ตอนที่ 570 ผู้สมรู้ร่วมคิดอันดับหนึ่ง

ทำไมนาคราชสมุทรเก้าหัวจู่ๆ ก็กลายเป็นผู้ภักดีต่อปีศาจโบราณที่ถูกผนึกไว้ที่นี่อย่างกระทันหันได้ภายในพริบตา

เย่ว์หยางได้แต่เกาศีรษะแต่ไม่สามารถเข้าใจเหตุผลได้

เมื่อเห็นเย่ว์หยางและนางเซียนหงส์ฟ้าเข้ามา ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยค่อยมีท่าทีดีใจปรากฏอยู่ในดวงตาและลอบคำนับให้พวกเขา  ตรงกันข้ามกับหน้าที่ซีดขาวของท่านหญิงเยี่ยน นางกลัวอยู่บ้างแต่ติดอยู่ที่สถานการณ์ไม่อำนวยให้นางหลบหนี  ดังนั้นนางได้แต่อดทนเงียบๆ  ขุนพลปลาดาวที่สง่างามก่อนหน้านี้ในตอนนี้อ่อนปวกเปียกเสียแล้ว  เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าปีศาจโบราณที่สูงถึงห้าสิบเมตร เขาเป็นเหมือนมดอย่างแท้จริง  คาดว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ต้องยกมือเลยแค่หายใจแรงๆ ส่งเดชก็ฆ่าเขาได้

เขาดูเหมือนกับขุนพลหรืออัศวินเผ่าพันธุ์ทะเลอื่นที่เขาได้นินทา  เนื่องจากทุกคนหวาดกลัวเหมือนกันหมด  ทุกคนตัวสั่นเหมือนกับว่ากำลังป่วยเป็นไข้จับสั่นแล้วจมอยู่ในน้ำเย็น

เย่ว์หยางเงยหน้าดู

เขามองดูปีศาจโบราณสูงห้าสิบเมตร

เขาจำได้ว่าไม่เพียงแต่มันคือหนึ่งในรูปปั้นที่อยู่ด้านนอกเท่านั้น  ยิ่งกว่านั้นยังเป็นรูปปั้นที่เหลืออยู่ของหนึ่งในสี่รูปปั้นที่อยู่ข้างรูปปั้นจ้าวปีศาจโบราณ

พลังของปีศาจโบราณนี้มีเพียงขั้นปราณฟ้าระดับหนึ่ง ซึ่งประมาณเดียวกับเวิ่งจินแห่งสังเวียนมรณะ  ความจริงอาจอ่อนแอมากกว่าเมื่อเทียบกับสี่ขุนพลของชางเหยียนเสียอีก  แน่นอนว่าในหอทงเทียนด้วยความสามารถปราณฟ้าระดับหนึ่ง เป็นไปได้ว่าย่อมสามารถเอาชนะทุกคนในรวดเดียวได้  ถ้าปีศาจโบราณนี้หลบหนีไปได้  มันอาจไม่ถึงกับแข็งแกร่งไร้ผู้ต่อต้าน  และคงจะต้านรับได้อย่างยากลำบาก

“เกิดอะไรขึ้น?  นาคราชสมุทรเก้าหัวก่อเรื่องผิดพลาดอะไร?”  เย่ว์หยางยังมีสีหน้าสับสน

“เรื่องเป็นเช่นนี้ ปีศาจต้องการให้ราชินีแมงกะพรุนเข้าร่วมทำสัญญาปีศาจกับเขา  จากนั้นเขาจะช่วยให้นางกลายเป็นจักรพรรดิสมุทรคนใหม่  อย่างไรก็ตามราชินีแมงกะพรุนพูดว่า ในฐานที่เป็นสตรี คงเป็นเรื่องยากที่จะกลายเป็นจักรพรรดินีสมุทรได้ และมั่นใจว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายได้  ดังนั้น นางจึงแนะนำนาคราชสมุทรเก้าหัว  จากนั้นปีศาจใช้วิชาลับสะกดจิตราชินีแมงกะพรุน และถามนาคราชสมุทรเก้าหัวว่ายินดีจะทำสัญญาปีศาจกับเขาไหม  ถ้าเขายินดี  อย่างนั้นปีศาจจะมอบพลังและช่วยเหลือเขาให้กลายเป็นจักรพรรดิสมุทรคนใหม่”  ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยอธิบายเสียงเบาๆ  ท่านหญิงเยี่ยนรู้สึกว่าไม่เกี่ยวกันจึงไม่ค่อยพอใจ  ทำไมท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยต้องอธิบายให้บริวารนางฟังด้วย? ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเลย

ท่านหญิงเยี่ยนพยายามจะห้ามนางอยู่สองสามครา  แต่ในที่สุดท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยก็ไม่หยุดและใช้วิธีคุยกระซิบกันแทน  ทำให้ท่านหญิงเยี่ยนได้แต่แอบถอนหายใจ

นาคราชสมุทรเก้าหัวกำลังมีความหวังเต็มที่จึงไม่ได้ยินอะไร

ไม่อย่างนั้น เจี๋ยเหว่ยคงจะมีเรื่องยุ่งยากมากขึ้นแน่...

ขณะที่ปีศาจโบราณสูงห้าสิบเมตรกำลังดื่มเลือดที่ผู้รับใช้ของนาคราชสมุทรเก้าหัวนำมาให้  เขาหัวเราะลั่น  “เจ้าต้องเชื่อว่าข้า หมัวจี๋ไม่เคยผิดพลาด เมื่อพันปีที่แล้ว ข้าเคยมอบเลือดปีศาจให้จักรพรรดิสมุทรจากเผ่าพันธุ์ทะเล  มาในตอนนั้น ก็ยังเป็นราชินีแมงกะพรุนพาเขามาหาข้า”

แม้ว่าภาษาของทวีปมังกรทะยานที่ปีศาจโบราณพูดยังออกเสียงไม่ค่อยถูกต้องนัก  สำเนียงค่อนข้างหนักไปทางภาษาปีศาจแดนอเวจี  แต่ทุกคนก็ยังเข้าใจเขา

กลับกลายเป็นว่าราชินีแมงกะพรุนนำพาจักรพรรดิสมุทรก้วนหลานมาที่นี่เมื่อพันปีที่แล้ว  มิน่าเล่าทหารมนุษย์อย่างก้วนหลานจึงกลายเป็นจักรพรรดิสมุทรได้  นี่เป็นเพราะเขาได้รับพลังจากปีศาจโบราณนี่เอง

“สัญญาปีศาจ จะตกเป็นส่วนหนึ่งของปีศาจตลอดไป  มีปีศาจเป็นเจ้านาย และกลายเป็นทาสของปีศาจ”  ปีศาจโบราณใช้กรงเล็บทั้งห้าของเขาจิกลึกลงไปในหัวใจของเขา  จากนั้นใช้กรงเล็บที่แหลมคมของเขาวาดภาพสัญญาปีศาจด้วยเลือดไว้ข้างตัวของนาคราชสมุทรเก้าหัว  แสงสีแดงน่ากลัวเปล่งออกมาจากภาพร่างสัญญานั้นและมีรูปเหมือนปีศาจที่ชั่วร้ายปรากฏอยู่เหนือศีรษะของนาคราชสมุทรเก้าหัว

ปีศาจโบราณวางมือลงบนภาพเหมือนปีศาจสีแดงเลือดที่ดูชั่วร้ายและถ่ายเทพลังของตนลงไปในนั้น

ลูกบอลพลังงานขนาดมหึมาปรากฏอยู่ที่ปากภาพเหมือนปีศาจนั้น

แสงสีแดงเริ่มกระพริบ

นาคราชสมุทรเก้าหัวยืนขึ้นและดูดซับบอลพลังงานที่ปรากฏอยู่ในปากของภาพปีศาจอย่างต่อเนื่อง  ร่างของเขาเริ่มแปรสภาพเป็นปีศาจ มีเขาปีศาจที่บิดโค้ง ปีกปีศาจที่คล้ายค้างคาว หางหนามที่มีความยาวมาก ร่างนาคราชสมุทรเก้าหัวที่สง่างามแต่เดิมหายไป ปากของเขากลายเป็นมีฟันแหลมคนเหมือนเลื่อย เล็บเหมือนดาบมีเพลิงลุกออกจากร่าง

เขาแหงนหน้าขึ้นฟ้าและกรีดร้องลั่นพลางดูดภาพปีศาจในท้องฟ้าเข้าไปในปาก

ในเสี้ยววินาที พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจากนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับเก้าขึ้นเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบ

“มีศักยภาพดี  จักรพรรดิสมุทรคนเดิมที่เคยทำสัญญากับปีศาจยังไม่มีศักยภาพเท่าเจ้า”  ปีศาจโบราณถอนหายใจอย่างอ่อนล้า มันโบกกรงเล็บที่แหลมคมและออกคำสั่งนาคราชสมุทรเก้าหัว  “ฟังให้ดีทาสข้า  เจ้าต้องเตรียมเลือดสดๆ มาให้ข้า  ข้าทุ่มเทพลังของข้าทั้งหมดให้เป็นพลังเจ้าไปแล้ว และคงต้องใช้เวลาอีกสองสามปีจึงจะสามารถฟื้นพลังได้เต็มที่”

“แน่นอน ข้าจะให้เลือดเจ้ามากมายแน่นอน  ความจริง ข้าจะให้เจ้ามากๆ อยู่แล้ว”  นาคราชสมุทรเก้าหัวหัวเราะลั่นท้องฟ้า

เขาโบกมือ

นักสู้ปราณก่อกำเนิดสี่คนเอาอาวุธสี่ชนิดต่างๆ ออกมา

อาวุธทั้งหมดที่พวกเขานำออกมาล้วนเปล่งแสง คือ ขวานศึก, ง้าวศึก, ธนูยิงไกลและกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เล่มหนึ่ง... นักสู้ปราณก่อกำเนิดที่ดูเหมือนอ่อนแอที่สุดถอดชุดคลุมที่เขาสวมอยู่และค่อยๆ แสดงร่างจริงของเขา  เขาคือนักสู้เผ่ามีปีกที่ทรงพลังเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสิบ  เขามองดูคล้ายกับจักรพรรดิฟ้ามาก  มีข้อแตกต่างกันก็คือเกราะที่พวกเขาสวม  จักรพรรดิฟ้าสวมเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์  ขณะที่บุรุษผู้นี้ไม่มี  เขามีแต่เพียงกระบี่ระดับศักดิ์สิทธิ์

เกราะแสงศักดิ์สิทธิ์?

มันกลายเป็นส่วนหนึ่งในของเก็บสะสมของเย่ว์หยางไปแล้ว  แม้ว่าเกราะนี้จะได้รับความเสียหายที่สังเวียนมรณะ  แต่เย่ว์หยางใช้เพลิงอมฤตซ่อมแซมได้สำเร็จ  เขายังใช้อักษรรูนสวรรค์ใช้เพิ่มระดับให้เกราะทำให้เป็นเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์คุณภาพระดับกลาง  ยังทรงพลังมากกว่าตอนที่จักรพรรดิฟ้าใช้ในอดีตที่ผ่านมาอีกด้วย

เรื่องการหักหลังของนาคราชสมุทรเก้าหัว  ทำให้ปีศาจโบราณโกรธเกรี้ยว

แต่เขาเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันและไม่เร่งล้างแค้นกับนาคราชสมุทรเก้าหัวขณะที่เขายังคงอ่อนแอ

เขาเพียงแต่ชี้นาคราชสมุทรเก้าหัวและสบถสาปแช่ง “เมื่อข้าฟื้นคืนพลังกลับมาเมื่อใด นั่นจะเป็นเวลาตายของเจ้า  เจ้าทาสทรยศ  การหักหลังทำลายสัญญาจะทำให้เจ้าฝันร้ายตลอดไป  อย่าคิดว่าเจ้าจะอยู่อย่างสงบได้ยาวนาน”

นาคราชสมุทรเก้าหัวหัวเราะอย่างเบิกบานใจ “เจ้าโง่  เจ้าจะถูกผนึกในคุกอัคนีนี้ตลอดไป เจ้าจะใช้สัญญาปีศาจนี้มาลงโทษข้าได้ยังไง?  ถ้าเจ้ามีความสามารถ ทำไมเจ้าไม่ลงโทษข้าตอนนี้เสียเลยเล่า  ข้าจะรอเจ้า ตอนนี้เจ้าโกรธมากไม่ใช่หรือ?  มาเลย มาเลย ข้ากำลังรอเจ้าอยู่ตรงนี้  มาดูว่าเจ้าจะลงโทษข้าหรือว่าข้าจะดูดซับพลังงานในตัวของเจ้าจนหมดในที่สุด  ข้าเองซาบซึ้งในมากที่เจ้ามอบพลังปีศาจให้ข้า  อย่างไรก็ตาม โปรดอย่าคิดว่าคนอื่นจะภักดีต่อเจ้าเพราะเจ้าให้ของบางอย่างพวกเขา   สิ่งที่เรียกว่าความภักดีมันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งนั้น  มีแต่พลังอำนาจคือสิ่งที่มีประโยชน์อย่างแท้จริง”

“ต่ำช้า เจ้าทาสทรยศ  ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าง่ายๆ แน่...”  ปีศาจโบราณกำลังงุนงงและโกรธ  อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นนาคราชสมุทรเก้าหัวเริ่มโจมตีเขา  มันโกรธตวัดกรงเล็บปล่อยคลื่นพลังสายฟ้าคุกคามจนนาคราชสมุทรเก้าหัวต้องถอย  ขณะเดียวกัน เขาไม่รอให้ศัตรูได้โจมตีเขาอีก  เขาแปลงร่างเป็นบอลแสงสีแดงและเข้าไปในผนังหินอัคนีข้างหลังอย่างรวดเร็ว

ข้างบนนั้น มีวงเวทผนึกที่พังแล้วอยู่สองสามวง

นาคราชสมุทรเก้าหัวเตรียมระเบิดทำลายผนังและไล่ตามปีศาจโบราณต่อไป

อย่างไรก็ตาม บุรุษที่ดูคล้ายจักรพรรดิฟ้าโบกมือห้ามเขาทันที “เยาฟง, อย่าเพิ่งรีบร้อน คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าเจ้าทำความเสียหายให้กับวงเวทผนึกและปล่อยให้ปีศาจได้รับอิสระที่แท้จริง  แม้ว่าตอนนี้มันจะอ่อนแอ  แต่ก็ยังสามารถสู้กับเราทั้งสองได้  เราไม่ควรเข้าไปยุ่งกับปีศาจนานเกินไป เนื่องจากมีธุระสำคัญที่เราจำเป็นต้องทำในตอนนี้”

“น้องเราพูดถูก  เมื่อข้าประสบความสำเร็จกลายเป็นจักรพรรดิสมุทร ข้าจะช่วยให้เจ้าได้ตำแหน่งจักรพรรดิฟ้าคนใหม่แน่นอน  เสียงหวี่, เราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันมาระยะหนึ่งแล้ว  เมื่อห้าจักรพรรดิรุ่นเก่าตายไป ก็ถึงเวลาที่พวกเราจะได้เป็นผู้นำหอทงเทียน”  นาคราชสมุทรเก้าหัวใช้กรงเล็บปีศาจที่แหลมคมของเขาแตะไหล่มนุษย์ผู้มีแปดปีก มองอย่างผิวเผินสองคนนี้หัวเราะอย่างมีความสุขล้นเหลือ  แต่ภายในใจของทั้งสองยังลอบระวังกันเองอยู่... ก่อนที่นาคราชสมุทรเก้าหัวจะกลืนพลังปีศาจจากการทำสัญญาปีศาจ  เขาคงแพ้เสียงหวี่มนุษย์แปดปีกแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้สถานการณ์กลับคืนสู่สภาพเดิมแล้ว

เสียงหวี่มนุษย์แปดปีก้มหัวโดยไม่ผ่อนความระมัดระวังและแสดงความยินดีกับนาคราชสมุทรเก้าหัวที่จะได้รับตำแหน่งจักรพรรดิสมุทรคนต่อไป

นาคราชสมุทรเก้าหัวยังอยู่ห่างๆ จากกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของเสียงหวี่ด้วยความกลัวอยู่บ้าง  ตอนนี้ที่เขาได้รับพลังของปีศาจ ทำให้เขารู้สึกเกลียดพลังแสงสว่างชนิดนี้

“บางทีเจ้าต้องการเวลาปรับตัว  อย่ากังวลไปเลย ในฐานะจักรพรรดิสมุทรคนใหม่ ข้าจะให้เวลาเจ้าปรับตัว”  นาคราชสมุทรเก้าหัวคว้าตัวราชินีแมงกะพรุนที่อยู่ในสภาพหลับลึกและเหวี่ยงนางไปที่ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ย  จากนั้นชี้มาทางอัศวินสมุทรที่ตัวสั่นด้วยความกลัวและหัวเราะ  “ถ้าพวกเจ้าคนไหนไม่คุกเข่าต้อนรับข้า  เมื่อข้ากลับมา ทางออกง่ายๆ ก็คือกลายเป็นบรรณาการตอนที่ข้าขึ้นสู่บัลลังก์จักรพรรดิสมุทร”

“ไปกันเถอะ ยังมีผู้อาวุโสและจ้าวผู้ปกครองที่เราต้องจัดการ”  เสียงหวี่แนะนำ  จากนั้นรีบบินออกไปจากคุกอัคนีชั้นสอง

“เจ้าพูดถูก  พวกเขาจะเป็นบันไดให้ข้าก้าวขึ้นสู่บัลลังก์... ภายใต้การปกครองของข้า ไม่จำเป็นต้องมีผู้อาวุโสใดๆ ทั้งนั้น มีเพียงจักรพรรดิสมุทรเป็นผู้ปกครองเพียงคนเดียว”  นาคราชสมุทรเก้าหัวหัวเราะลั่น  จากนั้นพาบริวารที่เป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดสามคนของเขาไปจากคุกใต้ดินอย่างย่ามใจ

เมื่อนาคราชสมุทรเก้าหัวจากไปแล้ว  ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนมองหน้ากันเองด้วยความตกใจไม่รู้ว่าจะทำยังไง

ลูกกลมสีแดงเลือดเป็นควันพุ่งออกมาจากผนังคุกอัคนีและกลายร่างเป็นปีศาจโบราณอีกครั้ง

ท่าทีที่ดูอ่อนเพลียอ่อนแอก่อนหน้านั้นหายไปแล้ว มันฟื้นคืนสภาพเหมือนเมื่อก่อน

บางทีทั้งหมดเป็นแค่ส่วนของแผนการของเขาและแกล้งแสดงออกมาแบบนั้นตลอดเวลา.... ปีศาจโบราณสูงห้าสิบเมตรตรงเข้ามาหาราชินีแมงกะพรุนและกล่าว “ราชินีคนงาม ข้าทำสัญญาของเราได้สำเร็จแล้ว  ตามปรารถนาของเจ้า  เจ้าคนโลภผู้นั้นได้รับพลังงานปีศาจไปแล้ว  เจ้าจะทำสัญญาส่วนของข้าให้สำเร็จได้อย่างไร?”

ราชินีแมงกะพรุนซึ่งหลับลึกมาตลอดเวลาจู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น

นางฟื้นกลับมาเป็นคนผู้มีความรังเกียจโลก และเหมือนกับว่านางไม่เคยถูกสะกดจนหลับลึกแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นลักษณะดูแคลนในสายตานาง  ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนรู้สึกหนาวยะเยือกในหัวใจ  พวกนางไม่รู้ว่าราชินีแมงกะพรุนกำลังวางแผนอะไร  แต่ตอนนี้พวกนางพบว่าสตรีนางนี้ไม่ใช่คนที่พวกนางสามารถท้าทายได้

นางน่ากลัวมากจริงๆ  สตรีนางนี้ร้ายกาจยิ่งกว่าปีศาจโบราณเสียอีก  ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกนี้เหมือนกับจะอยู่ภายใต้การควบคุมของนาง

“ได้เวลาดีทีเดียว”  ราชินีแมงกะพรุนพูดกับตัวเอง  จากนั้นนางหันหน้าไปคุยกับปีศาจโบราณ  “ปีศาจ, ท่านรู้ไหม, ทำไมข้าถึงได้ทำสัญญานี้กับเจ้าเมื่อพันปีที่แล้ว?  เหตุผลก็เพราะเจ้าช่างโง่เขลา!  อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้ายังมีพี่น้องที่คอยผลัดกันออกมาจากผนึกในผนังอัคนี!  และอย่าคิดว่าแผนการที่น่าขันของเจ้าจะใช้หลอกข้าได้  ข้าจงใจร่วมมือกับเจ้า  มิฉะนั้น เจ้าคงไม่ต่างจากตัวตลกสองคนที่แสดงอยู่บนเวทีแน่!”

“ราชินีแมงกะพรุนคนงาม เจ้าได้ผู้ช่วยที่น่ากลัวมาแล้วใช่ไหม?  เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าเจ้าหรือ?”  ปีศาจโบราณรู้สึกว่าแปลก

“ผู้ช่วย?”  ทันใดนั้นราชินีแมงกะพรุนหันหน้าไปมองเจี๋ยเหว่ย  “แม้ว่าข้าจะไม่มีคนผู้น่ากลัวอยู่รอบตัวข้า  แต่ข้าก็ยังเข้าใจว่าน้องเจี๋ยเหว่ยจะช่วยข้าหาผู้ช่วยที่ดีสักคนได้...”

“ว่าไงนะ?”  ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยตกตะลึง

“น้องข้า อย่ากลัวเลย  ข้ายกโทษให้สำหรับการทรยศของเจ้า  ความจริงคำเชิญลับที่เจ้ามีถูกข้าส่งไปให้สมาคมนักรบเอง  น้องเจี๋ยเหว่ยและน้องเยี่ยน ถ้าข้าต้องการจะฆ่าพวกเจ้า คิดว่าพวกเจ้ายังจะมีชีวิตได้อีกหรือ? สำหรับข้าแล้ว คนในเผ่าพันธุ์ทะเลทั้งหมด มีเพียงราชตระกูลและตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสามที่สามารถใช้สอยได้  ในสมัยนั้นหลังจากที่ผู้อาวุโสอ้ายซื่อ ผู้อาวุโสเถี่ยปิ่งและผู้อาวุโสกู่เสอได้ฟังแผนการของข้า พวกท่านทั้งหมดเห็นด้วยยอมเสียสละชีวิตตระกูลของเจ้าเพื่อร่วมมือกับแผนการข้า เทียบกับพวกเจ้าทั้งสองคนแล้ว เชียวเตียวยังภักดีกว่ามากนักเต็มไปด้วยวิญญาณของผู้เสียสละ  เขายินดีเชื่อว่าข้าจะสามารถฟื้นฟูเผ่าพันธุ์ทะเลได้  ขณะที่พวกเจ้าทั้งสองคนกังวลอยู่แต่ว่าข้าจะฆ่าพวกเจ้า  น้องทั้งสองของข้า ความจริงพวกเจ้าไม่ต้องกังวลไปเลย คนที่ข้าต้องการฆ่าที่สุดก็คือคนอย่างนาคราชสมุทรเก้าหัวและพวกผู้อาวุโสที่เหลือ  ต่อให้พวกเขาตาย  พวกเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกับตัวหมากรุกโง่ๆ”  หลังจากราชินีแมงกะพรุนพูดเช่นนั้น ท่านหญิงเจี๋ยเหว่ยและท่านหญิงเยี่ยนถึงกับหลั่งเหงื่อพรั่งพรู

“ข้าคิดว่าข้าปกปิดตัวเองได้ดีแล้วเชียว...”  เย่ว์หยางถอนหายใจ

“คุณชายสาม, ท่านปกปิดสถานะตนเองได้ดีมาก  ข้าไม่รู้สึกเลยว่าท่านคือนักสู้ปราณก่อกำเนิดผู้ทรงพลังแม้แต่น้อย  ถ้าข้าไม่รู้ข้อมูลภายใน ข้าก็คงไม่สงสัยท่านเช่นกัน  อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของแผนการข้า ดังนั้น จึงเป็นที่น่าเสียดายที่ข้ารู้ว่าท่านคือคุณชายสามตระกูลเย่ว์ และหลันปันก็คือมารกฎฟ้าตั้งแต่แรกเห็น”  เมื่อราชินีแมงกะพรุนพูดเช่นนั้น เย่ว์หยางตกใจเล็กน้อย  มิน่าเล่าราชินีแมงกะพรุนมักจะพยายามทดสอบเขา เพราะนางสงสัยเขามานานแล้ว

“เราสามารถฆ่าท่านในตอนนี้  นั่นยังเป็นส่วนหนึ่งของแผนการท่านด้วยหรือเปล่า?”  นางเซียนหงส์ฟ้าถามขณะที่ยังยิ้ม

“พวกท่านจะไม่ฆ่าข้า เพราะข้ารู้ความลับที่พวกท่านต้องการอย่างเร่งด่วน  ความลับเกี่ยวกับการคืนชีพของจ้าวปีศาจโบราณ  ปีศาจสองพี่น้องมักต้องการให้ข้าช่วยคืนชีพจ้าวปีศาจโบราณ และที่ด้านนอกมีนักสู้ปราณฟ้าคอยปกป้องมาเกินกว่าหกพันปีแล้ว ฟงจู้กับเป่ยฟงเจียโส่ว ข้าคิดว่าพวกท่านได้สนทนากับพวกเขาก่อนเข้ามาในคุกใต้ดินแล้ว”  ราชินีแมงกะพรุนมองดูเย่ว์หยางตรงๆ  “คุณชายสาม, ท่านอาจจะไม่เชื่อข้า แต่ลำพังแค่ฟงจู้กับเป่ยฟงเจียโส่วไม่สามารถต้านทานจ้าวปีศาจโบราณได้แม้แต่น้อย  วิญญาณของจ้าวปีศาจโบราณได้หลบหนีออกมานานแล้ว  สิ่งที่อยู่ข้างในเป็นแค่เพียงร่างที่ถูกผนึกไว้ตลอดเวลาเหนือโดมของสนามต่อสู้  ปีศาจสองพี่น้องต้องการให้ข้าลอบเอาร่างของจ้าวปีศาจโบราณที่อยู่ข้างใน...เมื่อจ้าวปีศาจโบราณได้ร่างของเขาและฟื้นคืนพลัง  หอทงเทียนทั้งสิ้นและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกทำลาย  คุณชายสาม ในฐานะที่เป็นจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่ ท่านไม่อาจปล่อยให้จ้าวปีศาจโบราณคืนชีพใช่ไหม? ถ้าท่านต้องการปกป้องทวีปมังกรทะยานแผ่นดินเกิดของท่าน  ถ้าท่านต้องการเห็นหอทงเทียนเจริญรุ่งเรืองภายใต้การควบคุมของท่าน ท่านควรจะเชื่อคำแนะนำของข้าชั่วคราวก่อน”

“ข้าหงุดหงิดจริงๆ เมื่อมีคนมาบอกให้ข้าต้องทำอย่างโน้นอย่างนี้” เย่ว์หยางผายมือ “จะเป็นยังไง ถ้าข้าปฏิเสธ?”

“ท่านจะไม่ปฏิเสธ, คุณชายสาม, ท่านแค่มีความคิดถือตัวแบบลูกผู้ชายและรู้สึกว่าข้าวางแผนกับท่าน เนื่องจากท่านเป็นคนฉลาด... ท่านคิดว่าข้าวางแผนนี้มาเป็นพันปี  แม้ว่าข้าจะไม่อาจทำนายลักษณะท่านได้แต่โหงวเฮ้งของท่านเข้ากับแผนข้าได้เป็นอย่างดี  ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ที่ไม่เป็นใจ ท่านจึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของแผนการข้า  คุณชายสาม, อย่าเพิ่งโกรธกัน  เมื่อแผนการสำเร็จ ข้าจะตายอยู่ที่นี่และท่านจะสามารถไปจากที่นี่เพื่อเป็นจักรพรรดิอวี้รุ่นใหม่และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับสตรีที่ท่านรัก  ท่านเป็นบุรุษที่ฉลาด ทำไมต้องมาทะเลาะกับสตรีที่กำลังจะตายด้วยเรื่องนี้เล่า?  เมื่อข้าชนะ  ข้าก็จะเสียชีวิต  เมื่อท่านแพ้ข้าครั้งเดียว ท่านก็จะชนะในชีวิตที่เหลือของท่าน  นี่ยังชดเชยให้ท่านไม่เพียงพออีกหรือ?”  ราชินีแมงกะพรุนเดินผ่านเย่ว์หยาง  “ดังนั้นท่านควรจะยอมฟังข้าชั่วคราวและฆ่าปีศาจสองพี่น้องขณะที่ข้ารอท่านอยู่ข้างนอก”

“เจ้าได้ประโยชน์อะไรจากการทำเช่นนี้?”  นางเซียนหงส์ฟ้าถามเนื่องจากนางไม่เข้าใจ

“หลังจากข้าตาย ท่านจะเข้าใจและท่านจะประทับใจกับสิ่งที่ข้าได้ทำอยู่ในเดี๋ยวนี้... มารกฎฟ้า  เป็นเรื่องปฏิเสธไม่ได้เลยว่าท่านมีพรสวรรค์มากกว่าข้าในเรื่องการฝึกฝน  แต่ข้ายังคงเด่นกว่าท่านเรื่องการวางแผนกับผู้คน”  ราชินีแมงกะพรุนโบกมือนาง  “เผ่าพันธุ์ปลาการ์ตูน และอัศวินสมุทรของข้า  ได้เวลาที่พวกเจ้าจะแสดงความภักดีต่อข้า  พวกเจ้าทุกคนจงยืดอกเผชิญกับความตายอย่างลูกผู้ชายที่แท้จริง”

“องค์ราชินี พวกเราจะทำตามเสาวนีย์ของท่าน”  ในชั่วขณะหนึ่ง อัศวินสมุทรและเผ่าปลาการ์ตูนที่สั่นกลัวก็ไม่มีความกลัวอีกต่อไป  สีหน้าที่พวกเขาแสดงออกแต่ก่อนเป็นแค่เพียงการแสดง  ในสภาพเช่นนี้พวกเขาดูหยิ่งในเกียรติและมีความภูมิใจในตนเองมาก  เหมือนกับว่าความตายนับเกียรติอย่างสูงสำหรับพวกเขา

พวกเขาถอยออกมาจากคุกใต้ดินชั้นสองกลับขึ้นไปอยู่ในชั้นแรก

พวกเขาคุกเข่าและเทิดทูนราชินีแมงกะพรุนเพื่อส่งคำอำลาของพวกเขา

พวกเขายืนขึ้นเหมือนพวกมีศรัทธาคลั่งไคล้  และใช้อาวุธปักหัวใจตนเองทีละคนๆ เลือดของพวกเขาฉีดพุ่งไปที่รูปปั้นปีศาจ อักษรรูนบนรูปปั้นที่หมองแต่เดิมเริ่มเปล่งแสงสว่างเหมือนกลุ่มดาวเมื่อเลือดจากการบูชายัญของพวกเขาสัมผัสมัน  วงเวทอักษรรูนเปล่งแสงสว่าง  ขณะที่รูปปั้นปีศาจที่ดูชั่วร้ายกลายเป็นหมองลงและดูไร้ชีวิตหลังจากพวกเขาเสียสละเลือด

มนุษย์เผ่าปลาการ์ตูนสิบคนล้อมรอบรูปปั้นจ้าวปีศาจโบราณ  จากนั้นก็เสียสละชีวิตตนเองทีละคนๆ ต่อหน้าแท่นของจ้าวปีศาจโบราณ

ทุกคนจะพูดว่า “เส้นทางกลายเป็นจักรพรรดิสมุทรจะต้องปูด้วยเลือด” ก่อนที่พวกเขาตาย

แม้ว่าพวกเขาจะตาย  พวกเขาก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าพวกเขา

เย่ว์หยางและนางเซียนหงส์ฟ้ามองเห็นภาพนี้

ในหัวใจพวกเขา  พวกเขารู้สึกตกใจ

เมื่อว่ากันถึงเรื่องระดับของพลัง  ราชินีแมงกะพรุนไม่ใช่ยอดฝีมืออยู่ในสิบอันดับแรกของหอทงเทียน เมื่อว่าถึงแผน นางเป็นกลุ่มผู้วางแผนก่อการที่ยอดเยี่ยมที่สุด  เย่ว์หยางไม่เคยเห็นสตรีที่น่ากลัวขนาดนั้นมาก่อน

เมื่อเห็นวิธีที่คนเป็นร้อยยินดีตายเพื่อนางโดยไม่มีเสียงบ่นอุธรณ์  ท่านสามารถเห็นความสามารถของนางเมื่อถึงเวลาที่ต้องควบคุมสถานการณ์

เย่ว์หยางคิดว่าเขาเห็นความจริง  แต่ไม่เคยคิดว่านี่เป็นแค่ปลายยอดภูเขาน้ำแข็ง

ความจริงที่ราชินีแมงกะพรุนเปิดเผยนั้นใหญ่โตเหลือเชื่อ

“เราลองทำตามคำแนะนำของนางเถอะ  สัญชาตญาณของข้าบอกว่านางไม่มีเจตนาร้ายต่อเรา”  นางเซียนหงส์ฟ้ามองดูเย่ว์หยางหวังว่าเขาจะตัดสินใจขั้นสุดท้าย

“เป็นการสมคบคิดที่น่าสนใจมาก, แย่หน่อยที่นางจะต้องตายเพราะอาการป่วยในไม่ช้า...” เย่ว์หยางถอนหายใจเบาๆ