ตอนที่ 86 พวกเขาพยายามที่จะฆ่าเขา!

“โรงหลอมที่ 37 ลูกธนู 12,000 ดอกและธนู 300 คันถูกสร้างขึ้นในเดือนนี้ ผ่าน!”

 

“…”

 

“โรงหลอมที่ 45 หอกมาตรฐาน 6,000 ชิ้นถูกสร้างขึ้นในเดือนนี้ ยอดเยี่ยม!”

 

“…”

 

“โรงหลอมที่ 58 ดาบสั้นมาตรฐาน 9,000 เล่มถูกสร้างขึ้นในเดือนนี้ ยอดเยี่ยม!”

 

“…”

 

เสมียนอ่านออกเสียง

 

บนเวที เสนาบดีใหญ่ หยิน หวู่โหย่ว เสนาบดี เม้ง จินกวง และเสนาบดีคนอื่นๆ ของแผนกหลอมอาวุธนั่งเรียงกันเป็นแถว

 

ด้านล่างเวทีคือผู้ดูแลโรงหลอมทั้งหมดของโรงหลอมที่ 37 ถึงโรงหลอมที่ 108

 

พวกเขาทั้งหมดมีการแสดงออกที่แตกต่างกัน

 

บางคนเต็มไปด้วยความมั่นใจ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุข บางคนมีสีหน้าเป็นกังวล คิดว่าพวกเขาอาจไม่ได้รับโบนัสในครั้งนี้ ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัวแล้ว พวกเขายังทำงานที่ได้รับมอบหมายไม่เสร็จและกำลังจะถูกทำโทษ

 

ที่เรียกว่าการตรวจสอบโรงหลอมประจำเดือนคือการอ่านผลลัพธ์ของแต่ละโรงหลอมแล้วประกาศผลการประเมิน

 

สำหรับผู้ที่มีความโดดเด่นจะมีรางวัลพิเศษ สำหรับผู้ที่อยู่ในค่าเฉลี่ยจะไม่มีการลงโทษหรือรางวัล สำหรับผู้ที่ทำไม่ได้พวกเขาต้องเผชิญกับการลงโทษ

 

ในบรรดาทั้งหมดนี้ มีคนที่น่าสงสัยบางอย่าง

เสนาบดีใหญ่ของแผนกหลอมอาวุธหรือแม้แต่เสนาบดีทั้งสี่คนจะไม่ตรวจสอบอาวุธที่จัดหาโดยโรงหลอมแต่ละแห่งเป็นการส่วนตัว

 

สิ่งที่พวกเขาเห็นคือตัวเลขที่ส่งมาโดยคนที่อยู่ใต้พวกเขา

 

แน่นอน ภายใต้สถานการณ์ปกติ ตัวเลขนี้จะไม่แตกต่างจากจำนวนจริงมากนัก

 

ยังไงก็ตาม การจัดหาอาวุธนั้นไม่สามารถเสแสร้งได้ หากความแตกต่างของปริมาณมากเกินไป มันจะเป็นหายนะหากผู้บัญชาการของกองทัพทั้งสามมาไล่ตามแผนกหลอมอาวุธ

 

ส่วนใหญ่แล้ว ตัวเลขเหล่านี้ตรงกับตัวเลขจริง

 

แม้ว่าจะมีการเบี่ยงเบนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับระดับสูงของแผนกหลอมอาวุธ พวกเขาแค่เมิน

 

“ท่านเสนาบดี ผู้ดูแลโรงหลอมที่ 0 ยังไม่มาใช่ไหม?” เม้ง จินกวง บนเวทีพูดด้วยเสียงต่ำ

 

หยิน หวู่โหย่ว ไม่แสดงออกและเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

 

“เขาจะมา” หยิน หวู่โหย่ว พูดอย่างใจเย็น

 

“เขาเป็นเพียงผู้ดูแลโรงหลอมเล็กๆ เราทุกคนมาถึงแล้ว แต่เขายังไม่มา ช่างน่าสมเพชเสียจริง!” เสนาบดีอีกคนพูดอย่างเย็นชา

 

“เป็นไปได้ไหมที่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถผ่านการทดสอบประจำเดือนในวันนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไม่มา” เม้ง จินกวง ยิ้มอย่างไม่จริงใจ

 

“เขาจะกล้ามาได้ยังไง? เมื่อโรงหลอมกำลังจะถูกสั่งปิด”

 

“ถ้าเขาไม่ผ่านการทดสอบ เขาจะถูกลงโทษ เขาไม่สามารถซ่อนตัวได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม”

 

“ไม่มีสิ่งใดสำเร็จได้โดยไม่มีกฎเกณฑ์ เขาคิดว่าเขาสามารถซ่อนตัวเพียงเพราะเขาไม่มา? ไร้เดียงสา!”

 

เสนาบดีคนอื่น ๆ พูดตามลำดับ

 

หยิน หวู่โหย่ว เกรี้ยวกราดอย่างเย็นชา พรรคพวกทั้งสี่นี้อยู่ร่วมกันและควบคุมส่วนใหญ่ของแผนกหลอมอาวุธ ในที่สุดข้าก็ได้ก่อตั้งโรงหลอมที่ 0 เพื่อพยายามเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ แต่พวกเขาต้องการทำลายมัน

 

พวกเขาคิดว่าข้าไม่มีกล้าทำอะไรจริงๆ?

 

ถ้าเจ้าทำให้ข้าโกรธ ข้าจะดาบฟันพวกเจ้าทั้งหมดให้ตาย

 

หยิน หวู่โหย่ว คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่านั้น แม้ว่าเธอจะเป็นองค์หญิง แต่เธอก็ไม่สามารถฆ่าเสนาบดีได้ตามที่เธอต้องการ

 

แม้ว่าตำแหน่งของเสนาบดีทั้งสี่นี้จะไม่สูง แต่แผนกหลอมอาวุธก็มีสายสัมพันธ์ที่หลากหลาย และเสนาบดีเหล่านี้ก็มีบุคคลสำคัญมากมายคอยหนุนหลังพวกเขา แม้แต่ หยิน หวู่โหย่ว ยังต้องระมัดระวัง

 

มิฉะนั้น เธอคงปฏิรูปแผนกหลอมอาวุธไปนานแล้ว เธอไม่ต้องลงมือด้วยตัวเองเพื่อจัดการกับพวกเขา?

 

ยังไงก็ตาม ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้ พวกเขาทั้งสี่คนอยู่ในแผนกหลอมอาวุธมาหลายปีแล้ว และพวกเขามีความเชื่อมโยงอย่างแยกไม่ออกกับช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญและปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก ถ้าเธอทำอะไรกับพวกเขา มันจะส่งผลร้ายต่อแผนกหลอมอาวุธ

 

นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่จักรพรรดิ หยวนเฟิง ต้องการเห็น และไม่ใช่สิ่งที่ หยิน หวู่โหย่ว สามารถทนได้

 

ตอนนี้ เธอหวังเพียงว่า โจวชู จะใช้ความพยายามและคงไว้ซึ่งโรงหลอมที่ 0 จากนั้นใช้โรงหลอมที่ 0 เป็นลิ่ม เธอจะสามารถเปิดช่องโหว่ในระบบของแผนกหลอมอาวุธได้

 

หยิน หวู่โหย่ว ไม่พูดอะไรสักคำ เม้ง จินกวง และคนอื่น ๆ ไม่สามารถดำเนินการต่อได้

 

พวกเขาหยุดการสนทนาอย่างไม่สนใจ

 

ต้องใช้เวลาพอสมควรในการอ่านผลลัพธ์ของโรงหลอม

 

ระดับสูงของแผนกหลอมอาวุธเริ่มงีบหลับเมื่อเสมียนอ่านจบในที่สุด

 

ในเวลานี้ โจวชู ยังไม่มา

 

คิ้วของ หยิน หวู่โหย่ว ขมวดเล็กน้อย หากไม่ใช่เพราะเธอไม่สะดวกที่จะแสดงความคิดเห็น เธอคงส่งคนไปจับโจวชูแล้ว

 

เกิดอะไรขึ้นกับเขา!ข้าบอกเขาแล้วและเขารับประกันว่าจะไม่มีปัญหา!

 

นี่ไม่ใช่ปัญหาเหรอ?

 

ไม่มาเหรอ?

 

ทันทีที่เสมียนพูดจบ เมิ่ง จิงกวง ผู้รับผิดชอบการทดสอบรายเดือนก็ไม่พูดและมองอย่างสุขุมแทน

 

“นายท่านของข้า!” จู่ๆ ก็มีเสียงมาจากด้านล่างเวที ดึงดูดความสนใจของ หยิน หวู่โหย่ว

 

ชายหนุ่มวัยยี่สิบปลายๆ เดินออกมาจากฝูงชน เขายืนสูงและตรง ประสานมือไปทางเวที และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ข้ามีเรื่องจะรายงาน”

 

"เจ้าคือใคร?" หยิน หวู่โหย่วถาม

 

หยิน หวู่โหย่ว ไม่รู้จักผู้ดูแลโรงหลอมของแผนกหลอมมากนัก และคนตรงหน้าเธอคือคนที่เธอไม่รู้จัก

 

“ข้าคือเซียว ปู้ฝาน ผู้ดูแลโรงหลอมที่ 97” มุมปากของชายหนุ่มโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มมาตรฐาน

 

“ผู้ดูแลโรงหลอมที่ 97?” หยิน หวู่โหย่ว ชำเลืองมองที่ เม้ง จินกวง และคนอื่นๆ

โรงหลอมที่ 97 เป็นที่ที่ โจวชู มา ผู้ดูแลโรงหลอมคนก่อนคือเสียวจงฉุย

 

หยิน หวู่โหย่ว รู้ทั้งหมดนี้

 

หยิน หวู่โหย่ว ยังรู้เรื่องการตายของ เสียวจงฉุย และ โจวชู ถูกนำตัวไปที่ สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ เพื่อช่วยในการสืบสวน

 

ต่อมา เมื่อเม้ง จินกวงและคนอื่นๆ จัดให้มีผู้ดูแลคนใหม่ เดิมทีหยิน หวู่โหย่วต้องการคว้าโอกาสในการเข้ารับช่วงต่อโรงหลอมที่ 97 แต่เม้ง จินกวงและคนอื่น ๆ พบว่าปรมาจารย์ช่างตีเหล็กเป็นผู้ดูแลโรงหลอมที่ 97

 

หยิน หวู่โหย่ว ต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เธอไม่สามารถหาเหตุผลที่เหมาะสมได้ ในที่สุดเธอก็ปล่อยให้พวกเขาทำตามที่พวกเขาต้องการเท่านั้น

 

ตอนนี้เธอเห็น เซียว ปู้ฝาน แล้ว หยิน หวู่โหย่ว รู้สึกไม่พอใจโดยสัญชาตญาณ

 

“มีอะไรจะรายงาน” หยิน หวู่โหย่ว พูดอย่างเย็นชา

 

เซียว ปู้ฝานกำหมัดแน่นแล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่าฝ่าบาทเลื่อนตำแหน่งช่างตีเหล็กฝึกหัดให้เป็นหัวหน้าผู้ดูแลโรงหลอมและตั้งโรงหลอมพิเศษให้เขา”

 

ใบหน้าของ หยิน หวู่โหย่ว เย็นชา เซียว ปู้ฝาน คนนี้เรียกข้าว่าฝ่าบาทแทนที่จะเป็นเสนาบดีใหญ่ เขาคิดว่าข้าไม่มีเจ้าสมบัติที่จะเป็นเสนาบดีใหญ่ของแผนกหลอมอาวุธหรือ?

 

นอกจากนี้สิ่งนี้หมายความว่ายังไง

 

บ้า! ข้าจะมีความสัมพันธ์แบบไหนกับ โจวชู!

 

“ว่ากันว่าผู้ดูแลโรงหลอมที่ 0 โจว ชู เป็นอัจฉริยะด้านการตีเหล็ก และเขาเก่งในการพัฒนาอาวุธใหม่ๆ ข้าไม่มีพรสวรรค์ แต่ข้ามีประสบการณ์ด้านการตีเหล็กมาบ้าง”

 

“ดังนั้น ข้าจึงต้องการแข่งขันกับผู้ดูแลโจว”

“เจ้าเป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก ในขณะที่ โจวชู เป็นเพียงช่างตีเหล็กฝึกหัด เจ้าไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติกับการแข่งขันแบบนี้เหรอ?” หยิน หวู่โหย่ว พูดอย่างเย็นชา

 

“แม้ว่าข้าจะเป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก แต่การตีอาวุธระดับนั้นแตกต่างจากการสร้างอาวุธมาตรฐานทั่วไป” เซียว ปู้ฝาน มองเธอราวกับว่าเธอไม่รู้เรื่องการตีเหล็ก

 

“การแข่งขันของข้ากับผู้ดูแลโจวไม่เกี่ยวว่าข้าจะเป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็กหรือไม่ นอกจากนี้ ผู้ดูแลโจวไม่ใช่อัจฉริยะช่างตีเหล็กไม่ใช่หรือ เราทั้งคู่จะร่วมกันสร้างอาวุธมาตรฐาน เขาจะไม่กลัวที่จะแพ้ข้าใช่ไหม”

 

เซียว ปู้ฝาน ขึ้นเสียงของเขา “ผู้ดูแลโจวอยู่ที่นี่หรือเปล่า? เจ้าต้องการแข่งขันหรือไม่? ออกมาพูดอะไรหน่อยสิ”

 

หยิน หวู่โหย่ว กำลังจะระเบิดจากความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอต้องการรักษาความสงบ เธออยากจะลงไปฟาดเซียว ปู้ฝานจริงๆ

 

แล้วถ้าเจ้าทั้งคู่หลอมอาวุธมาตรฐาน นั่นไม่ได้หมายความว่า ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก จะไม่มีความเหนือกว่า

 

เขาคิดว่าข้าไม่รู้อะไรเลยจริงๆเหรอ?

 

ทักษะการตีเหล็กของ ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก เหนือกว่า ช่างตีเหล็กฝึกหัด มาก ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กสามารถใช้วัสดุชนิดเดียวกันได้จนถึงขีดจำกัด ช่างตีเหล็กฝึกหัดจะเปรียบเทียบได้ยังไง?

 

เพื่อปราบปราม โจวชู เม้ง จินกวง และคนอื่น ๆ ไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างแท้จริง!

 

พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องการให้เขาสอบตกในการทดสอบประจำเดือนเท่านั้น แต่พวกเขายังต้องการที่จะทำลายชื่อเสียงของเขาอีกด้วย หากปราศจากตัวตนของเขาในฐานะผู้ดูแลโรงหลอมที่ 0 และรัศมีของอัจฉริยะช่างตีเหล็ก เขาก็เป็นช่างตีเหล็กฝึกหัดธรรมดา ใคร ๆ ก็สามารถจินตนาการถึงผลลัพธ์ในอนาคตของเขาได้!

 

พวกเขาพยายามจะฆ่าเขา!

คนเหล่านี้คิดว่าข้าเป็นคนขี้ขลาดจริงๆเหรอ?

 

ถ้าข้ายังปกป้องเขาไม่ได้ ข้าคงไม่สามารถโผล่หน้าออกมาข้างนอกได้!

 

หยิน หวู่โหย่ว มีสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเธอและกำลังจะลุกเป็นไฟเมื่อเธอได้ยินเสียง

 

“มีคนเรียกหาข้าเหรอ” ร่างของ โจวชู ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของฝูงชน เขาพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าว่า “ขอโทษด้วย ข้าตื่นสายเลยมาสาย ขอโทษด้วยขอโทษด้วย”

 

แม้ว่าเขาจะพูดว่าเขาขอโทษ แต่ก็ไม่มีการแสดงสีหน้าขอโทษบนใบหน้าของเขา

หลังจากผ่านฝูงชน โจว ชู ก็มาถึงด้านล่างเวที เขาประสานมือเข้าหา หยิน หวู่โหย่ว ก่อน ก่อนจะขยิบตาและพูดว่า “ท่านเสนาบดี ข้ามาแล้ว”

 

สำหรับเม้ง จินกวงและคนอื่น ๆ โจวชูไม่แม้แต่จะเหลือบมองพวกเขา

 

ในเมื่อเขารู้ว่าพวกเขาสมรู้ร่วมคิดกับ จู ชวนเฟิง เพื่อจัดการกับเขา โจวชู จะแสดงความเคารพต่อพวกเขาหรือไม่?

 

แล้วถ้าพวกเขาเป็นล่ะผู้บังคับบัญชาของเขา? เสนาบดีใหญ่เป็นผู้บังคับบัญชาเพียงคนเดียวของเขา

 

“ในที่สุดเจ้าก็มา!” หยิน หวู่โหย่ว ตะคอก เมื่อเห็นการแสดงออกที่ผ่อนคลายของ โจวชู เธอก็ผ่อนคลายด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

พวกเขาแค่พยายามทำให้เรื่องยุ่งยากกับเธอไม่ใช่เหรอ

 

มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย!

 

ไม่ว่าพวกเขาจะไม่พอใจแค่ไหน เธอคือเสนาบดีใหญ่! ใครจะผลักเธอออกไปได้?

 

ตราบใดที่เธอยังเป็นเสนาบดีใหญ่ เธอจะเป็นผู้ควบคุมแผนกหลอมอาวุธไม่ช้าก็เร็ว!

 

โจวชู ยิ้มให้ หยิน หวู่โหย่ว มั่นใจ จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆ

 

“เมื่อกี้ใครเรียกข้า? ทำไมดูเหมือนเจ้าต้องการแข่งขันกับข้าในการตีเหล็ก?” โจว ชู กล่าว

 

“ข้าคือเซียว ปู้ฝาน ผู้ดูแลโรงหลอมที่ 97!” เซียว ปู้ฝาน ตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าคือโจว ชู? ช่างตีเหล็กฝึกหัด

 ที่เข้ามาครอบครองโรงหลอมที่ 0 และมีชื่อเสียงแต่ไม่ประสบความสำเร็จ?”

 

“โรงหลอมที่ 97? เจ้าเป็นผู้สืบทอดของ เสียวจงฉุย?” โจวชู มองไปที่ เซียว ปู้ฝาน “ข้าไม่มีความสำเร็จ? เจ้าหูหนวกรึ? เจ้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับดาบพยัคฆ์, ดาบสังหารม้า, ดาบแหวนร้อยชั้น, และดาบปักฤดูใบไม้ผลิ?

 

“ถ้านี่เรียกว่ามีชื่อเสียงแต่ไร้ความสำเร็จ ข้าขอถามหน่อยได้ไหมว่าเจ้ามีอาวุธประจำตัวหรือไม่?”

 

“ข้าเป็นปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก และสิ่งที่ข้าสร้างคืออาวุธระดับ ข้าไม่อยากทำให้เจ้าตกใจด้วยการพูดออกมาดัง ๆ !” เซียว ปู้ฝาน รู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็น โจวชู ที่หล่อกว่าเขา!

 

“โอ้ ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก? หมายความว่าเจ้าไม่มีความสำเร็จใด ๆ ในแง่ของอาวุธมาตรฐาน?” โจวชู กล่าวอย่างใจเย็น

 

“ใครว่าข้าไม่มี!” เซียว ปู้ฝาน โกรธมาก แค่ช่างตีเหล็กฝึกหัดกล้าดียังไงมาดูถูกข้า? “ข้าไม่สนใจเกี่ยวกับการสร้างอาวุธมาตรฐาน แต่เพื่อแสดงให้เจ้าเห็นว่าอัจฉริยะคืออะไร ข้าใช้เวลาสามวันในการพัฒนาอาวุธใหม่ เจ้าไม่ใช่อัจฉริยะเหรอ? โรงหลอมที่ 0 พัฒนาอาวุธใหม่อะไรบ้างในเดือนนี้”

 

ทุกคนอยู่ในความโกลาหล เขาพัฒนาอาวุธใหม่ในสามวัน?

 

เป็นไปตามคาดของปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก

 

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ โจวชู โดยต้องการดูว่าเขาจะตอบสนองยังไง

 

โจว ชู ตบเสื้อผ้าของเขาและพูดอย่างสบายๆ ว่า “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ข้าได้รับแรงบันดาลใจและบังเอิญพัฒนาอาวุธใหม่ได้”

 

“เจ้าไม่ต้องการแข่งขันหรือผู้ดูแลเซียว? มาแข่งขันกันเพื่อดูว่าอาวุธของใครดีกว่ากัน!”

 

ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น