ตอนที่ 655 ข่าวดี

เมื่ออี้หนานลืมตาขึ้น นางพบว่าตัวนางเองอยู่ในอ้อมแขนเย่ว์หยาง

และเขานั่งอยู่บนเตียง

นอกจากประคองนางแล้ว เขายังถ่ายเทพลังผ่านมือของเขา ช่วยให้นางฟื้นฟูจากการใช้พลังเกินไปและร่างกายได้รับผลจากพลังสะท้อนกลับ  แม้ว่านางจะฟื้นฟูเต็มที่ แต่อี้หนานไม่ต้องการลุกขึ้นจากอ้อมแขนของเขา แน่นอนการสนทนาระหว่างเสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทำให้นางรู้สึกอายนางไม่กล้าลุกขึ้นตอนนี้  ได้แต่หลับตาทำเป็นหลับต่อ

“กลยุทธของหย่งฮุยถูกนำมาพูดสนทนา  ตอนนี้เขาเหลือมังกรเขาเดียวเพียงแค่ตัวเดียวและติดอยู่ในโลกวารี เขายังไม่ได้รับการรักษา เราสามารถฝึกกับเขาได้ทีหลัง ตอนนี้มาวิเคราะห์การต่อสู้กับมนุษย์กระดูก อีกาและผีผู้หญิงกัน”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  เสวี่ยอู๋เสีย เจ้าเมืองโล่วฮัว นางเซียนหงส์ฟ้ามารเคราะห์ฟ้า เย่ว์หวี่ เย่ว์ปิงไห่อิงอู่และสาวขี้เมาสุมหัวอยู่ด้วยกันแลกเปลี่ยนประสบการณ์การต่อสู้ที่พวกนางได้รับ  เป็นเพราะพวกนางรวมใจกันแลกเปลี่ยนทุกอย่าง แน่นอนว่าทำให้ความก้าวหน้าของพวกนางพุ่งทะยานราวกับจรวด

“พวกเจ้าพูดกันไปก่อน”  เสวี่ยอู๋เสียรับหน้าที่บันทึก

“มนุษย์กระดูกและผีผู้หญิงทั้งสองนี้ไม่ได้อยู่ใต้บังคับของอีกา ข้าสามารถเห็นได้เล็กน้อย แต่ไม่มาก อสูรของมนุษย์กระดูกน่าจะเป็นอสูรรบรูปแบบกระดูก  มันดูเหมือนเป็นกรงกระดูก แปลกมาก และผีผู้หญิงข้าเห็นร่มปีศาจที่นางถือจากแสงอาทิตย์เมื่อตอนที่กาทองสามขาเรียกเปลวเพลิงลอยลมออกมา”  เย่ว์หยางบอกสาวๆถึงสิ่งที่พวกนางไม่สามารถเห็น อสูรรบทั้งสองนี้สามารถเห็นได้โดยจักษุญาณทิพย์ของเขา

“กรงกระดูกและร่มปีศาจ?”  เมื่อเสวี่ยวอู๋เสียบันทึกนางขมวดคิ้วเล็กน้อยและส่งสมุดบันทึกให้เย่ว์หยาง

“เหมือนอย่างนี้” เย่ว์หยางวาดอสูรทั้งสองลงในสมุดบันทึก

เขาคิดชั่วขณะ

นอกจากอสูรรบสองตัวนี้แล้ว เขายังเขียนความสามารถของพวกมันลงไปด้วย ‘จองจำ’ และ ‘คุกคามจิตใจ’

แม้ว่าจะสรุปมาไม่ถูกทั้งหมดเสียทีเดียวแต่เย่ว์หยางรู้สึกว่าอสูรทั้งสองมีความสามารถนี้เป็นอย่างน้อย

เสวี่ยอู๋เสียรับสมุดบันทึกคืน พยักหน้าเล็กน้อยและจากนั้นวาดปีศาจหน้าเห็ด,แมลงปอแดง, พุ่มไม้เพลิง แมลงดูดพลัง,แมงกะพรุนฟองน้ำและจ้าวปลาดุกพร้อมทั้งความสามารถของพวกมัน

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนโน้มตัวเข้ามาดูและคิด

เจ้าเมืองโล่วฮัวและนางเซียนหงส์ฟ้ามองหน้ากันเองและยิ้ม“ข้าขอแสดงความเห็นบ้าง”

“เราไม่ได้แสดงพลังของเราในการสู้รบครั้งนี้  แต่หลังจากพิสูจน์ดูแล้ว  เราเรียนรู้ได้มาก  เป็นไปตามคาด ผู้อาวุโสเหล่านั้นมีชีวิตเมื่อหมื่นปีที่แล้ว เรายังคงด้อยกว่าอสูรรบของพวกเขาเวลารวมพลังกันมากทั้งข้อจำกัดและการเปลี่ยนแปลงชั่วคราว ไม่มีใครคิดว่าปีศาจหน้าเห็ดจะสร้างผลกระทบที่น่าทึ่งเช่นนั้นสามารทำให้อาหง อาหมันไม่สามารถสู้ได้ ความเห็นที่ข้ามีต่อกลยุทธนี้ของปีศาจหน้าเห็ดก็คือ  ถ้าเราต้องเผชิญหน้ากับอสูรรบเช่นนี้  เราจะแพ้แน่นอน  หลังจากศึกนี้ ข้าคิดว่าเราทุกคนจะต้องมีอสูรรบที่สามารถตอบโต้พลังโจมตีทางวิญญาณได้”  เจ้าเมืองโล่วฮัวเสนอความเห็นเป็นครั้งแรก

“แต่ข้าถนัดแต่อสูรพฤกษาเท่านั้น”  เย่ว์ปิงพบว่าเป็นการยากจะจัดการ  อสูรรบของนางเด่นในเรื่องวิธีการนอกสารบบ

“มีสามวิธีในการตอบโต้การควบคุมจิต”  นางเซียนหงส์ฟ้ากล่าว  “วิธีแรกเป็นวิธีตรงที่สุดใช้อสูรที่ไม่มีสภาวะอารมณ์ตอบโต้ อย่างเช่นอสูรหุ่นอสูรหุ่นเป็นดาวข่มของปีศาจหน้าเห็ด วิธีที่สองใช้อสูรรบที่ไร้สภาวะอารมณ์ที่ไม่กลัวอารมณ์ด้านลบในการตอบโต้อย่างเช่นภูตเพลิงฟ้า”

“แล้ววิธีที่สามเป็นยังไง?”เย่ว์ปิงถามอย่างใจจดใจจ่อ

“เป็นอสูรที่มีอารมณ์อยู่เหนือมนุษย์ธรรมดาเหมือนอย่างเสี่ยวเหวินหลี ความจริงเพราะอาหงและอาหมันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของพวกนางได้  พวกนางจึงได้รับผล  ถ้าพวกนางถึงระดับเดียวกับเสี่ยวเหวินหลีอย่างนั้นพลังจิตโจมตีอย่างปีศาจหน้าเห็ดก็จะไร้ประโยชน์  แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก ข้าคาดว่าต้องเป็นระดับเทพอสูร(อสูรในตำนาน) เป็นอย่างน้อยเพราะระดับของปีศาจหน้าเห็ดนั้นสูงมากและพลังจิตโจมตีของมันก็หนักหน่วงมาก”  นางเซียนหงส์ฟ้าปลอบโยนเย่ว์ปิงและยิ้ม “นางฟ้าแสงเขียวของเจ้าก็ยังมีหวังก้าวหน้าได้ในอนาคต  ไม่ต้องเป็นห่วงไป สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการสู้กับปีศาจหน้าเห็ดเป็นหลักสำคัญ ถ้าเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกับพญาไม้ไตตันเจ้าจะไม่ได้รับผลของการโจมตีทางจิตเลย  พญาไม้ไตตันจะได้รับผลบ้างแต่ก็เล็กน้อย ถ้าพี่ชายเจ้าไม่แสดงจุดอ่อนที่เป็นเป้าหมาย อาหงและอาหมันก็จะสามารถกำจัดอารมณ์เชิงลบได้อย่างง่ายดาย”

“ใช่แล้ว,ถ้าเจ้าของอสูรรบมีสติปัญญาฉลาดเป็นพิเศษ อสูรรบจะได้รับผลบ้างเล็กน้อย ยิ่งมีสติปัญญาและความมุ่งมั่นของอสูรรบมากก็ยิ่งเป็นอิสระได้เร็ว”  เจ้าเมืองโล่วฮัวชี้มาที่แพนด้าหนิวหนิวของสาวขี้เมานางไม้แสงเขียวของเย่ว์ปิงและสาวน้อยจิ้งจอกของนาง แสดงให้เห็นว่าพวกนางมีโอกาสกำจัดอิทธิพลเชิงลบออกไป

“ครั้งต่อไปเราจะไม่ยอมเสียหน้าแน่นอน”  อาหงและอาหมันกล่าว พวกนางลุกขึ้นขอโทษสาวๆ

“มันเป็นเรื่องดีที่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาด ตอนนี้พวกเจ้าก็เพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นไม่ใช่หรือ”  เจ้าเมืองโล่วฮัวหัวเราะเสียงดัง

“ปีศาจหน้าเห็ดมีความคล้ายกับแมงกะพรุนฟองน้ำ  ถ้าเจ้าต้องการเอาชนะแมงกะพรุนฟองน้ำ  เจ้าต้องใช้ความฉลาดของอสูรรบ  เจ้าต้องหาจุดอ่อนของฟองน้ำเพื่อหนีออกมา  อสูรศักดิ์สิทธิ์ก็มีโอกาสหนีออกมาได้ปัญหาคือเวลาเท่านั้น” นางเซียนหงส์ฟ้าพูดต่อ “แมลงปอความจริงโจมตีไม่ยาก อสูรธาตุหยาบและอสูรพิเศษเป็นดาวข่มของมัน ภูตเพลิงฟ้าและปีศาจหิมะน้ำแข็งของอู๋เสียก็เอาชนะมันได้  ที่ต้องการมากที่สุดก็คือสนามพลัง  ถ้าอสูรรบสร้างสนามพลังได้อย่างนั้นก็จะเอาชนะมันได้”

นางฟ้าศึกอิกกะเดินออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำนี้

ไม่ใช่ว่านางไม่มีสนามพลัง แต่นางไม่รู้วิธีใช้สนามพลังในการรบ

ด้วยคำอธิบายของนางเซียนหงส์ฟ้า นางเข้าใจบางอย่างทันทีและไม่สามารถรอที่จะออกไปข้างนอกเพื่อทดลอง

จากนั้นเจ้าเมืองโล่วฮัวและนางเซียนหงส์ฟ้าพูดกันเรื่องจุดอ่อนของพุ่มเพลิงจุดอ่อนและจุดแข็งของพุ่มเพลิงมีความชัดเจนพอกัน ถ้ามันต้องสู้กับอสูรศึกประเภทสัตว์ร้าย มันจะชนะแน่นอน แม้ว่าอสูรศึกประเภทสัตว์ร้ายจะไม่มีทางจัดการกับมันได้ มีเพียงแต่อสูรธาตุที่มีคุณสมบัติธาตุน้ำและน้ำแข็งก็สามารถต้านทานมันได้

ถ้าครั้งนี้เป็นการต่อสู้ด้วยพลังรบของนางเงือกวายุก็ยังด้อยกว่าพุ่มเพลิงอยู่มาก  แต่นางสามารถเอาชนะมันได้นี่คือดาวข่มตามธรรมชาติ

แมลงดูดพลังจะตรงกันข้ามกับพุ่มเพลิง

ไม่ว่าอสูรธาตุจะมีมากเพียงใดการโจมตีของพวกเขาก็แค่สะกิดเกาเท่านั้น

ดาวข่มของมันคืออสูรรบประเภทสัตว์ร้าย และแม้อสูรสายเสริมพลังก็สามารถทำให้มันสำนึกตัวเองได้

ตัวอย่างเช่น ถ้าเย่คงส่งวานรปีศาจเพชรออกไปหรือเจ้าอ้วนไห่ส่งแรดเพชรออกไปมันก็จะถูกถ่วงมือเท้า ถ้าเป็นฮุยไท่หลางอย่างนั้นเจ้าแมลงดูดจะกลายเป็นอาหาร ในทางตรงกันข้าม ถ้าเป็นภูตเพลิงฟ้าหรือปีศาจหิมะน้ำแข็งก็จะไม่สามารถทำอย่างนี้กับแมลงดูดพลังได้”

“ข้าไม่รู้จะช่วยยังไง  จ้าวปลาดุกตัวใหญ่เกินไป”  เจ้าเมืองโล่วฮัวรู้สึกว่าแม้ว่าจ้าวปลาดุกจะไม่ได้โจมตี เพียงแต่คอยขัดขวางแสงอุษาของนาง  มันก็ยังไม่ตาย

“นี่คืออสูรรบขนาดยักษ์ ร่างของมันคือทุกอย่าง  เจ้าสามารถทำให้มันตายได้ช้าๆ  แต่ก็เหนื่อยมาก  ถ้าไม่มีวิธีการพิเศษเฉพาะวิธีที่ดีที่สุดคือหลีกเลี่ยงมัน  คุณชาย!  เจ้ามีความเห็นยังไงกับการสู้กับอสูรรบขนาดยักษ์?” นางเซียนหงส์ฟ้าเห็นเย่ว์หยางกอดอี้หนานจึงรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย  สายฟ้าของนางถูกสาวน้อยผู้นี้ขโมย ถ้าเย่ว์หยางไม่กันนางจากการต่อสู้ด้วยพลังของนางและนางพญาซัคคิวบัสร่วมรบกันพลังของนางคงไม่สามารถเอาชนะอีกาผู้มีชีวิตมาหลายหมื่นปีได้

“วิธีที่ดีที่สุดก็คือหาอสูรรบตัวใหญ่กว่า”  เย่ว์หยางยิ้ม “เมื่อเราไปแดนสวรรค์ในอนาคต ค่อยคิดหาทางกัน  เราจำเป็นต้องได้อสูรรบดีๆ  แล้วให้ทุกคนทำสัญญาคนละหลายตัว”

“ความปรารถนาของเจ้าช่างง่ายดายสวยหรูจริงนะ”  เมื่อเย่ว์หวี่ได้ยินเช่นนี้นางยิ้ม  เรื่องนี้ไม่ง่ายจริงๆ

“ถ้าเราไม่สามารถหาอสูรรบที่ใหญ่กว่าได้  เราสามารถปล้นจากคนอื่นได้เหมือนกับที่ปล้นมาจากหย่งฮุยไงเล่า”

ทุกคนมองเขาอย่างดูถูก มีเพียงเย่ว์ปิงที่รู้สึกว่าพี่ชายนางมีพลังยิ่งใหญ่นางชูมือสนับสนุนพี่ชายนางเต็มที่

“อะไรคือข้อดีข้อด้อยของกาทองสามขา? องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนถามคำถามที่สำคัญที่สุด  บรรดาอสูรรบมากมายของอีกาเฒ่าผู้นี้  แม้ว่าปีศาจหน้าเห็ด, แมลงปอแดง,  พุ่มเพลิง, แมลงดูดพลัง,แมงกะพรุนฟองน้ำและจ้าวปลาดุกจะมีพลังแตกต่างกัน แต่พวกมันไม่อาจเทียบได้กับกาทองสามขา มันสามารถสู้พวกเขาได้ทั้งหมด

“กาทองสามขาแทบจะไม่มีจุดอ่อนเลย  มันทรงพลังมาก แม้แต่ในแดนสวรรค์ก็คงมีอสูรรบไม่มากที่มีพลังอยู่เหนือมัน อย่างไรก็ตามอีกาเองคือจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดเขาสูญเสียร่างกายของเขาไปแล้วและไม่มีความแข็งแกร่งเท่ากับกาทองสามขา  ถ้าเขาพบกับศัตรูในระดับเดียวกับเขาเอง  เขาจะถูกฆ่าได้อย่างง่ายดาย  ถ้าเป็นข้าการสู้กับกาทองสามขาเป็นเรื่องไร้สาระ  การฆ่าอีกาเป็นวิธีที่ดีที่สุด จุดได้เปรียบของกาทองสามขาก็คือเปลี่ยนตนเองเป็นดวงอาทิตย์สามดวง  เว้นแต่ทั้งหมดจะถูกฆ่า มันสามารถฟื้นฟูได้อีกตราบเท่าที่ยังเหลือร่างหนึ่ง  จุดอ่อนก็คือกำหนดเวลา  ข้าเชื่อว่ากาทองสามขาจะมีจุดอ่อนอยู่ช่วงเวลาหนึ่งหลังจากแปลงร่างแล้ว ถ้าสนามพลังหรือสมบัติของใครบางคนสามารถควบคุมเวลาในสนามพลังได้ อย่างนั้นกาทองสามขาจะต้องลำบากทันทีที่มันแปลงร่าง ถ้ากาทองสามขาแปลงร่างเป็นคนและโจมตีในระยะไกล  มันมีวิธีโจมตีอย่างเดียวสายเพลิงลอยลม ภูตกระจกสะท้อนสามารถต้านทานพลังโจมตีนี้ได้   พวกเจ้ายังไม่สามารถรับมือกาทองสามขานี้  ไม่ต้องเป็นห่วง  แค่ปีศาจหน้าเห็ดก่อน” เย่ว์หยางยังคงรู้ว่าทุกคนจะประเมินพลังของพวกเขา แม้แต่พลังอาญาฟ้าของนางเซียนหงส์ฟ้าก็ไม่สามารถสู้ได้

“ข้าอิจฉาภูตกระจกของพี่อี้หนานจริงๆ  ยอดเยี่ยมมาก” เย่ว์ปิงระลึกถึงพลังทำลายล้างของเปลวเพลิงลอยลมที่ถูกสะท้อนด้วยพลังภูตกระจกของอี้หนาน เวลานั้นบุรุษโครงกระดูกและอีกาก็ยังตกใจไปด้วย”

“เจ้าสามารถทำได้ในอนาคต ฝึกให้หนัก” เย่ว์หยางบอกน้องสาวและลูบศีรษะนาง

เย่ว์ปิงและอี้หนาน ทั้งคู่เติบโตในเส้นทางที่แตกต่างกัน

เมื่อเย่ว์หยางเติบโตก้าวหน้าในอนาคต  อาจเป็นเรื่องยากที่นางจะสู้กับกาทองสามขา  แต่เมื่อสู้กับอสูรรบอื่น  นางจะไร้เทียมทานด้วยพญาไม้ไตตัน

อี้หนานที่แกล้งทำเป็นหลับอยู่ในอ้อมแขนของเย่ว์หยางได้ยินคนอื่นชื่นชมนางและเย่ว์หยางยกตัวอย่างนางเพื่อให้กำลังใจเย่ว์ปิงนางรู้สึกทั้งภูมิใจและดีใจ ในที่สุดนางก็สามารถกลายเป็นผู้ช่วยเขาได้ น่าเสียดายที่ยังไม่พอ  ถ้าการฝึกปรือของนางอยู่ในระดับสูง อย่างนั้นนางคงไม่กระอักโลหิตและหมดสติในอ้อมแขนเขาหลังจากโจมตีไปครั้งเดียว

อี้หนานลอบรวบรวมความกล้าของนาง

นางต้องแข็งแกร่งขึ้นและเป็นแขนให้เขาเหมือนกับเสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

นางรู้ว่าถ้าเสวี่ยอู๋เสียและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนสู้ผลลัพธ์อาจจะดีกว่า  พวกนางเพียงแต่ซ่อนพลังไว้ชั่วคราวรอโอกาสที่เหมาะสม ถ้าการหลอมรวมร่างของนางสามารถช่วยเย่ว์หยางได้เหมือนของพวกนาง  นางเชื่อว่าเย่ว์หยางจะก้าวหน้าได้อย่างมากมาย  และพลังต่อสู้ของเขาจะแข็งแกร่งมากขึ้น

พวกเขาทุกคนมีผลพลอยได้ที่แตกต่างกันหลังจากแลกเปลี่ยนความรับรู้ซึ่งกันและกัน

ไห่อิงอู่และสาวขี้เมาที่ยังมีระดับพลังที่ต่ำดีใจและอดทนมากขึ้นต้องการฝึกปรือและก้าวหน้า

นางเซียนหงส์ฟ้าและเสวี่ยอู๋เสียต้องการอยู่ต่อและคุยเรื่องความรู้ในระดับลึกขึ้นกับเย่ว์หยางหวังว่าพวกนางจะก้าวหน้าไปสู่ระดับที่สูงขึ้น  พวกนางรู้ว่าเย่ว์หยางได้รับความรู้มากที่สุด

สามชั่วโมงต่อมา สาวๆ ทุกคนก็เหนื่อย

ก่อนจะไปพักเสวี่ยอู๋เสียแนะนำทันที  พรุ่งนี้เป็นวันดีทำไมเราไม่ให้อี้หนานได้รับการชดเชยบ้างเล่า? ดูเหมือนว่าการท่องเที่ยวแดนสวรรค์ของนางจะถูกถ่วงช้าไปเพราะกลุ่มโจรตัวตลก  เนื่องจากต้องต่อสู้ไม่หยุดหย่อน  การท่องเที่ยวก็เลยจบเร็วเราย่นเวลาให้เร็วขึ้น พวกท่านคิดว่ายังไง?”

“ภรรยาหลวงเอ่ยปาก, นายหญิงรองๆอย่างข้าจะไม่เห็นด้วยได้ยังไง?” นางเซียนหงส์ฟ้ายิ้ม

“ตกลงตามนั้น!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเจ้าเมืองโล่วฮัวพยักหน้าเห็นด้วย

อี้หนานจู่ๆได้ยินข่าวดีและซุกตัวในอ้อมอกเย่ว์หยางไม่กล้ามอง ตอนนี้นางค่อยรู้ตัวว่าพวกนางรู้แล้วว่านางฟื้นแล้ว

พรุ่งนี้นางจะเป็นเจ้าสาวของเขา

อี้หนานรู้สึกมีความสุขและทั้งอาย  ทั้งกังวลและดื่มด่ำใจ

อย่างไรก็ตาม นี่คือสิ่งที่นางมองหาไม่ใช่หรือ?  เจ้าเมืองโล่วฮัวและอู๋เหินก็อยู่ที่นี่  แสดงความกล้าของเจ้าหน่อย!  อี้หนานขดตัวอยู่ในอ้อมแขนเย่ว์หยางให้กำลังใจตนเอง