ตอนที่ 7 แอร์ดรอป

ตอนที่ 7 แอร์ดรอป

(ชื่อ : ดอกไม้ปิศาจ)

(เผ่าพันธุ์ : พืช)

(ระดับ : ระดับ 2 (0/25))

(ความแข็งแกร่ง : 0)

(ร่างกาย : 0)

(ความว่องไว : 24)

(วิญญาณ :22)

(สกิล : ลมหายใจธรรมชาติ , จิตวิญญาณธรรมชาติ)

(หมายเหตุ : การอัญเชิญพืชระดับต่ำ สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้)

แก่นแท้ดอกไม้ก้าวสู่ระดับ 2 กลายเป็นปิศาจดอกไม้

ค่าสถานะความว่องไวของมันสูงที่สุดในระดับ 2 ทำให้มอนสเตอร์ระดับ 2 ทั่วไปไม่สามารถตามมันความเร็วของมันทัน

หลังจากมันเลื่อนระดับแล้ว ทักษะการรักษาของมันก็แข็งแกร่งอย่างมาก

แสงสีเขียวตกลงมา ทำให้รอยถลอกที่แขนของ หลิน ยู หายไปในพริบตามัน แข็งแกร่งหยิบกว่ารักษาด้วยยาซะอีก

“เอาละ ไปกันต่อเถอะ”

ด้วยคำสั่งของ หลิน ยู ทำให้เหล่าต้นไม่เดินกลับมารวมกลุ่มกับเขาเพื่อเดินทางต่อ

ด้วยวิธีนี้ ทำให้ 1 คน 4 พืชระดับ 2 4 ชนิดเดินหน้ากวาดล้างมอนสเตอร์ตลอดทาง และสำรวจพื้นที่โดยรอบ

......

ผ่านไปชั่วพริบตา

เที่ยงวัน

ตอนนี้ทุกคนพยายามที่จะพัฒนาดินแดนของตัวเอง

บนท้องฟ้า จู่ ก็มี ลำแสงปรากฏขึ้น พุ่งไปยังทุกมุมของทวีปดึกดำบรรพ์

“ดูบนท้องฟ้า นั้นมันอะไรน่ะ!”

ในพื้นที่ช่องแชททุกคนสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้า ซึ่งทำให้พวกเขาเกิดความโกลาหลทันที

“นี้มันลำแสงจำนวนมาก! อาจเป็นสมบัติที่หล่นมาจากฟ้าหรือว่าเป็นดาวตกกันแน่?”

“นั้นมันก็เป็นไปได้ แต่มันไม่เยอะเกินไปหน่อยหรือ”

“หรือว่าโลกกำลังจะแตกอีกครั้งง!”

“เหล่าพี่น้องทั้งหลาย มีลำแสง 1อันอยู่ใกล้ผมมาก เดียวผมจะไปตรวจสอบแล้วมาบอกทุกท่าน”

“มันอาจมีอะไรพิเศษเด่วฉันจะไปดูด้วย”

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นมากะทันหัน ไม่มีคนรู้ว่ามันคืออะไร มีหลายคนที่หวาดกลัวจนกลับเข้าไปที่ดินแดนของตัวเองและไม่กล้าออกมา

นอกจากนี้ยังมีคนที่กล้าหาญ พวกเขาระมัดระวังตัวอย่างมาก พวกเขามีความรู้สึกว่านี้น่าจะเป็นโอกาส หลังจากยืนยันทิศทางของลำแสงแล้ว พวกเขาก็รีบไปค้นหาพร้อมด้วยกองทัพของพวกเขา

ด้าน หลิน ยู มีลำแสงหนึ่งตกลงมาบนที่ราบไม่ห่างจากอาณาเขตของ หลิน ยู มากนัก

เขาเห็นว่ามี ราชันมากมาย มาจากทุกทิศทาง มาตรงจุดที่ลำแสงตกลงมา

เมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนก็มาปรากฏตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้พื้นที่ลำแสงมีชีวิตชีวามากขึ้น

“พี่ชาย พวกคุณมาเร็วกันจริง คุณอยู่ใกล้ที่นี้ด้วยเหรอ”

“ใช่แล้ว มันอยู่ไม่ไกลจากที่นี้ แล้วคุณละ”

“ผมก็เหมือนกัน ไม่คิดว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้ ถ้ามีโอกาสหวังว่าจะได้ร่วมงานกับทุกคน”

“ดีเลย ผมกังวลว่าจะอยู่คนเดียวซะแล้ว ว่าแต่ตอนนี้ดินแดนของคุณอยู่ระดับไหนแล้ว?”

“ผมอยู๋ระดับ 2 แล้ว มีทหารระดับ 2 2 ตัวที่อัญเชิญมา”

“ฉันก็เหมือนกัน ฉันเพิ่งมาถึงระดับ 2 วันนี้ ตอนนี้เพิ่งได้ทหารระดับ 2 เพียงตัวเดียว มอนสเตอร์พวกนั้นดุร้ายเกินไป”

เหล่าราชัน ต่างพากันคุยทำความรู้จักกัน

อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้พบเจอผู้คนมานาน ทำให้พวกเขานั้นตื่นเต้นมาก พวกเขารวมตัวเป็นกลุ่มเพื่อนแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอย่างตื่นเต้น

ทั้งยังมีบางคนหยิ่งนะโสเกินกว่าจะเข้าร่วมกับพวกเขา ยืนคนเดียวอยู่ที่มุมมองพวกเข้าด้วยสายตาที่เย็นชา

เมื่อดูอยากใกล้ชิด มีราชัน 2 3 คน มีบางส่วนครอบครองกองกำลังระดับ 3 ด้วย พวกเขาต้องพัฒนาผ่านการล่ามอนสเตอร์อย่างแน่นอน

สรุปโดนย่อ ในฝูงปลาก็ยังมีมังกรปะปนอยู่ มันรวมคนทุกประเภท ในครั้งนี้

อีกด้านหนึ่ง

ในป่าห่างจากที่ราบ ไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร มอนสเตอร์ระดับ 2 จำนวนมากตกอยู่ภายใต้การโจมตีของ หลิน ยู ทำให้เถาวัลย์หนามและนักรบนางไม้ได้รับค่าประสบการณ์อย่างเต็มที่ และสามารถก้าวไปสู้ระดับ 3 ได้สำเร็จ

(ชื่อ : ไม้เลื้อยพิษ)

(เผ่าพันธุ์ :พืช)

(ระดับ : ระดับ 3 (0/50))

(ความแข็งแกร่ง : 33)

(ร่างกาย : 42)

(ความว่องไว : 25)

(วิญญาณ : 30)

(สกิล : วิญญาณแห่งธรรมชาติ ,แส้พิษ)

(หมายเหตุ : พืชมีพิษระดับสูง เชี่ยวชาญในการใช้พิษ)

……

(ชื่อ : นางไม้คลั่ง)

(เผ่าพันธุ์ : พืช)

(ระดับ : ระดับ 3 (0/50))

(ความแข็งแกร่ง : 40)

(ร่างกาย : 32)

(ความว่องไว : 32)

(วิญญาณ : 32)

(สกิล : สปอร์ระเบิด ,ฟาดฟันบ้าคลั่ง)

(หมายเหตุ : รูปแบบขั้นสูงของนักรบนางไม้ มีความสามารถต่อสู้ระยะประชิดยอดเยี่ยม)

ไม้เลื้อยพิษระดับ 3 นั้นมีพิษรุนแรงยิ่งกว่าเดิม

ไม่เพียงแต่ร่างกายของมันจะใหญ่ขึ้น แต่ดอกไม้ที่อยู่บนหัวของมันก็เปลี่ยนไปเป็นดอกลาเวนเดอร์ มองแวบเดียวก็รับรู้ได้ว่าพิษของมันไม่ธรรมดา

ส่วนนางไม้คลั่งระดับ 3 มีร่างกายที่สูงขึ้นเหมือนกัน อาวุธในมือของมันเปลี่ยนจากดาบธรรมดาเป็นดาบใหญ่สูงครึ่งคน ที่สำคัญที่สุดคืออาวุธของมันยังรวมเอาทักษะสปอร์ระเบิดฝังเอาไว้อีกด้วย โดยมีสปอร์สีแดงจำนวนมากติดอยู่ที่อาวุธ เมื่อฟันออกไปจะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง

นอกจากนี้ ทักษะทั้ง 2 ยังแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก ด้วยความสามารถที่เพิ่งขึ้น ทำให้ หลิน ยู ไม่ต้องกลัวการเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ระดับ 3 อีกต่อไป

“ไปกันเถอะ มุ่งหน้าไปที่นั้นกัน”

จากที่ หลิน ยู สั่งการเขาโยนร่างของมอนสเตอร์ลงพื้นและมุ่งหน้าเข้าไปที่ราบ หายไปเข้าในป่าทึบ

....

ณ ที่ราบ

หลังจากที่ทุกคนรอมาเกือบครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มีความรู้สึกกังวล

ทุกคนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ลำแสงที่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว ราวกับพวกเขากำลังรอบางสิ่งที่น่าหวาดกลัว

“เข้ามา!!”

จู่ๆมีคนตะโกนขึ้นมา

เหล่าผู้ที่ตึงเคลียดอยู่นั้นก็ตกตะลึง พวกเขาเห็นลำแสงที่ไม่มีที่สิ้นสุดตกลงมากับพื้น

“ตูมมมม!!”

พื้นดินทั่วบริเวณที่ราบสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

คลื่นลมพัดกระแทกออก บังคับให้ทุกคนถอยออกไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยหวาดหวั่น

รอจนควันจางลง หีบสมบัติสีทองขนาดสูงเท่าครึ่งคนปรากฏต่อหน้าพวกเขา

“หีบสมบัติ!”

การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไป  ใบหน้าของพวกเขาดูมีความสุข

ฉันไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งที่ตกลงมาจะเป็นหีบสมบัติ

แค่มองเห็นรูปลักษณ์ที่เปล่งประกายเกินจริง ดูก็รู้ว่ามันพิเศษแค่ไหน

พวกเขาตกตะลึ่งไปครู่หนึ่ง ทุกคนรีบไปที่หีบสมบัติอย่างกระหาย

“ไปให้พ้น! นี้มันหีบสมบัติของฉัน!’

“มันเป็นของฉัน! อย่างมาปล้นฉัน!”

“พวกแกถอยไป ฉันเห็นมันก่อน!”

“บ้าเอ้ย! อย่าบังคับฉัน!”

……

ทันใดนั้นเกิดความโกลาหลขึ้นบนที่ราบ

คนที่เมื่อกี้ยังเรียกกันว่าพี่น้อง ตอนนี้เห็นหีบสมบัติพวกเขาพุ่งเข้าหามันและเริ่มต่อสู้กันทันที

ทุกคนรีบวิ่งไปที่หีบสมบัติอย่างบ้าคลั่ง

เพราะพวกเขารู้ดีว่าโลกนี้อันตรายเพียงใด พวกเขาต้องแข็งแกร่งเพื่อที่จะอยู่รอด

มิตรภาพ? ความร่วมมือ?

ตูดเองเถอะ ไม่รู้จะรอดไหม ใครจะนับพี่นับน้องกัน

เพียงไม่กี่ลมหายใจก่อนที่ใครบางคนจะเข้าไปถึงหีบสมบัติ ทำให้คนอื่นตกใจทันที

“เร็วเข้า! หยุดเขา! อย่าให้เขาแตะหีบสมบัติ”

ก่อนที่เสียงจะหยุดลง การโจมตีจำนวนมหาศาลก็ปะทุออกมา

ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้าไปใกล้หีบสมบัติยังคงเป็นไปด้วยความดีใจ ไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้การโจมตีที่พุ่งเขามาหาเขา เลือดกระเซ็นไปทั่ว

เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่น่าสลดใจ จู่ๆก็มีบางคนแสดงว่าหวาดกลัวออกมาทางสีหน้า

แต่ในขณะนั้น

จู่ๆ ก็มีเถาวัลย์สีม่วงปรากฏขึ้นผ่านพวกเขาและกวาดไปทางหีบสมบัติอย่างรวดเร็ว!