ตอนที่แล้วตอนที่ 18-30 ช่วยไม่ได้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 18-32 หัวใจยมโลก

ตอนที่ 18-31 พระยายมราช


จากรัศมีอย่างเดียวลินลี่ย์บอกได้อย่างชัดเจนว่าสตรีชุดเงินที่อยู่ต่อหน้าเขาก็คืออสรพิษเก้าหัวนั่นเอง  ส่วนคนอื่นก็คือสามีและลูกๆ ทั้งเก้าของนางที่กลายร่างเป็นมนุษย์

“อาร์เธอร์มหาเทพยังไม่กลับมาอีกหรือ?” อสรพิษเงินเจนนาเวย์กล่าว

อาร์เธอร์ส่ายศีรษะ “ยังไม่มา, บิลลี่ย์ได้รับผลสิ้นหวังและยังรอมหาเทพอยู่เช่นกัน อย่างไรก็ตามมหาเทพคงจะรู้ว่าบิลลี่ย์ได้รับผลสิ้นหวังและคงจะมาในอีกไม่ช้า”  ลินลี่ย์และบีบีเมื่อได้ยินเช่นนี้ไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่อดทนและรอคอยอยู่ด้านหนึ่งอย่างกระวนกระวาย

“ลินลี่ย์” บิลลี่ย์เดินเข้ามาหาและกระซิบบอก “เจ้ารีบจากไปเป็นดีที่สุด”

“เอ๋?” ลินลี่ย์เงยหน้ามองเขา

“บิลลี่ย์, ในเมื่อเขาไม่ยินดีจะจากไป  ทำไมต้องเข้าไปยุ่งในธุระที่ไม่ใช่ของเจ้าด้วย?”  เจนนาเวย์อสรพิษเงินแค่นเสียง

บิลลี่ย์ไม่ใส่ใจอสรพิษเงิน  เขายังคงพูดต่อ  “ลินลี่ย์! เจนนาเวย์นี้สนิทกับมหาเทพและเมื่อมหาเทพนี้ต้องการฆ่าใครสักคน..มหาเทพจะลงมือโดยไม่พูดเป็นครั้งที่สอง ไม่มีใครขัดขืนประสงค์ของมหาเทพได้” บิลลี่ย์เรียนรู้เรื่องของพระยายมมามากจากอาร์เธอร์

ลินลี่ย์ขมวดคิ้วขณะที่เขาชำเลืองมองอสรพิษเงินเจนนาเวย์

สตรีชุดเขียวคนหนึ่งหัวเราะเย็นชา  “ตอนนี้เจ้าตื่นเต้นแล้วหรือ?  ข้าจะบอกเรื่องนี้ให้ก็ได้  เจ้าไม่มีทางหนีไปได้!  มหาเทพจะมาถึงโดยเร็ว...และตอนนั้น ตราบใดที่เจ้าอยู่ในยมโลกมหาเทพก็สามารถค้นหาและฆ่าเจ้าทั้งสองได้อย่างง่ายดาย!  เจ้าบังอาจฆ่าพี่สาวของข้า..ฮึ!”

พี่น้องงูเขียวทั้งเก้าต่างโกรธกันทั้งหมด  แต่พวกเขาลิ้มลองพลังของลินลี่ย์และบีบีมาแล้ว

“พวกเจ้าบ่นเหลวไหลอะไรกัน?”  บีบีสบถพึมพำเบาๆ

“บีบี! ไม่ต้องสนใจพวกเขา  เราแค่รออยู่ตรงนี้”  ลินลี่ย์บอกทางใจ และจากนั้นเขากับบีบีเดินไปอยู่ที่สนามหญ้าห่างไกลซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีดอกไม้รอการกลับมาของมหาเทพ

ลินลี่ย์เห็นว่าในระยะไกล งูสองสามีภรรยาและลูกๆทั้งเก้าปรึกษากันเบาๆ และมองมาทางลินลี่ย์และบีบี ขณะที่บิลลี่ย์และอาร์เธอร์แค่ยืนอยู่กับที่เงียบๆ  เห็นได้ชัดว่าลินลี่ย์และบีบีไม่ฟังคำตักเตือนของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นพวกเขาทุกคนได้แต่รอคอยการกลับมาของมหาเทพ

ในพริบตาผ่านไปสามชั่วโมง

“มหาเทพยังไม่กลับมา” บีบีคุยทางใจอย่างเหลืออด “มหาเทพจะทำอะไรกันแน่?”

“เจ้ากับข้าไม่มีทางเข้าใจความคิดของมหาเทพแน่”  ลินลี่ย์รออยู่สามชั่วโมงและเขารู้สึกกระวนกระวายเช่นกัน  “บีบี! ตัดสินจากสิ่งที่อสรพิษเงินเจนนาเวย์พูดความสัมพันธ์ของนางกับมหาเทพนับว่าดีเยี่ยม บอกข้าซิ..มหาเทพจะไม่ยินดีช่วยเราเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า?”

บีบีมองลินลี่ย์

บีบีมีความทรงจำเกี่ยวกับอาการกระวนกระวายของลินลี่ย์น้อยมาก  แต่เดี๋ยวนี้บีบีรู้สึกได้ว่าลินลี่ย์กระวนกระวายมากขนาดไหน

“พี่ใหญ่!  มหาเทพจะต้องช่วยเราแน่นอน  ช่วยแน่” บีบีตอบกลับ

ลินลี่ย์สูดหายใจลึก และรู้สึกสงบลงเล็กน้อย

“ลินลี่ย์!”ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้น ลินลี่ย์หันไปมองและเห็นอาร์เธอร์บินเข้ามาหา  ขณะที่เขามองดูลินลี่ย์เขาอดลอบส่ายศีรษะไม่ได้ขณะพูดอย่างจริงจัง “มหาเทพเพิ่งบอกข้าและสั่งให้ข้านำเจ้ากับบิลลี่ย์เข้าตำหนักมหาเทพ  มหาเทพจะกลับมาในไม่ช้า”

ลินลี่ย์ตาเป็นประกายทันที

“มหาเทพกลับมาแล้วหรือ?” ลินลี่ย์รู้สึเหมือนกับว่าหัวใจแทบกระดอนออกมาจากอก

“ตามข้าเข้ามา” อาร์เธอร์เตือนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เจ้าต้องจำเอาไว้ให้ดี ตอนนี้อารมณ์ของมหาเทพไม่ค่อยดี  ถ้ามหาเทพพอใจเจ้า  เจ้าอาจได้รับการปฏิบัติอย่างดี  แต่ถ้ามหาเทพไม่พอใจเจ้า..เจ้าอาจตายในชั่วหัวใจเต้นครั้งเดียว ดังนั้นเจ้ากับบีบีอย่ากระทำการที่ไม่สุภาพแม้แต่น้อยจะดีกว่า”

ลินลี่ย์รีบพยักหน้า “เข้าใจแล้ว”

“ข้าจะไม่โกรธมหาเทพ” บีบีรีบพูดเช่นกัน บีบีรู้ดีว่าเมื่อถึงจุดนี้พวกเขาไม่สามารถทำผิดได้แม้แต่น้อย

ลินลี่ย์สามารถบอกได้จากคำพูดของอาร์เธอร์..ว่าพระยายมราชเป็นคนที่มีนิสัยประหลาดอาจฆ่าคนได้โดยไม่มีเหตุผลแม้แต่น้อย เป็นเรื่องยากมากที่จะรับมือกับคนประเภทนี้  บางครั้ง.. คนเราอาจตายได้โดยไม่รู้เหตุผล

อาร์เธอร์มองลินลี่ย์และบีบี  เขาได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

อาร์เธอร์รู้ดีว่าอสรพิษเงินเจนนาเวย์มีความสนิทกับมหาเทพ  เมื่อเจนนาเวย์กล่าวโทษลินลี่ย์มีความเป็นไปได้มากว่ามหาเทพจะฆ่าลินลี่ย์และบีบีโดยไม่ให้โอกาสพวกเขาพูด

“ไปกันเถอะ” อาร์เธอร์บินนำไปทันที ขณะที่ลินลี่ย์และบีบีติดตามอยู่ด้านหลัง บิลลี่ย์กำลังรออยู่กลางอากาศ ทั้งสี่คนสมทบรวมกันแล้วเริ่มบินตรงไปยังที่ตำหนักที่ลอยอยู่บนยอดภูเขาสิ้นหวัง  ประตูของตำหนักเปิด ขณะที่งูทองยักษ์,อสรพิษเงินและลูกๆ พวกเขาเข้าไปเรียบร้อยแล้ว

ตำหนักถูกสร้างด้วยวัสดุสีม่วงเข้ม  และมีโครงร่างค่อยๆแผ่รัศมีเย็นออกมาจากในตำหนัก

“ตามข้ามาอย่าขัดขืนแม้แต่น้อย” อาร์เธอร์พูดเสียงเบา

“เข้าใจแล้ว” ลินลี่ย์กล่าว

“ไม่ต้องห่วง” บิลลี่ย์ค่อนข้างกังวลเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบพระยายมราช

ลินลี่ย์ บีบีและบิลลี่ย์ตามอาร์เธอร์ไปในทันทีผ่านแท่นข้างหน้าเข้าไปในตำหนัก  ลินลี่ย์บีบีและบิลลี่ย์ไม่กล้าเงยหน้ามองเพราะกลัวพระยายมจะโกรธ

“พี่ใหญ่, รัศมีของตำหนักนี้ข่มขวัญจริงๆ”  บีบีคุยทางใจ

ขณะนั้นเองอาร์เธอร์คุกเข่าและกล่าว “คารวะท่านมหาเทพ!”

“ข้าขอคารวะท่านมหาเทพ!”  ลินลี่ย์ บีบีและบิลลี่ย์ทุกคนคุกเข่าด้วยเช่นกันหลังจากเข้ามาในตำหนัก ทั้งสามคนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากมหาเทพ  หรือพูดให้ถูก...การมองมหาเทพโดยไม่ได้รับอนุญาตถือเป็นการเสียมารยาทมาก  โดยปกติลินลี่ย์ไม่กล้าทำเช่นนั้น

ในขณะนี้เอง...

“ข้าแต่มหาเทพ!”  เสียงเศร้าสร้อยเสียงหนึ่งดังขึ้น  “ทีน่าตายเสียแล้วเป็นเพราะเจ้าคนที่ชื่อบีบี เขาเป็นคนฆ่านาง  บีบีผู้นั้นต้องการจะฆ่าข้าด้วยเช่นกัน  ถ้าไม่ใช่เพาะมหาเทพแห่งชีวิตเข้ามาแทรกแซงแล้วข้าอาจไม่มีทางได้พบกับท่านอีก ท่านช่วยล้างแค้นให้ทีน่าด้วย ท่านมหาเทพ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลินลี่ย์รู้สึกใจสั่นสะท้าน

อย่างนั้นอสรพิษเงินฟ้องร้องกล่าวโทษจริงๆ

“แม่มันเถอะ, ข้าอยากจะฆ่านางจริงๆ!”  บีบีคุยทางใจ  “พี่ใหญ่!  อสรพิษเงินเก้าหัวทำให้ข้ารู้สึกหงุดหงิด”

“บีบี!  ฟังมหาเทพพูดก่อน”  ลินลี่ย์ยังคงคุกเข่าอยู่กับที่

“เจน!” เสียงเยือกเย็นดังมาจากข้างบน “ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง”

ลินลี่ย์และบีบีเมื่อได้ยินเสียงนี้ตะลึงกันทั้งคู่

พระยายมเป็นสตรี?

“เจ้าทั้งสามคนเงยหน้าขึ้น”  เสียงเย็นชาดังก้องทั้งตำหนัก  ถึงตอนนี้ลินลี่ย์บีบีและบิลลี่ย์จึงกล้าเงยหน้าขึ้นตอนนี้เองลินลี่ย์พบว่าสภาพภายในตำหนักมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีเสาค้ำลินลี่ย์กวาดตามองเงยหน้าจนเห็นพระยายมนั่งอยู่บนบัลลังก์ของนาง!

บัลลังก์ที่สีดำสนิท

บนบัลลังก์นั่งไว้ด้วยสตรีชุดม่วงยาวนางหนึ่งชุดยาวสีม่วงปักลายไม้เถาและอสรพิษเงิน พระยายมผู้นี้มีผมยาวสีแดงดวงตาคมประณีตที่ดูราวกับมีสายฟ้าอยู่ภายในซึ่งทำให้ลินลี่ย์หัวใจสะท้าน

ทันทีที่ลินลี่ย์เห็นหน้าของมหาเทพ เขาถึงกับตกตะลึง

บีบีก็ตกตะลึงเช่นกัน

บิลลี่ย์ก็ตะลึงเช่นกัน

“ท่าน...” บีบีไม่รู้จะพูดอะไรดี

“ตกใจอะไรกันนักหนาเล่า?” เสียงเย็นชาดังขึ้น

ลินลี่ย์ บิลลี่ย์และบีบีพูดไม่ออกอยู่ชั่วขณะหนึ่ง  พระยายมผู้นี้ลักษณะใบหน้านางก็คือหญิงงามผมแดงที่เป็นผู้จัดการโรงแรมสิ้นหวังที่อยู่เชิงเขาสิ้นหวังนั่นเอง!  แม้แต่ดวงตาของนางก็เหมือนกัน  ลินลี่ย์และอีกสองคนรู้ได้ทันทีว่า...มหาเทพผู้นี้เป็นเจ้าของโรงแรม!

“พระยายม...คือผู้จัดการโรงแรมสิ้นหวัง?”  ลินลี่ย์รู้สึกศีรษะมึนชา

มหาเทพเปิดกิจการโรงแรมจริงๆหรือ?

“ฮ่าฮ่า...”  พระยายมหัวเราะด้วยความพอใจ “เห็นหน้าพวกเจ้าแล้วทำให้ข้ารู้สึกสบายใจจริงๆ  แน่นอนว่าเป็นเวลานานนับปีไม่ถ้วนแล้วข้าอยู่ที่โรงแรมสิ้นหวังมองดูพวกเจ้าเข้ามาทีละคนๆ เพื่อแสวงหาผลสิ้นหวัง  ข้าเห็นพวกเจ้าทุกคนเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแล้วมันน่าสนใจมากจริงๆ  แต่สิ่งที่ทำให้ข้ามีความสุขก็คือ ในเวลานี้!  ดูหน้าของพวกเจ้าสิ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ลินลี่ย์และอีกสองคนตะลึงเช่นกัน

พระยายม..ชอบทำตัวแบบนี้หรือ?

นางตั้งใจสร้างเรื่องราวของผลสิ้นหวังดึงดูดยอดฝีมือจากยมโลกให้เดินทางมาที่นี่  ขณะที่นางเอง ผู้เป็นมหาเทพเปิดกิจการโรงแรมและเป็นผู้จัดการมองดูผู้คนๆแล้วคนเล่าเดินเข้าสู่หายนะ

“พระยายม..ไม่มีอะไรที่ดีกว่านี้จะทำหรือ?”  ลินลี่ย์พูดกับตนเอง

แต่แน่นอนว่าพระยายมก็มีชีวิตอมตะ เรื่องราวของผลสิ้นหวังไม่มีอะไรมากกว่าการละเล่นของพระยายม และพระยายมจะมานั่งอยู่ในตำหนักมหาเทพของนางและคอยชื่นชมคนที่ได้รับผลสิ้นหวังและมาคารวะนาง  เมื่อนางเห็นท่าทีสีหน้าตกตะลึงของคนที่เห็นนางนางจะมีความสุขและดีใจ!

อาร์เธอร์ที่อยู่ใกล้ๆ ไม่กล้าส่งเสียงหรือพูดสักคำ

ปีนั้นนางก็ยังเหมือนเดิม เมื่อนางให้เขาเงยหน้าและมองดูพระยายมและเห็นว่าเป็นเจ้าของโรงแรมเขาก็ตกตะลึงเหมือนกัน  ทั้งหมดที่อาร์เธอร์ทำได้คือคิดถึงตนเอง  “นี่คือรูปแบบการดำเนินชีวิตของนาง...นี่คืองานอดิเรกของนางแม้ว่านางจะทรงพลังไร้เทียมทานก็ตาม”

“บิลลี่ย์!  ตอนนี้เจ้ารออยู่ตรงนั้นก่อน”  พระยายมมองดูลินลี่ย์และบีบีด้วยความสงสัย  “มันน่าแปลกจริงๆเจ้าทั้งสองคนสามารถผ่านเจนกับโกลด์มาได้ ลินลี่ย์, เจ้าสามารถรับพลังโจมตีของโกลด์ได้โดยตรงนับว่าอยู่ในความคาดหมายของข้า  แต่พลังของเจนยังเหนือกว่าโกลด์มาก  บีบี! สำหรับเจ้าสามารถทนพลังโจมตีของเจนได้ข้าประหลาดใจจริงๆ”

บีบีได้ยินเช่นนี้ค่อนข้างดีใจ  แต่เขาไม่กล้าลิงโลดเกินไป  เขาแค่ยิ้มเท่านั้น

“อย่าเพิ่งดีใจ เหตุผลที่เจ้าสามารถทนได้คงเป็นเพราะเบรุตทำบางอย่างกับเจ้า”  พระยายมถอนหายใจอย่างมีอารมณ์  “ข้าต้องยอมรับฝีมือเจ้าหนูเบรุตนั้น  สำหรับเจ้า จริงๆ แล้วก็คือ...”

ลินลี่ย์ลอบตื่นตระหนก

“บีบี?” ลินลี่ย์ส่งข้อความทางใจ

“พี่ใหญ่, ข้าไม่รู้อะไรอื่น  ข้าแค่อาศัยความอดทนของตนเอง”  บีบีพูดทางใจ

“ลินลี่ย์,ข้าได้ยินว่าเจ้าเดินทางมาครั้งนี้เพื่อตามหาวิญญาณของครอบครัวและสหายของเจ้าที่กลายเป็นภูตผี  เจ้าต้องการให้พวกเขาได้รับความทรงจำคืนใช่ไหม?”  พระยายมกล่าว

ลินลี่ย์เงยหน้าขึ้นมองมหาเทพและพูดด้วยความหวัง  “ถูกแล้ว ท่านมหาเทพ ได้โปรดช่วยข้าด้วยเถิด,ท่านมหาเทพ”

“ตามกฎที่ข้าเองตั้งไว้เนื่องจากเจ้าทั้งสองเดินทางเข้ามาตั้งแต่เชิงเขาสิ้นหวังจนถึงที่นี่  ข้าควรจะทำตามคำขอร้องของเจ้า”  พระยายมกล่าว ลินลี่ย์และบีบีจ้องมองพระยายมที่พูดต่อ “อย่างไรก็ตาม พวกเจ้าฆ่าทีน่า พูดตามเหตุผล ข้าควรจะฆ่าพวกเจ้าทั้งสองแก้แค้นให้ทีน่า!”

ลินลี่ย์และบีบีตะลึง

“ข้าควรจะให้รางวัลที่เจ้ามาจนถึงนี่ได้  และข้าควรจะสำเร็จโทษเจ้าเพราะเจ้าฆ่าทีน่า!  ดังนั้น... รางวัลและการลงโทษหักกลบลบกันไปข้าจะไม่รับคำขอร้องของเจ้า  แต่ข้าก็จะไม่ฆ่าเจ้าด้วยพวกเจ้าทั้งสองจงจากไปเดี๋ยวนี้ เมื่อข้าคิดถึงสีหน้าเจ้าตอนนี้ มันขำจริงๆฮ่าฮ่า...” พระยายมอดขำไม่ได้

นางปฏิเสธ?

“ท่านมหาเทพ!”  ลินลี่ย์กับบีบีร้องพร้อมกัน

“ท่านมหาเทพ!”  เจนนาเวย์ก็ร้องอย่างแตกตื่น

ไม่มีฝ่ายใดยินดียอมรับผลเช่นนี้

“อะไรกัน, พวกเจ้าคัดค้านหรือ?” พระยายมที่แต่เดิมหัวเราะอยู่พลันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันทีขณะที่นางหน้าบึ้งตึง  นางกวาดสายตามองคนทั้งสาม ในการกวาดสายตาครั้งนี้ทำให้ลินลี่ย์และบีบีรู้สึกสะท้านขวัญวิญญาณ  ขณะที่เจนนาเวย์ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ  นางรู้ดีว่าพระยายมมีอารมณ์เช่นไร

แม้ว่านางจะหัวเราะมีความสุขแต่ก็เป็นไปได้ว่าทันทีต่อมานางอาจลงทัณฑ์คนได้อย่างดุดัน

เจนนาเวย์ไม่กล้าพูดสักคำ แต่ลินลี่ย์จะยอมแพ้ได้ยังไง?

“ท่านมหาเทพ” ลินลี่ย์รีบร้องเรียกขณะเดียวกันเขาพลิกมือใช้ตราของมหาเทพบลัดริจ ลินลี่ย์คุกเข่าขอร้อง “ท่านมหาเทพ, เพื่อเห็นแก่มหาเทพบลัดริจโปรดให้โอกาสข้า ให้ข้าได้ช่วยพ่อแม่และพี่น้องข้าด้วย ข้าต้องการแค่โอกาส!”

“น่าขัน!”  เสียงเยือกเย็นดังขึ้น

ลินลี่ย์เงยหน้ามอง

เจนนาเวย์ที่อยู่ใกล้ๆ แค่นเสียง  “ลินลี่ย์!  มหาเทพบลัดริจมีอะไรยิ่งใหญ่นักหนา? เจ้ารู้ไหมว่า...นายหญิงของข้าเป็นมหาเทพที่ทรงอำนาจที่สุดของยมโลก  เป็นพระยายมราช!  ในดินแดนจักรวาลนับไม่ถ้วน มีหัวหน้ามหาเทพอยู่เพียงสามคนจากสามดินแดนชั้นสูงอื่นเท่านั้นถึงจะมีศักดิ์ศรีสมกันกับนายหญิงข้า! เจ้าอ้างมหาเทพบลัดริจกับนางหรือ? ต่อให้เจ้าอ้างเอามหาเทพเรดบุดของเจ้าก็ยังเป็นเรื่องไร้ประโยชน์!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด