ตอนที่ 651 รวมพลังอสูรสู้ประชิด

เย่ว์หยางชี้นิ้ว

ภูตเพลิงฟ้าพุ่งออกมาทันที

เป้าหมายนางไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นปีศาจหน้าเห็ดที่แปลกประหลาด

เพราะภูตเพลิงฟ้าเกิดจากธาตุที่บริสุทธิ์  แม้ว่านางจะได้รับผลจากพลังจิตวิญญาณ  แต่ยังขาดอารมณ์ของมนุษย์มากพอ  อารมณ์เชิงลบ เช่น ความเศร้า ความยินดีความเจ็บปวดไม่มีผลต่อนาง   มีเพียงอารมณ์เดียวที่ปีศาจหน้าเห็ดสามารถใช้กับนางก็คืออารมณ์โกรธ นอกจากนี้ภูตเพลิงฟ้าไม่มีจุดพังทลายเหมือนมนุษย์  ต่อให้นางโกรธ นางจะไม่สูญเสียเหตุผลจนเป็นบ้า

หลังจากนางโกรธ  ร่างของภูตเพลิงฟ้าจะพ่นแต่เปลวเพลิง

ความเคลื่อนไหวของนางไม่ได้รับผลกระทบ

เป้าหมายไม่เปลี่ยนแปลง

โชคดีที่ระดับของปีศาจหน้าเห็ดสูงส่ง  พลังก็แกร่งกร้าว  มันจึงหลบได้ง่ายดาย... สำหรับการเคลื่อนไหวนี้เสวี่ยอู๋เสียองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและพวกที่เหลือเข้าใจได้ทันทีว่าปีศาจหน้าเห็ดไม่ถนัดสู้ระยะประชิดแม้แต่น้อย มันดีแต่ควบคุมศัตรูด้วยการบังคับวิญญาณของพวกเขา

“แมงกะพรุน”

อีกาหลับตาและกระพือปีกเรียกอสูรของตนเองออกมาอย่างไม่เร่งร้อน

เป็นแมงกะพรุนขาวที่เกือบจะโปร่งใส

ลักษณะของมันไม่มีอะไรพิเศษยกเว้นแต่มันเป็นอสูรปราณฟ้าระดับสามที่ไม่ธรรมดาแมงกะพรุนพ่นฟองนับไม่ถ้วนใส่ภูตเพลิงฟ้า ฟองเหล่านี้ไม่มีความเสียหายแต่อย่างใด แต่สร้างผลกระทบสองประการ เมื่อเย่ว์หยางเหยียดนิ้วและสะกิดเบาๆ ด้วยความกล้าหาญ  ฟองก็แตกทันที สำหรับมนุษย์มันไม่มีอะไรมากกว่าฟองสบู่ธรรมดา  อย่างไรก็ตามกลับส่งผลที่แตกต่างกับสัตว์อสูร มันหุ้มภูตเพลิงฟ้าไว้ในฟองทั้งหมดไม่ว่าภูตเพลิงฟ้าจะดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่สามารถหนีออกมาจากฟองน้ำได้..แมงกะพรุนฟองน้ำคืออสูรที่มีความสามารถพิเศษคล้ายกับปีศาจหน้าเห็ด  อสูรประเภทนี้ไม่สามารถเอาชนะด้วยวิถีธรรมดา

เจ้าเมืองโล่วฮัวเอามือลูบคางขณะไตร่ตรอง

ทำไมฟองน้ำไม่มีผลต่อมนุษย์  แต่สามารถกักสัตว์อสูรไว้ได้?

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็คิดเช่นกัน  นางรู้สึกว่านางจับเค้าลางบางอย่างได้  แต่ไม่สามารถรู้ชัด  เสวี่ยอู๋เสียมองดูเสี่ยวเหวินหลี  ดูเหมือนจะยืนยันบางอย่างกับเธอ เสี่ยวเหวินหลีพยักหน้าให้เสวี่ยอู๋เสียจากนั้นก็บินขึ้นเธอเข้าไปในฟองน้ำ เธอพยายามกระแทกจากภายในแต่ไม่สามารถทำลายฟองน้ำออกมาได้

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำลายด้วยกำลังได้

ขณะเมื่อเย่ว์ปิงและคนอื่นๆ กังวลห่วงใยเสี่ยวเหวินหลี เธอกลายร่างเป็นสายรุ้งและหลบออกมาได้อย่างง่ายดาย

หลังจากหลบออกมาจากฟองน้ำ  เธอเข้าไปอีกครั้ง  คราวนี้เธอเคลื่อนแขนทั้งหกและวาดวงเวทบนผนังฟองน้ำ

นี่คือวงเวทอักษรรูนที่เย่ว์หยางทำได้ดีที่สุด  ไม่มีใครรู้ว่าเสี่ยวเหวินหลีได้เรียนรู้  เมื่อวงเวทอักษรรูนปรากฎ ฟองน้ำก็แตกจากนั้นฟองน้ำทั้งหมดในท้องฟ้าก็แตก แม้แต่ภูตเพลิงฟ้าก็หลบหนีออกมาได้สำเร็จ

“เยี่ยม” มนุษย์กระดูกชื่นชมเสี่ยวเหวินหลี  “เป็นไปตามคาดอสูรเทพสติปัญญาของเธอสูงส่งพอจะทำลายท่าไม้ตายของศัตรูออกมาได้ง่ายๆ”

“โจมตีเขาเลย ไม่ต้องมากมารยาทถอนขนเจ้านกแห้งออกมาให้หมด!”  สตรีล่องหนยุเสี่ยวเหวินหลีเหมือนกับกลัวว่าเรื่องจะยุ่งยากไม่พอ

“พวกเจ้าเข้าข้างอีกฝ่ายหนึ่งหรือไง?  แม้ว่าเจ้าเด็กนั่นจะมีอสูรเทพ  แต่นางเป็นแค่ทาริกา  เขาคิดว่าอสูรเด็กน้อยจะเอาชนะข้าได้หรือ?”  อีกาพึมพำด้วยความหงุดหงิด  จากนั้นเขาเรียกจ้าวปลาดุกที่มีตัวขนาดเรือสินค้าปากของมันใหญ่พอจะกลืนเนินเขาได้ เมื่อมันปรากฏอยู่ต่อหน้าสาวๆ เย่ว์หวี่ เย่ว์ปิงและคนอื่นๆ มองดูด้วยสีหน้าที่ซีดกลัว

พวกนางรู้ว่ามีอสูรขนาดมหึมาอยู่  อย่างเช่นปลาวาฬเกาะ

แต่พวกนางไม่เคยเห็นอสูรปราณฟ้าที่ใหญ่ขนาดนั้น

ตอนนี้พวกนางทุกคนกลัวเมื่อเห็นจ้าวปลาดุกซึ่งตัวยาวพันเมตรมีปากเหมือนจะกลืนทั้งโลกได้

อสูรที่ใหญ่โตขนาดนั้นไม่ต้องพูดถึงการโจมตี มันสามารถบดกระแทกพื้นที่ทั้งหมดด้วยร่างขนาดใหญ่ของมันได้...สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือจ้าวปลาดุกนั้นสามารถบินในท้องฟ้าได้แทบไม่สามารถนึกภาพออกเลย  เมื่อมันอ้าปาก แม้แต่มารเคราะห์ฟ้าที่แสดงท่าทางที่สงบก็ยังกลัวจนตัวสั่น  นางกลัวจริงๆ ว่าจ้าวปลาดุกจะกลืนกินทุกคน

ภูตเพลิงฟ้าไม่มีทางเลือกได้แต่ถอย  เพราะนางพบว่าไม่ว่านางจะบินหลบไปทางใดนางไม่สามารถหลบปากนั้นได้

พวกเขาจะทำอะไรได้?

อีกฝ่ายหนึ่งเรียกอสูรขนาดใหญ่ สำหรับการป้องกันมันแข็งแรงมากยิ่งกว่าปราสาทเหล็กเสียอีก

มีแมงกะพรุนฟองน้ำและปีศาจหน้าเห็ดสำหรับโจมตีระยะไกล  แมลงปอแดงและพุ่มไม้ไฟสำหรับตรึงศัตรูและจ้าวปลาดุกสำหรับป้องกัน พอผนึกพลังเช่นนั้นจึงเป็นพลังที่ไร้เทียมทาน

เย่ว์หยางไม่เร่งรีบ

เขายิ้ม

เขาส่งสัญญาณให้ภูตเพลิงฟ้าที่ถูกขับถอยหลัง

เขาชี้ไปที่แมลงปอแดง

เป็นการระบุว่าเขาเปลี่ยนเป้าหมายโจมตีเดิมขอให้ภูตเพลิงฟ้าไปโจมตีแมลงปอแดงที่คล่องแคล่วที่สุด ในแง่ของความคล่องแคล่วรวดเร็วภูตเพลิงฟ้าไม่อาจเทียบเท่าศัตรูได้  แต่นางไม่มีร่างที่แน่นอน  จึงเป็นไปไม่ได้ที่แมลงปอแดงจะจับนางได้  แม้ว่าภูตเพลิงฟ้าจะไม่สามารถเอาชนะแมลงปอแดงได้  นางก็ยังสามารถทนอยู่ได้

เมื่อนางฟ้าสงครามอิกกะถูกปล่อย  นางจะได้แสดงฝีมือของนาง

เป็นไปตามคาด เมื่อแมลงปอแดงเห็นภูตเพลิงฟ้าเปลี่ยนเป็นไฟม้วนเข้ามา  มันบินขึ้นฟ้าทันทีโดยไม่ยอมสู้ด้วย...ไม่มีประโยชน์ในการสู้กับเปลวเพลิงที่มีรูปไม่แน่นอน

นางฟ้าศึกอิกกะสามารถปลีกตัวจากการรบและกลับมาหาเย่ว์หยางได้

นางยกมือและปืนใหญ่ดำเต็มไปด้วยพลังงานเล็งไปที่พุ่มเพลิงที่เคลื่อนไหวไม่ได้

ไม่ใช่เรื่องง่ายกับการโจมตีแมงกะพรุนฟองน้ำและปีศาจหน้าเห็ดและเปลืองพลังงานสำหรับยิงใส่จ้าวปลาดุก มีแต่พุ่มเพลิงที่เคลื่อนไหวไม่ได้เป็นเป้าหมายที่สมบูรณ์

“อะไรกัน?” อีกาลืมตาขึ้น ใบหน้ามีสีหน้าประหลาดใจ ดูเหมือนว่าเขาคาดไม่ถึงว่าเย่ว์หยางจะเปลี่ยนรูปแบบการโจมตีและมีผลสำเร็จที่น่าทึ่ง  มันรำพึงกับตัวเอง  “ก็ได้, เจ้ามีอสูรพิทักษ์มากมาย... โชคดีอสูรของข้าก็มีไม่น้อยเหมือนกัน!”

เขาสะบัดปีกและเรียกแมลงที่น่าเกลียดน่าขันออกมา

เป็นแมลงที่มีแขนขาไม่ถ้วนคลุมไปด้วยเส้นเลือด

มันดูน่าเกลียด  แต่โชคดีที่ไม่ถึงกับน่ารังเกียจ

เย่ว์หวี่เย่ว์ปิงและพวกที่เหลือคุ้นกับอสูรศึกทุกชนิด แต่พวกนางไม่เคยได้ยินว่ามีแมลงที่น่าตลกแบบนี้มาก่อน

นางฟ้าศึกอิกกะยิงใส่พุ่มไฟ  พลังการยิงนี้สั่นสะท้านโลก  แม้แต่ปีศาจหน้าเห็ดและแมงกะพรุนฟองน้ำก็ยังถอย  แต่ต้องการโดนแรงระเบิดไปด้วย อย่างไรก็ตามอสูรแมลงตัวนั้นดูเหมือนพลังแสงที่ยิงใส่มัน  มันรีบวิ่งไปที่แสงเหมือนพบสมบัติล้ำค่า  มันกางแขนขานับหมื่นดูดพลังงานอย่างตะกละตะกราม

ไม่มีการระเบิด

ไม่มีคลื่นระเบิด

พลังยิงของอิกกะถูกเจ้าแมลงยักษ์น่าเกลียดดูดกินเหมือนกับดื่มน้ำ

“....” เย่ว์หยางพูดไม่ออก  เจ้าผู้นี้เสแสร้งมากเกินไป! จะมีอสูรรบมากมายขนาดนั้นได้ยังไง? นอกจากนี้ อสูรแมลงที่น่าเกลียดก็ยังน่าหงุดหงิด   ความจริงมันกินพลังงานเป็นอาหาร  ถ้ามันเผชิญกับอสูรธาตุ มันจะกลายเป็นอสูรไร้พ่ายไม่ใช่หรือ?  โชคดีที่ต้นกำเนิดเดิมของภูตเพลิงฟ้ามาจากเพลิงอมฤตมิฉะนั้นนางคงจะลำบากและพ่ายแพ้ ถ้าเผชิญกับแมลงตัวนี้

“พี่สาม, เราจะทำยังไงดี?”  เย่ว์ปิงมองดูเย่ว์หยางด้วยสีหน้าซีดขาว  นางต้องการจะปลอบใจพี่ชายนาง  แต่ไม่รู้วิธี

“วางใจเถอะน่า,พี่ชายของเจ้าจะพ่ายแพ้แบบนั้นได้ยังไง?” เย่ว์หยางตบอกและเรียกตั๊กแตนมัจจุราชออกมา  เขาชี้ไปที่อสูรแมลงและสั่ง  “กินแมลงตัวนั้น  มันไม่มีวิธีสู้ระยะประชิด”

ตั๊กแตนมัจจุราชโฉบลงมาเหมือนกับเครื่องบินขับไล่

มนุษย์โครงกระดูกส่ายศีรษะ  “เจ้าแมลงดูดไม่ถนัดสู้ระยะประชิดแน่นอน  แต่มันเป็นจ้าวในการใช้พิษระยะไกล  พิษของมันสามารถหลอมทองและศิลาได้”

เป็นไปตามคาดมนุษย์กระดูกยังพูดไม่ทันขาดคำเจ้าแมลงน่าเกลียดก็กางแขนขาของมันซึ่งมีเป็นพันข้างแต่ละข้างปล่อยพิษสีเขียวเข้ม

พิษสีเขียวเข้มหยดลงบนพื้นก็มีควันคุกรุ่นขึ้นมา  พื้นที่ถูกกัดกร่อนไปมาก

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยพิษหนาแน่นยิ่งกว่าฝนตก

ตั๊กแตนมัจจุราชจะเข้ามาใกล้จากแต่ไกลได้ยังไง?

ตั๊กแตนมัจจุราชลอยตัวอยู่ในอากาศ นางหลบหลีกจากเถาพุ่มเพลิงที่ยื่นออกไปในอากาศได้สำเร็จจากนั้นพุ่งเข้าหาโดยไม่กลัวพิษที่พ่นออกมาราวกับเม็ดฝนขู่ขวัญจนเจ้าแมลงประหลาดกลัวต้องซ่อนตัวอยู่ภายใต้การคุ้มครองของพุ่มไม้เพลิง ถึงตอนนี้อีกาจึงสังเกตได้ว่าตั๊กแตนมัจจุราชไม่กลัวพิษเพราะตั๊กแตนมัจจุราชนี้เย่ว์หยางฝึกให้กลืนกินสัตว์พิษมาทุกชนิดนานแล้ว  และนางเติบโตด้วยพลังปราณก่อกำเนิดของเขา  ดังนั้นนางตั๊กแตนจึงมีภูมิป้องกันพิษทุกอย่าง นอกจากนี้ผิวของนางยังมีน้ำยาพิเศษป้องกันนางจากพิษ

พิษที่ฉีดไปที่ร่างของนางหลุดออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่มีผลอะไร

เถาพุ่มเพลิงปล่อยไตตันโบราณและสะบัดกิ่งไล่จับตั๊กแตนมัจจุราช

นางฟ้าสงครามอิกกะไวกว่าตั๊กแตนมัจจุราชนางยิงปืนใหญ่พลังงานครั้งแรกทำให้ส่วนใหญ่ของพุ่มเพลิงถูกทำลายไป

พุ่มเพลิงนับหมื่นหดกลับเข้าไปในพื้นและจากนั้นพื้นก็เต็มไปด้วยพุ่มไม้ใหม่ขึ้นมาอีก อย่างไรก็ตามพุ่มต้นไม้เหล่านี้จะงอกช้าลงจากการถูกตัดและเหวี่ยงออกไปด้วยฝีมือของอิกกะ  “ทะเลพุ่มไม้!” อีการู้สึกเสียหน้าเพราะอสูรรบของเย่ว์หยางสามารถสู้ตอบโต้ได้  เขามีชีวิตมาเป็นหมื่นปีเกือบจะสมบูรณ์แบบสุดยอด  ถ้าเขายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง  นั่นจะเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดมาก  อสูรของเขาไม่ว่าจะเป็นระดับหรือคุณสมบัติแทบจะสมบูรณ์แบบ  จะปล่อยให้อสูรรบของเด็กรุ่นหลังควบคุมสถานการณ์ได้ยังไง?

พุ่มเพลิงเป็นอสูรปราณฟ้าระดับสี่เหนือกว่าเป็นพันเท่า

ตลอดทั้งโลกกลายเป็นทะเลพุ่มไม้

เทพธิดาสงครามอิกกะจมหายไปในทะเลพุ่มไม้อย่างรวดเร็ว โชคดีที่นางฉลาดพอจะส่งตั๊กแตนมัจจุราชออกไปก่อนและนางเองรั้งท้ายคอยใช้ดาบนางฟ้าคอยป้องกันตนเองในที่แคบ

นางพญากระหายเลือดและอาหมันหลบหนีออกมาจากอารมณ์เชิงลบได้แล้ว  แต่พวกนางไม่รู้ว่าจะเข้าไปร่วมรบขณะเผชิญหน้ากับทะเลพุ่มไม้ได้ยังไง  ฟองน้ำลอยอยู่ในท้องฟ้า  จ้าวปลาดุกเหมือนปราสาทเหล็กและปีศาจหน้าเห็ดหลบอยู่ด้านหลัง ไม่เพียงแต่ระดับของอสูรรบเหล่านี้จะสูงมากเท่านั้น  แต่พลังของพวกมันแข็งแกร่งเหลือเชื่อ  และพวกมันมีความได้เปรียบในการสู้ระยะห่าง แมงกะพรุนฟองน้ำและแมลงประหลาดโจมตีระยะไกล  แมลงปอแดงสู้ระยะใกล้ได้ดี  เป็นไปได้ยังไงกับการเอาชนะการสู้รบเช่นนั้น

พวกนางมองดูเย่ว์หยาง  ด้วยสติปัญญาของพวกนาง  พวกนางยังหาแผนรับมือไม่เจอ

เสวี่ยอู๋เสีย องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเจ้าเมืองโล่วฮัวกำลังคิด

พวกนางต้องการแบ่งเบาความกดดันของเย่ว์หยางและให้คำแนะนำบางอย่าง

“อะไร? พวกเจ้าก็มีอสูรรบอื่นอีกหรือ?” อีการู้สึกว่าถ้าเขาไม่สามารถข่มผู้เยาว์เหล่านี้ได้   ก็คงไม่มีเหตุผลนัก