100 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับเจ้าหญิงที่ถูกสาป

100 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับเจ้าหญิงที่ถูกสาป

ออราเคิลแห่งความมืดจับแขนของผม

ผมใจเย็นหัวใจที่ตื่นเต้นของผมและตั้ง [โล่งจิต] ไปที่การตั้งค่าสูงสุด

ผมต้องไม่โจมตีออราเคิลแห่งความมืด

ผมจะถูกสวนกลับ

ที่ผมต้องทำก่อนคือปัดแขนของเธอ

แต่ริมฝีปากของออราเคิลแห่งความมืดขยับก่อนสิ่งนั้น

“เคารพชั้น” (ฟูเรีย)

เสียงที่เหมือน-เครื่องเล่นดนตรีได้สะท้อน, และตาของผมพันกับเธอที่รู้สึกเหมือนการดูตาสีดำนิลที่ไม่มีแสง

เมื่อจับโดยออราเคิลแห่งความมืด, แม้แต่ฮีโร่แห่งแสงก็ไม่อาจจะต่อต้านเธอได้

…อาา, นี่อาจจะสายเกินไปแล้ว

ไม่ว่าอย่างไร, ออราเคิลแห่งความมืดสวยที่สุดตามหลังจากเทพธิดา, หือห์

มันจริงที่ว่าความสวยของเธอ {ตามหลังนิดหน่อย} กับของโนอาห์-ซามะ, แต่เธอยังสวยงามอย่างน่าทึ่ง…

“มอบมีดนั้นให้ชั้น” (ฟูเรีย)

ออราเคิลแห่งความมืดออกคำสั่ง

งั้นเธอก็หวังมีดของโนอาห์-ซามะ

นี่มันสมบัติศักดิ์สิทธิ์

เธอมีตาที่ดี

แม้ว่าอย่างนั้น…

“ชั้นปฏิเสธ” (มาโกโตะ)

นี่เป็นอาวุธเดียวของผม มันจะมีปัญหาถ้ามันถูกนำไป

“หือห์?” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังได้ตะลึง

“น-นาย, จงเคารพชั้น!” (ฟูเรีย)

เธอจับแขนผมอย่างแน่นและออกคำสั่งอีกครั้ง

“แม้ว่าเธอจะบอกชั้นอย่างนั้น…” (มาโกโตะ)

“ท-ทำไมนายยังตอบกลับล่ะ?! แม้แต่เทพธิดาแห่งความมืดไนอายังบอกชั้น ว่าเวทมนตร์เสน่ห์ของชั้นมีผลกับทุกชีวิต?!” (ฟูเรีย)

“ชั้นจะบอกอะไรกับเรื่องนั้นได้ล่ะ แล้วก็, มันโอเคที่จะเรียกเทพธิดาโดยไม่ใส่คำให้เกียรติเหรอ?” (มาโกโตะ)

“เพราะเทพธิดานั้นเลือกชั้นเป็นออราเคิล, ชีวิตชั้นตกอยู่ในความเละเทะ! ทำไมมันมีความจำเป็นสำหรับชั้นที่ต้องเคารพเธอล่ะ?!

นั่นมันค่อนข้างเป็นวิธีที่พูดมัน

ความสัมพันธ์ของออราเคิลนี้กับเทพธิดาเธอไม่ดีเหรอ?

“ฮ-เฮ้, มองตาของชั้น” (ฟูเรีย)

เธอพูดด้วยหน้าตาที่เกือบจะร้องไห้

…สาวคนนี้ตรงไปตรงมาจัง

“มีอะไร?” (มาโกโตะ)

ผมจ้องไปตรงๆที่ดวงตาใหญ่สีดำออกม่วง

เธอจับหัวของผมและพาหน้าผมเข้าไปใกล้ถึงจุดที่ว่าหน้าผากเราแตะกัน

“ม-ไม่มีทางที่เวทมนตร์เสน่ห์ของชั้นจะใช้ไม่ได้ในระยะนี้…” (ฟูเรีย)

เมื่อออราเคิลแห่งความมืดพูด, ลมหายใจของเธอมาถึงหน้าผม และมีกลิ่นที่หอม

ใกล้มาก, ใกล้มาก

แต่โนอาห์-ซามะล่วงละเมิดทางเพศผมเป็นปรกติ, ดังนั้นผมชินกับเรื่องนี้แล้ว, รู้มั้ย

เป็นไปได้มั้ยว่าโนอาห์-ซามะคาดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น?! นั่นเทพธิดาสำหรับคุณล่ะ!

(ไม่, ชั้นไม่) (โนอาห์)

งั้นเธอก็ไม่

(ชั้นแค่ทำเพราะชั้นชอบมัน) (โนอาห์)

เออ๋, นั่นก็น่าสงสัยในตัวมันเอง

(มาโกโตะ, อย่าตัดสินผู้หญิงด้วยภาพลักษณ์เกินไป มันหยาบคาย) (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะเตือนผม

นี่คือหนทางแห่งความงามอันดับหนึ่งของดินแดนสวรรค์เหรอ?

“ออราเคิลแห่งความมืด, ฟูเรีย-ซัง, ชั้นคิดว่าซากุไร-คุงจะมาในไม่ช้า, งั้น…” (มาโกโตะ)

ผมจับมือของเธอและทำให้เธอไม่สามารถวิ่งหนีไปได้

ดูเหมือนเวทมนตร์เสน่ห์ไม่มีปัญหากับผม

“ม-ไม่มีทาง…” (ฟูเรีย)

ออราเคิลแห่งความมืดหล่นไปที่พื้นอยู่กับที่

หน้าของเธอที่เต็มไปด้วยความมั่นใจเปลี่ยนเป็นอย่างที่ใกล้จะร้องไห้

“ทำไม?! ชั้นไม่มีอะไรจะพึ่งพาได้นอกจากเวทมนตร์ของชั้น! ชั้นได้พึ่งพาเวทมนตร์แห่งความมืดอย่างเดียว! ถ้านี่ใช้ไม่ได้ผม, ชั้นอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว!” (ฟูเรีย)

เธอขยี้ผมเหมือนถูกสิง, และจับแขนผมด้วยกำลังที่เหลือเชื่อ

โอ้ย! ไม่ใช่เธอแข็งแกร่งไปนิดหน่อยเหรอ?!

“จ-ใจเย็น…” (มาโกโตะ)

“เหมือนชั้นจะทำได้! นายรู้มั้ย, ชั้นไม่มีซักคนที่พึ่งพาได้! ไม่มีพ่อแม่, ไม่มีญาติ, ไม่มีเพื่อน! ตั้งแต่เวลาที่ชั้นรู้ตัว, ชั้นได้ถูกทำเป็นเนื้อร้ายสำหรับการเป็นออราเคิลแห่งความมืด ถูกกลัว, ถูกเกลียด…และจากพวกผู้ชายที่สกปรก, ชั้นจะรับสายตาที่มี่ตัณหา, และนั่นทำให้ผู้หญิงอื่นเกลียดชั้นขึ้นไปอีก…แม้ว่าด้วยสิ่งนั้น, ชั้นจะใช้เวทมนตร์แห่งความมืดหนีจากอนาคตที่อันตราย ชั้นจะควบคุมคนที่โจมตีชั้นและหนีไป ชั้นได้หนีมาทั้งชีวิต ชั้นทำอะไรลงไป?! เพราะชั้นได้ถูกเลือกเป็นออราเคิลแห่งความมืด, ชั้น…! ชั้น…ชั้น…แค่อยากจะใช้ชิวิตอย่างสงบสุข, และแม้อย่างนั้น…” (ฟูเรีย)

“…..”

หนัก

เรื่องของเธอหนักมาก!

ผ-ผมควรทำอะไรดี…?

ซากุไร-คุง! มาไวๆสิ!

“เฮ้…ฆ่าชั้น…” (ฟูเรีย)

ความตึงเครียดของเธอกลับกลายสุดทางเป็นความสิ้นหวังเมื่อเธอพูดสิ่งนี้

เดี๋ยว, ช่างเป็นบางอย่างที่พูดออกมา

ไม่ใช่ความมืดของคนนี้ลึกไปเหรอ?

[{คุณจะพักออราเคิลแห่งความมืด, ฟูเรีย?}]

{ใช่}

{ไม่} ←

…ช่างเป็นตัวเลือกที่เหลือเชื่อ

แน่นอนว่าผมจะเลือกไม่

ผมจะตายจากคำสาปตอบโต้

แม้อย่างนั้น, ไม่มีอะไรที่ผมสามารถทำได้กับสาวที่น่าสมเพชคนนี้

“ฮฮฮิ้ห์!”

ออราเคิลแห่งความมืดที่ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ตอนนี้มองผมและเลื่อนออกไปเหมือนว่ากลัว

เอ๋? มันเป็นไปได้มั้ยว่าเธอเห็นตัวเลือกของผู้เล่นอาร์พีจีของผม?

นั่น…น่ากลัวอย่างเห็นได้ชัด, หือห์

เมื่อผมเลือก [ไม่] ออราเคิลแห่งความมืดได้ ‘อา’ และทำหน้าตาตกใจ

…ผมจะไม่เลือกใช่

แม้อย่างนั้น, ฟูเรีย-ซังยังมองมาทางนี้อย่างกลัว

ทำไม?

“ทากัตซูกิ-คุง!” “มาโกโตะ-ซัง!”

อ้า, ซากุไร-คุงและเจ้าชายเลนเนิร์ด

“นายมาช้า, ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

ในที่สุดผมก็เป็นอิสระกับการอยู่ลำพังกับฟูเรีย-ซัง

“น-นายทำอะไร, ทากัตซูกิ-คุง?!” (ซากุไร)

“อ-อืม, มาโกโตะ-ซัง…คุณแตะกับออราเคิลแห่งความมืด…” (เลนเนิร์ด)

ผมได้ถูกบอกไม่ให้แตะออราเคิลแห่งความมืด, แต่กระนั้น, ผมอยู่ตรงนี้, {จับแขนของออราเคิลแห่งความมืด} ด้วยเหตุผลบางอย่าง

ใช่, ทุกคนจะตอบโต้สิ่งนั้น, หือห์

“ดูเหมือนเวทมนตร์เสน่ห์จะไม่ได้ผลกับชั้น” (มาโกโตะ)

“ม-มันเป็นไปไม่ได้! มันเป็นพลังของแม่มดแห่งภัยพิบัติในตำนาน!” (เลนเนิร์ด)

มันหายากที่เจ้าชายเลนเนิร์ดจะปฏิเสธมันตรงๆ

ดูเหมือนมันจะค่อนข้างแปลก

นี่มันค่อนข้างสายเกินไปที่จะคิดเรื่องนี้แต่, ผมไม่ถูกผลของเวทมนตร์เสน่เป็นเพราะ [โล่งจิต] เท่านั้นเหรอ?

ซากุไร-คุงได้ ‘อย่างที่คาดกับทากัตซูกิ-คุง…’

“ทากัตซูกิ-คุง, ขอบคุณที่ไล่ตามฟูเรีย” (ซากุไร)

“ยินดี แผลนายโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ใช่, ได้ยังไงก็ไม่รู้” (ซากุไร)

แม้ว่าระหว่างพูดสิ่งนี้, ซากุไร-คุงได้มองไปที่ออราเคิลแห่งความมืด

“ฟูเรีย, ทำไมเธอวิ่งหนี…?” (ซากุไร)

“เพราะ…” (ฟูเรีย)

ซากุไร-คุงเดินโซเซไปหาเธอ และฟูเรีย-ซังเลี่ยงสายตาของเธอ

ไม่ใช่ว่านายใกล้ไปเหรอ

“ในที่สุดเธอก็พูดกับชั้น, ฟูเรีย” (ซากุไร)

“ชั้น…ขอโทษก่อนหน้านี้ ชั้นแค่พยายามจะให้นายกลัวนั่น” (ฟูเรีย)

“ชั้นรู้ว่าเธอไม่ได้จริงจัง” (ซากุไร)

“ฮึ่ม” (ฟูเรีย)

ซากุไร-คุงยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดชื่น, และฟูเรีย-ซังเม้มริมฝีปากด้วยใบหน้าที่แดง

โอ้? บรรยากาศที่โรแมนติกนี้…

ทำตอนที่ผมไม่อยู่ได้มั้ย?

“จะเกิดอะไรขึ้นกับชั้นตอนนี้?” (ฟูเรีย)

“ชั้นจะพยายามถามเจ้าหญิงโนเอลเกี่ยวกับเธอ” (ซากุไร)

“หยุด! อย่าพูดเกี่ยวกับชั้นกับผู้หญิงคนนั้น เธอคือออราเคิลแห่งแสง ไม่มีทางที่ว่าเธอจะปล่อยชั้นไป! (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังปฏิเสธข้อเสนอของซากุไร-คุง

“งั้น, หลังจากชั้นเป็นกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นจะทำงานในเมืองหลักของประเทศแห่งแสง ในเวลานั้น, ชั้นจะพาเธออย่างลับๆ, และปล่อยให้เธอหนีไป” (ซากุไร)

“ชั้นจะไปอยู่ที่ไหนก่อนถึงเวลานั้น?” (ฟูเรีย)

“นั่น…” (ซากุไร)

“ไม่มีแผน, หือห์ ชั้นจะซ่อนที่ไหนซักที่” (ฟูเรีย)

“ไม่ เธอจะหายไปจากชั้นอีก, ไม่ใช่เหรอ?” (ซากุไร)

“...นายเป็นผูกอบกู้เกิดใหม่นะ, รู้มั้ย? มันจะดีกว่าที่ไม่อยู่ด้วยกันกับออราเคิลที่ถูกสาป” (ฟูเรีย)

“…..”

ซากุไร-คุงและฟูเรีย-ซังมองหน้ากัน

แต่ผมเป็นคนที่จับแขนของฟูเรีย-ซัง

ผมเกะกะมั้ย?

(เจ้าชายเลนเนิร์ด, เราไปกันมั้ย?) (มาโกโตะ)

(แต่ไม่มีคุณ, ออราเคิลแห่งความมืดอาจวิ่งหนีนะ, รู้มั้ย?) (เลนเนิร์ด)

(เออ๋…) (มาโกโตะ)

ช่างน่าปวดหัว!

“เฮ้, ซากุไร-คุง, ถ้าให้ชั้นซ่อนออราเคิลแห่งความมืดซัก 2-3 วันล่ะ? ชั้นจะปรึกษากับฟูจิ-ยัง, ชั้นมั่นใจว่าเขาหาที่ซ่อนตัวได้” (มาโกโตะ)

ในท้ายที่สุด, ผมจะพึ่งฟูจิ-ยัง

“ขอโทษ, ทากัตซูกิ-คุง” (ซากุไร)

“มันโอเคเหรอ, มาโกโตะ-ซัง?” (เลนเนิร์ด)

ซากุไร-คุงดูขอโทษและเจ้าชายเลนเนิร์ดดูกังวล

ฟูเรีย-ซังได้…มองผมเหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาด

…ผมได้แบกบางอย่างที่ค่อนข้างมีปัญหา, หือห์

◇◇

โรงแรมในเขต 3

“………”

ลูซี่, ซา-ซัง, เจ้าหญิงโซเฟีย, ฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, คริส-ซัง; พวกเขามองมาทางนี้ตรงๆ

อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิ

พูดถึงแล้ว, ซากุไร-คุงได้กลับไปที่ปราสาทไฮแลนด์ตอนนี้

ทั้งหมดเพราะเขาเด่น

เจ้าชายเลนเนิร์ดซ่อนอยู่ข้างหลังผม

หลังจากรายงานพวกเขาว่าเราไปที่สุสานตอนกลางคืน, ทั้งหมดนี่พี่สาวของเขาได้ปล่อยออร่าที่เย็นชามา

ผมก็กลัวด้วย

ต้นเหตุของทั้งหมดนี่, ฟูเรีย-ซัง, มองไปทางอื่นในอารมณ์ที่เสีย

มีท่าทางที่น่าชื่นชมกว่านี้อีกหน่อยไม่ได้เหรอ?

แต่ผมผูกเธอไว้ด้วยเชือกดังนั้นเธอหนีไม่ได้นะ

คนสวยที่ถูกมัดรู้สึกค่อนข้างเสื่อมทราม

มันเป็นพิษต่อตา

“ฮีโร่มาโกโตะ…พอมาคิดว่านายจะพาออราเคิลแห่งความมืดมา จากทุกอย่าง” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียจับหัวของเธอ

“ชั้นได้ถูกขอโดยซากุไร-คุงน่ะ” (มาโกโตะ)

“ชั้นต้องรายงานมันกับเจ้าหญิงโนเอล…” (โซเฟีย)

“นั่น…จะทำให้ชั้นมีปัญหานิดหน่อย” (มาโกโตะ)

“...แต่โรเซสเป็นมิตรกับไฮแลนด์ ซ่อนออราเคิลแห่งความมืดเป็นการทรยศ” (โซเฟีย)

คำพูดของเจ้าหญิงโซเฟียเย็นชาแต่มีเหตุผล

นี่มันแย่

ผมไม่คิดว่าเจ้าหญิงโซเฟียจะอยู่ที่นี่

ผมคิดว่ามันจะมีแค่ฟูจิ-ยังกับคนอื่น

เมื่อผมมาคิดดูแล้ว, มีความเป็นไปได้ที่เธอจะมาตรวจที่นี่เพราะเจ้าชายเลนเนิร์ดได้กลับช้า…

เมื่อผมมองออราเคิลแห่งความมืดด้วย ‘ขอโทษ, เราควรทำอะไรดี?’, เธอดูเหมือนจะมีแผนและพูดออกมา

“กบฏกึ่งสัตว์จะเกิดขึ้นในไม่ช้า” (ฟูเรีย)

สิ่งแรกที่ฟูเรีย-ซังพูดคือเกี่ยวกับกบฏ

พูดสิ่งนี้, ทุกคนรวมถึงผมมองไปที่เธอ

“ฟูเรีย-โดโนะ, ผู้นำของกึ่งสัตว์ได้ถูกจับแล้ว กบฏไม่ควรจะเกิดขึ้น-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

“นั่นใช่แล้ว! ชั้นได้ดูรอบๆเขตกึ่งสัตว์, และข่าวลือของกบฏได้สงบลง” (นีน่า)

ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังคัดค้าน

“จริงเหรอ? ถ้าเธอไม่เชื่อชั้น, นั่นโอเค” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นนัย

หืม, อันไหนล่ะ?

“เฮ้ เฮ้, เธอเป็นหมอดูในเขต 6, ใช่มั้ย” ซา-ซังกระโดดเข้ามาในการสนทนา

“อ้า, ใช่! เธอมีความจำที่ดี อายะ งั้น, เธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาเหรอ?” (ลูซี่)

“ซา-ซังและลูซี่, เธอรู้จักกับฟูเรีย-ซังเหรอ?” (มาโกโตะ)

จากพวกเขา, พวกเขาเจอที่เขต 6 ที่เธอได้ทำงานเป็นหมอดู

แทนที่จะพูดว่ามันบังเอิญ…มันดูเหมือนว่าเธอมีเป้าไปที่สองคนที่ดูเป็นเป้าหมายที่ง่าย

“เธอจะพูดว่า…เธอเห็นอนาคตที่กบฏเกิดขึ้นได้?” (โวเฟีย)

ออราเคิลแห่งความมืดตอบคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟียด้วยรอยยิ้ม

“ตอบให้ชัด” (คริส)

คริส-ซังถามด้วยน้ำเสียงที่แข็ง

“โอ้ชั้น? ชั้นเห็นอนาคตที่เธอสู้กับภรรยาอีกคนเพื่อสามีเธอได้, และตระกูลของเธอล่มสลาย” (ฟูเรีย)

“?!”

“ช่างเป็นสิ่งที่จะพูด!” (นีน่า)

คำพูดของฟูเรีย-ซังทำคริส-ซังตกใจ, และนีน่า-ซังขึ้นเสียงด้วยความโมโห

เอ๋? ฟูจิ-ยัง, ครอบครัวนายจะล่มเหรอ?

“ฟูเรีย-โดโนะ, เธอไม่ควรจะโกหกนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

ฟูจิ-ยังปฏิเสธมันด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

เข้าใจแล้ว, มันคือเรื่องโกหก

เดี๋ยว, เป็นนิสัยที่แย่ที่เธอมีนะนี่, ฟูเรีย-ซัง!

มันจะสร้างความประทับใจที่แย่กับทุกคน, ดังนั้นเธอโปรดหยุดนั่นได้มั้ย?

“เมื่อไหร่ที่กบฏจะเกิด?” (มาโกโตะ)

เมื่อผมถาม, ฟูเรีย-ซังลบรอยยิ้มของเธอและพูดด้วยหน้าตาที่ตรงๆ

“พรุ่งนี้” (ฟูเรีย)

พรุ่งนี้?!

ไม่ใช่ว่านั่นเร็วไปเหรอ?!

“โกหก…แต่มันดูจะไม่เป็นอย่างนั้น” (ฟูจิ)

“ไม่มีทาง…” (คริส)

“ดันนะ-ซามะ…” (นีน่า)

การอ่านใจตรวจของฟูจิ-ยังได้เข้ามา

จริงเหรอ…?

“ชั้นเจอว่ามันยากที่จะเชื่อนะ…” (โซเฟีย)

“หืมม, แม้ว่าเธอบอกเราเรื่องนั้น ใช่มั้ย, อายะ?” (ลูซี่)

“ชั้นเชื่อมันไม่ได้เลยอ่ะ~” (อายะ)

เจ้าหญิงโซเฟีย, ลูซี่, และซา-ซังไม่รู้เกี่ยวกับการอ่านใจของฟูจิ-ยัง, ดังนั้นดูเหมือนพวกเขาไม่เชื่อคำพูดของออราเคิลแห่งความมืด

“เจ้าหญิงโซเฟีย, ลูซี่, ซา-ซัง, เราจะอธิบายทีหลัง, ดังนั้นได้โปรดพูดเหมือนการกบฏจะเกิดขึ้นพรุ่งนี้” (มาโกโตะ)

“……”

เสียงที่จริงจังของผมทำให้ทั้งสามคนพยักหน้าตอนนี้

“พูดถึงแล้ว, มันไม่ใช่แค่การกบฏที่จะมีขึ้นพรุ่งนี้” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังพูดเหมือนกับเธอสนุก

“อะไรอีก?” (มาโกโตะ)

“กลุ่มของมอนสเตอร์จะโจมตีซิมโฟเนีย” (ฟูเรีย)

ที่เจ้าหญิงโนเอลพูดในการประชุม

“อัศวินแห่งแสงและคณะอัศวินอากาศทั้งสี่ได้เพิ่มกำลังการดูแลประตูใหญ่ กลุ่มของมอนสเตอร์จะไม่—” (โซเฟีย)

ฟูเรีย-ซังตัดคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟีย

“จากทั้งพื้นดินและทะเล การป้องกันในฝั่งทะเลควรจะน้อย” (ฟูเรีย)

“จริงเหรอ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)

ผมถามเพื่อนของผม

“ถ้าชั้นจำไม่ผิด…มอนสเตอร์ได้รวมกันที่บริเวณรอบป่าของซิมโฟเนีย พวกเขาไม่ได้คิดถึงการโจมตีจากทะเล, ดังนั้นมันควรจะเป็นการป้องกันปรกติตรงนั้น” (ฟูจิ)

“พรุ่งนี้, เนื่องจากกบฏกึ่งสัตว์ที่คาดไม่ถึง, และการโจมตีจากกลุ่มของมอนสเตอร์ที่มากกว่าที่คาด, ซิมโฟเนียจะตกอยู่ในความวุ่นวายที่แย่ที่สุด ในจังหวะเปิดนั้น, ชั้นวางแผนที่จะหนี, ชั้นไม่คิดว่าชั้นจะถูกจับก่อนหน้านั้น” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังพูดไม่สนุก

“นั่น…มันไม่มีทาง…” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียดูเหมือนยังไม่สามารถเชื่อคำพูดของออราเคิลแห่งความมืด

ผมชำเลืองมองฟูจิ-ยังและเขาพยักหน้าเบาๆ

เธอไม่ได้โกหก

“เจ้าหญิงโซเฟีย, เธออาจจะเชื่อมันไม่ได้, แต่…” (มาโกโตะ)

“ไม่, มันจริงที่ชั้นไม่เชื่อในคำพูดของออราเคิลแห่งความมืด, แต่ชั้นเชื่อนาย, ฮีโร่มาโกโตะ นายเป็นสาวกของเทพธิดา นายต้องมีบางอย่างที่ยืนยันสิ่งนี้, ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

เธอเชื่อผม

ความเชื่อใจของเจ้าหญิงโซเฟียนั้นร้อนรุ่ม

มันน่าอายนิดหน่อย

ผมมองกลับไปที่ออราเคิลแห่งความมืด

“ฟูเรีย-ซัง, เรายอยากจะหยุดการกบฏและลดความเสียหายจากมอนสเตอร์ มากเท่าที่สุดเท่าที่ทำได้ เธออยากจะหนีไปจากประเทศแห่งแสง เป้าหมายของเราชัดเจน มาตกลงกันเถอะ” (มาโกโตะ)

ออราเคิลแห่งความมืดทำหน้าเหมือนกับบอกว่าเธอรอสิ่งนี้อยู่

เธอนำบทสนทนาได้ดี

“ข้อตกลง…โอเค แต่ชั้นมีเงื่อนไข” (ฟูเรีย)

ออราเคิลแห่งความมืดฟูเรียมองตรงมาหาผมและยิ้มเบาๆ

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน