บทที่ 1148 ต่ำช้าและเสื่อมทราม
“อ๊าก อ๊าก อ๊ากก...” เจียงอี้เองก็ปวดใจขณะที่เขาคำรามขึ้น เสียงของเขาสั่นสะท้านไปทั่วทั้งเมือง กลิ่นอายสังหารถูกแผ่ออกมาจนมันสามารถทะลวงไปสู่เก้าสวรรค์ชั้นฟ้าขณะที่ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับเลือด เขากำลังจะกลายเป็นคนบ้าคลั่งขึ้น วิกฤติกาลอสูรเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นบ้างทีเป็นร้อยปีครั้ง แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ...
