ตอนที่ 575 ใครวางแผนใครกันแน่?

ภายในประตูลับป้อมดาวตก

เย่ว์หยางไม่มีอารมณ์จะช่วยฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วสู้กับจ้าวปีศาจโบราณเลยสักนิด  ประการแรก จ้าวปีศาจโบราณหลบหนีไปจากประตูลับนานแล้ว  จะตามหาเขาก็เหมือนกับหาเข็มในกองฟาง  ประการที่สองร่างของจ้าวปีศาจโบราณยังคงถูกผนึกอยู่ในโดม ไม่ใช่เพียงเท่านั้น มันยังถูกผนึกโดยกลุ่มดาวของโดม ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วคอยดูแลอยู่เท่านั้น  ต่อให้เป็นนักสู้ปราณฟ้าที่ทรงพลัง ก็แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะชิงร่างนี้หนีไป  อย่าว่าแต่ผนึกของโดมเลย แค่เสากักมังกรกับโซ่จันทราบั่นเศียรทั้งสองนี้ก็ทรงอานุภาพมากแล้ว  ประการที่สาม จ้าวปีศาจโบราณมากระแวง  ดังนั้นมันไม่เคยย่างเท้าเข้ามาในประตูลับอีกเลย

แทนที่จะเสี่ยงชีวิตครั้งแล้วครั้งเล่า การหนีตายจะทำให้เขามีอิสระ

เชื่อได้ว่าจ้าวปีศาจโบราณยังไม่ต้องการร่างหยาบตนเอง ไม่เช่นนั้นเขาคงก้าวเข้ามาในโลกหลังประตูลับไปแล้ว

“ถ้าเจ้าไม่ยินดีจะช่วยเรา  อย่างนั้นทำไมเจ้าถึงฆ่าปีศาจโบราณสองพี่น้องเล่า?”  ฟงจู้สงสัยเล็กน้อย  การฆ่าปีศาจสองพี่น้อง เย่ว์หยางไม่ได้รับส่วนแบ่งค่าแรงแม้แต่แดงเดียว

“นั่นเป็นเพราะข้าบอกให้เขาฆ่าพวกเขา... สิ่งที่เขาจะได้รับจากการทำเช่นนี้  อาจเป็นน่านน้ำของหอทงเทียนทั้งหมด และบางทีอาจมากกว่านั้น”  ราชินีแมงกะพรุนกลับมาแล้ว  สายตานางคมเหมือนกระบี่  นางมองดูเย่ว์หยางเหมือนกับจะมองจนทะลุสื่อเข้าไปถึงหัวใจเขา “เจ้าใช้เวลานานมาก  โชคดียังไม่สายเกินไป”

“แค่กๆ” เย่ว์หยางรู้ว่านางกำลังจะวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเกี่ยวกับเขา

ดูเหมือนว่าราชินีแมงกะพรุนพอจะคาดได้ว่าเขากลับไปยังโลกคัมภีร์และมีสัมพันธ์รักกับนางเซียนหงส์ฟ้า

บางทีเขาอาจใช้เวลาสัมพันธ์สวาทกับนางเซียนหงส์ฟ้านานไปนิด ทำให้เหมือนกับจะมีผลต่อแผนการของนาง

เย่ว์หยางอึดอัดเล็กน้อย  แต่เขาเป็นพวกหนังหน้าหนาอยู่แล้ว จึงแกล้งไก๋เหมือนไม่ได้ยิน

ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนต้องการพูดแก้ตัวให้เย่ว์หยง  แต่ราชินีแมงกะพรุนโบกมือเล็กน้อย  “ช่างเถอะ, ไม่เป็นอันตรายต่อแผนการทั้งหมดหรอก  ความจริง อย่างนี้ยังจะดีกว่า หลังจากมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย  ศัตรูจะระแวงน้อยลงและจะทำให้แผนการเราง่ายขึ้นและโอกาสสำเร็จสมบูรณ์ก็เพิ่มมากขึ้น”

เป่ยฟงเจียโส่วมองดูนางอย่างประหลาดใจ  “ให้คุณชายสามฆ่าปีศาจสองพี่น้องก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการเจ้าหรือ?  มันคือแผนการอะไร?”

ทั้งเจี๋ยเหว่ยและหญิงเยี่ยนไม่เข้าใจเหตุผลชัดเจนนัก

มีแต่เย่ว์หยางที่สามารถคาดเดาออก

เขายังคาดได้ว่าราชินีแมงกะพรุนจะพูดอะไรต่อไป แต่เขาไม่เร่งเฉลย  เขาเพียงแต่ยิ้มรอเงียบๆ ให้ราชินีแมงกะพรุนพูดออกมา  แม้ว่าราชินีแมงกะพรุนจะเป็นศัตรูคนหนึ่ง แต่นางก็ฉลาดในการวางแผนมาก  การเป็นศัตรูกับคนแบบนี้จะสร้างปัญหาได้มาก  อย่างไรก็ตาม การกลายเป็นพันธมิตรกับคนอย่างนางก็น่าสนใจมาก  ถ้านางไม่ต้องคำสาปและความตายของนางใกล้เข้ามาแล้ว  เย่ว์หยางอาจจะลองสู้กับนางจริงๆ

น่าสงสาร  เย่ว์หยางบอกได้เท่านั้น

แผนพันปีนี้จะเป็นภารกิจสุดท้ายของราชินีแมงกะพรุนก่อนนางตาย

ราชินีแมงกะพรุนหลับตา “แผนนี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อพันปีที่แล้ว  บางทีพวกท่านคงลืมไปแล้ว  เวลานั้นมีเด็กหญิงรับใช้คนหนึ่งแนะนำสามผู้อาวุโส, อ้ายซื่อ, เถี่ยปิง, กู่เสอ ขอให้พวกท่านไม่ฆ่าปีศาจสองพี่น้อง  ปล่อยให้ปีศาจสองพี่น้องมีชีวิตตลอดมาก็เพื่อแผนของวันนี้...”

“เจ้าคือเด็กหญิงรับใช้จากในอดีตนั้นหรือ?”  ฟงจู้ตกใจมาก

“อย่าพูดถึงอดีตอีกเลย  ตอนนี้ข้าจะบอกพวกท่านถึงแผนของข้า  ความจริงไม่ว่าจะเป็นพวกท่าน, น้องสาวทั้งสอง, หรือตัวข้าและแม้แต่คุณชายสามตอนนี้ทั้งหมดล้วนเป็นส่วนหนึ่งของแผนนี้”

ราชินีแมงกะพรุนนั่งลงกับพื้น แจกแจงงานเย่ว์หยาง, เจี๋ยเหว่ย, หญิงเยี่ยนและแม้กระทั่งผู้คุ้มกันอย่างฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วทุกคน

ทุกคนตกตะลึงไปตามๆ กันหลังจากได้ยินแผนของราชินีแมงกะพรุน รวมทั้งเย่ว์หยาง

ความหมายอย่างหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเย่ว์หยาง

น่ากลัวคือคำอธิบายถึงแผนการของราชินีแมงกะพรุน

“โชคดีที่นางไม่ใช่บุรุษ  มิฉะนั้นอาจจะสร้างปัญหาได้มากกว่าจักรพรรดิชื่อตี้ผู้นั้นเสียอีก”   เย่ว์หยางลอบถอนหายใจ

“ก็ได้ แม้ว่าเราจะสาบานว่ามีแต่เพียงจักรพรรดิอวี้เท่านั้นที่สามารถสั่งเราได้  วันนี้เราจะยอมรับก่อน”  ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วพึมพำกับตนเองอยู่นานก่อนตัดสินใจได้ในที่สุด “เราจะเชื่อเจ้าสักครั้ง และครั้งเดียวเท่านั้น”

ภายในชายแดนโลกหิมะของประตูลับ

หุบเขาลมยะเยือก

ไกลเท่าที่สายตามองเห็น มีภูเขาหิมะสุดหูสุดตาทอดตัวเป็นทิวยาวต่อเนื่อง เป็นโลกน้ำแข็ง  ปีศาจโบราณถูกฝังอยู่ในยอดเขาทุกลูก  ปีศาจโบราณเหล่านี้ถูกฆ่าและจองจำโดยจักรพรรดิอวี้  พวกมันไม่สามารถคืนชีพได้เว้นแต่เทพเจ้าจะลงมาช่วยพวกมัน  ครั้งหนึ่งพวกมันเคยทรงพลัง  แต่ตอนนี้พวกมันเป็นเหมือนฝุ่นธุลีในประวัติศาสตร์และเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางทหารของจักรพรรดิอวี้

ในใจกลางภูเขาหิมะหลายลูก  มีหุบเขาขนาดมหึมาซึ่งมีลมยะเยือกพัดรุนแรง

หยดน้ำเปลี่ยนเป็นน้ำแข็ง สายลมยะเยือกเหมือนคมมีดกรีดผิว

เพียงสิ่งเดียวที่ไม่รับกับสภาพแวดล้อมของภูเขาหิมะก็คือทะเลสาบลาวาที่ก้นบึ้งหุบเขาลมยะเยือกซึ่งมีลาวาเดือดพล่าน

มีปีศาจที่แข็งแกร่งตนหนึ่งถูกผนึกไว้ภายใน.... เป็นหนึ่งในสี่แม่ทัพปีศาจโบราณที่ทำงานภายใต้บัญชาของจ้าวปีศาจโบราณ  แม่ทัพปีศาจนี้มาจากตระกูลปีศาจที่ขึ้นชื่อในเรื่องความเจ้าเล่ห์เพทุบาย มันเป็นเพียงปีศาจโบราณที่สามารถลอกเลียนคนตายได้ชั่วคราวและหลอกจักรพรรดิอวี้ว่ามันตายได้สำเร็จ

แม่ทัพปีศาจผู้นี้นามว่าเยี่ยนซั่ว เริ่มดิ้นรนเป็นอิสระจากผนึกอย่างช้าๆ ได้เมื่อสามพันปีที่แล้ว

เกือบทุกพันปี มันจะขุดทางออกมาจากใต้ดิน พยายามทำลายสุสานปีศาจโบราณที่ถูกฝังอยู่ข้างในเพื่อออกจากผนึกสุดยอดจากหุบเขาลมยะเยือก

ถ้าฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วสองนักสู้ปราณฟ้าผู้ทรงพลังไม่ข่มมันไว้  มันคงหลบหนีได้สำเร็จไปแล้วเมื่อสองพันปีก่อน  เมื่อผลกระทบจากความตายของปีศาจสองพี่น้องแพร่มาถึง  แม่ทัพปีศาจผู้นี้ซึ่งรอมาหลายพันปีตื่นขึ้นจากก้นทะเลสาบลาวาทันที  หลังจากพยายามข่มอารมณ์ในจิตใจ มันค่อยๆ ว่ายทะเลสาบลาวาและลอยตัวขึ้น

เมื่อหัวของมันโผล่ขึ้นเหนือผิวทะเลสาบ  มันก็แสดงรูปลักษณ์ปีศาจทันที

มันเห็นคนสองคนที่มันไม่ยินดีจะเห็นมากที่สุด  นักสู้ปราณฟ้าผู้ทรงพลังสองคนที่คอยปกป้องโดมผนึกร่างจ้าวปีศาจ ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่ว

“เจ้าสุนัขรับใช้, ทำไมพวกเจ้าทั้งสองถึงยังไม่ตาย?  ผ่านไปตั้งหกพันปีแล้ว ทำไมพวกเจ้ายังมีชีวิตอยู่?  นี่ไม่ยุติธรรมเลย ในฐานะที่เป็นปีศาจโบราณ  เราพอใจกับอายุที่ยืนยาว พวกเจ้าเป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำ มีอายุสั้นเหมือนถั่วงอก  เมื่อถั่วงอกแตกยอดออกใบเติบโต ไม่นานหลังจากฤดูใบไม้ผลิจบลง ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน ใบของมันจะเหี่ยวย่อยสลายร่วงลงดิน  ข้าต้องการเข้าใจจริงๆ ถึงเหตุผลที่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำสามารถเอาชนะปีศาจโบราณชั้นสูงได้  เราคือลูกหลานเทพเจ้า  ขณะที่มนุษย์สร้างแต่ความล้มเหลว เป็นแค่ตุ๊กตาที่สร้างขึ้นจากโคลน”  แม่ทัพเยี่ยนซั่วตะโกนด่าทอใส่ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วอย่างเกลียดชังทันทีที่เห็นพวกเขา

“เจ้าพูดเหลวไหลเลอะเทอะมากมาย”  ฟงจู้ไม่พอใจ

ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วปลดปล่อยพลังปราณฟ้าระดับสองของเขาทันทีและวิ่งเข้าโจมตีเยี่ยนซั่ว

แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วในปัจจุบันนี้ก็มีพลังเริ่มต้นที่ปราณฟ้าระดับสามอยู่แล้ว  หลังจากพันปีผ่านไปก็สะสมความแข็งแกร่งจนเหนือว่าฟงจู้กับเป่ยฟงเจียโส่วรวมพลังกันเสียอีก  อย่างไรก็ตาม มันยังคงถูกผนึกอยู่ในหุบเขาลมยะเยือกตั้งแต่เข่าลงไปไม่สามารถออกมาจากลาวาได้

มิฉะนั้น ด้วยพลังของฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่ว คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะข่มมันจนยอมกลับลงไปในทะเลลาวาได้

แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วยังคงเพิ่มพลังได้อีก และพันปีมานี้ทั้งพลังและความโกรธได้ระเบิดออกมา ครู่ต่อมาเปลวไฟพุ่งขึ้นในท้องฟ้าเหมือนกับภูเขาไฟระเบิด  ลาวาสีแดงเหมือนเลือด ยิงขึ้นท้องฟ้าจากทะเลลาวาทำให้เกิดเสียงดังสนั่น  ควันหนาทึบม้วนตัวปกคลุมไปทั้งทะเลสาบลาวา  และภายในนั้น คนทั้งสามกำลังต่อสู้เสี่ยงชีวิต

บึ้ม บึ้ม บึ้ม บึ้ม.......

การต่อสู้ครั้งใหญ่เหมือนเมื่อพันปีก่อนหวนกลับมาอีกครั้ง

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วผู้กล้าหาญเลือดท่วมตัวถอยกลับมาบนยอดเขา  ขณะที่แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วคำรามใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง

มันไม่สามารถออกมาจากผิวทะเลสาบได้  มิฉะนั้น คงไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่เขาจะหนีพ้นจากการต่อสู้ครั้งนี้

“เสากักมังกรจงออกมา!”  ฟงจู้ถือเสากักมังกรของเขาอยู่กลางอากาศ  ห่วงแสงสีทองสามชั้นลอยอยู่เหนือศีรษะของเขา  ตราบใดที่มันยังมีศักยภาพเต็มที่  มันจะสามารถยับยั้งศัตรูได้  ถ้าเป็นเช่นนั้น แม้แต่มังกรโบราณก็ยังไม่สามารถหลบหนีได้ นอกจากสมบัติชั้นศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดแล้ว เสากักมังกรคือหนึ่งในสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุด การใช้งานทั้งหมดขึ้นอยู่กับเจตจำนงของเจ้าของ ยิ่งเจตจำนงเจ้าของแรงกล้า  พลังของอาวุธจะทรงพลังมากขึ้น

“โซ่จันทราบั่นเศียร....” ถ้าจะมีอาวุธใดๆ ในโลกที่สามารถเทียบได้กับเสากักมังกร ก็น่าจะเป็นโซ่จันทราบั่นเศียร เมื่อสมบัติทั้งสองนี้ถูกใช้ออกพร้อมกัน จึงสร้างอาวุธที่น่ากลัวชนิดหนึ่ง

“เจ้าพวกมนุษย์วายร้าย  พวกเจ้ามักใช้วิธีที่น่ารังเกียจแบบนี้เสมอมา”  แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วดำลงในทะเลสาบลาวา

จะเผชิญหน้ากับสมบัติเหล่านี้ เขารู้ขีดจำกัดตนเอง

ถ้ามันไม่พยายามดำลงต่อไป  มันอาจพบจุดจบเหมือนกับปีศาจสองพี่น้องถูกจับไปผนึกไว้ที่ป้อมอัคนี  ในที่นั้นพลังของผนึกแข็งแกร่งกว่ามาก และยากที่มันจะหลบหนีได้  แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วสบถพลางดำลงไปในทะเลสาบเพื่อหลับลึกต่อไป   พลังของมันยังไม่เพียงพอจะหลบหนีไปจากผนึก  มิฉะนั้น มันคงไม่กลัวมนุษย์ทั้งสองนี้แน่นอน

ผ่านไปสิบนาที จู่ๆ แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วก็ลอยตัวขึ้นมาตามปกติ

หลังจากหัวที่น่าเกลียดดำลงในทะเลสาบลาวา  มันยิ้มเจ้าเล่ห์แปลกประหลาดทันที

“กลับไปน่ะหรือ?  สายเกินไปเสียแล้ว”  แม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วฉีกยิ้มและหัวเราะด้วยความผยอง

ครั้งนี้เป็นสนามฝึกฝีมือ ใต้ผนึกโดม

นาคราชสมุทรเก้าหัววิจารณ์ถึงราชินีแมงกะพรุนอย่างยโส  “ข้าได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?  เจ้าบอกว่าไม่เห็นด้วย? เจ้ามีความสามารถจะห้ามเรื่องเช่นนี้ได้หรือ?  เจ้าก็แค่นังแพศยาที่เหมือนกับสุกร  ข้าแค่ใช้เจ้าเป็นทางผ่านและร่วมหลับนอนกับเจ้าอย่างไม่เต็มใจ  ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่ชำเลืองมองเจ้าแม้แต่นิดเดียว  เจ้าไม่คิดว่ามันน่ารังเกียจหรือที่เจ้ายังทำตัวเหมือนเป็นราชินี  น่าขยะแขยง  เจ้าคิดว่าเจ้าคงจะไม่เป็นหญิงแพศยาถ้าทำตัวอย่างนี้ใช่ไหม?  ข้ารู้สึกเศร้าใจกับเจ้าโง่ก้วนหลานเสียจริง  ทำไมเขาถึงได้อยากแต่งงานกับสินค้าที่ไม่มีอะไรดีอย่างเจ้า  ไม่รู้ว่าเจ้าสวมเขาให้เขามามากมายกี่ครั้งแล้ว  ที่เลวร้ายก็คือ แม้จนวันนี้ ข้าเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเจ้าไห่หลงโง่เง่าคือลูกชายแท้ๆ ของข้าหรือเปล่า!  ไม่มีเหตุผลที่เขาควรโง่เลย หากเขาคือลูกชายแท้ๆ ของข้า”

ราชินีแมงกะพรุนไม่ได้พูดอะไร

ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนยังหลบซ่อนอยู่ที่มุม  สำหรับเย่ว์หยางที่ปลอมตัวเป็นขุนพลนี่จี่ ได้แต่หาวเนื่องจากเขาเบื่อแทบตาย

เสียงหวี่ยังคงถือกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้มองดูเย่ว์หยางและคนอื่น  เอาแต่จ้องมองราชินีแมงกะพรุน

เขากระแอมและเตือนนาคราชสมุทรเก้าหัวที่กำลังตะโกนใส่อย่างบ้าคลั่ง “เยาฟง สตรีนางนี้ไม่ง่ายอย่างที่เห็น ข้ารู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดูเหมือนนางยังซ่อนความสามารถเอาไว้ และดูเหมือนจะไม่ใช่ปราณก่อกำเนิดระดับแปด”

นาคราชสมุทรเก้าหัวคำรามอย่างไม่พอใจ  “ถ้านางคิดว่าข้ายังคงเป็นคนเดิม  นั่นเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่!  ข้าได้รับพลังจากปีศาจและได้รับพลังปราณก่อกำเนิดระดับสิบขั้นสูงแล้ว    นางแพศยานี่เป็นแค่นักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับแปด  ต่อให้นางมีระดับจริงๆ ที่ระดับเก้าหรือสิบ  นางก็ยังต้องตาย”

“เจ้าโง่!  ต่อให้ข้าไม่ได้ปกปิดความสามารถของข้าไว้  เจ้าก็ยังด้อยค่าเกินกว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า  เพราะคนโง่อย่างเจ้าไม่มีความเข้มแข็งที่แท้จริง เจ้ามักจะคุกเข่าต่อหน้าข้า  ก็เหมือนกับที่เจ้าทำมาในอดีต เลียเท้าข้าเหมือนกับสุนัข!”  เมื่อราชินีแมงกะพรุนพูดเช่นนั้น  ทุกคนมองดูนาคราชสมุทรเก้าหัวทันที    ไม่มีใครสามารถนึกภาพนาคราชสมุทรเก้าหัวเลียเท้าของราชินีแมงกะพรุนได้  เย่ว์หยางเกือบเผลอตัวยกนิ้วโป้งให้นาคราชสมุทรเก้าหัวแล้ว

“อ้วก!” ฮุยไท่หลางทำท่าขย้อนเหมือนกับจะอาเจียน  ส่วนใหญ่ที่มันแสดงความภักดีต่อเจ้านายมันก็แค่เสียดสีขาของเขาและกระดิกหางเท่านั้น  เจ้าผู้นี้ถึงกับเลียเท้าได้จริงๆ  ประสบการณ์ของเขากล้าแข็งเหลือเกิน

“นางแพศยา....”  นาคราชสมุทรเก้าหัวปล่อยให้ราชินีแมงกะพรุนแฉความจริงในอดีตของเขา  เขารู้สึกอายและโกรธจัดจนสั่นไปทั้งตัว

“แค่ก แค่ก แค่ก!”  เสียงหวี่พันธมิตรของเขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“พอแค่นั้นแหละ หยุดพูดไร้สาระกับพวกเขาได้แล้ว ฉวยโอกาสจากข้อเท็จจริงที่ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วไม่อยู่ รีบฆ่าคนพวกนี้ซะ ตราบใดที่ผนึกที่โดมถูกทำลาย ปีศาจพี่น้องจะออกมา และตามสัญญา เราจะสนับสนุนท่านให้เป็นจักรพรรดิฟ้าและจักรพรรดิสมุทร”  บุรุษคนหนึ่งอยู่ในชุดหมอผีเผ่าพันธุ์สมุทรตามหลังพวกเขามาอย่างเงียบๆ  เขารู้สึกว่าไม่มีการลอบทำร้ายรอบๆ ตัวพวกเขา  ฟงจู้และเป่ยฟงเจียโส่วอยู่ที่หุบเขาลมยะเยือกที่ห่างไกลเพื่อปราบแม่ทัพปีศาจเยี่ยนซั่วและจะยังไม่กลับมาเร็วนัก  ดังนั้นเขาจึงพูดช้าๆ  เมื่อเขาอ้าปากพูด เขาสั่งให้นาคราชสมุทรเก้าหัวและเสียงหวี่เคลื่อนไหว  ดูเหมือนเขาจะเป็นคนที่น่านับถือมาก

“จักรพรรดิฟ้าไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกับข้า  อย่างไรก็ตามเมื่อเกี่ยวกับจักรพรรดิสมุทร เผ่าพันธุ์ทะเลมีผู้สืบทอดที่เหมาะสมอยู่แล้ว”  ทันใดนั้นคนผู้หนึ่งปรากฏอยู่ที่ทางเดินด้านนอก  เป็นไห่อิงอู่นางกำลังถือสามง่ามจักรพรรดิสมุทร

สายตาของนางไม่ได้มองอยู่ที่นาคราชสมุทรเก้าหัว แต่กวาดมองผ่านราชินีแมงกะพรุนและมองตรงไปที่เย่ว์หยางที่แอบหลบมุมขีดเขียนพื้นเล่นด้วยความเบื่อหน่าย

นาคราชสมุทรเก้าหัวตะลึง  ทำไมถึงมีคนปรากฏตัวขัดขวางได้?

นอกจากนี้ยังเป็นเด็กสาวนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหนึ่ง

เมื่อเห็นไห่อิงอู่สวมเกราะและถือสามง่ามจักรพรรดิสมุทร ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนจ้องมองนางทันที

สตรีนางนี้เหมือนกับใครบางคน.... ราชินีแมงกะพรุนลืมตามองดูไห่อิงอู่ จากนั้นนางค่อยๆ หลับตาอีกครั้ง เหมือนกับว่านางไม่เห็นคนผู้นี้  หน้าของบุรุษผู้สวมชุดหมอผีเผ่าสมุทรเปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากเห็นไห่อิงอู่เข้ามา  เขาโบกมือและตะโกนทันที  “ฆ่านางและฆ่าคนอื่นทุกคน เรามีเวลาจำกัด”

“อย่าห่วง นี่เป็นแค่สตรีนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหนึ่ง  ข้าแค่ใช้เพียงนิ้วเดียวก็ฆ่านางได้ในวินาทีเดียวเท่านั้น”  นาคราชสมุทรเก้าหัวไม่สนใจเลยสักนิด

เมื่อเทียบกันแล้วเขาระมัดระวังราชินีแมงกะพรุนมากกว่า

ราชินีแมงกะพรุนเป็นสตรีที่ประสบความสำเร็จมีอำนาจครอบคลุมเผ่าทะเลมาตลอดพันปี

ถ้าไม่ได้รับพลังของปีศาจ และมีคนที่ทรงพลังบางคนสนับสนุนเขา  เขาคงไม่กล้าท้าทายราชินีแมงกะพรุน

นาคราชสมุทรเก้าหัวบินเข้าหาไห่อิงอู่เหมือนสายฟ้าและใช้มือขวาจับสามง่ามจักรพรรดิสมุทร มือซ้ายจับคอของไห่อิงอู่  เข้าต้องการฆ่าศัตรูภายในวินาทีเดียว  และชิงเอาสามง่ามจักรพรรดิสมุทรกลายเป็นจักรพรรดิสมุทรอย่างถูกต้อง

“มีบางอย่างไม่ถูกต้อง....”  บุรุษที่สวมชุดหมอผีเผ่าทะเลร้องออกมา เตือนนาคราชสมุทรเก้าหัวให้ระวังตัว

อย่างไรก็ตาม สายเกินไปเสียแล้ว

ปีกยักษ์ทั้งสองซ้ายขวายืดออกมาและปัดพลังโจมตีของนาคราชสมุทรเก้าหัวได้อย่างง่ายดาย  แขนของนาคราชสมุทรเก้าหัวถูกดันกลับด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้  ไห่อิงอู่ตวัดสามง่ามจักรพรรดิสมุทรด้วยพลังมหาศาลอย่างมั่นใจ   นอกจากนี้พลังจากตัวสามง่ามจักรพรรดิสมุทรเองกระแทกใส่นาคราชสมุทรเก้าหัวจนปลิวกระเด็น

ถ้านางไม่ใช่แค่นักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับหนึ่งและสามารถนำพลังของสามง่ามจักรพรรดิสมุทรมาใช้ได้เพียงบางส่วน  นาคราชสมุทรเก้าหัวคงบาดเจ็บมากกว่านี้

นาคราชสมุทรเก้าหัวบินลงมาจากฟ้าด้วยความโกรธเกรี้ยว เตรียมพร้อมตอบโต้กลับ

ทันทีที่เขาเห็นสององครักษ์ผู้คุ้มกันเบื้องหลังไห่อิงอู่  เขาตกตะลึงงันอยู่กับที่   มีพะยูนนรกเทพอารักษ์สองตนจากตำนานอยู่ด้วย  พวกมันปรากฏตัวอยู่ด้านหลังเด็กสาวที่ไม่คุ้นเคยกลายเป็นผู้คุ้มกันนางอยู่ด้านหลัง

มิน่าเล่านางถึงสามารถทำร้ายเขาได้ง่าย ในเมื่อเขาใช้พลังปราณก่อกำเนิดระดับเก้า  เหตุผลก็คือเพราะนางมีองครักษ์ที่เป็นอสูรฟ้าระดับสองถึงสองตน

“เทพอารักษ์ของเผ่าพันธุ์ทะเลตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?  เสียงหวี่รู้สึกขื่นขมที่คอ เสร็จแน่ ข้าสังหารคนมากเกินไป ต้องไปกระตุ้นความโกรธของเทพอารักษ์เผ่าพันธุ์ทะเลแน่

“รีบฆ่าราชินีแมงกะพรุนและเปิดผนึกที่โดม..” บุรุษที่สวมชุดหมอผีเผ่าทะเลสูดลมหายใจลึก มองดูไห่อิงอู่และส่งเสียงแค่นอย่างใจเย็น “ให้ข้าจัดการกับนางเอง”