บทที่ 221 การแสดงทั้งหมดของเจ้าช่างน่ามอง!

"นี่ทำอะไร?ตัวตลกเหรอ?”

จางเฉียนหลินระงับอารมณ์ของเขาไว้นานพอและรอโอกาสที่จะเยาะเย้ยซุนม่อดังนั้นเขาจะอดทนต่อไปได้อย่างไร? เขาโจมตีซุนม่อโดยตรงด้วยวาจา

“พวกเขาเป็นนักเรียนใหม่ทั้งหมดมาตรฐานการแสดงนั้นปกติมาก!”

จินมู่เจี๋ยพูดอย่างเป็นธรรม

“เอ๊ะ!”

จางเฉียนหลินหงุดหงิดขุ่นเคืองตอนนี้ความแค้นทั้งหมดของเขาติดอยู่ที่คอ และเขาไม่สามารถพูดอะไรได้เขารู้สึกได้ว่าจะมีคนช่วยซุนม่อพูด กู้ซิ่วสวิน, ตู้เสี่ยวและแม้แต่มหาคุรุระดับ1 ดาวเซี่ยหยวนก็อาจทำเช่นนั้น แต่ใครจะคาดคิดว่าคนแรกที่พูดจะเป็นจินมู่เจี๋ย?

(ข้าจะทำอย่างไร ข้าสิ้นหวังแล้ว!)

จางเฉียนหลินรู้สึกหมดหนทางอย่างมาก

ต้องรู้ว่าจินมู่เจี๋ยเป็นมหาคุรุ3 ดาว เขาจะกล้าทำร้ายนางได้อย่างไร?

ช่างเลวร้ายอะไรเช่นนี้!

ทำไมซุนม่อถึงโชคดีอะไรอย่างนี้?จินมู่เจี๋ยเป็นห่วงเขามาก (ข้าเองก็หล่อด้วย ทำไมข้าไม่ได้รับการปฏิบัติพิเศษเลย

ใช่แล้วต้องเป็นหัตถ์เทวะซุนม่อต้องนวดให้จินมู่เจี๋ยและทำให้นางสบายใจอย่างมาก)

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้สายตาของจางเฉียนหลินก็เหลือบไปมองที่แผ่นหลังของจินมู่เจี๋ย โดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะเลื่อนลงมาที่ก้นของนางก้นของนางเหมือนลูกพีชขนาดใหญ่ และดูมีเสน่ห์อย่างยิ่ง

“ซุนม่อ รีบแก้ปัญหาซะ!”

แม้ว่าจินมู่เจี๋ยจะพูดแทนซุนม่อแต่นางก็ยังกระตุ้นเขา  เพราะการแสดงของนักเรียนเหล่านี้ช่างน่าสยดสยองอย่างแท้จริงเป็นภาพที่น่าเจ็บปวดอย่างยิ่ง

สาวโง่ที่น่ารักที่มีหน้าอกใหญ่มีพลังการต่อสู้ต่ำมากนางไม่สามารถเข้าใจจังหวะเวลาที่ถูกต้องในการเข้าร่วมการต่อสู้ได้ นางไม่เพียงแต่ทำร้ายอสูรลมวิญญาณเท่านั้นแต่นางเกือบได้รับบาดเจ็บแทน

หยิงไป่อู่และซวนหยวนพ่อนั้นกล้าหาญมากพวกเขาไม่กลัวความตายและมีความแข็งแกร่งในการต่อสู้สูง แต่เมื่อทั้งสองรวมกันพวกเขาก็สร้างความวุ่นวายให้กันเองส่งผลให้พวกเขาไม่สามารถปลดปล่อยพลังการต่อสู้ได้ถึง 50% ด้วยซ้ำ

นอกจากนี้จินมู่เจี๋ยรู้สึกว่าถ้าไม่ใช่สำหรับสถานการณ์ตอนนี้พวกเขาอาจจะเริ่มต่อสู้กันเอง

ส่วนเด็กหนุ่มที่มีคำว่า'ขยะ' ที่หน้าผากนั้นเขาเปรียบเสมือนปลาเค็มที่กำลังมองดูจากด้านข้าง ถานไถอวี่ถังก็ไร้ประโยชน์แม้ว่าเขาจะส่งเสียงเชียร์แต่เขาก็เป็นเด็กป่วย

สุดท้ายนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่จื่อฉีที่น่าห่วงนางต้องการเข้าร่วมการต่อสู้ แต่นางสะดุดหลังจากเดินไม่กี่ก้าว

“การแสดงฝีมือของพวกเขาแย่มาก!”

จินมู่เจี๋ยถอนหายใจเมื่อนางถอนหายใจอสูรลมวิญญาณตัวที่หกก็พ่ายแพ้ มีเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่ถูกปิดล้อมโดยนักเรียนของซุนม่อเท่านั้นที่ยังคงอยู่

คณะครูและนักเรียนเริ่มเบื่อหน่ายและเริ่มชมไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการช่วย แต่นี่เป็นการฝึกฝนสัตว์ประหลาดตัวนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นของกลุ่มของซุนม่อและมันคงไม่ดีนักหากพวกเขาคว้ามันมา

“หยุดสร้างปัญหาได้แล้วจากนี้ไปจื่อฉีเป็นคนออกคำสั่ง พวกเจ้าทุกคนต้องฟังนาง”

ซุนม่อคำราม

“อืมมม!”

มีเพียงหลี่จื่อฉี,ลู่จื่อรั่ว และเจียงเหลิ่งเท่านั้นที่ตอบกลับอีกสามคนยังคงทำสิ่งต่างๆ ในแบบของพวกเขาเอง

“ฮึ ช่างยุ่งยากเสียนี่กระไร!”

กู้ซิ่วสวินรู้สึกอารมณ์ดีนักเรียนส่วนตัวของซุนม่อต่างก็มีปัญหามากในอนาคตเขาจะรู้สึกรำคาญมากขึ้นเท่านั้น

“ไป่อู่ ถอยไปก่อนซวนหยวนพ่อ หยุดโจมตี เจ้าควรมุ่งเน้นไปที่การป้องกันและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของอสูรลมวิญญาณเจียงเหลิ่งเจ้าควรมุ่งเน้นไปที่การโจมตีและรับผิดชอบในการฆ่ามัน จื่อรั่วและไป่อู่พวกเจ้าควรจะให้ความช่วยเหลือถ้าเจ้าเห็นโอกาส สำหรับถานไถอวี่ถัง ช่างมันเถอะ…เชียร์ต่อไป” หลี่จื่อฉีจัดสรรภารกิจอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินการจัดการของไข่ดาวน้อยจินมู่เจี๋ยพยักหน้าด้วยความชื่นชม อย่างไรก็ตามหลังจากที่เห็นว่าคนอื่นกำลังดำเนินการมันแย่แค่ไหน นางจึงอดส่ายหน้าอีกครั้งไม่ได้

ซวนหยวนพ่อคำนวณผิดปลายหอกของเขาพุ่งไปโดนบั้นท้ายของหยิงไป่อู่โดยไม่ได้ตั้งใจ เด็กหญิงหัวเหล็กสะบัดกระบี่ด้วยความโกรธและฟันใส่เขาทันที

“เจ้าเชื่อข้าไหม ถ้าข้าบอกว่าข้าจะต่อยเจ้า?”

ซวนหยวนโปคำราม

“ฮึ่ม ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้ตั้งใจไม่งั้นข้าจะตัดหนังศีรษะของเจ้า!”

การฟันของหยิงไป่อู่ ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการทำให้เขาตกใจนางไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายซวนหยวนพ่อจริงๆ

“ด้วยความสามารถของเจ้าเหรอ?”

ผู้เสพติดการต่อสู้เยาะเย้ย

“เฮอะ เจ้าเพิ่งฝึกปรือก่อนข้าไม่กี่ปีเองมาต่อสู้กันเลยใครกลัวใครกันแน่?”

หยิงไป่อู่คำรามกลับมาหลังจากนั้นทั้งสองก็เพิกเฉยต่ออสูรลมวิญญาณและเริ่มต่อสู้

หากอสูรอสูรลมวิญญาณมีสติมันคงมีสีหน้างุนงงอย่างแน่นอน (พวกเจ้าไม่ได้มายุ่งกับข้าหรือไง ทำไมพวกเจ้าจากกลุ่มเดียวกันถึงทะเลาะกัน?)อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่รอช้า เนื่องจากไม่มีใครปราบปรามมันมันพุ่งเข้าหาลู่จื่อรั่วทันที

แฮ่...!

อสูรอสูรลมวิญญาณปลดปล่อยทักษะโดยกำเนิดของมันแรงกดดันทางวิญญาณมหาศาลกดลงมาในทันที ทำให้ร่างของเด็กสาวมะละกอสั่นสะท้านอย่างรุนแรงความสามารถในการโคจรปราณวิญญาณของนางช้าลงมาก

“อ๊า!”

ลู่จื่อรั่วกรีดร้องรู้สึกอึดอัดมากอย่างไรก็ตามนางไม่ได้ถอยกลับ สายตาของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นขณะที่นางมองไปที่อสูรอสูรลมวิญญาณ

“ศิษย์น้องทั้งสองของข้าพึ่งพาไม่ได้และศิษย์พี่ใหญ่ก็สู้ไม่ได้ ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับข้าแล้ว”

ลู่จื่อรั่วพึมพำ นางกลืนน้ำลายหนึ่งคำและเตรียมต่อสู้โดยไม่สนใจว่านางจะชนะหรือไม่

อสูรอสูรลมวิญญาณมาถึงแล้วแขนยาวรูปร่างคล้ายเสาหินน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมพุ่งเข้าใส่สาวมะละกอ

“จื่อรั่ว หลบ!”

หลี่จื่อฉีเริ่มกังวล

วูบบ!

ร่างของเจียงเหลิ่งเปล่งประกายและปรากฏตัวข้างหน้าลู่จื่อรั่วมีดในมือของเขาแทงออก

ติง!

มีดของเจียงเหลิ่ง เป็นเหมือนคันโยกที่สามารถยกพื้นได้และทันใดนั้นมันก็เบี่ยงเบนแขนหินของอสูรอสูรลมวิญญาณ

เมื่อเห็นฉากนี้ครูทุกคนก็ตกใจมาก รากฐานพื้นฐานของเด็กคนนี้แข็งแกร่งมากแม้ว่ามันจะเป็นเพียงการแทงด้วยมีดพียงอย่างเดียว หากว่าความรู้สึกของเวลาและการควบคุมพลังของเขายังไม่สมบูรณ์แบบเขาจะเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บแทน

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นยันต์วิญญาณที่แตกสลายบนคอของเจียงเหลิ่ง ทุกคนก็ถอนหายใจไม่ว่าความถนัดของเจียงเหลิ่งจะดีแค่ไหน ตอนนี้เขาไม่มีอนาคต

ไม่รู้ว่าใครที่โหดเหี้ยมถึงขั้นทำร้ายเขา

หลี่จื่อฉีเข้าร่วมการต่อสู้แต่เนื่องจากเส้นประสาทสั่งการของนางอ่อนแอเกินไป แขนขาของนางจึงไม่สามารถประสานกับข้อมูลที่ส่งมาจากสมองของนางได้ดังนั้นนางจึงอยู่ในความวุ่นวาย

“พวกเจ้าทุกคนถอยออกไป!”

เจียงเหลิ่งสั่งสองสาวเขาเตรียมที่จะลุยเดี่ยวอสูรอสูรลมวิญญาณ

"เจ้าทำได้!"

ถานไถอวี่ถังปรบมือเขาไม่ได้ตั้งใจจะเข้าร่วมการต่อสู้เลย

“เจ้ารับมือได้หรือ?”

หลี่จื่อฉีรู้สึกกังวลในเวลาเดียวกันนางเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ ตามที่คาดไว้ นางไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ที่แท้จริงได้!แต่หลังจากที่นางจำคำพูดที่ซุนม่อพูดกับนางในวันนั้นได้ อารมณ์ของนางก็ดีขึ้นเล็กน้อย

เจียงเหลิ่งโจมตีความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อเขาวิ่งไปรอบๆ อสูรอสูรลมวิญญาณ มีดในมือของเขาผ่าออกเล็งไปที่คอและดวงตาของอสูรลมวิญญาณ

ติง! ติง! ติง!

เสียงที่คมชัดดังขึ้น

แฮ่...!

อสูรอสูรลมวิญญาณคำรามด้วยความโกรธมันใช้แขนแกว่งไปมาต้องการจะฆ่า เจียงเหลิ่ง อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของมันงุ่มง่ามเกินไปไม่อาจแม้แต่จะสัมผัสกับชายเสื้อของเจียงเหลิ่งได้

“น่าประทับใจมาก!”

นักเรียนทุกคนตกใจมากท่าร่างของเจียงเหลิ่งนั้นน่าประทับใจมาก การเคลื่อนไหวของเขาคาดเดาไม่ได้และแปลกประหลาดเขามักจะปรากฏตัวในจุดที่ที่ไม่มีใครคาดคิด นอกจากนี้ เมื่อเขาต่อสู้ กลิ่นอายทั้งหมดของเขาก็เปลี่ยนไปเขาเป็นเหมือนงูพิษในเงามืด เตรียมที่พร้อมจะปลิดชีพเป้าหมายของเขาได้ทุกเมื่อ

“เขาควรจะอยู่ในขอบเขตกลั่นวิญญาณ!”

โจวซานอี้คาดเดา

“เด็กคนนี้อายุเท่าไหร่”

ผายหยวนลี่สงสัย

“อีกสองเดือนก็อายุ13”

กู้ซิ่วสวินเคยเห็นข้อมูลของเจียงเหลิ่งมาก่อน

โอว

เมื่อได้ยินเช่นนี้นักเรียนต่างก็อ้าปากค้างด้วยความชื่นชมที่เจียงเหลิ่งมีความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวในขณะที่ยังเด็กอยู่แต่สำหรับครู พวกเขาทั้งหมดรู้สึกสงสารอย่างสุดซึ้งในใจแม้แต่จางเฉียนหลินที่พบว่าซุนม่อไม่เป็นที่พอใจในสายตาของเขา ก็ยังรู้สึกเสียใจ

ต้นกล้าที่ดีน่าเศร้าที่อนาคตของเขาพังทลาย

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเจียงเหลิ่งนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง

อสูรลมวิญญาณไม่สามารถต้านทานได้เพียงสองนาทีก็ถูกเขาปราบจนกลายเป็นเศษหินบนพื้น

ทุกคนหันหน้าและมองไปทางอื่นหยิงไป่อู่และซวนหยวนพ่อยังคงต่อสู้กันอยู่

ซวนหยวนพ่อมีฐานการฝึกฝนที่สูงกว่าและเนื่องจากคู่ต่อสู้ของเขาเป็นผู้หญิง เขาจึงไม่ทุ่มสุดตัว อย่างไรก็ตามเขาค้นพบว่าหยิงไป่อู่นี้มีพลังปราณมากมาย วิชาต่อสู้ของนางดุร้าย และนางก็ดุร้ายกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเขาในการต่อสู้

ผู้เสพติดการต่อสู้รู้สึกภาคภูมิใจมากเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขาที่จะริเริ่มเพื่อยุติการต่อสู้ อย่างไรก็ตามเขายังไม่ต้องการใช้กำลังของเขาเพื่อข่มปราบหยิงไป่อู่

ดังนั้นเขาจึงใช้พละกำลังเพียง 50% เขากำลังเตรียมที่จะทำให้หยิงไป่อู่หมดแรงจนถึงจุดที่นางยอมรับความพ่ายแพ้

หยิงไป่อู่เม้มริมฝีปากของนางนางรู้ว่านางไม่สามารถชนะได้ และนางเกลียดตัวเองที่อ่อนแอและไร้ประโยชน์อย่างไรก็ตามไม่นานต่อมานางปรับสภาพจิตใจของนางและตัดสินใจใช้คู่ซ้อม 'อย่างกะทันหัน' เพื่อความก้าวหน้าของตัวเอง

พูดตามตรงอัจฉริยะการต่อสู้อย่างซวนหยวนพ่อเป็นคู่ซ้อมที่สมบูรณ์แบบที่สุดอย่างไรก็ตามเขามักจะดูถูกเหยียดหยามที่จะทำสิ่งนั้น ดังนั้นนี่เป็นโอกาสที่หายากมากสำหรับหยิงไป่อู่

“ข้าได้กำไร!”

หยิงไป่อู่แอบมีความสุขแต่นางไม่แสดงสีหน้าใดๆ หลังจากนั้นนางก็ปรับสภาพจิตใจและจดจ่อกับการต่อสู้อย่างเต็มที่

ทั้งสองปะทะกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าแนวโน้มการต่อสู้ของพวกเขาดูโอ่อ่า ราวกับกระแสน้ำสองสายปะทะกัน

สายตาของนักเรียนค่อยๆเคร่งขรึมขณะมองดู แม้แต่จางเหยียนจงซึ่งมีความมั่นใจในตัวเองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ตอนนี้ก็ยังขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

“บ้าจริงทำไมอัจฉริยะพวกนั้นถึงเลือกตามซุนม่อ?”

จางเฉียนหลินและอี้เจียหมินต่างก็หดหู่ใจอย่างไม่มีอะไรเปรียบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจางเฉียนหลิน เขาเริ่มคิดที่จะรุกรานนักเรียนเหล่านี้อย่างไรก็ตามเรื่องดังกล่าวเป็นสิ่งต้องห้าม เขาสามารถทำได้อย่างลับๆถ้าเขาต้องการ

"ประทับใจ!น่าประทับใจมาก!”

ผายหยวนลี่รักการต่อสู้ดังนั้นเมื่อเขาเห็นการต่อสู้ระหว่างหยิงไป่อู่และซวนหยวนพ่อ เขาจึงยกย่องโดยไม่ตั้งใจ

“นักเรียนสองคนนี้มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมการแข่งขันกลุ่มโรงเรียนแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้นักเรียนทุกคนก็แสดงสีหน้าอิจฉา

พอสิ้นปี 108โรงเรียนที่มีชื่อเสียงกลุ่มระดับ 'สี่' จะเข้าร่วมการแข่งขันจัดอันดับสามารถแบ่งออกเป็นการแข่งขันหลักและการแข่งขันมือใหม่

หากผลรวมของสถาบันจงโจวตกไปอยู่ในสิบอันดับสุดท้ายสิทธิ์ในการได้รับฉายา 'สถาบันที่มีชื่อเสียง' จะถูกลบออกและพวกเขาอาจถูกเพิกถอน นอกจากนี้ หากพวกเขาต้องการเข้าร่วมขึ้นชั้นไปอยู่กลุ่มโรงเรียนระดับ'สาม' พวกเขาต้องผลักดันผลงานของพวกเขาให้อยู่ในสิบอันดับแรก

แม้ว่าจะมีสิบที่แต่การแข่งขันก็เข้มข้นมาก เนื่องจากสถาบันจงโจวได้ตกต่ำลงอย่างมาก นอกจากสถาบันว่านเต้าที่แย่งชิงนักเรียนชั้นยอดไปทักษะวิชาของนักเรียนใหม่ของพวกเขาก็ยิ่งด้อยกว่าทุกปี

ต้องรู้ว่าผลการแข่งขันโดยรวมคือการแข่งขันหลักและการแข่งขันมือใหม่ดังนั้นนักเรียนใหม่ในปีนี้จึงมีความรับผิดชอบที่แบกไว้บนบ่าของพวกเขามากมาย

จำนวนผู้เข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่ถูกกำหนดไว้ที่20 คน หากไม่มีอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด ผู้เข้าร่วม 20 คนจะถูกเลือกจากภายใน 50คนเหล่านี้ ตอนนี้ การเดินทางไปยังทวีปทมิฬเพิ่งเริ่มต้น แต่ซวนหยวนพ่อและหยิงไป่อู่ได้รับสองที่คนอื่นจะไม่รู้สึกอิจฉาได้อย่างไร!

“อาจารย์ผาย เจ้าตัดสินเร็วเกินไปเกิดอะไรขึ้นถ้ามีนักเรียนที่ทรงพลังมากขึ้นปรากฏตัว?”

จางเฉียนหลินโต้แย้ง เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย(มีเพียงพ่อของข้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์เลือกนักเรียนที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?)

“เฮ้! อาจารย์จาง การตัดสินของเจ้าค่อนข้างแย่ถ้ามีนักเรียนที่น่าประทับใจเหมือนสองคนนี้อีกสิบแปดคน ข้ากล้ารับประกันว่าสถาบันของเราจะเป็นผู้ชนะเลิศของการแข่งขันมือใหม่อย่างแน่นอน

ผายหยวนลี่ไม่ได้ตั้งใจจะเยาะเย้ยจางเฉียนหลินเขาพูดตามความเป็นจริงเท่านั้น

ใบหน้าของจางเฉียนหลินเขียวคล้ำทันทีเขาโต้แย้ง

“ข้ายอมรับว่าซวนหยวนพ่อคนนี้แข็งแกร่งมากอย่างไรก็ตามหยิงไป่อู่นี้อยู่ที่ระดับที่สามมากที่สุด นางยังขาดมากเกินไป”

โดยทั่วไปแล้วผู้เข้าร่วมจะต้องอยู่ที่ระดับห้าของขอบเขตปรับสภาพกายเป็นอย่างน้อย หากต้องการเข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่

“ได้โปรดด้วยความสามารถของนาง นางเพียงแค่ต้องฝึกฝนเพียงเล็กน้อยก็จะสามารถไปถึงระดับที่ห้าได้อย่างง่ายดาย”

หลังจากผายหยวนลี่พูดเขาถามด้วยความอยากรู้

"ข้าได้ยินมาว่านางมาจากครอบครัวที่ยากจนมากและต้องขนขยะเพื่อหาเลี้ยงชีพนางเพิ่งเริ่มฝึกฝนไม่กี่เดือนใช่ไหม?”

"ใช่!"

ตู้เสี่ยวตอบกลับหลังจากนั้นนางหันกลับมามองซุนม่อ เขาโชคดีแค่ไหน? เขาสุ่มช่วยชีวิตเด็กสาวคนหนึ่งและเด็กสาวคนนี้กลายเป็นอัจฉริยะ

“กับนักเรียนสองคนนี้ถ้าซุนม่อต้องการทดสอบคุณสมบัติเพื่อเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาว เขาจะผ่านไปได้อย่างแน่นอน”

เซี่ยหยวนพูดอย่างอิจฉาตอนนี้นางไม่สามารถเป็นมหาคุรุระดับ 2 ดาวได้เพราะความถนัดของนักเรียนส่วนตัวของนางต่ำเกินไปพวกเขาไม่สามารถจัดอันดับใน ทำเนียบนักเรียนดาวรุ่งได้

“นั่นอาจจะไม่แน่”

จางเฉียนหลินไม่ต้องการที่จะได้ยินคำชมเหล่านี้ทั้งหมด

“ตัวอย่างเหตุการณ์ของซางจ้งหย่งถูกทำร้ายก็เคยปรากฏมาก่อนนอกจากนี้ นักเรียนสองคนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่มีความคิดของการทำงานเป็นกลุ่ม”

“ใช่แล้วการเข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่ ผู้เข้าร่วมทั้ง 20 คนต้องลงมือร่วมกันอย่างใกล้ชิดผูกพันกันแน่นเหมือนเชือก พวกเขาเป็นพี่น้องในการต่อสู้แต่พวกเขากำลังต่อสู้กันเองอยู่แล้ว ถ้าพวกเขาเข้าร่วมทีมกับคนอื่นๆทัศนคติของพวกเขาจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้หรือ?”

อี้เจียหมินก็พูดเช่นกันเขาเป็นสมาชิกของกลุ่มจางเฉียนหลินโดยธรรมชาติ

จินมู่เจี๋ยกำลังพิจารณาปัญหานี้เช่นกันจางเหยียนจงนักเรียนของกู้ซิ่วสวิน ไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งของเขาโดดเด่นเท่านั้นแต่ยังมีความเป็นผู้นำที่แข็งแกร่งและจิตวิญญาณของกลุ่มอีกด้วยถ้าเขาสามารถพัฒนาในลักษณะนี้ต่อไปได้ เขาก็สามารถเป็นผู้นำกลุ่มน้องใหม่ของสถาบันจงโจวได้

ความสามารถในการเป็นผู้นำของหลี่จื่อฉีก็ไม่เลวเช่นกันน่าเสียดายที่ความแข็งแกร่งส่วนตัวของนางอ่อนแอเกินไป หากนางเป็นหัวหน้ากลุ่มและถูกไล่ออกล่วงหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจขวัญกำลังใจของกลุ่มจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

สำหรับลู่จื่อรั่วหน้าอกใหญ่นั้นความแข็งแกร่งของนางก็อ่อนเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะซุนม่อ นางคงไม่สามารถเข้าร่วมเดินทางได้ในครั้งนี้และเจ้าเด็กอมโรคนั่น…แม้ว่าพวกเขาต้องการส่งเขาเป็นผู้เข้าร่วม เขาคงไม่ยอมรับในที่สุด

ระดับการฝึกปรือของเจียงเหลิ่งเกินข้อจำกัดประตูเซียนวางกฎเกณฑ์ชัดเจนว่าผู้เข้าร่วมการแข่งขันมือใหม่จะต้องเป็นนักเรียนใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมโรงเรียนและฐานการฝึกฝนของพวกเขาจะต้องไม่เกินขอบเขตการปรับสภาพกาย

ถ้าหยิงไป่อู่ไม่สามารถไปถึงระดับที่ห้าของขอบเขตการปรับสภาพกายก่อนสิ้นปีนางจะไม่สามารถเข้าร่วมได้ สำหรับซวนหยวนพ่อถ้าเขาไม่เปลี่ยนพฤติกรรมกล้ามเนื้อสมอง โรงเรียนอาจไม่ให้โอกาสเขาเข้าร่วม

ท้ายที่สุดแล้วการแข่งขันสำหรับมือใหม่นั้นขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของกลุ่มถ้าซวนหยวนพ่อเป็นเนื้องอกร้ายในกลุ่มแม้ว่าความแข็งแกร่งของแต่ละคนจะสูงมากจนเกินต้าน โรงเรียนก็ไม่ต้องการเขา

เดิมทีหลี่จื่อฉีต้องการห้ามศิษย์น้องของนางจากการต่อสู้กันเองในท้ายที่สุด เมื่อนางเห็นหยิงไป่อู่ปฏิบัติต่อซวนหยวนพ่อเป็นคู่ต่อสู้ นางอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

สาวหน้าเงินรายนี้จะไม่พลาดโอกาสที่จะได้รับผลประโยชน์อย่างแท้จริง

ลู่จื่อรั่วหยิบแก้ววิญญาณขนาดเท่าวอลนัทและส่งให้ซุนม่อ นี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแกนแก้วของอสูรอสูรลมวิญญาณที่พวกเขาฆ่า มีปราณจิตวิญญาณฉีอยู่ภายในที่สามารถดูดซับมาใช้งานได้

“มอบมันให้จื่อฉีเก็บรักษาไว้นี่จะเป็นกองทุนของกลุ่มในอนาคต”

ซุนม่อสั่ง

ตามกฎของมหาคุรุการต่อสู้แย่งชิงที่นักเรียนได้รับนั้นเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของอาจารย์ส่วนตัวของพวกเขาครูสามารถจัดเตรียมสิ่งที่เขาต้องการเกี่ยวกับของที่ริบได้นี่เป็นการแสดงความเคารพครู อย่างไรก็ตามซุนม่อไม่ต้องการสิ่งนี้

แน่นอนครูสอนส่วนตัวหลายคนก็ไม่สนใจเงินจำนวนนี้เช่นกัน

“พอเถอะ เจ้าสองคนต้องการต่อสู้อีกนานแค่ไหน?”

ซุนม่อขมวดคิ้ว

หยิงไป่อู่ยังคงต้องการฝึกฝนอีกเล็กน้อยอย่างไรก็ตามนางให้ความเคารพซุนม่ออย่างยิ่งและชื่นชมเขามาก หลังจากได้ยินเช่นนี้นางก็ถอยห่างออกไปทันทีและยืดระยะห่างระหว่างนางกับซวนหยวนพ่อ

“ในที่สุดเจ้าก็เข้าใจดีว่าเจ้าเอาชนะข้าไม่ได้?”

ซวนหยวนพ่อเย้ย

“ข้าแค่ทำตามคำพูดของอาจารย์ของเราเท่านั้นในอนาคตถ้ามีโอกาสได้สู้อีก ข้าจะชนะอย่างแน่นอน”

หยิงไป่อู่ถือโอกาสหาเรื่องสู้กันอีกครั้ง

เมื่อได้ยินความเคารพในน้ำเสียงของเด็กสาวหัวแข็งนี้ขณะนางพูดถึงซุนม่ออี้เจียหมินก็เริ่มอิจฉา กลุ่มโรงเรียนทั้งหมดเริ่มเดินทางอีกครั้งในตอนเย็นพวกเขามาถึงบริเวณที่มีบ่อน้ำพุร้อนบางครั้งไอน้ำสีขาวก็ถูกปล่อยออกมาจากรอยแยกบนพื้นดิน ก่อตัวเป็นเสาไอน้ำ

“ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงเรื่องบ่อน้ำพุร้อนทุกคนสามารถแช่ตัวได้หากต้องการ ผ่อนคลายตัวเอง!”

จินมู่เจี๋ยประกาศว่ากลุ่มสามารถแยกย้ายกันไปนักเรียนสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

“อาจารย์ซุน ข้ารู้จักสถานที่นี้ดีที่นั่นมีทิวทัศน์ที่สวยงามและน้ำจากบ่อน้ำพุร้อนที่มีอุณหภูมิสบาย”

หลังจากที่กู้ซิ่วสวินบอกจางเหยียนจงให้ดูแลกลุ่มของนางนางไปหาซุนม่อ และออกคำเชิญให้นางด้วยเสียงเบา นางอยากจะสัมผัสประสบการณ์กับหัตถ์จับมังกรโบราณอีกครั้ง

[1] ซางจ้งหย่งเป็นชื่อของตัวละครอัจฉริยะในเรียงความที่เป็นลายลักษณ์อักษรพ่อของเขาไม่สนับสนุนให้เขาเรียนรู้ความรู้ใหม่ๆและเพียงต้องการใช้เขาเป็นเครื่องมือในการหาเงินเท่านั้น ในที่สุดเขาก็ตกอันดับจากอัจฉริยะสู่คนธรรมดา