ตอนที่แล้วตอนที่ 19-5 จู่ๆ ก็โผล่มา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19-7 เพลิงลุกโหม

ตอนที่ 19-6 ไม่มีใครหยุดได้


เขตเรดคลิฟ จวนแม่ทัพ

ตอนนี้ลอร์ดเรดคลิฟนอนหลับอยู่บนเก้าอี้ของเขา  ตาของเขาปิดสนิท

ลอร์ดเรดคลิฟสูงเพียง 1.7 เมตร  และในยมโลก เขานับได้ว่าเป็นคนตัวเล็กมาก เขาดูบอบบางมากและเวลานี้เขาสวมเสื้อแขนกุดเผยให้เห็นแขนที่แข็งแกร่งของเขา  แม้ว่าเสื้อของจะปกปิดร่างของเขาไว้  แต่ไม่สามารถปิดบังรัศมีที่ห้าวหาญทรงพลังที่แผ่ออกมาจากตัวเขาได้เลย

นี่คือลอร์ดเรดคลิฟหนึ่งในแปดสิบเอ็ดลอร์ดทาร์ทารัส

“ท่านลอร์ด” บุรุษหนุ่มผมขาวชุดดำเดินเข้ามาที่ข้างตัวเขาและคำนับ

“หืม?” ลอร์ดเรดคลิฟลืมตา ม่านตาของเขาเป็นแนวตั้งเหมือนตาแมว และมีสีม่วง!  ดวงตานั้นให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกรบกวน

“ใต้เท้า,มียอดฝีมือคนหนึ่งปรากฏตัวภายในเวทีอาบเลือดในเขตเรดคลิฟของเรา”  บุรุษหนุ่มผมขาวชุดดำพูดด้วยความเคารพ  “คนผู้นี้ชื่อว่า ‘ลีย์’ และเขาเอาชนะต่อเนื่องหกสิบรอบแล้ว  จากลักษณะการต่อสู้หกสิบครั้งของเขา ข้าคาดว่าคนผู้นี้คงมีระดับพลังเท่าภูตเจ็ดดาวแล้ว  เขาเชี่ยวชาญในกฎธาตุดิน  ใต้เท้า!  ท่านจะไปดูเขาต่อสู้ไหม?”

“กฎธรรมชาติธาตุดิน?”  ลอร์ดเรดคลิฟเลิกคิ้ว แต่จากนั้นก็หัวเราะอย่างใจเย็นและหลับตาอีกครั้ง  “ในเมื่อเขาเป็นยอดฝีมือทางกฎธรรมชาติธาตุดิน  ไม่มีความจำเป็นที่ข้าจะต้องไปดูเลย  เจ้า, แกนโมลีไปจัดการเรื่องนี้ได้เลย ขณะเดียวกันจงบันทึกการต่อสู้ทั้งหมดไว้ในผลึกบันทึกด้วย  ถ้ามีอะไรทำให้เจ้าแปลกใจก็ให้นำมาให้ข้าดู”

“ขอรับ, ใต้เท้า” แกนโมลีคำนับ

แกนโมลีรู้ดีว่าแม้ว่าลอร์ดเรดคลิฟแม้จะยังไม่ถึงระดับพารากอนในกฎธาตุดิน  แต่ลอร์ดเรดคลิฟก็รู้จักพลังโจมตีกฎธรรมชาติธาตุดินทุกรูปแบบแล้ว

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ลอร์ดเรดคลิฟไม่ตระหนักก็คือ..

สนามพลังศิลาดำอยู่เหนือขอบเขตเคล็ดความรู้ลึกลับไปมาก  นี่เป็นทักษะเทพธรรมชาติของรีสเจม  และลินลี่ย์ต้องอาศัยศิลาดำเพื่อใช้ออก

วันที่เจ็ดลินลี่ย์อยู่ที่เวทีอาบเลือด

ในวันนี้เวทีอาบเลือดมีผู้เข้าชมมากมายผิดธรรมดา และเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่มีคนในเขตเรดคลิฟเอาชนะคนหลายคนได้อย่างต่อเนื่อง  หลายคนต้องการดู..และเห็นว่าคนชื่อ ‘ลีย์’ จะไปได้ไกลเพียงไหน  และว่าเขาจะมีพลังระดับภูตเจ็ดดาวจริงหรือไม่

“การต่อสู้นี้จบไปแล้ว  ฮ่าฮ่า ทุกท่านรอคอยมาเป็นเวลานานแล้ว  ข้ามั่นใจ ต่อไปนี้จะเป็นผู้ชนะของเราในการต่อสู้หกสิบรอบรวด‘ลีย์’” เสียงดังกึกก้องชัดเจน

ทันใดนั้น....

ทั่วทั้งที่นั่งคนดูเริ่มมีเสียงดังโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น  การต่อสู้ก่อนหน้านี้ยังเป็นระดับที่ต่ำ  และบางคนก็เบื่อที่จะดู  แต่เมื่อได้ยินว่า ‘ลีย์’ กำลังจะปรากฏตัวดวงตาของทุกคนเป็นประกายและร้องเรียกไม่หยุด และเวลานี้ในมุมผู้ชมที่ไม่โดดเด่นบุรุษหนุ่มผมขาวชุดดำและบุรุษผมดำวัยกลางคนกำลังนั่งเคียงไหล่กัน

“แกนโมลี”  บุรุษผมดำวัยกลางคนหัวเราะอย่างใจเย็น  “เจ้ามาที่นี่ตามคำสั่งของใต้เท้าหรือ?”

“ข้าก็แค่มาดู” แกนโมลีหัวเราะ “คนผู้นี้ฝึกมาทางกฎธาตุดิน เขายังไม่แสดงตัวเองให้เห็นว่าคู่ควรให้ใต้เท้าสนใจ  ใช่แล้ว เชพเพิร์ด เจ้าก็สนใจลีย์ผู้นี้หรือ?”

“วันนี้ข้าแค่มาดู อย่างไรก็ตามแพมสหายเก่าของข้าไปสมัครเข้าต่อสู้แล้ว อย่างนั้นข้าจะไปทดสอบดูว่าเจ้าเด็กนี่จะแข็งแกร่งแค่ไหน!”  บุรุผมดำเชพเพิร์ดพูดพลางหัวเราะอย่างใจเย็น  แกนโมลีเมื่อได้ยินเช่นนี้เขาพูดตาเป็นประกาย  “แพมจะเข้าร่วมต่อสู้ด้วยหรือ?”

ขณะที่สองคนคุยกัน..

“ปัง!” ดาบหนักอดาแมนเทียมหวดใส่คู่ต่อสู้ส่งผลให้เขาปลิวกระเด็นถอยหลัง

“ข้ายอมแพ้!”  บุรุษผู้นั้นรีบร้องบอก

ลินลี่ย์รั้งดาบกลับและยืนนิ่งกับที่ในอากาศ “ข้าต้องชนะร้อยศึกจึงจะท้าสู้กับลอร์ดทาร์ทารัสได้  นี่ค่อนข้างสิ้นเปลืองเวลาไปบ้างจริงๆ”  ลินลี่ย์ต่อสู้มาถึงเจ็ดสิบเอ็ดรอบแล้ว  แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกถึงอันตรายใดๆแม้แต่น้อย คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในพวกนี้เกือบทั้งหมดเป็นระดับอสูรหกดาว

เมื่อลินลี่ย์เป็นเทพแท้เขาก็สามารถฆ่าอสูรเจ็ดดาวธรรมดาได้หลายคนแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นเทพชั้นสูงเขามีพลังเทียบเท่ากับเทพอสูรธรรมดาแล้ว กับคนเหล่านี้เขาย่อมรับมือได้อย่างง่ายดาย

“ทุกท่าน!  ข้าขอประกาศข่าวที่น่าตื่นตะลึงและน่ายินดีสำหรับพวกท่าน! คู่ต่อสู้คนต่อไปของลีย์จะเป็นอดีตผู้ชนะร้อยศึกของที่นี่เขตเรดคลิฟของเราเอง  ท่านแพม!” เสียงโห่ร้องดีใจดังลั่นไปทั่วเวทีอาบเลือด  แต่จากนั้นเวทีทั้งหมดก็เงียบลง

แม้แต่แกนโมลีและเชพเพิร์ดที่กำลังคุยกันก็ยังหันไปมอง

“แพมกำลังเข้าสู่เวทีต่อสู้แล้ว” เชพเพิร์ดบุรุษผมดำหัวเราะ

เวทีอาบเลือดเงียบไปชั่วขณะแต่จากนั้นก็กลับมีเสียงอีกครั้ง  เสียงโห่ร้องเชียร์จากผู้ชมหลายคนตะโกนลั่น  “ลีย์, เอาชนะแพมให้ได้!!!”

“แพม!!!”

“ลีย์!!!”

ความตื่นเต้นทั่วทั้งเวทีอาบเลือดเดือดพล่าน  แม้แต่คนที่แต่เดิมยังเงียบสงบอยู่ในตอนนี้เริ่มตะโกนจนเสียงแหบเสียงแห้งแล้วเสียงโห่ร้องเชียร์นักสู้แต่ละฝ่าย เห็นได้ชัดว่าเสียงตะโกนเรียกชื่อ ‘ลีย์’ ผู้ได้ชัยก่อนหน้านั้นอย่างสง่างามค่อนข้างดังกว่า  แต่แพมเป็นอดีตผู้ชนะการต่อสู้ร้อยศึก

การต่อสู้ของยอดฝีมือสองคน?

ใครจะเป็นผู้ชนะ?

การต่อสู้ใหญ่ขนาดนั้น...ระดับความตื่นเต้นมีชีวิตชีวาในเวทีอาบเลือดแทบจะพุ่งขึ้นถึงขีดสุด

“โอว,  อดีตผู้ชนะเลิศร้อยศึกหรือนี่?”  ลินลี่ย์เลิกคิ้วและหันไปมอง ขณะนั้นเองเสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์ “พี่ใหญ่, เจ้านี่คืออดีตผู้ชนะเลิศการต่อสู้ร้อยศึก  อย่าประมาทเล่า  ถ้าท่านแพ้..อย่างนั้นจะเป็นตาข้าบ้าง  ข้าจะไปท้าสู้ลอร์ดทาร์ทารัส”

ลินลี่ย์ได้ยินเช่นนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้

“ควั่บ!” ร่างเลือนรางสีเทาพุ่งออกมาจากอุโมงค์ทันที  จากนั้นลอยตัวอยู่ในกลางอากาศ  ลินลี่ย์มองดูอย่างระมัดระวัง

แพมผู้นี้สวมชุดยาวสีเขียว คิ้วขาวทั้งคู่ยาวห้อยลง  แม้ว่าผมและคิ้วของเขาจะมีสีขาวแต่หน้าของเขายังดูอ่อนเยาว์ แพมยิ้มอยู่ตลอดเวลาและเขาตอนนี้เขาเพ่งมองลินลี่ย์ด้วยดวงตาที่หรี่แคบ  “ลีย์ใช่ไหม? การหาคู่ต่อสู้ดีๆ ในเขตเรดคลิฟเป็นเรื่องยากมากจริงๆอย่าทำให้ข้าผิดหวังเสียเล่า”

ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น

“เชิญป้อนกระบวนท่า” ลินลี่ย์กล่าว

“โอว, หยิ่งเกินไปหรือเปล่า?” แพมหัวเราะอย่างใจเย็น  ทันใดนั้นเขากวาดมือและแสงสีเขียวยืดออกมา

การต่อสู้ระหว่างลินลี่ย์กับแพมทำให้คนมากมายหลายคนบนที่นั่งผู้ชมเพ่งความสนใจ  แม้แต่บีบีก็ยังจ้องมองเวทีเขม็ง  มีเพียงเชพเพิร์ดและแกนโมลีที่ยังพูดคุยกันเบาๆผ่านสำนึกเทพขณะมองดูการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งกำลังจะเริ่ม

“แกนโมลี เจ้าว่าใครจะเป็นผู้ชนะ?”  เชพเพิร์ดคุยทางสำนึกเทพ

“น่าจะเป็นลีย์” แกนโมลีตอบกลับ “ลีย์ผู้นี้...ข้ามีความรู้สึกว่าพลังของเขาอย่างน้อยก็ต้องเท่าระดับเจ้า  สำหรับแพม..แม้ว่าพลังของเขาจะถึงระดับภูตเจ็ดดาวแต่เขาแทบจะไม่ถึงระดับนั้น แม้ว่าพลังโจมตีทางกายของทั้งสองคนและพลังโจมตีวิญญาณของเขาอาจนับได้ว่าแข็งแกร่ง  แต่ก็ไม่ถึงกับแข็งแกร่งมากมาย  อย่างไรก็ตาม เขาฝึกฝนมาทางกฎธาตุน้ำไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะเขาได้ แพมเพียงแค่ตวาดก็สามารถหยุดเวลาได้ช่วงหนึ่ง”

“ข้าก็คิดอย่างเดียวกัน”

เชพเพิร์ดหัวเราะเช่นกัน “เดิมที เมื่อข้าเอาชนะแพมได้  ข้าต้องออกแรงค่อนข้างมาก ยอดฝีมือที่ฝึกมาทางกฎธาตุน้ำยากจะรับมือได้จริงๆ”

แต่ขณะที่ทั้งสองคนพูดคุยเรื่องนี้สีหน้าของพวกเขาชะงักค้างทันที

ทั่วทั้งเวทีอาบเลือดกลับกลายเป็นเงียบ  และจากนั้นก็มีเสียงโห่ร้องดังขึ้น  หลายคนเริ่มพูดคุยในหมู่พวกเขาเอง  และทั่วทั้งเวทีอาบเลือดมีแต่เสียงอื้ออึง  ไม่มีใครสามารถเข้าใจในสิ่งที่พวกเขาเห็น  ไม่ใช่แค่พวกเขาไม่เข้าใจเท่านั้น...

แม้แต่แกนโมลีและเชพเพิร์ดก็ไม่เข้าใจเช่นกัน

“เป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?” แกนโมลีพูดอย่างเหลือเชื่อ

“แพม...เขายอมแพ้หรือ?” เชพเพิร์ดไม่เข้าใจเหมือนกัน

สำหรับตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการต่อสู้ ประการแรกลินลี่ย์ใช้สนามพลังศิลาดำกักคู่ต่อสู้ของเขาไว้  แพมแข็งแกร่งจริงๆ  เขาสามารถต้านทานอยู่ได้โดยไม่ร่วงกับพื้น แต่ความเร็วของเขาไม่อาจเทียบกับลินลี่ย์ได้ ลินลี่ย์อาศัยความเร็วที่เหนือกว่าและใช้กระบี่เลือดม่วงโจมตี

แต่เห็นได้ชัดว่าพลังป้องกันของแพมนั้นแข็งแกร่งมาก  เมื่อไม่สามารถแปลงเป็นมังกรเขาไม่สามารถฝ่าพลังป้องกันของแพมไปได้ด้วยพลังโจมตีของเขา

ร่างมังกรของลินลี่ย์เป็นไม้ตายเด็ดของเขา  ลินลี่ย์ไม่ยินยอมใช้ร่างมังกรของเขา  ดังนั้นเขาใช้พลังปั่นป่วนวิญญาณแทน หลังจากถึงระดับเทพชั้นสูงวิชาป่วนวิญญาณของลินลี่ย์ถูกใช้ออกอีกครั้งทำให้แม้แต่ยอดฝีมือระดับอสูรเจ็ดดาวอย่างแพมตกอยู่ในสภาพวะสับสน

ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นลินลี่ย์ใช้กระบี่เดียวตัดศีรษะของแพม

ศีรษะของแพมปลิวขึ้นไปในอากาศและกลับมาเชื่อมต่อกับร่างได้อย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณ!”  แพมพูดอย่างสำนึกตัวเอง  ถ้าลินลี่ย์โจมตีที่ศีรษะของเขาแทนที่จะเป็นคอแพมคงตายไปแล้ว

เขาไม่ได้แพ้อย่างอยุติธรรม  วิชาปั่นป่วนวิญญาณของสนามพลังศิลาดำเป็นสุดยอดไม้ตายของผู้บัญชาการขุมนรกรีสเจม  แพ้วิชาอย่างนี้สำหรับเขาถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามาก

ในที่นั่งของผู้ชม

“วูบบบ!”  เชพเพิร์ดลุกขึ้นยืนทันที  แต่หนึ่งในร่างแยกของเขายังคงนั่งอยู่  เขาจ้องมองลินลี่ย์ที่อยู่ในระยะไกล ลินลี่ย์ยืนนิ่งลอยตัวอยู่ในกลางอากาศเหนือเวทีอาบเลือด  “แกนโมลี!  ข้าจะไปทดสอบเขาเอง”  เขาทิ้งร่างแยกของเขาไว้  ขณะที่เขากังวลว่าลินลี่ย์อาจใช้ไม้ตาย แม้ว่าในช่วงเวลานี้ลินลี่ย์จะแสดงความเมตตา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะแสดงความเมตตาออกมาอย่างสม่ำเสมอ

“ระวังตัวด้วย!”  แกนโมลีรีบกล่าว

“ไม่ต้องห่วงเขาเอาชนะข้าไม่ได้ง่ายๆ แน่” เชพเพิร์ดพูดและเขาก้าวเดินไปข้างหน้า

ในเวทีอาบเลือด ผู้คนหลายคนเริ่มร้องเรียกด้วยความยินดี

หลายๆคนในตอนนี้ทำเหมือนกับว่าลินลี่ย์เป็นแบบอย่างตัวแทนพวกเขา! เป้าหมายที่พวกเขาจะต้องเอาชนะผ่านให้ได้!

“ทุกคน,วันนี้..ลีย์เอาชนะต่อเนื่องรวดเดียวถึงเก้าครั้งแล้ว  และหนึ่งในคู่ต่อสู้ของเขาก็คือแพม!  อย่างไรก็ตาม แม้แต่แพมก็ยังแพ้ลีย์ และตอนนี้ผู้ท้าประลองคนที่สิบสำหรับวันนี้ยืนอยู่ที่ด้านขวาของข้าแล้ว  บอกตามตรงข้าตื่นเต้นกับการต่อสู้ที่กำลังจะเริ่มคนที่อยู่ด้านข้างของข้าเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งทรงพลังมากกว่าแพม!  ทุกท่าน,  พวกท่านทายได้ไหมว่าเขาคือใคร?”

ทันใดนั้นทุกคนในเวทีอาบเลือดหันไปมอง  และหลายคนเริ่มร้องเรียกด้วยความตื่นเต้น

เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นยากมากจริงๆที่พวกเขาจะได้ดูการประลองกันตัวต่อตัวของยอดฝีมือระดับภูตเจ็ดดาว  แต่วันนี้ยังจะมีครั้งที่สองอีกหรือนี่?  ดูเหมือนว่าคนผู้นี้จะทรงพลังมากยิ่งกว่า!

“เขาคือ...เชพเพิร์ด!”  เสียงประกาศดังกึกก้อง

ในอากาศเหนือเวทีอาบเลือด

ลินลี่ย์ยังคงยืนนิ่งอยู่ในกลางอากาศอย่างสงบ เมื่อเห็นผู้ชมหลายคนและอาการที่พวกเขาตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น  ลินลี่ย์ค่อนข้างสงสัย  “เชพเพิร์ด? เขาทรงพลังขนาดไหน?”  ลินลี่ย์มองดูที่ทางเข้าและเห็นบุรุษผมดำวัยกลางคนลอยตัวออกมา  ทันทีที่เขาเหาะเข้ามาในเวทีอาบเลือดเขาจ้องมองลินลี่ย์

“ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าก็สามารถใช้พลังโจมตีวิญญาณได้  และนั่นเป็นพลังที่ไม่ธรรมดาเลย”  บุรุษผมดำวัยกลางคนกล่าว  เมื่อครู่นี้ที่ข้างนอกของอุโมงค์ผู้ท้าชิงเขาเห็นแพมคุยกับเขา อย่างไรก็ตามแพมเพียงแต่คิดว่าลินลี่ย์ใช้พลังโจมตีบางอย่างที่ไม่ธรรมดาทำให้เขาตกอยู่ในสภาพมึนงง

ลินลี่ย์ยิ้มเล็กน้อย “สนทนากันพอแล้ว  มาสู้กันเถอะ”

เชพเพิร์ดหงุดหงิด

“ฮึ่ม” เขาโกรธและหรี่ตาเล็กน้อย

“ควั่บ!” “ควั่บ!”

แสงสีดำสองสายยิงออกมาจากตาของเชพเพิร์ดทันทีพุ่งใส่ร่างลินลี่ย์โดยตรง  ลินลี่ย์ได้แต่ถอย และบิดด้วยความเร็วสูง  “พลังโจมตีวิญญาณที่ไม่ธรรมดาเลย”  ความเร็วของพลังโจมตีวิญญาณเร็วมากลินลี่ย์ไม่สามารถหลบทันก่อนที่แสงสีดำทั้งสองสายจะเข้าไปในร่างของเขา

“แครก...” พลังวิญญาณของลินลี่ย์ฟาดใส่เหมือนกับคลื่นกระบี่ว่างป้องกันพื้นที่จุดบกพร่องไว้

สำหรับแสงสีดำส่วนใหญ่จะอ่อนกำลังลงเมื่อปะทะกับสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณ  ขณะที่พลังที่เหลืออีกเล็กน้อยไม่คุกคามลินลี่ย์แต่อย่างใด

สนามพลังศิลาดำและพลังปั่นป่วนวิญญาณรายล้อมศัตรูไว้แทบจะทันที

พลังวิญญาณของเชพเพิร์ดยังไม่น่าทึ่งเท่าใดนัก เขาตกอยู่ในอาการมึนงงเช่นกันและเพียงแต่ยืนนิ่งกับที่ปล่อยให้ลินลี่ย์ตัดศีรษะได้ในครั้งเดียว

“ท่านแพ้แล้ว!”  ลินลี่ย์พูดอย่างสงบ

ทั่วทั้งเวทีอาบเลือดตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น?” แกนโมลีถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“เป็นการโจมตีวิญญาณที่ทรงพลัง”  เชพเพิร์ดส่ายศีรษะ  “ข้าตกอยู่ในอาการมึนงงและพ่ายแพ้”

“โจมตีวิญญาณ?” แกนโมลีรู้สึกผ่อนคลายแล้ว “ลีย์ผู้นี้แข็งแกร่งจริงๆ แต่ถ้าเขาเผชิญหน้ากับท่านลอร์ด  เขาจะแพ้อย่างแน่นอน”

ลอร์ดเรดคลิฟของเขาไม่กลัวพลังโจมตีวิญญาณ  ความจริงนี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ลินลี่ย์ใช้พลังโจมตีปั่นป่วนวิญญาณของเขา  เมื่อเห็นลินลี่ย์ใช้วิชานี้..ลอร์ดเรดคลิฟจะไม่รู้สึกกลัวลินลี่ย์แม้แต่น้อย

หลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ในวันที่เจ็ด  ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งลินลี่ย์มิให้คว้าชัยชนะได้  ลินลี่ย์ผ่านวันที่แปด เก้าและสิบได้อย่างต่อเนื่อง และประสบความสำเร็จ เขากลายเป็นผู้ชนะร้อยศึกคนเดียวที่เขตเรดคลิฟเคยมีมาในช่วงไม่กี่ปีนี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด