้ง ถึงขนาดสะท้อนกระบี่เงาลวงกลับไปกระแทกร่างลินลี่ย์  ความได้เปรียบมีอย่างเห็นได้ชัด  แต่ตอนนี้พลังโจมตีของเขาแค่ได้เปรียบเล็กน้อย

ลินลี่ย์ยิ้มเย็นชา “ฝีมือเจ้าก็งั้นๆ สินะ”

“ดีใจเร็วเกินไปแล้ว!” ร่างของโอมานเคลื่อนไหวกลายเป็นร่างเลือนรางขณะที่เขาบุกเข้าหาลินลี่ย์อีกครั้งหนึ่ง

รีสเจมยังถูกมัดและเขามองดูการต่อสู้ทั้งสองด้านด้วยความกังวล  ลินลี่ย์สู้กับโอมานได้ไม่เลวอาศัยสนามพลังศิลาดำ เขาก็สามารถทนรับได้ แต่สำหรับเชกวินสู้กับเรย์โฮม สถานการณ์อันตรายล่อแหลมมากกว่า เรย์โฮมกลายร่างสูงสิบเมตรทันที

“ครืนน....” ภูเขาสั่นสะเทือนและดินศิลาแตกกระจาย

การต่อสู้ของลินลี่ย์กับโอมานดุเดือดรุนแรง  แต่ขนาดความปั่นป่วนยังไม่มากนัก  ขณะที่เชกวินและเรย์โฮม  ทั้งสองเหมือนกับสัตว์ประหลาด หนึ่งตัวใหญ่หนึ่งตัวเล็ก ทั้งสองใช้พลังโจมตีวัตถุต่อกันพลังหมัดและเตะของเรย์โฮมแต่ละครั้งแฝงไปด้วยพลังทลายภูผา  แต่เชกวินยังน่ากลัวมากกว่าหมัดเท้าของเขาเหมือนกับมีดทิ้งรอยแผลลึกไว้บนร่างของเรย์โฮม

“ปัง!” ร่างยักษ์ของเรย์โฮมถูกกระแทกกระเด็นถอยหลังราวกับดาวตก  ด้านข้างของภูเขาแตกและหินศิลากระเด็นกระจายไปทุกที่

อกของเรย์โฮมยุบเข้าไปข้างใน

“สถานการณ์แย่” รีสเจมพูดอย่างแตกตื่น “เรย์โฮมเชี่ยวชาญโจมตีวัตถุ แต่เชกวินผู้นี้รับมือยากอย่างเห็นได้ชัด เขามีเกราะมหาเทพป้องกันการโจมตีหยาบและมีสมบัติมหาเทพป้องกันการโจมตีวิญญาณ คนอื่นไม่สามารถทำร้ายเขาได้แม้แต่น้อย!  เรย์โฮมถูกเขาเล่นงานราวกับกระสอบทราย  ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป...”

เรย์โฮมกลายเป็นกระสอบทรายจริงๆ

เรย์โฮมเองก็รู้สึกถึงเรื่องนี้ได้แล้วเขาต้องการเคลื่อนเข้าไปใกล้ลินลี่ย์หวังว่าจะเข้าไปในแนวสนามพลังศิลาดำ  “ถ้าข้าอยู่ในสนามพลังอะเมทิสต์  ข้าจะมีความเร็วที่ได้เปรียบมาก”  แต่พอก้าวย่างเข้าสู่การสู้เชกวินก็ควบคุมเอาไว้ได้  และเชกวินไล่ต้อนเขาออกจากถ้ำออกมาข้างนอกอย่างป่าเถื่อนและดำเนินการสู้ต่อไป

“เรย์โฮมจะตายถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป!”  รีสเจมจ้องแม็กนัสเขม็ง  ตาของเขาแดง เขาพูดอย่างดุร้าย  “แม็กนัส,เจ้าบัดซบ! ข้าจะบอกเจ้าไว้เลย ถ้าหนึ่งในสหายของข้าตายข้าสาบานว่าต่อหน้าเจ้าเลย ข้าจะไม่มีทางยกโทษให้เจ้าอีกเลย!!!สั่งให้เชกวินหยุดเดี๋ยวนี้  เดี๋ยวนี้!!!”

แม็กนัสแค่หัวเราะอย่างเยือกเย็น

“รีสเจม, พักสักครู่เถอะ” แม็กนัสไม่ให้ความสนใจการคุกคามของรีสเจมแม้แต่น้อย

มหาเทพและเทพเป็นระดับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เว้นแต่มหาเทพมีเหตุผลที่จำเป็น ไม่มีทางที่มหาเทพจะลดตัวเองมาลงมือกับเทพ นี่เป็นธรรมเนียมที่เกิดขึ้นมานานนับปีไม่ถ้วนแล้ว

“ลินลี่ย์, รีบหนีไป คิดหาวิธีหลบหนีไป!”  รีสเจมส่งสำนึกเทพอย่างแตกตื่น  “บีบีกับข้าไม่เป็นไร  เจ้าต้องรีบหนี!”

แต่ลินลี่ย์ไม่ตอบสนอง การต่อสู้ของเขากับโอมานดุดันรุนแรงมากขึ้น เสียงระเบิดดังต่อเนื่องไม่หยุด  หินศิลาที่เชิงเขาเขาแกะระเบิดเป็นจุล  เห็นได้ชัดว่าลินลี่ย์เสียเปรียบ  เนื่องจากร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลหลายแห่งในการรบที่น่ากลัว พวกเขาออกมาจากถ้ำด้วยเช่นกัน

“พี่ใหญ่คิดอะไร? ทำไมเขาไม่ใช้สุดยอดวิชา?” บีบีไม่เข้าใจ เขารีบบินออกมาเช่นกัน

“ออกไปดูกัน” แม็กนัสยกแส้ยาวและนำรีสเจมออกไปข้างนอก

ในพื้นที่ว่างห่างออกไปสองสามพันเมตรมีการต่อสู้อำมหิตอยู่สองคู่

เว้นแต่ความแตกต่างของพลังมากเกินไปการฆ่าศัตรูให้ได้เป็นเรื่องที่ยากมาก

ตัวอย่างเช่น พารากอนโดยทั่วไปไม่สามารถฆ่ากันเองได้  สำหรับเรย์โฮมและเชกวินร่างแปลงของเรย์โฮมทรงพลังมาก และแม้ว่าเชกวินจะได้เปรียบและสามารถฆ่าเขาได้  แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้สำเร็จได้ในทันที

“ลินลี่ย์ผู้นี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง  เขาไม่คงไม่สามารถต้านทานได้นานมาก”  แม็กนัสหัวเราะขณะที่ทำการประเมิน  “เรย์โฮมนั้นมีแนวโน้มว่าจะตายก่อนลินลี่ย์”

“ฮึ่ม..” บีบีชำเลืองมองแม็กนัส ในใจเขาเขารู้สึกมีความหวังกับลินลี่ย์ “พี่ใหญ่จะต้องมีหนทางแน่นอน  จนถึงตอนนี้พี่ใหญ่ยังไม่ได้ใช้สุดยอดวิชาของเขา ในขณะช่วงเวลาวิกฤติ  ข้าจะต้องช่วยพี่ใหญ่”  บีบีเตรียมตัวช่วยเหลือขัดขวางแม็กนัสอยู่ในใจ

ในดินแดนรกร้างกว้างใหญ่

ร่างของบุรุษชุดขาวผมดำคิ้วแดงกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงไวราวกับว่าเขากำลังเทเลพอร์ต  เป็นบลูไฟร์นั่นเอง  แต่ละการเคลื่อนไหวเขาจะเคลื่อนที่ผ่านไปได้หลายกิโลเมตร ในพริบตาเดียวเขาหายลับสายตาในทันที

“แม็กนัส!  ลินลี่ย์, เจ้าต้องทนให้ได้”

การเคลื่อนไหวของบลูไฟร์ เขาใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อไปหาลินลี่ย์  เนื่องจากพลังของบลูไฟร์  เขาสามารถควบคุมพลังมหาเทพได้อย่างสมบูรณ์  โดยปกติบลูไฟร์มักจะใช้พลังมหาเทพเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของลินลี่ย์ แต่หลังจากลินลี่ย์บรรลุระดับใหม่เขาค่อยคลายใจได้บ้าง

เขาจะตรวจดูเป็นครั้งคราว

แต่ขณะนี้เขาเห็นว่าลินลี่ย์ตกอยู่ในอันตรายครั้งใหญ่  เขารีบไปทันทีแต่...การสู้รบระหว่างผู้บัญชาการรวดเร็วมาก บลูไฟร์จะไปได้ทันเวลาไหม?

ลินลี่ย์และโอมาน คนหนึ่งมีรัศมีสีดำคลุมไปทั้งตัว  ขณะที่อีกคนมีรัศมีแสงสีขาว  พวกเขาต่อสู้กันอย่างดุเดือด  โอมานระเบิดพลังออกมาเต็มที่กุมความได้เปรียบต่อลินลี่ย์อย่างเห็นได้ชัด  “ฮ่าฮ่า, ลินลี่ย์ พลังของเจ้าเพิ่มขึ้นมาบ้างก็จริง  แต่เทียบกับข้า.. เจ้ายังด้อยกว่าอยู่ดี!”

“ปัง!”

คทาหนามกระแทกใส่กระบี่เงาลวงของลินลี่ย์อีกครั้ง

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”  หนามบนหัวคทานับสิบยิงออกในทันใด  ลินลี่ย์พยายามหลบขณะที่เขาใช้แขนซ้ายและหางมังกรกวาดหนามบางส่วนออกไปป้องกันไม่ให้หนามแทงศีรษะของเขา พลังของหนามนี้ยังไม่มากเท่าใด แต่ด้วยหนามมากมายที่ยิงออกมา ร่างกายของลินลี่ย์จึงเต็มไปด้วยบาดแผลถูกแทง

ทั่วทั้งตัวลินลี่ย์เต็มไปด้วยเลือด  เมื่อเผชิญกับการโจมตีเช่นนี้  ลินลี่ย์ถูกพลังโจมตีใส่ร่างไปด้วย

บาดแผลค่อยๆ สะสม ร่างของลินลี่ย์เต็มไปด้วยรูบาดแผล และเลือดไหลออกไม่หยุด

แม้ว่าร่างของเขาจะทรงพลัง แต่ความเร็วในการฟื้นฟูก็ยังช้า เนื่องจากอาการบาดเจ็บครั้งใหม่เกิดขึ้นต่อเนื่อง  ลินลี่ย์จึงไม่สามารถรักษาได้ทัน

“มหาเทพยอมสร้างสมบัติมหาเทพอย่างนี้ขึ้นมาจริงๆหรือนี่”  ลินลี่ย์สบถด่าในใจ  เมื่อพวกเขาเริ่มสู้กันและเมื่อโอมานพบว่าลินลี่ย์แข็งแกร่งมากขึ้น  เขาก็เริ่มใช้ท่านี้  อย่างไรก็ตามก็ยิงหนามออกมาต้องอาศัยพลังมหาเทพเนื่องจากเป็นความจริงที่ว่าหนามนี้เป็นส่วนหนึ่งของอาวุธมหาเทพ  พวกมันไม่ได้แฝงไว้ด้วยเคล็ดลึกลับ

การโจมตีที่ไม่ได้แฝงด้วยพลังเคล็ดลึกลับเทียบพลังฟาดของคทาแต่ละครั้งแล้วนับว่าอ่อนแอมาก แต่แม้ว่าหนามเหล่านั้นจะอ่อนแอมาก แต่ก็ยังเพียงพอทำให้ร่างของลินลี่ย์เต็มไปด้วยบาดแผล

“อยู่ในระยะไกลเพียงพอแล้ว”  ลินลี่ย์ชำเลืองมองแม็กนัสทางหางตา

“ลินลี่ย์!  พลังป้องกันของร่างเจ้าแข็งแกร่งมากจริงๆ  ในบรรดาผู้บัญชาการทั้งหมดร่างของพวกเขาไม่สามารถรับหนามแหลมข้าได้เมื่อถูกยิง และพวกเขาจะตาย  อย่างไรก็ตามด้วยบาดแผลมากมายบนร่างเจ้าแม้แต่พลังป้องกันร่างกายของเจ้าก็จะอ่อนแอลงเรื่อยๆ  เจ้าไม่มีทางทนได้”  โอมานแค่นเสียง

การต่อสู้จำเป็นต้องใช้ร่างกาย

คงเป็นเรื่องที่แปลกถ้าร่างกายของคนผู้หนึ่งไม่ได้อ่อนแอเพราะบาดแผลเป็นร้อย

“ครืน...” โอมานกระแทกลงอย่างรุนแรง

การโจมตีด้วยคทาหนามนี้ดูเหมือนจะทรงพลัง และขณะที่ฟาดออกมานั้นเกิดรอยฉีกแยกในมิติพื้นที่

“ตอนนี้แหละ!”  ลินลี่ย์แทงกระบี่ออกมาอีกครั้ง

หน้าของโอมานเปลี่ยนไป เขาเห็นได้ชัดว่ามีรังสีดำ 108สายของพลังมหาเทพวิถีทำลายล้างกวาดผ่านเขาและหุ้มร่างเขาไว้ทันที  แรงดึงดูดที่ทรงพลังกดใส่ร่างของเขาจากทุกตำแหน่งและแรงบีบอัดที่ทรงพลังทำให้เขารู้สึกทุกข์ทรมาน

และในขณะนั้นเองกระบี่ของลินลี่ย์ก็แทงเข้ามาถึง

“อ๋า!”  ประกายหวาดผวาปรากฏในดวงตาของโอมาน“ไม่....”  ภายใต้แรงบีบอัดอย่างหนักคทาหนามของเขาไม่สามารถป้องกันได้ทันเวลา “ควั่บ” “ควั่บ”  ควั่บ”

หนามแหลมปริมาณที่มากยิงออกมาจากคทาทันที  ในช่วงเวลาวิกฤตินั้นหนามแหลมเหล่านั้นกระแทกใส่กระบี่เงาลวงทำให้วิถีกระบี่เบี่ยงเบนเล็กน้อยและตัดหูของโอมานออกมา

“แคล้ง!”  และขณะที่พลังโจมตีสูญเสียสมดุล ทำให้คทาหนามกระแทกใส่กระบี่เงาลวง

“ตอนนี้เลย!”

สายตาของลินลี่ย์คมกล้าและเขารั้งกระบี่กลับคืนขณะที่ร่างของเขาดำดินทันที

“ข้าเกือบจบสิ้นเสียแล้ว ลินลี่ย์ผู้นี้ยังมีไม้ตายก้นหีบเหลืออยู่”  โอมานหวาดผวา หลั่งเหงื่อเยียบเย็นเต็มหลัง  กระบี่ที่ฟันผ่านหูของเขาเขารู้สึกได้ชัดเจนขณะกระบี่ฟันผ่าน แต่เขาตั้งหลักโดยเร็ว “ลินลี่ย์...เขาหนีไปแล้วหรือ?”

“หนี?”

แม็กนัสมองดูการสู้รบ  สีหน้าของเขาถึงกับเปลี่ยนไปและเขาไม่ได้ให้ความสนใจรีสเจมมากอีกต่อไป เขารั้งแส้เงินยาวกลับคืนร่างของเขากลายเป็นควันสีฟ้าจางขณะที่เขาพุ่งตัวไปข้างหน้า  ขณะนั้นรีสเจมตระหนักได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแม็กนัสบินไปไกลแล้ว  แต่บีบีตอนนี้ขวางอยู่ในเส้นทาง

“อย่านึกว่าจะไล่ตามพี่ใหญ่ข้าได้เลย”  บีบีคำรามโกรธเกรี้ยวในใจและบุกเข้าหาแม็กนัส เขารอดูจนกระทั่งแม็กนัสมาทางตำแหน่งของลินลี่ย์

“บัดซบ!”

แม็กนัสไม่หลบแต่ใช้แส้หวดใส่บีบี

“เอ๊ะ?”แม็กนัสที่ต้องการจะไล่ตามด้วยความเร็วสูงพบว่าบีบีคว้าแส้ยาวไว้อย่างหนาแน่น  บีบีเหมือนกับจะเป็นบ้าไปแล้วขณะถลึงตามองแม็กนัส

“เจ้าอยากตายนักหรือ?” หน้าของแม็กนัสเย็นชาทันที

แส้สั่นสะท้านรุนแรง ไม่ว่าบีบีจะคว้าจับไว้หนาแน่นเพียงใด แต่เขาก็ยังถูกกระแทกจนกระเด็น  แต่บีบีก็ถ่วงเวลาให้ลินลี่ย์ได้สำเร็จ

“เขาหนีจากการไล่ล่าของข้าได้หรือ?  เขาหลบหนีพ้นจากสำนึกเทพข้าได้จริงๆ”  แม็กนัสหัวเราะอย่างเยือกเย็น  “ดูเหมือนข้าต้องใช้พลังมหาเทพบ้าง”