ตอนที่ 33 เมฆ! ไอ้หัวขวด!

ตอนที่ 33 เมฆ! ไอ้หัวขวด!

“ทางนี้”

เรนที่วิ่งนำคนอื่น ๆ เขาจัดการพวกผู้ติดเชื้อที่ขวางทางด้วยปืนลูกซอง แต่ดูเหมือนว่าพวกผู้ติดเชื้อจะมีกันไม่จำกัด ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งวิ่งมารวมตัวกันที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน

“เรนเราแบบนี้มันยิ่งกว่าที่ถนน 404 อีก” ธันวาหันมาพูดกับเรน ก่อนจะทำการระเบิดหัวผู้ติดเชื้อตัวหนึ่ง

“พยายามอย่าให้โดนกัด” เรนหันไปเตือนคนอื่น ๆ ก่อน จะยิงใส่ผู้ติดเชื้ออีกตัวที่เข้ามาใกล้รินดา

รินดาไม่ได้ขอบคุณอะไร เธอเพียงเหวี่ยงค้อนลุยกับผู้ติดเชื้อตัวอื่น ๆ ต่อ แววตาของเธอนั้นน่าขนลุกมาก ราวกับว่าเธอต้องการระบายความแค้นในใจใส่พวกมัน

ซึ่งหลายครั้งที่หญิงสาวเกือบจะโดนกัดและคนอื่น ๆ ต้องช่วยเธอออกมา

“มาอยู่ใกล้ ๆ ฉันไว้” หลินพยายามเตือนรินดา เพราะรินดาไม่ห่วงตัวเองเลย

“ผู้กองเราใช้รถคันไหนหนีได้บ้าง” เรนหันไปตะโกนถาม

“รถด้านนั้น เมฆพวกนาย...ขับมารับพวกเราด้วย” ผู้กองเชนตอบคำถามของเรน ก่อนจะเห็นว่าที่รถตำรวจพวกเมฆและตำรวจอีกสองนายไปถึงที่นั่นกันแล้ว

เมฆจัดการขึ้นไปบนรถ เขาตะโกนบอกกับลีและเต้ว่า “ขึ้นมาเร็ว เราต้องออกไปจากที่นี่แล้ว”

ลีขึ้นไปนั่งในทันที เต้กำลังจะนั่ง เขาเปิดประตูข้างคนขับ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้

“เดียวก่อน กุญแจรถอยู่กับนายทั้งหมด เอากุญแจรถคุมขังมาให้ฉัน ฉันจะขับไปรับพวกผู้กองและคนอื่น ๆ” เต้ทวงถาม เพราะตอนวิ่งไปเอากุญแจมาเขาหยิบกุญแจรถคันอื่น ๆ มาด้วย

“กุญแจรถอย่างนั้นเหรอ” เมฆพูดขึ้นมาก่อนจะปากุญแจรถไปทางผู้ติดเชื้อฝูงใหญ่ในทันที

“แกจะทำอะไรวะ” ตำรวจเต้ตะโกนใส่ด้วยความไม่พอใจ

“พวกมันควรไปตายซะ” เมฆพูดจาตอบกลับด้วยเสียงที่ดังกว่า ก่อนจะขับรถออกไปในทันที โดยที่เต้ก็ยังไม่ทันได้ขึ้นไปนั่ง เต้ต้องถอยออกมาเพื่อไม่ให้โดนรถเฉี่ยวชน

“เมฆ! ไอ้หัวขวด!” เต้รู้แล้วว่าเมฆตั้งใจทั้งให้คนอื่น ๆ ตายมาตั้งแต่ต้น

เต้ไม่มีทางเลือก เขาใช้ปืนของตนเองยิงใส่พวกผู้ติดเชื้อหวังจะไปเอากุญแจดอกอื่น ๆ ที่เมฆพึ่งจะพาทิ้งไปเมื่อครู่

“เดี๋ยวก่อนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง” ผู้กองเชนที่ยิงผู้ติดเชื้อและพยายามวิ่งไปหาเมฆที่ขับรถมา แต่ความเร็วของเมฆนั้นรวดเร็วมาก ไม่มีทีท่าว่าจะชะลอรถเลยแม้แต่นิดเดียว

เรนหันกลับไปเพราะรูนิกลางสังหรณ์เตือนเขา ที่จริงไม่เตือนเรนก็เห็นว่าเมฆมันตั้งใจขับมาชนพวกเขาอยู่แล้ว

“หลบเร็ว!!!” เรนตะโกนเตือน ก่อนจะรีบกระโดดหลบ

ธันวาคว้าไอราและหลบออกไป รินดานั้นหันไปดึงหลินออกมาจากจุดที่รถจะชน ผู้กองเชนนั้นเห็นตั้งแต่แรก จึงหลบออกมาได้ก่อนแล้ว

แต่ว่าแม็คทหารหนุ่มที่อยู่หลังกลุ่ม เขามัวแต่หันไปยิงผู้ติดเชื้อทางด้านหลัง พอหันกลับมาก็โดนรถตำรวจที่ขับชนเข้าไปเต็ม ๆ ยังไม่หมดแค่นั้นร่างของแม็คโดนลากไปกับพื้นถึง 5 เมตร ก่อนจะหลุดออกมาจากใต้ท้องรถ

เมฆไม่มีความเห็นใจ แม้จะเสียดายที่ชนไม่โดนเรนเพื่อแก้แค้นให้กับเดฟเพื่อนรัก แต่เขาเชื่อว่าอีกไม่นานเรนและทุกคนที่นี่ก็ต้องตาย

“คุณบ้าไปแล้ว ชนทหารคนนั้นถ้ามีใครรู้เรื่องเข้า...” ลีร้องโวยวายด้วยความกลัว เมฆพึ่งขับรถชนทหารจนตายต่อหน้าต่อตา

“หุบปากซะไอ้ไก่อ่อน ไม่อย่างนั้นฉันจะเอากระสุนยัดปากแก” เมฆหันกลับไปด่าลีและเอาปืนจ่อเล็งไปที่ลีด้วย

เมื่อโดนปืนจ่อลีจึงหุบปากด้วยความกลัวในทันที ตอนนี้แววตาของเมฆนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าผู้ติดเชื้อด้านนอกนั่นซะอีก

เมฆไม่สนใจอะไรอีก เขาเหยียบคันเร่งต่อขับรถตำรวจชนผู้ติดเชื้ออีกหลายคน ด้วยความที่มันเป็นรถตำรวจจึงมีการเสริมกันชนหน้าและตัวถังให้แข็งแรงแถมเครื่องยนต์ของรถก็แรงมาก รถจึงชนผู้ติดเชื้อที่ขวางทางจนกระเด็นกระดอน ก่อนจะชนกับไม้กระดกกั้นรถพังเสียหายและขับออกไปจากลานจอดรถใต้ดินของสถานีตำรวจได้อย่างปลอดภัย

กลับมาที่เรนและคนอื่น ๆ พวกเขารู้สึกตกใจมากกับการกระทำของเมฆ เรนรีบมาดูแม็ค แต่ก็พบว่าแม็คนั้นไม่หายใจแล้วสภาพเขาเลวร้ายมาก แม็คตายคาที่ตั้งแต่โดนชนแล้ว

เรนถอดเอาแหวนพลังจากแม็คมาเก็บไว้ ก่อนจะยิงหัวแม็คทิ้งอย่างน้อยก็ช่วยไม่ให้เขากลายเป็นผู้ติดเชื้อ นี่คือสิ่งที่เรนจะพอทำได้

ตอนนั้นเองก็มีเสียงร้องดังขึ้นมาจากจุดที่มีรถจอดอยู่หลายคัน เสียงร้องมาจากเต้ เขาโดนผู้ติดเชื้อนับสิบ ๆ ตัวรุมกัด ขณะที่มือก็ถือกุญแจรถไว้ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะขับรถหรือเอากุญแจให้กับผู้กองเชน

สถานการณ์เลวร้ายลงอย่างสุดขีดผู้ติดเชื้อล้อมกลุ่มของเรนไว้ทั้งหมด

ตอนนั้นเรนก็ถามขึ้นมาว่า “มีรถคันอื่นอีกไหม”

“มี” ผู้กองเชนเอากุญแจออกมา มันเป็นรถเก๋งสองตอน รถตำรวจที่ผู้กองเชนใช้มันประจำ ตอนแรกผู้กองไม่ได้คิดถึงมัน เพราะเห็นว่าเมฆและตำรวจอีกสองไปถึงที่รถแล้ว จึงคิดว่าทั้งสามจะขับรถมารับพวกเขา

แต่ตอนนี้มันไม่เป็นอย่างที่คิดแล้ว

“วิ่งไปที่รถ” เรนบอกกับพวกเขา ขณะที่มือก็แบออกมาเผยให้เห็นหินพลังงานที่สลายหายไป

ทุกคนยังไม่เข้าใจการกระทำของเรน แต่พอเห็นแววตาของเรนที่เปลี่ยนไปพวกเขาก็เข้าใจในทันที เรนกำลังเอาจริงแล้ว

“สภาวะแรก จำลองพลัง!”

ร่างกายของเรนขยายใหญ่ขึ้นในทันที มันมากกว่าเดิมสองเท่าตัว เขาเหมือนมนุษย์ยักษ์ที่สูง 220 เชนติเมตร บังดีที่เรนนั้นใส่กางเกงวอร์มมันจึงขยายจนถึงขีดสุดแล้วไม่ขาด

เรนหันไปหยิบรั้วกั้นแถว ๆ นั้นมาเป็นอาวุธ ก่อนจะวิ่งเข้าใส่กลุ่มผู้ติดเชื้อที่ขวางทางไปยังรถเก๋งของผู้กองเชน

“ย้ากกก!” เรนออกแรงผลักพวกผู้ติดเชื้อจนกระเด็นกระดอน ตัวไหนที่ล่มลงเขาก็ใช้เท้ากระทืบจนหัวของผู้ติดเชื้อแหลก

“ไปเอารถ” เรนหันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มใหญ่ ปลุกให้คนอื่น ๆ ที่กำลังตะลึงอยู่ตื่นจากภวังค์ความตกใจ

“ได้” ผู้กองเชนที่แม้จะเคยเห็นสภาพแบบนี้ของเรนมาก่อน แต่ก็อดจะทึ่งไม่ได้ที่ได้เห็นแบบจะ ๆ เช่นนี้

พวกเขาทั้งหมดวิ่งตรงไปที่รถ โดยมีเรนคอยเคลียร์เส้นทางให้

ผู้กองเชนและคนอื่น ๆ ในที่สุดก็มาถึงรถเก๋งจนได้ เขารีบเข้าไปนั่ง คนที่เหลืออีก 4 คนก็เข้าไปอัดในรถทันที ทำให้ตอนนี้มีคนนั่งอยู่ในรถถึง 5 คน

“ทำไมเรนไม่เข้ามา” ไอราถามขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเรนนั้นวิ่งไปบวกกับผู้ติดเชื้อต่อแล้ว

“เขากำลังเปิดทางให้พวกเรา รีบขับตามออกไปเร็ว” อาจารย์หลินพูดขึ้นมา เธอรู้ว่ายิ่งพวกเขาอยู่นานก็ยิ่งทำให้เรนตกอยู่ในอันตราย

ผู้กองเชนรีบสตาร์ทรถและขับตามทางที่เรนกุยทางไว้ให้

“ตายซะ” เรนในตอนนี้กำลังบ้าคลั่ง เขาใช้หมัดต่อยใส่หัวของผู้ติดเชื้อราวกับไล่ทุบลูกโป่ง แต่ต่อให้เรนจะแข็งแกร่งและมีแรงจากหมัดมากแค่ไหนก็ยังไม่อาจจะจัดการผู้ติดเชื้อได้หมด

ผู้ติดเชื้อหลายร้อยเข้ามารุมใส่เรน ทำให้เรนนั้นยากจะขยับตัวโจมตีได้ พวกมันเริ่มกัดเรนตามตัวของเรน เรนรู้สึกเจ็บมากที่โดนกัด แต่ว่าในสภาวะแรก จำลองพลัง มันทำให้เนื้อและหนังของเรนเหนียวจึงยากจะฉีกออกได้ ผู้ติดเชื้อจังทำได้เพียงฝากรอยแผลเหมือนโดนมีดกรีดไว้กับตัวเรน

ถึงอย่างนั้นที่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย เพราะแผลเล็ก ๆ เหล่านี้จะทำให้เขาตายได้จากการเสียเลือดถ้ามันมีมากเกินไป

มีบางตัวกระโดดขึ้นไปบนหลังของเรนและพยายามจะกัดคอของเรน เรนรีบใช้มือจับหัวของมันและทุ่มลงไปใส่ผู้ติดเชื้อตัวอื่น ๆ เขาต้องระวัง โดยเฉพาะที่คอ ถ้าโดนกัดเส้นเลือดใหญ่จะอันตรายมาก

“เรนแย่แล้ว” หลินเห็นดังนั้นก็โผล่หัวออกไปนอกรถและเริ่มยิงใส่ผู้ติดเชื้อหวังจะช่วยเรน แต่มันกลับเป็นการไปดึงดูดความสนใจจากผู้ติดเชื้อตัวอื่น ๆ ให้เข้ามาโจมตีรถของพวกเขา

“ไปรีบออกไป” เสียงของเรนดังขึ้นมา

ขณะที่เข้าตาจนตอนนั้นสายตาของเรนก็เหลือบไปเห็นไม้กระดกกั้นรถที่ก่อนหน้านั้นเมฆชนจนมันหลุดออกมา เรนหยิบมันขึ้นมาทันที

ถึงแม้ว่าไม้กระดกกั้นรถจะใหญ่ แต่พอเรนถือสองมือเขาก็เหมือนมีเป็นไม้เบสบอลที่มีขนาดใหญ่มากขึ้นมาเล็กน้อยเท่านั้น

“มาสิวะ!!!” เรนตะโกนใส่ผู้ติดเชื้อด้วยความบ้าคลั่งพร้อมกับใช้ไม้ในมือฟาดใส่ผู้ติดเชื้อ

ปัง!

พวกตัวแรก ๆ ที่โดนนั้นศีรษะแหลกในทันที ส่วนตัวอื่น ๆ ถ้าไม่คอหักก็โดนแรงเหวี่ยงของไม้จนไปนอนกองที่พื้นด้านหนึ่ง ทำให้เรนมีช่องว่างในการสู้อีกครั้ง เรนเหวี่ยงไม้ในมือฟาดใส่ตัวของผู้ติดเชื้อต่อไป ผู้ติดเชื้อที่เข้ามาใกล้ตายลงไปเป็นจำนวนมากและเปิดทางให้รถตำรวจของผู้กองขับออกไปจากลานจอดรถใต้ดินได้สำเร็จ

เรนวิ่งตามไปซัดใส่ผู้ติดเชื้อที่ไล่ตามพวกเขามาพร้อมกันนั้นเรนก็ไม่ลืมที่จะเก็บของที่ออกมาจากตัวของผู้ติดเชื้อมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นเหรียญทอง หินพลังงานและของอื่นจำนวนมากที่ปรากฏขึ้นมาในการต่อสู้ครั้งนี้

“ขับต่อไป” เรนตะโกนบอก ก่อนจะวิ่งรถไปคอยใช้ไม้ไล่ทุบหัวพวกผู้ติดเชื้อที่เข้ามาใส่กระโจนใส่รถ จนรถออกไปนอกรั้วของสถานีตำรวจ

จากนั้นเรนก็ปาไม้ใส่ผู้ติดเชื้อเป็นครั้งสุดท้ายจนไม้เสียงเข้าไปกลางอกของพวกมันและเขาก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคารถตำรวจที่ผู้กองเชนขับอยู่ มือทั้งสองเกาะแน่น ผู้กองเชนเห็นว่าเรนขึ้นมาเกาะบนหลังคาได้อย่างปลอดภัยแล้วเขาก็เหยียบคันเร่ง เร่งเครื่องเต็มที่เพื่อสลัดพวกผู้ติดเชื้อที่ยังคงวิ่งตามมาด้านหลัง

เรนเกาะอยู่บนหลังคาแน่น เขายังไม่อาจจะคลายสภาวะจำลองพลังออกได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะอ่อนแรงไปชั่วขณะในทันที

“พวกมันยังตามไม่เลิกจริง ๆ” เรนมองดูผู้ติดเชื้อที่วิ่งตามมาในความมืด ก่อนที่รถจะทิ้งระยะห่างจากพวกมันมากขึ้นเรื่อย ๆ และก็มองไม่เห็นผู้ติดเชื้อเหล่านั้นอีก