ตอนที่แล้วบทที่ 15 - โยนมันออกไป
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 17 - เริ่มการประมูล

บทที่ 16 - ที่นั่งกิตติมศักดิ์


บทที่ 16 - ที่นั่งกิตติมศักดิ์

อะไรนะ??

ได้ยินประโยคนี้ ทหารยามเกิดความสับสน

จูต้าซินก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป อดถามย้ำไม่ได้ “พี่ชายเฉิน ข้าคือสมาชิกสภาหอการค้าจินไห่ของท่านนะ ... เมื่อครู่ท่านพูดผิดใช่หรือไม่?”

เขาไม่เคยคิดเลย ว่าเฉินซีผู้เคยรับประทานอาหารร่วมโต๊ะด้วยกันมาแล้วครั้งหนึ่ง เวลานี้จะอยู่ข้างหยางซือเล่ย

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเฉินซียังคงเฉยชา

“สภาหอการค้าจินไห่จะไม่ยอมให้ใครมาสร้างปัญหาที่นี่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอยกเลิกการเป็นสมาชิกของเจ้า!”

“มัวยืนบื้ออยู่อีก? ลากเจ้าหมูอ้วนนี่ออกไป!”

ได้รับคำสั่งนี้ ทหารยามยอมรับว่าประหลาดใจมาก แต่พวกเขาเข้าใจดีว่าเฉินซีหมายความว่ายังไง

ดังนั้นไม่มีทางเลือกอื่น จำเป็นต้องเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นจูต้าซิน หันหลังกลับแล้วเดินไปอีกทาง ลากอีกฝ่ายที่ดิ้นขัดขืนสุดกำลังออกไปนอกพื้นที่ประมูล

“ไอ้ลูกหมาเฉิน! เป็นแค่ผู้ประเมินต่ำต้อย เจ้ามีอำนาจอะไรมายกเลิกการเป็นสมาชิกของข้า? ข้าต้องการพบหัวหน้าผู้ดูแลของเจ้า!!”

จูต้าซินโกรธมากจนหน้าแดง ฟันกรามกระทบดังกึกๆ ตะโกนเสียงดังลั่น

“คนอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์เข้าพบผู้ดูแลของสภาหอการค้าจินไห่!” เฉินซีตะคอกอย่างเย็นชา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ด้วยเหตุนี้ ร่างอวบอ้วนของจูต้าซิน จึงถูกเหล่าทหารยามลากออกไปเหมือนหมูตาย

เฝ้ามองฉากนี้ ผู้คนรอบข้างตกตะลึง ในแววตาสะท้อนไปด้วยความเหลือเชื่อ

คาดไม่ถึงเลยว่าผู้ประเมินอันดับต้นๆของสภาหอการค้าจินไห่ จะเลือกหนุนหลังนายน้อยผู้ฉาวโฉ่!

ในพริบตา สายตาแล้วสายตาเล่าจ้องมองหยางซือเล่ยอย่างประหลาดใจ

มันยากที่จะเชื่อว่าตลอดมาเจ้าหนูนี่แค่แสร้งทำเป็นหมูกินเสือ

เรื่องราวมันเป็นมายังไงกันแน่?

หลังจบเรื่อง เฉินซีเดินเข้าหาหยางซือเล่ยที่กำลังอุ้มบุตรสาวและเฝ้ามองด้วยสีหน้าเรียบเฉยตั้งแต่ต้นจนจบ

“นายน้อยหยาง สภาหอการค้าจินไห่ของเราจะไม่ยอมให้ใครมาสร้างปัญหาที่นี่ ต้องขอโทษจริงๆที่ทำให้ท่านตกใจ” เฉินซีพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษ

และประโยคนี้ ทำให้มุมปากของทุกคนกระตุกเล็กน้อย

หยางซือเล่ยคือผู้ลงมือแท้ๆ แล้วเขาจะตกใจได้อย่างไร?

แต่แน่นอน ทุกคนไม่ได้โง่ จากพฤติกรรมนี้ของเฉินซี สามารถเห็นได้ชัด ว่าเขากำลังประจบหยางซือเล่ย

“ไม่เป็นไร ท่านทำได้ดีมาก” หยางซือเล่ยพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ราวกับเป็นเจ้านายที่แสดงความชื่นชมต่อผลงานของผู้ใต้บังคับบัญชา

เมื่อเห็นสีหน้าพึงพอใจของหยางซือเล่ย เฉินซีลอบด่าเขาในใจ แต่เจ้าตัวรู้ดี ไม่ว่าจะเป็นอาวุธสังหารอย่างปืนหรือเนื้อกระป๋อง เมื่อเข้าสู่ตลาดแล้ว พวกมันต้องได้รับความนิยมอย่างแน่นอน

เพื่อให้ได้เป็นตัวแทนสินค้าสองชิ้นนี้ เฉินซีไม่ลังเลที่จะรุกรานตระกูลจู ทั้งยังประจบหยางซือเล่ยอย่างออกนอกหน้า

นอกจากนี้ อย่าลืมนะว่าเบื้องหลังหยางซือเล่ยมีปรมาจารย์จากนิกายลับอยู่ถึงสองคน แล้วแบบนี้ ตระกูลจูเล็กๆในเมืองชิงหยางจะนับเป็นสิ่งใด?

“นายน้อยหยาง นี่คือตั๋วที่นั่งโถงประมูลของท่านและบุตรสาว --ที่นั่งกิตติมศักดิ์แถวแรก”

เฉินซีหยิบบัตรสีทองเข้มสองใบออกมา เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “การประมูลกำลังจะเริ่มแล้ว ข้ามีเรื่องต้องทำ ขออภัยที่ต้องขอตัวก่อน”

“ขอบคุณ”

หยางซือเล่ยยิ้ม จากนั้นท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของฝูงชน เขาอุ้มบุตรสาวไปยังที่นั่งแถวแรกและนั่งลง

ช่วงเวลานี้ ทุกสายตาที่จับจ้องไปยังหยางซือเล่ยมีความยำเกรงปะปนอยู่ไม่น้อย

นั่นเพราะที่นั่งตรงนั้นคือสัญลักษณ์ของสถานะและตำแหน่ง ไม่มีทางปล่อยให้นายน้อยผู้ฉาวโฉ่ได้นั่งแน่นอน

...

ไม่นาน ที่นั่งในโถงประมูลก็เกือบเต็ม

ก๊อง!

ในเวลานั้นเอง เสียงระฆังดังขึ้น แสงไฟที่เดิมสว่างไสวทั่วโถงประมูลหรี่ลงอย่างกะทันหัน ทุกคนเงียบลงทันที เพระพวกเขารู้ ว่าในที่สุดการประมูลก็เริ่มขึ้น

ทันทีหลังจากนั้น แสงไฟสาดลงกลางเวทีประมูล ตกเป็นเป้าสายตาของคนนับไม่ถ้วน

5 1 โหวต
Article Rating
3 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด