ตอนที่แล้วบทที่ 20 ผลึกเวทมนตร์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 22 การโจมตีของอสูรราตรี

บทที่ 21 ภารกิจทดสอบ


“ท่านหัวหน้าเจ้าคะ ปะ…..ปล่อยข้าก่อน”

เสี่ยวเหมิงสีหน้าแดงก่ำ เธอถูกเย่ปิงกอดไว้ชั่วขณะหนึ่ง เธอไม่สามารถขัดขืนได้

เธอจะขัดขืนผู้ชายคนนี้ได้อย่างไร?

“อะแฮ่ม!”

เมื่อเย่ปิงได้สติ เย่ปิงตะหนักว่าไม่เหมาะสมที่จะกอดผู้หญิงในเวลานี้ แล้วเสี่ยวเหมิงเป็นผู้หญิงที่มาจากยุคโบราณ นั่นเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับเธอ

เย่ปิงปล่อยเสี่ยวเหมิงทันที จากนั้นกล่าวขอโทษอย่างเขินอาย:

“ข้าขอโทษ ข้าตื่นเต้นมากจนเกินไป ไม่คิดว่าจะเจอผลึกเวทมนตร์รวดเร็วเพียงนี้ และที่น่าตกใจ มันปรากฏอยู่บนมือดาวนำโชคของข้า”

เย่ปิงเกาหัวด้วยความเขินอาย แล้วถามต่อว่า:

“เจ้าเจอผลึกนี้จากที่ไหน?”

เสี่ยวเหมิงมองดูรอบๆ เธอรู้สึกว่าผู้คนรอบตัวเธอ ดูเหมือนจะมีความสุข ที่ได้เห็นภาพเมื่อสักครู่นี้ มันทำให้เธอเขินอายจนไม่ได้ยินคำถามของเย่ปิงในเวลานี้

“เจ้าเจอมันได้อย่างไร?”

เย่ปิงถามคำถามซ้ำอีกครั้ง

เมื่อได้สติ เสี่ยวเหมิงชี้ไปที่เนื้อราชาหมูป่า

“ท่านหัวหน้า ข้านำสัตว์ร้ายตัวนี้มาทำอาหาร ตอนที่ข้าหั่นเนื้อของมัน ข้าพบผลึกปีศาจนี้ในสมองของมันโดยไม่ได้ตั้งใจ”

“ที่ข้าไม่ได้บอกท่าน เพราะข้ายุ่งกับการทำอาหารมากจนลืมไป”

ระบบแสดงข้อมูลว่าผลึกปีศาจเป็นแหล่งสะสมพลังงานของอสูร

เย่ปิงรู้แจ้งในทันใด ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนไม่มีผลึกเวทมนตร์ ไม่ต้องพูดถึงผลึกเวทมนตร์ระดับที่สูงกว่าระดับธรรมดา ยิ่งผลึกระดับสูง ระดับอสูรก็ต้องสูงเช่นกัน การที่จะได้มาง่ายๆ คงจะเป็นไปได้ยาก

นอกจากการฆ่าราชาหมูป่าระดับทองแดงแล้ว จะมีใครกล้าทำได้ขนาดนี้ไหม ณ ตอนนี้

“ตอนนี้เรามีวัสดุเพียงพอสำหรับสร้างหอเทียนถานแล้ว น่าจะสร้างเสร็จในวันพรุ่งนี้!”

เย่ปิงมีความสุขมาก และเขารู้สึกต้องกินอาหารเพิ่มพลังงานต่อ

พวกเขากลืนกินเนื้อ และน้ำซุปอย่างเอร็ดอร่อย

ถ้ามีผู้หญิงอย่างพวกเธอ สามีจะต้องการอะไรได้อีก?

ระหว่างอาหารค่ำ ทุกคนกินหมูป่าครึ่งตัว คิดเป็นเนื้อ 400 ปอนด์!

ทุกคนกินด้วยสีหน้าที่มีความสุข รสชาติทุกอย่างลงตัวไปหมด

แต่พวกเขารู้ดีว่าเมื่ออิ่มแล้ว จะต้องได้ใช้พลังงานจากอาหารนี้อย่างเเน่นอน!

บรรยากาศด้านนอกเริ่มมืดสนิท ความกลัวคืบคลานเข้ามาเยือนในหัวใจทุกคน!

เสียงเตือนจากระบบปรากฏขึ้นในหูของทุกคน

{โปรดจงระวัง ขณะนี้เริ่มมืดแล้ว! ศัตรูออกหาอาหารในคืนที่มืดมิด ได้โปรดซ่อนตัวอยู่ในบ้าน และจงก่อกองไฟให้ลุกโชน!}

หัวใจของทุกคนจมดิ่งลงอีกครั้ง และพวกเขาล็อกประตูทันที จากนั้นถือค้อนขนาดใหญ่ในมือ พวกเขาตัวสั่นด้วยหวาดความกลัว

เมื่อคืนวานนี้มีผู้เสียชีวิตหลายพันคน!

หัวใจของเย่ปิงเต้นแรง คำเตือนของเขารุนแรงกว่าคนอื่นๆ!

{ผู้สร้างเย่ปิง หัวหน้าของหมู่บ้านหยู่เปิง โปรดทราบ!}

{เนื่องจากท่านได้ฆ่าอสูรราตรีห้าตัวในคืนที่ผ่านมา มันเป็นเชื้อเพลิงให้พวกอสูรราตรีโกรธแค้น นอกจากนี้ การอัพเกรดหมู่บ้านทำให้ดึงดูดเหล่าอสูรมากขึ้น ในคืนนี้จะมีอสูรราตรีจำนวนมากโจมตีหมู่บ้านของท่าน!}

{ถ้าท่านสูญสิ้นวิญญาณหมู่บ้านก็จะถูกทำลายเช่นกัน!}

{ภารกิจทดสอบนี้ ระบบจะตัดสินผลสุดท้ายก่อนรุ่งสาง!}

{ถ้าหมู่บ้านแตกก็แจ้งคนทั้งโลก ถ้าหากชนะจะมีรางวัลใหญ่!}

{ผู้สร้างเย่ปิง โปรดเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้อย่างหนักหน่วงที่กำลังจะมาถึง!}

หัวใจของเย่ปิงเต้นผิดจังหวะ เมื่อเขาได้ยินคำเตือนจากระบบ เขาคาดหวังว่าคำเตือนของเขานั้นไม่ถูกต้อง!

หลังจากที่เขาอัพเกรดหมู่บ้านเสร็จ อสูรร้ายตัวอื่นๆ รอบตัวเขา ต้องการโจมตีหมู่บ้านเพิ่มมากขึ้น!

นี่คือภารกิจทดสอบ!

“แม่ทัพวังเบ็น กับดักด้านนอกเมืองพร้อมหรือไม่? คืนนี้จะมีการต่อสู้ที่ดุเดือด!”

วังเบ็นป้องมือแล้วตอบกลับทันทีว่า:

“ครานี้ข้าเพิ่มกับดักเป็นสองเท่า! หลังจากพวกมันโจมตีครั้งก่อน ข้ากลัวว่าพวกมันจะเรียนรู้วิธีหลบหลีกกับดักของพวกเรา ข้าจึงขุดหลุมพลางเพิ่มอีก”

หยูเซียนกล่าวพร้อมเชิดคาง:

“อย่ากลัวไปเลย พวกมันก็แค่อสูรระดับต่ำ และอีกอย่าง ตอนนี้พวกเรามีพี่น้องนักรบเพิ่มอีกสามท่าน”

เย่ปิงตบมือให้กับนักรบทั้งสาม

แปะ แปะ แปะ

ชายรูปร่างกำยำล่ำสัน กล้ามใหญ่แข็งแรง พวกเขามีสายตาของนักฆ่า!

ทั้งหมดนี้ เป็นความมั่นใจของเย่ปิงในการปกป้องหมู่บ้านแห่งนี้

“ขอให้ทุกคนทำความคุ้นเคยกับอาวุธ และเครื่องมือก่อน เมื่ออันตรายมาถึง ทุกคนควรต่อสู้อย่างเต็มที่! ชาวบ้านชายทั้งสามคนด้วยนะ!”

นี่เป็นวิกฤตชีวิตของผู้คนในหมู่บ้าน เย่ปิงต้องใช้กำลังทั้งหมดของพวกเขาให้เกิดประโยชน์สูงสุด

"ขอรับ…ท่านหัวหน้า!"

ทุกคนป้องมือ และแสดงสีหน้ามั่นใจแทนคำตอบ

จากนั้นเสี่ยวเหมิงก็พาชาวบ้านหญิงไปเตรียมอุปกรณ์อื่นๆ ให้พร้อม

เย่ปิงพาทหารทั้งเก้านายไปที่โรงตีเหล็ก

“จะไม่มีคันธนู และลูกธนูบนกำแพงเมืองได้อย่างไร?”

เย่ปิงหยิบค้อนขนาดใหญ่สีเงินออกมาแล้วยิ้มอย่างมั่นใจ

[คันธนูยาวระดับทองแดง: อาวุธทรงพลัง ที่สามารถโจมตีระยะไกลได้ 300 เมตร]

[วัสดุที่จำเป็น: เอ็นเนื้อ 1 หน่วย และไผ่ฟ้าหม่น 1 หน่วย!]

ไผ่ฟ้าหม่นเป็นไผ่ที่ยืดหยุ่นมาก บางต้นสามารถทำธนูระดับเงินได้อีกด้วย

อย่างไรก็ตาม ในดินแดนของเขาไม่มีแม้แต่ไผ่ธรรมดา เย่ปิงแก้ปัญหาด้วยการแลกเปลี่ยนกับผู้อื่น

เขาเป็นคนที่ดื้อรั้นที่สุดในโลก!

เอ็นเนื้อมาจากวัวป่าที่พวกวังเบ็นฆ่าในวันแรก วังเบ็นและพวกทำให้เย่ปิงมีเอ็นเนื้อที่ยืดหยุ่นและทนทาน

ซึ่งเย่ปิงจะสร้างคันธนูทั้งหมดสามคัน!

“ก่อนอื่น เพิ่มฟืนและไฟในเตาให้ข้าก่อน! ข้าจะสร้างธนู”

ไฟระอุขึ้นในเตาหลอมเหล็กทันที ทำให้โรงตีเหล็กสว่างไสวไปด้วยแสงของไฟอีกครั้ง ไม้จำนวนมากถูกส่งเข้าไปในเตา เพื่อเพิ่มพลังการเผาไหม้

เย่ปิงหยิบค้อนขนาดใหญ่ออกมา จากนั้นเขาโยนเหล็กเข้าเตาหลอมจำนวนมาก

เขาก็เริ่มสร้างธนูก่อน จากนั้นค่อยทำลูกธนู

เสี่ยวเหมิง และคนอื่นๆ ที่กำลังทำความสะอาดจานชาม มีความสุขที่ได้เห็นฉากนี้

เธอโชคดีแค่ไหนที่ได้อยู่กับหัวหน้าหมู่บ้านที่ขยันขันแข็ง และมีแรงมุ่งมั่นเช่นนี้

“แม่นางเสี่ยวเหมิง ข้าว่า…ท่านหัวหน้าชอบท่านเป็นแน่ กอดกันซะแน่นขนาดนั้น”

หญิงสาวชาวบ้านพูดหยอกล้อด้วยรอยยิ้ม

ใบหน้าของเสี่ยวเหมิงเปลี่ยนเป็นสีแดง

เสี่ยวเหมิงพูดด้วยความเขินอาย:

“ท่านหัวหน้าทุ่มเทเวลากับงาน เพื่อให้พวกเราปลอดภัย ท่านหัวหน้าคงไม่มีเวลามาคิดเรื่องเช่นนี้หรอก”

“เอาน่ะ… ท่านหัวหน้าของพวกเรา ต้องยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จะมีผู้หญิงสวยๆ เข้ามากขึ้นเป็นแน่ แม่นางเสี่ยวเหมิงจะยอมให้คนอื่นแย่งท่านหัวหน้าของพวกเราไปไม่ได้นะ ท่านต้องเป็นราชินีเท่านั้น”

"เอ่อ… เรารีบไปช่วยพวกเขากันเถอะ"

เสี่ยวเหมิงยังคงหน้าแดง เธอพยายามเก็บอาการไม่ให้ใครรับรู้ แต่การเคลื่อนไหวที่ยุ่งเหยิงของเธอ ได้เปิดโปงความคิดของเธอเสียแล้ว

สามสาวหัวเราะคิกคัก

{ติ๊ง ท่านใช้เอ็นวัว 1 หน่วย ไผ่ฟ้าหม่น 1 หน่วย ไม้ 5 หน่วย เพื่อสร้างธนูที่แข็งแรงระดับทองแดง}

ธนูอันแข็งแกร่งปรากฏขึ้นในมือของเขา เขายื่นมันให้วังเบ็นและพูดว่า:

“ไหนท่านลองยิงธนูดูซิ! มันจะรุนแรงแค่ไหน?”

วังเบ็นหยิบคันธนูขึ้นมาแล้วดึงออกสุดกำลัง ทันใดนั้น กล้ามเนื้อของเขาทั้งสองข้างเกร็งหนัก เขาต้องใช้แรงจำนวนมากในการดึงมัน

“ธนูนี้ทรงพลังเสียจริง ด้วยธนูนี้ ข้าคงจัดการกับพวกมันได้จำนวนไม่น้อยอย่าแน่นอน!”

วังเบ็นอดไม่ได้ที่จะศึกษาธนูระดับทองแดงนี้ ซึ่งสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

นักรบอีกสองคนจ้องมองไปที่เย่ปิง เพื่อจะสื่อว่า พวกเขาต้องการมันเช่นกัน

เย่ปิงยิ้ม: "ไม่ต้องห่วงๆ ยังเหลืออีกสอง!"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็โบกค้อนต่อไป เมื่อความชำนาญเพิ่มขึ้น เขาก็รีดความสามารถของค้อนระดับเงินได้สูงขึ้น

เวลาผ่านไปชั่วครู่ ระบบก็แจ้งเตือน

{ยินดีด้วยที่ประสบความสำเร็จในการตีธนูทองแดง x2!}

เย่ปิงยื่นคันธนูให้นักรบทั้งสอง พวกเขาง้างธนูแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

ต่อจากนี้ นักรบมืออาชีพทั้ง 6 คน ต่างก็มีธนูที่แข็งแกร่งอยู่ในมือ

สำหรับชาวบ้านทั้งสามคนนั้น พวกเขาไม่ได้รับการฝึกทหารใดๆ เย่ปิง วางแผนที่จะให้พวกเขาเป็นผู้ช่วย ที่คอยช่วยเหลือส่งลูกธนูในค่ำคืนนี้ การขนส่งกระสุน สำคัญไม่แพ้การมีปืนใหญ่

แน่นอนว่าชาวบ้านก็มีมีดสั้นอยู่ในมือเช่นกัน

นอกจากนี้ ยังมีพลังที่แข็งแกร่งจากกำแพงสวรรค์ที่คอยสนับสนุนพวกเขา

“ขั้นตอนต่อไปคือการทำลูกธนู ตราบใดที่มีลูกธนูเพียงพอ กำแพงเมืองจะไม่มีวันถูกทำลาย!”

หยูเซียนและเย่ปิง ทั้งสองทำธนูด้วยกัน!

[ลูกธนู: สามารถใช้ยิงธนูระดับทองแดง และเงินได้]

[วัสดุที่จำเป็น: ไม้เนื้อแข็ง 1 หน่วย, เหล็กหลอม 1 หน่วย!]

"ช่วยกันทำลูกธนู!"

ชั่วครู่หนึ่ง ความเร็วของหยูเซียนเร็วเป็นสองเท่าของเมื่อก่อน!

คุณภาพทางกายภาพ และความชำนาญในการใช้ค้อนของเขาดีกว่าเมื่อก่อนมาก ดังนั้นผลลัพธ์นี้จึงเป็นที่น่ายินดี

นักรบคนอื่นๆ ยังคงเพิ่มฟืนต่อไปเพื่อหลอมเหล็ก

พอได้ลูกธนูจำนวนมาก พวกเขาก็ขนพวกมันไปไว้บนกำแพงเมือง

การต่อสู้ในคืนนี้จะเป็นตัวกำหนดความเป็น และความตายของทุกคนในหมู่บ้าน!

เย่ปิงวางแผนที่จะนำทัพในการต่อสู้ครั้งนี้ จากนั้นเขาพาทุกคนไปเฝ้ากำแพงเมือง!

แม้แต่เสี่ยวเหมิง และหญิงสาวคนอื่นๆ ในหมู่บ้าน ก็ยังต้องมาช่วยส่งลูกธนู

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด