ตอนที่ 19-17 แฮมเมอร์
“การโจมตีวัตถุของเขาทรงพลังอย่างแท้จริง!” ลินลี่ย์รู้สึกตะลึงอยู่ในใจ “แม้แต่พลังโจมตีวัตถุของอดีตลอร์ดเรดคลิฟก็ยังไม่ทรงพลังน่ากลัวขนาดนี้ การโจมตีฝ่าอากาศสามารถทะลุทะลวงเข้าไปในร่างของข้าได้” ลินลี่ย์มีความมั่นใจในพลังป้องกันของร่างแปลงมังกรของเขามาก แต่วันนี้หมัดนี้ทำให้เขาตะลึง!
ตาของคนผู้นั้นเต็มไปด้วยความโกรธ และผมสีทองของเขาเริ่มสั่นกระพือ
“เจ้าบังอาจทำร้ายข้า แฮมเมอร์เหรอ? ตายซะเถอะ!” เสียงทุ้มดังกึกก้องในใจของลินลี่ย์ และเท้าขวาของบุรุษผมทองตวัดเตะทันที....
ขาที่ใหญ่ล่ำหนาเตะใส่พร้อมกับแสงสีเหลือง ขณะที่เตะใส่นั้นเอง มันสร้างระลอกพลังในมิติพื้นที่ราวกับว่ามันเคลื่อนผ่านน้ำ พลังเตะนี้รุนแรงมากกว่าพลังโจมตีครั้งก่อน ลินลี่ย์รู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว “แค่พลังหมัดนั้น ขนาดยังไม่ถูกข้าโดยตรง เป็นแค่พลังหมัดฝ่าอากาศเท่านั้น...ถ้าข้าโดนพลังเตะนี้เข้า...”
ลินลี่ย์ไม่กล้าลังเล
“สนามพลังศิลาดำ – พลังผลักเต็มกำลัง!” ลินลี่ย์ตั้งใจใช้ และพลังแรงผลักออกที่ทรงพลังทะลักใส่ร่างของแฮมเมอร์อย่างน่ากลัว
ขณะเดียวกันมีเสียงดังป้าบหางมังกรของลินลี่ย์หวดใส่พื้นอย่างแรง ยืมพลังสะท้อนถอยหลังทันที!
“ปัง!” ลูกเตะของแฮมเมอร์พลาด
“บึ้ม!” แม้ว่าจะพลาดก็ตาม แต่ระลอกพลังสีทองยังคงยิงออกจากขาของเขาพุ่งเขาหาลินลี่ย์ พลังโจมตีวัตถุนี้รวดเร็วมาก! ไม่ได้ถูกสนามพลังศิลาดำจำกัดไว้ และความเร็วของมันยังเหนือกว่าความเร็วในการหนีของลินลี่ย์มากมาย อย่างไรก็ตามเมื่อรอดชีวิตก็ได้เรียนรู้ หลังจากเจ็บตัวครั้งก่อน ลินลี่ย์เตรียมตัวรับมือครั้งนี้เอาไว้
กระบี่ประกายเทพเงาลวงของลินลี่ย์ตวัดฟันปะทะไว้
ดูเหมือนเคลื่อนไหวช้าแต่ว่าความจริงรวดเร็ว ด้านแบนของกระบี่ปะทะกับระลอกพลังสีเหลืองโดยตรง
“ปัง!” เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง กระบี่เงาลวงสะท้อนถอยหลังกระแทกใส่ร่างลินลี่ย์ขณะที่แขนขวาที่จับกระบี่ของลินลี่ย์ถึงกับมีเกล็ดมังกรแตกออก และเลือดไหล
“ควั่บ!”
ลินลี่ย์ยืมพลังสะท้อนถอยไปอีกครั้ง
“สัตว์ประหลาดชัดๆ!” ลินลี่ย์สบถอยู่ในใจ “พลังเตะเมื่อผ่านอาวุธประกายเทพสามารถทำให้เกล็ดมังกรของข้าแตกได้ อย่างนั้นในโลกธาตุจักรวาล ยังมีคนอื่นนอกจากเบรุตที่มีพลังฝีมือร้ายกาจ!” ก่อนหน้านี้ ลินลี่ย์เห็นเบรุตใช้มือเปล่าหยุดอาวุธมหาเทพได้
ใครจะคาดคิดกันเล่าว่านั่นต้องใช้พลังมากมายขนาดไหน แต่ดูเหมือนกับว่าบุรุษผมทองก็เหมือนเป็นเช่นนั้น
ดวงตาบีบีที่อยู่ห่างออกไปถึงกับเบิกกว้าง โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยเขาเปลี่ยนเป็นร่างเลือนรางพุ่งเข้าหานักรบผมทองขณะที่ส่งเสียงคุยทางใจอย่างแตกตื่น “พี่ใหญ่! รีบหนีไป, ข้าจะขัดขวางป้องกันไว้เอง!”
“บีบี! ไม่ต้องเสียเวลารีบหนีไปกันเถอะ! เจ้าไม่สามารถรับมือป้องกันเขาได้” ลินลี่ย์รีบส่งสำนึกเทพตอบกลับ
ขณะเดียวกันลินลี่ย์เพิ่มความเร็วในการหนี บีบีไม่มีทางเลือกได้แต่ติดตามลินลี่ย์หนีไป
“เจ้าต้องการหนีหรือ?”
บุรุษผมทองจ้องมองร่างที่กำลังหนีไปด้วยความโมโห จากนั้นตบเท้าพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว “ปัง! ปัง!” ทุกๆ ก้าวเป็นเหมือนดาวตกกระแทกพื้น และความเร็วของบุรุษผมทองเพิ่มขึ้นจนถึงขีดจำกัด ขณะที่เขาไล่โจมตีลินลี่ย์และบีบีที่กำลังหนีไป
“พี่ใหญ่, เจ้าคนตัวใหญ่นั่นกำลังไล่ตามมา!” บีบีร้องเรียกอย่างแตกตื่น
“ความจริงเขาเร็วเท่านี้แหละ” ลินลี่ย์ชำเลืองมองด้านหลัง แต่เดิมเมื่อบุรุษผมทองอยู่ในช่วงไล่ตามโกเลมมัจจุราช เขายังไม่ไวเท่านี้ เห็นได้ชัดว่า...คนผู้นี้ที่ชื่อว่าแฮมเมอร์กำลังโมโหเต็มที่
“ไม่เป็นไร เมื่อเขาเข้ามาในสนามพลังศิลาดำของข้าเขาจะไม่สามารถไล่ทันเรา” ลินลี่ย์พูดอย่างมั่นใจ
ความจริง
ทันทีที่บุรุษผมทองเข้ามาในพื้นที่ศิลาดำเขารู้สึกถึงแรงผลักที่รุนแรง ความเร็วไม่ใช่เรื่องถนัดของเขาตั้งแต่แรก และแม้ว่าเขาจะทุ่มสุดกำลัง เขาก็แค่เทียบได้กับลินลี่ย์และบีบี ทันทีที่เขาเข้าไปในพื้นที่สนามพลังศิลาดำเขายิ่งด้อยกว่าลินลี่ย์และบีบีห่างไกล
ลินลี่ย์และบีบีหนีอยู่ข้างหน้าก็ดึงระยะยืดออกไปทันที
นี่ทำให้บุรุษผมทองต้องหลบออกมาจากสนามพลังศิลาดำอีกครั้งหนึ่ง และทันทีที่เขาทำ ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้น ทำให้เขาเข้าไปใกล้ทั้งสองคนเพิ่มมากขึ้นอีกครั้ง
ในช่วงสั้นๆ ทั้งสองฝ่ายังคงรักษาระยะห่างไว้ที่ห้าร้อยเมตร
“พี่ใหญ่, คนตัวใหญ่นี่ยังคงไล่ตามเรา เราจะทำยังไงดี?” บีบีพูดอย่างแตกตื่น “หรือว่าเราจะต้องใช้หยดพลังมหาเทพ?”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้”
ลินลี่ย์ไม่ต้องการให้สิ้นเปลืองหยดพลังมหาเทพ สถานการณ์ยังไม่วิกฤติ
“บีบี, ภายในระยะสองสามร้อยเมตรแฮมเมอร์ผู้นี้จะสามารถเห็นเราได้ชัด เอาอย่างนี้เราจะลงไปอยู่บนพื้นและดำดินกัน เขาจะไม่สามารถมองเห็นเราและบางทีอาจหาเราได้ยาก” ลินลี่ย์คุยทางใจ เว้นแต่สถานการณ์คุกคามชีวิต ลินลี่ย์จะไม่ใช้หยดพลังมหาเทพง่ายๆ
“ดำดินหรือ? ก็ได้” บีบีเห็นด้วย
“พวกเจ้าทั้งสองคนอย่าคิดว่าจะหนีไปได้!” เสียงตะโกนโกรธเกรี้ยวยังคงดังก้องสะท้านสะเทือนโลก
“เจ้างี่เง่าตัวใหญ่ เขาไม่กลัวดึงความสนใจจากคนอื่นหรือไงถึงได้ตะโกนอย่างนี้?” บีบีอดถามอย่างไม่พอใจไม่ได้
“บีบี! ข้าคิดว่าแฮมเมอร์นี้จริงๆ แล้วไม่กลัวคนอื่นจะเข้ามาแน่ เขาไม่กลัวทักษะหนูกินเทพของเจ้า เขาคงจะมีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณ และดูพลังป้องกันการโจมตีวัตถุของเขาสิ นี่คือศัตรูผู้ไม่มีจุดอ่อนเลย จุดอ่อนของเขาคือโจมตีได้ไม่ไกลและไม่มีพลังโจมตีวิญญาณ พอเถอะ, ลงไปใต้ดินกัน!”
ลินลี่ย์และบีบีพุ่งควับลงไปในใต้ดิน
“ฮึ่ม, หนีลงใต้ดินหรือ?” บุรุษผมทองหัวเราะเย็นชา
และจากนั้น...
บุรุษผมทองเงื้อเท้าข้างหนึ่งและย่ำลงพื้น เสียงดังสนั่นและพื้นสั่นสะเทือนและรัศมีสีทองเป็นระลอกออกจากขาของเขาเข้าไปในดินกระจายออกไปในทุกทิศ
“ตรงนั้น!” บุรุษผมทองร่างใหญ่ตาเป็นประกาย
เขาเคลื่อนที่ไปทางซ้ายและไล่ล่าอย่างเร่งร้อน จากนั้นเงื้อเท้าและย่ำลงที่พื้นอีกครั้ง แสงสีทองแผ่เข้าไปในดินเป็นระลอกอีกครั้ง
แม้ว่าจะหนีลงใต้ดิน เมื่อคนหนีมองไม่เห็น ในเรื่องความเร็วในการหนีสิ่งสกปรกขวางกั้นทำให้การหนีทำได้ช้ากว่าเหนือพื้นดิน
“วิชาที่แปลกประหลาดนี่มันอะไรกัน?” บีบีสามารถรู้สึกได้ชัดเจนว่าระลอกพลังสีทองเหมือนกับระลอกน้ำกระเพื่อมแต่ละระลอกพุ่งเข้าใส่ตัวเขาและลินลี่ย์ อย่างไรก็ตามระลอกพลังเหล่านี้ไม่มีพลังอันตรายมากนัก
“ปัง!”
พลังรุนแรงมาจากด้านบน
“เจ้าผู้นี้รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน” ลินลี่ย์พูดอย่างแตกตื่น “ไม่มีทางหลบหนีการไล่ล่าของเขาจากใต้ดิน”
“พี่ใหญ่ เราจะทำยังไงดี?” บีบีพูดอย่างแตกตื่น
“มีตัวเลือกสุดท้าย! ถ้าวิธีนี้ใช้ไม่ได้ อย่างนั้นเราก็ต้องใช้พลังมหาเทพ
ขณะนี้เองระลอกพลังสีทองพุ่งลงมาผ่านสิ่งที่กีดขวาง
“แย่แล้ว” ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน
“ปัง!” บีบีปล่อยหมัดสวนออกไป
“บีบี เจ้าปลอดภัยหรือเปล่า?” ลินลี่ย์ค่อนข้างกังวล
“ข้าไม่เป็นไร พลังโจมตีนี้แข็งแกร่งมากเลยทีเดียว ทำเอาหมัดของข้ารู้สึกชา แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร” บีบีตอบกลับ ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ก็ระบายลมหายใจโล่งอก และจากนั้นเขาถอนหายใจชื่นชม พลังป้องกันของบีบีน่ากลัวจริง เทียบได้กับความแข็งของอาวุธประกายเทพ
บีบีเมื่อกลายเป็นเทพระดับสูงเขาได้รับบาดเจ็บเพียงครั้งเดียวจากมหาเทพต้นสิ้นหวัง คนอื่นไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับผิวบีบีได้
โชคไม่ดีพลังโจมตีบีบีอ่อนแอเกินไป ด้อยกว่าพลังของลินลี่ย์ ต้องเป็นทักษะเทพธรรมชาติของเขาถึงจะคุกคามยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการได้
“บีบี..ขึ้นเหนือพื้นดินด้วยกัน!” ลินลี่ย์รีบกล่าว
ยอดฝีมือชื่อแฮมเมอร์ใช้วิธีเพื่อกำหนดให้รู้ตำแหน่งว่าพวกเขาอยู่ที่ใด ถ้าพวกเขาอยู่ใต้ดิน พวกเขาจะเคลื่อนไหวได้ช้าและถูกเล่นงานเหมือนกระสอบทราย ลินลี่ย์กับบีบีกลายเป็นประกายแสงพุ่งออกมาจากใต้ดินทันที
“ฮ่าฮ่า ในที่สุดพวกเจ้าก็ออกมา”
เสียงหัวเราะดังลั่นและบุรุษผมทองเข้ามาใกล้
“เกือบไป!” เมื่อออกมาจากใต้ดิน ลินลี่ย์และบีบีพบว่าบุรุษผมทองนั้นอยู่ห่างไม่ถึงร้อยเมตรในตอนนี้ ลินลี่ย์ตกใจมาก เขาใช้สนามพลังศิลาดำทันที พลังนั้นผลักดันบุรุษผมทองอีกครั้ง และอาศัยความเร็วของเขา เขาสามารถดึงตัวออกห่างอีกครั้ง
“บัดซบ! ไอ้ลูกไม้บ้าๆ นี่อีกแล้ว เหมือนกับเจ้ารีสเจม ช่างน่ารำคาญเสียจริง!” บุรุษผมทองคำรามด้วยความโกรธ
ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ในสนามพลังศิลาดำเขาไม่สามารถเข้าไปใกล้ลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย
ขณะนี้เอง....
“เอ๊ะ?” บุรุษผมทองจ้องมอง
ลินลี่ย์ขณะที่หนีเต็มที่ก็หันมาจ้องเขาทันทีและขณะเดียวกัน ร่างมายามังกรขนดโผล่ออกมาจากด้านหลังของลินลี่ย์ทันที ตาสีทองของเงาร่างมังกรฟ้าจ้องมองแฮมเมอร์อย่างเย็นชา ขณะเดียวกันเสียงคำรามของมังกรดังขึ้นในใจของแฮมเมอร์
ทักษะเทพธรรมชาติ-มังกรคำราม!
เวลาช้าลงอย่างเห็นได้ชัด ในสภาพใจของวิญญาณแฮมเมอร์ตกอยู่ในอาการเช่นนี้
“หือ..” แฮมเมอร์ตะลึง ในสายตาของเขา เขาเห็นขณะที่ลินลี่ย์และบีบีดูเหมือนมีความเร็วเพิ่มขึ้นกะทันหันเป็นสิบเท่าแค่เพียงเสียงควั่บพวกเขาก็หายไปจากสายตาของเขา แต่แน่นอน นั่นไม่ใช่ว่าบีบีและลินลี่ย์เคลื่อนไหวได้เร็ว แต่เป็นแฮมเมอร์เองที่ช้าลงสิบเท่า
ผลของมังกรคำรามในที่สุดก็ทำให้การไล่ตามถึงที่สุด
“มังกรคำราม? มังกรคำรามแห่งเผ่ามังกรฟ้า? ซวยอะไรอย่างนี้” แฮมเมอร์ลูบจมูกโตของเขา “ข้ายังช้าเกินไปจริงๆ เนื่องจากพลังแรงผลักของสนามพลังโน้มถ่วงของเจ้าเด็กเผ่ามังกรฟ้าแล้วต่อให้ข้าใช้พลังมหาเทพข้าก็แค่ทำได้เพียงเท่าเทียมกับเขาเมื่ออยู่ภายใต้แรงผลักเหล่านี้”
แฮมเมอร์อดส่ายหัวไม่ได้
ในแง่ความเร็วในการหนีล้วนๆ ลินลี่ย์กับแฮมเมอร์อยู่ในระดับเดียวกัน และเมื่อทุ่มเทสุดพลังความแฮมเมอร์จะได้เปรียบกว่า
แต่อาศัยสนามพลังศิลาดำ ลินลี่ย์ทำจนกระทั่ง ต่อให้แฮมเมอร์ใช้พลังมหาเทพ แต่ทั้งสองก็ยังเสมอกันอยู่ดี
“นอกจากนี้ความเร็วไม่เหมาะกับข้า ไม่มีอะไรที่ข้าทำได้!” แฮมเมอร์ส่ายหัว “สิ่งที่ดีที่สุดที่ข้าจะทำได้ก็คือขอร้องมหาเทพให้สร้างอาวุธมหาเทพสู้ระยะไกลให้ข้า ตัวอย่างเช่นแหลนหลาว และด้วยพลังโจมตีอย่างนั้น ใครเล่าจะขวางมันได้? นี่เป็นสงครามมหาพิภพครั้งที่สามของข้าแล้ว รวมแล้วข้า..ยังขาดป้ายประจำตัวผู้บัญชาการอีกสามป้าย... ข้าต้องพยายามให้หนักและคอยดู หลังจากได้ผลสรุปของสงครามมหาพิภพครั้งนี้ ข้าอาจจะมีความดีความชอบทางทหารได้มากพอ”
แฮมเมอร์ส่ายหัวก้าวเดินออกไป
“เฮ้!” แฮมเมอร์ตะโกนใส่ในที่ไกลๆ ขณะเดินออกไป “พวกเจ้าเลิกมองอยู่ตรงนั้นได้แล้ว!ถ้าเจ้ามีฝีมือจะทำเช่นนั้น ก็เข้ามาใกล้ๆ ข้า
“แฮมเมอร์! ดูเหมือนว่าเจ้าจะพลาดอีกแล้วสินะ ฮ่าฮ่า...”
เสียงหัวเราะดังมาจากที่ไกล และจากนั้นเสียงหัวเราะจางหายไป
“เจ้าพวกคนขี้ขลาด” แฮมเมอร์แค่นเสียงและจากไป
ในระยะไกลออกไปกลุ่มคนสามคนเดินทางด้วยกัน บุรุษหนุ่มสองคนกับสตรีผมม่วงชุดม่วงอีกคนหนึ่ง สตรีชุดม่วงหัวเราะเบาๆ “นี่, พวกเจ้าสองคนเห็นไหมนั่น? มีคนโง่มากกล้ายั่วโมโหคนอย่างแฮมเมอร์ พวกเขาไม่รู้หรือว่า...แฮมเมอร์เป็นหนึ่งในสุดยอดฝีมือของโลกธาตุดินศักดิ์สิทธิ์?”
“เป็นไปได้มากว่าสองคนนั้นไม่คุ้นเคยกับผู้บัญชาการต่างๆ” หนึ่งในสาม บุรุษหนุ่มเขาดำและเขาขาวหัวเราะอย่างใจเย็น
“แต่ทั้งสองคนไม่ได้อ่อนแอหรอกนะ พวกเขาสามารถสู้กับแฮมเมอร์โดยไม่ตาย น่าเสียดาย เรามาช้าเกินไปและไม่สามารถค้นหาได้ว่าสองคนนั้นหนีไปที่ไหน” บุรุษอีกคนหนึ่งไว้ผมสีทองเป็นประกายและดวงตาสีเงินกล่าว “ไปกันเถอะ, รีบออกไปจากที่นี่ ถ้าแฮมเมอร์สร้างความยุ่งยากให้เรา นั่นคงจะเป็นเรื่องปวดเศียรเวียนเกล้าแน่”
ทั้งสามคนหนีไปทันที
ในท่ามกลางพงหญ้าลินลี่ย์และบีบีกำลังนอนพัก
“พี่ใหญ่! เจ้าตัวประหลาดนั่นมาจากไหน? ขนาดกระบี่ของท่านฟันจนเต็มกำลังก็แค่แทงได้ระดับผิวของเขาเท่านั้น และหมัดของเขา! หมัดที่ทะลุผ่านร่างกายของท่านได้” บีบีคุยทางใจ
“และนั่นเป็นเพราะร่างของข้าแข็งแกร่งมาก” ลินลี่ย์พูดพลางหัวเราะเยาะตนเอง “บีบี! ข้าไม่รู้เรื่องนี้ แต่เมื่อหมัดนั้นทะลวงอกของข้า ระลอกพลังแปลกประหลาดสั่นสะท้านทั่วตัวของข้า โชคดี..ร่างมังกรแปลงของข้าแข็งทนทานมากกว่าโกเลมมัจจุราช มิฉะนั้นข้าก็คงจบสิ้นแบบเดียวกัน เหมือนกับโกเลมมัจจุราช ร่างของข้าทั้งหมดคงแตกสลายไปแน่นอน”
เมื่อลินลี่ย์เห็นเช่นนั้น เขารู้สึกตกใจ
“อนิจจา, พี่ใหญ่ แม้ว่าจะมีผู้บัญชาการอยู่มากที่เราสามารถจัดการได้ที่นี่ในสงครามมหาพิภพ แต่ก็มีอยู่ไม่น้อยที่เราไม่สามารถสู้ได้ เราไม่ได้แย่นักในเวลานี้ เจ้าผู้นี้เป็นคนที่อ่อนในเรื่องของความเร็ว แต่ถ้าครั้งต่อไป เราวิ่งชนกำแพงเหล็กจริงๆ นั่นจะเป็นเรื่องน่ากลัว” บีบีพูดอย่างไม่พอใจ
