บทที่ 43 เบื้องหลัง
“อันดับสองและสามของโลกได้ประกาศออกมาแล้ว พวกคุณช่วยแนะนำข้อมูลที่มีค่าแก่พวกเราหน่อยได้ไหมคะ ทำไมมันยากเกินในระยะแรก แค่ยกค้อนโบราณนี้ฉันก็ไม่ไหวแล้ว โชคดีนะที่ฉันไม่อดตายในวันที่สอง”
"เย้ๆ ยินดีด้วยนะหลี่ซู คนสวยของพวกเรา คุณคืออันดับสองของโลก! เป็นรองเพียงเย่ปิงเท่านั้น!"
“หมู่บ้านศาลาป่าไผ่ เพียงแค่ชื่อของหมู่บ้านนั้น ก็ยังแฝงไปด้วยความงดงามอันแสนพิเศษ แถมระบบยังให้รางวัลแก่เธอเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ระดับเงินอีกด้วย น่าอิจฉาเธอมากๆ เลย”
จากนั้นหลี่ซูก็ตอบกลับ:
“ต่อจากนี้ไป ฉันก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการโจมตีของอสูรราตรีอีกต่อไปแล้ว”
“น่าเสียดายแทนคุณซุยซวง คนที่แข็งแกร่งอันดับสามของโลก แม้เขาเข้าใกล้ความสำเร็จมากแล้ว หากแต่พลาดอันดับให้แก่ฉัน และได้รับเพียงเกราะทองแดงเท่านั้น ฮ่าๆ”
“อย่าเพิ่งลืมชายอีกคนสิ ในขณะที่ตอนนี้ คนอื่นๆ กำลังดีใจกับการอัพเกรดหมู่บ้านสำเร็จ ส่วนเย่ปิงพร้อมพวกหัวกะทิในกองทัพของเขากำลังอัพเกรดหมู่บ้านในวันที่สามอย่างบ้าคลั่ง! นอกจากการแลกเปลี่ยนทรัพยากรกับพวกเราแล้ว หมู่บ้านของพวกเขาก็ยังมีอาหารเพียงพอ และพวกเขาพัฒนาร่างกายตนเองได้ อีกด้วย มีอาวุธครบครัน เสริมกับลูกน้องที่ทรงพลัง กับสิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่”
“คุณกำลังพูดเรื่องบ้าบออะไร เขาแค่ไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกับพวกเราแล้วแค่นั้นเอง ฉันเกรงว่า ตอนนี้เขามุ่งมั่นพัฒนาหมู่บ้านโดยไม่สนใจใคร เขาต้องมีลูกบ้านประมาณ 20 กว่าคน ไม่อย่างนั้น หมู่บ้านของเขาคงโดนอสูรเจ็ดร้อยตัวทำลายไปนานแล้ว!”
“ตามรางวัลที่มอบให้หลี่ซู และซุยซวง รางวัลควรเป็นอาวุธทองคำ! แต่ระบบให้ระดับอาวุธลดหลั่นลงมาตามอันดับของหมู่บ้าน”
…
ช่องแชทเต็มไปด้วยการสนทนาที่ตื่นเต้น
หลังจากผ่านไปนาน ในที่สุดก็มีคนอื่นอัพเกรดหมู่บ้านเพิ่มขึ้น!
“คุณหลี่ซูยังอยู่ไหม คุณเป็นแรงบันดาลใจของพวกเราให้รีบอัพเกรดเป็นหมู่บ้าน คุณเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่สามารถย้ายหินและสร้างบ้านในช่วงเช้าตรู่จนถึงมืด และอัพเกรดได้เป็นอันดับที่สอง”
ในช่องแชท ทุกคนสามารถเห็นรูปโปรไฟล์ของกันและกันแบบสามมิติ!
ดังนั้นทุกคนรู้ว่าหน้าตาของเย่ปิง และหลี่ซูเป็นอย่างไร
หน้าเธอสวยอ่อนเยาว์ และงดงาม เป็นเทพธิดาของใครหลายคนในเวลานี้
“ขอบคุณนะ เย่ปิงสุดหล่อ”
นี่เป็นข้อความจากหลี่ซูถึงเย่ปิง
เมื่อเธอตอบเย่ปิงเสร็จ เธอยังปรากฏตัวในช่องแชทโลก
ข้อความแรกที่เธอส่งคือรูปถ่าย
รูปถ่ายฝ่ามือของเธอที่ได้รับบาดเจ็บจากการขนย้ายไม้หินมาสร้างบ้าน
เห็นได้ว่าผิวของหลี่ซู เคยบอบบางมาก่อน
แต่หลังจากการทำงานอย่างหนักมาสามวัน เขามีรอยแผลเป็น รอยถลอกเกิดขึ้นทั่วร่างกาย
ผู้หญิงหลายคนเห็นแล้วกัดฟัน
เพื่อนร่วมแชทที่เป็นชายหลายคนรู้สึกละอายใจ
หลี่ซูกล่าวต่อ: "ตั้งแต่พวกเราเดินทางมายังโลกนี้ ผู้คนหลายพันคนเสียชีวิตหลังจากคืนแรก ฉันพยายามที่จะเข้าใจว่าการก่อสร้างที่ขยันขันแข็งเท่านั้น คือการเอาชีวิตรอดในแห่งโลกนี้”
“ฉันไม่เคยออกกำลังกายมาก่อน แต่ฉันรู้ว่าเหงื่อที่ออกในตอนนี้คือ น้ำตาและเลือดที่ฉันเก็บไว้ในตอนกลางคืน”
“ฉันตื่นแต่เช้า ฉันกินเนื้อวัวที่ซื้อมาจากเย่ปิง และเริ่มรวมรวมทรัพยากรอย่างสุดกำลัง ถึงอย่างนั้น ก็ยังต้องใช้เวลาตั้งสามวัน”
พูดถึงเรื่องนี้เธอยิ้ม:
“แต่หลังจากอัปเกรดเป็นหมู่บ้านแล้ว ฉันรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น เพราะมีชาวบ้านมาช่วยมากขึ้น”
“ฉันแนะนำให้ทุกคนเตรียมอาหาร และน้ำที่พวกคุณต้องการให้พร้อม แล้วลุยสร้างบ้านทันที แทนที่จะเสียเวลาและแรงไปทำอย่างอื่น ควรอัพเกรดเป็นหมู่บ้านโดยเร็วที่สุด นี่คือรากฐานของทุกสิ่ง คุณจะทำอะไรได้อีกมากมายในอนาคต!”
"ผู้หญิงมีความสามารถมากมายกว่าที่คุณคิด!"
เย่ปิงเอ่ยชื่นชมผู้หญิงที่มีความมั่นใจเช่นนี้ในทันที
เนื่องจากการผจญภัยในวันแรกของหลี่ซู เธอเสี่ยงชีวิตหลีกเลี่ยงอสูรเข้าไปเปิดกล่องสมบัติระดับเงิน แล้วหนีออกมาพร้อมค้อนเงินอันใหญ่โต
และหลังจากที่เธอนำค้อนแลกเนื้อกับเย่ปิง เพื่อการดำรงชีวิตต่อ เธอก็เริ่มสร้างบ้านหนักที่สุดเท่าที่จะทำได้
เป้าหมายมีความชัดเจน และแผนการใช้งานได้จริง
หลังจากดูรูปฝ่ามือของหลี่ซู ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยอารมณ์เศร้า
พวกเขาไม่กล้าที่จะลดหย่อนการทำงาน เพราะสาวสวยอย่างหลี่ซูยังทำงานหนักมาก?
“เฮ้ๆ ฉันช้ากว่าคุณไม่กี่นาที ฉันเกือบจะแซงคุณแล้ว น่าเสียดายฉันพลาดนิดเดียว!”
ซุยซวงพูดด้วยความน้อยอกน้อยใจ เพราะเขาต้องการดาบมากกว่าเกราะ และเขาก็แนะนำคนอื่นๆ เพิ่ม:
“จำไว้ว่าอย่าหย่อนยานเมื่อคุณสร้างบ้านเสร็จ อาคารนั้นเกี่ยวข้องกับชาวบ้านที่คุณอัญเชิญมา มี 6 คน กิน 6 ปาก คุณควรใจดีกับพวกเขา มิฉะนั้นพวกเขาจะทรยศคุณ!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า และสิ่งสำคัญที่สุดคือ ในความสำเร็จของฉัน ล้วนมาจากเนื้อของนายเย่”
“จนถึงตอนนี้ ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือเรื่องอาหารและที่พัก ตอนนี้ฉันได้รับการแก้ไขแล้วโดยไม่ต้องกังวล ฉันสามารถใช้พลังงานทั้งหมดไปกับการสร้างบ้านได้”
“เหตุผลที่พวกเราอัพเกรดหมู่บ้านได้ตั้งแต่เริ่มแรกก็เพราะ พวกเราแลกเปลี่ยนอาหารอันมีค่าเพื่อจะได้มีแรงอัพเกรดหมู่บ้านโดยเร็วที่สุดนี่คือเคล็ดลับของความสำเร็จของพวกเรา!”
“คุณเคยเห็นอาคารพิเศษและความสามารถมากมายที่เขาสร้างขึ้นไหม?”
จากนั้นไม่นานก็มีคนที่สี่และคนที่ห้าที่อัพเกรดหมู่บ้านสำเร็จ
จีซวนตอบว่า "ฉันโชคดีที่ได้แลกเปลี่ยนกับเย่ปิง ไม่จำเป็นต้องหาอาหาร เลยมีเวลารวบรวมทรัพยากรมาสร้างบ้าน น่าเสียดายอันดับสี่ไม่มีรางวัลให้!”
วังดง: "ฉันเป็นคนที่ห้าที่อัพเกรดเสร็จ ในวันข้างหน้า ฉันต้องสร้างเมืองเสร็จก่อนคนอื่นให้ได้!”
สิ่งแรกไร้ความหวัง สิ่งหลังคือเป้าหมาย!
วันนี้เป็นวันระเบิดอารมณ์ของทุกคน
ทุกคนเริ่มแปลกใจและสังเกตเห็น กลุ่มแรกที่อัพเกรดหมู่บ้านล้วนเกี่ยวข้องกับเย่ปิง
สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันก็คือ พวกเขาทำข้อตกลงกับเย่ปิง เพื่อแก้ปัญหาเรื่องอาหาร!
"เย่ปิงอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของพวกเขาอย่างงั้นรึ!"
