ตอนที่ 19-32 นี่อะไร?

สมรภูมิมหาพิภพยังคงเงียบและเย็นยะเยียบเหมือนเคย

สายลมพัดหอบทรายปลิวฟุ้งไปทั่ว

ลินลี่ย์บีบี รีสเจมและเรย์โฮมเดินไปตามปกติเตรียมหาที่สำหรับพัก

“เอ๊ะ?” รีสเจมหันไปมองที่ด้านหลังเขาทันที

“อะไรหรือ?” บีบีพูดสงสัย ลินลี่ย์เมื่อเห็นสถานการณ์ เขาหันหน้าไปดูด้านหลังพวกเขาเช่นกัน  แต่หลังพวกเขาเป็นภาพที่รกร้างและทุ่งหญ้าไม่มีคนปรากฏแม้แต่คนเดียว

แต่รีสเจมขมวดคิ้ว  “ดูเหมือนมีบางคนปรากฏตัว”

ทันทีที่รีสเจมพูดลินลี่ย์รู้สึกได้จากด้านหลังรัศมีของป้ายประจำตัวจากพันธมิตรของพวกเขาที่สามารถรู้สึกได้ มีรัศมีสองสายบินขึ้นหน้ามาหาพวกเขาด้วยความเร็วสูง ลินลี่ย์มีท่าทีสงสัยและในท่ามกลางพงหญ้ามีแปดร่างโผล่ออกมาทันทีบินตรงเข้าหากลุ่มของลินลี่ย์

สองคนเป็นฝ่ายโลกธาตุมืดศักดิ์สิทธิ์  ขณะที่อีกหกคนเป็นฝ่ายโลกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์

อย่างไรก็ตามเพื่อสนับสนุนการสู้รบครั้งนี้  พวกเขาก็คือฝ่ายเดียวกัน

“มอนเตโล!”  เสียงของเรย์โฮมดังลั่น

“มอนเตโล!”  รีสเจมสีหน้าเปลี่ยน “ปัง!” คลื่นพลังสีดำทะลักออกมาจากร่างของเขา เขาใช้พลังมหาเทพทันที ขณะเดียวกันในมือของเขาถือทวนยาวรีสเจมไม่ลังเลแม้แต่น้อยเขาเอนหลังเงื้อมือเตรียมพุ่งทวนเหมือนกับหน้าไม้ที่ขึ้นลำ  จากนั้นขว้างทวนอาวุธมหาเทพไปข้างหน้า

แครก....

อาวุธที่แฝงไปด้วยพลังมหาเทพระเบิดพลังออกทันที  หอกยาวอะเมทิสต์นั่นพุ่งออกไปพร้อมกับแสงสีดำ มันพุ่งด้วยความเร็วสูงจนเปลี่ยนเป็นเงาดำจางและสร้างรอยแตกในพื้นที่มิติที่มันพุ่งผ่าน

หอกมหาเทพแหวกอากาศมุ่งเป้าไปที่บุรุษวัยกลางคนที่ดูหยิ่งยโสด้านข้างมอนเตโล

“ฮึ่ม!” สตรีผมผมเขียวที่อยู่ด้านข้างคนที่หยิ่งยโสระเบิดพลังแสงสีขาวทันที นางเคลื่อนตัวเหมือนสายลมรับพลังโจมตีด้านหน้าของคนที่หยิ่งยโสนั้น  หมัดขวาของนางสวมถุงมือสีดำกระแทกกับปลายหอกมหาเทพ

“ปัง!”

หมัดและปลายหอกปะทะกัน

“ครืนนน...” สตรีผมเขียวผู้น่ารักถูกแรงปะทะกระแทกถอยหลังและมีรอยแตกในพื้นที่มิติโดยรอบเช่นกัน  ขณะนั้นหอกอะเมทิสต์ของมหาเทพสะท้อนกลับมาหารีสเจมด้วยความเร็วสูง

“รีสเจม,เจ้าฆ่าสมาชิกของตระกูลออกุสตาของข้า วันนี้, เราจะลงโทษเจ้าสักเล็กน้อย” มอนเตโลหัวเราะลั่น ขณะเดียวกันร่างของเขาเริ่มมีแสงสีขาวแผ่รัศมีออกและเขาบินเข้าหารีสเจมเหมือนกับนกยักษ์  ขณะที่บินอยู่ในอากาศ ตลอดทั้งร่างของเขาเริ่มแผ่พุ่งเส้นสายที่ดูคล้ายไหมพันม้วนเข้าหารีสเจม

รีสเจมโมโหเช่นกัน  และเขาตะโกนบอกผ่านสำนึกเทพ  “ทุ่มกำลังฆ่าพวกเขา! ใช้พลังมหาเทพของพวกเจ้าฆ่าพวกเขาให้ได้!”

“ปัง!”  เรย์โฮมย่ำเท้ากับพื้นอย่างรุนแรงทันที

“ครืนนน...” แผ่นดินใต้เท้าของศัตรูของเขาลอยขึ้นจากนั้นกดทับใส่พวกเขาทั้งเจ็ดคนและบดบังสายตาของพวกเขาไว้เช่นกัน

“ฆ่า” ดวงตาของเรย์โฮมแฝงไปด้วยเพลิงอำมหิตและเขาบุกเข้าหาเช่นกัน

ขณะนั้นเองศัตรูทั้งเจ็ดคนพุ่งเข้าหาพวกเขาเช่นกัน  “โชคร้ายจริงๆ ฝ่ายหนึ่งคือตระกูลออกุสตา ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งคือรีสเจม พวกเขาใช้พลังมหาเทพทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น  พวกเขาไม่รู้ว่าความประหยัดคืออะไร”  ราเนซซาหญิงสาวชุดเงินพึมพำอยู่ในใจนาง  ร่างของนางเรืองแสงสีฟ้าเช่นกัน

การต่อสู้ระเบิดขึ้นทันที!

ลินลี่ย์แปลงร่างมังกรทันทีและกระบี่เงาลวงปรากฏอยู่ในมือของเขา  เขาใช้หยดพลังมหาเทพสายทำลายล้างทันที!  ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจชื่นชม  “มีกระติกพลังมหาเทพก็ช่วยเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างได้จริงๆ!” ถ้าเขาเพียงแต่มีพลังมหาเทพแค่สองหรือสามหยด เขาจะใช้ได้ตามต้องการขณะที่การต่อสู้เริ่มขึ้นได้หรือ?

ตอนนี้ลินลี่ย์เข้าใจเหตุผลที่ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ขยายกำลังไปได้ในพิภพต่างๆแต่ก็ยังทรงพลังอำนาจ อย่างนั้นตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์ก็เหมือนกับตอนนี้  พวกเขาไม่จำกัดเรื่องการใช้พลังมหาเทพ

“โอมาน!เจ้าไปจัดการกับคนเผ่ามังกรฟ้า! เจ้าสามารถตอบโต้พวกเผ่ามังกรฟ้าได้อย่างสบายอยู่แล้ว”  มอนเตโลออกคำสั่งขณะที่พุ่งเข้าไปหารีสเจม

ความจริงไม่มีความจำเป็นต้องออกคำสั่งเลย  เพราะฝ่ายรีสเจมมีคนทั้งหมดสี่คน  และเพราะมอนเตโลจัดการกับรีสเจม อีกเจ็ดคนก็มีพลังเหลือเฟือจะจัดการลินลี่ย์และพวกอีกสองคน

“ไม่ต้องห่วง!”

บุรุษชุดทองผมเงินที่ดูหยิ่งยโสทะยานร่างจากพื้นและมาปรากฏอยู่ด้านข้างลินลี่ย์ทันที

ความจริงไม่ใช่แค่โอมานที่โจมตีลินลี่ย์   ขณะที่กำลังพูดมีหลายคนเข้ารายล้อมแล้ว  ก่อนที่โอมานจะมาถึงแส้ของหญิงสาวชื่อราเนซซาที่อยู่ด้านข้างลินลี่ย์โจมตีเข้าใส่ทันที  เมื่อแส้ยาวโจมตี มันแปรเปลี่ยนทั้งยืดยาวทั้งม้วนตัวพุ่งเข้าใส่ลินลี่ย์เหมือนกับอสรพิษยักษ์ฟาดหาง

ร่างของลินลี่ย์ถอยด้วยความเร็วสูง

“ปัง!”

กระบี่เงาลวงป้องกันแส้เอาไว้ ร่างของลินลี่ย์แผ่รัศมีดำทันทีสร้างเป็นสนามพลังศิลาดำ  แม้ว่าพลังของไม้ตายนี้จะเสริมด้วยพลังมหาเทพวิถีทำลายล้างก็ตาม แต่ก็ยังไม่ยิ่งใหญ่เท่าเมื่อยามที่เสริมพลังด้วยพลังมหาเทพสายธาตุดิน ความแข็งแกร่งของแรงดึงดูดยังคงเหนือกว่าพลังของเทพชั้นสูงมากนัก

หลังจากลินลี่ย์ป้องกันพลังแส้ได้  บุรุษชุดทองก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า

“เอ๊ะ?” ลินลี่ย์มองดูด้วยความประหลาดใจ คทายาวสามเมตรปรากฏอยู่ในมือของบุรุษชุดทองทันที  บุรุษชุดทองใช้คทาฟาดใส่ลินลี่ย์ทันที

“แครก...”

หนามแหลมของคทาฝ่าอากาศทำให้พื้นที่มิติปรากฏรอยฉีกตามไปด้วย

“แย่แล้ว” ลินลี่ย์รีบควบคุมทิศทางของแรงดึงดูด ก่อนหน้านี้เป็นแรงดึงดูดลงล่างซึ่งทำให้บุรุษชุดทองเคลื่อนไหวได้เร็วขึ้น “พลังผลัก!”

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะช้าลงเพราะแรงดึงดูดก็ตาม  แต่สายเกินไป บุรุษชุดทองมาถึงแล้ว

หนามแหลมของคทามาอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว ลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงสนามพลังดึงดูดที่ทรงพลัง  “บุรุษชุดทองผู้นี้ฝึกมาทางกฎธาตุดิน”  ลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงพลังคุกคามจากเขา  และกระบี่เงาลวงพลิกออกไปข้างหน้าพร้อมกับระเบิดพลังมหาเทพออกไป

ปลายกระบี่เงาลวงกระแทกใส่หนามคทาโดยตรง

“แคล้ง!”

ลินลี่ย์เพียงแต่รู้สึกถึงพลังที่น่ากลัวทะลักจากกระบี่เงาลวงใจกลางฝ่ามือเขา  “ครืนนน..” นั่นคือพลังที่น่ากลัวทำให้เกล็ดในกลางฝ่ามือลินลี่ย์แตกหักและโลหิตฉีดพุ่ง กระบี่เงาลวงกระแทกใส่ไหล่ของลินลี่ย์ ขณะที่หนามจากคทายังหวดกดลงมาต่อเนื่อง

แรงกดพร้อมกับกระบี่เงาลวงกระแทกใส่ไหล่ของลินลี่ย์อย่างหนัก

และนี่เกิดขึ้นหลังจากลินลี่ย์ใช้กระบี่เงาลวงป้องกันไว้อย่างตื่นตระหนก  คทายังฟาดมาที่ศีรษะของเขา

“อาวุธมหาเทพ!”  ลินลี่ย์แน่ใจว่าคทาหนามเป็นอาวุธมหาเทพ!

“ปัง!”

เกล็ดมังกรแตกกระดูกแหลก เลือดกระเซ็นอยู่ในอากาศ แขนซ้ายลินลี่ย์หักขณะที่ลินลี่ย์กระแทกกับพื้นด้วยความเร็วสูงเหมือนดาวตก  เสียงควับดังขึ้น เขาจมเข้าไปในพื้นทิ้งรูขนาดใหญ่ไว้ให้เห็น ขณะที่บุรุษชุดทองพร้อมกับกับคทาหนามไม่ลังเลแม้แต่น้อยติดตามลงไปในรูที่ปรากฏทันที

“พี่ใหญ่!”  บีบีเมื่อเห็นเช่นนี้จ้องมองดูและมีสีหน้าเปลี่ยนไป

พลังของลินลี่ย์เป็นระดับผู้บัญชาการแล้ว แต่เขายังนับได้ว่าเป็นกลุ่มผู้บัญชาการที่อ่อนแอที่สุด เมื่อเผชิญกับผู้บัญชาการที่มีอาวุธมหาเทพและมีความแข็งแกร่งในกฎธาตุดินเหนือกว่า  ลินลี่ย์จึงเป็นฝ่ายถูกเล่นงานจนเกือบตาย

“ปัง!”  บีบีถูกฟาดกระเด็นถอยหลัง

แต่บีบีไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใดและเขายังไม่สามารถใช้ทักษะเทพธรรมชาติตอบโต้คนโจมตีเขา ปฏิกิริยาแรกของบีบีคือลงไปตามอุโมงค์ที่ลินลี่ย์ถูกฟาดจมลงไป  “พี่ใหญ่!  ไม่ว่ายังไงท่านจะตายไม่ได้!”  บีบีรีบบินลงไปใต้ดิน

ความจริงตั้งแต่เริ่มสู้กันจนถึงบัดนี้ฝ่ายของมอนเตโลไม่รู้ว่าบีบีคือหนูกินเทพ! เนื่องจากขณะที่วิกฤติเมื่อบีบีใช้ทักษะเทพธรรมชาติก่อนนั้น  เขาจะอยู่ภายในภูเขา  ไม่มีคนภายนอกสามารถเห็นได้  นอกจากนี้เครื่องหมายการค้าของบีบีก็คือหมวกฟาง แต่ว่าหมวกถูกทำลายไปตอนสู้กับไบเออร์

แม้ว่าบีบีจะสามารถใช้พลังเทพจากอีกฝ่ายหนึ่งได้ แต่บีบีเพิ่งเสร็จสิ้นการต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาหยกๆ  และไม่อยู่ในอารมณ์ใช้ไม้ตายอีกครั้งหนึ่ง

ไม่มีหมวกฟางมอนเตโลและพวกอื่นๆ ก็จำเขาไม่ได้

ถ้าพวกเขารู้ว่าบีบีคือหนูกินเทพบางทีมอนเตโลคงจะเปลี่ยนแผน ที่สำคัญพวกเขามีคนที่มีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณ  แต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าบีบีเป็นใคร

“บึ้ม!”  คทาหนามฟาดลงอีกครั้งหนึ่ง

กระบี่เงาลวงของลินลี่ย์ป้องกันได้อีกครั้ง

“ปัง!”  ลินลี่ย์ถูกกระแทกจมลงไปอีกครั้ง  ระหว่างการฝึกเมื่อห้าร้อยปีที่ผ่านมา  ลินลี่ย์เองมีความก้าวหน้าในกฎธาตุดินอยู่บ้าง เขาติดที่ระดับคอขวดในการหลอมรวมเคล็ดลึกลับทั้งสี่  และแม้ว่าเขาจะยังไม่บรรลุระดับใหม่  แต่พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นมากมายแล้ว ดังนั้นเมื่อเผชิญการโจมตีจากยอดฝีมือที่ทรงพลังขนาดนั้น เขาจึงไม่ตายทันที

แต่เขาสามารถทนได้และอาศัยกระบี่เงาลวงรักษาชีวิตตนเองได้

น่าเสียดาย...

ในแง่ของอาวุธ  เขายังด้อยกว่าเล็กน้อย

ทั้งเขาและฝ่ายศัตรูใช้พลังมหาเทพทั้งคู่

ขณะที่ความเข้าใจกฎธาตุเห็นได้ชัดว่าศัตรูเหนือกว่าเขา!  แม้ว่าภายในสนามพลังศิลาดำศัตรูก็ยังเข้ามาใกล้ๆ ได้ง่าย ลินลี่ย์จมลงไปอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ศัตรูยังใช้คทาหนามหวดลงมาอย่างต่อเนื่องไม่มียั้ง

“ปัง!”

และยังฟาดกระแทกอีกครั้ง

ลินลี่ย์ทนต้านรับไว้ได้  แต่เขายังถูกแรงอัดกระแทกจมลงไปอีกครั้งหนึ่ง ร่างของเขากระแทกผ่านทั้งดินและหินลึกลงไปอย่างต่อเนื่อง

“ข้าไม่อาจจมลึกลงไปมากกว่านี้ได้แล้ว!  ถ้าข้ายังจมลึกลงไปข้าคงต้องเจอกับรอยฉีกของมิติแน่” ลินลี่ย์รู้ดีว่าใต้ดินของสมรภูมิมหาพิภพมีอันตรายมาก  เมื่อดำดินลึกลงไประดับหนึ่ง เขาจะเผชิญกับรอยฉีกขาดของมิติ  ยิ่งลึกลงไปรอยฉีกขาดของมิติก็มีมากขึ้น  จนกระทั่งตกเข้าไปในมิติปั่นป่วน

“ฮ่าฮ่า, ความสามารถในการตั้งรับของเจ้าไม่เลว!  ถ้าข้าฆ่าเจ้าไม่ได้  อย่างนั้นข้าจะส่งเจ้าเข้าไปในมิติปั่นป่วนแทน”  เสียงอำมหิตดังขึ้นในใจของลินลี่ย์

“ปัง!”

คทาหนามหวดใส่ลงมาอีกครั้งหนึ่ง!

ลินลี่ย์ยังสามารถต้านรับได้  แต่ฝ่ามือของเขาเต็มไปด้วยเลือดและร่างของเขาก็มีเลือดท่วมเช่นกัน แม้ว่าต้องใช้เวลาอธิบายกันมากแต่ความจริงตั้งแต่ลินลี่ย์เริ่มร่วงลงมาในใต้ดินจนถึงขณะนี้เวลาผ่านไปชั่วขณะเท่านั้น ที่สำคัญบุรุษชุดทองหวดฟ้าคทาหนามอย่างต่อเนื่องไม่หยุด  ทำให้ลินลี่ย์ไม่มีโอกาสต้านทานได้  ในช่วงที่อันตรายนี้เอง...

รอบๆตัวลินลี่ย์มีเงาร่างมังกรฟ้าขนาดใหญ่ปรากฎขึ้น ดวงตาสีทองของมังกรฟ้าจ้องมองบุรุษชุดทองโอมานเขม็ง

ทักษะเทพธรรมชาติ- มังกรคำราม

แต่ขณะที่เขาใช้ทักษะเทพธรรมชาตินั้นโอมานก็ฟาดคทาอย่างรุนแรงทันที “ปัง!”  ร่างของลินลี่ย์จมวูบลงไปอีกครั้ง เนื่องจากระดับพลังปัจจุบันของลินลี่ย์ทั้งหมดที่เขาทำได้คือแน่ใจว่าเขาจะไม่ถูกฟาดจนตาย  ไม่มีทางที่เขาจะป้องกันไม่ให้ตนเองถูกฟาดลงไปได้เลย

“แครก...”

รอยฉีกมิติที่ยาวหลายสิบเมตรกว้างครึ่งเมตรเฉือนผ่านร่างของลินลี่ย์กินแผ่นดินหายไปก่อนที่รอยฉีกจะหายไป

ลินลี่ย์รู้สึกเย็นยะเยือก

“แย่แล้ว ข้าเกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว” ลินลี่ย์เข้าใจว่าถ้าเขาจมลงไปมากกว่านี้มิติฉีกขาดจะมากขึ้นเป็นธรรมดา นอกจากนี้แรงฟาดของคทาหนามในแต่ละครั้งลินลี่ย์จะถูกกระแทกจมลงไปอย่างน้อยก็หลายสิบเมตร บางทีอาจถึงร้อยเมตร  เขามาถึงเขตจำกัดแล้ว ถ้าเขายังจมมากลงไปกว่าสิบเมตรหรือร้อยเมตรบางทีเขาอาจจะถูกดันเข้าไปในมิติปั่นป่วน

“เจ้าสามารถต้านทานได้จริงๆ  แต่.. จงลงไปซะ”

บุรุษชุดทองหลบผลกระทบได้ชั่วคราวจมลงมาอีกครั้งหนึ่ง คทาหนามในมือของเขาฟาดใส่ลินลี่ย์อย่างรุนแรงอีกครั้ง

“ครืน....” พลังแปลกประหลาดรายล้อมร่างบุรุษชุดทองทันที

ทักษะเทพธรรมชาติ- หนูกินเทพ!

“ตายเสียเถอะ!”  เสียงตะโกนกราดเกรี้ยวดังขึ้น  ในช่วงเวลาวิกฤติบีบีมาทันจนได้  ขณะเดียวกันเขาใช้พลังเตะใส่บุรุษชุดทองที่ฟาดฝ่ามือกลับ มีเสียงดังปัง บีบีกระแทกกับผืนดินใกล้ๆ

“บีบี” ลินลี่ย์รีบบินมาหาบีบี

“นั่นมันพลังโจมตีอะไรกัน?”  บุรุษชุดทองเหยียดหยาม  “ข้าไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย?” บุรุษชุดทองถลึงตามองลินลี่ย์ข้างล่างเมื่อบีบีใช้ทักษะเทพธรรมชาติ  เขาไม่เห็นภาพมายาหนูกินเทพ  ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่านี่เป็นพลังโจมตีที่ทรงพลังเพียงไหน

สำหรับหนูกินเทพเมื่ออยู่ต่อหน้าสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณของบุรุษชุดทองก็เหมือนกับไข่กระทบหิน เป็นพลังที่ไร้ประโยชน์

บุรุษชุดทองไม่เข้าใจว่าพลังโจมตีนั้นทรงพลังมากเพียงไหน  เขาคิดว่าเป็นแค่การโจมตีธรรมดา

“ควั่บ” ลินลี่ย์มาถึงที่ข้างตัวบีบี

“พี่ใหญ่, เจ้านี่ไม่ได้รับผลจากทักษะเทพธรรมชาติของข้า”  บีบีคุยทางใจ

“ฮ่าฮ่า, เจ้าทั้งสองตายพร้อมกันเสียเถอะ”  เสียงดังขึ้นในใจของลินลี่ย์และบีบี  ขณะที่ร่างเขามาอยู่ต่อหน้าพวกเขา

ทันใดนั้น...

“ครืนนน!”  จู่ๆรอยแตกมิติที่น่ากลัวกว้างหนึ่งเมตรยาวสิบเมตรผุดขึ้นมาระหว่างลินลี่ย์บีบีและบุรุษชุดทอง บุรุษชุดทองกลัวไม่กล้าเข้ามาใกล้ ถ้าเขาหลุดเข้าไปในรอยแยกมิติ อย่างนั้นเขาจะหลุดเข้าไปในมิติปั่นป่วนแน่นอน

แต่มีสิ่งที่แปลกประหลาดก็คือ....

มีเงาดำบางบินออกมาจากรอยแตกพุ่งออกมาราวกับสายฟ้าและพุ่งมาทางลินลี่ย์และบีบี

ลินลี่ย์เป็นคนแรกที่มีปฏิกิริยาไวเขายื่นมือคว้าสิ่งนั้นไว้

“เอ๊ะ?”

หลังจากคว้าเงาดำนี้ไว้ ลินลี่ย์รู้สึกว่าพลังงานที่ไม่ธรรมดาไหลเข้ามาในร่างของเขา  ขณะที่บีบีซึ่งอยู่ใกล้ เห็นได้ชัดเจนเงาดำนี้คืออะไร  นี่ดูเหมือนมงกุฎธรรมดาที่งดงาม เพียงแต่มงกุฎนี้สูญเสียความมันวาวไปนานแล้ว  กระเปาะเบ้าใส่อัญมณีบนมงกุฎก็ว่างเปล่า  เห็นได้ชัดว่าอัญมณีหายไปนานแล้ว  และมงกุฏสูญเสียความงามไปแล้ว