ตอนที่แล้วตอนที่ 582 แดนฝันมังกรนิทรา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 584 ไม่ได้ขโมย แค่เอาไปเฉยๆ

ตอนที่ 583 อาหมันสู้ได้ไม่รู้เหนื่อย


ถ้าพลังแดนฝันมังกรนิทราสามารถสะกดแม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วได้สิบวินาทีก่อนที่เขาจะตื่น  อย่างนั้นยักษ์ภูเขาหิมะคงได้ลำบากหนักแน่นอน

ยักษ์ภูเขาหิมะอสูรฟ้าระดับสองแข็งแกร่งแน่นอน  ร่างของมันไม่เพียงแต่สูงถึงร้อยเมตรเท่านั้น  แต่มันยังคงสวมเกราะหนักน้ำแข็ง  ด้วยพลังชีวิตที่อดทน คงเป็นเรื่องยากที่อสูรฟ้าระดับสองชนิดอื่นจะสามารถต้านมันได้  แม้ว่านางพญาดอกหนามมงกุฎทองจะให้ความรู้สึกที่เป็นลางร้ายต่อราชันย์พันปีศาจก็ตาม  แต่ก็แค่นางพญาดอกหนามมงกุฎทองอยู่นั่นเอง  ดังนั้นเขาเชื่อมั่นในยักษ์ภูเขาหิมะของเขาเอง  ที่สำคัญคือยักษ์ภูเขาหิมะเป็นอสูรฟ้าระดับสองที่น่ากลัว ซึ่งทำให้แม้แต่มังกรโบราณกลัวจนหัวหดหลุบหาง

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ต่อสู้ในปัจจุบันเป็นเรื่องที่ราชันย์พันปีศาจไม่เคยคาดคิดมาก่อน  ยักษ์ภูเขาหิมะกำลังจะตายในตอนนี้...

พูดให้ถูกกว่าก็คือ นับตั้งแต่มันเข้าสนามประลองมรณะ มันยังคงหลับอย่างต่อเนื่อง

นางพญาดอกหนามมงกุฎทองได้แพร่กระจายเกสรดอกนิทราไว้ทั่วสนามประลองมรณะ  เมื่อพวกเขาถูกเทเลพอร์ตส่งตัวเข้าไป ยักษ์ภูเขาหิมะก็ดำดิ่งสู้ห้วงนิทราไร้ที่สิ้นสุดทันทีก่อนที่มันจะทันได้ยืนหยัดมั่นเสียอีก

ปกติดอกนิทราเป็นเพียงหนึ่งในกลยุทธ์ของนางเท่านั้น

กลยุทธ์ที่ใหญ่ที่สุดก็คือใช้พิษ

ถ้ามีแต่เพียงต้นดอกหนามอยู่เพียงต้นเดียว  อย่างนั้นพิษบนหนามของมันก็คงไม่มีผลอะไรต่อยักษ์ภูเขาหิมะ  แต่เมื่อยักษ์ภูเขาหิมะเข้ามา สิ่งที่รอต้อนรับมันก็คือทะเลดอกหนาม ผลก็คือดอกหนามนับร้อยนับพันแทงเข้าที่ร่างของมัน  หนามแหลมเหล่านี้จะมีกลิ่นหอมบางอย่าง  เมื่อหนามแทงใครก็ตาม พวกเขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด  ตรงกันข้ามพวกเขากับรู้สึกยินดีเหมือนกับอยู่ในความฝัน ทันทีที่พวกเขาหลับ กล้ามเนื้อและกระดูกก็จะเริ่มละลาย.... เทียบกับพิษของแมงมุมที่สามารถละลายอวัยวะภายในแล้ว  นี่คือพิษกร่อนวิญญาณยังน่ากลัวมากกว่าเป็นพันเท่า

เกสรนับไม่ถ้วนนำพาพิษกร่อนวิญญาณไปแพร่กระจายในตัวของยักษ์ภูเขาหิมะ  อีกด้านหนึ่งมันจะละลายเลือดเนื้อของศัตรูให้กลายเป็นอาหารของละอองเกสร  อีกอย่างหนึ่งมันจะดูดซึมซับพลังงานของศัตรูอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนเป็นพิษ

ถ้าพิษของนางพญาดอกหนามมงกุฎทองไม่น่ากลัวขนาดนี้ ทำไมมังกรดำนรกทำไมถึงได้กลัวนางนักหนาเล่า?

ต้นดอกหนามนับล้านสานเข้าด้วยกันกลายเป็นต้นดอกหนามขนาดมหึมาที่ดูเหมือนเสาค้ำสวรรค์ได้  ขณะที่พวกมันค่อยๆ ย่อยกลืนยักษ์ภูเขาหิมะ

มันกำลังถูกย่อยทีละนิดๆ

นางพญาดอกหนามมงกุฎทองรู้สึกเบื่อจัดขณะที่นางนอนลงบนเตียงดอกไม้  ในมือของนางถือหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง  หนังสือเล่มนี้เขียนโดยเย่ว์หยาง เกี่ยวกับอสูรต่างๆ ที่มาจากบันทึกของมารดาสหายผู้น่าสงสาร

หนังสือในมือของนางพญาดอกหนามมงกุฏทองเขียนถึงความรู้วิธียกระดับอสูรสายพฤกษาจากครั้งโบราณกาล

“ยังมีตัวหนังสืออีกหลายรูปแบบที่ข้าไม่สามารถเข้าใจได้... ไว้ข้าถามเขาตอนกลับไปก็แล้วกัน!”  ตั่วตั่วอ่านอยู่ชั่วขณะพลางโคลงศีรษะ จากนั้นปิดหนังสือเอามาหนุนแก้มขณะที่นางคิดอะไรไม่ออก

ในสนามประลองมรณะ  นางยังไม่สามารถออกมาได้อีกนาน  เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามยังไม่ตาย

แม้ว่ายักษ์ภูเขาหิมะจะไม่มีพลังต่อต้านได้ก็จริง  แต่มันยังคงเป็นอสูรฟ้าระดับสอง  การฆ่ามันในทันทีไม่ใช่งานง่ายๆ

ผลก็คือ นางทำได้แต่รอ

การย่อยอย่างสมบูรณ์ไม่ใช่เรื่องจำเป็น  และอย่างน้อยที่สุดนางต้องรอจนกว่ามันหมดลมหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนจึงจะกลับไปอยู่ข้างกายเย่ว์หยางได้

เทียบกับนางพญาดอกหนามมงกุฎทองที่งานสบายแล้ว  โคเงาอาหมันกำลังตกอยู่ในการต่อสู้ที่ยากลำบาก ไม่ว่าจะเป็นมังกรปีศาจแดนสวรรค์อสูรฟ้าระดับหนึ่งชั้นสูง หรือจะเป็นมังกรเพลิงยักษ์สามตัว  ศัตรูทั้งหมดนั้นนางไม่สามารถเอาชนะได้ง่ายๆ  แต่เพื่อแบ่งเบาภาระให้เย่ว์หยาง  นางก้าวออกมาข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่ลังเล

ในฐานะอสูรพิทักษ์ของเขา นางไม่เคยยอมแพ้การต่อสู้

ต่อให้ศัตรูแข็งแกร่งกว่านางก็ตาม  นางจะสู้จนกว่าจะถึงที่สุด

ไม่มีความเสียใจ!

โคเงาได้ใช้โซ่ล่ามเทพกับมังกรแดนสวรรค์และล่ามไว้กับตัวนางเอง

ตราบใดที่นางยังคงอยู่กับพื้น  มังกรแดนสวรรค์จะไม่สามารถบินได้  เว้นแต่มันสามารถยกแผ่นดินได้ทั้งหมด... อาหมันมีพลังหัวใจธรณีสารทำให้เทพธิดานักสู้อย่างนางไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย  มังกรอายุสามพันปีถูกลากลงมาจากท้องฟ้าให้อยู่กับพื้น หลายร้อยครั้ง มันพ่นไฟใส่อาหมัน  อย่างไรก็ตาม อาหมันไม่หลบ เพียงแต่ยกหมัดข้างหนึ่งกันไว้ พยายามเล่นงานศัตรูต่อหน้านางอย่างต่อเนื่อง

มังกรปีศาจแดนสวรรค์โกรธเกรี้ยว ศัตรูที่ไม่ตายและไม่รู้จักเหนื่อยแบบนี้คือสิ่งที่มันเกลียดมากที่สุด

มันอ้าปากและพยายามกัดกินนางอย่างบ้าคลั่ง

มันตั้งใจจะกินโคเงาลงท้องมัน

อาหมันยังคงม้วนตัวหลบ ท่าเท้าลึกลับและทักษะต่อสู้ที่เย่ว์หยางสอนให้นางเริ่มผุดขึ้นมาทีละท่าๆ

ถ้าว่ากันในเรื่องทักษะต่อสู้ นางเก่งที่สุดในบรรดาอสูรอื่น  แม้แต่เสี่ยวเหวินหลีและนางพญากระหายเลือดก็ยังด้อยกว่านางเล็กน้อย  เพียงแต่นางเรียนรู้วิทยายุทธต่อสู้จากเย่ว์หยางอย่างพิถีพิถัน  นางจะจดจำสลักทุกอย่างไว้ในใจจากนั้นค่อยดึงออกมาในการต่อสู้ของนางเอง  เสี่ยวเหวินหลีและอสูรอื่นๆ จะรวมทักษะต่อสู้ที่เหมาะกับลักษณะเผ่าพันธุ์ของพวกนาง  มีเพียงอาหมันที่ไม่ทำอย่างนั้น นางเชื่อว่าทักษะต่อสู้ที่เขาสอนให้นางนั้นดีที่สุดในโลก  นางจึงเรียนรู้โดยไม่ผสมผสานอะไรเพิ่มลงไป  ผลก็คือ อาหมันเป็นอสูรที่เก่งที่สุดในเรื่องฝีมือต่อสู้และในการสู้ประชิดตัว

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของนาง มังกรปีศาจแดนสวรรค์พยายามจะกัดและใช้กรงเล็บตะปบนาง แต่มันช้าเกินไป จึงไม่สามารถทำอะไรนางได้

มันเป็นผู้เชี่ยวชาญต่อสู้ทางอากาศ โดยมันจะทิ้งดิ่งตัวลงมาและใช้ปีกโจมตี ใช้กรงเล็บมังกรของมันจับศัตรู และใช้การพ่นไฟมังกร

แต่โซ่ล่ามเทพจำกัดความสามารถในการบินของมันทันที ทำให้ส่งผลต่อความสามารถในการต่อสู้ของมัน  แม้แต่การเปลี่ยนแปลงมันก็ทำไม่ได้

“เจ้ากิ้งก่าแดนสวรรค์หน้าโง่   เจ้าบังอาจท้าทายศักดิ์ศรีเจ้านายข้า  วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”  อาหมันม้วนตัวในอากาศและสะบัดโซ่ม้วนตัวเป็นเกลียวมัดปากมังกรปีศาจไว้ จนคล้ายๆ กับบังเหียนครอบปากม้า นี่ยิ่งทำให้มังกรแดนสวรรค์โกรธขึ้นไปอีก แต่ไม่สามารถทำอะไรได้

หนึ่งในมังกรไฟยักษ์พันปีโฉบลงมาพยายามจับอาหมันที่อยู่ในกลางอากาศ

พวกมันรู้ตัวแล้วว่าอาหมันไร้เทียมทานเมื่อต่อสู้ภาคพื้นดิน

แต่ตราบใดที่นางอยู่ในกลางอากาศ นางจะสูญเสียการได้รับการสนับสนุนจากหัวใจธรณีสารและไม่สามารถทนรับการจู่โจมจากพวกมันได้

เมื่อเห็นเงาจู่โจมเข้ามา  อาหมันตะโกนลั่นด้วยความโกรธ  นางใช้มือล้วงทวนทองฆ่ามังกรออกมาจากแหวนแพลตตินัมเก็บสมบัติที่เยว์หยางมอบให้นาง  เมื่อมังกรเพลิงยักษ์ใช้กรงเล็บจับนาง  หอกก็แทงลึกเข้าไปในคอหอยของมัน

เมื่อมันโจมตี มันไม่สามารถหลบได้

เลือดฉีดพุ่งจากคอมันไม่หยุด

มันต้องการจะบินขึ้นทั้งที่เจ็บปวด  แต่ร่างของมันร่วงถลาไปข้างหน้าอย่างควบคุมไม่ได้และมีรอยเลือดฉีดเป็นทางยาว

ทวนทองฆ่ามังกรมีผลในการสังหารมังกร  อย่าว่าแต่มังกรพันปีเลย  มันยังสามารถทำร้ายจ้าวมังกรในอดีตได้  มังกรเพลิงอีกสองตัวหวาดกลัวพากันบินสูง  พวกมันร้องอย่างแตกตื่นไม่กล้าโฉบลงมาอีกเลย  ขณะที่มังกรตัวที่ถูกแทงคอ เริ่มส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดราวกับจะขอความช่วยเหลือจากสหายของมัน  จากนั้นมันพยายามจะโงหัวขึ้นแต่ก็ล้มกับพื้นอย่างมิอาจควบคุมได้

มันพยายามจะดิ้นรนลุกขึ้นครั้งที่สอง

มันซวนเซราวกับจะขอความช่วยเหลือจากเจ้านายมัน มังกรปีศาจแดนสวรรค์ แต่ก่อนที่มันจะสามารถเดินไปได้ครึ่งทาง มันไม่สามารถทนอาการบาดเจ็บหนักได้และล้มลงกับพื้น

อาหมันไม่ยอมปล่อยมัน  นางกระโจนและควงทวนทองฆ่ามังกรจากนั้นเงื้อแล้วแทงมังกรเพลิงยักษ์ก่อนที่มังกรปีศาจจะได้ทันยกเลิกการอัญเชิญ

มังกรเพลิงยักษ์ถูกทวนทองฆ่ามังกรแทงศีรษะก็ตายในที่สุด

มังกรปีศาจแดนสวรรค์เริ่มแตกตื่น

เมื่อเผชิญหน้ากับอาหมันพร้อมกับทวนทองฆ่ามังกรและมีโซ่ทองล่ามเทพ  มันรู้สึกว่าตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง...จึงคำรามกึกก้อง ทำให้มังกรอีกสองตัวหายแตกตื่น  พวกมันบินโฉบลงมาพร้อมกับพ่นไฟใส่อาหมัน  พวกมันตั้งใจจะต้อนให้อาหมันถอยไปจากมังปีศาจแดนสวรรค์  แม้ว่าโดยสัญชาตญาณแล้วพวกมันรู้สึกกลัว  แต่พวกมันไม่กล้าขัดคำสั่งเจ้านายของมัน

“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย”  อาหมันตาสีแดงดังโลหิตย้อม เหมือนกับเทพธิดาสงครามใช้ทวนทองฆ่ามังกรอย่างสุดกำลัง

มังกรปีศาจแดนสวรรค์มีความเจ้าเล่ห์มาก  ขณะที่มันดึงโซ่ล่ามเทพ  แม้ว่ามันจะไม่สามารถทำให้อาหมันขยับได้  แต่มันทำลายท่าที่มั่นคงของอาหมันได้สำเร็จ

ทวนทองฆ่ามังกรพลาดเป้าไปเล็กน้อยเฉียดคอของมังกรเพลิงยักษ์ตัวหนึ่งไปทำให้มันสะดุ้งกลัว  มังกรเพลิงยักษ์อีกตัวเห็นว่าอาหมันไม่มีอาวุธอะไรอยู่ในมือ มันจึงมีความมั่นใจมากขึ้น  มันโฉบลงมาอีกครั้งพร้อมกับพ่นเพลิงยาวเป็นสาย

อาหมันกระทืบเท้ากับพื้นปรากฏเป็นรอยเท้ากดลึก

ตัวของนางพุ่งขึ้นไปบนอากาศขณะชักอาวุธสมบัติออกมา

มีดทองฆ่ามังกรส่องประกายอยู่ในมืออาหมัน.... อาหมันขี่หัวมังกรและแทงมีดลงที่นัยน์ตาซ้ายของมัน

ถึงตอนนี้ มังกรปีศาจแดนสวรรค์ฉวยโอกาสนี้สะบัดหางของมันส่งผลให้อาหมันลอยกระเด็นทันที

โครม!

ตัวอาหมันกระแทกกับพื้นไม่สามารถลุกได้ชั่วครู่

นางพยายามฟื้นตัวด้วยความช่วยเหลือของหัวใจธรณีสารหลังจากได้รับบาดเจ็บหนัก   มังกรปีศาจแดนสวรรค์ก็ส่งนางปลิวไปอีกสองสามครา  แต่ทุกครั้ง นางก็สามารถยืนขึ้นต่อสู้ได้อีก ขณะที่นางแกร่งกร้าวขึ้นเรื่อยๆ  มังกรที่สูญเสียตาซ้ายร้องโหยหวนอย่างเศร้าใจ  มันกระพือปีกบินขึ้นสูง พยายามอยู่ห่างจากอาหมันผู้ไม่รู้จักเหนื่อย

มังกรปีศาจแดนสวรรค์ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่สั่นอยู่ต่อหน้าอาหมันผู้กวัดแกว่งมีดทองฆ่ามังกรที่กำลังมีเลือดหยดไหล

“ฆ่า!”   ความต้องการสู้ของอาหมันดุเดือดรุนแรงขณะที่นางตะโกนก้อง

นางก้าวยาวและพุ่งเข้าหาศัตรูของนางเต็มกำลัง

ไม่ว่าศัตรูที่นางเผชิญจะเป็นอะไรก็ตาม  ลึกๆ แล้วนางเชื่อว่านางจะได้รับชัยชนะในที่สุด  ทั้งนี้เพราะนางกำลังปกป้องเขา  ตราบใดที่นางมุ่งปกป้องเขา  นางจะชนะการต่อสู้ทุกศึก

ขณะที่อาหมันกำลังอาบโลหิตต่อสู้ในสนามประลองมรณะ  มีคนผู้หนึ่งปรากฏตัวในสนามต่อสู้ด้านนอก

กลับเป็นนางพญาดอกหนามมงกุฎทองตั่วตั่วกำลังหาวง่วงนอน  หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงในที่สุดยักษ์ภูเขาหิมะก็หยุดหายใจและนางค่อยกลับมาอยู่ข้างเจ้านายนางได้  ผลเช่นนี้ไม่เพียงแต่แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วพูดไม่ออก  แม้แต่ราชันย์พันปีศาจผู้เริ่มเปิดผนึกก็ยังไม่กล้าเชื่อ  แม้หลังจากได้รับผลกระทบที่อสูรของเขาตาย  ในใจเขาก็ยังคลางแคลงใจการตายของยักษ์ภูเขาหิมะ อสูรฟ้าระดับสอง

แม้ว่ามันจะตายในการต่อสู้  แต่เป็นไปไม่ได้ที่มันจะตายในช่วงเวลาสั้นๆ อย่างนั้น  ด้วยพลังและระดับของมัน

ทำไม?

ราชันย์พันปีศาจมองดูนางพญาดอกหนามมงกุฎทองที่ทำท่าสะลึมสะลือ  เขาไม่อยากเชื่อว่ายักษ์ภูเขาหิมะตายในเงื้อมมือนาง

ถ้ายักษ์ภูเขาหิมะเผชิญหน้ากับเยี่ยนซั่วนักสู้ปราณฟ้าระดับสาม  เยี่ยนซั่วต้องใช้เวลาสามวันสามคืนถึงจะเอาชนะยักษ์ภูเขาหิมะได้  แต่นางพญาดอกหนามมงกุฎทองใช้เวลาเพียงครึ่งชั่งโมงก็ฆ่ายักษ์ภูเขาหิมะได้ เป็นไปได้ไหมว่านางแข็งแกร่งยิ่งกว่าแม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่ว?

“ข้าง่วงแล้ว  มีตัวหนังสือตั้งหลายตัวที่ข้าไม่รู้จักในหนังสือที่ท่านให้ข้า!”  นางพญาดอกหนามมงกุฎทองหาวอีกครั้ง  “ข้าจะกลับไปนอนสักงีบแล้วค่อยออกมาช่วยท่านปราบคนไม่ดีอีกครั้ง!”

“เมื่อเจ้าอ่านหนังสือทีไร ก็ง่วงทุกที, ข้าจะทำยังไงกับเจ้าดี...” เย่ว์หยางงงเล็กน้อย  ตั่วตั่วไม่ชอบเรียน และมักจะเกียจคร้านอยู่เรื่อย  ไม่อย่างนั้นนางคงแข็งแกร่งขึ้น

“อย่างนั้นครั้งหน้าท่านสอนข้าก็แล้วกัน!”  นางทำท่าแง่งอนเหมือนเด็กเจ้าอารมณ์ นางเข้ามากอดเย่ว์หยางจากนั้นกลับเข้าไปพัก

แม้ว่านางจะไม่ได้เคลื่อนไหวลงมือโจมตียักษ์ภูเขาหิมะด้วยตัวเอง  แต่การโจมตีของต้นดอกหนามก็ยังต้องใช้พลังงานและพลังจิต  นี่คือเหตุผลที่นางจำเป็นต้องนอนทุกครั้งหลังการต่อสู้  ความจริงไม่ใช่แค่เฉพาะนางเท่านั้น  แม้แต่เสี่ยวเหวินหลี, นางพญากระหายเลือด, สาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงและพวกที่เหลือก็เป็นเหมือนกับมนุษย์  พวกเขาเหนื่อยได้ เพียงแต่ฟื้นฟูได้เร็วระหว่างพัก

ฮุยไท่หลางกลับมาจากทางเดิน

มันวิ่งเข้ามาหาเย่ว์หยางและเห่าสองครั้ง แสดงว่ามันไม่สามารถทำงานให้สำเร็จได้  นี่หมายความว่าฟงจู้และเป่ยฟงเจียสั่วยังต่อสู้ได้อยู่และยังไม่พ่ายแพ้  หรือว่าพวกเขาแม้จะโดนเล่นงานแต่ก็ยังสู้ต่อได้  เป็นผลให้ฮุยไท่หลางไม่สามารถลากพวกเขากลับมาได้

ราชันย์พันปีศาจหน้าเขียวคล้ำ

เย่ว์หยางยิ้มเล็กน้อยและโบกมือ  “พวกเจ้าทั้งหมดออกไปช่วยเถอะ เสี่ยวเหวินหลีรั้งอยู่ก็พอแล้ว  ตอนนี้สถานการณ์การต่อสู้ชักน่าสนใจมากขึ้นทุกที”

ราชันย์พันปีศาจแค่นเสียงเย็นชา  “เจ้าวางแผนไว้ดีจริงๆ”

เย่ว์หยางโบกมือตนเอง  “ข้าไม่กล้ารับความดีความชอบเรื่องนี้  การต่อสู้ทั้งหมดนี้ถูกชักโยงโดยราชินีแมงกะพรุน  คุณชายผู้นี้เป็นแค่ตัวเติมเต็ม  ข้าลืมบอกเจ้าไปเลยว่าทักษะแฝงเร้นของข้าคือปรับปรุงให้ดีขึ้น”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด