บทที่ 217 สายพันธุ์อสูรลึกลับแห่งความมืด

“ความสัมพันธ์อันทรงเกียรติของเจ้ากับถานไถอวี่ถังได้รับการยกระดับให้เป็นมิตรเจ้าจะได้รับรางวัลเป็นหีบสมบัติทองแดงหนึ่งใบ โปรดติดตามการทำงานให้ดี!”

หีบสมบัติทองแดงตกลงต่อหน้าซุนม่อเขาแตะหัวมาสคอตนำโชคแล้วเปิดหีบสมบัติ

เมื่อแสงเรื่อเรืองหายไปก็เหลือถุงยาสีน้ำนมไว้

ติง!

“ยินดีด้วย เจ้าได้รับถุงยาเสริมความงามจากน้ำพุร้อนหนึ่งถุงหากแช่ตัวในน้ำที่แช่อยู่ในถุงยานี้ จะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้มีผลอย่างยิ่งต่อบาดแผลที่เกิดจากดาบและกระบี่”

"เก็บเอาไว้!"

สีหน้าของซุนม่อนั้นเป็นกลางก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขามีใบสูตรยาสำหรับถุงยาเสริมความงามน้ำพุอยู่แล้วตราบใดที่เขาสามารถรวบรวมส่วนผสมทั้งหมดได้ เขาก็จะสามารถเตรียมมันด้วยตัวเองได้

ในขณะที่เขาสามารถทำได้มากเท่าที่เขาต้องการนี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญมากสำหรับเขา อย่างไรก็ตามเขารู้ว่ารางวัลเช่นความรู้เกี่ยวกับพืช 100 ชนิดในทวีปทมิฬนั้นไม่ปรากฏง่ายๆเช่นนั้น

“อาจารย์มันเป็นโอกาสหายากที่จะได้นั่งกับอาจารย์จิน ทำไมท่านไม่พูดอะไรเลย?”

หลี่จื่อฉีแอบมองซุนม่อรู้สึกเป็นห่วงเขานี่เป็นโอกาสที่ดี เขาควรใช้มันให้เป็นประโยชน์ในการปรับปรุงความสัมพันธ์ของพวกเขา

(ท่านเป็นผู้ชายขอบเขตการฝึกปรือและสถานะทางสังคมของท่านต่ำกว่านางทั้งคู่ หากท่านไม่ริเริ่มที่จะพูดท่านจะรอจนกว่าจินมู่เจี๋ยจะคุยกับท่านหรือ?)

“อาจารย์ซุน อาหารไม่ถูกปากเจ้าเหรอ?”

จินมู่เจี๋ยพูดขึ้น

“มันอร่อยดี”

เมื่อซุนม่อเห็นว่าลู่จื่อรั่วและหลี่จื่อฉีกินแต่ผักเท่านั้นไม่ได้กินเนื้อ เขาก็ขมวดคิ้ว

“ใส่ใจการบริโภคอาหารของพวกเจ้าและไป่อู่อย่ากินแต่เนื้อ”

“อาจารย์ซุนเสียใจจริงๆ ที่ข้าไม่ได้เห็นเจ้าขับไล่โจวหย่งในที่ประชุมโรงเรียนครั้งก่อน”

ดูเหมือนว่าจินมู่เจี๋ยกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมการในทวีปทมิฬสำหรับการเดินทางในช่วงสองสามวันนี้ นั่นคือเหตุผลที่นางพลาดฉากที่ซุนม่อได้แสดงออกมาอย่างน่าทึ่ง

นางรู้สึกโกรธจริงๆที่ไม่เห็นใบหน้าของจางฮั่นฟูหลังจากที่พ่ายแพ้!

“ข้าหวังว่าจะมี 'การแสดงใหญ่'แบบนี้น้อยลง”

ปากของซุนม่อกระตุก

(อาจารย์พูดไม่รู้เรื่องเหรอ?)

หลี่จื่อฉีพูดไม่ออก(อาจารย์จินชมเชยท่าน แต่ดูคำตอบของท่านสิ ท่านควรทำตัวให้สุภาพกว่านี้แล้วใช้โอกาสเอาใจอาจารย์จินด้วย)

เมื่อจินมู่เจี๋ยได้ยินคำนี้นางก็ตกตะลึงครู่หนึ่งจากนั้นนางก็เข้าใจความหมายในคำพูดของซุนม่อเมื่อเทียบกับเขาที่ได้รับความสนใจและได้รับความชื่นชมจากนักเรียน ซุนม่อยินดีที่จะไม่เห็นการรังแกในโรงเรียนมากกว่าจากนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องขับไล่นักเรียนในการประชุมทั้งโรงเรียนเลย

นี่คือครูที่ดีที่คิดถึงนักเรียนและโรงเรียน!!

ติง!

คะแนนความประทับใจที่ดีจากจินมู่เจี๋ย+10 มิตรภาพ (110/1,000) (1).

"อืม?"

ซุนม่อตกตะลึงเมื่อได้ยินการแจ้งเตือนเขาเหลือบมองจินมู่เจี๋ยและสงสัย (ข้าทำอะไรลงไป ทำไมนางถึงมีความประทับใจในตัวข้า?)

ความคิดของผู้หญิงเป็นเรื่องยากที่จะคาดเดา

ติง!

“มอบหมายภารกิจก่อนที่การมาเยือนทวีปทมิฬจะสิ้นสุดลง จงช่วยนักเรียนแต่ละคนเพิ่มระดับหนึ่งครั้งรางวัลจะเป็นหีบสมบัติทองแดงหนึ่งใบ”

ซุนม่อขมวดคิ้วทันทีจนสามารถขยี้ปูจนตายได้

“ระบบ เจ้าคิดว่าการเพิ่มระดับพลังเหมือนกับการกินอาหาร? สามารถยกระดับพลังได้ตลอดเวลา?”

นี่เป็นกระบวนการที่ต้องมีการสะสม

“ถ้ามันง่ายทำไมอาจารย์อย่างเจ้าถึงจำเป็นล่ะ?”

ระบบโต้กลับ

“มหาคุรุคือคนที่สามารถทำให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้!”

ติง!

“มอบหมายภารกิจ  ให้นักเรียนทุกคนตัดศีรษะมนุษย์สัมผัสกับโลกมืดที่โหดร้าย รางวัลจะเป็นกล่องสมบัติทองคำหนึ่งกล่อง!”

ก่อนที่ซุนม่อจะสาปแช่งว่า'แม่ของเจ้าเป็นไอ้***' ที่เขากำลังคิดระบบได้ออกภารกิจใหม่ หลังจากได้ยินเนื้อหา เขาก็ตกใจมากจนแทบจะเดินกะโผลกกะเผลก

“เฮ้ ข้าได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย?เจ้าต้องการให้นักเรียนของข้าฆ่าคนเหรอ?”

"ใช่!"

ระบบอธิบายว่า

“การเอาตัวรอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุดที่ซึ่งผู้แข็งแกร่งจะอยู่รอดและกำจัดผู้อ่อนแอออกไปนี่คือกฎแห่งการเอาชีวิตรอดในโลกธรรมชาติ พวกเขาจะเติบโตได้อย่างไรโดยไม่พรากชีวิตอื่น?”

จินมู่เจี๋ยเห็นว่าจิตใจของซุนม่อได้หายไปอีกครั้งและนางไม่ได้พยายามพูดคุยกับเขาต่อไปนางก้มศีรษะลงและกินอาหารของนาง

“ท่านอาจารย์ท่านพึ่งพากำลังของท่านจริงๆ”

หลี่จื่อฉีถอนหายใจเป็นที่ชัดเจนว่าจินมู่เจี๋ยคิดดีเกี่ยวกับซุนม่อ ดังนั้นถ้าเขาพยายามเพียงเล็กน้อยมันจะไม่เป็นปัญหาสำหรับพวกเขาที่จะเป็นสหายกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นสหายที่ดีที่สุดที่จะพูดคุยถึงเรื่องใดๆซึ่งกันและกัน อย่างไรก็ตาม จิตใจของซุนม่อยังคงล่องลอยไป

"ไอ้โง่!"

อี้เจียหมินที่แอบสนใจจินมู่เจี๋ยอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง(ซุนม่อ ถ้าเจ้าไม่ต้องการโอกาสเช่นนั้น ก็มอบมันให้ข้าเถอะ!)

(เฮ้อ ข้าก็ไม่ได้ดูแย่เหมือนกันแต่ทำไมข้าไม่สามารถดึงดูดความสนใจของจินมู่เจี๋ยได้?)

ระหว่างมื้อเที่ยงเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในโรงเตี๊ยมไม่กี่นาทีต่อมาลูกค้าก็รีบจ่ายเงินและจากไป

ทันใดนั้นห้องโถงก็ว่างเปล่า

“อาจารย์ตู้ อาจารย์อี้ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น”

จินมู่เจี๋ยสั่ง

ไม่นานทั้งสองก็กลับมา

“อาจารย์จินว่ากันว่ามังกรปราณวิญญาณสัญจรได้ปรากฏตัวที่สระคลื่นเย็นคนพวกนั้นไปเสี่ยงโชคกันหมดแล้ว!”

ตู้เสี่ยวรายงาน

“มังกรปราณวิญญาณสัญจร?”

แม้แต่โจวซานอี้ผู้ใจเย็นมาตลอดก็ร้องออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นทันทีเมื่อเขาได้ยินชื่อนี้

"จริงหรือเปล่า?"

"มันก็ควรจะเป็นเช่นนั้นข่าวลักษณะนี้ปรากฏเมื่อสามเดือนที่แล้ว เมื่อเร็วๆ นี้ผู้ฝึกตนบางคนได้พยายามที่จะล่ามัน”

น้ำเสียงของอี้เจียหมินกระวนกระวายใจและเขามองไปที่จินมู่เจี๋ย

“อาจารย์จินเราจะไปลองเสี่ยงโชคกันไหม”

ว้าว!

สายตาเกือบทั้งหมดจับจ้องไปที่จินมู่เจี๋ยซึ่งเต็มไปด้วยความคาดหมายสำหรับความตกลงใจของนาง

มังกรปราณวิญญาณสัญจรเป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่บนชั้นสามของทวีปทมิฬมันกินผลไม้ที่อุดมไปด้วยปราณวิญญาณและมีเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น

อาจเป็นเพราะความรักในอาหารที่อุดมไปด้วยปราณวิญญาณมังกรปราณวิญญาณมีความอ่อนไหวต่อคลื่นพลังปราณวิญญาณมาก

ในทวีปทมิฬมีพายุปราณวิญญาณ เหมือนกับพายุทรายในทะเลทราย หากใครไม่สามารถหลีกเลี่ยงพวกมันได้ทันเวลาและติดอยู่ในพายุปราณวิญญาณแรงกดดันจากปราณวิญญาณที่แข็งแกร่งจะบดขยี้ผู้ฝึกตนให้กลายเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือนทันที

กระแสปราณวิญญาณอ่อนแอกว่าพายุปราณวิญญาณเล็กน้อยเป็นเหมือนกระแสน้ำขึ้นและลงของทะเล

หากผู้ฝึกฝนพบเจอพวกเขาจะไม่ตาย อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงต่อแรงกดดันทางวิญญาณจะทำให้ร่างกายรู้สึกไม่สบายทำให้พวกเขารู้สึกได้ถึงอาการต่างๆ เช่น อาการวิงเวียนศีรษะ คลื่นไส้เลือดออกใต้ผิวหนัง มีอวัยวะที่เสียหาย และอื่นๆ อีกมากมาย

เมื่อมีมังกรปราณวิญญาณสัญจรผู้ฝึกตนจะสามารถหลีกเลี่ยงกระแสลมปราณได้ทันเวลาอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาสามารถท่องไปทั่วทวีปทมิฬได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวล

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่มูลค่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

เหตุผลที่ผู้คนคลั่งไคล้อสูรแห่งความมืดลึกลับเช่นนี้ก็เพราะว่ามันชอบสร้างรังของมันในสถานที่ที่มีปราณวิญญาณที่แข็งแกร่ง

โดยปกติจะมีสายแร่หินวิญญาณจำนวนมหาศาลดังนั้น หากใครสามารถจับมังกรปราณวิญญาณสัญจรได้ ก็หมายความว่าพวกเขาพบสายแร่ศิลาวิญญาณหนึ่งเส้นหรือหลายเส้นพวกเขาจะรวยในชั่วข้ามคืนอย่างแน่นอน

ด้วยเหตุผลนี้มังกรปราณวิญญาณสัญจรจึงอยู่ในอันดับที่36 ในรายการสายพันธุ์มืดลึกลับ พวกมันมีค่ามากและไม่สามารถพบได้ในตลาดมืดหลายแห่งในเมืองหลักของทวีปทมิฬ!

เป็นเพราะพวกมันมีค่าเกินไป

"ไม่! เราจะไปตามแผนเดิมและมุ่งหน้าไปยังหุบเขาลมวิญญาณ”

จินมู่เจี๋ยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

"ทำไม? นั่นคือมังกรปราณวิญญาณสัญจร อยู่ในอันดับที่ 36 ในรายการ สิ่งมีชีวิตมืดลี้ลับถ้าเราจับได้เราจะรวย”

อี้เจียหมินไม่เข้าใจ

“ข้ารู้สึกว่าการไปที่สระคลื่นเย็นเพื่อฝึกซ้อมก็ไม่เลวเหมือนกัน”

จางเฉียนหลินพูดแทรกแม้ว่าเขาจะรู้ว่าโอกาสมีไม่สูง แต่ถ้าเขาจับมันได้ล่ะ?

“พวกเจ้าก็เห็นแล้วก่อนหน้านี้ผู้ฝึกฝนจำนวนมากเคลื่อนไหวเมื่อได้ยินข่าว ตอนนี้สระคลื่นเย็นนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายแล้วทำไมพวกเจ้าถึงไปที่นั่นล่ะ?หาเรื่องตาย?”

น้ำเสียงของจินมู่เจี๋ยเด็ดขาดรุนแรงนางกวาดสายตาเย็นชาไปที่ทุกคนที่อยู่ในปัจจุบัน

“ถ้าเจ้าต้องการยึดสมบัติเจ้าจะต้องพบกับสถานการณ์การฆ่าและถูกฆ่า ถ้าเจ้าไม่ได้อยู่ที่ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์เจ้าก็แค่ไปที่นั่นเพื่อทิ้งชีวิตของเจ้าไป”

“เราสามารถเฝ้าดูชายขอบคงจะดีไม่น้อยหากให้นักเรียนได้สัมผัสกับ 'การแข่งขัน'นี้ล่วงหน้า!”

ต้วนเหมิงก็แทรกแซงเช่นกัน

การฉวยสมบัติก็เหมือนการซื้อสลากกินแบ่งแม้ว่าจะเห็นได้ชัดว่าโอกาสไม่สูงนัก แต่ผู้คนก็อยากจะลองดูจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาพบกับความโชคดี?

“ข้าจะไม่หยุดผู้ที่ต้องการไปที่สระคลื่นเย็นแต่เมื่อเจ้าออกจากกลุ่มแล้ว ข้าจะถือว่าเจ้าสละตำแหน่งในฐานะครูของสถาบันจงโจว”

หลังจากที่จินมู่เจี๋ยพูดอย่างนั้นนางก็หยิบตะเกียบของนางขึ้นมา

"กิน!"

ศักดิ์ศรีของมหาคุรุระดับ3 ดาวยังคงน่ากลัว แม้ว่าอี้เจียหมินและจางเฉียนหลินจะพยายามเคลื่อนไหวแต่พวกเขาก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของจินมู่เจี๋ย

“ศิษย์พี่  มังกรตัวนั้นคุ้มกับเงินมากไหม?”

หยิงไป่อู่แหย่หลี่จื่อฉีและถามเบาๆนางรู้ว่าศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขาอ่านหนังสือหลายเล่มและรู้หลายสิ่งหลายอย่าง

“มันไม่เพียงคุ้มกับเงินจำนวนมากเท่านั้นมันคุ้มค่าเงินจำนวนมหาศาลมาก เป็นเพราะมันสามารถค้นหาสายแร่หินวิญญาณและค้นหาขุมทรัพย์สวรรค์และโลกได้”

หลี่จื่อฉีอธิบาย

สมบัติทางโลกและสวรรค์คืออะไร?

มันเป็นสมบัติที่เกิดจากการสะสมของปราณจิตวิญญาณในขณะที่มังกรปราณวิญญาณเกิดมา มีความอ่อนไหวต่อพลังปราณวิญญาณมันจึงเก่งในการค้นหาสมบัติทางธรรมชาติ

ความสามารถในการต่อสู้ของมังกรปราณวิญญาณสัญจรนั้นอ่อนแอมากแต่อาศัยความสามารถ 'การตรวจจับปราณวิญญาณ' นี้จึงจะอยู่ในอันดับที่ 36 ในรายชื่อสายพันธุ์มืดลึกลับ

เอื๊อก!

หยิงไป่อู่กลืนน้ำลายหนึ่งคำนางต้องการมันมากจริงๆ

“หยุดฝันนั่นไม่ใช่สิ่งที่เราใฝ่ฝันที่จะมี แค่มุ่งเน้นไปที่การฝึกปรือของเจ้า!”

หลี่จื่อฉีหยิบของต่างๆเข้ามา

ซุนม่อเหลือบมองไปรอบๆและสังเกตเห็นว่าลู่จื่อรั่ว ซวนหยวนพ่อ และหลี่จื่อฉีไม่สนใจมังกรตัวนั้นเลยอย่างไรก็ตาม ถานไถอวี่ถังและหยิงไป่อู่ กำลังพยายามจะลองดู  คนแรกต้องการเข้าร่วมเพื่อความตื่นเต้น ในขณะที่คนหลังต้องการเงินสำหรับเจียงเหลิ่งเขายังคงสวมใบหน้าคนตายที่ไร้ความรู้สึก มันยากที่จะบอกว่าเขาคิดอะไรอยู่

แม้ว่าจินมู่เจี๋ยจะใช้อำนาจของนางในฐานะผู้นำในการข่มปรามหัวข้อนี้แต่คนงามผู้มีสะโพกใหญ่นี้ยังคงสังเกตเห็นความไม่มั่นคงในความคิดของสมาชิก

ไม่ใช่แค่ครูเท่านั้นแม้แต่นักเรียนก็ยังอยากไปลองเสี่ยงโชค ช่วยไม่ได้ความมั่งคั่งล่อลวง ผู้คนตายเพราะเงินนกตายเพราะอาหาร นี่คือความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยโบราณ

“ในใจของทุกคน ข้าเป็นคนที่ไร้เหตุผลและดื้อรั้นอย่างแน่นอน”

จินมู่เจี๋ยยิ้มเยาะตัวเองแต่แล้วรู้สึกว่า ซุนม่อกำลังมองนางด้วยสายตาชื่นชมแต่ไม่ได้ลามก

เมื่อซุนม่อสังเกตว่าจินมู่เจี๋ยค้นพบการจ้องมองของเขา เขาก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว

พูดตามตรงเขาชื่นชมผู้หญิงคนนี้ คนอื่นอาจไม่มีความสามารถในการต่อสู้เพื่อสัตว์อสูรมืดลึกลับสายพันธุ์นี้แต่จินมู่เจี๋ยซึ่งเป็นยอดฝีมือระดับอายุวัฒนะ มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้นอย่างไรก็ตามนางยอมสละเพื่อกลุ่มนี้

นี่คือวิธีที่มหาคุรุควรปฏิบัติตนในหัวใจของนาง การเติบโตของนักเรียนมีความสำคัญมากกว่ามังกรปราณวิญญาณ

ซุนม่อรอสักครู่แล้วเงยหน้าขึ้นมองเมื่อเขาตระหนักว่าจินมู่เจี๋ยยังคงมองเขาอยู่ เขาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในทันที แค่กแค่ก เขายิ้มออกมาแล้วหยิบเห็ดฟางชิ้นหนึ่งมาใส่ลงในชามของจินมู่เจี๋ย

“อาจารย์จิน ลองนี่สิรสชาติดีเยี่ยม!”

ว้าว!

นอกจากผู้เสพติดการต่อสู้ที่ก้มหัวและกำลังกินข้าวอยู่แม้แต่ลู่จื่อรั่วก็ยังจ้องไปที่เห็ดฟางชิ้นนั้น

"ทำลงไปได้ไงวะ!"

ซุนม่อรู้สึกปวดฟันเขาพยายามคิดหาวิธีแก้ไขความอึดอัดและลืมใช้ตะเกียบคีบอาหารมีน้ำลายอยู่บนเห็ดฟางนั่น

“ฮ่าฮ่า ซุนม่อเจ้าจะต้องเจอมันเดี๋ยวนี้”

อี้เจียหมินแอบรู้สึกมีความสุขและรอคอยที่จะเห็นซุนม่อถูกตบ(ผู้หญิงอย่าง จินมู่เจี๋ยที่มีสถานะและศักดิ์ศรีของนางจะให้ความสำคัญกับความสะอาดเป็นพิเศษแต่เจ้าเป็นคนสกปรกใช้ตะเกียบของเจ้าเองเพื่อคีบอาหารให้นาง เจ้าคงไม่รู้ว่าคำว่า 'ความตาย' เขียนอย่างไร!)