ตอนที่ 18-2 กระบี่เงาลวง

ลึกลงไปในทะเลธาตุ  กระแสพลังที่มองไม่เห็นม้วนตัว และคลื่นน้ำที่ไม่สิ้นสุดเกิดขึ้นจากพลังมหาเทพม้วนตัว

“ข้าเห็นได้ แต่ว่าเอามาไม่ได้”  ลินลี่ย์รู้สึกคันหัวใจยากจะเกา

พลังมหาเทพมากมายนัก!  อย่างไรก็ตามทะเลธาตุเป็นสิ่งที่เทพทุกคนสามารถรู้สึกได้  เทพชั้นสูงมีพลังวิญญาณมากกว่า  ดังนั้นโดยทั่วไปจึงสามารถสัมผัสถึงเขตแดนพลังมหาเทพได้ทุกคน  “พลังวิญญาณของมหาเทพทรงพลังมากกว่าวิญญาณของเทพชั้นสูงนัก

ลินลี่ย์รีบปัดความคิดออกไปอย่างรวดเร็ว

ถ้าเขาเอามาไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์จะไปหลงใหลได้ปลื้ม

“ใครจะรู้กันว่าบางทีขอบเขตพลังที่แข็งแกร่งมากกว่าที่อยู่ใต้พลังมหาเทพจะมีอยู่หรือไม่?”  ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในใจของลินลี่ย์ทันที แต่ขณะต่อมาลินลี่ย์ส่ายศีรษะ ไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป  “ข้ายังไม่มีพลังมหาเทพ ทำไมต้องคิดเรื่องอื่นด้วยเล่า?  แต่ความจริงเป็นเรื่องแปลก พลังเทพแบ่งออกเป็นพลังเทียมเทพ, พลังเทพแท้และพลังเทพชั้นสูง  แต่ข้าไม่เคยได้ยินใครพูดว่ายังมีระดับแตกต่างของพลังมหาเทพ”

หลังจากอยู่ในเผ่าตระกูลมานานหลายปี ลินลี่ย์จึงได้เรียนรู้...

กฎธาตุธรรมชาติทั้งเจ็ดและสี่วิถี แต่ละอย่างจะมีเจ็ดมหาเทพ โดยมีมหาเทพชั้นสูงหนึ่งคน มหาเทพชั้นกลางสองคน และมหาเทพน้อยอีกสี่คน  เห็นได้ชัดว่ามหาเทพแบ่งเป็นระดับเช่นกัน

“แต่ทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินว่ามีความแตกต่างกันของพลังมหาเทพ?”  ลินลี่ย์ประหลาดใจมาก

ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์และแปดตระกูลใหญ่ล้วนมีพลังมหาเทพ  นอกจากนี้ ลินลี่ย์ไม่เคยรู้สึกมาก่อนว่าพลังของมหาเทพคนหนึ่งจะทรงพลังมากกว่ามหาเทพอีกคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเหมือนกันหมด

“เป็นไปได้ไหมว่าระดับความแตกต่างของมหาเทพทั้งหมดมีพลังมหาเทพในรูปแบบที่เหมือนกัน?  แต่อย่างนั้นทำไมพวกเขาจึงแบ่งเป็นมหาเทพชั้นสูง ชั้นกลาง และมหาเทพน้อย?”  ลินลี่ย์ไม่สามารถเข้าใจได้  ดังนั้นเขาหยุดคิดเรื่องนี้  ที่สำคัญ แต่ละกฎมีมหาเทพเพียงเจ็ด

มหาเทพทุกคนมีสง่าราศีที่สูงส่ง  แม้แต่เทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุดก็ยังอ่อนแออย่างเทียบไม่ได้เมื่อเผชิญกับมหาเทพ

จากนั้นลินลี่ย์ตรวจสอบสมบัติมหาเทพชนิดปกป้องวิญญาณ  เขาเห็นรัศมีของพลังวิญญาณไหลเวียนไปทั่ว  และเยื่อพลังเล็กๆ ปรากฏจุดบกพร่องเช่นกัน  ขณะที่พลังวิญญาณยังคงไหลเวียนผ่านสมบัติมหาเทพ แผลบนช่องบกพร่องค่อยๆ เปลี่ยนแปลง

“แท้ที่จริง..หลังจากกลายเป็นเทพชั้นสูงข้าก็สามารถซ่อมสมบัติมหาเทพประเภทปกป้องวิญญาณได้บ้างแล้ว” ลินลี่ย์ระบายลมหายใจด้วยความทึ่ง

ความเร็วในการซ่อมตอนนี้ไวมากกว่าเมื่อตอนที่เขายังเป็นเทพแท้

ก็เหมือนกับสถานการณ์ที่น้ำทะลักท่วมย่อมฉีดพุ่งผ่านเขื่อนพัง  ถ้าท่านโยนก้อนกรวดเล็กลงไปในช่อง  ต่อให้ท่านโยนก้อนกรวดไม่หยุด  ก้อนกรวดจะถูกสายนำพัดหายกระจายไป  แต่ถ้าท่านโยนก้อนหินใหญ่ลงไปเป็นจำนวนมาก  หินก้อนใหญ่จะได้ประสิทธิภาพดีกว่าเป็นสิบเท่า

ความจริงในการซ่อมสมบัติมหาเทพนี้ก็เหมือนกัน  พลังวิญญาณของเทพแท้มีคุณภาพด้อยเกินไปสำหรับสมบัติมหาเทพชนิดปกป้องวิญญาณ  ดังนั้นการซ่อมจึงทำได้ยากมาก

ตั้งแต่มหาเทพมาปรากฏให้เห็น ตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์และแปดตระกูลใหญ่ก็เลิกต่อสู้กัน  ชีวิตของสมาชิกของตระกูลสี่อสูรศักดิ์สิทธิ์กลับคืนสู่ความสงบ  ครอบครัวของลินลี่ย์และครอบครัวบีบีเริ่มใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในหุบเขาเช่นกัน

ลินลี่ย์ยังคงดูดซับอะเมทิสต์ต่อเนื่องเพื่อเสริมพลังวิญญาณ

จนในที่สุดลินลี่ย์ใช้อะเมทิสต์ที่เขามีทั้งหมด  เขาจึงต้องขออะเมทิสต์กับบีบีมาอีกมากเพื่อใช้กลั่นพลังออกมา  บีบีพูดอย่างมีน้ำใจ  “พี่ใหญ่ ท่านแค่เอาไปกลั่น ข้าจะให้ท่านมากเท่าที่ท่านต้องการเลย”

ในอดีต บีบีใช้เวลาสิบปีเต็มเก็บอะเมทิสต์ในเทือกเขาอะเมทิสต์   จำนวนอะเมทิสต์ที่เขาเก็บรวบรวมไว้มีมากอย่างน่าทึ่ง

พริบตาเดียวผ่านไปร้อยปี

ภายในหุบเขา ห้องของลินลี่ย์ โต๊ะยาวเต็มไปด้วยอาหาร  ครอบครัวลินลี่ย์สามคนและครอบครัวบีบีสามคนรวมกันอยู่ที่นี่  เดเลีย นีซ เวดและไอน่าถือจานอาหารเดินกลับไปกลับมาขณะที่ลินลี่ย์กับบีบีนั่งอย่างสบาย

“พี่ใหญ่, ท่านดูดซับพลังวิญญาณได้มากแค่ไหนแล้ว?”  บีบีถาม  “ท่านดูดซับอะเมทิสต์ไปมากแล้วนี่”

เมื่อถึงชั้นเทพระดับสูง  ความเร็วในการกลั่นอะเมทิสต์ของลินลี่ย์เพิ่มขึ้นกว่าสิบเท่า  ขณะที่วิญญาณของเขาก็มีพลังเพิ่มขึ้น  ความเร็วในการกลั่นมีแต่มากขึ้นและเร็วขึ้น  จำนวนอะเมทิสต์ที่เขาดูดซับเกินกว่าร้อยปีสูงมากจนน่าทึ่ง  แต่เห็นได้ชัดว่า..พลังวิญญาณของเทพชั้นสูงสามารถดูดซับได้มากเป็นอย่างดี

“อะไรกัน อิจฉาเหรอ?” ลินลี่ย์เม้มปาก  “บีบี, เท่าที่ข้าจำได้ ในอดีตเจ้าต้องการจะแข่งกับข้าดูว่าใครจะกลายเป็นเทพชั้นสูงก่อนกัน”

บีบีได้แต่ลูบจมูก  ทั้งหมดที่เขาทำได้ถอนหายใจหัวเราะ

ตอนนั้นพวกเขาไปเมืองเมียร์  บีบีได้เสี้ยววิญญาณสุดท้ายมาจากย่าของเขา  หลังจากดูดซับแล้ว บีบีจำเป็นต้องก้าวผ่านขั้นสุดท้ายก่อนเป็นเทพชั้นสูง  แต่ความเร็วของบีบีช้ากว่าลินลี่ย์มากอย่างเห็นได้ชัด

ลินลี่ย์ได้รับการรู้แจ้งกะทันหัน  แต่บีบีไม่

“พี่ใหญ่, ท่านน่าทึ่งจริงๆ  มีความสุขไหม?”  บีบีพูดถอนหายใจแต่สีหน้าของเขาสลด  “แต่ปู่บอกข้าว่าเมื่อข้าเป็นเทพชั้นสูง  พลังของข้าจะแข็งแกร่งใกล้เคียงกับปู่  พี่ใหญ่, ตอนนี้ท่านทรงพลังแล้ว  แต่เมื่อข้ากลายเป็นเทพชั้นสูง ข้าอาจจะแข็งแกร่งมากกว่าท่านได้”

“แข็งแกร่งทรงพลังมากกว่าข้าเป็นเรื่องดี”  ลินลี่ย์หัวเราะ

ลินลี่ย์รู้ว่าอะไรเป็นทักษะเทพธรรมชาติของบีบี  ทักษะเทพธรรมชาติกินเทพสามารถอธิบายว่าทำให้บีบีไร้เทียมทานในหมู่สหายเขา  เมื่อบีบีถึงระดับเทพชั้นสูงใครจะสามารถต้านทักษะเทพธรรมชาติกินเทพได้กันเล่า?

บางทีอาจจะมีแต่เทพพารากอนจะจึงต้านได้

นอกจากนี้ในฐานะหนูกินเทพ  ร่างกายของบีบีแข็งทนทานน่ากลัว แค่เห็นเบรุตกล้าใช้มือปล่ากันสมบัติมหาเทพได้ ทุกคนก็คงคิดได้ว่าหนูกินเทพในระดับเทพชั้นสูงนั้นน่ากลัวเพียงไหน  บีบียังไม่ได้หลอมรวมเคล็ดลึกลับแม้แต่เคล็ดเดียว... แต่อาศัยแค่ทักษะเทพธรรมชาติ  เขาก็สามารถเทียบกับลินลี่ย์ได้หลังจากที่เขากลายเป็นเทพชั้นสูง....

ลินลี่ย์ไม่อิจฉาแม้แต่น้อย

ตลอดหลายปีมานี้ ลินลี่ย์และบีบีเป็นเหมือนพี่น้องและพวกเขามีความสุขเมื่อแต่ละคนมีความแข็งแกร่งมากขึ้น

“ข้าก็อยากรู้แจ้งและบรรลุระดับใหม่ทันทีบ้างเหมือนกัน ทำไมมันยากเย็นนัก?”  บีบีถอนหายใจยาว

ขณะนั้นเอง เวดเดินเข้ามาหาและถือจานอาหารมาด้วย  เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาอดพูดไม่ได้  “อาบีบี, ข้าก็อยากบรรลุระดับใหม่เหมือนกัน  เมื่อข้ากลายเป็นเทพ ข้าได้แต่ขอบคุณพิธีชุบตัวของบรรพบุรุษ  แต่พอจะให้ข้าเป็นเทพด้วยตัวเองมันเป็นเรื่องยากจริงๆ”

“เชอะ”

มีเสียงแค่นเบาๆ ตามมา  ไอน่าเดินเข้ามาสมทบและถือถาดอาหารเข้ามาด้วยเช่นกัน  “พี่เวด! ต่อไป ท่านไม่ต้องมาอธิบายสถานการณ์ของตัวเองได้ไหม?  ข้ายัง..ยังไม่ใช่แม้แต่จะเป็นเทพเลย”  ทันใดนั้นลินลี่ย์กับบีบีเริ่มหัวเราะทั้งคู่

“พ่อ, ลุง!” ไอน่าอดถลึงตามองพวกเขาไม่ได้  แต่ลินลี่ย์และบีบีหัวเราะหนักขึ้น

“ฮะฮะ, พวกเจ้าหัวเราะอะไรกัน  สนุกนักหรือ?”  เสียงชัดดังมาจากข้างนอก  และมีร่างสองร่างบินลงมาจากท้องฟ้า  ลินลี่ย์หน้าไปมอง เป็นเบรุตในชุดสีดำ และคาโรไลนาในชุดแดง

การปรากฏตัวของเบรุตทำให้ลินลี่ย์ตาทอประกายวูบ

ทั้งนี้เป็นเพราะเมื่อเขาเห็นเบรุต  เขาคิดถึงอาวุธประกายเทพ  เบรุตไม่ได้มาเยี่ยมแม้แต่ครั้งเดียวเกินร้อยปีแล้ว  ครั้งนี้... เขามาเพราะสร้างอาวุธประกายเทพเสร็จแล้ว

“ปู่”  บีบีมีความสุขมากเช่นกัน

เบรุตเพียงแต่หัวเราะ  จากนั้นหันไปมองไอน่า  “ไอน่ามานี่เถอะ”  เบรุตและคาโรไลนารักตามใจไอน่าทั้งคู่  ไอน่าเดินไปคารวะและพูดคุยกับเบรุตและคาโรไลนาชั่วขณะ

“ปู่!  ท่านมาเยือนครั้งนี้เป็นเพราะอาวุธประกายเทพสำเร็จแล้วใช่ไหม?”  บีบีพูดตรงเข้าเรื่องสำคัญทันที

เบรุตได้ยินเช่นนี้ก็มองมาทางลินลี่ย์  จากนั้นหัวเราะลั่น  “ลินลี่ย์, เพราะสร้างอาวุธประกายเทพของเจ้า  ข้าต้องใช้เวลาร้อยปีเต็ม  ในที่สุดตอนนี้ก็เสร็จแล้ว  รับเอาไป!”  ขณะที่เขาพูดเบรุตสะบัดแขน..

และขณะนั้นเอง เงาดำพร่าเลือนพุ่งตัดอากาศ

ลินลี่ย์เหยียดมือออกและคว้ากระบี่คมโดยตรง  แต่เงาพร่าเลือนของกระบี่ลางเลือนมาก และเบรุตซัดออกมาเร็วเกินไป  ด้วยความตั้งใจทำให้ลินลี่ย์ดูแย่  เมื่อลินลี่ย์จับกระบี่นั้น เขาคว้าที่ตัวกระบี่แทนที่จะเป็นด้าม

“คมมาก”  ลินลี่ย์รู้สึกเจ็บที่มือ และรอยเลือดปรากฏอยู่บนฝ่ามือของเขา

เขาก้มศีรษะดู...

กระบี่ยาวบางและแคบ บางราวกับปีกผีเสื้อ  กระบี่ยาวนี้โปร่งใสจริงๆ  ถ้ามีคนดูกระบี่ใกล้ๆ เขาจะเห็นพลังงานสีดำโคจรอยู่ภายในตัวกระบี่  เป็นเรื่องประหลาดมาก  โดยทั่วไปกระบี่เทพจะมีพลังงานโคจรอยู่บนผิว  แต่กระบี่นี้มีพลังงานสีดำโคจรอยู่ภายในทำให้ดูน่าทึ่ง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคมของกระบี่น่ากลัวมากจนทำให้คนหนาวจับขั้วหัวใจ

แม้ว่าลินลี่ย์จะยังไม่แปลงร่าง  แต่เขาเป็นเทพชั้นสูง ร่างกายแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว  กระบี่นี้ยังไม่มีใครทำสัญญาเป็นเจ้าของ แค่เฉพาะความคมอย่างเดียวก็สามารถบาดมือของลินลี่ย์ที่เป็นเทพชั้นสูงได้

“กระบี่นี้...”  ลินลี่ย์ไม่อยากจะเชื่อ

“คมมากพอสำหรับเจ้าไหม?”  เบรุตหัวเราะ

ลินลี่ย์รีบพยักหน้า  “คมจริงๆ  ข้าไม่เคยเห็นอาวุธคมอย่างนี้มาก่อน”

“ปู่!  ปู่สร้างขึ้นมาได้ยังไง?  ทำไมมีดข้าไม่คมขนาดนี้บ้าง?”  บีบีรีบกล่าวทันที

เบรุตหัวเราะและกล่าว  “ความจริงข้าก็ยังงงๆ อยู่ว่ากระบี่นี้มันลงเอยในสภาพแบบนี้ได้ยังไง”  คำพูดนี้ทำให้ลินลี่ย์ เดเลีย บีบีและทุกคนสงสัย  เบรุตอธิบายต่อ  “ข้ารู้ว่าลินลี่ย์ฝึกมาทางสายธาตุดิน ลม ไฟและน้ำสี่กฎธาตุ  ดังนั้น..เมื่อข้าสร้างกระบี่ให้เจ้า ข้าจึงเลือกกลืนและย่อยประกายเทพชั้นสูงธาตุดิน ลม ไฟและน้ำ”

ลินลี่ย์อดรู้สึกขอบคุณมิได้

ความจริงเมื่อทำอาวุธประกายเทพ เขาทำแต่เพียงหยิบประกายเทพสุ่มๆ มาสร้าง  อย่างไรก็ตามเบรุตแหกกฎวิธีการเดิมของเขา ใส่ใจรายละเอียดและระมัดระวังในการสร้างให้ลินลี่ย์  ดังนั้นเขาใช้ประกายเทพสี่ชนิดสร้าง

“ข้าระมัดระวังในการสร้างมาก ในสภาพต่อมา..คิดดูสิ..”  เบรุตหัวเราะ  “กระบี่นี้บางครั้งก็กลายเป็นเหมือนของแข็งตลอดเวลา แก่นประกายเทพสี่อย่างแตกต่างกันหลอมรวมกลายเป็นความสมบูรณ์แบบ  พลังของอาวุธประกายเทพนี้เป็นอาวุธประกายเทพที่ประณีตที่สุดเท่าที่ข้าเคยสร้างมาตลอดหลายปี”

ลินลี่ย์ตื่นเต้นอย่างช่วยไม่ได้

“ลอร์ดเบรุต,  ขอบคุณท่าน”  ลินลี่ย์กล่าวซาบซึ้งขอบคุณ

“บีบี, เนื่องจากมีดของเจ้า ข้าเพียงแต่ใช้ประกายเทพธาตุมืดสร้างขึ้น ที่สำคัญเจ้าเป็นเทพสายธาตุมืดอย่างเดียว”  เบรุตหัวเราะอย่างใจเย็น  “ขณะที่กระบี่ของลินลี่ย์... ข้าเองยังไม่แน่ใจเท่าใดนักถึงเหตุผลที่มันมีพลังยิ่งใหญ่นัก”

บางครั้งคนเราอาจสร้างผลงานชิ้นโบว์แดงสำเร็จได้เพราะเหตุผลที่ไม่มีใครเข้าใจได้

บางทีผลงานชิ้นโบว์แดงที่แท้จริงจำเป็นต้องอาศัยโชคเล็กน้อยเช่นกัน

ลินลี่ย์ลูบคมกระบี่อย่างระมัดระวัง  เลือดจากแผลที่ฝ่ามือของเขาหลอมรวมเข้าไปในกระบี่และกระบี่คมนี้ซึ่งไม่เคยมีเจ้าของมาก่อนก็ยอมรับลินลี่ย์เป็นเจ้าของทันทีกลายเป็นกระบี่ประจำตัวของลินลี่ย์

“อยากรู้จริงๆ  อยากรู้นัก”  ลินลี่ย์พบว่าหลังจากควบคุมกระบี่ได้สิ้นเชิงแล้ว...

พร้อมกับความคิด พลังงานที่โคจรอยู่ภายในกระบี่สามารถซ่อนได้ทันทีส่งผลให้ทั้งตัวกระบี่โปร่งใส  คนที่เห็นจะคิดว่าลินลี่ย์ไม่ได้ถือกระบี่อยู่เลย

“ลินลี่ย์!  ตั้งชื่อให้มัน”  เบรุตหัวเราะ

ลินลี่ย์จ้องมองดูอาวุธที่น่าทึ่งนี้อย่างรอบคอบ  “เมื่อใช้กระบี่นี้ด้วยความเร็วสูง  แม้แต่ยอดฝีมือก็เพียงแต่เห็นแค่เงาเลือนราง..ดังนั้นขอตั้งชื่อว่า ‘เงาลวง’ อาวุธชิ้นที่สามของลินลี่ย์...

กระบี่เงาลวง! ปรากฏขึ้นแล้วในโลก!

หลังจากได้รับกระบี่เงาลวง อาวุธที่ล้ำค่าแล้ว เขาจะใช้มันฝึกอยู่บ่อยๆ เป็นธรรมดา ยิ่งลินลี่ย์ใช้มากเท่าใด ก็ยิ่งมีความสุขมาก  เมื่ออาวุธที่ล้ำค่านี้ถูกใช้ด้วยพลังเทพชั้นสูงและเข้ากันได้ดีกับร่างแปลงมังกรที่ทรงพลังของลินลี่ย์

แม้แต่ลินลี่ย์ก็ยังประหลาดใจกับพลังฟาดฟันของกระบี่ในแต่ละครั้ง

ลินลี่ย์เดิมทีใช้หมัดสร้างพลังผ่าฟ้าด้วยพลังหมัดที่ทะลวงมิติในตัวมันเอง  แต่..เมื่อกระบี่เงาลวงที่มีความคมและแข็งเหลือเชื่อนี้ใช้วิชา....

มิติสั่นสะเทือน และเมื่อเงากระบี่กวาดผ่านไปที่ใด จะทิ้งไว้แต่รอยฉีกขาดของมิติ

ภายในหุบเขา บนพื้นหญ้านอกบ้านของลินลี่ย์  ลินลี่ย์ในตอนนี้ควงกระบี่เงาลวงอย่างสบายๆ ร่างกายทั้งหมดของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นสายลมพัดและหลอมรวมกับลม  ทุกคนสามารถเห็นแต่เพียงเงาเลือนรางของกระบี่คล่องแคล่วปราดเปรียวเหมือนสายลม

“ควั่บ!”

“ควั่บ!”

กระบี่กวาดผ่านไปที่ใด ที่นั้นจะมีสภาพมิติฉีกขาด  ต้องเข้าใจว่า..นี่คือลินลี่ย์ในร่างมนุษย์ธรรมดา  แต่แน่นอนเพราะลินลี่ย์ในฐานะเทพชั้นสูงและยังมีอาวุธประกายเทพก็จริง ถึงอย่างนั้นทุกคนก็ยังจินตนาการได้ว่าลินลี่ย์ในตอนนี้มีพลังมากมายขนาดไหนด้วยปัจจัยเหล่านี้

“เยี่ยมจริงๆ ท่านลุง  ท่านทรงพลังมากจริงๆ!” ไอน่ายืนอยู่ในระยะไกล  ดวงตานางเป็นประกายขณะที่นางมองลินลี่ย์ฝึกกระบี่

ขณะนั้นเอง...

“ครืนนน....”

ระลอกพลังต้นกำเนิดจากการชะลอลงมาของธาตุธรรมชาติเกิดขึ้น  แม้แต่ลินลี่ย์ที่อยู่ในระหว่างการฝึกฝนก็ยังชะงัก  เขาหันหน้าไปมองดูที่แหล่งเกิดระลอกพลัง “หือ? บ้านของบีบีหรือนี่?  หรือว่าบีบีจะบรรลุระดับใหม่?”

ลินลี่ย์ยังคงจำคำที่บีบีพูดกับเขาไว้.  “เมื่อข้ากลายเป็นเทพชั้นสูง บางทีข้าอาจจะทรงพลังมากกว่าท่านก็ได้”