ตอนที่ 43 ข้าไม่อยากจะเชื่อ...

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้างหยานฉี”?

เสียงของซู่คุนที่ถามหยานแด้วยความเป็นห่วง

ในตอนนี้ หยานฉีไม่มีพลังในร่างกายของเขาเลยและร่างกายของเขาก็อ่อนแอมาก

“ข้าสบายดีเพียงแต่ข้าต้องการพักผ่อนเท่านั้น”

หยานฉีกล่าว

ที่ลานกว้างนั้น ลูกศิษย์ทุกคนของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อสรพิษสายฟ้ากำลังจ้องมองไปที่หยานฉี

หลังจากที่หยานฉีและหลินเที่ยนเจียงปรมาจารย์แห่งโรงเรียนศิลปะการต่อสู้พยัคฆ์ดำได้สู้กันต่อหน้าพวกเขา

พวกเขารู้ได้ในทันทีว่าหยานฉีสามารถต่อสู้กับระดับปรมาจารย์ได้!

พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนว่ามีคนแบบนี้อยู่ด้วย

จากนั้นด้วยความช่วยเหลือจากซู่คุน หยานฉีจึงกลับไปที่ห้องของเขา

หยานฉีนอนอยู่บนเตียง แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นการพักผ่อนเฉยๆแต่พลังชีวิตของเขาก็ค่อยๆฟื้นฟูขึ้นเช่นกัน

แม้ว่าอัตราการฟื้นพลังชีวิตจะไม่เร็วมากก็ตาม

ณ ห้องปรมาจารย์

ซู่คุน รองหัวหน้าสองคนและปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ทุกคนล้วนอยู่ในห้องนั้น สีหน้าของพวกเขาดูตึงเครียดมาก

"ท่านหัวหน้า จริงๆแล้วหยานฉีเป็นใครกันแน่? เขามีตราปรมาจาย์ผู้สอนการศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงของท่านซู่มูอยุ่ด้วย"

“ข้าไม่รู้ ข้าเองก็เจอเขาที่เมืองเจียงเมื่อไม่นานมานี้”

ซู่คุนส่ายหัว หยานฉีหยิบตราอินทรีทองสามดาวออกมาและปล่อยให้พวกเขาประหลาดใจจนถึงขีดสุด

"ข้าจะพูดสิ่งหนึ่งที่เจ้าอาจคิดว่ามันจะเหลือเชื่อมากก็ตาม"

ไม่กี่วินาทีต่อมาซู่คุนเหลือบมองผู้คนในห้องนั้น

ในห้องโถงนั้น ผู้คนต่างตกตะลึง หยานฉีที่มีตราอินทรีทองดาวสามดวงของซู่มูอยู่ก็น่าประหลาดใจอยู่แล้ว พวกเขาทุกคนยังต้องรู้ว่ามีบางอย่างที่น่าเหลือเชื่อกว่านี้อีกงั้นหรือ?

ทุกคนมองไปที่ซู่คุนและต้องการได้ยินสิ่งที่เหลือเชื่อนั้น

ซู่คุนครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีแล้วพูดว่า

"เมื่อครู่นี้ เมื่อหยานฉีและหลินเที่ยนเจียงต่อสู้กันครั้งแรก เขาใช้หมัดเงาปีศาจหมาป่าพวกเจ้าทุกคนเห็นเหมือนกันใช่ไหม"?

“ใช่ มันน่าเหลือเชื่อมากๆ”

รองหัวหน้าสองคนและปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้คนอื่นรู้สึกสงสัย พวกเขารู้ว่าหยานฉีมีพรสวรรค์และเข้าใจศิลปะการต่อสู้ระดับปฐพีหมัดเงาปีศาจหมาป่าได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่ทำให้พวกเขาประหลาดใจมากเท่าไหร่

“ท่านหัวหน้า ท่านจะบอกว่าหยานฉีใช้เวลาแค่นิดเดียวใช้การใช้ท่าศิลปะการต่อสู้ระดับปฐพีงั้นหรือ?”

รองหัวหน้ามองไปที่ซู่คุน

"ถูกต้อง ข้าแค่อยากบอกเจ้าว่ามันสั้นมากสำหรับหยานฉีที่เข้าใจท่าศิลปะการต่อสู้ระดับปฐพีได้

รองหัวหน้าทั้งสองและปรมาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้ต่างก็มองไปที่ซู่คุน

“เขาเพียงแค่ดู แล้วเขาก็เข้าใจในทันที”

ซู่คุนเหลือบมองผู้คนและพูดแบบนั้นออกไป

แค่มองดูก็เข้าใจได้เลย?

ทุกคนในห้องนั้นตัวสั่น

“มันเป็นไปได้ยังไง”?

"เขาแค่ดูอย่างเดียวจริงๆงั้นหรือ"?

รองหัวหน้าทั้งสองและปรมาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้ทั้งหมดกลืนน้ำลาย หลังจากที่ได้รู้ว่าหยานฉีแค่ดูก็สามารถใช้ทักษะระดับปฐพีได้?

นี้มันเป็นไปได้อย่างไร?

"แม้ว่าข้าเองก็คิดว่ามันเหลือเชื่อ แต่ความจริงที่ว่าพรสวรรค์ของหยานฉีนั้นหาได้ยากมากในโลกนี้ก็เป็นเรื่องจริง"

ซู่คุนกล่าว

ผู้คนในห้องมองหน้ากันครู่หนึ่ง คิดว่าหากเป็นเช่นนี้ หยานฉีก็ไม่คู่ควรกับคำว่าน่ากลัวอีกต่อไป

แต่คู่ควรกับคำว่าปีศาจในร่างมนุษย์มากกว่า!!!

ในอีกด้านหนึ่ง

ด้านนอกโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อสรพิษสายฟ้า

มีชายสวมหน้ากากทองคำยืนอยู่

รอบตัวชายนั้นมีออร่าบางอย่างที่มองไม่เห็นครอบงำเขาอยู่จนคนรอบข้างกลัวที่จะเข้าใกล้ชายคนนี้

ราวกับว่าชายคนนี้เป็นเหมือนกับเทพเจ้าแห่งสงครามที่ไม่มีใครเทียบได้!

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาสวมหน้ากากสีทองอยู่ ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาจะต้องตกใจจนสุดขีด เพราะชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนักรบที่ทรงพลังที่สุดในฐานหลินไห่

เขาคือปรมาจาย์ผู้สอนการศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงซู่มู!