ตอนที่ 646 มุ่งหน้าสู่เกาะใต้

เกาะใต้

ริชาร์ดอยู่ข้างๆตัวถังเทียนรายงานรายละเอียดจากการสืบค้นของเขาทั้งหมดอย่างระมัดระวัง เขารู้ว่าเจ้านายให้น้ำหนักกับเรื่องนี้มาก นอกจากนี้เขายังสนใจประวัติศาสตร์ทั้งหมดที่ถูกฝุ่นธุลีปกคลุม  และใช้ความพยายามทั้งหมดสืบค้นจนในที่สุดก็ได้เบาะแสหลายอย่าง  เบาะแสทั้งหมดเหล่านี้อาจไม่เป็นที่เข้าใจของคนทั่วไป แต่ริชาร์ดรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังเบาะแสเหล่านี้คือความลับที่ยิ่งใหญ่

ริชาร์ดคาดว่าเจ้านายจะต้องรู้เกี่ยวกับความลับแน่นอน  แต่เขาไม่กล้าถามเรื่องนี้  เบื้องหลังของห้าตระกูลเกาะใต้,เงื้อมมือของทวีปหมิงกวง สามารถวินิจฉัยได้อย่างเลือนราง ขณะที่ทวีปกวงหมิงเผด็จการที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันได้ควบคุมภูมิภาคตะวันตกไว้ทั้งหมดแล้ว

“ห้าตระกูลเกาะใต้นั้นเมื่อสองร้อยปีที่แล้ว  พวกเขาอพยพมาที่นี่อาจกล่าวได้ว่าในเวลานั้นอพยพมาสิบสามตระกูล แต่เนื่องจากความเห็นที่แตกต่างกัน อีกเจ็ดตระกูลเลือกจะอพยพไปทางตะวันออก อีกหนึ่งตระกูลเดินทางขึ้นภูมิภาคเหนือ และคงอยู่เพียงห้าตระกูล  เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการย้ายไปไกล  พวกเขาเลือกภูมิภาคใต้”

เมื่อเห็นว่าถังเทียนตั้งใจฟังเป็นอยางดี  ริชาร์ดเริ่มตื่นเต้นมาก

“ตั้งแต่ห้าตระกูลอพยพไปที่เกาะใต้พวกเขาไม่เผยตัวและตัดขาดจากโลกภายนอก เกาะใต้มีสภาพแวดล้อมที่น่ากลัวมาก อาศัยอยู่ในธรรมชาติที่ไม่เอื้ออำนวย ผืนดินที่มีสัตว์ป่าดุร้าย  และมีหมอกไอพิษปกคลุมไปทั่ว กล่าวกันว่าเมื่อเจ้าครองทวีปถามห้าตระกูลว่าต้องการรางวัลอะไร  ตอนแรกพวกเขาบอกว่าต้องการแผ่นดินที่น่ากลัวทางตอนใต้  และปฏิเสธพื้นที่อุดมสมบูรณ์  เมื่อเห็นว่าห้าตระกูลยืนกรานเช่นนั้น  เจ้าครองทวีปจึงมอบเกาะใต้ให้ห้าตระกูล เนื่องจากแต่ก่อนนี้ยังไม่มีใครเป็นเจ้าของที่ดิน ห้าตระกูลจึงใช้กำลังคนและความพยายามมากมาย  หลังจากผ่านไปสามชั่วคน  พวกเขาจึงเริ่มเห็นผล  คนภายนอกที่บังเอิญพลัดเข้าไปในเกาะใต้จะตายเป็นส่วนใหญ่  สภาพแวดล้อมที่อันตรายกลายเป็นปราการธรรมชาติให้ห้าตระกูล ดังนั้นเกาะใต้จึงได้รับขนานนามว่าเป็นดินแดนลับสุดยอดของทวีปทรายขาว  แต่ทุกๆ สิบปีห้าตระกูลจะส่งศิษย์ของพวกเขามายังจวนเจ้าครองทวีป  และมอบสมบัติที่หายากให้  แม้แต่เจ้าครองทวีปก็ยังควบคุมห้าตระกูลได้ลำบาก  ดังนั้นเกาะใต้จึงมีระบบเป็นของตนเองและคนภายนอกรู้เรื่องของพวกเขาน้อยมาก”

ริชาร์ดมองดูถังเทียนที่ฟังอย่างระมัดระวังและมีความสุข  แต่ริชาร์ดกังวล  เพราะครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ไปสู้  พวกเขาไม่ได้นำกองทัพไป และมีเพียงหน่วยเล็กๆสองหน่วยของสือเซิน

ห้าตระกูลเกาะใต้เกลียดคนแปลกหน้า และไม่มีใครเคยได้ยินว่าเกาะใต้ต้อนรับอาคันตุกะ เจ้าครองทวีปก็พยายามขอเข้าเยี่ยมเกาะใต้เพื่อเที่ยวชม  แต่ห้าตระกูลปฏิเสธคำขออย่างไม่มีเยื่อใย  เวลานั้นเจ้าครองทวีปไม่สามารถทำอะไรได้  จึงได้แต่จากไปในลักษณะนั้น

แม้ว่าพวกเขาจะทำให้เจ้าครองทวีปอับอาย  แต่เจ้าครองทวีปทรายขาวไม่เคยคิดจะโจมตีห้าตระกูล

เป็นเวลาสองร้อยปีแล้วที่เกาะใต้ถูกห้าตระกูลปกป้องอย่างเข้มงวดแน่นหนา นอกจากปราการธรรมชาติของพวกเขาแล้ว กองทัพระดับเงินก็ไม่สามารถเข้าไปได้ นักรบของห้าตระกูลเหี้ยมหาญและแข็งแกร่งกันทุกคน สามารถสู้กับโจรสลัดได้ในครั้งนั้นส่วนใหญ่เป็นความสามารถของพวกเขาทั้งนั้น

หลังจากผ่านสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายแล้ว นักรบของห้าตระกูลในปัจจุบันไม่ใช่พวกที่ทวีปทรายขาวจะกล้าเข้าไปตอแย โชคดีที่ศิษย์ของพวกเขาไม่ค่อยเสี่ยงและสู้กับคนอื่นๆ

“ห้าตระกูลมีอะไรบ้าง?”  ถังเทียนถามทันที

“ห้าตระกูลประกอบด้วยเย่, หลี่, เว่ย, หวีและจาง ตราประจำของพวกเขาน่าสนใจมากคือตราประจำตระกูลเย่คือตราชั่ง ตราประจำตระกูลหลี่คือ ปู ตราประจำตระกูลเว่ยก็คือธนู ตราประจำตระกูลหวีก็คือแกะขาว ขณะที่ตราประจำตระกูลจางก็คือแจกัน”

รายงานของริชาร์ดเจาะรายละเอียดได้ลึก  เขาใช้เวลาและความพยายามมากในการหาข้อมูลนั้น

ถังเทียนหัวเราะ

กลุ่มดาวคันชั่ง, กลุ่มดาวกรกฏ, กลุ่มดาวคนธนูกลุ่มดาวแกะและกลุ่มดาวกุมภ์

‘พวกเขาคือสิบสองตำหนักระนาบสุริยุปราคา’

‘นอกจากนี้, อาเฮ่อและกลุ่มดาวคนธนูมีความเกี่ยวพันที่ลึกซึ้ง  ขณะที่หลิงซิ่วได้รับมรดกของกลุ่มดาวแกะ’

‘น่าสนใจ’

ถังเทียนไม่ได้ส่งอาเฮ่อหรือหลิงซิ่วมาทันที  แต่ตัดสินใจดูว่าเป็นเช่นไรก่อน

“เราจะติดต่อกับพวกเขาได้ยังไง?”  ถังเทียนถาม

ริชาร์ดเกาหัว  “เรื่องนั้นข้าเองก็ยังไม่รู้...”

“บางทีข้ามีความคิดอย่างหนึ่ง” ในที่สุดหลิงเซี่ยก็ถือโอกาสพูด ครั้งนี้ นางเป็นคนเริ่มขอเป็นคนนำทางถังเทียนและต้องการหลีกเลี่ยงการกวาดล้างของทวีปทรายขาว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่างานของนางจะผ่อนเบา  ก่อนที่นางจะออกจากเมืองทรายขาว เจ้าครองทวีปและท่านซัวปี่เรียกนางมาคุยเป็นพิเศษบอกให้นางดูแลและช่วยเหลือท่านเหมิ่งหนานให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้  ถึงขนาดที่บิดานางมากำชับกับนางเป็นพิเศษเอง

ตามเส้นทาง นางไม่ได้พบโอกาสอะไร  การสืบค้นของริชาร์ดกระชับและได้รายละเอียดมากไม่มีช่องว่างใดๆและเขาเป็นนักวิชาการที่มีความรู้ด้วยเช่นกัน ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องธรรมดาไม่สามารถหลีกพ้นจากความเข้าใจของเขาได้  เขาสามารถค้นหาจุดเชื่อมโยงได้เสมอ

หลิงเซี่ยนับถือเขาอย่างลึกๆแม้ว่าจะเป็นคนนอก แต่เมื่อฟังริชาร์ดแล้ว ตื่นเต้นมากจริงๆ

สายตาของถังเทียนมองดูหลิงเซี่ย

หลิงเซี่ยรู้สึกว่าแรงกดดันไร้ลักษณ์ถาโถมกดดันลงที่นางทันที  ใจของนางสะท้าน  ‘ราศีของท่านเหมิ่งหนานกล้าแข็งขึ้นมากจริงๆ!’  ในอดีต  นางและเหมิ่งหนานเป็นสหายเสมอกัน  แต่ตอนนี้ เมื่อยืนต่อหน้าเขา  นางรู้สึกเหมือนกับยืนอยู่ต่อหน้านายท่านซัวปี่

“ราวๆห้าปีที่แล้วซึ่งเป็นวันครบรอบสิบปี ศิษย์จากห้าตระกูลได้มาคารวะเจ้าครองทวีป เพราะมีสุภาพสตรีมาด้วยคนหนึ่ง หลิงเซี่ยจึงรับหน้าที่ดูแลนาง หลังจากได้รู้จักคบหานางอยู่สองสามเดือน ความสัมพันธ์ของเรานับว่าไม่เลวและก่อนที่นางจะจากไปนางให้ของที่ระลึกหลิงเซี่ย และบอกข้าว่าถ้าข้าไปเกาะใต้ข้าสามารถไปเยี่ยมบ้านนางในฐานะอาคันตุกะได้ ข้าแน่ใจว่าเราสามารถขอพบนางได้”

หลิงเซี่ยมองดูถังเทียนรอให้เขาตัดสินใจ

ถังเทียนพยักหน้า  “เราว่ากันตามนั้น”

เรือรบชะลอความเร็ว  ทุกคนรู้ว่าพวกเขามาถึงเกาะใต้แล้ว

พอบินออกจากเรือรบเกาะใต้ในตำนานรอต้อนรับเขาอยู่ แต่สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก

ทะเลหมอกสีเขียวเข้มปกคลุมทั่วสถานที่ไม่มีสิ้นสุด

“นี่คือทะเลหมอกเขียว”  หลิงเซี่ยอธิบาย  “พิษในหมอกนี้ร้ายแรงและสามารถกัดกร่อนพลังงาน  เราต้องระวังให้ดี”

กรรรร!

ทันใดนั้น สัตว์ร้ายตัวหนึ่งคำรามดังมาจากที่ลึกในทะเลหมอก พลังงานปั่นป่วนรุนแรงก่อตัวเหมือนกับเป็นพายุหมุน  ทะเลหมอกเขียวปั่นป่วนทันที

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยน  พลังงานปั่นป่วนทรงพลังมากเหมือนกับว่ามีเซียนเงินสองคนกำลังสู้กัน

แรงปั่นของหมอกเขียวยังคงปั่นกวาดเอาทุกสิ่งทุกอย่าง

สิ่งมีชีวิตซึ่งมีหนามดำบนร่างกาย ตัวยาว 600เมตรกำลังกวนทะเลหมอกเขียวทำให้หัวใจทุกคนเต้นแรง ตราบใดที่สัมผัสกับสิ่งมีชีวิตนี้ มันจะม้วนตัวและรัดไว้อย่างรวดเร็วหนามยาวดำจะแทงตัวผู้บุกรุก

ยังมีสิ่งมีชีวิตรูปแบบอื่นมีขนาดเท่ากำปั้นมันมีตาสีแดงและฟันขาวน่ากลัวคล้ายกับฟันเลื่อย ตัวของมันจะหลั่งสารสีดำที่เมื่อหยดเข้าไปในหมอกจะเปลี่ยนสภาพเป็นหมอกดำ  สิ่งมีชีวิตนี้จะเที่ยวไปเป็นกลุ่ม  แต่เว้นห่างกันในระยะกว้าง  พวกมันแยกเขี้ยวใส่ถังเทียนและกลุ่ม  พวกมันจะรวมกันสร้างหมอกสีดำแน่น  แต่พวกมันไม่สามารถออกมาจากหมอกเขียวได้ทำให้ทุกคนคลายใจ

มักจะมีกระดูกถูกปั่นออกมาจากกลุ่มหมอกให้เห็นทำให้ทุกคนตื่นตัว

ในที่สุดถังเทียนก็เข้าใจสาเหตุที่ไม่มีใครตั้งใจจะโจมตีเกาะใต้  ทะเลหมอกเขียวคือปราการป้องกันตามธรรมชาติ  การบุกรุกเข้ามาโดยไม่มีผู้นำนอกจากจะเอาชีวิตมาทิ้งแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถบรรลุสิ่งใดได้

แต่ในเวลาที่รวดเร็วถังเทียนดูเหมือนจะมีความคิดบางอย่าง เขามีห้องวิจัยพลังสายเลือดอยู่ในความดูแล และเขารู้เรื่องพิษหลายอย่าง

“ในอดีตทะเลหมอกพิษแห่งเกาะใต้ค่อนข้างมีชื่อเสียง แต่ก็ไม่ใหญ่มากนัก คนพูดกันว่าห้าตระกูลตั้งใจจะใช้มัน ไม่ยอมให้คนนอกเข้ามา”

คำพูดของหลิงเซี่ยยืนยันการคาดการณ์ของถังเทียน ทะเลหมอกเขียวหลายชั่วคนได้พยายามอย่างหนักจึงทำให้มีอย่างมากมาย

“เจ้าจะติดต่อกับสหายของเจ้าได้ยังไง?”  จู่ๆ ถังเทียนก็ถามด้วยความสงสัย  ทะเลหมอกเขียวปกคลุมไปทั่วเกาะใต้

“นางบอกว่ามีศาลาอยู่บนหน้าผาและมีลำธารอยู่ข้างผาสายหนึ่ง ตราบใดที่ข้าโยนของที่ได้มาลงไป นางก็จะได้รับ”  หลิงเซี่ยตอบ

ถังเทียนหาศาลาพบได้โดยเร็ว  และระหว่างยอดเขาทั้งสองจะมีหน้าผาโล่งเตียนและมีศาลาทรุดโทรมราวกับว่าสามารถพังสลายไปตามกาลเวลา  นอกจากศาลาแล้วยังมีลำธารขนาดเล็กไหลผ่าน

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือการไหลของลำธารน้อย  มันไหลเป็นสายจากภายในทะเลหมอก ขึ้นไปตามหน้าผาและยังคงไหลต่อไปยังยอดเขาอีกลูกหนึ่งซึ่งครอบคลุมไปด้วยทะเลหมอกเขียว

ของในมือของหลิงเซี่ยเป็นป้ายไม้ที่ทำจากไผ่หยกและแกะสลักรูปแจกันไว้บนนั้น

กลุ่มดาวกุมภ์!

ในสวรรค์วิถีกลุ่มดาวกุมภ์คือกลุ่มดาวที่ทรงอิทธิพลและร่ำรวย กลุ่มดาวกุมภ์อาจจะไม่มีนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด  แต่พวกเขามีความมั่งคั่งที่สุดแน่นอน

‘ข้าสงสัยว่าตระกูลแจกันนี้ที่อยู่ในทะเลหมอกเขียวจะต้องร่ำรวยแน่นอน’

ถังเทียนลืมชื่อสกุลของกลุ่มดาวกุมภ์ไปแล้ว  ดังนั้นเขาจึงเรียกพวกเขาว่าตระกูลแจกัน  ถังเทียนต้องการตามหาพวกเขา เนื่องจากสิบสองตำหนักระนาบสุริยุปราคาคือผู้ทรงอิทธิพลของสวรรค์วิถี  ทุกตระกูลมีประวัติศาสตร์ยาวนาน  ดังนั้นเขาสงสัยว่าตระกูลของพวกเขาจะเหมือนอะไร

เมื่อโยนป้ายไม้ไผ่ลงในกระแสธาร  พวกเขามองดูมันหายไปในทะเลหมอกเขียว

หลังจากนั้นยี่สิบนาทีมีร่างหนึ่งบินออกมาจากยอดเขาที่มีทะเลหมอกเขียวปกคลุม และเหินเลียดลงมาตามยอดเขา

“พี่หลิง!”

สุภาพสตรีสาวอยู่ในชุดสีเขียวมองลงมาอย่างตื่นเต้น  แต่เมื่อเห็นถังเทียนและคนที่อยู่ข้างหลิงเซี่ยสีหน้านางระมัดระวังทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางเห็นเรือรบธนูดำของถังเทียนสีหน้าของนางเปลี่ยนไป

“ติงติง!”  หลิงเซี่ยเห็นนางก็ส่งยิ้มทันทีขณะที่นางลอบถอนใจ

“พี่หลิงท่านพาพวกเขามาโจมตีตระกูลข้าหรือ?” สีหน้าของติงติงกลายเป็นเย็นชา

หลิงเซี่ยตกใจ  จากนั้นรีบส่ายหน้า  “ไม่ใช่แน่นอน!”

เมื่อเห็นสีหน้าติงติงค่อยๆ อ่อนโยนลง  หลิงเซี่ยรีบอธิบายทันที  “ผู้นี้คือท่านเหมิ่งหนาน  ข้าร่วมเดินทางมากับเขาที่นี่ในวันนี้ ท่านเหมิ่งหนานเป็นอาคันตุกะผู้ทรงเกียรติของเจ้าครองทวีป  เขาหวังจะได้เข้าพบกับห้าตระกูล”

ติงติงส่ายศีรษะ  “ถ้าพี่หลิงมาที่นี่ในฐานะอาคันตุกะ  ผู้น้องคงยินดีต้อนรับท่านแน่นอน  แต่เพราะมีคนอื่นมาด้วย  ข้าเสียใจจริงๆ  ท่านทุกคนไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่”

หลิงเซี่ยพูดไม่ออก  นางคาดไม่ถึงว่าผลจะออกมาเป็นแบบนั้น

“ข้าเป็นศัตรูของทวีปกวงหมิง”

เสียงและคำพูดที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้ติงติงเงยหน้ามองแววตาของนางเย็นชา  ทวีปกวงหมิง!  ‘คนผู้นี้รู้ว่าทวีปกวงหมิงคือศัตรูใหญ่ของห้าตระกูลของเราได้ยังไง?’

ถังเทียนยังคงเฉยเมย และล้วงเอาของสองสามชิ้นออกมา

“ข้าคงต้องรบกวนเจ้าให้นำของเหล่านี้ไปให้ประมุขตระกูลต่างๆของพวกเจ้า ไม่ว่าพวกเจ้าจะต้องการพบหรือไม่ ข้าเชื่อว่าประมุขตระกูลต่างๆ จะมีความคิดเอง  ข้าจะรออยู่ตรงนี้”

ติงติงรับของมาโดยไม่รู้ตัว

แต่พอเห็นของเท่านั้น นางตะลึงทันที