ตอนที่ 31 ทักษะของข้าไม่ได้อ่อนแอกว่าคนอื่น
ก่อนที่ จู ชวนเฟิง จะพูดจบประโยค สีหน้าของ เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไป
แผนการของพวกเขาคือไม่ได้เป็นเช่นนี้
พัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่?
พวกเขาไม่รู้ว่าโจวชูจะทำได้หรือไม่ แต่ช่างตีเหล็กฝึกหัดภายใต้พวกเขาทำไม่ได้อย่างแน่นอน!
ช่างเป็นเรื่องตลก ถ้าช่างตีเหล็กฝึกหัดสามารถพัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่ได้ ทำไมพวกเขาถึงต้องสู้กับโจวชู?
พวกเขาอิจฉา โจวชู ที่ไปถึงสวรรค์ในก้าวเดียว แต่ท้ายที่สุด พวกเขากำลังอยากได้สูตรลับของดาบแหวนร้อยชั้น
ท้ายที่สุด ดาบพยัคฆ์ก็ถูกยึดครองโดยกองทัพพยัคฆ์ ดังนั้นผลประโยชน์จึงมีจำกัด แต่ดาบแหวนร้อยชั้นสามารถมอบให้กับกองทัพพิทักษ์อาณาจักรทั้งหมดได้!
แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะชนะ
"อะไร? พวกเจ้าทุกคนกำลังสงสัยการตัดสินใจของข้าอยู่หรือเปล่า?” จู ชวนเฟิง กล่าวอย่างเย็นชา
เสี่ยว จงสุ่ย ป้องมือของเขาและพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “ปรมาจารย์ จู หากทั้งสองฝ่ายไม่สามารถสร้างอาวุธมาตรฐานใหม่ได้เราควรทำยังไงเพื่อตัดสินว่าใครชนะและใครแพ้?”
“ถ้าไม่มีใครสร้างมันขึ้นมาได้ ก็ถือว่าข้าแพ้ไปแล้ว” โจว ชูกล่าวก่อนที่ จู ชวนเฟิง จะพูดอะไร
“ยังไงก็ตาม ปรมาจารย์ จู ผู้ดูแลเสี่ยว และคนอื่นๆ ไม่รู้เรื่องนี้ แต่เจ้าเป็นช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ เจ้าควรรู้ว่าการพัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย จะไม่สำเร็จภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง”
“แม้จะมีเวลาสองสามวันก็ยังไม่แน่นอนเลย ดังนั้นเราควรขยายเวลาสำหรับการแข่งขันครั้งนี้หรือไม่?”
โจวชูกังวลว่าเขาจะไม่สามารถหาโอกาสที่จะถ่วงเวลาได้ แต่ตอนนี้เขาได้รับข้อแก้ตัวแล้ว
“ข้ารู้เรื่องนี้” จู ชวนเฟิง พยักหน้า การตีอาวุธไม่ง่ายเหมือนการตีโลหะ เป็นเรื่องปกติที่จะใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาอาวุธใหม่
ตอนนี้มันเป็นเพียงการแข่งขัน และไม่มีข้อกำหนดมากมาย ถึงกระนั้น การพัฒนาอาวุธใหม่ก็ไม่สามารถทำได้ในระยะเวลาอันสั้น
“แต่เนื่องจากนี่คือการแข่งขัน มันไม่สามารถเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดได้ ขีด จำกัด คือสิบวัน เจ้ามีข้อโต้แย้งใด ๆ หรือไม่”
"สิบวัน?" โจวชู คำนวณในใจของเขา ภายในสิบวัน เขาควรจะสามารถบรรลุขีดจำกัดของ ดาบแหวนร้อยชั้น
“เอาล่ะ สิบวันก็พอแล้ว!” โจว ชูกล่าว
เมื่อเห็นว่า โจวชู และปรมาจารย์ จู จัดการเรื่องนี้แล้ว เสี่ยว จงสุ่ย และ หลี่หงหยวน รู้สึกขมขื่น
ยังไงก็ตาม พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะหักล้างคำพูดปรมาจารย์ จู
จู ชวนเฟิง จ้องไปที่ โจวชู และพูดอย่างเย็นชาว่า “การแข่งขันนี้เป็นการแข่งขันระหว่างพวกเจ้า เพื่อป้องกันไม่ให้ใครขอความช่วยเหลือจากบุคคลภายนอก จึงไม่มีใครได้ออกจากที่นี่ไปอีกสิบวัน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
ยิ่งแก่ยิ่งฉลาด เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ คิด พวกเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้
ถูกตัอง พวกเขาสามารถขอความช่วยเหลือจากภายนอกได้ใช่ไหม
ดวงตาของ เสี่ยว จงสุ่ย เป็นประกาย เขาคิดแผนไว้เป็นชุดแล้ว เขาต้องการหาวิธีพัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่ จะดีจะร้ายก็ไม่สำคัญ จากนั้นเขาก็จะส่งต่อสูตรให้ช่างตีเหล็กฝึกหัดของเขาเอง…
เขาไม่เชื่อว่า โจวชู ซึ่งเป็นเพียงแค่ ช่างตีเหล็กฝึกหัด จะสามารถพัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่ได้ภายในสิบวัน!
ดังนั้น ตราบใดที่พวกเขาสร้างมันได้ พวกเขาจะชนะแน่นอน…
เสี่ยว จงสุ่ย และ หลี่หงหยวน มองหน้ากันและเห็นรอยยิ้มบนริมฝีปากของกันและกัน พวกเขารู้สึกมั่นใจที่จะชนะ!
“ไม่มีปัญหาที่จะไม่ออกไปจากที่นี่” โจวชูกล่าวด้วยเสียงต่ำ “แต่ข้าต้องการวัสดุโลหะเพียงพอสำหรับการทดสอบ!”
"แน่นอน." จู ชวนเฟิง พยักหน้า “ถ้าไม่มีคำถามอื่น ให้ทำสัญญากับ ผู้ดูแลเสี่ยว”
"ยอดเยี่ยม!" เซียวจงสุ่ยพูดเสียงดัง เมื่อพวกเขาลงนามในสัญญา มันจะไร้ประโยชน์แม้ว่า โจวชู ต้องการกลับคำของเขา ดาบแหวนร้อยชั้นจะเป็นของพวกเขา!
“เฒ่าโจว ข้ามาแล้ว!”
เซียวจงสุ่ยกำลังทำสัญญา จู่ๆ ประตูก็เปิดออก และซุนกงผิงรีบเข้ามา
โจวชู กลอกตา เจ้ามาทำอะไร เจ้าไม่คิดว่าเจ้ามาช้าไปหน่อยเหรอ?
“เฒ่าโจว คราวนี้เจ้าโทษข้าไม่ได้ องค์หญิงไปปฏิบัติภารกิจตามพระราชกฤษฎีกา ข้าไม่สามารถทำอะไรกับมันได้”
ซุนกงผิงเพิกเฉยต่อทุกคนและพูดเสียงดังว่า “แต่ไม่ต้องกังวล ข้าจะช่วยตัดสินให้เจ้า แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่กล้าเล่นกลอะไร!”
สายตาของซุนกงผิงกวาดสายตาไปทั่วเซี่ยวจงสุ่ยและคนอื่นๆ หยุดชั่วครู่ที่จู ชวนเฟิง แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จัก จู ชวนเฟิง
ลองคิดดู แม้ว่าซุนกงผิงจะมาจากครอบครัวที่ไม่ธรรมดา แต่เขาก็ยังเด็กเกินไป
ในฐานะช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จู ชวนเฟิง ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กเช่นซุนกงผิง
ผู้อาวุโสของซุนกงผิงอาจรู้จัก จู ชวนเฟิง
จู ชวนเฟิง ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ ซุน กงผิง อย่างจริงจัง เขาเป็นเพียงนักสู้ระดับเก้า ในชีวิตของเขา จู ชวนเฟิง ได้เห็นนักสู้ระดับสูงกว่านี้นับไม่ถ่วน ตอนนี้ถ้าเขาเอาจริงกับเขาก็สามารถต่อสู้กับนักสู้ระดับที่หกได้ ส่วนที่เหลือ…
“เจ้าสองคนอยู่ที่นี่และดู อย่าให้ใครโกง ข้าจะกลับมาอีกสิบวันต่อมา”
สัญญาได้รับการลงนาม โดยธรรมชาติแล้ว จู ชวนเฟิง จะไม่รออยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบวัน เขาทิ้งเด็กสองคนไว้ข้างหลังเพื่อดูแลและออกจากโรงหลอมที่ 78
“ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? เขาดูน่ากลัวมาก” ซุนกงผิงกล่าวอย่างไม่พอใจขณะมองดูจู ชวนเฟิงหายตัวไป
“ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จู ชวนเฟิง” โจวชู ยกนิ้วให้ เจ้ายอดเยี่ยมมากที่พูดแบบนั้นเกี่ยวกับช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ
"อะไร? ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ?“ซุนกงผิงจ้องมองเขา”ทำไมไม่บอกก่อนหน้านี้!
“ปรมาจารย์ จู รอข้าด้วย!” ซุนกงผิงลุกขึ้นและไล่ตามเขา “ปรมาจารย์ จู ท่านช่วยข้าสร้างอาวุธได้ไหม…”
ซุนกงผิงตะโกนขณะไล่ตาม จู ชวนเฟิง โจวชู พูดไม่ออก เกิดอะไรขึ้นกับการช่วยตัดสินให้ข้า
“ผู้ดูแลโจว ปรมาจารย์จูเห็นสัญญา มันมีผลแน่นอน” เสี่ยว จงสุ่ย ยกสัญญาที่ทั้งสองฝ่ายได้ลงนามและยิ้ม “การแข่งขันของเราเริ่มขึ้นแล้ว”
“มันเริ่มนานแล้วไม่ใช่เหรอ?” โจวชูพ่นลมหายใจ “เตาหลอม ค้อนทุบ วัสดุโลหะ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เล่นกลอะไร!”
"ไม่ต้องกังวล. เราไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น“หลี่หงหยวนกล่าว”เรามีวัตถุดิบเพียงพอ ผู้ดูแลโจว ถ้าตอนนั้นเจ้าไม่สามารถสร้างอาวุธมาตรฐานใหม่ได้ อย่าโทษโรงหลอมที่ 78 ที่ไม่ได้จัดหาวัสดุที่ดีมาให้”
“การอ้างถึงเจ้า ข้า โจว ชู ไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น” โจว ชูกล่าวอย่างเย็นชา
“ฮ่าฮ่า…” หลี่หงหยวนหัวเราะ “ดังนั้น เราจะไม่ชะลอการพัฒนาอาวุธใหม่ของเจ้า เราจะกลับมาในอีกสิบวัน หวังว่าเราจะได้ยินข่าวดี”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขา เสี่ยว จงสุ่ย และคนอื่นๆ ก็มองหน้ากัน และทุกคนก็หัวเราะกันดังลั่น
หัวเราะ หัวเราะ ข้าหวังว่าเจ้าจะยังคงหัวเราะได้เมื่อถึงเวลา โจวชูเม้มริมฝีปากของเขา จากหางตาของเขา เขาเห็นซุนกงผิงกลับมาอย่างเศร้าใจ
“เจ้าดูปฏิเสธมาใช้หรือป่าว” โจว ชูกล่าว เขารู้ว่า จู ชวนเฟิง จะไม่ช่วย ซุน กงผิง ในการสร้างอาวุธ เห็นได้ชัดว่าปรมาจารย์ จู ไม่ใช่คนที่ง่ายที่จะรับมือ
ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ การสร้างอาวุธที่ใช้โดยนักสู้ระดับเก้านั้นไม่คุ้มกับเวลาของเขา
“หืม แค่ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ? ไม่ช้าก็เร็วข้าจะกลายเป็นปรมาจารย์ระดับสาม! เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะต้องขอให้ข้าใช้อาวุธของเขา!” ซุนกงผิงกล่าวอย่างไม่พอใจ
“ตกลง ขอให้เจ้าทำสำเร็จ” โจวชู ตอบอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่า ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จะไม่แข็งแกร่งเท่ากับปรมาจารย์ระดับสาม แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จะก้มหัวให้ปรมาจารย์ระดับสาม
มีความเป็นไปได้เล็กน้อยที่ ช่างตีเหล็กผู้เชียวชาญ จะสนใจเมื่อเป็นนักสู้ระดับสอง นักสู้ระดับหนึ่งจะเพิ่มความเป็นไปได้
ยังไงก็ตาม เห็นได้ชัดว่าซุนกงผิงมีเหตุผลมากกว่า เขาไม่ได้ฝันที่จะเป็นระดับหนึ่ง
“การแข่งขันของเราจะคงอยู่เป็นเวลาสิบวัน เจ้าต้องการที่จะอยู่ที่นี่หรือเจ้าต้องการที่จะกลับมาหลังจากสิบวันเหมือนคนเหล่านั้น”
โจวชูมองไปรอบๆ เด็กชายสองคนที่ จู ชวนเฟิง ทิ้งไว้ข้างหลังเห็นได้ชัดว่าไม่มีเจตนาจะพูดคุยกับเขา ช่างตีเหล็กฝึกหัดคนอื่นๆ ไม่คุยกับโจวชูเช่นกัน
ตอนนี้พวกเขาเป็นคู่แข่งกัน
ซุนกงผิงยังมองดูผู้คนรอบตัวเขา “ข้าเป็นคนไม่ซื่อสัตย์อย่างนั้นเหรอ? ข้าบอกว่าข้าจะช่วยเจ้าตัดสิน แน่นอน ข้าจะอยู่ที่นี่!
“ถ้าข้าไปใครจะปกป้องเจ้า? พวกคนเหล่านี้ดูไม่น่ารัก มันไม่ปลอดภัยสำหรับเจ้าที่จะอยู่คนเดียว
“ข้าเต็มใจอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบวัน”
ช่างตีเหล็กฝึกหัดโกรธแต่ไม่กล้าพูด แต่เด็กๆของ จู ชวนเฟิง ไม่กลัวซุนกงผิงและจ้องมองเขา
“แล้วสำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ล่ะ?” โจว ชูถาม
นี่ไม่ใช่แค่วันหรือสองวัน การแข่งขันนี้จะกินเวลาสิบวัน
โจวชู ไม่ต้องการให้ ซุน กงผิง ถูกลงโทษเพราะเขา
ซุนกงผิงโบกมือและพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ไม่เป็นไร ข้าออกไปสืบสวนคดี ไม่เป็นไรถ้าข้าไม่กลับไปครึ่งเดือน”
นี้ทำงาน? โจวชู รู้สึกอิจฉาหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขาเป็นผู้ดูแลโรงหลอม แต่เขาไม่มีอิสระมากนัก ชีวิตของผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ดีมาก?
พวกเขาไม่ต้องอยู่ในที่ทำงานและมีเงินเดือนสูงเช่นนี้ พวกเขาดูไม่ยุ่งด้วยซ้ำ งานนี้ช่างยอดเยี่ยมเกินไป
“สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ยังรับสมัครคนอยู่หรือเปล่า” โจว ชูถาม
"อะไร? เจ้าคิดจะมาที่สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์หรือไม่? ไม่มีทาง! เจ้าควรหลอมสร้างอาวุธ สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ของเราต้องการแค่นักสู้ที่มีระดับเท่านั้น ถ้าเจ้าไปที่สำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ด้วยแขนและขาที่ผอมแห้งของเจ้า เจ้าจะจับคนหรือคนอื่นจะจับเจ้าแทน?” ซุนกงผิงมองไปที่โจวชูอย่างดูถูก
โจวชู กลอกตา ถ้าข้าไม่กลัวเปิดเผย ข้าสามารถตบเจ้าลงพื้นได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว เจ้ากล้าดียังไงถึงดูถูกข้า
ถ้าสำนักผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องการ ข้าก็ไม่อยากไป!
โจวชูเพียงถาม เขาทำได้ดีทีเดียวในแผนกหลอมอาวุธ และเขาไม่มีความตั้งใจที่จะหางานอื่นทำ
"ทำตามที่เจ้าต้องการข้าจะไปทำงาน” โจวชู ม้วนแขนเสื้อขึ้น
“เฒ่าโจว เจ้าเล่นใหญ่ในครั้งนี้ หากเจ้าแพ้ เจ้าต้องมอบดาบแหวนร้อยชั้น เจ้ารู้คุณค่าของสูตรลับของดาบแหวนร้อยชั้นหรือไม่?”
“ข้าเป็นมืออาชีพ คิดว่าข้าไม่รู้เหรอ?” โจวชู ตระหนักดีถึงผลกำไรที่ได้เป็นเจ้าของสิทธิบัตร
“เจ้ารู้แต่ก็ยังกล้าที่จะทำเช่นนี้ เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าสามารถสร้างอาวุธมาตรฐานใหม่ได้” ซุน กงผิง กล่าว
แม้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีการตีอาวุธ แต่เขารู้ว่าการพัฒนาอาวุธมาตรฐานใหม่นั้นยากเพียงใด
“ผู้ตรวจการศักดิ์สิทธิ์ซุน ข้าเพิ่งบอกว่าข้าเป็นมืออาชีพ!
“มืออาชีพไม่เคยทำอะไรที่ไม่แน่ใจ
“ข้า โจวชู ไม่เคยอ่อนแอกว่าคนอื่นในการตีเหล็ก!”
ฝากติดตามเพจ "นักแปลลูกอ่อน" ด้วยนะครับ ผิดพลาดประการใดเม้นบอกกันได้นะครับ จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น
