บทที่ 17 นักรบธนู
“ดูเหมือนว่ากำแพงสวรรค์จะไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในราชวงศ์ฉินเท่านั้น”
เมื่อได้ยินเสียงของระบบเย่ปิงก็ครุ่นคิด นักรบหลักทั้งสี่ในยุคสงคราม:
หยุนซีผู้ยิ่งใหญ่, ฉีจี้จิ, จ้าวเปียนฉี, เว่ยหวู่ซวน!
ในหมู่พวกเขา ทหารของเว่ยหวู่ซวนแข็งแกร่งที่สุด และครอบคลุมที่สุด!
เย่ปิงวิ่งไปหานักรบข้างกายเขา และถามว่า:
“แม่ทัพวัง ท่านกับกลุ่มนักเว่ยหวู่ซวนแตกต่างกันอย่างไร ใครแข็งแกร่งกว่ากัน?”
วังเบ็นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:
“พวกเราเป็นนักรบที่ไม่กลัวความตาย ออกรบอย่างกล้าหาญ แต่อาวุธของพวกเรานั้นด้อยกว่ามาก”
“ส่วนนักรบเว่ยหวู่ซวน นั้นคล้ายกับทหารเกราะหนัก ถือดาบยาวแหลมคม คันธนูและลูกธนูพร้อมสรรพ ชุดเกราะหนาสามชั้น ค่อนข้างครอบคลุมการต่อสู้แบบตัวต่อตัว และโจมตีระยะไกล อาวุธของพวกเขานั้นทรงพลังมาก”
หลังจากฟังการแนะนำของวังเบ็น ดวงตาของเย่ปิงก็สว่างขึ้น
อุปกรณ์ที่สวมใส่โดยเว่ยหวู่ซวนเพียงอย่างเดียว ก็คุ้มค่าที่จะอัญเชิญ!
จากนั้นเขาก็คลิกคำสั่ง [อัญเชิญ]:
“อัญเชิญเว่ยหวู่ซวน!”
ในชั่วพริบตา แสงไฟสว่างจ้าสามดวงก็ปรากฏขึ้นบนกำแพงสวรรค์
นักรบโบราณสามคนปรากฏตัวขึ้น ชายร่างสูงใหญ่กำยำ พร้อมอาวุธหนัก พวกเขาถือดาบยาวอยู่ในมือ มีมีดสั้นแหลมคมห้อยอยู่ที่เอว คันธนูอันแข็งแกร่งห้อยติดที่ด้านหลัง
เมื่อพวกเขาเห็นเย่ปิง พวกเขาคุกเข่าลงพร้อมกันทันที!
“พวกข้า จงยี่ ไป่เซียง และซุนไป๋ มาที่นี่เพื่อรับใช้ท่านหัวหน้า!”
“ลุกขึ้นเร็วๆ สวมเกราะหนักมันไม่สะดวก และไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้”
เย่ปิงรีบไปข้างหน้า เพื่อช่วยพวกเขาลุกขึ้น
การกระทำเล็กๆ น้อยๆ นี้ ทำให้นักรบทั้งสามคนรู้สึกดี
ในสมัยโบราณ นักรบไม่สามารถคุกเข่าเนื่องจากชุดเกราะหนัก หากทำความเคารพ ก็ไม่สามรถลุกขึ้นได้ทันที แม้จะร่างกายจะแข็งแกร่งเพียงใด
เย่ปิงแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นคุณสมบัติของพวกเขา
[ตัวละคร: จงยี่]
[ตัวตน: กองกำลังของเว่ยหวู่ซวนเป็นยอดนักรบ ครั้งหนึ่งเคยทำให้ทั้งหกแคว้นสั่นสะเทือนถึงขีดสุด เรียกได้ว่าเป็นกองกำลังพิเศษที่เก่าแก่ที่สุดสมัยสงคราม]
[สังกัด: หมู่บ้านหยู่เปิง]
[ทักษะพื้นฐาน: ความแข็งแกร่ง: 96, ไหวพริบ: 85, ทักษะการต่อสู้: 94, พรสวรรค์ 82]
[ทักษะเสริม: มีจิตใจที่กล้าหาญ, ทักษะการต่อสู้ระยะประชิดขั้นสูง, การยิงขั้นสูง!]
[พรสวรรค์: ผู้พิทักษ์กำแพงสวรรค์! อัญเชิญโดยกำแพงสวรรค์ พลังโจมตี +20% เมื่ออยู่บนกำแพงสวรรค์ เขาจะปกป้องกำแพงสวรรค์จนตัวตาย!)
คุณสมบัติของอีกสองคนคล้ายคลึงกัน สิ่งนี้ทำให้เย่ปิงมีความสุขมากขึ้น
ในแง่ของความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่าวังเบ็นที่อัญเชิญมาเมื่อวานนี้ถึง 10 แต้ม
อย่าประมาทสิบคะแนนนี้!
โดยพื้นฐานแล้ว พวกเขาเกือบจะถึงจุดสูงสุดของสิ่งมีชีวิตธรรมดาแล้ว พวกเขาสามารถกำจัดสิ่งมีชีวิตระดับทองแดงได้เป็นร้อยตัวจากอาวุธที่พวกเขามี!
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มนักรบของวังเบ็น เห็นได้ชัดว่าเว่ยหวู่ซวนครอบคลุมมากกว่า และเก่งกาจในการต่อสู้แบบระยะประชิด!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาตรวจสอบคุณสมบัติของวังเบ็นอีกครั้ง เย่ปิงรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าความแข็งแกร่งของทั้งสามนั้นทะลุ 90!
มันเกือบจะเท่ากับจงยี่!
เย่ปิงเอ่ยถามระบบทันทีด้วยความสงสัย
{เนื่องจากเขาต่อสู้มาสองวันแล้ว และได้กลืนกินสิ่งมีชีวิตระดับทองแดงเข้าไป รวมถึงผลของการอัพเกรดกำแพงสวรรค์ เขาจึงแข็งแกร่งขึ้น!}
"อออ่อ!"
เย่ปิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังสนั่น พวกเขาเป็นกลุ่มแรกที่ถูกอัญเชิญ พวกเขาร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งเย่ปิง เย่ปิงไว้วางใจพวกเขาอย่างมาก
เย่ปิงไม่ต้องการให้พวกเขาถูกทอดทิ้งในอนาคต ตราบใดที่พวกเขาสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งได้!
“ใกล้มืดแล้ว ในที่สุดพวกเราก็ทำตามแผนเสร็จแล้ว ดูเหมือนว่าคืนนี้พวกเราจะได้นอนหลับสบาย”
เย่ปิงพูดด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลาย
ด้วยการคุ้มครองของนักรบมืออาชีพหกนาย และความช่วยเหลือจากชาวบ้านสามคน เขารู้สึกปลอดภัยในหมู่บ้านแห่งนี้!
จู่ๆ วังเบ็นก็เตือนเขาจากด้านข้าง
“ท่านหัวหน้า หมู่บ้านของเราเพิ่งสร้างเสร็จวันนี้ มันน่าจะดึงดูดอสูรร้ายออกมาโจมตี นอกจากนั้น พวกเราได้ฆ่าอสูรราตรีไปด้วย ข้าเกรงว่าคืนนี้พวกมันน่าจะมาล้างแค้นให้พวกพ้องของมัน! ท่านหัวหน้าควรระวังให้มากกว่านี้ ข้าจะสร้างกับดักกับพี่น้องสองคนเพิ่ม!”
เย่ปิงตกใจ และรีบถามทันทีว่า:
“การสร้างหมู่บ้านจะทำให้เกิดการโจมตีของอสูรรอบๆ ได้อย่างไร?”
วังเบ็นพยักหน้าแล้วพูดว่า "นี่น่าจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ในอนาคตเมื่อเมืองได้จัดตั้งขึ้น มันน่าจะทำให้อสูรร้ายจำนวนมากโจมตีเมือง!"
คำตอบของวังเบ็นทำให้เย่ปิงตกใจ! และยิ่งทำให้เย่ปิงสงสัยมากขึ้นไปอีก
“หลังจากที่ข้าอัพเกรดกำแพงสวรรค์เสร็จ ฉันก็คิดว่าจะหยุดพักสักหน่อย”
เย่ปิงพูดพึมพำคนเดียว
เขาพบว่านักรบทั้งสามที่อัญเชิญมาใหม่กำลังจ้องมองสิงโตทองคำ และสัตว์กินเนื้ออื่นๆ ที่อยู่ไม่ไกล
จู่ๆ เย่ปิงก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จากนั้นเขาเอ่ยถาม:
“ท่านแม่ทัพจงยี่ ความสามารถในการยิงธนูของพวกท่านสามคนเป็นอย่างไรกันบ้าง?”
“อสูรราตรีโจมตีพวกเราตอนกลางคืน พวกมันใช้เงามืดปิดบังตัวตน พวกมันโผล่ออกมาจากเงามืด และหายเข้าไปในเงามืด อย่างกับพวกมันล่องหนได้”
“เมื่อคืนที่ผ่านมา นักรบสามคนนี้ต่อสู้โดยอาศัยกับดัก เพื่อถ่วงการเคลื่อนไหวของพวกมัน และใช้หอกระดับทองแดงแทงด้วยแรงของชายร่างยักษ์ กำแพงสวรรค์ช่วยเสริมความแข็งแกร่ง พวกเราจึงผ่านมันมาได้”
“แต่ข้าว่าคืนนี้น่าจะหนักหน่วงพอสมควร เพราะพวกมันจะต้องแก้แค้นให้พวกของมัน แต่ด้วยความช่วยเหลือของการยิงธนูของนักรบเว่ยหวู่ซวน เป็นการโจมตีระยะไกล พวกเรามีโอกาสสูงที่จะชนะในคืนนี้!”
ในสมัยโบราณ นักธนูเป็นอาวุธที่ร้ายแรง!
“ถ้าอย่างงั้น…ข้าก็ขอพิสูจน์ฝีมือให้ท่านหัวหน้าไว้วางใจ!”
ทันใดนั้นทั้งสามก็หยิบคันธนูขึ้นมา และหยิบลูกธนูออกจากหลังอย่างมั่นใจ
พวกเขาหรี่ตา และยิงธนูพร้อมกันในทันที!
เสียงอากาศแตกดังขึ้นติดต่อกันสามครั้ง!
ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!
วัวป่า และแกะ ถูกยิงเข้าที่ตาพร้อมกัน!
พวกเขาเล็งเพียงเสี้ยววิเท่านั้น ลูกธนูพุ่งเข้าใส่ที่หัวของพวกมันอย่างแม่นยำ!
ด้วยเสียงกรีดร้องเพียงเสี้ยววิ สัตว์ประหลาดก็ล้มแน่นิ่งทันที!
“ยอด…..หากมีผู้ใดเล่าให้ข้าฟัง ข้าคงไม่เชื่อ ถ้าไม่เห็นกับตา!”
วังเบ็นปรบมืออย่างตื่นเต้นให้กับชายผู้กล้าหาญ และแข็งแกร่ง กำแพงสวรรค์จะปลอดภัยมากขึ้นหากมีพวกเขาร่วมด้วย!
เย่ปิงยิ้มในใจ: ‘ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการล่าสัตว์อีกต่อไป!’
