ตอนที่แล้วตอนที่ 19-15 ตัวเลือก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19-17 แฮมเมอร์

ตอนที่ 19-16 ไม้ตาย


ในกลางแม่น้ำดวงดาว บนหินลอยฟ้าลินลี่ย์และบีบีกำลังยืนนิ่งกับที่

“ถ้าเราถูกล้อมโจมตี ก็คงอันตราย”  บีบีมองดูพื้นที่รายรอบตัวพวกเขา

“ที่ซ่อนรอบๆ ก้อนหินของแม่น้ำดวงดาวน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์อดมองพื้นที่รอบๆ ไม่ได้  จากนั้นเขาหัวเราะ “บีบีเลิกคิดเรื่อยเปื่อยได้แล้ว ข้าคิดว่าไม่มีผู้บัญชาการที่ยินดีจะสู้ภายในใจกลางทะเลดวงดาวนี้  ถ้าเจ้าไม่ระวัง  เจ้าจะตกลงไปในมิติฉีกขาดหรือพื้นที่มิติปั่นป่วน และจบชีวิตลงได้”

“โอว, มีเหตุผล” บีบีอดลูบจมูกและหัวเราะมิได้

“พอเถอะ ถ้าเราอยู่ที่นี่ในใจกลางแม่น้ำดวงดาว เราจะถูกพบเจอได้ง่าย รีบหาทางไปให้ถึงฝั่งตรงข้ามเร็วๆ เถอะ” ลินลี่ย์รีบบอก

“ใช่แล้ว” บีบีเริ่มตรวจสอบมิติฉีกขาดและพื้นที่มิติปั่นป่วนรอบๆ ทันที

ถ้ามีคนอีกฝั่งหนึ่งให้ความสนใจกลางแม่น้ำดวงดาว  ลินลี่ย์และบีบีคงถูกพบเจอได้ง่าย

“ไม่,ทางตรงนี้ก็ใช้ไม่ได้เหมือนกัน” ลินลี่ย์ส่ายศีรษะ ปฏิเสธเส้นทางอีกทางที่เขาเพิ่งจะค้นพบ บางครั้งเส้นทางหนึ่งดูเหมือนอาจจะใช่ แต่หลังจากผ่านไปได้สักร้อยเมตร มิติฉีกขาดและพื้นที่ปั่นป่วนก็จะขวางทางไว้ทั้งหมด  ทำให้ไม่อาจรุดหน้าต่อไปได้

ลินลี่ย์และบีบียังคงค้นหาอย่างรวดเร็ว

“พี่ใหญ่, ข้าพบเจอทางหนึ่ง”  บีบีพูดด้วยความประหลาดใจและดีใจ

“โอว? ทางไหน?” ลินลี่ย์อดดีใจบ้างไม่ได้

“ใช่แล้ว ตรงนี้ไง ดูตามแนวเส้นนี้ จากนั้นก็เลี้ยว จะเห็นทางใหญ่อย่างชัดเจน” บีบีพูดด้วยความตื่นเต้น

สายตาของลินลีย์กวาดมองไปตามเส้นทางตลอดไปจนสุดเส้นทางด้านหนึ่ง  เขาต้องการแน่ใจว่าเส้นทางนี้ผ่านไปได้

“ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์สั่งทันที

การเสียเวลาอยู่ในกลางแม่น้ำดวงดาวนานเกินไปจะทำให้อีกฝั่งหนึ่งพบเห็นเขาได้ง่าย โดยทั่วไปเวลาที่ง่ายที่สุดที่อีกฝ่ายจะพบเจอและลอบโจมตีท่านได้จะอยู่ช่วงระหว่างเดินทางจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่ง

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”

มีสองร่างพุ่งวาบผ่านไปตามทะเลดวงดาวเหมือนสายฟ้าบางครั้งก็บินโค้ง  บางครั้งก็พุ่งตรงจากนั้นอ้อมโค้งอีก.. ในช่วงเวลาสั้นพวกเขาผ่านพื้นที่อันตรายครั้งแล้วครั้งเล่า

“หัวหน้า!  ดูนั่นสิ!  มีคนสองคน” ในอีกฝั่งด้านหนึ่งกลุ่มทหารพบเห็นลินลี่ย์และบีบีกำลังข้ามมาด้วยความเร็วสูง

“มีแค่สองคนหรือ?”  หัวหน้าผมขาวดวงตาคมกริบดูหนุ่มแน่นออกคำสั่ง  “สองคนนี้เป็นระดับผู้บัญชาการแน่นอนหรือบางทีอาจจะมีอยู่คนหนึ่ง เตรียมตัวกันได้แล้ว และพร้อมกันนี้ น้องรอง เจ้าไปรายงานใต้เท้าผู้บัญชาการจะปล่อยให้พวกเขาเข้าไป หรือจะโจมตี?”

“เข้าใจแล้ว”

มีร่างหนึ่งบินออกไปด้วยความเร็วสูง

ลินลี่ย์และบีบีไม่รู้ว่ามีค่ายทหารตั้งอยู่ริมฝั่ง  พวกเขาเลือกเป้าหมายของพวกเขา  โชคดีที่ค่ายมีเนินเขาน้อยบังเอาไว้ดังนั้นลินลี่ย์และบีบีจึงไม่พบเจอแม้แต่น้อย ความสนใจของลินลี่ย์และบีบีไปอยู่ที่ทางเดินที่อันตรายที่พวกเขากำลังผ่านไป และไม่ตระหนักเลยแม้แต่น้อยว่าไกลออกไปมีคนกำลังจ้องมองพวกเขา

“พี่น้องของข้า พวกเจ้าทุกคนถอยไป  อย่าออกไปสู้โดยตรง  พวกเราไม่กี่สิบคนคงหยุดพวกเขาไม่ได้”  บุรุษผมขาวนัยน์ตาคมสั่งการ  “เมื่อกองทัพใหญ่มาถึงหรือลอร์ดผู้บัญชาการมาถึง  ตอนนั้นเราจะคอยดูกัน”  พวกเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าค่ายเล็ก  และอยู่ห่างจากค่ายใหญ่เพียงสิบกิโลเมตร

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ คนไม่กี่สิบคนจะไปสู้กับยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการโดยตรงน่ะหรือ?  นั่นคงเป็นการฆ่าตัวตาย

ถ้ามีพวกเขาสักร้อยคนหรือพันคนอย่างนั้นก็อาจจะมีความมั่นใจบ้าง

“พวกเขามาเกือบจะถึงอยู่แล้ว”  พวกทหารพากันจ้องมอง  พวกเขาถอยไปนานแล้ว และถอนกำลังเข้าไปใกล้พงหญ้าสูงติดกับเนินเขาข้างศูนย์บัญชาการของพวกเขา

“แม่ทัพสั่งมาว่าพวกเขาต้องถูกฆ่า!”  คำสั่งจากผู้บัญชาการมาถึง

“พี่น้อง!  ไปกันเถอะ!”  บุรุษหนุ่มผมขาว หูแหลมตะโกนทันที  ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้นคนจำนวนมากตามมาสมทบจากในค่ายใหญ่เช่นกัน

“ครืนนน..”

ทหารของค่ายที่รักษาการณ์อยู่ในพื้นที่อื่นก็มาถึงเช่นกัน  และพวกเขาต่างบุกโจมตีพร้อมกับทหารประจำการ  มีการโจมตีจากทหารมากกว่าพันคน

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”  ลินลี่ย์กับบีบีลงมายืนริมฝั่งและเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า

“พี่ใหญ่!  มีคนอยู่ที่นี่!  มากเสียด้วย!”  บีบีพูดพูดอย่างแตกตื่น  ลินลี่ย์ในตอนนี้สังเกตได้เช่นกันว่าในพงหญ้าระยะไกลออกไปมีร่างหลายร่างพุ่งออกมาทันทีและเข้าหาพวกเขาด้วยความเร็วสูง  ขณะเดียวกัน ในระยะห่างออกไปมากกว่าสิบเมตรมีกระโจมเล็ก และกระโจมเล็กหลายกระโจมถูกเนินเขาบดบังไว้  “แย่แล้ว นี่คือค่ายของศัตรู  เราต้องรีบหนีทันที”

ลินลี่ย์ไม่กล้าลังเล หนีไปพร้อมบีบีทันที

“โจมตี!”  คำสั่งมาถึง ไม่มีอะไรที่เขาทำได้ ในแง่ความเร็ว ทหารเหล่านี้ไม่อาจเทียบได้กับลินลี่ย์และบีบี  ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไประยะมีแต่จะเพิ่มมากขึ้น การโจมตีไว้ก่อนเป็นเรื่องที่ดีกว่า ดังนั้นคำสั่งจึงออกมาทันที...

“ครืนนน...”

“บึ้ม!”

รัศมีแสงต่างๆ พลังโจมตีวิญญาณที่โปร่งใส และพลังอื่นๆยิงเข้าใส่ด้วยความเร็วสูงในระยะหลายกิโลเมตรโจมตีใส่ลินลี่ย์และบีบี

แต่ลินลี่ย์และบีบีก็หนีได้รวดเร็วเช่นกัน

“ปัง!”  “ปัง!”

การโจมตีรูปแบบต่างๆระดมใส่ราวกับสายฝนครอบคลุมลินลี่ย์และบีบี การโจมตีมากมายตกใส่ร่างลินลี่ย์และบีบี

ภายในท่ามกลางเสียงระเบิด ลินลี่ย์และบีบียังคงหนีไปอย่างรวดเร็ว และหายลับสายตาของทหารที่ไล่ล่าในไม่นาน

“ผู้บัญชาการ!”  ทหารทั้งพันคนหันไปคารวะคนผู้หนึ่งทันที

คนผู้นี้เป็นบุรุษผมยาวสีทองเป็นประกายดุจดวงอาทิตย์  หน้าของเขาขาวผุดผ่องราวกับใบหน้าสตรีและเขาสวมชุดยาวสีทอง เขามองดูพวกทหาร “พวกเจ้าปล่อยให้พวกมันหลบหนีไปได้หรือ?”

“เราตามพวกเขาไม่ทันขอรับ” เจ้าหน้าที่ทหารผู้ออกคำสั่งให้โจมตีกล่าว

“ถ้าเจ้าตามพวกเขาไม่ทัน อย่างนั้นก็ช่างเถอะ  เราโชคดีมากแล้วที่แม้เผชิญเจอพวกเขา เนื่องจากระยะใกล้กับฝั่งแม่น้ำดวงดาวและความเร็วระดับผู้บัญชาการถ้าเราสามารถฆ่าผู้บัญชาการคนหนึ่งหรือสองคนได้ง่ายๆ  อย่างนั้นข้าก็คงโชคดีมากแล้ว  พอเถอะ กลับกันได้แล้ว!” ผู้บัญชาการผมทองหัวเราะขณะเขาออกคำสั่งอย่างเยือกเย็น

ในพงหญ้าที่ลินลี่ย์และบีบีซ่อนตัวอยู่

“โชคร้ายเป็นบ้า” บีบีเม้มปาก  “พี่ใหญ่,ท่านเป็นไรหรือเปล่า?”

“ข้าไม่เป็นไร ก็แค่โดนพลังโจมตีวัตถุสี่ครั้ง และพลังโจมตีวิญญาณอีกหนึ่งสาย  ไม่ส่งผลอะไรมาก”  ลินลี่ย์รู้สึกว่าพวกเขาโชคไม่ดีเช่นกัน  แม่น้ำดวงดาวมีระยะทางยาวเป็นล้านกิโลเมตร  พวกเขาสุ่มเลือกที่มา  แต่ใครจะคิดกันเล่าว่าฝั่งตรงข้ามจะมีค่ายทหารอยู่?

จากนั้นลินลี่ย์หัวเราะ “แต่อย่างน้อยเราก็เข้ามาในฝั่งของศัตรูได้อย่างปลอดภัย”

“ใช่แล้ว” บีบีตาเป็นประกาย  “พี่ใหญ่,เราจะไปหาเป้าหมายในตอนนี้เลยดีไหม?”

“เราเริ่มตั้งค่ายกันก่อน ข้าคิดว่าในฝั่งนี้ หลายๆ อย่างคงดีกว่าฝ่ายของเรามาก”

ลินลี่ย์และบีบีเริ่มตั้งค่ายยุทธศาสตร์ที่พวกเขามีในฝั่งหนึ่ง  พวกเขาขุดหลุมลงไปในพื้นค่อนข้างตื้น  จากนั้นเริ่มฝึกอยู่ในหลุมอย่างใจเย็น  ขณะเดียวกัน พวกเขาต่างควบคุมโกเลมมัจจุราชให้คอยลอบดูโดยมีเป้าหมายคือดึงดูดผู้บัญชาการที่อยู่ใกล้ๆ

บุรุษร่างกำยำสวมเสื้อแขนสั้นกางเกงขายาวสูงประมาณสามเมตรกำลังพรางตัวลอบเข้ามาข้างหน้า  เขามีผมสีทองเหมือนกับแผงคอราชสีห์  และมีจมูกงองุ้มปากใหญ่  ดวงตาสีทองสังเกตพื้นที่โดยรอบอย่างระมัดระวังพร้อมกับแสวงหาเป้าหมายไปด้วย

“โอว?”

บุรุษผมทองตาเป็นประกาย เขาเห็นว่าในระยะไกลออกไป ยังมีร่างๆ หนึ่งที่พรางตัวเข้ามาข้างหน้า  เขามีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าอย่างช่วยไม่ได้  “ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะเผชิญพบเจอได้จริงๆ  ใช่แล้ว ไม่มีรัศมีตราออกมาก็ต้องเป็นศัตรู! บุรุษผมทองพุ่งเข้าไปข้างหน้าราวกับสายฟ้า

ขณะนั้นเอง ร่างนั้นหันมาพอดีเห็นบุรุษผมทองพุ่งเขามาหาเขา

“ควั่บ!”  ร่างนั้นหนีไปอย่างไม่ลังเลใจ

“หนี?  แต่ความเร็วของเจ้าด้อยกว่าข้า!”  ตาของบุรุษผมทองเป็นประกาย

ในถ้ำใต้ดิน ลินลี่ย์กับบีบีนั่งสมาธิอยู่เงียบๆ

“พี่ใหญ่, เราได้เป้าหมายแล้ว  เขากำลังไล่ตามโกเลมมัจจุราชที่ข้าควบคุม”  บีบีลืมตาทันที

ลินลี่ย์ตื่นเต้นและลืมตาเช่นกัน  “อัตราเผชิญหน้ากับศัตรูมีโอกาสสูงมาก  นี่แค่วันที่เจ็ดเท่านั้น  แต่เราก็พบผู้คนแล้ว”

“รีบไปกัน”

ลินลี่ย์และบีบีไม่ลังเลแม้แต่น้อยรีบออกมาจากใต้ดินทันที ถ้าศัตรูพบว่าเป้าหมายเป็นแค่โกเลมมัจจุราช  เขาคงจะรู้ว่ามันเป็นแค่เหยื่อล่อและทำให้โอกาสลอบลงมือให้ประสบผลมีต่ำมาก

ลินลี่ย์และบีบีควบคุมโกเลมมัจจุราชในระยะใกล้  เพราะพวกมันควบคุมง่าย  นั่นทำให้ง่ายต่อการควบคุม  และขณะนี้มันกำลังหนีมาทางพวกเขาทั้งสองคน

ภายในพงหญ้า

ลินลี่ย์และบีบีหมอบรออยู่กับที่จ้องมองทั้งสองร่างวิ่งไล่กันอยู่ไกลๆ โกเลมมัจจุราชเป็นโกเลมมัจจุราชระดับสูง และยังมีความเร็วมาก  อย่างไรก็ตามถ้าพูดกันตามปกติ ยอดฝีมือระดับผู้บัญชาการจะไวกว่าโกเลมมัจจุราชนี้

“คนผมทองนี่ไม่ไวเท่าใดนัก”  ลินลี่ย์ตัดสินได้ทันที

“พี่ใหญ่, ข้าไม่รู้สึกถึงรัศมีจากตราประจำตัวของเขา  เขาน่าจะเป็นศัตรู”  บีบีพูดอย่างดีใจ

ตาของลินลี่ย์เป็นประกายเช่นกัน

ขอบคุณสวรรค์!  พวกเขารอมาครึ่งปีจนไม่มีอะไรจะทำ  แต่หลังจากรอมาได้เจ็ดวัน  พวกเขาก็เผชิญพบเจอศัตรู  ความเป็นไปได้ที่จะเป็นศัตรูสูงมาก

“บีบีเตรียมตัวลงมือ”  ลินลี่ย์คุยทางใจ

“อย่าห่วง, พี่ใหญ่” บีบีตื่นเต้นมากขึ้นทุกที

ลินลี่ย์และบีบีแค่เฝ้าดูขณะที่บุรุษผมทองยังคงไล่ตามโกเลมมัจจุราช  ในที่สุด....บุรุษผมทองก็ไล่ทันมันจนได้  คนร่างใหญ่นั้นผมบนศีรษะของเขาตั้งชันเขาคำรามลั่นขณะกราดฟันด้วยฝ่ามือขวา ด้วยพลังโจมตีของเขา มิติกระเพื่อมเป็นระลอกราวกับผิวน้ำ

“ทรงพลังมาก” หน้าของลินลี่ย์และบีบีเปลี่ยนไป ความมั่นคงของดินแดนสมรภูมิมหาพิภพเหนือกว่าพิภพชั้นสูงเสียอีก

โกเลมมัจจุราชโต้ตอบเช่นกัน  หมัดของพวกเขาปะทะกัน!

“ปัง!”

แขนขวาของโกเลมมัจจุราชแตกเป็นชิ้นทันที ขณะที่ทั่วทั้งตัวเริ่มสั่นสะท้านก่อนจะสลายทันที

ฉากภาพนี้ทำให้ลินลี่ย์และบีบีตกใจอย่างหนัก ทำลายกระบี่อาวุธเทพชั้นสูงด้วยหมัดยังไม่น่ากลัว อย่างไรก็ตามเมื่อคนผมทองทำลายแขนของโกเลมมัจจุราชได้  จากนั้นใช้แรงสั่นสะเทือนที่ทรงพลังทำให้โกเลมมัจจุราชพังทลายหมด

“เอ๊ะ?”  คนผมทองจ้องมอง  ไม่มีประกายเทพบนพื้น ไม่มีป้ายประจำตัว

“แย่แล้ว!” บุรุษผมทองเงยหน้าทันที

เขาเห็นว่าห่างไปร้อยเมตรเงาร่างหนูกินเทพขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ในกลางอากาศทันที เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังจ้องมองเขาอย่างเย็นชา  “ครืน....” ระลอกพลังแปลกประหลาดขยายลามออกมาทันที คนผมทองไม่สามารถหลบได้ทันแม้แต่น้อย และเขาถูกพลังนั้นโจมตีใส่ทันที พลังงานแปลกประหลาดกดลงในใจของเขา

ทักษะเทพธรรมชาติ - หนูกินเทพ!

“ครืนนน...” แสงรัศมีเหลืองผุดออกมาด้านนอกทันทีและกดร่างของบุรุษผมทองเอาไว้

“ควั่บ!” เงาร่างสีทองเฟ้าเลือนรางพุ่งออกมาเช่นกัน

ตามแผนของลินลี่ย์และบีบีไม่ว่าไม้ตายของบีบีจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม ลินลี่ย์จะใช้พลังกระบี่โจมตีที่ทรงพลังมากที่สุดในขณะนั้น  ใครบางคนที่สามารถป้องกันพลังของหนูกินเทพได้ไม่จำเป็นว่าจะป้องกันพลังกระบี่ของลินลี่ย์ได้

“โรวววว!”  บุรุษผมทองส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ

“เขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ”  บีบีอดสบถกับตัวเองไม่ได้ ศัตรูเป็นเทพชั้นสูงพารากอนหรือไม่ก็ต้องมีสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณ  ค่ายศัตรูที่พวกเขาพบมาเมื่อไม่นานก็มีปัญหายุ่งยากมากพอแล้ว  และตอนนี้ยังมาพบเจออีกหนึ่ง โชคร้ายจริงๆ

“ควั่บ...”

กระบี่ประกายเทพเงาลวงพุ่งโจมตีด้วยพลังผ่าฟ้า!

นี่คือพลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดซึ่งใช้ออกโดยกระบี่ล่องหนเงาลวง  และกระบี่แทงตรงๆ ใส่หน้าผากคนผู้นั้น

“บัดซบ!”  บุรุษผมทองรู้สึกถึงรัศมีคมกล้าและรีบเคลื่อนศีรษะหลบฉาก

“ฉัวะ!”

กระบี่เงาลวงแทงตรงที่หน้าด้านขวาของบุรุษผมทาอง  แต่ขณะที่กระบี่แทงลง  มีเสียงดังแคล้ง  กระบี่เงาลวงแทบจะไม่สามารถตัดหน้าเขาได้ลึกเลย

“นี่พลังป้องกันอะไรนี่!”  ลินลี่ย์ตะลึง

นอกจากบีบีและเบรุตแล้ว ลินลี่ย์ไม่เคยเผชิญเจอกับพลังป้องกันที่ทรงพลังมาก่อน เป็นไปได้ว่าแม้แต่ประมุขกัซลีสันแห่งเผ่ามังกรฟ้าก็ยังด้อยกว่ามาก นี่เป็นพลังโจมตีของกระบี่ที่ทรงพลังที่สุดแทงใส่ใบหน้าของศัตรู  ไม่ใช่หมัดของศัตรู  เขาเพียงแต่เฉือนเข้าไปในผิวหน้าได้เท่านั้น  น่าขันเกินไป

“ตาย!”  บุรุษผมทองตวาดลั่นและกระแทกหมัดใส่ลินลี่ย์ด้วยความโกรธ

ลินลี่ย์ถอยอย่างรวดเร็ว

พลังโจมตีตอนนี้ห่างจากลินลี่ย์ครึ่งเมตร  อย่างไรก็ตาม ขณะที่ลินลี่ย์หลบ แสงสีเหลืองยิงออกมาจากหมัดของคนผมทองทันที  ขณะที่แสงยิงออกมิติพื้นที่รอบด้านสั่นสะเทือนอีกครั้ง

ไม่มีทางหลบได้!

“บึ้ม!”

แสงสีทองกระแทกใส่อกลินลี่ย์ และพร้อมกับเสียงระเบิดมันพุ่งทะลุอกลินลี่ย์เป็นรูขนาดใหญ่เท่าหมัดปรากฏอยู่บนอกลินลี่ย์

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด