ตอนที่แล้วตอนที่ 684 ฉลาดผิดทาง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 686 เงียบสงัดราตรีไม้หอม

ตอนที่ 685 นี่คือความฝัน?


คุกจันทรา

เมื่อหลงเสียงและเจ้าเมืองลมดำมาถึงสถานที่ก็ตกอยู่ในทะเลเพลิงไปแล้ว

แค่เพียงเวลาสิบนาทีคุกที่พูดว่าทรงพลังจนนักสู้ปราณฟ้าที่ต่ำกว่าระดับหกได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น

“บอกรายละเอียดมา”  หลงเสียงรู้ว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ แต่เขาต้องการรู้เรื่องฝ่ายตรงข้ามของเขาให้มากขึ้น  ตอนนี้ลี่เยี่ยนได้รับการช่วยเหลือไปแล้ว สิ่งเดียวที่ต้องคิดก็คือบุรุษหน้ากากและการกระทำของกองทัพกบฏแข็งแกร่งมากแค่ไหนรู้เขารู้เรารบทีไรชนะทุกครั้ง!

“มีสายลับของกบฏในคุก  เมื่อบุรุษหน้ากากนำเบิกทางเข้ามา และมีผู้ร่วมก่อการเปิดประตูให้เขาข้าใช้ผนึกมังกรผนึกคุกไว้ทั้งหมด แต่อีกฝ่ายหนึ่งมีเด็กสาวซึ่งมีอสูรแปลกประหลาดเป็นรูปกวางเงินสามารถผ่านผนึกไปได้อย่างง่ายดาย  ทันทีที่นางขี่บนหลังกวาง  บุรุษหน้ากากก็เทเลพอร์ตเข้ามา  ข้าไม่สามารถทนรับโจมตีได้แม้แต่ท่าเดียวไม่มีใครหยุดเขาได้” กลุ่มหัวหน้าริวไคตัวเต็มไปด้วยเลือด เมื่อเขาเห็นลี่เยี่ยนในคุกเขาสั่นด้วยความกลัว

“พี่น้องตระกูลเติ้งอยู่ที่ไหน?”  ปีศาจเฒ่าเว่ยถาม

ภายในคุกจันทราไม่เพียงแต่ริวไคที่เป็นหัวหน้าหน่วยคอยควบคุมลี่เยี่ยน แต่ยังมีพี่น้องตระกูลเติ้งผู้เชี่ยวชาญในการโจมตีธาตุน้ำเป็นพิเศษ

สองพี่น้องนี้มีอสูรน้ำที่ทรงพลังคอยคุ้มกันคุกน้ำ แทบไม่มีใครเอาชนะพวกเขาได้

แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถหยุดบุรุษหน้ากากได้  พวกเขาก็คงไม่พ่ายแพ้รวดเร็วไม่ใช่หรือ?

ริวไคส่ายศีรษะ  “พี่น้องตระกูลเติ้ง พวกเขาตายแล้วบุรุษหน้ากากใช้มีอสูรธาตุน้ำที่น่ากลัวมาก พี่น้องตระกูลเติ้งไม่มีโอกาสได้หลบหนีก่อนจะถูกฆ่าตายคาที่  ทั่วทั้งคุกใต้ดิน ข้าเป็นคนเดียวที่สามารถหนีเอาชีวิตรอดได้!”

เมื่อหลงเสียงได้ยินเช่นนี้เขาตกอยู่ในอาการคิดลึกอีกครั้ง

ปีศาจเฒ่าเว่ยคำรามด้วยความโกรธ “ยังมีอสูรปีศาจประหลาดและดุร้ายอยู่ไม่ใช่หรือ?  สถานการณ์วิกฤติขนาดนี้ทำไมเจ้าถึงไม่ปล่อยมันออกมาจากคุกเล่า?”

ริวไคไม่ตอบอยู่นาน

แต่เมื่อปีศาจเฒ่าเว่ยคว้าคอเสื้อเขาเขย่าอย่างรุนแรงเขาตอบพร้อมกับเสียงที่สั่น “อสูรปีศาจที่ประหลาด.. ถูกแม่หญิงผู้ควงดาบเทพขนาดใหญ่ตัดฟันในครั้งเดียว..อย่าว่าแต่อสูรปีศาจประหลาดนั้นเลย, ข้ายังปล่อยนักโทษในคุกใต้ดินทั้งหมด  อย่างไรก็ตามในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีพวกโจรเหล่านั้นซึ่งก่อกรรมทำชั่วในแคว้นมรกตถูกบุรุษหน้ากากและคนของเขากวาดล้างเรียบ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปล่อยให้ข้ากลับไปรายงานเรื่องนี้ ข้าไม่คิดว่าตนเองจะหลบหนีไปได้”

อสูรปีศาจแปลกประหลาดถูกตัดหัวในดาบเดียว?

เมื่อปีศาจเฒ่าเว่ยได้ยินเช่นนี้  เขาแอบสั่นสะท้าน

อาวุธเทพ... อาวุธเทพ...นี่หมายความว่ายังไง? อีกฝ่ายหนึ่งมีการสนับสนุนอย่างยิ่งใหญ่หรือเป็นไปได้ว่ายอดฝีมือปราณฟ้าจากแดนสวรรค์ตะวันตกคงมาถึงแล้วกระมัง

แม้ว่าอสูรปีศาจนั้นจะเป็นอสูรปราณฟ้าระดับสอง แต่มันยังจะรับมือยากกว่าพญางูกลืนฟ้าเสียอีก  มันคือสิ่งมีชีวิตที่ทำลายไม่ได้  และแม้ว่ามันจะถูกสับเป็นเนื้อบดมันก็ยังสามารถกลายเป็นควันและฟื้นตัวได้มีแต่อาวุธเทพหรืออสูรเทพจึงสามารถฆ่ามันได้

หลงเสียงและเจ้าเมืองลมดำก้มมองพื้น

มีลูกตุ้มเหล็กยักษ์ไหม้อยู่บนพื้น

เจ้าสิ่งนี้ไม่ได้อยู่ในคุกจันทราแน่นอน...หลงเสียงสามารถเห็นได้ว่ารูปเดิมของสิ่งนี้ก็คือประตูเหล็กของคุกใต้ดิน

ประตูเหล็กของคุกใต้ดินซึ่งกว้างสามสิบเมตรและหนาสิบห้าเมตรตอนนี้กลายเป็นลูกบอลเหล็กยักษ์ นี่เป็นพลังแบบไหนกันนี่?

“เป็นลี่เยี่ยนทำหรือเปล่า?”  เจ้าเมืองลมดำถามอย่างลังเล

“ไม่”หลงเสียงส่ายศีรษะ

เขารู้สึกว่าต่อให้ลี่เยี่ยนมีพลังจะปั้นประตูเหล็กของคุกจันทราให้เป็นลูกบอลเหล็กใหญ่ขนาดนั้นได้  ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบนาที และเขาเชื่อว่าเวลาในการใช้ดัดลูกเหล็กนั่นคงไม่เกินหนึ่งนาที

กล่าวอีกอย่างหนึ่งประตูเหล็กนี้ไม่ได้เกิดจากฝีมือของลี่เยี่ยนแห่งแดนสวรรค์ใต้

แต่เป็นคนอื่น

ใครกัน?

มีพลังเหนือกว่าหัวหน้าโจรลี่เยี่ยน?

เว้นเสียแต่เป็นยักษ์ไตตันจากตำนานเผ่าพันธุ์นี้ยังมีโอกาสเป็นไปได้!

หลงเสียงพยายามพลิกบอลเหล็กยักษ์และพบเครื่องหมายสามเครื่องหมายที่ด้านใต้  เมื่อมองดูใกล้ๆเขาพบว่าเป็นรอยนิ้วของยักษ์ เขาอดสั่นสะท้านไม่ได้  นั่นเป็นที่แน่นอนแล้วนั่นคือยักษ์ไตตันอย่างน้อยก็สูงสองร้อยเมตร...ถ้ายักษ์ไตตันนี้ยังเป็นอสูรรบด้วย อย่างนั้นไม่ต้องพูดถึงกองกำลังกบฏที่เป็นสายอยู่ภายใน  ต่อให้ไม่มีพวกเขาก็ยังบุกคุกจันทราได้อย่างสบายภายในสิบนาที

“นี่น่ะหรือ?”  เจ้าเมืองลมดำเห็นรอยนิ้วแล้วรู้สึกแข้งขาอ่อนเพราะความกลัว  เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะหมดแรงปัสสาวะแทบราด

“เป็นเรื่องร้ายแรงมาก  เราต้องเตรียมตัวรับมือกับเรื่องแย่ที่สุด  อพยพประชาชน เราอาจจะต้องทำสงคราม!”  หลงเสียงระบายลมหายใจเบาๆ ตอนนี้เขาไม่ใช่แค่ส่งผู้กระทำผิดและเรื่องจะจบลงอย่างสงบ

คืนนั้นเจ้าเมืองลมดำออกประกาศให้ชาวเมืองอพยพ

เนื่องจากมีสงครามเมืองลมดำไม่ปลอดภัยอีกต่อไป  และประชาชนต้องออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ มิฉะนั้นกองทัพเจ้าเมืองลมดำจะไม่สามารถปกป้องความปลอดภัยของพวกเขาได้อีกต่อไป

ขณะที่ผู้อาศัย พ่อค้าและทหารรับจ้างกำลังอพยพผ่านกวงเวทเทเลพอร์ตเจ้าเมืองลมดำส่งรถขนาดใหญ่บรรทุกสมบัติเต็มเข้าวงเวทเทเลพอร์ตลับของจวนเจ้าเมือง บาร์ตันสมุนลับของเขานำคาราวานทั้งหมดและถอยจากป้อมวายุเงินซึ่งควบคุมโดยราชาใจสิงห์

แม้ว่าสมบัติที่มีค่ามากที่สุดอย่างเช่นทองเจ้าเมืองลมดำจะเก็บไว้ในแหวนเก็บของของเขาเอง

อย่างไรก็ตามยังมีสมบัติอีกมากที่ไม่สามารถปล่อยทิ้งไว้ได้

ตัวอย่างเช่นมีของพิเศษและแร่หายากทุกชนิดสมุนไพรและขนสัตว์มีค่าเกราะทุกอย่างและของดีๆ เลิศหรู ของเหล่านี้มีราคา  ถ้าเขาทิ้งไว้สักคันรถหนึ่งที่นี่  เขาจะสูญเสียมูลค่าไปสิบล้าน จนกระทั่งในที่สุดเจ้าเมืองลมดำไม่ยินดีจะทิ้งของเหล่านี้ ผลึกเวทสัตว์เลี้ยงและคนใช้ทั้งหมดถูกเจ้าเมืองลมดำส่งออกไป  แม้แต่หญิงสาวที่เขารักเขาก็มอบหมายให้บาร์ตันดูแล

เขาเชื่อถือบาร์ตัน

เพราะบาร์ตันไม่ชอบผู้หญิง  เขาชอบแต่บุรุษ  นั่นทำให้เจ้าเมืองไว้ใจ

ตราบใดที่เจ้าเมืองยังมีชีวิตรอดบาร์ตันจะไม่หักหลังเขา... หลังจากบาร์ตันจากไปเจ้าเมืองลมดำส่งเอกสารให้ขุนพลจินฟง เพื่อรักษาความสมดุล เขาให้ของเหล่านี้กับขุนพลจินฟงเป็นแหล่งทรัพยากรระยะยาวซึ่งจะผูกพันผลประโยชน์กับเจ้าแคว้น,ราชาใจสิงห์และคนอื่นให้รักษาไว้เพื่อที่ว่าขุนพลจินฟงจะคอยถ่วงดุลเอาไว้สำหรับตลาดมืดเขาปรึกษากับไป๋ซ่งและคนอื่นๆ เมื่อวันก่อนไม่ว่าการสู้รบจะเป็นไปเช่นไร เมื่อตลาดมืดกลับมาเปิดใหม่ในอนาคตผลประโยชน์จะต้องกระจายให้กับทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน

“ข้าจำเป็นต้องกลับไปรายงานเจ้าแคว้นมรกต”  แม่ทัพอวี้เชวียนจวินที่เงียบมาตลอดเวลาจู่ๆก็กล่าวคำอำลาเจ้าเมืองลมดำ

“....” หลงเสียงตบไหล่เจ้าเมืองลมดำ โดยไม่พูดอะไรอีกต่อไป เดินเข้าไปในประตูเทเลพอร์ต

เขาไม่รู้ว่าราชาใจสิงห์จะมีความคิดเห็นยังไง  แต่เขาแน่ใจ

แคว้นมรกตฟ้าจะเปลี่ยนสีที่นี่แน่นอน

มีบางคนในโลกที่ไม่สามารถตอแยได้และบริวารของเจ้าเมืองลมดำกลับรุกรานคนที่ไม่ควรรุกราน  ที่น่าเศร้าก็คือเมื่ออีกฝ่ายยื่นเงื่อนไข เจ้าเมืองลมดำกลับเลือกเผชิญหน้าแทนที่จะเจรจาต่อรอง

นั่นทำให้พวกเขาถลำลึก

ยิ่งเขาดิ้นก็ยิ่งผิดพลาด

หากจะใช้คำอธิบายสั้นๆก็คือจงแบกรับผลของการกระทำของเขา

ขณะที่เจ้าเมืองลมดำกำลังขมวดคิ้วกังวลหัวหน้าลี่เยี่ยนกำลังหลับสนิท

ความจริงนางหลับมาเป็นเวลานานตั้งแต่นางถูกจับมา แม้ว่านางจะถูกเล็บมังกรแทงไหล่และขาถูกมัดตัวเป็นชั้นๆด้วยเชือกมัดมังกร แม้จะใส่นางเข้าในรถขังมังกรซึ่งแม้แต่มังกรยักษ์ก็ไม่สามารถหลบหนีไปได้ ปีศาจเฒ่าเว่ยและคนอื่นกังวลและใช้ยามอมสติประสาทของนางเป็นเวลานาน   ตั้งแต่แรกก็เพื่อล้างแค้นให้สหายที่ถูกนางฉีกเป็นชิ้นระหว่างจับนาง  ฮ็อคและซาวี่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทหารพิเศษต้องการเพียงใช้ไฟเผาร่างนางผ่านคุกมังกร  ผลก็คือด้วยความโกรธของนางนางเกือบจะทำลายรถออกมาได้ โชคดีที่เจ้าแคว้นมรกตผู้มีพรสวรรค์ในการกล่อมประสาทเข้ามาแทรกแซงและทำให้นางกลับไปหลับอีกครั้ง

หลงเสียงเตือนเขาเป็นพิเศษว่าการทรมานยอดฝีมือปราณฟ้าระดับห้าไม่ใช่เรื่องฉลาดเลย ในกรณีนี้ทำให้ลี่เยี่ยนตื่นขึ้น

ระเบิดตัวเองประสบความสำเร็จ

ภายในระยะสิบกิโลเมตรทุกอย่างจะพังพินาศ

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ปีศาจเฒ่าเว่ยและคนอื่นจึงคิดหาวิธีการต่างๆทำให้ลี่เยี่ยนอยู่ในสภาพสับสน

ลี่เยี่ยนรู้สึกเหมือนกับว่าฝันเป็นเวลานาน  ในฝันของนางนางพบบุรุษคนหนึ่งและสตรีคนหนึ่ง โดยเฉพาะสตรีมีนิสัยสุภาพนุ่มนวลและร่างของนางงดงามมากเหมือนดอกไม้ที่ลอยเต็มท้องฟ้า  ส่วนบุรุษตรงกันข้ามเป็นคนนิสัยหยาบคายร้ายกาจ  เขาเบิกตาจ้องมองนาง  เขาน่ากลัวมากทำตัวยิ่งกว่าบิดาของนางเอง

ในฝันของนางมีหลายอย่างเกิดขึ้น

ตัวอย่างเช่นมีบางคนใช้เล็บมังกรแทงใส่ร่างนาง ภายใต้การรุมล้อมนางถูกทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการช่วยเหลือ

บุรุษที่ดุร้ายนั้นเคลื่อนไหวไปเล่นงานคนเหล่านั้นทันที  เขาใช้เพลิงพิเศษกำจัดพิษของเล็บมังการ ความจริงเจ้าหนุ่มผู้นั้นปล่อยอสูรโบราณที่น่ากลัวออกมาต่อมาเมื่อบุรุษผู้ดุร้ายนั้นหายไป  นางพบศัตรูของนางในฝันครั้งนี้จำนวนคนเพิ่มขึ้นมากถูกระดมมา... เมื่อนางไม่สามารถเอาชนะศัตรูของนางได้ความคิดของนางน่ากลัว  นางไม่กลัวอะไรอื่นแต่กลัวว่าบุรุษผู้ดุร้ายมากผู้นั้น จะวิพากษ์วิจารณ์นาง เพราะทำให้นางฟังคำสั่งเขา แต่นางไม่ฟังและถูกจับจนได้...

ฝันที่ยาวนานไม่มีสิ้นสุด

ในที่สุดของฝันนั้นนางฝันว่านางอยู่ในคุกใต้ดิน และบุรุษดุร้ายนั้นมาหานางและถลึงตามองนางด้วยสายตาดุร้าย  ขณะที่มุมปากของเขาเต็มไปด้วยอาการเย้ยหยันราวกับว่าเขากำลังหัวเราะเยาะนางที่ไม่สามารถทำอะไรได้โดยไม่มีเขา

ถ้านางสามารถเคลื่อนไหวได้  นางคงต่อยเขาอย่างดุดันแน่

ไม่,นี่เป็นแค่ความฝัน

ปกตินางมักจะดุร้ายใส่เขา  นางจะจ้องมองเขา  แต่ในฝันของนาง  นางไม่ต้องการทำเช่นนั้น บางทีนางควรทำตัวดีๆกับเขา

ถ้านางฟังเขาในฝันของนางก็คงไม่เป็นไร ไม่ว่ายังไงก็เป็นแค่ความฝัน ดังนั้นเขาไม่รู้...

“นี่เจ้ายังไม่ตื่นอีกหรือ?  นอนเหมือนหมูมาสองวันสองคืนแล้ว!”  นางได้ยินเสียงของเขาทันทีบางอย่างผิดปกติ  ในฝันของนางเขาไม่มีเสียง ดังนั้นจะมีเสียงได้ยังไง?

“อืม..นางยังไม่ได้ล้างหน้า ปล่อยนางหลับต่ออีกสักพัก!” นางได้ยินอีกเสียงหนึ่ง เป็นเสียงเด็กสาวที่นุ่มนวลไพเราะ จากนั้นนางรู้สึกถึงความเย็นที่ใบหน้าและร่างนาง  นางลืมตาทันใด ภาพแรกที่เห็นนางมองเห็นดวงตาที่ดุร้ายและน่ากลัวมองลงมาที่นาง   ลี่เยี่ยนกระโดดตกใจ โอว เป็นเขาจริงๆ ด้วย!

“นี่ นี่มันที่ไหน?”  ก่อนที่ลี่เยี่ยนจะตื่นตัวเต็มที่  พวกเขายังกระวนกระวายเล็กน้อย  นางกำลังฝันหรือว่าตื่นอยู่?

ถ้านี่ไม่ใช่ความฝัน  ทำไมเขาถึงปรากฏตัว?

แต่ถ้านางไม่ได้กำลังฝันนางรู้สึกเหมือนจริงได้ยังไง? ลี่เยี่ยนสับสน

เย่ว์หยางทุบนางทันทีและด่าว่า“ยัยโง่!  นี่มันบ้านข้า  ถ้าข้าไม่ช่วยเจ้า  ป่านนี้เจ้าเป็นหมูตายไปแล้ว  ข้าเห็นคนโง่มาเยอะแล้ว  แต่ไม่เคยเห็นใครโง่อย่างเจ้า!”

ลี่เยี่ยนตะลึงเขาช่วยนางทุกอย่างในฝันของนางเป็นความจริงหรือ?

ในใจนางมีความรู้สึกอยากร้องไห้

แต่ร่างของนางมีปฏิกิริยาเป็นอีกอย่างนางกลับโดดเต้นด้วยความโกรธ “อะไรกัน เจ้าเด็กน้อย เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ?”  เมื่อคนที่รายล้อมได้ยินนางพวกเขาหัวเราะกลิ้งกับพื้น จากนั้นลี่เยี่ยนจึงได้ตระหนักว่ามีคนล้อมดูอยู่หลายคน  นางรีบเปลี่ยนคำพูดและทักทายทันที “หวัดดีทุกคน โปรดรับการคารวะจากข้าด้วยเถอะ”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด