ตอนที่ 653 แม่ทัพเฒ่าฮัสกี

นี่เป็นครั้งที่สองที่หยางจื่อชิงมาเยือนทวีปซางโจว เมื่อเขามาถึงบังเอิญได้พบเห็นกองเรือแปลกประหลาดกำลังเข้าสู่ทวีปซางโจว

ฮัสกียืนอยู่ข้างเขาจ้องมองและสังเกตดูฮัสกีเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของทวีปฝานซิงโจวและเป็นมือขวาของเจ้าปกครองทวีปร่วมกับหยางจื่อชิง  หยางจื่อชิงจะรับหน้าที่ดูแลกิจการภายใน  ขณะที่ฮัสกีจะมีประสบการณ์ในด้านการทหาร  เมื่อเขายังอายุน้อย เขาเป็นขุนพลที่มีชื่อเสียงมีกองกำลังที่ประสบความสำเร็จมามากสีสัน  และพอเขาอายุมากขึ้น  ร่างกายของเขาอ่อนแอลงไม่เอื้ออำนวยต่อการกลับไปยังแนวหน้าอีก  ดังนั้นเขาเริ่มให้คำแนะนำผู้เยาว์ที่มีพรสวรรค์ในทวีป  75%ของขุนพลระดับเงินของทวีปฝานซิงโจวผ่านการตัดสินมาจากเขา  พวกที่เหลือก็ได้รับคำแนะนำจากเขา ดังนั้นชื่อเสียงของเขาจึงเป็นรองแค่เจ้าครองทวีป

ฮัสกีมีดวงตาสีฟ้าและจมูกแหลมงองุ้มเหมือนเหยี่ยวทำให้เขาดูเย็นชามาก  เขายืนตรงความเป็นทหารหลายปีไม่เคยหนีไปจากตัวเขา เขาไม่แสดงให้เห็นถึงความสุขหรือความเศร้า มีสีหน้าเฉยเมยจนหน้าของเขาเหมือนกับรูปสลักหิน

ความสนใจทั้งหมดของเขามุ่งเน้นไปที่กองเรือที่ใกล้เข้ามา

สีหน้าของหยางจื่อชิงมีแววอ่อนล้า  ทวีปฝานซิงโจวตกอยู่ในสภาพที่ไม่สงบ  ทำให้เขามีสภาพกายและใจอ่อนล้า  การมาถึงของเขาครั้งนี้เพื่อผูกมิตรกับทวีปซางโจวให้ได้ จะพึ่งพาแต่พลังของทวีปฝานซิงโจวเองก็คงไม่สามารถทำให้เหล่าหมาป่าหิวโหยรอบด้านหวั่นไหวได้

นั่นคือเหตุผลที่ฮัสกีร่วมทางกับเขา ความแข็งแกร่งทางทหารของทวีปซางโจวไม่อาจตบตาแม่ทัพเฒ่าได้ งานหลักของพวกเขาครั้งนี้ก็คือให้แม่ทัพเฒ่าประเมินทวีปซางโจว

หยางจื่อชิงไม่กล้ารบกวนเขา ฮัสกีมีอาวุโสมากกว่าเขาและแม้แต่เขาก็ยังเรียกแม่ทัพเฒ่าว่า ‘นายท่าน’

หยางจื่อชิงยังคงมองดูกองเรือด้วยความสงสัย

กองเรือไม่มีอะไรคู่ควรแก่การพูดถึง แต่ความสนใจของเขากลับให้ความสนใจทหารที่ดูท่าทางเหน็ดเหนื่อยมาก  เขาประหลาดใจ พวกเขาทุกคนดูผอมโซมาก  ใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นเปรอะเปื้อน  เสื้อผ้าของพวกเขาขาดรุ่งริ่งเหมือนกับว่าพวกเขาเป็นกองทัพขอทานที่เที่ยวขอสิ่งของที่มีค่าเล็กน้อย

หยางจื่อชิงไม่เคยเห็นกองทัพที่ขัดสนขนาดนี้มาก่อน

‘เป็นไปได้หรือว่าทวีปฝานซิงโจวจะต้องเอาชนะพวกขอทานกลุ่มนี้?’  หยางจื่อชิงรู้สึกไม่อยากเชื่อ  เขารู้สึกว่าอาจเป็นไปได้ว่ากองเรือนั้นคือทหารที่เกณฑ์มาจากทวีปซานโจว

แต่เขาขมวดคิ้วอย่างรวดเร็ว  เขาสู้กับปิงมาก่อนบุรุษเจ้าเล่ห์และมีลวดลายแพรวพราวจะไม่ทำข้อผิดพลาดขนาดนั้นเป็นแน่  และยังมีอาเฮ่อบุรุษหนุ่มผู้เงียบสงบมีความเป็นผู้ดีอยู่ในสายเลือด  เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรผิดพลาดขนาดนั้น

อย่างนั้นมีเหตุผลอะไร?

ในเวลาอันรวดเร็ว หยางจื่อชิงก็เรียกความรู้สึกกลับมา เขาเยาะหยันตัวเอง  ‘ข้าคิดอะไรตั้งมากมายกัน?  ข้ามีท่านฮัสกีอยู่ข้างตัวแล้ว เพียงคนเดียวก็มองเห็นทั้งหมด’

เขาหันไปและเตรียมจะคุยกับฮัสกี  แต่เขาสังเกตว่าฮัสกีมีสีหน้าประหลาดใจ

เพราะเหตุผลบางอย่าง หยางจื่อชิงหัวใจเต้นแรง

ท่านฮัสกีเป็นแม่ทัพเฒ่าที่น่าเคารพซึ่งปฏิบัติตามธรรมเนียมอันดี  และไม่เคยแสดงสีหน้าอะไรออกมา  แม้อยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายที่สุด  เขาก็ไม่เคยแสดงความหวาดกลัว หยางจื่อชิงเคยสนทนากับเขาหลายครั้งและไม่เคยเห็นความเปลี่ยนแปรในสีหน้าของท่านผู้เฒ่าเลย

มีแม้กระทั่งบางเวลาที่หยางจื่อชิงแอบคิดว่าท่านฮัสกีคงมีปัญหาได้รับบาดเจ็บที่ใบหน้าจนกล้ามเนื้อใบหน้าพิการไม่สามารถแสดงอารมณ์ได้

เมื่อหยางจื่อชิงเห็นท่าทางตกใจของฮัสกีคลื่นความสงสัยรุนแรงทำให้ใจเขาว้าวุ่น

‘อะไรทำให้ใบหน้าเหล็กของท่านผู้เฒ่าถึงดูตกใจขนาดนั้น?’

จากนั้นผู้เฒ่าถอนหายใจ

หยางจื่อชิงรู้สึกได้ชัดเจนถึงสีหน้าที่ผิดหวังในใบหน้าของชายชรา

“เราพ่ายแพ้อย่างไม่เป็นธรรมเลย”  ฮัสกีค่อยกลับคืนสู่ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม “พลังของอีกฝ่ายหนึ่งเหนือชั้นกว่าเราอย่างห่างไกล”

หยางจื่อชิงพูดด้วยความสงสัยและอยากรู้  “นายท่าน,ข้าหวังว่าท่านจะช่วยแนะนำข้าได้ จื่อชิงไม่สามารถเข้าใจได้เลย ข้ามองไม่เห็นความผิดปกติใดๆ ในคนกลุ่มนี้?  อุปกรณ์เครื่องมือของพวกเขาก็ดูย่ำแย่ราวกับพวกยาจก”

ฮัสกีคุ้นเคยกับหยางจื่อชิงและไม่กลัวจะบอกความในใจของเขา  “ตรงกันข้ามแน่นอน  ถ้าเราผู้เฒ่าเดาได้ไม่ผิดกองกำลังนี้ต้องผ่านการเดินทางมาอย่างยากลำบากในเร็วๆ นี้  ไม่สิ ควรจะเป็นภายในทะเลพลังงาน สถานที่ให้พวกเขาได้ฝึกฝนเดินเท้า

หยางจื่อชิงมีสีหน้าตกใจ “นายท่าน, ท่านกำลังบอกว่าพวกเขาฝึกกันในทะเลพลังงานแบบเท้าเปล่าหรือ?”

เขาคิดว่าเขาได้ยินผิด ทวีปฝานซิงโจวเดิมทีก็ฝึกฝนในทะเลพลังงานมาก่อน  แต่นั่นเป็นการฝึกในเรือ คนธรรมดาจะฝึกในทะเลพลังงานตัวเปล่าได้ยังไง?ถ้าไม่ใช่เพราะความเคารพที่หยางจื่อชิงมีต่อฮัสกี เขาคงจะแค่นเสียงด้วยความไม่เชื่อถือแล้ว

ทะเลพลังงานเป็นสถานที่แบบไหน?  สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยอันตรายทุกหนแห่งสามารถเอาชีวิตผู้คนได้ทุกเมื่อ พลังงานกัดกร่อนมีอยู่ทุกที่ ด้วยความผันผวนของกระแสที่ไม่มั่นคง แม้แต่เรือรบที่เดินทางในทะเลพลังงานก็ยังพบกับอุบัติเหตุ

‘การฝึกในทะเลพลังงานตัวเปล่าน่ะหรือ?  พวกเขาเบื่อหน่ายชีวิตแล้วหรือ?’

มีแต่นักสู้ที่แข็งแกร่งไม่กี่คนที่สามารถฝึกฝนเช่นนั้นได้  แต่นักสู้ที่แข็งแกร่งทรงพลังเหล่านี้ก็อาจเสียชีวิตในทะเลพลังงานได้ เป็นครั้งแรกที่หยางจื่อชิงได้ยินว่ามีกองทัพที่ฝึกตัวเปล่าในทะเลพลังงาน  เท่ากับเป็นการหาที่ตายไม่ใช่หรือ?  พวกทหารจะไม่ก่อกบฏหรือ?

ฮัสกีสังเกตเห็นสีหน้าของหยางจื่อชิง  แต่เขาไม่โกรธ แม้แต่ปฏิกิริยาตอนแรกของเขาที่คาดเดาเองก็คือ ‘เป็นไปไม่ได้’

เขาไม่อธิบายเพิ่ม มันเป็นแค่เพียงการคาดเดา

“พวกเขามีสามกองพล” ฮัสกีกล่าว  เขารู้ว่าการประเมินของเขาเป็นสิ่งสำคัญมากต่อการตัดสินของหยางจื่อชิง  ดังนั้นเขาตัดสินใจอธิบายทุกอย่างที่เขาเห็นเพื่ออำนวยให้หยางจื่อชิงได้พิจารณาอย่างชัดเจน

“กองทัพแรก เป็นกองทัพที่มีมาตรฐานทั่วไป  เจ้าสามารถเห็นวิธีก้าวเดินของพวกเขาและจงสังเกตกระแสพลังงานที่ไหลเวียนรอบตัวพวกเขา” ฮัสกีกล่าว

หยางจื่อชิงหรี่ตาดูและถามอย่างไม่แน่ใจ  “ดูเหมือนมีกระแสงพลังไหลอยู่รอบตัวพวกเขา?”

“ใช่, พวกเขาฝึกการผสานพลังได้ถี่มาก”  ประกายแสงกระพริบอยู่ในดวงตาของฮัสกี  “จากแนวที่กระแสพลังไหล  การผสานพลังของพวกเขาอยู่ระดับที่น่ากลัวมาก  เมื่อเห็นรอยขาดบนเสื้อผ้าพวกเขา  ก็แสดงว่าคงจะมีหมออยู่กับพวกเขา  และจากที่ดูรอยแตกบิ่นของอุปกรณ์ของพวกเขาดูเหมือนว่าเวลาที่พวกเขาใช้ฝึกในทะเลพลังงานไม่ใช่สั้นๆ แน่นอน  แม่ทัพที่คุมกองพลต้องเป็นระดับที่มีประสบการณ์และได้รับการศึกษามาจากสถาบันทหารที่มีมาตรฐาน และมีพื้นฐานที่แข็งแกร่งมาก”

หยางจื่อชิงพยักหน้าตาม ฮัสกีเป็นแม่ทัพที่เจนโลกจริงๆและสร้างแม่ทัพระดับเงินมามากมายแล้ว สายตาของเขากว้างไกลเกินกว่าหยางจื่อชิงจะเทียบได้  เขาสามารถอนุมานได้จากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ

“กองทัพที่สองเป็นทหารรับจ้าง”  ฮัสกีพูดต่อ

“ทหารรับจ้าง?” หยางจื่อชิงตกใจ “พวกเขาต้องการใช้ทหารรับจ้างมาทำอะไร?”

ความแข็งแกร่งของทหารรับจ้างยังน้อยเมื่อเทียบกับมาตรฐานกองทัพ  การเทียบกับกองทัพระดับเงิน มาตรฐานกองทัพระดับเงินสามารถกำจัดกองทัพทหารรับจ้างระดับเงินได้อย่างง่ายดาย  เกี่ยวกับคุณสมบัติ การฝึกหรืออาวุธยุทโธปกรณ์ทหารรับจ้างไม่มีทางเทียบกับทหารมาตรฐาน แม้แต่กองทหารรับจ้างที่มีชื่อเสียงคุณภาพก็ยังด้อยกว่าเมื่อเทียบกับทหารมาตรฐาน

‘ทำไมพวกเขาถึงมีทหารรับจ้างด้วย?  พวกเขาขาดแคลนหรือ?’  หยางจื่อชิงสงสัย

ฮัสกีส่ายศีรษะ “อย่าดูถูกพวกเขา สิ่งที่พวกเขาฝึกก็เพื่อวัตถุประสงค์พิเศษการแทรกซึมขนาดเล็กและการโจมตีขัดขวางจะมีความคมกล้ามาก ผู้บัญชาการพวกเขาน่าจะวางแผนให้พวกเขาเป็นกองทัพที่เชี่ยวชาญในรูปแบบสงครามกองโจรมันคือแนวความคิดที่ฉลาด!”

ฮัสกียังคงชื่นชม

หยางจื่อชิงยังคงสงสัย “พวกเขาสามารถทำเช่นนั้นได้จริงๆหรือ?”

“พวกเขาน่าจะทำได้” ฮัสกีพูดต่อ  “ตราบเท่าที่เจ้าฝึกฝนพวกเขาด้วยการวางแผนและยุทธวิธีที่เฉพาะเจาะจงและเพิ่มความแข็งแกร่งให้แต่ละคน  วิธีนี้มีประโยชน์มากมาย  ดูพวกเขาสิ พวกเขาไม่ได้มีกลิ่นอายของทหารรับจ้างอีกต่อไปแล้วแต่กลับมีกลิ่นอายของทหารฝีมือดี พวกเขาอาจดูกระจัดกระจาย แต่ความจริงพวกเขาตั้งรูปกระบวนที่ลึกล้ำ นั่นควรจะเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ที่เชี่ยวชาญของพวกเขา  ผู้บัญชาการของพวกเขาแข็งแกร่งมากจริงๆ”

ฮัสกีมีความเฉียบคมในการดูราศีกองทัพ

จากนั้นหยางจื่อชิงชี้ไปที่กลุ่มที่เล็กอย่างเห็นได้ชัด  “คนที่อยู่ด้านหลังพวกเขาเป็นใคร? ดูเหมือนพวกเขามีสมาชิกไม่กี่คน”

ทันใดนั้น เขาตระหนักได้บางอย่าง  และหน้าของเขาผิดปกติทันที  “สือเซิน!  นั่นคือสือเซิน!”

สือเซินหักหลังไม่ใช่เรื่องใหญ่โต  เขาเป็นเพียงผู้บัญชาการกองพลระดับต่ำ  แต่แม่ทัพระดับเงินอย่างซุนเจี๋ยตายเพราะเขาทำให้เกิดความปั่นป่วน  ดังนั้นเป็นครั้งแรกที่ชื่อของสือเซินเข้าหูผู้บริหารระดับสูงในทวีปฝานซิงโจว

สีหน้าของฮัสกีจริงจังขึ้น “พวกนั้นก็คือกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจว”

“กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจว? ”หยางจื่อชิงตกใจชั่วครู่ แต่คำรามทันที  “มิน่าเล่า!  กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวไม่น่าเชื่อถือ  พวกมันทุกคนจิตใจโลเล!”

ชื่อเสียงของกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวอื้อฉาวเกินไป  นอกจากยากจะจำแนกได้แล้ว  พวกเขามีชื่อเสียงเป็นฆาตกรอื้อฉาว ที่ฆ่านายจ้างของพวกเขา  ดังนั้นหยางจื่อชิงจึงมีสีหน้ารังเกียจ

“ไม่ใช่ พวกเขาคือกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวที่แท้จริง”  ฮัสกียากนักที่จะแสดงอาการเสียดายให้เห็น  ทวีปฝานซิงโจวได้กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวมา  แต่เขาเองกลับไม่รู้

“กองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวที่แท้จริง?”  หยางจื่อชิงตกใจอีกครั้ง

ฮัสกีรู้ว่าหยางจื่อชิงไม่เข้าใจเรื่องเช่นนั้นจึงอธิบาย “มีกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวเก๊อยู่ในตลาด ล้นอยู่ทั่วไป  แต่มีกองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวแท้อยู่น้อยมาก  เพราะการทดสอบของพวกเขาเข้มงวดมากพวกเขาจึงมีความแข็งแกร่งมาก สามารถหากองกำลังปีศาจทวีปโยวโจวแท้ได้ถึง 500 คนนั่นเป็นเรื่องยากแท้จริง อย่าดูถูกจำนวนขนาดนั้น พวกเขามีความสามารถในการต่อสู้ที่น่ากลัว พวกเขาน่าจะเป็นกองกำลังปีศาจกลุ่มใหญ่ และมีความต้องการความรุ่งเรือง ดังนั้นเจ้าไม่อาจดูถูกพวกเขาได้!”

เมื่อได้ยินฮัสกีประเมินกองกำลังปีศาจไว้อย่างสูง และรู้ว่าเป็นเพราะพวกเขาที่ปล่อยปลาใหญ่หลุดมือไป  หยางจื่อชิงได้แต่รู้สึกเสียใจ

เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัด  จากนั้นเขาพูดต่อ “แล้วพวกที่อยู่ด้านหลังและมีแสงรัศมีรอบตัวล่ะ?”

“พวกเขาไม่ใช่ทหารแต่อย่างใด” เป็นครั้งแรกที่ฮัสกีใช้น้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจ  “พวกเขาอาจเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งก็ได้”

“นักสู้ที่แข็งแกร่ง?” หยางจื่อชิงตะลึง

กลุ่มรัศมีที่ลอยอย่างหนาแน่นรอบๆ เรือมีประมาณสองสามพันสาย  ‘นักสู้ที่แข็งแกร่งสองสามพันคนเชียวหรือ? เป็นไปไม่ได้!’

แม้ว่าฮัสกีจะรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่มีนักสู้ที่แข็งแกร่งจำนวนมากมายนัก  เขาพูดอย่างไม่แน่ใจ  “พลังส่วนตัวของพวกเขาไม่ถือว่าเลวนัก  แต่พลังประสานของพวกเขาแย่มาก ไม่สิ  พวกเขาไม่มีการประสานพลังเหมือนกับเม็ดทรายหลวมๆ นั่นคือเหตุผลที่ข้าบอกว่าพวกเขาไม่ใช่ทหาร  แสงรอบตัวพวกเขานั้นน่าทึ่งและมีอยู่มากมาย....”

ฮัสกีไม่รู้จักพูดยังไงต่อไป

หยางจื่อชิงกลับพูดอย่างสงบ  “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทรงพลังอย่างแท้จริง”

“มากๆ!”  ฮัสกียืนยัน

ทั้งสองคนมองหน้ากันเองด้วยความรู้สึกตื่นเต้นปนกังวล