ตอนที่ 618 กงเฉิน

หากเราจะพูดถึงว่าอะไรคือสิ่งที่ถังเทียนเกลียดที่สุดหนึ่งในนั้นก็คือถูกรบกวนขณะกำลังกิน

ถังเทียนจ้องคนทั้งสองอย่างไม่พอใจ

หลิงเซี่ยคิดว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น แต่ไม่เคยคิดว่าบางสิ่งที่ว่านั้นจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นคนทั้งสองคนตะโกนใส่หน้าเขา  นางรู้ว่าหลายเรื่องคงจะไม่ดีแน่

กงเฉินคือบุรุษที่ยืนอยู่ทางซ้ายดูมีอายุราว30 ปี เขาค่อนข้างหล่อและมีความเชื่อถือต่อเจ้าครองทวีป  และคนขวามือคือคนที่สนิทกับเจ้าครองทวีปที่สุด  คนทางขวามือเป็นหญิงงามนามว่าอันฉวนนางคือหญิงรับใช้ของท่านหญิงโหรว

หลิงเซี่ยรู้สึกว่าบิดาของนางคำนวณผิดพลาดไปมาก  คุณชายใหญ่อาจไม่มีความเป็นมิตรกับท่านหญิงโหรวและเหออิง  แต่เขาไม่สามารถคัดค้านเจ้าครองทวีปได้  ถ้าเขาตอแยเจ้าครองทวีป อย่างนั้นตำแหน่งผู้สืบทอดของคุณชายใหญ่จะตกอยู่ในอันตราย

ท่าทีไม่พอใจฉายผ่านอยู่ในใบหน้าของจ้าวครองทวีป

กงเฉินก้าวมาข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชา “ท่านเหมิ่งก่อกวนเมืองทรายขาวและทำให้เกิดการนองเลือดบังคับให้สำนักมั่นคงไม่กล้าย่างเท้าออกนอกประตู ตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าจะเป็นตัวอะไร แต่ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าจะเป็นคนหยาบคายแบบนี้  น่าผิดหวัง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจ้าครองทวีปประหลาดใจ  เขาก้มศีรษะและพูดกับท่านหญิงโหรว และนางกระซิบตอบเบาๆ

หลิงเซี่ยกำลังรู้สึกกระวนกระวาย ถ้าพวกเขายังคงปล่อยให้กงเฉินทำปากดีกับเหมิ่งหนานต่อไป อย่างนั้นเจ้าครองทวีปคงมีแต่ภาพลบของท่านเหมิ่งเป็นแน่  นางไม่อาจทนได้  “องครักษ์กงพูดคำไม่สุภาพแบบนั้นได้ยังไง?  ท่านเหมิ่งปกป้องตัวเองต่างหาก!”

“ปกป้องตนเอง?” กงเฉินแค่นเสียง “ปกป้องตนเองโดยหว่านเงินถึงสองสามพันล้านน่ะหรือ?  บังคับให้สำนักมั่นคงไม่กล้าย่างเท้าออกนอกประตูแบบนี้เรียกว่าปกป้องตนเองหรือ? เป็นไปได้หรือว่าคุณหนูหลิงคิดว่าท่านเหมิ่งอ่อนแอเหมือนดอกไม้?”

ทุกคนโดยรอบเริ่มหัวเราะ

ถังเทียนไม่เข้าใจอะไร  เขาไม่เคยพบกงเฉินมาก่อน ‘ทำไมเขาถึงเป็นปฏิปักษ์กับข้าด้วย?’  แม้ว่าถังเทียนจะไม่ใช่คนฉลาด  แต่เขาก็มีสัญชาตญาณเฉียบคมและสามารถรู้สึกได้ถึงความเป็นปฏิปักษ์ที่แผ่ออกมาจากกงเฉิน

หลิงเซี่ยต้องการคัดค้าน  แต่ถังเทียนยืนขึ้นด้วยความหงุดหงิด  “เฮ้, เจ้าจะหาเรื่องทะเลาใช่หรือเปล่า?”

กงเฉินสะดุ้ง  หลิงเซี่ยก็สะดุ้ง  ทุกคนรอบๆ ก็สะดุ้งคนที่เข้ามาในงานเลี้ยงทุกคนล้วนมีฐานะทำไมพวกเขาต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับนักเลงข้างถนน?

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยืนอยู่กับที่เหมือนกับท่อนไม้  ถังเทียนยังคงพูดเหยียดหยาม  “โอว, งั้นเจ้าก็ดีแต่ปาก!”

หน้าของกงเฉินแดงด้วยความอาย  เขาจะทนต่อความอับอายต่อหน้าคนมากมายได้ยัง?  ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและเขาขออนุญาตจากเจ้าครองทวีปทันที “ท่านเหมิ่งท้าทายข้าจะไม่สนองได้ยังไง คนเมืองทรายขาวปฏิเสธได้หรือ? ข้าน้อยขออนุญาตรับคำท้า!”

เจ้าครองทวีปพึมพำ  “คนผู้นี้คืออาคันตุกะคนหนึ่ง แต่เนื่องจากทั้งสองคนต้องการจะแลกเปลี่ยนชี้แนะกัน อย่างนั้นก็ได้  แต่ต้องไม่บาดเจ็บหรือเสียมารยาทนะ”

“ขอรับ!”  กงเฉินคำนับ เขาเงยหน้าและมองถังเทียนพร้อมกับแผ่รังสีฆ่าฟัน  “ท่านเหมิ่งเชิญ!”

เขาบินไปในอากาศเหนือทะเลสาบและสถานที่ใหญ่พอและสามารถต่อสู้ส่วนตัวได้โดยไม่ส่งผลต่อคนที่เหลือเขาแกล้งทำเป็นรู้สึกอับอายและโกรธ แต่หัวใจของเขาและความคิดของเขาเยือกเย็น

ฉินอวี่หรันมาเยี่ยมยังที่พักของเหมิ่งหนานหลายครั้งแล้ว  นั่นไม่ใช่ข่าวใหม่  กงเฉินรู้สึกว่าที่ใดก็ตามที่เขาไป  เขาจะได้ยินเรื่องซุบซิบและข่าวลือ  เขาต้องการไปเยี่ยมอวี่หรันเพื่อขอพบ  และรู้สึกว่านางจะเห็นแก่หน้าของเขาบ้าง

แต่ใครจะรู้เมื่อเขาขอเข้าพบกับฉินอวี่หรัน  เขาจะถูกนางปฏิเสธไปทุกครั้ง

เมื่อเขาเห็นเหมิ่งหนานเป็นครั้งแรกความโกรธที่อธิบายไม่ได้ผุดขึ้นมา เขาพูดด้วยน้ำเสียงดังกล่าวเพื่อตั้งใจให้เกิดสถานการณ์แบบนี้  สำหรับคนอื่นเขาเป็นคนที่ถูกทำให้อับอายและถูกจู่โจม  แต่เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และชั่วร้าย  เขาหาเรื่องเหมิ่งหนานเป็นการส่วนตัว เนื่องจากชาวเมืองทรายขาวจะรวมตัวกันเมื่อเผชิญศัตรูทั่วไป  เขาเข้าใจดีว่าเหมิ่งหนานเป็นคนแบบไหน

แผนของเขาประสบความสำเร็จ  อีกฝ่ายโง่มากกว่าที่เขาคิดและถูกล่อลวงเข้ากับดัก และคนเกือบทั้งหมดแสดงออกว่าเข้าข้างเขา และถ้าเขาพลั้งมือฆ่าเหมิ่งหนาน ก็จะไม่มีผู้ใดตำหนิเขา

มุมปากของกงเฉินมีรอยยิ้มชั่วร้าย และเมื่อเขาคิดถึงสิ่งที่เหออิงสัญญาเอาไว้ใจของเขาก็ยิ่งพลุกพล่าน

ถังเทียนบินขึ้นไปในฟ้าทันทีด้วยวิชาเฉพาะตัวของเขา‘พลังแปลงสภาพ”

สถานที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะ กงเฉินบินขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความมั่นใจและท่าทางสง่างาม  ขณะที่ท่าทางของถังเทียนสำหรับพวกเขาดูน่าเกลียดมาก  และสำหรับพวกที่ฉลาด  พวกเขาจะสังเกตได้ทันทีว่าเหมิ่งหนานไม่ได้ใช้พลังงานแม้แต่น้อยแต่เป็นการบีบอัดพลังสุญญากาศและมีความสงสัยทันทีว่าเขาอาจจะเป็นคนที่พิการในการใช้พลังงาน

เมื่อทั้งสองคนลอยขึ้นไปเหนือทะเลสาบก็ดึงความสนใจความสนใจของทุกคนทันที

**********************

ฉินอวี่หรันก็ร่วมอยู่ในงานเลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว แต่นางอยู่อีกฝั่งหนึ่งของอุทยานกับกลุ่มสุภาพสตรีชั้นสูง  นางไม่ชอบรวมกลุ่มกับบุรุษเนื่องจากพวกเขาเอาแต่มองนางจนนางรู้สึกรังเกียจ เมื่อนางเห็นกงเฉินและเหมิ่งหนานอยู่ในอากาศสีหน้าของนางเปลี่ยน

สุภาพสตรีที่อยู่ข้างนางตื่นเต้นอยู่เป็นเวลานาน

“หวา!  องครักษ์ประจำวังสุภาพมาก!”

“ในที่สุดเราก็ได้เห็นองครักษ์ประจำวังลงมือ  ข้ารอไม่ไหวแล้ว!”

แม้ว่าฉินอวี่หรันจะไม่ชอบคนอย่างกงเฉิน  แต่นางรู้ว่าเขาทรงพลังขนาดไหนสามารถกลายเป็นองครักษ์ที่เจ้าครองทวีปไว้ใจที่สุดได้  เขาจะอ่อนแอได้ยังไง?

พี่เหมิ่ง....

****************

อีกด้านหนึ่งของงานเลี้ยง  ลุงและหลานตระกูลไป๋มองด้วยความกังวล

ไป๋เยี่ยถอนหายใจ  “เหมิ่งหนานยังคงอายุเยาว์มากจึงได้ถูกหลอกล่อ ดูเหมือนข้าต้องทำงานคืนนี้เสียแล้ว ข้าเชื่อว่าหน้าแก่ๆ อย่างข้ายังจะมีประโยชน์อยู่บ้าง”

สีหน้าของไป๋เสี่ยวกลายเป็นหม่นหมอง  เขามองดูร่างทั้งสองคนในกลางอากาศและส่ายศีรษะ  “ลุงรองคำพูดของท่านพูดเหมือนกับว่าพี่เหมิ่งจะแพ้ซะอย่างนั้น  แต่ข้าคิดอีกอย่าง”

ไป๋เยี่ยสะดุ้ง  หลานชายของเขาภายนอกอาจดูถ่อมตัวแต่เขาเป็นผู้มีความภูมิใจจนเข้ากระดูกดำและไป๋เยี่ยไม่เคยคาดว่าไป๋เสี่ยวจะมีความเชื่อมั่นในเหมิ่งหนานมากขนาดนั้น

เมื่อสังเกตสายตาของลุง  ไป๋เสี่ยวพูดเบาๆ  “ลุงต้องไม่ลืมนะว่าเขาคือคนที่ผลักดันเหลียนไป่จวินจนกลับไป”

ด้วยข่าวกรองของตระกูลไป๋ของพวกเขา พวกเขาค้นพบมานานแล้วเกี่ยวกับเบื้องหลังโจรสลัด  เหลียนไป่จวินมีชื่อเสียงในแวดวงโจรสลัด  และลักษณะเช่นนั้นเป็นคนที่ตระกูลไป๋ไม่ยินดีจะไปยุ่งตอแย

“นั่นก็จริง” ไป๋เยี่ยพยักหน้า ไป๋เสี่ยวพูดมีเหตุผล

ไป๋เสี่ยวฝืนหัวเราะ  “ความเชื่อมั่นที่ข้ามีต่อเหมิ่งหนานไม่ได้มาจากเรื่องนั้น นอกจากทุกคนที่ข้าเคยพบ ความหมั่นเพียรของพี่เหมิ่งไม่มีใครเทียบได้  พอคิดดูแล้วในวันที่สองหลังจากเอาชนะเหลียนไป่จวินได้แล้ว ท่านรู้ไหมว่าข้าไปพบเจอเขาที่ไหน?”

“ที่ไหน?” ไป๋เยี่ยถาม

“ในสนามฝึกฝน” ไป๋เสี่ยวมองดูถังเทียนและพึมพำ “เราสามารถนึกภาพตามว่าเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากเพียงไหน  แม้แต่อาวุธประจำเรือรบก็ยังทนประจุพลังและรับภาระไม่ไหวและพังเสียหายและพวกเราทั้งหมดฉลองกัน แต่พี่เหมิ่งและผู้คุ้มกันของเขากลับฝึกอยู่ในโรงฝึกจนเหงื่อโทรมกายราวกับว่าไปตากฝนมา  ความจริงในเวลานั้นข้าไม่คิดอะไรอื่นมีแต่อายและรู้สึกนับถือ”

ไป๋เยี่ยตื่นเต้น  เขาชำนาญในเรื่องฝึกทหารและทำสงคราม และหลังจากการต่อสู้ที่หนักหน่วงสิ่งที่คนต้องการมากที่สุดคือพักผ่อนหย่อนใจ  การอดทนฝึกฝนต่อเนื่องนั่นคือกำลังใจและความมุ่งมั่นที่หาได้ยาก

“ท่านรู้ไหมเขาพูดสองประโยคที่สร้างความประทับใจให้กับข้าอย่างลึกซึ้ง”  ไป๋เสี่ยวพึมพำ  “ประโยคแรกคือ หยาดเหงื่อไม่เคยโกหก  ประโยคที่สองคือเขายังมีหลายเรื่องที่ต้องการทำ ไม่ว่ากงเฉินจะแข็งแกร่งเพียงไหน  ข้าไม่เชื่อว่าพี่เหมิ่งจะแพ้”

ไป๋เยี่ยที่ตอนแรกตกใจอยู่พลันหัวเราะทันที  “เพราะเจ้าพูดอย่างนั้น  ข้าชักตื่นเต้นกับการต่อสู้ครั้งนี้เสียแล้ว”

******************

ในอากาศดวงตาของถังเทียนเทียนจับจ้องอยู่ที่กงเฉิน เขาไม่มีความคิดอะไรมาก เขาคร้านจะคิดว่าเหตุใดอีกฝ่ายหนึ่งถึงได้เป็นปฏิปักษ์กับเขา

สัญชาตญาณของเขาแหลมคมมาก  สายตาของกงเฉินชั่วร้ายและเย็นชา รังสีฆ่าฟันเปล่งออกทั่วร่างทำให้เขามองดูคล้ายงูพิษที่อยู่ในเงามืด ถังเทียนไม่กลัวแม้แต่น้อย เขากระตือรือร้นต้องการสู้

หลังจากที่ได้ประฝีมืออย่างยากลำบากกับเฉียวอี้อันแล้ว  ทำให้เขากระตือรือร้นจะสู้  และตอนนี้ราศีของกงเฉินไม่ด้อยไปกว่าเฉียวอี้อัน

ถังเทียนลืมเรื่องเค้กไปแล้ว  พลังตั้งใจต่อสู้ปลดปล่อยออกมาจากร่างเขา  เขาเพ่งอยู่กับการต่อสู้เต็มที่

กงเฉินยังสงบอยู่มากตรงกันข้ามเขา  เหมิ่งหนานเหมือนกับสัตว์ป่าเต็มไปด้วยรังสีก้าวร้าว  เขาหรี่ตา มือของเขาเหยียดไปที่ด้ามกระบี่ที่เอว เพื่อให้ได้ต่อสู้ เขาได้ลอบดำเนินการและหาเฉียวอี้อันมาพูดคุย  เขาเตรียมตัวสำหรับการโจมตีของเหมิ่งหนานแล้ว

‘วันนี้เจ้าจะต้องตายแน่นอน!’

ประกายเย็นชาวาบผ่านในดวงตาของกงเฉิน  เขาค่อยๆ ชักกระบี่จากฝัก ซี่ ซี่ ซี่กระบี่เสียดสีกับฝักกระบี่เกิดเป็นแรงเสียดทานเหมือนกับมีหนอนนับไม่ถ้วนกำลังไต่

เอ่..ถังเทียนสั่นสะท้าน ใจของเขารู้สึกได้ถึงอันตราย ซี่..ซี่...เสียงแปลกประหลาด โดยไม่ลังเลเขาใช้วิชาปรับสภาพพลังปรากฏอยู่ใต้เท้าเขา  เขาหายไปในอากาศเหมือนสายฟ้า

กงเฉินย่อตัว  ตาของเขาจ้องมองมาที่เขา

ไวมาก!

เขาเคยได้ยินมาจากเฉียวอี้อันว่าวิธีเปลี่ยนตำแหน่งของเหมิ่งหนานมีวิธีเฉพาะตัวมาก  เขาไวเหมือนสายฟ้าดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวรับ แต่ไม่คาดเลยว่าความเร็วของเหมิ่งหนานจะเร็วมากจริงๆ

เฉียวอี้อันก็อยู่ที่นี่เช่นกันมองดูจากด้านล่าง  เขาตกใจ ‘ความเร็วของคนผู้นั้นไวกว่าครั้งก่อน!  หรือว่าครั้งก่อนเขาออมฝีมือไว้?’  เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ออมมือ  แต่ถ้าไม่ใช่แบบนั้น อย่างนั้นก็ต้องมีความก้าวหน้าในช่วงเวลาไม่กี่วันนี้  นี่ทำให้เขารู้สึกกังวลมากขึ้น

ถังเทียนเป็นเหมือนกับสายฟ้าปะทะอยู่ในอากาศไม่หยุด ความเร็วที่น่าประหลาดใจสร้างแรงกดดันให้กับกงเฉิน

กงเฉินควบคุมความตกใจในใจ สภาพใจของเขาเริ่มนิ่งเหมือนน้ำและเขายังคงชักกระบี่ช้าๆ

ถังเทียนที่กำลังพุ่งไปรอบๆตัวกงเฉินอย่างระมัดระวัง กงเฉินไม่ได้เผยจุดอ่อนใดๆ และไม่ว่าจะมาจากมุมไหนก็จะอยู่ภายในรัศมีของการชักกระบี่ของเขา

เป็นครั้งแรกที่ถังเทียนมองเห็นสถานการณ์เช่นนั้น  และสีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจัง

เสียงดังเหมือนหนอนคลานยังดังต่อเนื่องและความรู้สึกถึงอันตรายในใจถังเทียนยังคงเพิ่มขึ้น

ถังเทียนรู้ว่าเขาต้องจู่โจม!

เขาสูดหายใจลึก  ‘เนื่องจากเจ้าไม่มีจุดอ่อนแต่อย่างใด  อย่างนั้นข้าจะบังคับให้เจ้าเผยออกมา!

นิ้วทั้งสิบของเขาเริ่มทำท่ากรงเล็บ  จู่ๆก็เกิดประกายไฟขึ้นมา  ประกายไฟยังเพิ่มขึ้นในระดับที่น่าทึ่ง  ภาพประกายไฟและโคมเป็นภาพที่งดงาม

รังสีแสงลอยอยู่ในท้องฟ้าเหมือนกับหิ่งห้อยที่บินกระจายอยู่ในท้องทุ่งมองดูเหมือนภาพฝัน หิ่งห้อยล้อมรอบตัวถังเทียนไม่มีรังสีฆ่าฟัน มีแต่ความเงียบสงบนิ่ง

หลายคนเคยได้ยินเกี่ยวกับวิทยายุทธของเหมิ่งหนานซึ่งดูงดงามแต่เมื่อได้เห็นกับตาตนเอง ทุกคนอ้าปากกว้างจ้องมองท้องฟ้า

กระบี่ของเฉินกงชักออกจากฝักแล้ว  จากนั้นถังเทียนจึงได้เห็นว่าบนกระบี่ของเขามีแมลงโปร่งใสนับไม่ถ้วนรวมตัวกันอยู่

กระบี่ของกงเฉินสั่น  ตัวกระบี่พลันเปลี่ยนเป็นฝนแมลง  เกิดเสียง ซี่ ซี่ เยือกเย็นถึงกระดูกพุ่งเข้าหาถังเทียน

สายตาถังเทียนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม  เขาโบกมืออย่างนุ่มนวลและหิ่งห้อยที่เต้นอยู่ในท้องฟ้าบินเข้าหาฝูงแมลงทันที