ตอนที่แล้วตอนที่ 19-1 ความปรารถนา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19-3 เป้าหมาย

ตอนที่ 19-2 ภูเขาเฟลมบอน


ทาร์ทารัสแบ่งการปกครองออกเป็นแปดสิบเอ็ดเขตแดน

แม้ว่าเขตเหล่านั้นจะเรียกเป็นดินแดน แต่ในความเป็นจริงดินแดนเหล่านั้นเป็นตัวแทนแปดสิบเอ็ดเกาะใหญ่  ในอดีตเมื่อจอมเทพมรณะสร้างยมโลก  เขาทิ้งพื้นที่ลึกลงไปในทะเลที่ไม่ธรรมดานี้ไว้นั่นคือทาร์ทารัส แปดสิบเอ็ดเกาะเหล่านี้เทียบกันในเรื่องขนาดนับว่าใกล้เคียงกันมาก ถ้าใครมองดูแผนที่เกาะเหล่านี้จะเห็นได้ว่าตัวเกาะเรียงตัวเป็นรูปวงกลม

“ทาร์ทารัสสถานที่รวมตัวกันของยอดฝีมือแห่งยมโลก!”  ลินลี่ย์ยืนนิ่งในกลางอากาศจ้องมองเกาะในระยะไกล

ทาร์ทารัสเป็นเหมือนแม่ทัพนรกของแดนนรก ยอดฝีมือที่รักการต่อสู้หลายคนไปรวมตัวกันที่นั่น  พวกเขาหยิ่งและไม่เอื้อเฟื้อ  และพวกเขาชอบการต่อสู้ หลังจากผ่านมานานนับปีไม่ถ้วนทาร์ทารัสแปดสิบเอ็ดเขตแดนจึงถือกำเนิดลอร์ดแปดสิบเอ็ดคน! ลอร์ดแห่งทาร์ทารัสจึงเป็นยอดฝีมือแน่นอน!

เมื่อกลายเป็นลอร์ดทาร์ทารัส เขาจะต้องเผชิญหน้ากับการท้าทายของยอดฝีมืออื่น  เมื่อพ่ายแพ้ ยอดฝีมือใหม่ที่แข็งแกร่งกว่าจะรับตำแหน่งไปแทน!

“ควั่บ!”

แสงสีฟ้าพุ่งผ่านท้องฟ้ามาลงยังเกาะที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างรวดเร็ว  แม้ว่าจะใช้คำอธิบายว่าเป็นเกาะ  แต่นั่นเป็นการเทียบกับทวีปใหญ่ของยมโลกถ้าเอาทวีปยูลานมาเทียบ  ทั้งทวีปยูลานคงเป็นได้แค่จุดเดียว!  ทุกๆเกาะของแปดสิบเอ็ดเกาะมีเส้นรอบเกาะเป็นล้านกิโลเมตร

ทันทีที่พวกเขาลงมายืนที่พื้น ลินลี่ย์กับบีบีจ้องมองรอบตัว

นี่คือแผ่นดินรกร้างน่าเบื่อที่แทบไม่มีผู้คน

“หลังจากบินมาเป็นเวลานานมาก ข้ายังไม่รู้เลยว่านี่คือเกาะใดจากแปดสิบเอ็ดเกาะ!”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย  ทะเลบาดาลกว้างใหญ่ไพศาลมาก ลินลี่ย์อาศัยจุดอ้างอิงที่ไม่เหมือนใครร่างเส้นทางการเดินทาง แต่ความกว้างใหญ่ของทะเลบาดาลก็หมายความว่าแม้ทิศทางเบี่ยงเบนเล็กน้อยจะส่งผลให้ไปลงที่เกาะซึ่งต่างกัน

ทางเลือกของพวกเขาเป็นแค่การค้นให้พบว่าในแปดสิบเอ็ดเกาะที่พวกเขากำลังเดินอยู่นี้เป็นเกาะใด

วิธีนั้น ลินลี่ย์จะกำหนดได้ถึงตำแหน่งเกาะอื่นและไปค้นหาประตูมิตินั้น

“พี่ใหญ่! นั่นง่ายมากหาคนถามดู อย่างไรก็ตามที่นี่มีคนน้อยมากแตกต่างจากแผ่นดินใหญ่ยมโลก”  บีบีพูดพลางขมวดคิ้ว  ลินลี่ย์หัวเราะ  “ทุกคนที่กล้ามาทาร์ทารัสเป็นยอดฝีมือ  ต่อให้มีคนปรากฏสิบล้านหรือร้อยล้านเนื่องจากว่าเกาะมีความกว้างใหญ่ นั่นก็ยังจะมีคนน้อยอยู่ดี ข้าคาดว่าทุกคนคงรวมตัวอยู่ที่ศูนย์กลาง โอว.. มีคนกำลังมาทางนี้!”

ลินลี่ย์ตาเป็นประกาย

จากระยะไกลบุรุษผมทองกำลังบินมาด้วยความเร็วสูง

“ไปถามกัน!”  ลินลี่ย์กับบีบีพุ่งไปข้างหน้าราวกับสายฟ้าไล่ตาม

บุรุษผมทองหันกลับมามองด้วยความตกใจ  “เร็วอะไรอย่างนี้!  ไม่ง่ายจะรับมือเลย!” การเข่นฆ่าในทาร์ทารัสเกิดขึ้นได้ทุกขณะ บุรุษผมทองนี้ไม่กล้าหนีเพราะกลัวอีกฝ่ายจะโกรธเขาหยุดชะงักทันทีรอให้ลินลี่ย์และบีบีมาถึงและหยุดอยู่ข้างหน้าเขา  จากนั้นฝืนยิ้ม  “พวกท่านทั้งสองต้องการอะไร?”

อย่างไรก็ตามเขามองดูลินลี่ย์ที่อยู่ในร่างมังกรแปลงด้วยความประหลาดใจเป็นพิเศษ

“ไม่ต้องกังวลไป” บีบีบอกพูดอย่างสุภาพ “เราไม่ได้มาสร้างความลำบากให้ท่าน แค่อยากจะถามคำถาม เกาะนี้คือเกาะใดในแปดสิบเอ็ดเกาะ?”

บุรุษผมทองรอบถอนหายใจโล่งอกจากนั้นตอบ  “นี่คือเกาะโลตัสคลิฟแห่งทาร์ทารัส”

“เกาะโลตัสคลิฟ? ดูเหมือนเราจะเร่งรีบมาถึงที่นี่  เราคลาดเคลื่อนเป้าหมายไปเล็กน้อยจริงๆ  เดิมทีเราตั้งใจจะไปที่เกาะวิลโลชู”  แผนที่ของเกาะแปดสิบเอ็ดเกาะของดินแดนทาร์ทารัสปรากฏขึ้นในใจของลินลี่ย์  และเขารู้ได้ทันทีว่าเขาอยู่ในตำแหน่งใดและเขาควรจะมุ่งหน้าไปทางใด

“ขอบคุณ”  ลินลี่ย์พูดกับบุรุษผมทอง  จากนั้นกล่าว “บีบี! ไปกันเถอะ”

ลินลี่ย์กับบีบีบินขึ้นไปในอากาศต่อทันทีโดยไม่พักเดินทางไปทางทิศตะวันออกด้วยความเร็วสูง

“เฮ้อ” บุรุษผมทองมองดูลินลี่ย์และบีบีบินจากไปในที่สุดก็หายใจโล่งออก รัศมีที่เปล่งออกมาจากร่างแปลงมังกรของลินลี่ย์สร้างความกระวนกระวายให้เขา

เกาะใจกลางของทาร์ทารัส...เกาะเฟลมบอน (กระดูกเพลิง)

พื้นที่ซึ่งมีชื่อเสียงที่สุดของเกาะเฟลมบอนก็คือภูเขาเฟลมบอน ภูเขาเฟลมบอนไม่มียอดฝีมือชั้นสูงอาศัยอยู่ที่นี่แต่อย่างใดแต่เป็นสถานที่ซึ่งมีประตูมิตินำเข้าสู่สงครามมหาพิภพ  แต่ละครั้งที่สงครามมหาพิภพเริ่มขึ้นคนจำนวนมากจะผ่านจากตรงนี้เข้าสู่สมรภูมิมหาพิภพ

เกาะเฟลมบอน แผ่นดินของเกาะนี้กว้างใหญ่มีอาคารศิลาเก่าแก่ขนาดใหญ่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นที่

“พี่รอง, วันนี้คนหัวโล้นที่เวทีอาบเลือดทรงพลังมากมายจริงๆอย่างน้อยเขาก็สามารถหลอมรวมเคล็ดสายฟ้าได้สามเคล็ด”  บุรุษหนุ่มชุดดำสองคนกำลังบินอยู่ในกลางอากาศขณะคุยกันในหมู่พวกเขาถึงการต่อสู้ที่พวกเขาได้ดูมาในเวที‘อาบเลือด’

“เขาแข็งแกร่งอย่างแน่นอน  เขาเอาชนะมาหกสิบศึกได้แล้ว  รวมทั้งวันนี้ด้วยข้าสงสัยว่าเขาจะสามารถเอาชนะได้ร้อยศึก” บุรุษชุดดำอีกคนหนึ่งค่อนข้างผอมพูดพลางถอนหายใจ

“แล้วจะเป็นยังไงถ้าชนะได้ร้อยศึก? เจ้าคิดหรือว่าเขาจะหาญกล้าพอท้าทายลอร์ดเฟลมบอนได้?”  บุรุษหนุ่มชุดดำที่อ้วนกว่าแค่นเสียง  “เราทั้งสองคนอยู่ที่นี่ในเขตเฟลมบอนมาร้อยล้านปีแล้วและเห็นผู้ชนะร้อยศึกมามากไม่ใช่หรือ? แต่มีเพียงสามคนที่กล้าท้าทายลอร์ดเฟลมบอนและในสามครั้งนี้เจ้าก็เห็นพลังของลอร์ดเฟลมบอนเช่นกัน คนที่ท้าทายเขาล้วนมีพลังระดับภูตเจ็ดดาวหรืออาจสูงกว่าทั้งนั้น  พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่าคนหัวโล้นนั่น,แต่...พวกเขาตายในการปะทะเพียงครั้งเดียว!  พวกเขาไม่มีโอกาสสู้ตอบโต้ด้วยซ้ำ”

“อย่างไรก็ตาม,ไม่มีใครจะมีโอกาสท้าทายลอร์ดเฟลมบอนในตอนนี้ได้ ต่อให้พวกเขาต้องการก็ตาม ข้าได้ยินมาว่าลอร์ดเฟลมบอนเข้าสู่สมรภูมิมหาพิภพไปแล้ว”

“ใช่ ใช่แล้ว สมรภูมิมหาพิภพ! นั่นเป็นสถานที่แม้แต่ภูตเจ็ดดาวก็ยังพบจุดจบถูกฆ่าตาย  อย่างไรก็ตามถ้าพวกเขารอดชีวิตกลับมาได้พร้อมกับความสำเร็จอย่างนั้นคงเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ข้าได้ยินมาว่าเขาสามารถได้รับพลังมหาเทพได้ หรืออาจได้เพิ่มระดับพลังแม้แต่จะได้สมบัติมหาเทพ!” บุรุษชุดดำทั้งสองคนคุยกันเองอย่างรู้สึกค่อนข้างอิจฉา

ยิ่งอันตรายมาก ก็ยิ่งมีรางวัลมาก

อย่างไรก็ตาม...

ผู้คนส่วนใหญ่จะพากันหวาดกลัวเมื่อพูดถึงสมรภูมิมหาพิภพและไม่กล้าเข้าไป

“เอ๊ะ?” สองพี่น้องชุดดำหันไปมองในที่ไกลทันที

มีร่างเลือนรางสองร่างบินข้ามท้องฟ้าอย่างรวดเร็วมุ่งไปข้างหน้า  พวกเขาไวมากจนสองพี่น้องชุดดำตื่นตัวมากขึ้น พวกเขาถึงกับชะงักและมองเห็นว่าเป็นบุรุษหนุ่มชุดยาวสีฟ้าและเด็กหนุ่มที่สวมหมวกฟาง  บุรุษหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้ม  “ขออภัย ข้ามีเรื่องอยากถามท่านรู้ไหมว่าภูเขาเฟลมบอนอยู่ที่ไหน?”

ลินลี่ย์รู้ว่าเกาะเฟลมบอนมีพูดเขาเฟลมบอน  แต่เขาไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน

“ภูเขาเฟลมบอน?”

สองพี่น้องชุดดำรู้สึกใจสั่นสะท้าน  และพวกเขาฝืนยิ้มทันที

“ภูเขาเฟลมบอน แค่มุ่งหน้าไปทางทิศนั้นอีกสองสามแสนกิโลเมตรท่านจะเห็นภูเขาที่มีเปลวไฟจากระยะไกล นั่นคือภูเขาเฟลมบอน” บุรุษหนุ่มชุดดำที่อ้วนกว่าพูดพลางหัวเราะ

“ขอบคุณพวกท่านทั้งสอง”

ลินลี่ย์หัวเราะเบาๆและจากนั้นเขากับบีบีบินไปตามตำแหน่งที่บุรุษหนุ่มชุดดำชี้บอกทางด้วยความเร็วสูง

“เฮ้อ” พี่น้องชุดดำมองหน้ากันเองดวงตาของพวกเขายังแฝงไปด้วยแววตื่นตกใจ

“มุ่งหน้าไปเขาเฟลมบอนในเวลาอย่างนี้น่ะหรือ? ดูเหมือนพวกเขาจะมุ่งหน้าไปทำสงครามมหาพิภพแน่  อย่างไรก็ตามคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวกเขาจะเข้าไปได้”  บุรุษหนุ่มชุดดำที่อ้วนกว่าตาเป็นประกาย  “น้องรอง! บอกข้าทีในสองคนนี้คนใดมีฝีมือระดับเดียวกับลอร์ดทาร์ทารัสบ้าง?”

ลินลี่ย์และบีบีบินตรงไปยังทิศทางที่กำหนดไว้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง  ในไม่ช้าพวกเขาก็เห็นในระยะไกลภูเขาขนาดมหึมาที่มีเปลวเพลิงดำหมองครอบคุลม ภูเขานี้สูงหลายหมื่นเมตร  แม้ว่าจะไม่สูงเท่ากับภูเขาสิ้นหวังก็ตามแต่ก็นับว่าสูงมากสำหรับเกาะๆ หนึ่ง

“ภูเขาเฟลมบอน!”  ลินลี่ย์หรี่ตาแคบ

“เรารีบเร่งเดินทางมาตลอดจนถึงที่นี่  อย่างน้อยในที่สุดเราก็มาถึงภูเขาเฟลมบอน”  บีบียิ้มออกเช่นกัน

ลินลี่ย์เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ทันที  สำหรับตอนนี้ไม่มีความจำเป็นต้องรีบร้อน  หลังจากมองดูภูเขาเฟลมบอนในช่วงเวลาสั้นๆลินลี่ย์กับบีบีบินตรงไปยังเชิงเขาเฟลมบอนทันที!  ภูเขาเฟลมบอนมีสีดำสนิทและไม่มีร่องรอยพืชพันธุ์ชนิดใดให้เห็น  ดูเหมือนว่าจะเกิดจากหินสีดำทั้งหมด

พื้นผิวภูเขาคลุมได้เปลวเพลิงสีแดงดำม้วนตัวเป็นเกลียว

เปลวเพลิงสีแดงดำนี้ไม่เคยมอดลงแม้เวลาจะผ่านมานานนับปีไม่ถ้วน  แม้แต่ฐานของภูเขาลินลี่ย์รู้สึกได้ถึงรัศมีพลังแปลกประหลาดแผ่ออกมาจากเปลวเพลิงดำแดงนั้น

ลินลี่ย์เงยหน้าจ้องมองยอดของภูเขาเฟลมบอน

ยอดของภูเขาเฟลมบอนซึ่งปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงมีปราสาทสีดำขนาดใหญ่โตตั้งตระหง่าน  ปราสาทดำนี้ถูกล้อมรอบด้วยเปลวเพลิงดำแดง

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”

ลินลี่ย์และบีบีบินขึ้นไปในท้องฟ้า  ภายในช่วงเวลาสั้นๆ  พวกเขาก็มาถึงที่ประตูปราสาทดำ  ปราสาทมีสีดำสนิทแต่ที่ประตูใหญ่มีสีแดงดุจโลหิต ขณะที่ลินลี่ย์มองไปที่ประตูเขารู้สึกได้ถึงรังสีฆ่าฟันท่วมทับมาถึงเขา

มีคนมากกว่าสิบคนยืนรักษาการณ์อยู่ที่ทางเข้าปราสาท  ทุกคนสวมชุดเกราะดำ

“ผู้มาถึงชะงักเท้า!”  หนึ่งในทหารป้องกันตะคอก

“เราจะเข้าสมรภูมิมหาพิภพ”  ลินลี่ย์พูดตามตรง

“รีบหลบไป อย่าขวางทาง” บีบีตวาดอย่างเย็นชา

ทหารสิบกว่าคนมองหน้ากันเองค่อนข้างตะลึง  สีหน้าของทหารคนแรกที่ตวาดใส่ดูเป็นมิตรมากขึ้นทันที  เขาหัวเราะทันที  “งั้นใต้เท้าก็คงจะเข้าสมรภูมิมหาพิภพ  ขอถามใต้เท้าทั้งสองเป็นลอร์ดทาร์ทารัสหรือเปล่า?”

“ลอร์ดทาร์ทารัส?” ลินลี่ย์บีบีตะลึง

เมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา พวกทหารขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่จากนั้นเขาถามอีกทันที  “อย่างนั้น..ใต้เท้าทั้งสองคน มีใครเป็นเจ้าแคว้นยมโลกบ้าง?”

ลินลี่ย์และบีบีผิดหวังทั้งคู่

“เฮ้, เราจะเข้าไปในสมรภูมิมหาพิภพ! ทำไมต้องพูดถึงลอร์ดทาร์ทารัสหรือเจ้าแคว้นยมโลกด้วยเล่า?”  บีบีตะคอกอย่างเหลืออด  “รีบพาเราไปเข้าประตูมิติและให้เราไปสมรภูมิมหาพิภพได้แล้ว เรากำลังรีบ ไม่อยากเสียเวลากับพวกเจ้า!”

ทหารสิบกว่าคนที่ยิ้มอยู่ก่อนหน้านั้นมีสีหน้าปั้นปึ่งเย็นชาทันที

“ไสหัวไป!”  หนึ่งในทหารตวาดอย่างเย็นชา  “อย่ามาก่อเรื่องที่นี่!  ถ้าเจ้ายังก่อเรื่องต่อไป อย่าตำหนิเราไร้เมตตา!”

ลินลี่ย์และบีบีเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็ตะลึงทั้งคู่  บีบีอดโมโหไม่ได้  “พวกเจ้าว่ายังไงนะ?!  ถ้าเจ้าให้เราเข้าไปทันที  ข้าจะไม่ถือสาสิ่งที่พวกเจ้าเพิ่งพูดไปไม่อย่างนั้น...”

“ข้าบอกให้เจ้าไสหัวไป!”  ทหารตวาดเย็นชา  หอกสีดำปรากฏขึ้นมาในมือของเขาทันที  เขาแทงหอกใส่บีบีอย่างปกติธรรมดา หอกยาวเมื่อแทงออกไปก็พุ่งออกเหมือนมังกรดำทำให้เกิดระลอกคลื่นมิติ แต่บีบีแค่เหยียดมือออกก็คว้าปลายหอกไว้ได้อย่างง่ายดาย

พวกทหารตะลึง เขาโกรธต้องการจะกระชากหอกกลับ แต่ไม่สามารถทำได้

พวกทหารอื่นก็ตะลึงเช่นกัน

“บีบี!  อย่ากระทำเกินเลยไป  ที่สำคัญพวกเขาเป็นทหารของมหาเทพ”  ลินลี่ย์เตือนทางใจ

บีบีจ้องมองทหารผู้นี้อย่างไม่พอใจ  “บอกมา!  ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่มหาเทพข้าคงฆ่าเจ้าไปนานแล้ว บอกมา!  ทำไมเจ้าไม่ยอมให้เราเข้าไป?”

ในที่สุดทหารก็ตระหนักได้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาทรงพลังเพียงไหน  แม้ว่าเขาจะเป็นทหารของมหาเทพ  ถ้าเขายั่วโมโหบุคคลผู้นี้จริงและถูกเขาฆ่า  นั่นจะเป็นความตายที่น่ากลัว  เขารีบกล่าว “ใต้เท้า!  ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมให้ท่านเข้าไป  แต่ความจริงก็คือพวกท่านเข้าไปไม่ได้! นี่เป็นกฎที่มหาเทพตั้งเอาไว้ กฎนี้ตั้งไว้นานนับปีไม่ถ้วนแล้ว”

“กฎอะไร?”  ลินลี่ย์ตวาด

“จะเปิดการทำงานของประตูมิติและเข้าสู่สมรภูมิมหาพิภพได้ คนในกลุ่มจะต้องเป็นลอร์ดทาร์ทารัสหรือไม่ก็เป็นเจ้าแคว้นยมโลก  พวกเขาได้รับอนุญาตให้นำคนเข้าไปได้  แต่เทพชั้นสูงธรรมดาไม่มีคุณสมบัติเข้าไปกันเอง”  ทหารรีบอธิบาย

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว เขาเข้าใจทันที

ยศที่สูงที่สุดที่จะเข้าร่วมในสงครามมหาพิภพได้ต้องเป็น ‘ผู้บัญชาการ’ ระดับเจ้าแคว้นและลอร์ดทาร์ทารัส มีแต่ผู้บัญชาการที่ได้รับอนุญาตให้นำคนเข้าไป  เทพชั้นสูงธรรมดาไม่มีทางเข้าไปได้

“มิน่าเล่ามหาเทพถึงบอกให้ท่านกลายเป็นลอร์ดทาร์ทารัสก่อนเข้าไป”  บีบีมองดูลินลี่ย์

ลินลี่ย์คิดถึงสิ่งที่พระยายมราชบอกเขาไว้เช่นกัน

“เจ้ากำลังบอกว่าข้าต้องไปหาลอร์ดทาร์ทารัสเพื่อให้นำข้าเข้าไปแค่นั้นใช่ไหม?”  ลินลี่ย์ถามอีกครั้ง

“ถูกแล้ว ถูกแล้ว” ทหารรีบกล่าว

“ยังมีกฎอื่นอีกไหม?” ลินลี่ย์ถาม

ทหารพูดเสริม “สมรภูมิมหาพิภพเป็นการรบระหว่างสองพิภพใหญ่  มีแต่เพียง ‘ผู้บัญชาการ’ และทหารธรรมดา ดังนั้นเทพชั้นสูงธรรมดาผู้เข้าไปก็เป็นเพียงทหารที่ต้องเชื่อฟังคำบัญชาของผู้บัญชาการ พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้วิ่งไปสุ่มสี่สุ่มห้าในสมรภูมิมหาพิภพ!  ใต้เท้า, เมื่อท่านเข้าไปท่านต้องเชื่อฟังให้ดี มีแต่เพียงผู้บัญชาการถึงได้รับอนุญาตให้นำกองกำลังของพวกเขาเข้าร่วมทำศึกในสมรภูมิมหาพิภพได้”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด