ตอนที่แล้วตอนที่ 18-32 หัวใจยมโลก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19-2 ภูเขาเฟลมบอน

ตอนที่ 19-1 ความปรารถนา


สงครามมหาพิภพ แค่ฟังคำอธิบายของพระยายมราชแล้วลินลี่ย์รู้ว่าต้องมีอันตรายมากเพียงไหน อย่างไรก็ตามลินลี่ย์ยังคงเลือกที่จะไป!  ที่สำคัญนอกจากพระยายมราชแล้วมหาเทพอื่นไม่สามารถช่วยเขาได้!

“ไม่ว่าเจ้าจะยอมรับหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวกับข้า”  พระยายมราชจ้องมองลินลี่ย์ “ทุกคนผู้เป็นตัวแทนของยมโลกจะได้รับบำเหน็จรางวัลจากข้าไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม! ข้าแค่ทำตามกฎไม่ใช่เพราะเห็นแก่ประโยชน์ของเจ้า  ข้าแค่บอกเรื่องนี้กับเจ้าเท่านั้น”

ลินลี่ย์สูดหายใจลึก

“ท่านมหาเทพ! ข้าจะต้องทำอย่างไรจึงจะได้ร่วมในสงครามมหาพิภพนี้?” ลินลี่ย์เงยหน้าถาม

พระยายมราชพูดอย่างสงบ “แม่ทัพของแดนนรกหรือทาร์ทารัสของยมโลกจะมีประตูมิติที่นำเข้าสู่สมรภูมิมหาพิภพได้โดยตรง  สมรภูมิมหาพิภพเชื่อมกับเจ็ดโลกธาตุศักดิ์สิทธิ์และสี่พิภพดินแดนชั้นสูง  จงรีบและหาวิธีไปเป็นทาร์ทารัสของยมโลก  และโดยการเดินทางผ่านประตูมิติไปเจ้าจะไปถึงสมรภูมิมหาพิภพจนได้!”

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

ทาร์ทารัส?

หนังสือที่เบรุตให้เขาแนะนำเกี่ยวกับยมโลกไม่ได้พูดถึงเขตทาร์ทารัส  ความจริงก็เหมือนกับหนังสือแนะนำแดนนรกที่ไม่มีการพูดถึงแม่ทัพขุมนรก

“ท่านมหาเทพ!  ข้าขอถาม ทาร์ทารัสอยู่ที่...”  ลินลี่ย์กำลังจะพูด

“อืม”พระยายมราชโบกมือนาง

ในทันทีนั้นหนังสือเล่มบางมีรัศมีสีดำลอยลงมาอยู่ด้านหน้าของลินลี่ย์  พระยายมราชมองหน้าลินลี่ย์และกล่าว  “ในเมื่อเจ้ามีความกล้าจะไปสมรภูมิมหาพิภพอย่างนั้นข้าก็สนใจใคร่รู้เช่นกัน..ว่าลินลี่ย์เจ้าจะเอาชีวิตรอดและฆ่าผู้บัญชาการบางส่วนได้หรือว่าจะถูกผู้บัญชาการอื่นฆ่าแล้วไปรับรางวัลแทนกันแน่!”

ลินลี่ย์ไม่โกรธแม้แต่น้อย เขารับหนังสือและคำนับเล็กน้อย “ขอบคุณท่านมหาเทพ”

และจากนั้นลินลี่ย์เริ่มพลิกดูหนังสือทันที  หนังสือบางมากมีแค่สิบหน้าเนื่องด้วยความทรงจำของลินลี่ย์ทั้งหมดที่เขาทำคือกวาดตามองไม่กี่ครั้ง  สองสามวินาทีต่อมาเนื้อหาทั้งสิบหน้านี้ประทับอยู่ในใจของเขาหมด

“อย่างนั้นทาร์ทารัสนี้ก็อยู่ลึกเข้าไปในเขตทะเลบาดาล?”  ลินลี่ย์อดเงยหน้าขึ้นมองพระยามัจจุราชไม่ได้

มันอยู่ไกลมาก!

ถ้าเขาต้องการไปทาร์ทารัส เขาจะต้องออกจากแผ่นดินใหญ่ของยมโลกและเข้าเขตทะเลบาดาลจากนั้นเสี่ยงภัยลึกเข้าไปในทะเลบาดาลก่อนจะไปถึงทาร์ทารัส  ถ้าเขาโดยสารอสูรโลหะและรีบเดินทางไปบางทีต้องใช้เวลาสามศตวรรษ นี่ใช้เวลามากเหลือเกิน  และแม้ว่าเขาจะรีบไปจนถึงที่นั่นสงครามมหาพิภพก็อาจจะได้บทสรุปแล้ว เขาไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้

“ท่านมหาเทพ สงครามมหาพิภพจะดำเนินต่อไปนานเท่าใด”  ลินลี่ย์รีบถาม

พระยายมราชพูดอย่างสงบ“สงครามมหาพิภพแต่ละครั้งจะดำเนินไปเป็นเวลาพันปี! ครั้งนี้เป็นการรบระหว่างโลกธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์และโลกธาตุมืดศักดิ์สิทธิ์ซึ่งดำเนินมาเกือบร้อยปีแล้ว   ยังเหลือเวลาอีกเก้าร้อยปี  เจ้ายังมีเวลาเหลืออีกมากถ้าจะไป!”

มากมาย?

มีเวลามากพอที่จะมีส่วนร่วมในสงคราม  แต่ลินลี่ย์ไม่ต้องการเสียเวลา  ยิ่งเสียเวลามากบิดาของเขาและพี่น้องของเขาอาจจะตายอย่างถาวร นอกจากนี้ยิ่งเขาใช้เวลามากผู้บัญชาการที่อ่อนแอก็จะตายในสงครามมหาพิภพ  พอเวลาผ่านไปเมื่อเขาไปถึงเป็นไปได้ว่าผู้บัญชาการที่รอดอยู่อาจเป็นพวกมีพลังมากมายก็ได้

อย่างเช่นเบรุต...ดันนิงตัน...รีสเจม...โมซี่...

ภาพของคนเหล่านั้นปรากฏขึ้นในใจของลินลี่ย์!

“ท่านมหาเทพ! ถ้าอย่างนั้นบีบีกับข้าจะเดินทางทันที” ลินลี่ย์กล่าวแล้วคำนับ

บีบีต้องกล้ำกลืนความไม่พอใจและคำนับก่อนจะออกมาเช่นกัน

“อย่างนั้นก็ไปเถอะ” พระยายมราชพูดอย่างสงบ “แต่ข้าขอแนะนำเจ้าว่าก่อนจะมุ่งหน้าไปทาร์ทารัสเจ้าควรจะกลายเป็นลอร์ดทาร์ทารัสให้ได้เสียก่อน นั่นจะช่วยเจ้าให้เข้าสู่สงครามมหาพิภพได้มากจริงๆ  อาร์เธอร์!  เจ้านำทางลินลี่ย์ส่งพวกเขาออกไปจากภูเขาสิ้นหวัง!”

“รับบัญชาท่านมหาเทพ!” อาร์เธอร์คำนับ

“ก่อนอื่นต้องเป็นลอร์ดทาร์ทารัสและจากนั้นค่อยเข้าสู่สงครามมหาพิภพ?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างงง

แต่ลินลี่ย์ไม่ถามคำถามอีกต่อไป ลินลี่ย์และบีบีมองบิลลี่ย์ด้วยความรู้สึกปรารถนาดี  และจากนั้นก้าวเดินออกมาจากตำหนักมหาเทพติดตามอาร์เธอร์และบินจากไป

“นายหญิง!ลินลี่ย์นั้นดูเหมือนจะมั่นใจมาก เหมือนกับว่าเขาแทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสงครามมหาพิภพ”  ตอนนี้อสรพิษเงินเจนนาเวย์ยิ้มและดีใจมาก  เจนนาเวย์รู้ดีถึงความโหดร้ายของสงครามมหาพิภพและการต่อสู้ระหว่างผู้บัญชาการ  นอกจากนี้นี่คือสงคราม!  ไม่ใช่การประลองตัวต่อตัว!

บางครั้งผู้บัญชาการหลายคนของฝ่ายหนึ่งอาจร่วมมือกับกองกำลังโจมตีอีกฝ่ายหนึ่ง!

“ขอบคุณ,ท่านมหาเทพ” อสรพิษเงินเจนนาเวย์หัวเราะขณะคำนับ นางเชื่อว่ามหาเทพทำเช่นนี้เพื่อให้ลินลี่ย์เอาชีวิตไปทิ้งซึ่งเป็นการช่วยให้เจนนาเวย์แก้แค้นอีกทางหนึ่ง

“ขอบคุณท่านมหาเทพ” งูทองยักษ์และลูกๆ ทั้งเก้าคำนับขอบคุณด้วยเช่นกัน

พระยายมราชมองพวกเขาอย่างสงบ  “พอได้แล้ว เจ้าทุกคนไปได้แล้ว  บิลลี่ย์!”

บิลลี่ย์ตาเป็นประกาย และเขารีบเดินเข้ามาในกลางตำหนักพระยายมราชก็รับเขาเป็นทูตมหาเทพในที่สุด

ที่เชิงเขาสิ้นหวัง

ลินลี่ย์กับบีบีแยกทางกับอาร์เธอร์

“ลินลี่ย์! ก่อนจะจากกันนั้นข้าต้องพูดบางอย่างกับเจ้า” อาร์เธอร์พูดสีหน้าจริงจัง “บางทีเจ้าไม่รู้เรื่องนี้ แต่มหาเทพทุกคนมีข้อตกลงอย่างหนึ่ง พวกเขาทุกคนจะให้สมบัติมหาเทพกับทูตของพวกเขาและลูกของพวกเขาคนละหนึ่งชิ้น!  เกี่ยวกับทูตมหาเทพพวกเขาจะได้รับสมบัติมหาเทพชิ้นเดียว”

“ชิ้นเดียวหรือ?”  บีบีขมวดคิ้ว

ลินลี่ย์ตะลึง “แค่หนึ่งหรือ?”

แต่ใช่แล้ว เป็นเรื่องจริงแน่นอน!

ตัวอย่างเช่นกัซลีสันประมุขเผ่ามังกรฟ้ามีแต่เพียงสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณ ประธานผู้อาวุโสไกอามีแต่สมบัติมหาเทพประเภทเกราะซึ่งผสานเข้ากับเกล็ดของนางได้เมื่อมหาเทพมังกรฟ้าใส่ใจลูกของเขาทำไมเขาถึงให้สมบัติมหาเทพแก่ลูกคนละชิ้น?  ในที่สุดลินลี่ย์ก็เริ่มเข้าใจ

“มหาเทพไม่ต้องการให้เกิดการเสียสมดุลในหมู่เทพชั้นสูง”  อาร์เธอร์อธิบาย“ถ้าสมมติว่าเทพชั้นสูงคนหนึ่งไม่เพียงแต่มีสมบัติมหาเทพชนิดเกราะที่หลอมรวมเข้าไปในร่างของเขาได้  แต่ยังมีสมบัติมหาเทพปกป้องวิญญาณและสมบัติมหาเทพชนิดโจมตี  อย่างนั้นบอกข้าที.. แม้ว่าเทพชั้นสูงผู้นี้จะอ่อนแอในเรื่องความเข้าใจกฎธาตุเขาจะน่ากลัวไม่ใช่หรือ”

ลินลี่ย์ตะลึง

ถ้าพลังป้องกันการโจมตีวัตถุ, พลังป้องกันทางวิญญาณและพลังโจมตีล้วนแต่ทรงพลังโดยสมบัติมหาเทพ  คนแบบนี้คงเป็นตัวประหลาดแน่นอน

“นั่น..ก็ไร้เทียมทานแล้ว”บีบีพึมพำ

“สุดยอดฝีมือผู้ได้รับสมบัติมหาเทพล้วนต้องการได้ชิ้นที่สองเป็นธรรมดา  แต่มหาเทพให้พวกเขาเพียงคนละชิ้นเท่านั้น แต่ถ้าพวกเขาต้องการจะฆ่าทูตมหาเทพและยึดเอาสมบัติมหาเทพ..ต่อให้เจ้าฆ่าทูตของมหาเทพได้และมหาเทพจะไม่ลดตัวลงมาฆ่าเจ้าเพื่อแก้แค้น  แต่มหาเทพยังจะเอาสมบัติของเขากลับไปอยู่ดี!”  อาร์เธอร์กล่าว

“อะไรนะ?รับกลับไป?”  บีบีถลึงตามอง

ลินลี่ย์รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

แต่ก็สมเหตุผลดีแล้ว

สมบัติมหาเทพแต่ละชิ้นใช้เวลาและความพยายามของมหาเทพไปมากจากนั้นจึงมอบให้กับทูต ไม่แก้แค้นการตายของทูตเป็นเรื่องหนึ่ง แต่พวกเขาจะไม่เอาสมบัติของพวกเขากลับไปได้อย่างไร?

“ดังนั้น, ถ้าเจ้าต้องการรับสมบัติมหาเทพโดยไม่ถูกมหาเทพขัดขวางมีเพียงวิธีเดียวคือเข้าร่วมในสงครามมหาพิภพและประสบความสำเร็จในการสู้รบ!  ถ้าเจ้าฆ่าผู้บัญชาการได้สิบคนเจ้าจะสามารถขอรับสมบัติมหาเทพได้ตามที่เจ้าต้องการ  ถ้าเจ้าฆ่าได้ยี่สิบคนเจ้าก็ได้รับสมบัติมหาเทพสองชิ้น!”  อาร์เธอร์กล่าว

“อาร์เธอร์,ท่านกำลังบอกว่า....”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว

อาร์เธอร์พูดจริงจัง “คนเรายิ่งทรงพลังมาก ก็ยิ่งแสวงหาความสมบูรณ์! สงครามมหาพิภพเกิดขึ้นเพียงในรอบล้านล้านปี! สุดยอดฝีมือบางคนเนื่องจากความกล้าหาญในการต่อสู้ของพวกเขาก็เพียงเพื่อให้ได้รับสมบัติมหาเทพชิ้นที่สองจากนั้นก็ต้องการได้ชิ้นที่สามยอดฝีมือเหล่านี้ทรงพลังมาก!  ดังนั้นเจ้าต้องระมัดระวังให้ดี  เจ้าไม่อาจประมาทแม้แต่น้อย  อาจมีพารากอนปนอยู่ในหมู่พวกเขา!  ที่สำคัญแม้ว่าพวกเขาจะเชี่ยวชาญกฎได้สมบูรณ์แบบ แต่พวกเขาอาจไม่มีความสมบูรณ์ในการจัดการสมบัติมหาเทพ!”

ลินลี่ย์รู้สึกเปรี้ยวในปาก

นี่เป็นที่เข้าใจได้อย่างสมบูรณ์  ถ้าเขากลายเป็นเทพพารากอน เขาก็คงปรารถนาได้ใช้งานสมบัติมหาเทพสามสิ่งพร้อมกัน! ถ้าเขาไปร่วมสงครามมหาพิภพและเผชิญเจอกับบุคคลที่มีพลังแบบนี้เขาคงไม่สามารถสู้ตอบโต้ได้แม้แต่น้อย

“คนเหล่านี้โลภมากเกินไป”  บีบีรู้สึกแตกตื่นเช่นกัน

“ไม่ใช่ความโลภ มันเป็นความปรารถนาต้องการ!”  อาร์เธอร์หัวเราะอย่างใจเย็น“ต้องมีความปรารถนา นักสู้ถึงมีแรงจูงใจขับเคลื่อนไปให้ถึงเป้าหมายนั้น!  สำหรับคนที่ถึงระดับสุดยอด..คนไหนเล่าที่ไม่มีเป้าหมายมั่นคงในใจ?ใครเล่าที่ไม่มีความปรารถนา? ทุกคนที่เที่ยวผจญภัยในสงครามมหาพิภพเป็นสุดยอดฝีมือ เป็นราชันย์ของสนามรบที่แท้จริง!  แม้ว่าข้าจะเป็นทูตมหาเทพ ข้าก็ยังไม่ได้เข้าร่วมในสงครามมหาพิภพสักครั้ง  สถานที่นั้น..คือลานประหาร!  สถานที่ยอดฝีมือล้มตาย! แต่ยังคงเป็นที่ให้ยอดฝีมือถือกำเนิด

ลินลี่ย์ส่ายหน้าและหัวเราะ

“ฮ่าฮ่า..อาร์เธอร์, ขอบคุณที่เล่าเรื่องนี้ให้ข้าฟัง  ข้าเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว” ลินลี่ย์หัวเราะ

“ไม่ต้องห่วง” บีบีกล่าว “ถ้าใครบางคนต้องการจะฆ่าพี่ข้าเราต้องดูก่อนว่าเขามีคุณสมบัติพอทำเช่นนั้นหรือไม่! เมื่อพี่ใหญ่กับข้าใช้พลังเทพธรรมชาติพร้อมกัน..ฮึ่ม!”

อาร์เธอร์ชำเลืองมองลินลี่ย์และบีบี

“จำไว้อีกเรื่องหนึ่ง! ไม่ใช่แค่เจ้าสองคนเท่านั้นที่มีทักษะเทพธรรมชาติ  ในพิภพกว้างใหญ่ไพศาลยังมีอสูรเทพที่ไม่เหมือนใครซึ่งมีทักษะเทพธรรมชาติที่น่ากลัว คนอื่นที่ถึงระดับฝีมือสุดยอดโดยไม่พึ่งพาทักษะเทพธรรมชาติและอาศัยพลังของพวกเขาเองก็มี”  อาร์เธอร์หัวเราะเบาๆ  “เอาล่ะ, ข้าจะไม่พูดต่อไปอีกแล้ว  ข้าขอให้พวกเจ้าทั้งสองคนโชคดี”

“ขอบคุณ”

ลินลี่ย์และบีบีอำลาอาร์เธอร์ทันที  จากนั้นกลายเป็นแสงรังสีสองสายบินหายลับไปในขอบฟ้า

จากภูเขาสิ้นหวังไปทาร์ทารัส ระยะทางไกลมากจริงๆ  หลังจากบินมาได้ระยะหนึ่งลินลี่ย์พูดเป็นเชิงขอโทษ  “บีบี,ถ้าเราโดยสารอสูรโลหะไปยังทาร์ทารัส  เราอาจต้องใช้เวลาสองสามร้อยปี ข้าไม่มีเวลาจะเสีย ดังนั้น..ข้าตัดสินใจบินด้วยความเร็วเต็มที่ด้วยพลังตนเอง  ข้าคงต้องขอให้เจ้าบินไปพร้อมกับข้า”

“ฮ่าฮ่า ข้าชอบบินอยู่แล้ว”  บีบีเข้าใจว่าลินลี่ย์กำลังคิดอะไร

มันค่อนข้างเหนื่อยและสิ้นเปลืองพลังจิตกับการบินด้วยความเร็วสูงเองตลอดเวลา  โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเดินทางระยะไกล  น้อยคนนักจะอาศัยกำลังร่างกายตนเองบิน  เป็นเรื่องจริงที่บินด้วยตนเองจะไปได้เร็วกว่าการเดินทางด้วยอสูรโลหะและเป็นความจริงที่มันน่าเบื่อหน่ายเกินไป แต่สิ่งที่ลินลี่ย์ต้องการในตอนนี้ก็คือเวลา  นี่เป็นเพียงตัวเลือกเดียว

“แครก...”ลินลี่ย์แปลงร่างมังกรทันที

และจากนั้นใช้งานกฎธรรมชาติธาตุลม ลินลี่ย์บินไปทางท้องฟ้าทิศเหนือเหมือนแสงสีฟ้า  เขาบินด้วยความเร็วเต็มที่ก็จะแซงหน้าบีบี  แต่ลินลี่ย์ยังคงใช้พลังเทพธาตุลมของเขาช่วยบีบีเล็กน้อย

“พี่ใหญ่!  ท่านบอกปู่ข้าหรือยัง?”  บีบีถามขณะบิน

“ร่างแยกธาตุไฟของข้าเดินทางไปที่ไพรทมิฬเพื่อขออนุญาตปู่ของเจ้าแล้ว  เราจะทราบผลในอีกไม่ช้าข้าไม่รู้ว่าปู่ของเจ้าจะว่ายังไง” ลินลี่ย์ไม่มั่นใจเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้  โชคดีที่ร่างแยกธาตุไฟของเขายังคงรั้งอยู่ในทวีปยูลาน  ดังนั้นเขาจึงไปถามเบรุตได้เกี่ยวกับเรื่องนี้

ครู่ต่อมา...

“ปู่ของเจ้าให้คำตอบเรามาแล้ว”  ลินลี่ย์กล่าว

“ปู่ว่ายังไงบ้าง?” บีบีถามทันที “เขาคงจะยอมให้เราเข้าร่วมในสงครามมหาพิภพใช่ไหม?  ความจริงไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกถ้าเขาจะปฏิเสธเขาไม่ได้อยู่ในยมโลก”

“ปู่ของเจ้าเห็นด้วย” ลินลี่ย์หัวเราะ “เกี่ยวกับสิ่งที่ปู่ของเจ้าพูด... เราต้องระมัดระวังและต้องไม่โลภ  เขาบอกว่าบีบีเจ้าควรไปหาประสบการณ์อันตรายที่แท้จริงและหวังว่าจะได้รับการรู้แจ้งบ้าง นี่จะช่วยให้เจ้าเข้าใจเคล็ดลึกลับของกฎธรรมชาติ”  ลินลี่ย์ยังจำน้ำเสียงที่เบรุตพูด

ตามสิ่งที่เบรุตพูด...

ลูกผู้ชายควรออกไปผจญภัย ถ้าพวกเขาเอาแต่ซ่อนตัวและกลัวอันตรายก็ยากที่พวกเขาจะประสบความสำเร็จได้เต็มที่

“ใช่แล้ว ปู่ทำเพื่อข้ามามากพอแล้ว ถึงเวลาที่ข้าจะต้องพากเพียรอย่างหนักเสียที”  บีบีเม้มริมฝีปาก

แสงสีฟ้าเป็นประกายพุ่งผ่านท้องฟ้าของยมโลกการเดินทางด้วยความเร็วขนาดนั้นไม่มีโจรคนใดกล้าหยุดพวกเขา  ต่อให้ห้าวหาญเพียงไหนพวกเขาก็ยังไม่กล้าหยุดพวกเขา อีกทั้งไม่กล้าไล่ตามพวกเขา

“ครืนนน...”น้ำทะเลกว้างใหญ่ไพศาลไม่เคยลดลงแม้แต่น้อยเมื่อมองลึกลงไป ทะเลที่ลึกสุดหยั่งนี้เหมือนกับมองอสูรกินคนขนาดยักษ์มหึมา

นี่คือทะเลบาดาล!  ทะเลบาดาลซึ่งใหญ่กว่าทะเลเชาติคของแดนนรก!

ทันใดนั้น...

ทันใดนั้นประกายแสงสีฟ้าพุ่งวาบแผ่นท้องฟ้าเหนือทะเลจากนั้นในพริบตาก็หายลับไป

“พี่ใหญ่!  เราเกือบจะถึงเขตทาร์ทารัสแล้ว”  บีบีกล่าว

“เกี่ยวกับเกาะที่เราพบเห็นก่อนหน้านี้ เราจะต้องใช้เวลาเพิ่มอีกนิดก่อนไปถึงทาร์ทารัส”  ลินลี่ย์ค่อยมีความรู้สึกดีขึ้น  หลังจากบินด้วยความเร็วเต็มที่มากว่าสามสิบปี ร่างเดิมลินลี่ย์ไม่ได้พักเลยมาตลอดสามสิบปี  โชคดีที่เขาอดทนต่อความเหนื่อยยากแบบนี้ได้

และในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมาร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของลินลี่ย์ทั้งหมดเพ่งอยู่กับการฝึกฝน  อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาสั้นๆ  สามสิบปี พลังของเขาก้าวหน้าไม่มาก

โชคดีที่สมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณที่เขาได้ปะช่องว่างเอาไว้จากการถูกอสรพิษทองยักษ์ทำลาย เขาได้ซ่อมแซมขึ้นมาบ้างหลังจากใช้เวลาพยายามสามสิบปี

“พี่ใหญ่ ดู!  นั่นเกาะ!”  บีบีร้องบอกอย่างกระตือรือร้น

ลินลี่ย์มองดูและเห็นว่าระยะไกลออกไปสามารถมองเห็นแผ่นดิน  “ในที่สุดเราก็มาถึงทาร์ทารัส!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด