Chapter 43
เย่ซวนและคนอื่น ๆ ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ แตกต่างจากสภาพเสียใจที่พวกเขาจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิงเซี่ยอี้ซวนโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “เพิ่งมารึไง”
ผู้คนจากสำนักไท่ฉิงและสำนักชางหยุนไม่เชื่อเย่ซวนและคนอื่น ๆ หายไปเพียงชั่วครู่เท่านั้น เป็นไปได้ไหมว่าสำนักวิญญานโลหิตได้รับการจัดการแล้วในเวลาอันสั้น?
เฉินไห่ มองพวกเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า พวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ อย่างไรก็ตามสำนักวิญญานโลหิตนั้นทรงพลัง ว่ากันว่าเจ้าสำนักคนเดียวก็อยู่ในระดับสวรรค์แล้ว ไม่ต้องพูดถึงผู้อาวุโส ไม่มีสิ่งใดที่จะจัดการได้ง่าย
ยิ่งกว่านั้นยังเป็นโจรหรือทำกรรมชั่วไว้มาก มิฉะนั้น สำนักหลักที่อยู่ใกล้เคียงจะไม่เกรงกลัวพวกเขา
“ไม่ เจ้าคงไม่ได้โจมตีสำนักวิญญานโลหิตเลย”
หลังจากฟังคำพูดของ เฉินไห่ ทุกคนก็ผ่อนคลาย แม้แต่ผู้ที่มาจากสำนักไท่ชิงที่ไม่ได้ร่วมเดินทางก็คิดเช่นนั้นและรู้สึกโล่งใจอย่างช่วยไม่ได้
ท้ายที่สุดแล้วสำนักวิญญานโลหิตไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ พวกเขาไม่ต้องการให้ตัวเองมีปัญหา
ในขณะที่ เฉินไห่ และคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะแสดงความดูถูก ผู้อาวุโสคนที่สามพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ว่า “ข้าคิดว่าผู้อาวุโสเย่ไปหาปัญหากับสำนักวิญญานโลหิตจริงๆ ดูเหมือนว่ามันเป็นเพียงการบลัฟ”
เซี่ยอี้ซวนฉวยโอกาสโจมตี “ผู้อาวุโสเย่ เจ้าใจร้อนเกินไป แม้ว่าเจ้าจะสามารถป้องกันการโจมตีของสำนักวิญญานโลหิตได้ แต่เจ้าก็โชคดี เจ้ายังคิดที่จะโจมตีสำนักวิญญานโลหิตอีกหรอ?”
“มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่คนหนุ่มสาวจะเสียสติและคิดว่าพวกเขาจะมีโอกาสหลังจากจับคนไม่กี่คนจากสำนักวิญญานโลหิตอย่างไรก็ตาม ในความคิดของข้า ผู้อาวุโสเย่ เจ้าต้องคิดให้รอบคอบก่อนลงมือ”
“ผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่และคนอื่นๆ พูดถูก ผู้อาวุโสเย่ สิ่งที่เจ้ากำลังทำนั้นอันตรายเกินไป พวกเราทั้งหมดจากสำนักไท่ฉิงที่รวมกันนั้นไม่เหมาะกับสำนักวิญญานโลหิตนับประสาอะไรกับคนไม่กี่คนที่เจ้าพามา”
ฝูงชนส่งเสียงเข้ามา โดยไม่ได้สังเกตว่าคนที่อยู่ด้านข้างของเย่ซวนกำลังมองพวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นคนโง่
พวกเขาพูดอะไรไร้สาระ?
ลี่หยูเกือบจะอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งเงียบๆ ในขณะที่เขากำลังจะพูดอะไร เขาก็ถูกหยุดโดยเย่ซวน
“ถ้าอย่างนั้น ผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่”เย่ซวนกล่าวด้วยรอยยิ้มแห้ง “ข้าขอถามได้ไหม เจ้าอยู่ที่ไหนตอนที่สำนักกำลังมีปัญหา”
เขาเคยพบว่ามันแปลกมาก ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสที่มีอำนาจเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในสำนัก หนึ่งหรือสองคนที่หายไปนั้นเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่มันเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปที่พวกเขาจะหายไปทั้งหมด
ตอนนี้ เฉินไห่,เซี่ยอี้ซวนและคนอื่นๆ ปรากฏตัวพร้อมกันแล้ว เป็นการยืนยันการคาดเดาของเย่ซวนเพิ่มเติม
เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่ลึกล้ำของเย่ซวนด้วยเหตุผลบางอย่าง ผู้อาวุโสรู้สึกถึงความรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ได้ ราวกับว่าพวกเขาถูกมองทะลุ
เซี่ยอี้ซวนตอบอย่างใจเย็น “พวกเราไม่กี่คนมีภารกิจลับ นั่นเป็นเหตุผลที่เราออกจากสำนัก เรารีบกลับมาทันทีที่ได้รับข่าว ทำไมเจ้าถึงสงสัยพวกข้าล่ะ ผู้อาวุโสเย่”
แล้วถ้าเย่ซวนสงสัยล่ะ? เขาไม่มีหลักฐานใดๆ แต่ก็น่าเสียดายที่แผนที่ไร้ที่ติถูกทำลายโดยเย่ซวน
พวกเขาไม่รู้ว่าการระเบิดที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นยังมาไม่ถึง
เย่ซวนพูดช้าๆ “ถ้าอย่างนั้น ในเมื่อเราออกมาจากป่าแล้ว ข้ามีภารกิจให้เจ้าทำ”
เมื่อ เฉินไห่,เซี่ยอี้ซวนและคนอื่น ๆ ได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็แสดงความไม่เชื่อในทันที แม้ว่าเย่ซวนจะเป็นหัวหน้าของผู้อาวุโสทั้งหมด แต่ก็เป็นเพียงในนามเท่านั้น พวกเขาไม่เชื่อในใจและแทบจะไม่รักษาความสงบเสงี่ยมเลย
เย่ซวนรู้ขีดจำกัดของตัวเอง และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาออกคำสั่งเช่นนั้น
ผู้อาวุโสคนที่สี่ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ข้าสงสัยว่าเจ้ามีคำสั่งอะไรให้ข้าบ้าง” ทุกคนสามารถได้ยินความเฉยเมยและการเยาะเย้ยในคำพูดของเขา
“แม้ว่าสำนักวิญญานโลหิตจะถูกทำลายจนเหลือแต่ซากปรักหักพัง แต่ก็ยังมีสมบัติเหลืออยู่มากมาย ดึงออกมาและเก็บไว้ในโกดังของเรา”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็อ้าปากค้าง และพวกเขาก็มองไปที่เย่ซวนด้วยความไม่เชื่อ
“ผู้อาวุโสเย่ ข้าเกรงว่าวันนี้เจ้ายังไม่ตื่นจากการนอนหลับ เจ้ากำลังพูดถึงอะไรสำนักวิญญานโลหิตถูกทำลายจนเหลือแต่ซากปรักหักพัง? เจ้าโม้มากเกินไปแล้ว”
“เจ้าทำลายสำนักวิญญานโลหิตในเวลาอันสั้นหรอ? พวกเขาตายไปแล้วรึไงรึว่าพวกเขายืนอยู่ที่นั่นเพื่อให้เจ้าทุบตี”
“ผู้อาวุโสเย่ ข้าต้องบอกว่าในขณะที่ความแข็งแกร่งของเจ้ายังขาดอยู่ แต่เจ้าก็มีจินตนาการที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง คำพูดของเจ้าน่าประทับใจอย่างแท้จริงที่จะบอกว่าสำนักวิญญานโลหิตขนาดใหญ่ถูกทำลายโดยเจ้า”
ศิษย์ที่อยู่เบื้องหลังเย่ซวนนึกถึงฉากในตอนนั้น ดูเหมือนว่าสำนักวิญญานโลหิตจะถูกโจมตีทันที แม้แต่เจ้าสำนักของพวกเขาก็ยังไม่รอด
ลี่หยูไม่สามารถระงับได้ในที่สุด “ผู้อาวุโสคนที่สาม เพียงเพราะเจ้าทำไม่ได้ไม่ได้หมายความว่าผู้อาวุโสเย่จะทำไม่ได้”
เฉินไห่,เซี่ยอี้ซวนและคนอื่น ๆ โกรธมาก มันเท่ากับบอกว่าพวกเขาไม่ดีเท่าเย่ซวน
“ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า เจ้าสามารถส่งไปได้มีคนไปดู”
เมื่อเซี่ยอี้ซวนได้ยินคำพูดของเย่ซวนหัวใจของเขาก็เต้นรัว แม้แต่สำนักชางหยุนก็ไม่สามารถเชื่อได้
ผู้อาวุโสคนที่สามตัดสินใจต่อสู้กับเย่ซวนจนถึงที่สุด "ไม่เป็นไร! ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปดูเองว่าสิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริงหรือไม่!”
เฉินไห่ ผู้อาวุโสคนที่สองและคนอื่น ๆ ออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่ ผู้คนจากสำนักชางหยุนก็วิ่งไปดูการแสดงเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม หลังจากเห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจน ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
“ร-เรามาถูกที่แล้วจริงๆ เหรอ?” หยุนเทียนยี่ถามด้วยเสียงสั่นเครือ “นี่คือสำนักวิญญาณโลหิตใช่หรือไม่”
ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของสำนักวิญญานโลหิตในซากปรักหักพังก่อนหน้าพวกเขา นอกจากกระดูกโครงกระดูกที่เปื้อนเลือด ทุกคนมีสีหน้าตกตะลึง
ราวกับว่าสถานที่นั้นถูกพลังอันทรงพลังบางอย่างทำลายจนราบเป็นหน้ากลอง
