ราคาที่อยู่อาศัยสูงขึ้นมากในช่วงสองปีมานี้ ราคาที่เพิ่มขึ้นมาเมื่อเทียบกับสองปีก่อน สำหรับเจียงหลินแล้วมันคือจำนวนที่มากเหนือจินตนาการ แต่ตัวเธอในตอนนี้ ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

เมื่อคิดได้ ก็ต้องลงมือทำทันที!

เจียงหลินพลิกตัวจากเก้าอี้ผ้าใบ วอร์มร่างกายยืดกล้ามเนื้อเล็กน้อย จากนั้นเดินลงไปแพ็คสินค้าที่ชั้นล่าง

ทว่าสินค้าในครั้งนี้ ไม่ใช่การแพ็คเพื่อเตรียมย้ายออก

แต่เจียงหลินตั้งใจที่จะนำพวกมันทั้งหมดไปขายในอีกโลกหนึ่ง!

อย่างไรก็ตาม เธอมีถุงไนลอนขนาดใหญ่ไว้ใส่ของอยู่แค่สองถุงเท่านั้น

ถึงเจียงหลินจะมั่นใจในพละกำลังของตัวเอง แต่ทั้งสองถุงที่บรรจุสินค้าข้างในหนักพอสมควร

เจียงหลินพยายามลองยกมัน แม้สามารถยกได้ แต่การเดินทางด้วยถุงใหญ่สองใบนี้ยากเย็นแสนเข็ญ

【สวัสดี ขอแสดงความยินดีกับการเปิดระบบเดินทางข้ามมิติ! ขณะนี้ระบบกำลังออกรางวัลมือใหม่ให้กับคุณ】

“ฉันกลับมาตั้งนานแล้วนะ ... ช้าขนาดนี้ .. เน็ตทางฝั่งนายไม่ดีใช่ไหมบอกมา!?” เจียงหลินเปิดใช้งานระบบข้ามมิติตั้งแต่เมื่อสิบชั่วโมงก่อนแล้ว แต่ตอนนี้ระบบเพิ่งรู้ตัว เจ้าหมอนี่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจริงๆ

【รางวัลสำหรับมือใหม่: ปลดล็อกพื้นที่มิติพิเศษ โปรดตรวจสอบเพื่อใช้งาน】

ข้อมูลมิติพิเศษปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติ พื้นที่นี้เป็นมิติขนาดยักษ์ มันคือพื้นที่ว่างมิติที่มีความเสถียรซึ่งถูกระบบค้นพบ แต่ปัจจุบันโฮสต์สามารถปลดล็อกได้เพียง 10x10 เมตรเท่านั้น

คำอธิบายยืดยาว แต่สรุปได้ในประโยคเดียว : พื้นที่มิติพิเศษนี้ไม่ต่างจากโกดังทั่วไป

แต่นี่ทำให้เจียงหลินพอใจมาก เพราะ10x10 เมตร คือ 100 ตารางเมตร และความสูงอยู่ที่ 3 เมตร

การมีพื้นที่ไว้ให้ใช้งานย่อมดีเสมอ

เจียงหลินถอนหายใจอย่างจริงใจ “เอาล่ะๆ ขอบคุณนายมาก มาช้าแต่ก็ยังถือว่ามาทันเวลา ตอนนี้ฉันไม่ว่านายแล้ว นายเป็นระบบที่ดีจริงๆ

【ขอบคุณ 】

แม้เสียงกลไกของระบบจะยังคงเย็นชา แต่เจียงหลินสัมผัสได้ว่ามันดูฉลาดขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แม้จะยังมีบื้อๆอยู่ก็ตาม

เจียงหลินไม่ได้ให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของระบบมากนัก ความสนใจส่วนใหญ่ของเธอไปตกอยู่กับพื้นที่มิติพิเศษที่เพิ่งปรากฏขึ้น

เธอคว้าถุงมันฝรั่งทอดแล้วลองใส่มันเข้าไป

ปรากฏว่าถุงมันฝรั่งหายวับไปอย่างกะทันหัน นี่ทำให้เจียงหลินรู้สึกอัศจรรย์มาก หลังจากทดลองกับสินค้าในร้านทั้งหมดแล้ว

เจียงหลินก็พบวิธีการทำงานของมัน นั่นคือการนำของเข้าพื้นที่มิติพิเศษจะทำได้โดยผ่านมือของเธอ

เจียงหลินวางมือลงบนชั้นวางสินค้า ส่งมันเข้าไปในพื้นที่มิติพิเศษ

มองไปยังร้านขายของชำที่ว่างเปล่า เจียงหลินพอใจมาก ตัดสินใจกลับขึ้นไปนอนที่ชั้นสอง พักฟื้นชาร์จแบตตัวเอง

รอจนตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น เจียงหลินลงมือทำเป้าหมายเล็กๆของเธอให้สำเร็จ

นั่นคือหาเงินซื้อบ้าน

ก่อนนาฬิกาปลุกจะดังขึ้นในตอนเช้า เจียงหลินตื่นด้วยตัวเอง เธอล้างหน้าล้างตาอย่างรวดเร็ว หลังจากกินดื่มจนอิ่มแล้ว ก็เรียกแผงระบบอีกครั้ง

ภาพไพ่ใบเดียวที่สว่างขึ้นคือสถานที่ครั้งก่อนที่เธอข้ามมิติไป บางครั้งสามารถมองเห็นผู้คนสัญจรไปมา มันเหมือนกับมีการติดตั้งกล่องไว้ในจุดที่เธอข้ามมิติ

เจียงหลินรอให้คนเดินถนนแยกย้ายออกไป เธอค่อยๆเอื้อมมือแล้วกดลงบนไพ่

...

เจียงหลินไปพบอันหงโถวที่ที่เจอครั้งก่อน ตั้งใจนำสินค้าทั้งหมดในร้านของชำไปขาย

แต่หลังจากหงโถวรู้จำนวนสินค้าที่เจียงหลินนำมาขาย เธอตกใจมาก และสารภาพว่าเธอไม่สามารถรับซื้อสินค้ามากมายขนาดนี้ด้วยแกนคริสตัลที่เธอมีได้

เอาจริงๆ อันหงโถวไม่เชื่อคำพูดของเจียงหลิน เพราะเป็นเวลานานมากแล้วนับแต่วันสิ้นโลกเกิดขึ้น มีผู้คนมากมายบุกปล้นร้านค้า แต่ตอนนี้เธอกลับบอกว่ามีสต็อกของในร้านของชำทั้งหมด

หงโถวพบว่ามันเหลือเชื่อ เกิดความรู้สึกขึ้นมานิดๆว่า เจียงหลินอาจกำลังแกล้งเธอ

หรือต่อให้เจียงหลินมีมันจริงๆ แต่ทำไมเธอถึงขายเสบียงล้ำค่าเช่นนี้? เก็บไว้กินเองไม่ดีกว่าเหรอ?

อันหงโถวไม่สามารถเข้าใจได้

แม้ว่าแกนคริสตัลจะสามารถใช้ฝึกฝนพลังได้ แต่อาหารคือเครื่องรับประกันความอยู่รอด ไม่ว่าจะมองมุมไหน การขายสินค้าล้ำค่าเช่นนี้มันดูขัดกับสามัญสำนึกเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม อันหงโถวก็ยังแนะนำเจียงหลินอย่างกรุณา “ถ้าเธอมีสินค้ามากมายที่จะขาย ฉันแนะนำให้เช่าแผงลอย ราคา 100 แกนคริสตัลต่อวัน แล้วอย่าลืมบอกพวกเขาไปว่าอันหงโถวแนะนำเธอมา”

ว่าจบ อันหงโถวกระพริบตาโตของเธอ แสดงรอยยิ้มของผู้ที่เหนือกว่าคนอื่นๆ “เพราะชื่อฉันสามารถช่วยเธอหาตำแหน่งขายดีๆได้”

เจียงหลินเกาหัวพอได้ยินแบบนี้ เธอกล่าวขอบคุณ และก่อนจากไปไม่ลืมให้อมยิ้มกับ อันหงโถว

“นี่เธอ .. มีแม้กระทั่งขนมแบบนี้?”

อันหงโถวเฝ้ามองแผ่นหลังของเจียงหลินด้วยความงุนงง ก่อนก้มลงมองอมยิ้มในมือเธออีกครั้ง

เมื่อกี้เธอเห็นชัดเต็มสองตา ว่าอมยิ้มนี้ปรากฏขึ้นในมือของเจียงหลินจากอากาศอันบางเบา

“ผู้ใช้พลังมิติ ...”

จู่ๆอันหงโถวก็เริ่มเชื่อในสิ่งที่เจียงหลินพูดก่อนหน้านี้ขึ้นมา

เธอมองไปในทิศทางที่เจียงหลินจากไป ในดวงตาสะท้อนไปด้วยความหมาย

‘มีสินค้าทั้งหมดที่ร้านขายของชำควรจะมี ... บางทีฐานเมืองหลินอาจมีผู้ใช้พลังมิติระดับสูงเพิ่มขึ้นอีกคนแล้ว!’

เจียงหลินไม่สังเกตเห็นสายตาที่จ้องมองมาของอันหงโถว เธอเช่าแผงลอยเล็กๆ พร้อมมัดจำไปก่อน 30 แกนคริสตัล

เจียงหลินไม่รู้ว่ามันจะมีประโยชน์รึเปล่าถ้าจะบอกว่าอันหงโถวแนะนำเธอมา แต่ก็ยังพูดมันออกไป

จากนั้นผู้ดูแลก็พาเจียงหลินไปยังบูธแผงลอยที่ว่าง

แม้ตำแหน่งโซนหน้าๆจะมีคนจับจองพื้นที่ซื้อขายหมดแล้ว และแผงลอยของเธอตั้งอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย

แต่ตำแหน่งของมันอยู่ตรงสี่แยกพอดี นี่รับประกันได้ว่ายังไงก็มีคนเดินผ่านทาง ยังคงเป็นทำเลที่ดี แสดงว่าในสายตาผู้อื่น อันหงโถวยังพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง

พลังของอันหงโถวเอาจริงๆค่อนข้างอ่อนแอสำหรับวันสิ้นโลก แต่เธอก็มีอิทธิพลเช่นกัน

เจียงหลินนึกย้อนไปถึงรอยยิ้มร่าเริงของอันหงโถว และพบว่าแท้จริงแล้วอีกฝ่ายไม่ธรรมดาอย่างที่คิด

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด