บทที่ 30 พ่อค้าอาวุธ
ด้วยความช่วยเหลือของกลุ่มวังเบ็น และกลุ่มของจงยี่ เย่ปิงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องการทหาร
อีกทั้งพวกเขายังสามารถฝึกนักรบคนอื่นๆเพิ่มได้อีกด้วย
สิ่งที่ขาดมากที่สุดคือ พรสวรรค์ในการสร้างอุปกรณ์ดำรงชีวิตของผู้คน อย่างช่างตีเหล็ก และคนงานก่อสร้าง!
ถึงแม้หยู่เซียนก็มีทักษะก่อสร้างเหมือนกัน แต่ความเชี่ยวชาญของสองคนนี้นั้นต่างกันมาก
ในตอนนี้เย่ปิงรู้สึกมั่นใจว่า ด้วยการเพิ่มผลของโล่ประกาศเกียรติคุณในตำนานร่วมกับหอฟ้าเทียนถานแล้ว ผู้คนที่ถูกอัญเชิญมีโอกาสสูงที่จะมีพรสวรค์พิเศษ!
ในระยะยาว พรสวรรค์ในหมู่บ้านของเย่ปิงย่อมเหนือกว่าคนอื่นๆ อย่างแน่นอน
เย่ปิงตบไหล่จางซานแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น และจริงใจว่า:
“จากนี้ไปเจ้าจะเป็นหัวหน้าช่างตีเหล็กของหมู่บ้านของพวกเรา รับผิดชอบสร้างตั้งแต่หอก ลูกธนู ไปจนถึงเครื่องมือไถนา พวกเราจะต้องสร้างมันขึ้นมาเองทั้งหมด”
จางซานตัวสั่น และตอบกลับอย่างรวดเร็ว:
“ท่านหัวหน้า ข้าเพิ่งมาที่นี่ได้ไม่นาน ท่านจะมอบหมายงานที่สำคัญเช่นนี้ให้ข้าได้อย่างไร?”
สีหน้าของเย่ปิงที่แสดงต่อจางซานนั้นเป็นที่แน่ชัดแล้วว่า เขาได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวไปแล้ว
เย่ปิงยังสามารถแบ่งปันความรู้การตีขึ้นรูปที่เขาได้เรียนรู้มาก่อนหน้านี้ให้กับชาวบ้านของเขาได้
แต่ประสิทธิภาพจะลดลง
มีโอกาสที่จะล้มเหลวในการตีขึ้นรูปอุปกรณ์ และการสูญเสียทรัพยากรบางส่วน
ยกเว้นจางซาน ยังมีชาวบ้านอีกสิบเอ็ดคนที่ยังไม่ได้รับหน้าที่
เย่ปิงขอให้วังเบ็น และจงยี่เป็นผู้นำทีมในการออกสำรวจ:
“นอกจากหยูเซียน และชาวบ้านสองคน ขอให้คนที่เหลืออยู่ภายใต้การนำของแม่ทัพวังเบ็น และแม่ทัพจงยี่ออกไปสำรวจโดยรอบ ให้ยึดหมู่บ้านเป็นศูนย์กลาง จากนั้นรวบรวมทรัพยากรที่จำเป็น และล่าอาหารมาด้วย โดยเฉพาะวัวป่าหูโตนั้น จากนั้นทำความคุ้นเคยกับภูมิประเทศ สังเกตตำแหน่งสัตว์ประหลาดต่างๆ ไว้ให้ดี หากพบสิ่งก่อสร้างเก่าแก่ ให้จดจำที่ตั้งและนำมารายงาน!”
“ส่วนข้าเช้านี้จะสร้างหอฟ้าเทียนถานในหมู่บ้าน โดยให้หยู่เซียนและชาวบ้านอีกสองคนเป็นคนคอยช่วยเหลือ”
“ส่วนพวกสาวๆ ที่เหลือ จงไปทวงคืนพื้นที่รกร้างหลังหมู่บ้าน เราจะปลูกธัญพืช! ถึงเวลานั้น พวกเราไม่ต้องออกล่าทุกวัน ก็มีเสบียงอาหารเพียงพอ!”
คำสั่งของเย่ปิงเป็นคำสั่งที่ดี เขารู้ว่าใครควรทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ การรู้จักใช้คนของเย่ปิง จึงทำให้เขาเป็นผู้นำคนที่ยอดเยี่ยม
ปัจจุบัน มีสมาชิคทั้งหมด 26 คนในหมู่บ้าน รวมทั้งเย่ปิงด้วย
เย่ปิงนำกลุ่มคนสร้างหอฟ้าเทียนถาน และนักรบมืออาชีพทั้งหกนายจะนำกลุ่มคนไปสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ และรวบรวมทรัพยากรบางส่วน นอกจากนี้เสี่ยวเหมิงและสาวๆ นำกลุ่มคนไปต่อสู้กับหญ้าข้างหลังหมู่บ้าน และทำอาหารกลางวัน
ท้ายที่สุด ผู้คนในโลกนี้จำนวนมากยังจำเป็นต้องพึ่งพาอาหารจากเย่ปิง
เย่ปิงได้เตรียมเกวียนที่สร้างจากจินตนาการของเขาไว้สำหรับพวกที่ออกไปสำรวจข้างนอกเมือง จากนั้นเขาก็สั่งการเพิ่มเป็นพิเศษ:
“ไม่ต้องเสียเวลากับการรวบรวมไม้ และหินธรรมดา จงนำวัตถุวิเศษ และเนื้อสัตว์กลับมาเพียงเท่านั้น เพราะไม้และหิน ข้าสามารถแลกเปลี่ยนกับผู้อื่นได้”
ช่างตีเหล็กจางซานมีความเชี่ยวชาญในการตีเหล็ก!
ภารกิจของเขานั้นสำคัญที่สุด สิ่งที่เขาทำจะเกิดประโยชน์ด้านการทหาร ตราบใดที่เขามีเวลา เขาสามารถทำอาวุธได้จำนวนมาก
รวมไปถึงอุปกรณ์ต่างๆ ในด้านการทำฟาร์ม
จางซานถูมือของเขาแล้วพูดว่า:
“ท่านหัวหน้าขอรับ หมู่บ้านของเรามีค้อนชั้นยอดอยู่หรือไม่? เพราะถ้าท่านอยากให้ผลงานออกมาดี ข้าก็ต้องการค้อนที่ดีด้วยเช่นกัน”
จางซานทำให้เย่ปิงคิดขึ้นได้
หากนักรบไม่มีอาวุธคู่กาย แล้วจะโจมตีได้อย่างไร
‘ค้อนเงินในมือก็ต้องเอาไว้สร้างหอฟ้าเทียนถาน และอีกอันก็มอบให้กับหยู่เซียนเรียบร้อยแล้ว เอิ่ม…..’
ผ่านไปชั่วครู่ เย่ปิงส่งข้อความในช่องแชทโลก
“ใครต้องการขายค้อนให้ฉันบ้าง ยิ่งระดับสูงยิ่งดี ฉันต้องการมันตอนนี้”
“666 ค้อนของคุณเย่ไม่เพียงพองั้นหรือ? ก่อนหน้านี้คุณเพิ่งได้แลกเปลี่ยนค้อนระดับเงินไปจากพวกเรา และยังมีค้อนจากการเริ่มต้นอีก ตอนนี้หมู่บ้านของคุณเย่มีช่างถึงสามคนงั้นหรอ?”
“นายท่านสุดยอดมาก เพราะมีชายสองคนช่วยก่อสร้าง และตีขึ้นรูปสิ่งของ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่หมู่บ้านของท่านแข็งแกร่งขนาดนี้!”
พวกเขาส่วนใหญ่ยังคงเป็นผู้บัญชาการโดยไม่มีกิ่งก้านสาขา ส่วนเย่ปิงกำลังจะสร้างกองทัพ
หลายคนต้องการแลกค้อนกับเย่ปิง แต่เขาต้องการดูว่ามีอะไรที่ดีกว่าค้อนเริ่มต้นนี้ไหม
"ฉันมีช่างตีเหล็กฝีมือดีอยู่ที่นี่ เขาต้องการค้อนที่ดี"
เย่ปิงกล่าวในช่องอีกครั้ง
ประโยคนี้จุดประกายความกระตือรือร้นของทุกคน เมื่อเวลาผ่านไป มีเพียงค้อนธรรมดาเท่านั้นที่เสนอแลกเปลี่ยน
ไม่มีอะไรอีกแล้ว!
“หากมีขวาน มันน่าจะดีขึ้นกว่านี้มาก ไม่ว่าจะสับฟืนหรือต่อสู้กับศัตรูในตอนกลางคืน ไม่ต้องพูดถึง หอก คันธนู และลูกธนูเลย! มันเป็นอาวุธสังหาร!”
“ท่านเย่ครับ ท่านมีช่างตีเหล็กที่มีความสามารถสร้างสิ่งต่างๆ ได้มากมาย ท่านให้ช่างของท่านสร้างอาวุธให้กับพวกเราได้หรือไม่ เพื่อประโยชน์ส่วนรวม”
“ใช่ๆๆ ขวาน ธนู ดาบ หรือหอก ก็ไม่ต่างจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์สำหรับพวกเรา!”
ผู้คนมากมายต่างกระตือรือร้นที่จะได้อาวุธมาครอบครอง!
บางคนอยู่ในป่าทึบ และสามารถโค่นต้นไม้ด้วยค้อนธรรมดาเท่านั้น ซึ่งค้อนไม่มีประสิทธิภาพมากนัก
พวกเขาต้องการขวาน
บางคนอาศัยอยู่ในทะเลทราย เขาใช้มือตักทรายเพื่อแลกกับอาหาร และน้ำเท่านั้น เขาต้องการพลั่ว!
บางคนถูกรายล้อมไปด้วยสัตว์ประหลาดมากมาย พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยกระต่าย แพะ นกอินทรี และอื่นๆ
แต่พวกเขาจะอดอาหารตาย ถ้าไม่มีคันธนู และลูกธนู!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นอกจากสกุลเงินอาหารของเย่ปิงที่ครองตลาดแล้ว ในตอนนี้ยังมีเครื่องมืออีกมากมายที่ทุกคนต้องการจากเย่ปิง!
“ฉันสามารถให้ช่างตีเหล็กเพื่อหลอมเครื่องมือได้ทุกประเภท และยังสามารถหลอมหอก และคันธนูระดับทองแดงได้อีกด้วย! แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า พวกคุณทั้งหลายมีอะไรมาแลกเปลี่ยน?”
“ธนูระดับทองแดงเพียงอย่างเดียวต้องใช้เอ็นวัวป่า และไม้ไผ่ชั้นดี เชื่อฉันสิ อย่าว่าแต่สร้างมันเลย คุณไม่ต้องการล่าวัวป่าคนเดียวแน่ในตอนนี้ หูของมันจะฆ่าคุณ!”
เย่ปิงเริ่มใช้วิธีบีบเค้นสมบัติที่ซ่อนเร้นจากผู้คนอีกครั้ง
โลกนี้กว้างใหญ่มาก จนผู้คนมากมายต้องเผชิญหน้ากับการผจญภัยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และในตอนนี้พวกเขาไม่ต้องการเงินทองจากโลกที่แล้ว พวกเขาต้องการเพียงอาหาร และเครื่องมือ สิ่งเหล่านี้เป็นสมบัติล้ำค่าที่พวกเขาปฏิเสธไม่ได้ในเวลานี้!
“บัดซบ! หอกและธนูระดับทองแดง! ด้วยสิ่งนี้ฉันสามารถจัดการอสูรราตรีได้!”
“สร้างคันธนูทองแดง? อาวุธสังหารระยะไกล! ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้วว่า เหตุผลที่เขาทำผลงานได้ดีเมื่อคืนนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับธนูนี้แน่ๆ!”
“ใช่ และฉันคิดว่าต้องมีอะไรอีกหลายอย่างเป็นแน่ ที่เย่ปิงไม่เปิดเผยแก่พวกเรา สิ่งนี้มันจะทำให้เราเงยหน้าขึ้นมองเขา!”
หอกทองแดงสามารถหาอาวุธต่อสู้ระยะประชิดอื่นมาทดแทนได้ แต่คันธนูทองแดงนั้นได้ทำลายอาวุธอื่นๆ ออกไปจากสายตาของผู้คนในทันที นี่มันคือสมบัติจริงๆ!
แม้แต่หนวดเสือก็ยังกล้าที่จะกระตุกเมื่อมีสิ่งนี้!
“คุณเย่ปิงครับ ฉันมีค้อนระดับทองแดง ฉันขอแลกเปลี่ยนเป็นธนูระดับทองแดงได้ไหม?”
ทันใดนั้นเย่ปิงก็เห็นข้อความ
