บทที่ 3
[ดิง! เล้งเฉียนซือโกรธมากกับพฤติกรรมของเจ้าภาพ ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
เมื่อหลี่มู่ไป๋คว้าข้อเท้าของเล้งเฉียนซือและยกขึ้นทําให้เธอหลั่งน้ําตาด้วยความเจ็บปวดเขาได้รับการแจ้งเตือนระบบ
"อืม? จุดวายร้าย? นี่มันเยี่ยมมาก!"
หลี่มู่ไบรู้สึกพอใจมาก ดังนั้นการกลั่นแกล้งนางเอกสามารถทําให้เขาได้รับคะแนนวายร้าย?
หลี่มู่ไป๋เคยได้อ่านนวนิยายวายร้ายหลายเรื่องในชีวิตที่ผ่านมาของเขา
แต่ทว่าในนวนิยายเหล่านั้นคนร้ายจะพยายามเอาใจนางเอกเพื่อเพิ่มความโปรดปรานต่อพวกเขาและรับคะแนนวายร้าย
คนร้ายตัวจริงจะคิดเอาใจนางเอกตั้งแต่แรกไหม?
ถ้าเขาทําให้นางเอกพอใจเขาจะถูกเรียกว่าวายร้ายได้หรือไม่?
หลี่มู่ไป๋จะวางแผนเอาใจพวกเธอด้วยเหรอ?
แน่นอน เขาจะไม่ทำ
เขาจะทําให้ตัวเองดู่ต่ำต้อยได้อย่างไร!
...
"ไอ้โรคจิต! ปล่อยฉันไป!"
เล้งเฉียนซือตะโกน ขายาวของเธอถูกวางอยู่บนไหล่ของหลี่มู่ไป๋
ด้วยความโกรธเธอจึงได้โจมตีหลี่มู่ไป๋อย่างเดือดดาลด้วยมือของเธอ ทว่ามือของเธอกลับถูกจับเข้าด้วยกันและถูกแนบไว้หลังศีรษะของเธอ
ในตอนนี้เธออยู่ในตําแหน่งที่น่าอับอายอย่างมาก เธอถูกตรึงไว้กับกําแพง ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความรู้สึกอับอายและความขุ่นเคือง
ดวงตาคู่นั้นของเธอจ้องมองไปที่หลี่มู่ไป๋ด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตามหลี่มู่ไป๋ดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนี้
เขาเอื้อมมือไปที่ใบหน้าของเล้งเฉียนซือก่อนที่เขาถอดหน้ากากของเธอออก
"ให้ฉันดูว่าปู่ส่งความงามแบบไหนมาให้ฉัน"
ตะครุบ
หน้ากากเปื้อนเลือดถูกภอดออกและใบหน้าที่เย็นชาและรูปลักษณ์ที่น่าหลงใหลก็ถูกเปิดเผยทันที
แตกต่างจากความเฉยเมยต่อคนแปลกหน้าอารมณ์ของเล้งเฉียนซือ มีร่องรอยของเสน่ห์ตามธรรมชาติซึ่งไม่สามารถซ่อนได้แม้ว่าเธอจะแสร้งทําเป็นเย็นชาก็ตาม
เธอมีร่างกายที่เย้ายวนใจตามธรรมชาติ!
เมื่อรวมกับร่องรอยของเลือดที่แขวนอยู่ที่มุมปากของ เล้งเฉียนซือ เสน่ห์ของเธอก็ไม่อาจต้านทานได้อย่างสมบูรณ์ (AN: รูปหน้าปก)
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปที่ดวงตาคู่นั้นที่จ้องมองเขาด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง ทำให้หลี่มู่ไป๋รู้สึกสบายใจมาก
นี้คือความรู้สึกของวายร้าย!
"ช่างเป็นความงามจริงๆ!"
หลี่มู่ไป๋ได้จ้องมองอย่างลึกซึ้งไปทั้วร่างกายของเล้งเฉียนซือ ด้วยรูปลักษณ์ที่ชั่วร้าย
ในทางตรงกันข้ามเล้งเฉียนซือที่ไม่สามารถต้านทานได้ ทำได้เพียงกัดฟันและเอียงศีรษะของเธอออกไปได้
[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของเจ้าภาพทําให้เล้งเฉียนซือรู้สึกถึงความอัปยศอดสูและความแค้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
นั่นมัน?
ตอนนี้เธอไม่พอใจเขามาก?
หลี่มู่ไป๋มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา
มันยังไม่จบ!
เขายื่นมือไปข้างหน้าคว้าใบหน้าที่อ่อนนุ่มของเล้งเฉียนซือและถอนหายใจ
"รูปร่างหน้าตาของเธอเป็นที่ชื่นชอบของฉัน มันเป็นเกียรติของเธอที่จะทําให้เตียงของฉันอุ่น"
หลังจากที่เขาพูดประโยคดังกล่าวข้อความแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของโฮสต์ทําให้เล้งเฉียนซือรู้สึกถึงความอัปยศอดสูและความแค้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
มือของหลี่มู่ไป๋ค่อยๆเรื่อนลงไปข้างล้าง...
[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของโฮสต์ทําให้เล้งเฉียนซือรู้สึกถึงความอัปยศอดสูและความแค้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
...
[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของโฮสต์ทําให้เล้งเฉียนซือรู้สึกถึงความอัปยศอดสูและความแค้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ได้รับรางวัล 100 คะแนนวายร้าย!]
...
[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของโฮสต์ทําให้เล้งเฉียนซือรู้สึกถึงความอัปยศอดสูและความขุ่นเคือง ได้รับรางวัล 300 คะแนนวายร้าย!]
...
[ดิง! พฤติกรรมชั่วร้ายของโฮสต์ทําให้เล้งเฉียนซือโกรธแค้น เธอสาบานว่าจะฆ่าคุณ ได้รับรางวัล 1,000 คะแนนวายร้าย!]
...
นี้คือคลื่นลูกสุดท้ายของคะแนนวายร้ายที่เขาได้รับ
เมื่อเล้งเฉียนซือโกรธมากจนเธอเป็นลมจากความโกรธ หลี่มู่ไป๋จึงปล่อยเธอด้วยความตื่นเต้น
ตอนนี้เขาได้รับคะแนนวายร้ายหลายพันคะแนน
แม้ว่าราคาของสินค้าในร้านระบบจะแพง แต่ด้วยคะแนนวายร้ายหลายพันจุดที่เขามีตอนนี้เขาสามารถแลกเปลี่ยนเป็นรายการที่มีประโยชน์มากมาย!
หลี่มู่ไป๋รู้สึกเหมือนเขาเชี่ยวชาญแก่นแท้ของการเป็นวายร้าย
มันน่ากลัว!
จ้องมองไปที่เล้งเฉียนซือซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างเงียบ ๆ เหมือนตุ๊กตารอยยิ้มเย็นชาก็ฉาบบนใบหน้าของหลี่มู่ไป๋
เมื่อเขารู้ว่าเล้งเฉียนซือสาบานว่าจะฆ่าเขาในวันหนึ่ง ด้วยเหตุผลบางอย่างไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกขมขื่นในใจ แต่ยังตื่นเต้นมากขึ้น
เธอเกลียดเขา!
ยิ่งเธอเกลียดเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งมีความสุขขึ้นเท่านั้น!
เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เขาได้รับคะแนนวายร้ายด้วยความช่วยเหลือของเล้งเฉียนซือหลี่มู่ไป๋มีความสุข
เขาต้องการเห็นเธอมองเขาด้วยความเกลียดชังอย่างสุดซึ้งจนถึงกระดูก เมื่อนั้นเขาถึงจะ 'เอาเปรียบ' เธอได้!
เขาหลี่มู่ไป๋ตอนนี้เป็นวายร้าย!
เขาเป็นหลี่มู่ไป๋คนเดียว วายร้ายเพียงคนเดียว!
...
"เซี่ยเหอ ตงเสวี่ย!"
ทันทีที่หลี่มู่ไป๋เรียกผู้หญิงฝาแฝดสองคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีม่วงเข้มก็เดินเข้ามา
"นายน้อย คําสั่งของท่านคืออะไร"
ผู้หญิงสองคนพูดพร้อมกัน
" เธอสองคนพาผู้หญิงคนนี้ลงไปชั้นล่างและผูกเธอไว้ในห้องนั่งเล่นจนกว่าฉันจะลงไป"
เมื่อมองไปที่ฝาแฝดหลี่มู่ไบก็พูดอย่างเฉยเมย
แม้ว่าฝาแฝดทั้งสองก่อนหน้าเขาจะอายุเท่ากันกับเขา แต่ทั้งคู่ก็มีฐานการเพาะปลูก ทองดำ ซึ่งสูงกว่าเล้งเฉียนซือเล็กน้อย
ในทางกลับกันผู้หญิงสองคนนี้เป็นเด็กกําพร้าที่ตระกูลหลี่รับเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กและได้รับการฝึกฝนให้เป็นผู้พิทักษ์ลับ
ต่อมาเนื่องจากความงามที่โดดเด่นและความกล้าหาญในการต่อสู้สูงของพวกเขาพวกเขาถูกจัดโดยแม่ของหลี่มู่ไป๋ให้เป็นแม่บ้านส่วนตัวของเขาหลังจากที่พวกเขาโตขึ้น
"รับทราบคะ นายน้อย!"
หลังจากดูเล้งเฉียนซือที่หมดสติบนพื้นแล้วผู้หญิงทั้งสองคนก็ไม่ได้ถามคําถามใด ๆ
เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้นมาได้รับการฝึกฝนให้เป็นผู้พิทักษ์ลับพวกเขาได้รับการสอนให้เชื่อฟังคําสั่งจากนายหนุ่มของพวกเขาเท่านั้น!
ในขณะที่เขากำลังคิดอะไรบางอย่าง หลี่มู่ไป๋ก็อดถอนหายใจไม่ได้
เสน่ห์ของฝาแฝดคู่นี้ไม่ต่ําเลย พวกเขามี 96 คะแนนเสน่ห์!
มันไม่น้อยกว่าเล้งเฉียนซือเลย
ยิ่งเป็นฝาแฝดอีก
แต่เจ้าของร่างเก่าหมกมุ่นอยู่กับซีอีโอหญิงเย็นชาเสี่ยวชิงเฉิงมากจนเขาไม่ได้แตะต้องสาวใช้ส่วนตัวสองคนที่แม่ของเขาจัดมาให้เลย!
หลี่มู่ไป๋ไม่รู้ว่าจะเรียกเขาว่าหมกมุ่นหรือโง่ดี!
หลังจากทําความสะอาดมือของเขาให้แห้ง หลี่มู่ไป๋ก็เดินลงไปชั้นล่าง
ตอนนี้เขามีเล้งเฉียนซืออยู่ในมือของเขาแล้ว เขาแค่ต้องรอให้เสี่ยวชิงเฉิงส่งตัวเองมาที่ประตูของเขาอย่างเชื่อฟังเท่านั้น...
