ตอนที่แล้ว2118 - หมาป่าที่คุ้นเคย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป2120 - ล้วนต่างต้องการแย่งชิง 

2119 - ตราประทับของสวรรค์และปฐพี


2119 - ตราประทับของสวรรค์และปฐพี

ลูกขนจูเหยียนแก่แล้ว ในท้ายที่สุดมันก็ไม่สามารถกลายเป็นผู้สูงสุดได้เพราะว่าพรสวรรค์ของมันนั้นต่ำต้อยมากเกินไป

นอกเหนือจากนี้ สายเลือดอินทรีเกล็ดเขียวก็แก่ชราแล้วเช่นกัน แม้ว่าพวกมันจะฝึกฝนญาณวิเศษของคุนเผิงจนเชี่ยวชาญ

แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกมันก็มาถึงขีดจำกัดแล้วไม่สามารถแข็งแกร่งมากไปกว่านี้

เจ้าแดงใหญ่ก็มีสภาพไม่ค่อยดีนักแม้ว่ามันจะฝึกฝนญาณวิเศษของหงส์เพลิงที่แท้จริง แต่มันก็ไม่สามารถเกิดใหม่มีชีวิตที่สองได้

ในเวลานี้เส้นขนของมันทุกเส้นร่วงหมดแล้วจนมีลักษณะคล้ายกับเจ้าโล้นสอง

เต่าดำตัวใหญ่ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ในช่วงท้ายของชีวิตมันมันเอาแต่ตะโกนด่าทออยู่ตลอดเวลา

“ไอ้สารเลวตัวไหนที่บอกว่าเต่ามีชีวิตอยู่แปดหมื่นปี? ปู่เต่าคนนี้จะไปอาเจียนใส่หน้าบิดาของพวกมันที่อยู่ในหลุมศพ! พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ากำลังจะตาย? หากไม่ใช่ว่าข้าทำใจได้แล้วป่านนี้ข้าคงเป็นบ้าไปในที่สุด!”

เมื่อสือฮ่าวเริ่มปรับแต่งโลหิตที่แท้จริงของตัวเอง เต่าเฒ่าก็เบิกตากว้าง รอคอยอย่างใจจดใจจ่อและน่าสมเพช กลัวว่าสือฮ่าวจะไม่มอบส่วนหนึ่งให้กับมัน

ในที่สุด ความปรารถนาของมันก็สำเร็จ เปลวไฟแห่งชีวิตที่อุดมสมบูรณ์ก็ถูกจุดขึ้นมาอีกครั้ง มันฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาแล้ว!

“เจ้าไม่เป็นอะไรนะ? เจ้าทำเช่นนี้พลังชีวิตของเจ้าไม่เสียหายหรือ?” หลังจากที่เต่าดำตัวใหญ่ฟื้นขึ้นมาใบหน้าของมันก็เต็มไปด้วยความสงสัย

"ทุกอย่างปกติดี!" สือฮ่าวกล่าว

“งั้นก็ทิ้งเลือดแท้ไว้อีกชามเถอะ มันอร่อยเกินไปแล้ว!” เต่าดำตัวใหญ่ที่หยาบคายตัวนี้มีดวงตาที่เปล่งประกาย แต่ก่อนที่มันจะได้พูดอะไรมันก็ถูกเตะออกไปด้านข้าง

ไม่ว่าสือฮ่าวจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่สามารถเปลืองเลือดที่แท้จริงของตัวเองได้ไม่รู้จบ

เขาสามารถช่วยคนส่วนน้อยได้เท่านั้น ถ้าเขายังคงสกัดเลือดที่แท้จริงของตัวเองต่อไป จะมีปัญหาใหญ่สำหรับตัวเขาเอง!

เขาไม่รีรอที่จะจ่ายราคานี้ ปกป้องอินทรีเกล็ดเขียว นกสีแดงตัวใหญ่ เจ้าขาวน้อย แม้แต่เต่าดำตัวใหญ่ก็ยังได้รับส่วนแบ่งไปด้วย

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขายังคงมีความอ่อนโยนอยู่ภายใน เมื่อหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต ยากที่จะลืมอารมณ์พวกนั้น

ณ จุดนี้ ไม่ว่าทักษะเต๋าของเขาจะลึกแค่ไหน ก็ไม่ควรทำให้แก่นแท้ของเลือดที่แท้จริงของตัวเองให้หมดไป ไม่เช่นนั้นในอนาคตมันจะเป็นการยากที่เขาจะบรรลุความเป็นอมตะได้

หลังจากผ่านไปอีกหนึ่งพันปี ราชสำนักได้ประสบการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่มากมาย ผู้ที่ไม่ล้มลงหลังจากการต่อสู้ที่ไม่รู้จบก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยการนำของชายมนุษย์ทองคำเซียนเจ็ดสี วิญญาณวีรชน และร่างเต๋าอมตะอื่นๆบุคคลผู้มีอำนาจจำนวนมากโผล่ออกมาจากรุ่นสู่รุ่นทำให้ราชสำนักมีความรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าความตายจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยการต่อสู้ครั้งใหญ่ อัจฉริยะบางคนก็ล้มลง ตายก่อนกำหนด แต่ในท้ายที่สุดเมื่อพวกเขารอดชีวิตพวกเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้นไม่หยุด!

ในเวลานี้สือฮ่าวในสายตาของทุกคนมีอายุครบเจ็ดพันปีแล้ว อย่างไรก็ตาม เขายังคงกระฉับกระเฉง เต็มไปด้วยพลังชีวิตโดยคงไว้ซึ่งรูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์

ในความเป็นจริง เมื่อรวมประสบการณ์ของเขาในช่วงยุคจักรพรรดิล่มสลาย เขามีอายุครบห้าแสนปีแล้ว อย่างไรก็ตาม ร่องรอยของเวลาไม่สามารถทิ้งอะไรไว้บนร่างกายของเขาได้มากนัก

“หรือข้าจะไม่สามารถบรรลุความเป็นอมตะได้จริงๆ?” สือฮ่าวคิดกับตัวเอง เขารู้สึกเหมือนยังขาดไปเพียงเส้นผมเท่านั้นเขาก็จะบรรลุความเป็นอมตะได้แล้ว!

อย่างไรก็ตามตอนนี้แม้แต่ครึ่งก้าวของราชาอมตะเขาก็ยังฆ่าได้ แล้วเหตุไฉนเขาถึงไม่กลายเป็นผู้อมตะเสียที!

แม้ว่าเขาจะกลายเป็นความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ที่สามารถแข็งแกร่งเหนือกว่าสิ่งมีชีวิตอมตะในยุคที่ไร้การฝึกฝนนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ยังเป็นผู้สูงสุดไม่สามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรนั้นได้!

ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงหลายพันปีที่ผ่านมา โลกได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าแก่นแท้ทางจิตวิญญาณจะแห้งเหือดไปหมดสิ้นแล้วแต่ทุกคนล้วนสัมผัสได้ว่าโลกกำลังจะฟื้นคืนชีวิตกลับมา

อย่างไรก็ตาม สถานที่แห่งนี้แตกต่างจากดินแดนอมตะและสถานที่อื่นๆ หลังจากที่เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ค่อยๆฟื้นคืนมา เส้นทางการบ่มเพาะจะยังคงยากลำบากมากขึ้นไปอีก จนถึงขั้นที่ผู้ฝึกตนทั้งหมดจะถูกกดขี่ต่อไป

ตอนนี้กฎธรรมชาติของโลกใบนี้พยายามที่จะกดดันผู้ฝึกฝนให้กลับสู่เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เพื่อทำการฟื้นคืนสภาพตัวเอง!

ในอดีต โลกถูกทำลายลง กฎธรรมชาติมีข้อบกพร่อง ครึ่งโลกถูกทำลายไปแล้ว

ในขณะเดียวกันตอนนี้มันก็กลืนกินตัวเองอย่างต่อเนื่อง ดูดซับพลังทั้งหมดเท่าที่จะสามารถทำได้เพื่อฟื้นฟูตัวเอง แม้กระทั่งพลังงานแก่นแท้ของผู้ฝึกตนก็ไม่เว้นเช่นกัน

ในตอนนี้ผู้ที่ไม่สามารถบรรลุเต๋าได้ร่วงหล่นลงอย่างรวดเร็วไม่ได้มีอายุยืนยาวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เมื่อหัวใจเต๋าไม่เสถียรเล็กน้อย พวกเขาจะประสบปัญหา 'เต๋าโปรยปราย' ได้อย่างง่ายดาย และถูกสังหารโดยเต๋าผู้ยิ่งใหญ่อย่างไร้ปรานี

โลกนี้กำลังฟื้นตัว เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ก็ฟื้นคืนชีพ อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้หล่อเลี้ยงสิ่งมีชีวิตแต่ทำการตักตวงผลประโยชน์ทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตตัวเองแทน

นี่คือยุคที่ไร้การฝึกฝนอย่างแท้จริง ตอนนี้สวรรค์และปฐพีพยายามสังหารสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งเพื่อฟื้นคืนสภาพให้กับตัวเองไม่หยุดหย่อน!

ในช่วงเวลานี้ มดเขาสวรรค์ มู่ชิง และคนอื่นๆได้ค้นพบปัญหาร้ายแรง เมื่อพวกเขากลายเป็นผู้สูงสุดมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะก้าวเข้าสู่อาณาจักรเต๋าสุดโต่ง

ยิ่งกว่านั้น สถานการณ์นี้ยิ่งเลวร้ายลงเรื่อยๆหลังจากผ่านไปกว่าพันปีพวกเขาก็ยากที่จะบ่มเพาะตัวเองให้มีความแข็งแกร่งขึ้นแม้แต่เศษเสี้ยว!

มีเพียงสือฮ่าวเท่านั้นที่ค่อนข้างแตกต่าง เส้นทางการฝึกฝนของเขาราบรื่นมาก จนถึงระดับที่เขาสามารถดึงพลังของทั้งโลกมาเพื่อสนับสนุนการฝึกฝนของตัวเอง

เขามีความรู้สึกราวกับว่าเขาเป็นหนึ่งเดียวกับโลกนี้ กลายเป็นรอยประทับหลักของสวรรค์และปฐพี ในเวลานั้นเขาสามารถควบคุมโลกให้บดขยี้สิ่งมีชีวิตทั้งหมด

ในท้ายที่สุด หลังจากที่ราชันย์ดินแดนปิดผนึกและคนอื่นๆพูดคุยกันในเรื่องนี้ พวกเขาก็ได้ข้อสรุป ยุคไร้การฝึกฝนอาจมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้น

ในเวลานี้ ใครก็ตามที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเต๋าที่ยิ่งใหญ่ รอยประทับของพวกเขาจะกลมกลืนกับสวรรค์และปฐพี รากเต๋าของพวกเขาจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับแก่นของสวรรค์และทำการระงับเต๋าของผู้อื่น

มดเขาสวรรค์ มู่ชิง และคนอื่นๆต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ นี่หมายความว่าจะมีเพียงสือฮ่าวคนเดียวเท่านั้นที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้

พลังของเขาได้ปราบปรามทุกคนไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมาทัดเทียมอีกต่อไป?

“สิ่งมีชีวิตในดินแดนปิดผนึกจะออกมาแย่งชิงผลประโยชน์นี้หรือไม่” สือฮ่าวถาม

“ราชันย์ดินแดนปิดผนึกล้วนแข็งแกร่งเกินจะต้องการของพวกนี้แล้ว แต่สิ่งมีชีวิตอมตะคนอื่นเห็นของพวกเขาจะสามารถต่อสู้กับเจ้าได้หรือ?” กะโหลกแก้วมีน้ำเสียงเย็นชา

ณ จุดนี้ ทุกคนสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของปัญหา

ตามที่ทุกคนวิเคราะห์ออกมา มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถอยู่บนจุดสูงสุดในโลก บุคคลนี้จะได้รับตราประทับแก่นแท้แห่งสวรรค์ซึ่งสามารถพัฒนาตัวเองได้อย่างไม่สิ้นสุด

หากนี่เป็นอดีตสิ่งนี้จะเกื้อกูลให้คนผู้นั้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามเมื่อเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ค่อยๆสมบูรณ์ สิ่งเหล่านี้จะเป็นการทำร้ายสิ่งมีชีวิตคนอื่นไปด้วย

มดเขาสวรรค์, มู่ชิง, สือจงและคนอื่นๆต่างก็มีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของพวกเขา

โดยพื้นฐานแล้วสิ่งนี้จะตัดเส้นทางเต๋าของพวกเขาอย่างสมบูรณ์? ตราบใดที่สือฮ่าวยังไม่กลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะพวกเขาจะไม่สามารถพัฒนาตัวเองได้แม้แต่น้อย

“ไม่ต้องกลัว ให้ข้าลองศึกษามันชั่วครู่แล้วข้าจะมอบมันให้กับทุกคน สิ่งนี้ไม่มีประโยชน์ต่อเส้นทางของข้าพวกเจ้าน่าจะรู้ดี!” สือฮ่าวกล่าว

สือฮ่าวยังรู้สึกว่าเขาไม่ต้องการมันเพราะว่าตอนนี้เขาเดินในเส้นทางที่ใช้ร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์จนเกือบจะบรรลุความเป็นอมตะได้แล้ว เขาไม่มีทางเปลี่ยนไปใช้เส้นทางอื่นที่มีความด้อยกว่าอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามราชันย์ดินแดนปิดผนึกกลับบอกให้เขาเดินไปตามเส้นทางนี้ โดยบอกว่ากระบวนการนี้จะชดเชยความผิดพลาดของเต๋าที่ยิ่งใหญ่ของโลก หากเขาเดินไปในเส้นทางนี้เขาจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตระดับราชาอมตะได้เร็วกว่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี่เป็นแก่นแท้ของสวรรค์ที่เกิดขึ้นครั้งแรกหลังจากโลกฟื้นตัว มันจะยิ่งมีคุณค่าความหมายมากกว่าแก่นแท้ของสวรรค์และปฐพีที่เกิดขึ้นในโลกอื่น

“ในโลกใบหนึ่ง มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถปราบปรามเต๋าทั้งหมด ซึ่งไม่มีใครเทียบได้ในยุคปัจจุบัน หากเจ้าทำได้สำเร็จเจ้าจะกลายเป็นราชาอมตะที่ไม่มีใครเทียบได้!” ราชันย์ดินแดนปิดผนึกกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

เพราะว่าการผงาดขึ้นเป็นราชาอมตะในยุคที่ไร้การฝึกฝนนี้ย่อมแข็งแกร่งยิ่งกว่าราชาอมตะทั่วไปมาก!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด