ตอนที่ 644 ชัยชนะ

เหออิงมีประสบการณ์ในการสู้รบและคุ้นเคยกับเรือรบยอดนิยม  เมื่อเห็นว่ามีเพียงที่นั่งเดียวของเรือรบธนูดำที่มีแสงสว่าง  เขาถอนหายใจโล่งอก

เขาได้ยินมาว่าเหมิ่งหนานจ่ายเงินซื้อเรือรบมาก่อน  ดังนั้นเขาไม่ประหลาดใจเรื่องนั้นมาก  แต่เพราะเหมิ่งหนานไม่มีกำลังคนเพียงพอแค่ได้ซื้อเรือรบลำหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถใช้ความสามารถในการสู้ที่แท้จริงของเรือรบได้

อาวุธเรือรบจำเป็นต้องการความถี่ในการประสานงานสูง  และไม่มีใครที่สามารถใช้งานได้ถึงเป็นคนร่ำรวยมหาศาลเอาแต่ซื้ออาวุธดีๆ แต่อาวุธทั้งหมดนั้นจำเป็นต้องใช้ศักยภาพเต็มที่ และมักจะถูกทิ้งไว้ให้ฝุ่นและสนิมจับอยู่ในคลังสินค้า  เหออิงรู้ว่าของแบบนั้นก็พังสลายไปด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นว่ามีเพียงที่นั่งเดียวที่เปล่งแสงสว่าง  นั่นเป็นการยืนยันการคาดเดาของเหออิง  เหมิ่งหนานไม่มีกำลังเพียงพอ

ที่นั่งหนึ่งจำเป็นต้องได้กำลังทหารยี่สิบคน  จำนวนเท่านี้ตรงกับที่เหออิงได้รับ

เรือรบธนูดำเป็นเรือชั้นดี  แต่กำลังพลไม่พอ ก็เป็นแค่ท่อนไม้ลอยได้

เหออิงมีคนเพียงยี่สิบคนอยู่ใกล้ๆแต่พวกเขาเป็นทหารที่แข็งแกร่งกันทุกคนและได้ติดตามเหออิงมาหลายปีแล้ว  ทุกคนเป็นทหารฝีมือดีและคุ้นเคยกับการสู้รบด้วยรูปกระบวนศึกมามาก สำหรับพวกเขาสามารถจัดการกับคนสิบคนได้อย่างง่ายดาย

เหออิงมั่นใจในตนเอง

เฟี้ยววว!

รังสีกระบี่หนาแน่นพุ่งตรงเข้ามาพร้อมกับเสียงหวีดหวิวใส่เหออิง

ไป๋เสี่ยวที่กำลังมองการต่อสู้พึมพำ  “มาแล้ว”

“มาแล้ว?”  ไป๋เยี่ยสับสนและถามโดยไม่รู้ตัว

“ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง!” ไป๋เสี่ยวตอบ เขาตื่นเต้นหวนนึกภาพการต่อสู้จากครั้งก่อน  เขารู้สึกว่าเหมือนเป็นความฝันทั้งหมด

จากนั้นไป๋เยี่ยคิดถึงเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับโจรสลัด  ในการสู้รบคราวนั้นอาจกล่าวได้ว่าเหมิ่งหนานควบคุมปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งคนเดียวซึ่งนับว่าผิดแปลกจากธรรมดาไปมาก

เขายังคงเต็มไปด้วยความสงสัย

แสงวูบวาบฉายเข้าในดวงตาของเหออิง  ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง!

‘มีมาตรฐานบางอย่างสำหรับความเข้มข้นระดับนี้  มาตรฐานของคู่ต่อสู้นับว่าไม่เลวนัก  แต่ด้วยพลังเพียงเท่านี้  เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถฆ่าผู้บัญชาการระดับเงินได้หรือ  เจ้าดูถูกข้าเกินไปแล้ว’

เหออิงเยาะเย้ย  ภายใต้การควบคุมของเขาพลังงานที่ผสานกันก่อเป็นพายุสีแดงอย่างรวดเร็วซึ่งปกป้องพวกเขาไว้ตรงกลาง

ถ้าดูอย่างระมัดระวังจะมีคนตระหนักได้ว่าพายุสีแดงความเร็วสูงมีเม็ดสีแดงเข้มอยู่มากมายภายในนั้นซึ่งถูกสร้างจากพลังงานทำให้พายุรุนแรงกล้าแข็งขึ้น

รังสีกระบี่รังผึ้งปะทะกำแพงพายุทำให้เกิดกระแสปั่นป่วนนับไม่ถ้วนแต่กำแพงพายุก็ยังคงตระหง่าน

ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งส่วนใหญ่ใช้สู้กับทหารที่หละหลวมรวมตัวไม่เป็นระเบียบแต่ไม่ได้มีพลังมากนัก แต่สามารถยิงรังสีกระบี่ได้มากมายต่อครั้ง และรัศมีครอบคลุมพื้นที่ค่อนข้างใหญ่

เหออิงเต็มไปด้วยความมั่นใจในพายุกรวดแดงของเขา คุณสมบัติในการป้องกันของมันจะแข็งแกร่งมากกว่าม่านพลังงานธรรมดา ต้นแบบในการสร้างพายุนี้มาจากพายุทรายในทะเลทราย การไหลเวียนครอบคลุมของอากาศสามารถกระจายพลังงานโจมตีของศัตรูได้  และในเวลาเดียวกันก็เพิ่มพลังป้องกันของมัน และและปริมาณของทรายที่แข็งและหนักที่ผสมอยู่พายุจะทำให้พายุหนาแน่นและยากจะทำลายผ่านไปได้

แม้แต่พลังทำลายล้างที่รุนแรงยังไม่สามารถเอาชนะพายุกรวดแดงได้อย่าว่าแต่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง

นอกจากนี้แม้ว่าปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งจะสามารถยิงรังสีกระบี่ออกมาหลายสายได้ในครั้งเดียวแต่ความถี่ในการรุกก็ไม่มากนัก หลังจากเจอคลื่นโจมตีทุกอย่างแล้ว ก็จะต้องมีการหยุดชะงักซึ่งจะแก้ปัญหานี้ได้ก็ต้องมีลูกเรือหลายคนคอยสลับกัน  แต่ตอนนี้คู่ต่อสู้ของเขามีเพียงปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งชุดเดียวและมีข้อจำกัดอยู่มาก

สำหรับเหออิง ผู้บัญชาการระดับเงินตราบใดที่มีข้องบกพร่อง เขาจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้สิ้นเชิง  นอกจากนี้ ยังเป็นข้อบกพร่องใหญ่เสียด้วย

รังสีกระบี่ที่กระทบกับพายุกรวดแดงแตกกระจายไปหมด

‘ได้เวลาตอบโต้!’

ขณะที่เหออิงเตรียมโจมตีตอบโต้  ในช่วงเวลาถัดมาหน้าของเขาก็ชะงักค้าง

ฟิ้วววว!

เสียงหวีดหวิวจนหูอื้อดังอีกครั้งและกระแสเชี่ยวกรากของรังสีกระบี่กระแทกใส่พายุกรวดแดง

เหออิงแทบกระโดด  ‘เป็นไปไม่ได้…’

ผลกระทบของพลังงานปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งค่อนข้างใหญ่และไม่มีใครเพิกเฉยต่อพลังสะท้อนกลับได้ เขาไม่เคยเห็นกลุ่มที่สามารถยิงปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอย่างต่อเนื่องมาก่อน  มันไม่มีเหตุผล

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!

เสียงหวีดหวิวหนาแน่นตัดผ่านอากาศยามราตรี ระลอกแล้วระลอกเล่าราวกับฝนแสงกำลังหลั่งออกมาจากเรือรบธนูดำใส่พายุกรวดแดง

บึ้ม บึ้ม  บึ้ม!

รังสีกระบี่ยิงใส่พายุอยู่ต่อเนื่องประกายแสงนับไม่ถ้วนปลิวไปทุกที่ พายุพัดใส่รังสีกระบี่แตกเป็นเป็นชิ้นเล็กน้อยแต่ก็ยังคงอยู่ได้มั่นคง

เหออิงมีสีหน้าตกใจและบังคับตนเองให้สงบใจและถ่ายพลังเข้าในพายุกรวดแดง ความสามารถในการป้องกันที่ทรงพลังของพายุกรวดแดงแสดงถึงความอิ่มตัวการหลั่งไหลเข้ามาของรังสีกระบี่ไม่ได้มากไปกว่าพายุ

“พระเจ้า!”

ไป๋เยี่ยเอามือกุมศีรษะใบหน้าแสดงออกว่ารู้สึกเหลือเชื่อ เขาได้ยินมาจากไป๋เสี่ยวว่าเหมิ่งหนานใช้ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอย่างไร แต่พอมาเห็นกับตาตนเองถึงวิธีใช้อาวุธโดยไม่สะดุดหยุดลง  รังสีกระบี่พ่นโจมตีต่อเนื่อง  เขารู้สึกว่าหลักการเหตุผลถูกฉีกทิ้ง

รอเดี๋ยว!

เขาสั่นทันที ในฐานะผู้บัญชาการที่ลือชื่อ เขาจับจุดสำคัญได้อย่างรวดเร็ว ถ้าฉากเช่นนั้นเกิดขึ้นในสงคราม...

ถ้าเพียงแต่เรือรบลำเดียว  มีอาวุธทั้งหมดสามารถทำได้อย่างเดียวกัน...

เขาสั่น เขารู้ว่าถ้าเรือรบประหลาดอย่างนี้ปรากฏในสนามรบ ใครจะหยุดมันได้?  ไม่ ไม่มีใครหยุดมันได้  ถ้าขบวนเรือรบทุกลำสามารถเป็นอย่างนั้นได้ อย่างนั้นไม่มีใครในดาราจักรเซียนศักดิ์จะสามารถหยุดพวกเขาได้

ไป๋เยี่ยไม่กล้าคิดไกลออกไป แค่เพียงคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้นก็เป็นเหตุให้มือเขาเย็น  เขาจ้องดูสนามรบอย่างตั้งใจกลัวว่าจะพลาดรายละเอียดแม้แต่เล็กน้อย

‘เจ้าคนเสียงดังและน่ารำคาญนั่น  เขามีความลับซ่อนอยู่เท่าใดกันแน่?

รังสีกระบี่ก่อเป็นกระแสยังคงโจมตีพายุแดงอย่างต่อเนื่อง

เหมือนกับว่าช่วงเวลา 10 วินาทีแต่เหออิงรู้สึกราวกับว่าเขาถูกลากยาวไปเป็นปี พายุกรวดแดงมีพลังป้องกันที่น่าทึ่ง แต่รังสีกระบี่มีมากเกินไป และด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่อง  เหออิงตกอยู่ในแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่  พลังงานในตัวหมดไปอย่างรวดเร็ว

นอกจากต้องทนแล้วเหออิงไม่มีความคิดอย่างอื่น พายุกรวดแดงเริ่มแกว่ง และถ้ายังเป็นไปแบบนี้ พวกเขาจะถูกรังสีกระบี่กลืนและกระดูกทั่วร่างก็จะไม่เหลือ

“ทุกคน!  อดทนเอาไว้!”  เหออิงตะโกน  “ศัตรูทนได้ไม่นานนักหรอก!”

ทหารของเขาทุกคนกัดฟันและทนอย่างขมขื่น พวกเขาเชื่อมั่นในเหออิงและพวกเขาเชื่อว่าศัตรูจะทนอยู่ได้ไม่นานการโจมตีที่บ้าคลั่งอย่างนั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถปล่อยออกมาได้ตลอดเวลา

เป็นการสู้กันที่ปณิธาน  ใครก็ตามเปิดช่องว่างก่อนจะต้องเป็นฝ่ายแพ้

เสี่ยวเอ้อถือคันจับปืนใหญ่กระบี่รังผึ้ง เสียงคำรามร้องของถังเทียนที่ข้างตัวเขาทำให้เขาแสบแก้วหู  เขายังคงห่างเหินราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไร  จนกระทั่งตอนนี้เขายังไม่ได้โจมตีแม้สักครั้ง สีหน้าของเขายังคงปกติเหมือนกับว่าสถานการณ์ที่อยู่ต่อหน้าของเขาไม่ได้กวนใจเขาแม้แต่น้อย

ซี่....

ถังเทียนหยุดคำรามทันทีปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งเหนือหัวเขาแตกเป็นชิ้นและเป็นผุยผงฝุ่นปกคลุมไปทั่วสถานที่ และถังเทียนนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

มีเพียงความคิดเดียวอยู่ในใจของเขา  ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอ่อนแอลงได้อย่างไร?

โอกาส!

เหออิงที่ดันทุรังอดทนได้รู้สึกดีใจทันที ใช่แล้วต่อให้ทหารฝ่ายศัตรูสามารถอดทนผลสะท้อนที่น่ากลัวได้  แต่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งเองก็ไม่สามารถทนรับภาระได้

ไม่มีใครรู้ว่าในช่วงที่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งของถังเทียนจะระเบิดดวงตาที่ไร้ความรู้สึกของเสี่ยวเอ้อเป็นประกายเยือกเย็นทันที

กระบี่ยาวที่ลอยอยู่ด้านหลังของเขาเปล่งแสงพร้อมกัน

รังสีกระบี่ระเบิดและพุ่งหาเหออิง

เหออิงที่เพิ่งเตรียมจะโต้ตอบกลับได้ยินเสียงหวีดหวิวทันทีและต้องรู้สึกตกใจอีกครั้ง  ความจริงศัตรูยังมีกำลังคน!  สิ่งที่ทำให้เขากังวลมากขึ้นก็คือเขาไม่ทันสังเกตว่าศัตรูกำลังโจมตี  มันกระทันหันเกินไป

แต่เป็นแค่เพียงการระเบิดของรังสีกระบี่ครั้งเดียว  และไม่เหมือนกระแสของกระบี่ทำให้เหออิงรู้สึกคลายกังวลขึ้นมาบ้าง

แม้ก่อนที่เขาจะยินดี  เสียงหวีดหวิวในอากาศก็เปลี่ยนไปเสียงหวีดหวิวต่ำในตอนแรกพลันกลายเป็นเสียงแหลมเหมือนเข็มเจาะเข้าไปในสมอง

หน้าของเหออิงบิดเบี้ยวน่าเกลียด  เขาเงยหน้าขึ้นมา  กลุ่มฝนกระบี่ผสานรวมกันเป็นกระบี่เดียว

หัวใจของเหออิงสั่นสะท้านเป็นกระบี่เพียงเล่มเดียว แต่มีหางแสงยาวลากตามหลังปลดปล่อยพลังและรังสีเมื่อเทียบกับระเบิดฝนกระบี่มันแข็งแกร่งมากกว่าหลายเท่า

มือกระบี่!

เหออิงค่อยรู้สึกตัวทันที มีแต่มือกระบี่เท่านั้นที่จะเข้าใจกระบี่ได้ลึกซึ้งสามารถสร้างพลังโจมตีออกมาพร้อมกับปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งได้อย่างน่ากลัวขนาดนั้น

จากนั้นเขาเข้าใจเหตุผลที่คู่ต่อสู้ควบคุมพลังโจมตีได้โดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ

เสี่ยวเอ้อผู้รู้แจ้งกฎกระบี่มีความล้ำหน้าในการเข้าใจและใช้ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งเกินกว่าถังเทียน  เขาแค่เพียงสัมผัสได้เพียงชั่วครู่เสี่ยวเอ้อก็เข้าใจอาวุธได้ทันที  วิธีใช้พลังโจมตีทื่อๆ ทำให้เสี่ยวเอ้อก่นด่าเขาในใจ  แต่โชคดีสำหรับถังเทียน มันใช้ได้ผลดังนั้นเสี่ยวเอ้อไม่ต้องทำอะไรแค่รอโอกาสที่จะเกิดขึ้น

เสี่ยวเอ้อผู้มีความเข้าใจกฎกระบี่อย่างลึกซึ้งสามารถใช้ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งในระดับพลังที่เหลือเชื่อ

‘แย่แล้ว!’

เหออิงหน้าเสียและซีดขาว  เขาตะโกนลั่น “ระวัง!”

ก่อนที่เขาจะพูดจบคำรังสีกระบี่แพรวพราวก็พุ่งตรงกระแทกพายุกรวดแดงอย่างหนักหน่วง

บึ้ม!

พายุกรวดแดงสั่นสะเทือนเหออิงและพวกที่อยู่ภายในรู้สึกหวานในลำคอวูบ มุมปากมีรอยเลือดใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

แต่พวกเขารู้ว่าไม่มีเวลาตื่นเต้น พลังโจมตีที่น่ากลัวต้องทำให้ผู้ใช้ต้องเตรียมพลังงานมหาศาล  และร่างของมือกระบี่ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น

ตารางหมากรุกแสงที่อยู่ใต้เท้าของเสี่ยวเอ้อพอกระแสพลังสะท้อนเข้ามาในร่างของเสี่ยวเอ้อก็แตกระเบิดสลายไปในทันที

ร่างของเสี่ยวเอ้อสะท้าน แม้ว่าพลังงานส่วนใหญ่ที่สะท้อนกลับจะถ่ายเทลงไปที่ตารางหมากรุกแสงไปแล้วไม่น้อยแต่เขาอ่อนแอเกินกว่าจะโจมตีได้อีกครั้ง

‘อาวุธเรือรบไม่เหมาะกับขุนพลวิญญารเลยแม้แต่น้อย...’

รอยเลือดเกิดที่มุมปากของเขาทำรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเขามองดูน่ากลัว งานของเขาสำเร็จแล้ว การโจมตีของเขาทำให้ถังเทียนมีโอกาสกระโดดไปที่ปืนใหญ่กระบี่รังผึ้งอีกฐานหนึ่ง

กระบี่ที่ลอยอยู่หลังป้อมปืนเรืองแสงอีกครั้งท่ามกลางเสียงคำรามของถังเทียน รังสีกระบี่ที่น่ากลัวถูกยิงออกไปอีกครั้ง

คลื่นพลังสะท้อนกลับครั้งแล้วครั้งเล่าที่โถมใส่ร่างของถังเทียนทำให้ร่างของเขาสั่นเป็นเจ้าเข้า ขณะที่เลือดในตัวเขาก็ยังทะลักอย่างเจ็บปวด

เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธจนลืมตัว ดวงตาของเขาราวกับจะมีไฟพวยพุ่ง  เขาคำรามเหมือนเสือ

กระแสคลื่นรังสีกระบี่กระแทกใส่พายุกรวดแดงอย่างรุนแรง  พายุกรวดแดงพบกับศัตรูที่ดุร้ายยิ่งขึ้น

หน้าของเหออิงแดงสลับขาว  หลังจากพลังกระบี่โจมตีอย่างหนัก  แม้วาพวกเขาจะป้องกันไว้ได้  แต่พายุกรวดแดงก็ได้รับความเสียหายด้วย

บึ้ม!

พายุกรวดแดงแตกสลายสิ้นเชิง

‘ไม่....’

เขาต้องการคำรามร้องเสียงดัง  แต่เขาไม่มีเสียงภาพข้างหน้าเปลี่ยนเป็นขาวโพลน

กระแสรังสีกระบี่ที่สูญเสียการควบคุมกระจายไปทั่วทุกที่  ทำลายทุกอย่างที่ขวางทาง