ตอนที่แล้วบทที่ 14 : ค้นพบฐานที่มั่นของนักรบผู้ร่วงหล่น​
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 16 : การต่อสู้!

บทที่ 15 โจมตี​!


บทที่ 15 โจมตี​!

ชูโจวพลิกกลับตัวลงจากอาคารเฟิงเหมาอย่างนุ่มนวล​

"ฉันค้นพบบางอย่าง"คำพูดของชูโจวดึงดูดความสนใจของหลิวเฉียนๆ, โจวถง และจินเจิ้นหนาน

"บนชั้นที่สิบหก ฉันเห็นห้องโถงที่คลุมด้วยเสื้อผ้าสีดำเเต่ฉันมองไม่เห็นว่ามีคนอยู่ในนั้นกี่คน..."

"แต่ที่เเน่ๆฉันเห็นคนสามคนกับศพที่โดนเศษแก้วหนึ่งศพ ฉันอยากฟังบทสนทนาของพวกเขาเเต่น่าเสียดายที่พวกเขาจงใจลดเสียงลง และได้ยินเพียงคำที่คลุมเครืออย่าง 'ตำรวจ' 'แผน' และ ระวัง'.....อย่างไรก็ตามจากข้อมูลนี้ ฉันมั่นใจ 80% ว่านี่คือฐานที่มั่นของนักรบผู้ร่วงหล่นที่เรากำลังมองหาอยู่" ชูโจวบอกสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินมา

โจวถงรู้สึกสับสนเขาแค่ต้องการเเกล้งชูโจว เเต่ชูโจวกลับค้นพบฐานที่มั่นของนักรบผู้ร่วงหล่น

โจวถงกัดฟันด้วยความเสียใจอยู่พักหนึ่ง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผลงานอันยิ่งใหญ่นี้จะต้องยกความดีความชอบให้กับชูโจวคนเดียว​

ด้านหลิวเฉียนๆมีสีหน้าประหลาดใจ หลังจากทำงานมาทั้งคืน ในที่สุดเธอก็ได้พบบางอย่างสักที​

“ฉันไม่คาดคิดจริงๆ ว่าฐานที่มั่นของนักรบผู้ร่วงหล่นจะถูกซ่อนอยู่ในอาคารที่อันตรายนี้ เราต้องแจ้งให้เจ้าหน้าที่เกาจุน และคนอื่นๆทันทีทราบเรื่องนี้”หลิวเฉียนๆบอกทุกคน

ตามคำแนะนำของหวางเว่ยหยางผู้บัญชาการของ "ปฏิบัติการพายุ" เมื่อนักเรียนพบฐานที่มั่นของนักรบผู้ร่วงหล่น​ พวกเขาต้องรายงานทันทีและไม่สามารถจัดการด้วยตัวเองได้

โจสถงรู้สึกกังวลเมื่อได้ยินว่าหลิวเฉียนๆ ต้องการแจ้งเจ้าหน้าที่เกาจุน และคนอื่นๆ

ฐานที่มั่นนี้ถูกค้นพบโดยชูโจว เเละหากฐานที่มั่นยังคงถูกยึดโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจ

ถ้าอย่างนั้น โดยพื้นฐานแล้วโจวถงจะไม่ได้ผลงานจากเรื่องนี้เลย แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะฆ่านักรบผู้ร่วงหล่นสองคนที่หลบหนีในเขตหงเฟิง

แต่ผลงานนั้นมันเล็กน้อยมาก และมันไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้เลย

เขาเข้าร่วมใน "ปฏิบัติการพายุ" ในครั้งนี้ โดยตั้งใจที่จะสร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่และทำให้ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักในกลุ่มนักเรียน​มัธยมปลาย  เพื่อให้ทุกคนมองเขาด้วยความชื่นชม

ทำอย่างไรจึงจะบรรลุเป้าหมายเเบบนั้นได้?

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าภารกิจ​นี้จบลงแบบนี้ ผลงานของชูโจวจะมากกว่าหัวหน้าทีมอย่างเขา

"เราไม่จำเป็นต้องแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจเกาจุนหรอก….. และพวกมันเป็นแค่นักรบที่ร่วงหล่น​ ฉันสามารถจัดการพวกมันได้ด้วยตัวคนเดียว"

โจวถงกล่าวอย่างมั่นใจ

ไม่นานมานี้ในเขตหงเฟิง เขาฆ่านักรบผู้ร่วงหล่นสองคนอย่างง่ายดาย ตอนนี้เขาไม่ได้เกรงกลัวนักรบผู้ร่วงหล่นเลยสักนิด เว้นแต่จะมีนักรบผู้ร่วงหล่นที่ปลุกพลังเเล้วในฐานที่มั่นนี้

อย่างไรก็ตาม โอกาส​ที่จะได้พบกับนักรบผู้​ร่วงหล่น​ที่ปลุกพลังเเล้วจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร?

"ไม่ ผู้บัญชาการหวาวเว่ยหยางบอกพวกเราเเล้วว่าถ้าพบฐานที่มั่นของนักรบผู้​ร่วงหล่น​ พวกเราต้องรายงานทันที" หลิวเฉียนๆ กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

"เฉียนเฉียน เธอขี้กลัวเกินไป ฉันตัวคนเดียวก็พอจะแก้ไขปัญหานี้ได้…รอฟังข่าวดีได้เลย!"

โจวถงไม่สนใจว่าคนอื่นๆจะเห็นด้วยหรือไม่

เขารีบตรงไปที่อาคารเฟงเหมา และปีนขึ้นไปเหมือนที่ชูโจวทำในตอนนั้น

"พี่โจว ผมจะช่วยพี่เอง!" ดวงตาของจินเจิ้นหนานเป็นประกายและเขาก็ติดตามไปด้วย

"ให้ตายเถอะ พวกเขาฝ่าฝืนคำสั่งของผู้บังคับบัญชาจริงๆ... เราควรทำยังไงดี?" หลิวเฉียนๆ มองไปที่ชูโจว

"รายงานสถานการณ์ต่อเจ้าหน้าที่เกาจุน!"ชูโจวกล่าวอย่างใจเย็น

เขาไม่ค่อยให้ความสำคัญกับโจวถงมากนัก

ดังนั้น ชูโจวจึงไม่ได้ตามสองคนนั้นไปทันที

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเป็นผู้ค้นพบฐานที่มั่นนี้ ซึ่งมันเป็นผลงานที่เพียงพอ

"ตกลง" หลิวเฉียนๆติดต่อเจ้าหน้าที่เกาจุนโดยตรง "เจ้าหน้าที่เกาจุนเราพบฐานที่มั่นของนักรบผู้ร่วงหล่นเเล้ว ชั้นที่ 16 ของอาคารเฟิงเหมา

อย่างไรก็ตามตอนนี้โจวถง และ จินเจิ้นหนาน ได้เข้าโจมตีด้วยตัวเองแล้ว"

"อะไรนะ พวกเธอพบฐานที่มั่น เเล้วโจวถงกับจินเจิ้นหนานก็บุกเข้าไปเเล้ว?"เสียงตกใจของเจ้าหน้าที่ตำรวจเกาจุนดังมาจากโทรศัพท์มือถือ

จากนั้นเขาก็สาบเเช่ง: "พวกมันงี่เง่าหรือไง คิดว่านักรบผู้​ร่วงหล่น​นั้นรับมือง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?"

“พวกเธอทั้งสองตามไปให้ทันแล้วดูว่าหยุดพวกมันได้ใหม...หากหยุดไม่ได้ก็พยายามช่วยชีวิตพวกมันให้มากที่สุด เเต่จำไว้...หากเจอวิกฤต…หนีได้เลย ไม่ต้องห่วงพวกมัน

เจ้าหน้าที่ตำรวจของเราทุกคนจะรีบไปที่นั่นทันที"จาดนั้นการโทรก็ถูกยกเลิก

ชูโจวและหลิวเฉียนๆมองหน้ากัน จากนั้นรีบไปที่อาคารเฟิงเหมาทันที ในไม่ช้าชูโจวและหลิวเฉียนๆก็มาถึงชั้นที่สิบหก

"ปังปัง!" ทันใดนั้นมีร่างสองร่างที่โชกไปด้วยเลือดพุ่งออกมาจากทางด้านผ้าปิดทึบและกระแทกพื้นอย่างแรง

"โจวถง, จินเจิ้นหนาน!" หลิวเฉียนๆอุทาน

ชูโจวอดไม่ได้ที่จะผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นโจวถงและจินเจิ้นหนานที่ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยเลือด

ไม่คิดเลยว่าสองคนนี้จะแพ้เร็วขนาดนี้

ยิ่งกว่านั้นพวกเขาพ่ายแพ้อย่างยับเยิน

"ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เหลียวมือใหม่สองคนนี้กระจอกมาก แต่กลับมาบอกว่าต้องการจะทำลายพวกเรา...ฮ่าๆ ตลกจริงๆ"

"ช่างเป็นเด็กเอาแต่ใจเหลือเกิน โดยเฉพาะเจ้าคนที่รีบพุ่งเข้าก่อนเเถมยังบอกว่าเราเป็นขยะ ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน"

"ฮิฮิ บางทีเขาอาจเคยต่อสู้กับคนของเราบางคนและชนะกระจอกพวกนั้น...แต่เขาคงไม่รู้ว่ากลุ่มของเราแตกต่างจากพวกกระจอกพวกนั้นอย่างสิ้นเชิง"

โดยเฉพาะ​พี่เหลียวของพวกเรา เขาเเข็งเเกร่งมากแม้ว่ายีนมดคันธนูสีทองจะยังไม่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับปลุกพลังแต่มันก็แข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกหัดระดับสูง​ทั่วไปมาก”

" เฮ้ ไม่นานมานี้เราขาดตัวทดลองไม่ใช่เหรอ มือใหม่สองคนนี้ส่งตัวเองมาถึงหน้าประตู ดังนั้นเราจึงควรต้อนรับพวกเขานะ"

มีคนโกรธแปดคนเดินออกมาจากหลังผ้าปิดทึบ

นำโดยชายผู้มีแผลเป็น

ชายผู้มีแผลเป็นนี้ดูพิเศษมาก มือของเขาแตกต่างจากมือของมนุษย์ปกติอย่างสิ้นเชิง

มือของเขาไม่เพียงแต่หนากว่ามือของมนุษย์ปกติเท่านั้น สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือมือทั้งสองข้างนั้นมีชั้นของกระดองสีดำและมีด้ายสีทองอยู่บนกระดอง

"ฮะ….มีอีกสองคน?" ชายผู้มีแผลเป็นอุทานออกมาขณะที่เหยียบหน้าอกของโจวถงเเละจินเจิ้นหนานอยู่

ในขณะนี้โจวถงและจินเจิ้นหนานได้มองเห็นชูโจวและหลิวเฉียนๆพวกเขารู้สึกละอาย​ใจมาก

ตอนเเรกพวกเขาคิดว่าเเค่พวกเขาสองคนก็สามารถปราบปรามนักรบผู้ร่วงหล่นทั้งหมดในฐานที่มั่นแห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย!

เเต่ตอนนี้...พวกเขากลับถูกปราบปรามอย่างง่ายดายเเทน

ในฐานของนักรบผู้ร่วงหล่นนี้ ไม่มีนักรบที่ปลุกพลังได้…..แต่ความแข็งแกร่งของชายผู้มีแผลเป็นนั้นเเข็งเเกร่งกว่าที่พวกเขาคาดไว้มาก

มือกระดองของชายที่มีแผลเป็นนั้นแข็งแกร่งเกินไป มันเหมือนมือของสัตว์ประหลาด เพียงสองกระบวนท่าพวกเขาก็บาดเจ็บสาหัสทันที

ความคิดและอารมณ์ต่าง ๆ ท่วมท้นในใจของโจวถงและจินเจิ้นหนาน...อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าพวกเขาก็เหลือเพียงอารมณ์เดียว ซึ่งก็คืออารมณ์แห่งความกลัว พวกเขากลัวความตาย!

"เกิดอะไรขึ้นกับชายแผลเป็นคนนี้? มือของเขากลายเป็นแบบนั้นได้อย่างไร?"ชูโจวจ้องไปที่ชายที่มีแผลเป็นเเละขมวดคิ้ว

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ของนักรบผู้​ร่วงหล่น​ แต่ไม่ว่าเขาจะเคยเรียนรู้อะไรจากโรงเรียนหรือจากอินเทอร์เน็ต ก็ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการกลายพันธุ์ของอวัยวะ​ลักษณะ​นั้น

เป็นไปได้ไหมว่ารัฐบาลจงใจปิดกั้นข้อมูลนี้?

หัวใจของชูโจวเต้นแรง และเขาก็พอจะเดาได้อย่างคลุมเครือ

"ผู้อาวุโสในครอบครัวเคยบอกฉันว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับนักรบผู้​ร่วงหล่น​ ต้องระมัดระวัง​ให้มาก เพราะนักรบผู้​ร่วงหล่น​เเต่ละนั้นแตกต่างจากคนปกติ​... แล้วมือของคนๆนี้คือไอ้ที่เรียกว่าเเตกต่างหรือเปล่า" หลิวเฉียนๆมองไปที่มือของชายที่มีรอยแผลเป็นและพึมพำกับตัวเอง

เมื่อชูโจวได้ยินเสียงพึมพำ​ของหลิวเฉียนๆเขาก็รู้ทันทีว่าเขาอาจจะคาดเดาถูก… ข่าวบางอย่างเกี่ยวกับนักรบผู้​ร่วงหล่น​ อาจถูกปิดกั้นโดยรัฐบาล

ยิ่งกว่านั้น การปิดข่าวในลักษณะนี้มีแนวโน้มว่าจะมุ่งเป้าไปที่คนธรรมดาเท่านั้น แต่สำหรับชนชั้นสูงและคนรวยบางคน มันเป็นความลับที่เปิดเผยได้

"พี่เหลียว นี่มันมือใหม่อีกสองคน... ดูเหมือนว่าฐานที่มั่นของเราจะถูกค้นพบเเล้ว บางทีไฮยีน่าจากสถานีตำรวจอาจจะมาถึงในไม่ช้า"

นักรบผู้​ร่วงหล่น​หลังจากเห็นชูโจวและหลิวเฉียนๆ เขาก็ตื่นตัวทันทีและทำการเตือนชายที่มีแผลเป็น

"เข้าใจแล้ว" ชายที่มีแผลเป็นพยักหน้าและพูดต่อทันที​ "งั้นก็ฆ่าพวกมันแล้วย้ายกันไป"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เพิ่มเเรงที่เท้าของเขาเเละพยายามบดขยี้โจวถงเเละจินเจิ้นหนานให้ตาย

โจวถงและจินเจิ้นหนานรู้สึกได้ถึงลมหายใจแห่งความตาย

"ไม่...อย่าฆ่าฉัน! ฉันเต็มใจเข้าร่วมกับพวกคุณ" โจวถงพูดด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเเละเต็มไปด้วยความกลัว "อีกอย่างฉันสามารถช่วยคุณจัดการสองคนนี้ได้ ดูสิพี่เหลียวคุณเห็นผู้หญิงคนนั้น ใหม เธอเป็นสาวงามที่มีพรสวรรค์ในโรงเรียนมัธยมที่ 5 ของเรา ฉันจะจัดการเธอและมอบให้คุณ"

จินเจิ้นหนานก็พูดเช่นกัน "พี่เหลียว ฉันก็ช่วยคุณกำจัดพวกมันได้เหมือนกัน... นอกจากนี้ ครอบครัวของฉันมีความสัมพันธ์บางอย่างกับผู้มีอำนาจ​ในเจียงเฉิง ดังนั้น​ฉันยังสามารถช่วยคุณหาฐานที่มั่นใหม่ได้ ตราบใดที่คุณไม่ฆ่าฉัน!"

เมื่อต้องเผชิญกับความตายโจวถงและจินเจิ้นหนานจึงยอมจำนนต่อศัตรูโดยสิ้นเชิง

"พวกเเก…ไร้ยางอายมาก!" หลิวเฉียนๆโกรธมากจนดวงตาของเธอแทบจะลุกเป็นไฟ

เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าโจวถงและจินเจิ้นหนาน เพื่อที่จะให้ตัวเองรอดชีวิต ไม่เพียงยอมเป็นพวกกับศัตรูเท่านั้น แต่ยังจะจับตัวเธอและส่งมอบให้ชายผู้มีแผลเป็นด้วย

ในใจของเธอตอนนี้ เธอเกลียด​คนสองคนนี้ยิ่งกว่านักรบผู้​ร่วงหล่น​เสียอีก

"เฮ้ มือใหม่สองคนนี้ค่อนข้างฉลาด​ พวกเขารู้ว่าพวกเขาต้องการทำให้พี่ชายเหลียวพอใจ" นักรบผู้​ร่วงหล่น​อีกคนพูดด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ

"ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเเกสองคนรู้จักการวางตัวจริงๆ งั้นฉันจะไว้ชีวิตพวกเเกชั่วคราว... อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเเกในการจัดการสองคนนั่น พวกเเกกระจอกเกินไป!"

ชายผู้มีแผลเป็นออกแรงเล็กน้อยที่เท้าของเขา เพื่อทำให้โจวถงและจินเจิ้นหนานหมดสติไป จากนั้นเขาก็กลายเป็นภาพติดตา พุ่งไปหาชูโจวและหลิวเฉียนๆอย่างรวดเร็ว​

อย่างไรก็ตาม ถึงเขาจะเร็วเเค่ใหน​เเต่ชูโจวเร็วกว่าเขาหนึ่งขั้น!

ฉึบ!

ออร่าใบมีดรูปร่างโค้งแหลมพุ่งออกไป บังคับให้ชายที่มีแผลเป็นก็ก้าวถอยหลังทันที

อย่างไรก็ตาม​เมื่อ เขาชำเลืองมองลงไปที่แขนที่ปกคลุมด้วยกระดอง เขาเห็นรอยเลือดค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่ข้อศอกของแขนข้างหนึ่ง จากนั้น แขนข้างนั้นก็ตกลงมา

…………………….

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด