ตอนที่ 18-11 น่าประหลาดใจ
การทำลายร่างตัวเองอย่างกะทันหันของโอดินทำให้เทพทั้งแปดสิบสองคนตกใจ พวกเขาทุกคนรอคอยอย่างกระวนกระวาย
ทันใดนั้นเอง...
ลินลี่ย์หันไปมองพวกเขา นักสู้ชั้นเทพทั้งแปดสิบสองคนพูดทันที “ลอร์ดลินลี่ย์ เราขอเชื่อฟังคำสั่งของท่านทั้งหมด ได้โปรดไว้ชีวิตเราด้วย” “สิ่งที่เราทำในอดีตเราต้องทำตามคำสั่งของลอร์ดโอดิน เราไม่มีทางเลือก”
พวกเขาอ้อนวอนขอความเมตตาทุกคน
“ท่านพ่อ! อย่าไว้ชีวิตพวกเขา!” เทย์เลอร์ลนลานตะโกนดังมาจากด้านหลัง
“หืม?” ลินลี่ย์หันไปมอง
เรย์โนลด์ที่อยู่ข้างเทย์เลอร์พูดด้วยน้ำเสียงแตกตื่นพอกัน “พี่สาม! คนทั้งแปดสิบสองคนนี้ไว้ชีวิตไม่ได้ เมื่อเซียนเหล่านั้นถูกฆ่า ไม่ใช่โอดินที่เป็นคนลงมือทำแน่นอน แต่เป็นฝีมือของเขี้ยวเล็บเหล่านี้ของเขา จอร์จถูกกลุ่มคนพวกนี้ฆ่า และดิ๊กซี่ก็ถูกพวกเขาสังหารเช่นกัน!”
“เป็นพวกเขา” เดเลียอดหันไปมองไม่ได้ ตาของนางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
โอดินมีสถานะอะไร?เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะลดตัวเองไปฆ่าเซียน? การกระทำที่โหดร้ายเหล่านี้เป็นไปได้ว่าเป็นฝีมือของเขี้ยวเล็บเหล่านี้ที่มาพร้อมกับเขา
คนทั้งแปดสิบสองเริ่มแตกตื่น “ลอร์ดลินลี่ย์ จะตำหนิเราไม่ได้นะ เป็นคำสั่งของลอร์ดโอดิน”
ลินลี่ย์กวาดตามองพวกเขาอย่างเย็นชา หนึ่งในเทพเหล่านั้นหวาดกลัวเริ่มหนีจริงๆ ขณะที่เขาแตกตื่นร้องบอกผ่านสำนึกเทพ “หนีเร็ว!” เขาสามารถรู้สึกได้จากสายตาของลินลี่ย์ว่าหลายอย่างกำลังจะเลวร้าย ขณะที่เขาหนีทันใดนั้นเทพอื่นอีกแปดสิบก็เริ่มหนีด้วยเช่นกัน
บางคนบินขึ้นไปในท้องฟ้า บางคนดำลงไปในดิน
“ครืนน...”
รัศมีแสงสีเหลืองธาตุดินแผ่ออกไปในทุกทิศเกิดเป็นลูกกลมขนาดมหึมาที่มีเส้นรัศมีพันเมตร พลังกินลึกลงไปในใต้พื้นพันเมตรภายในลูกโลกกลมนี้เทพทั้งแปดสิบสองถูกกักไว้อย่างสิ้นเชิง แม้แต่อสูรเจ็ดดาวยังยากจะต่อต้านแรงดึงดูดนี้
“ปัง!” มีส่วนน้อยของพวกเขาผู้มีร่างกายอ่อนแอพังทลายไปจากแรงดึงดูดอย่างเดียว
โชคดีที่ตราบเท่าที่วิญญาณเทพไม่ถูกทำลาย ความตายจะยังไม่เกิด เทพทั้งแปดสิบสอง แม้ว่าจะถูกควบคุมโดยพลังดึงดูดที่แข็งแกร่ง แต่ก็ยังถูกดึงดูดเข้าหาลินลี่ย์อย่างน้อยก็ยังไม่ตาย
“ลอร์ดลินลี่ย์” พวกเทพที่พยายามหนีร้องขอความเมตตา
“ท่านพ่อ ฆ่าพวกเขา แก้แค้นให้ท่านลุง” เทย์เลอร์พูดอย่างแตกตื่น
“พี่สาม” เรย์โนลด์พูดเช่นกัน
ลินลี่ย์กวาดสายตาที่เยือกย็นมองเทพทั้งแปดสิบสอง “จริงอยู่ที่พวกเจ้าเป็นบริวารของโอดินและต้องเชื่อฟังคำสั่ง แต่ในอดีตที่ผ่านมาพันปีไม่มีพวกเจ้าคนใดที่ยอมแยกออกไปจากทวีปยูลาน พวกเจ้ายินดีจะรั้งอยู่..พวกเจ้าอยู่เพื่อรับใช้และเชื่อฟังโอดินด้วยความสมัครใจของตัวเอง พวกเจ้าตำหนิคนอื่นไม่ได้ เพราะพวกเจ้าเลือกตายเอง!”
ถ้าเทพเหล่านี้ต้องการหนีไปจากการควบคุมของโอดินพวกเขาก็สามารถไปขั้วโลกได้และแยกจากไปยังพิภพชั้นสูง โอดินก็คงไม่สนใจ
“ลินลี่ย์ เจ้า..เจ้า...”
เทพทั้งแปดสิบสองคนเริ่มขอความเมตตาอย่าหวาดผวา,บ้างก็สบถด่าด้วยความโกรธ บ้างก็แค่รำพึงรำพัน แต่ภายใต้สนามพลังโน้มถ่วง พวกเขาบินด้วยความเร็วสูงมาอยู่ข้างๆลินลี่ย์ ลินลี่ย์ส่งพลังเทพธาตุดินไปยังร่างทั้งแปดสิบสองคนราวกับลูกธนู
เสียงครืนครืนดังได้ยิน ร่างทั้งแปดสิบสองสลายกลายเป็นธุลี
“วอร์ตัน เจ้าจัดการของเหล่านั้นด้วย” บนพื้นเต็มไปด้วยประกายเทพ แหวนมิติเก็บของ อาวุธเทพ ของเหล่านั้นถูกกวาดลอยเข้าหาวอร์ตัน ประกายเทียมเทพและประกายเทพแท้ในดินแดนโลกธาตุเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก
วอร์ตันเก็บรวบรวมไว้ในแหวนทั้งหมด
“กลับกันเถอะ” ลินลี่ย์ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้า เขาแค่เหาะขึ้นไปในท้องฟ้า
กองทัพของปราสาทเลือดมังกรบินขึ้นไปในท้องฟ้าทันทีเหลือไว้แต่เพียงเซียนสองคน เซียนสองคนนี้ตรงไปที่ทูตจักรวรรดิบาลุคซึ่งถูกพันธนาการทันที เมื่อเห็นสถานการณ์แล้วทหารที่รายล้อมจับทูตพากันแตกตื่น พวกเขารีบคลายพันธนาการทันที
“ฮ่าฮ่า, จักรวรรดิโอดินของพวกเจ้าจบสิ้นแล้ว” ทูตคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน
เสนาอำมาตย์ของจักรวรรดิโอดินมองหน้ากันเอง พวกเขาเข้าใจดี..ว่าต่อหน้าพลังที่เหนือกว่าของจักรวรรดิบาลุคจักรวรรดิโอดินจบสิ้นแล้ว
“จักรวรรดิล่มสลายแล้ว”
การสู้รบในวังหลวงของจักรวรรดิโอดินและการปรากฏตัวกะทันหันของลินลี่ย์ เขาฆ่าโอดินพร้อมกับเทพแปดสิบสองคนทำให้ทั่วทวีปยูลานเข้าสู่ความวุ่นวายอีกครั้ง ยอดฝีมือที่ถูกพลังของโอดินครอบงำก่อนนั้น...บัดนี้ยังจะเหลือความภักดีต่อจักรวรรดิโอดินได้ยังไง? พวกเขาเป็นกบฏต่อต้านจักรวรรดิโอดินทันที
ภายในช่วงเวลาคืนเดียว จักรวรรดิโอดินทั้งหมดก็ล่มสลาย
แม้ว่าโอดินยังมีเทพมากกว่าแปดสิบสองคนอยู่ในความควบคุม ด้วยยอดฝีมือน้อยคนที่กระจายอยู่ทั่วทวีปยูลาน เมื่อพวกเขารู้ข่าวว่าโอดินและแปดสิบสองเทพตายแล้ว พวกเขาหวาดหวั่นพรั่นพรึงพากันหนีไปขั้วโลกและออกไปจากทวีปยูลานกันทั้งหมด
จักรวรรดิโอดินล่มสลายด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง
และจักรวรรดิบาลุค? ขยายอาณาจักรเร็วในระดับที่น่าอัศจรรย์ ทั่วทั้งทวีปยูลานได้รับรู้การปรากฏตัวขึ้นของลินลี่ย์อีกครั้งหนึ่ง
ปรมาจารย์ลินลี่ย์ผู้หายสาบสูญไปเกือบสองพันปีปรากฏตัวอย่างฉับพลันอีกครั้ง
จักรพรรดิโอดินถูกสังหาร
ทั่วทั้งทวีปยูลานได้รับทราบข่าวการสู้รบครั้งนี้
ปราสาทเลือดมังกร
เป็นเวลาเกือบครึ่งเดือนแล้วตั้งแต่ฆ่าโอดิน ระหว่างครึ่งเดือนมานี้ลินลี่ย์และบีบีเอาแต่หมกตัวอยู่ในปราสาทเลือดมังกร แม้ว่าลินลี่ย์จะรู้ว่าร่างแยกวิถีมรณะของโอดินอยู่ในยมโลก แต่ยมโลกกว้างใหญ่ไพศาลมาก เขาจะไปตามหาได้อย่างไร? เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร
“พี่สาม, ดื่มน้อยลงหน่อยเถอะ” เรย์โนลด์กล่าว
ขณะนี้เองลินลี่ย์และเรย์โนลด์นั่งหันหน้าเข้าหากันและดื่มเหล้าอยู่ภายในลานว่าง ไม่มีใครในพวกเขาต้องการพูดถึงโอดินหรือเยล ลินลี่ย์เอาแต่ดื่มไม่หยุดเขากรอกเหล้าลงท้องขวดแล้วขวดเล่า
“พี่สาม” เรย์โนลด์จับแขนลินลี่ย์ บังคับลินลี่ย์ให้หลุด
ลินลี่ย์กระแทกขวดเหล้าไว้ข้างๆ จากนั้นฝืนใจมองเรย์โนลด์ ถอนหายใจเบาๆ “น้องสี่! ข้ารู้สึกทุกข์ใจ!”
ลินลี่ย์เงยหน้าน้ำตาคลอเบ้า “เมื่อข้าคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่ใหญ่เยล ข้ารู้สึกทรมานใจเหลือเกิน ข้าล้างแค้นให้เขาแล้วหรือ? ด้วยพลังทั้งหมดของข้า ทั้งหมดที่ข้าฆ่าเป็นแค่ร่างแยกธาตุลมของโอดินเท่านั้น สำหรับโอดินร่างแยกธาตุลมไม่มีความสำคัญเท่ากับร่างแยกวิถีมรณะของเขา และร่างแยกนั้นอยู่ในยมโลก”
“แล้วพี่ใหญ่เยลเล่า? เขารู้สึกแย่มากจนต้องขอให้เจ้าฆ่าตัวเขา น้องสี่” เมื่อลินลี่ย์คิดถึงเรื่องที่เยลประสบเจอ เขาอดเกิดความแค้นขึ้นในใจจนแทบแผดเผาใจของเขามอดไหม้ “ข้าอยากไปยมโลกและฆ่าโอดิน แต่..จะตามหาโอดินเป็นเรื่องยากมาก ยมโลกกว้างใหญ่ไพศาล กว้างใหญ่เกินไป!”
ยมโลกก็เหมือนกับแดนนรก ทั้งสองเป็นพิภพชั้นสูง
แค่ตามหาที่แดนนรก ทุกคนก็สามารถคาดคิดได้ว่าถ้าโอดินซ่อนตัวอยู่ในซอกหลีบมุมหนึ่งของยมโลกลินลี่ย์คงต้องใช้เวลานานนับปีไม่ถ้วนโดยที่อาจหาตัวเขาไม่พบก็ได้
“พี่สาม” เรย์โนลด์ไม่สบายใจเช่นกัน แต่เขายังปลอบโยนลินลี่ย์ “นี่ไม่ใช่ความผิดของท่าน พี่ใหญ่เยลตายอย่างไม่เป็นธรรม..และไม่เป็นธรรมอย่างมาก! แต่ถ้าท่านไม่กลับมา เราคงไม่สามารถฆ่าแม้แต่ร่างแยกธาตุลมของโอดินได้ ท่านทำได้ดีมากแล้ว ข้าคิดว่า... พี่ใหญ่เยลรู้เรื่องนี้ เขาคงรู้สึกได้รับการปลอบประโลมวิญญาณขึ้นมาบ้าง”
ลินลี่ย์ฝืนหัวเราะ
อย่างมากก็แค่ปลอบประโลมวิญญาณ
ในแง่ความเจ็บปวด ในแง่ความอับอาย ในแง่ความทรมาน.. เยลทนทุกข์ทรมานมากยิ่งกว่าที่โอดินเจอ สูญเสียแค่ร่างแยกธาตุลมยังไม่ส่งผลกระทบต่อโอดินมากนัก เขายังเป็นอสูรเจ็ดดาวและยังเป็นผู้แข็งแกร่งทรงพลังในยมโลก เมื่อใดก็ตามที่ลินลี่ย์คิดเรื่องที่โอดินสามารถท่องเที่ยวไปในยมโลกได้อย่างอิสระ ลินลี่ย์รู้สึกว่าไม่มีความเป็นธรรมแม้แต่น้อย
เขาต้องการทรมานโอดิน แต่ในแง่ความสามารถที่มีนั้น เขาทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้
“โอดินสมควรตายจริงๆ” ลินลี่ย์อดพูดเรื่องนี้อีกครั้งไม่ได้
“เขาสมควรตาย ตายหมื่นครั้งก็ยังไม่สาสม” เรย์โนลด์กล่าวอย่างดุดันเช่นกัน “ถ้าเขาฆ่าพี่ใหญ่เยลง่ายๆ ข้าจะไม่เกลียดเขามากเหมือนตอนนี้เลย แต่เขา...” เมื่อใดก็ตามที่เรย์โนลด์คิดถึงครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเยลและเห็นสภาพที่เยลใกล้จะพังทลายแม้ว่ากายจะถูกทรมาน..
เยลน่าสงสารมาก
เขาเป็นบ้าไปแล้ว
“โธ่เว้ย!” ลินลี่ย์ยังคงหงุดหงิด เขาอดกระแทกโต๊ะไม่ได้ และพอเสียงดังปัง โต๊ะหินแตกทันที
“พี่ใหญ่, พี่ใหญ่!” เสียงหนึ่งดังมาแต่ไกล
ลินลี่ย์หันไปมองพอเห็นเบรุตในชุดยาวดำและบีบีเข้ามาด้วยกัน พร้อมกับวอร์ตัน เดเลีย นีซเวดและคนอื่นๆ ตามหลังกันเป็นพรวน เบรุตมองดูโต๊ะหินที่แตกด้วยความประหลาดใจ “โอว, ลินลี่ย์, อะไรกันนี่? ทำไมเจ้าฟาดโต๊ะจนแหลกอย่างนั้นเล่า?”
“ลอร์ดเบรุต” ลินลี่ย์ฝืนยิ้ม เขาอยู่ในสภาพอารมณ์ที่ไม่ดี
“รู้สึกโกรธและหงุดหงิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับสหายของเจ้าหรือ?” เบรุตหัวเราะอย่างใจเย็น
ลินลี่ย์ไม่พูดอะไรสักคำ ความจริงลึกๆ ลงไปในใจของเขา ลินลี่ย์รู้สึกหงุดหงิดเบรุตอยู่บ้าง เบรุตรู้ว่าร่างแยกวิถีมรณะของโอดินออกไปจากทวีปยูลานแน่นอน แต่เบรุตไม่ห้ามเขาแม้แต่น้อยและลินลี่ย์จะพูดอะไรได้
เพราะ...
ทำไมเบรุตจะต้องช่วยเขาด้วยเล่า? ความจริงก็คือเขาช่วยเหลือเป็นครั้งคราวก็เพียงพอแล้ว เขาไม่สามารถตามดูเรื่องราวของลินลี่ย์ได้ตลอด
“ข้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เบรุตถอนหายใจเบาๆ “เดิมทีข้าตั้งใจจะปล่อยโอดินให้เจ้าจัดการเอง แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ข้าไปเยี่ยมเยียนตรวจดูสุสานเทพเจ้า ในช่วงเวลานั้นร่างแยกวิถีมรณะของโอดินได้ออกไปยังยมโลก” เบรุตยินดีอธิบายให้ทำให้ลินลี่ย์รู้ซาบซึ้งขอบคุณ
ความจริงเบรุตไม่จำเป็นต้องอธิบายเลย
เหตุผลที่เขาอธิบายเป็นเพราะในตอนนี้เขาถือว่าลินลี่ย์เป็นเหมือนสมาชิกครอบครัวของเขา
“ยมโลก” เดเลียส่ายศีรษะ “ยมโลกกว้างขวางเกินไป จะตามหาโอดินเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็น”
“ใช่, ถูกแล้ว” เบรุตถอนหายใจเช่นกัน
บีบีพูดย้ำ “ปู่,สนใจแค่เรื่องที่เกิดขึ้นในสุสานเหรอ โธ่เอ๊ย!” ทันใดนั้นตาบีบีเป็นประกายและเขามองดูเบรุต “ปู่, พี่ใหญ่ข้าบอกว่าเวลานี้ เราน่าจะไปผจญภัยในสุสานเทพเจ้า ช่วยเปิดสุสานหน่อยได้ไหม” นี่เป็นเรื่องซึ่งลินลี่ย์และบีบีปรึกษาพูดคุยกันในแดนนรกแล้ว
ในการเดินทางกลับมาครั้งนี้ การเข้าไปสำรวจสุสานเทพเจ้าเป็นเรื่องที่พวกเขาวางแผนไว้อย่างหนึ่งแน่นอน แต่หลังจากเหตุการณ์เรื่องโอดิน ลินลี่ย์ไม่มีอารมณ์อีกต่อไป
“สำรวจสุสานเทพเจ้า?” เบรุตเลิกคิ้ว จากนั้นส่ายศีรษะ “บีบีไม่มีประโยชน์ที่เจ้าจะเข้าไปในสุสานเทพเจ้า เนื่องจากลินลี่ย์..” เบรุตมองดูลินลี่ย์
ลินลี่ย์อดฟังอย่างระมัดระวังไม่ได้และอดขำตัวเองไม่ได้ “เมื่อข้าไปสุสานเทพเจ้า ข้ารู้สึกว่าลึกลงไปภายในสุสาน ข้าสงสัยอยู่ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ข้างในบ้าง”
“ลินลี่ย์, เจ้าคงจะได้เดินทางไปสำรวจสุสานเทพเจ้าแน่” เบรุตหัวเราะอย่างใจเย็น อย่างไรก็ตามพลังของเจ้ายังไม่พอ”
“ยังไม่พอ?” ลินลี่ย์ตกใจ
ในแง่พลัง เขาน่าจะดีพอแล้วตอนนี้ เขาควรจะเข้าใกล้ระดับเทพอสูรแล้ว แต่เบรุตกลับพูดจริงๆว่าพลังของเขายังแข็งแกร่งไม่พอ?
“เท่าที่ข้าทราบเหตุผลที่เจ้ามีพลังระดับนั้นเป็นเพราะมีบางอย่างที่เกี่ยวกับมหาเทพเรดบุด” เบรุตหัวเราะเบาๆ“พลังที่แท้จริงของเจ้ายังอ่อนอยู่มาก
“ลอร์ดเบรุต เมื่อไหร่ข้าจึงจะมีพลังพอ?” ลินลี่ย์ถาม
เบรุตหัวเราะเบาๆ “เมื่อเจ้ามีระดับเท่ากับบลูไฟร์”
ระดับของบลูไฟร์?
ลินลี่ย์งงเล็กน้อย แต่จากนั้นเขาก็เข้าใจ ความจริงเขาไม่อยู่ในอารมณ์จะไปสำรวจสุสานเทพเจ้าเหมือนกัน เรื่องของเยลทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าเบื่อหน่าย เขาไม่สนใจจะเข้าไปในตอนนี้
“น่าสงสารเพื่อนเจ้าตายอย่างไม่ยุติธรรมเลย” เบรุตถอนหายใจ “น่าเสียดาย ข้าไม่ใช่ทูตของมหาเทพในยมโลก มิฉะนั้น ข้าคงสามารถไปขอร้องมหาเทพยมโลกให้เขาช่วยหาภูตผีที่เป็นวิญญาณสหายของเจ้าและถูกเปลี่ยนไปหลังจากตายและถูกดึงมายังยมโลก ถ้ามหาเทพเข้าแทรกแซง อย่างนั้นเป็นเรื่องง่ายที่ทำให้ภูตผีฟื้นฟูความทรงจำครั้งก่อนได้”
ลินลี่ย์ตะลึง
“วิญญาณที่ถูกดึงดูดไปยมโลกน่ะหรือ?” ใจของลินลี่ย์ดูเหมือนแทบกระดอน “ใช่แล้วถ้าวิญญาณไม่ถูกทำลาย อย่างนั้นคนผู้นั้นจะยังไม่ตายอย่างแท้จริง ต่อให้เขาถูกดึงดูดเข้าไปในยมโลกและกลายเป็นภูตผี.. แต่วิญญาณก็ยังคงอยู่! พวกเขาสามารถฟื้นคืนความทรงจำได้เช่นกัน! ใช่แล้ว, พี่ใหญ่เยล, พี่รอง,ดิ๊กซี่และ...ท่านพ่อข้า!!!”
หน้าของลินลี่ย์แดงทันที
หน้าแดงเพราะความตื่นเต้น
ความเสียใจใหญ่ที่สุดของลินลี่ย์ก็คือบิดาของเขาตายเร็ว และตายอย่างไม่เป็นธรรม บิดาของเขาไม่รู้ว่าเขาได้ล้างแค้นและฆ่าศัตรูของพวกเขาแล้ว และยังไม่รู้ว่าตระกูลบาลุคฟื้นฟูจนรุ่งเรืองแล้ว
และเยลผู้ตายอย่างไม่เป็นธรรม สหายของเขา
“ลอร์ดเบรุต...” ลินลี่ย์รีบกล่าว
“ลอร์ดเบรุต.. พี่ชายของข้า..เขา...” เดเลียรีบพูดเช่นกัน
“ลอร์ดเบรุต! อย่างนั้นพี่ใหญ่เยล เขา...” เรย์โนลด์พูดเช่นกัน
ทันใดนั้นทุกคนเริ่มถามคำถามด้วยความแตกตื่นและตื่นเต้น
+++++++++++++
ทำความเข้าใจเสริม
- การฝึกฝนนักสู้ระดับเทพ แบ่งออกเป็น 7 สายธาตุ (ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า มืด สว่าง) และ 4 วิถี (ชีวิต, มรณะ, ทำลายล้าง, ชะตา)
- 4พิภพชั้นสูงประกอบด้วย แดนสวรรค์, แดนนรก, แดนยมโลกและแดนชีวิต 7 โลกธาตุศักดิ์สิทธิ์นับตาม 7สายธาตุครับ ทั้งนี้อย่าเอาคติความคิดทางปรัชญาศาสนามาทำความเข้าใจการแบ่งเขตแดนพิภพในเรื่องนี้นะครับเพราะจินตนาการไปกันคนละแนว
