ตอนที่ 48 : เทศกาลดอกไม้แห่งอิสเทลเรียร์ (1)

เช้าวันต่อมาฟ่านหลินอยู่ในชุดเอี้ยมยีนส์สไตล์ชาวไร่ ก่อนจะพูดกับเจ้าระบบไปว่า

“ว่าไง ได้เวลาหรือยัง ?”

[ อีก 5 นาทีนายท่านใจเย็นๆหน่อยสิ ]

“ก็มันตื่นเต้นนี่ ได้ไปต่างโลกเชียวนะ ต่างโลก เล่นเอาความฝันในเด็กเรื่องการไปเหยียบดวงจันทร์ของฉันกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปเลย”

ฟ่านหลินหัวเราะออกมาก่อนนาฬิกาของระบบจะเด้งเวลาไปที่ 10:00 น. จากนั้นก็มีหน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาตรงหน้าของเขาทันที

Special events ปรากฏ !!

เทศกาลดอกไม้แห่งอิสเทลเรียร์ กำลังจะเริ่มต้นในอีกไม่ช้า

โฮสต์ต้องการที่จะเดินทางไปร่วมงานเทศกาลหรือไม่ ?

ใช่ / ไม่

ฟ่านหลินอ่านข้อความอยู่เล็กน้อยก่อนจะใช้นิ้วจิ้มไปที่ปุ่ม ‘ใช่’ อย่างไม่ลังเล

“มันต้องใช่แน่นอนอยู่แล๊น ~”

ทันใดนั้นใต้เท้าของฟ่านหลินก็เริ่มมีตัวอักษรแปลกๆปรากฏขึ้นมา ถ้าแค่เพียงตัวอักษรฟ่านหลินคงไม่แปลกใจเท่าไหร่แต่นี่มันส่องแสงสีฟ้าออกมาด้วย

ฟ่านหลินตกใจเล็กน้อยก่อนจะถามกับเจ้าระบบ

“กะ… เกิดอะไรขึ้นเจ้าระบบ ?”

[ ไม่ต้องห่วงนายท่าน มันเป็นแค่กระบวนการเคลื่อนย้ายของระบบเท่านั้น นายท่านแค่อยู่เฉยๆพอ อย่าก้าวขาหรือเอาส่วนใดๆของร่างกายออกไปจากวงแหวนเด็ดขาด ไม่งั้นข้าไม่รับประกันความปลอดภัยของร่างกายนายท่าน ]

ฟ่านหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจทันที ก่อนจะยืนตัวตรงแขนแนบชิดไม่กระดุกกระดิกเพราะกลัวว่าเขาจะไปโผล่ยังจุดหมายปลายทางโดยไม่ครบ 32

จากนั้นฟ่านหลินก็รู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกบางสิ่งบางอย่างดึงไป ภาพตรงหน้ากลายเป็นภาพเบลอ ฟ่านหลินหลับตาปี๋ เขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองหมุนไปมา จากนั้นสติของเขาจะถูกกระชาก

ณ ชายป่าแห่งหนึ่ง

ลำแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นที่ชายป่าก่อนที่จะมีร่างของชายหนุ่มในชุดเอี้ยมยีนส์สีน้ำเงินโผล่ออกมา ฟ่านหลินค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ภายในป่าที่ไหนสักแห่ง

ในขณะฟ่านหลินอยากจะถามอะไรบางอย่างกับเจ้าระบบ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกพะอืดพะอมเหมือนอาหารเช้าที่พึ่งกินไปมันตีย้อนกลับขึ้นมา ฟ่านหลินเอามือปิดปากก่อนจะรีบวิ่งไปอ้วกที่ต้นใม้ใหญ่ใกล้ๆ

เจ้าระบบที่เห็นฟ่านหลินกำลังอ้วกอาหารเช้าอยู่นั้นก็พูดขึ้นมาว่า

[ โชคดีที่ผลสะท้อนกลับไม่รุนแรงเท่าไหร่ ]

ฟ่านหลินเช็ดปากก่อนจะถามกลับ

“นี่ยังไม่รุนแรงอีกเหรอ ?”

[ ใช่แล้วนายท่าน นายท่านพึ่งจะเดินทางข้ามมิติ เดินทางผ่านระยะทางไกลหลายล้านล้านล้านปีแสง ระยะทางขนาดนั้น หากไม่มีการป้องกันจากระบบคาดว่านายท่านของมาโผล่ที่นี่โดยกลายเยลลี่อวกาศแน่ๆ ]

ฟ่านหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา

“แกพูดสะฉันกลัวการเดินทางเลย”

[ เอาน่า เดียวนายท่านก็ชินไปเอง ลองทำอีกสักสามสี่รอบ ]

ฟ่านหลินหัวเราะแห้งๆออกมาก่อนจะถามกับเจ้าระบบ

“ว่าแต่ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน ?”

[ อืม… ขอข้าเช็คก่อนนะนายท่าน ]

เจ้าระบบเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับ

[ ตอนนี้เราอยู่ที่ชายป่าใกล้ๆเมืองเฮลเคียร์ ในทวีปอิสเทลเรียร์ ]

“ที่ไหนกันละนั่น ?”

ฟ่านหลินเกาหัว ก่อนที่ตรงหน้าของเขาจะมีหน้าต่างเด้งขึ้นมาเป็นหน้าต่างประกาศ Special Event พร้อมกับรายละเอียดของอีเว้นท์นี้

ฟ่านหลินอ่านมันสักพักก่อนจะรู้สึกแปลกใจเนื่องจากด้านล่างของหน้าต่างนั้นมีเวลานับถอยหลังอยู่ด้วย ซึ่งมันกำลังนับถอยหลังอยู่ในขณะนี้

“นี่เจ้าระบบในหน้าต่างมันบอกว่าเหลือเวลาอีก 71ชม. นี่คือยังไง ?”

[ มันคือเวลาของอีเว้นท์ครั้งนี้นายท่าน เทศกาลดอกไม้ของอิสเทลเรียร์นั้นจะมีทั้งหมด 3 วัน ซึ่งเมื่องานเทศกาลจบลงนายท่านก็จะถูกส่งกลับบ้าน ]

“งี้นี่เอง ถ้างั้นเราก็ต้องรีบแล้วสิ”

[ ก็คงจะอย่างงั้นนั่นแหละนายท่าน ]

“เอาล่ะ !! พวกเราไปสนุกกับงานเทศกาลกันเลยดีกว่า !!”

เมื่อพูดจบฟ่านหลินก็ก้าวเท้าไปข้างหน้าทันที

[ เมืองอยู่อีกทางนายท่าน ]

“อ้าวเหรอ ฮ่าๆ”

ฟ่านหลินเกาหัวก่อนจะหันหลังกลับและเดินไปตามทางที่เจ้าระบบบอก และเมื่อเดินไปได้ไม่นานเขาก็พบกับถนนดินที่ถอดยาวไปสู่ตัวเมือง

ฟ่านหลินเดินไปตามทางเรื่อยๆระหว่างนั้นเขาก็พบเจอกับชาวเมืองจำนวนไม่น้อย พวกเขามองมาที่ฟ่านหลินเนื่องจากเขาแต่งตัวไม่เหมือนกับชาวบ้าน

ในระหว่างนั้นเองฟ่านหลินก็นึกอะไรขึ้นมาได้

“จริงสิ แล้วฉันจะคุยกับคนที่นี่รู้เรื่องไหม ?”

[ ไม่ต้องห่วงนายท่านทางระบบได้ทำการดัดแปลงให้นายท่านสามารถพูดและฟังภาษาพื้นเมืองของโลกนี้ได้เรียบร้อยแล้ว นายท่านไม่ต้องเป็นกังวล ]

“แจ๋วเลย”

ฟ่านหลินเดินไปตามทางได้ราวๆครึ่งชั่วโมงก่อนจะเริ่มเห็นกำแพงเมืองอยู่ไกลๆ เขารีบจ้ำอ้าวไปยังเมืองทันทีเพราะอยากจะเห็นเหลือเกินว่าเมืองในต่างโลกจะเป็นยังไง

เมื่อมาถึงฟ่านหลินก็ต้องพบกับกำแพงสูงตระหง่านที่ถูกสร้างจากอิฐก้อนใหญ่ ใช่ มันน่าจะเป็นอิฐละมั้ง ฟ่านหลินคิดกับตัวเองก่อนจะเห็นว่ามีชาวบ้านและรถม้าจำนวนมากกำลังต่อแถวเพื่อเข้าเมือง

ฟ่านหลินเองก็ทำตัวกลมกลืนไปต่อแถวกับคนอื่นเขาราวกับตัวเองเป็นชาวบ้านทั่วไป

และฟ่านหลินก็เห็นว่ากำลังมีทหารตรวจค้นขบวนรถม้าอยู่อย่างละเอียด เรียกได้ว่าหากทหารพวกนั้นสามารถแยกชิ้นส่วนรถม้าแล้วประกอบใหม่ได้พวกเขาคงทำไปแล้ว

“อื้อหือ… ตรวจสะเข้มเชียว”

ฟ่านหลินบ่นออกมาเมื่อเห็นแบบนั้น

“มันช่วยไม่ได้นี่หน่า ก็ช่วงนี้กำลังอยู่ในช่วงเทศกาลดอกไม้ มันก็ต้องตรวจเข้มสักหน่อยเพื่อป้องกันอันตราย”

คำพูดนั้นดังขึ้นมาด้านหลังของเขา เมื่อฟ่านหลินหันกลับไปก็ต้องตกใจตัวสั่นหงึกๆ เพราะที่อยู่ด้านหลังของเขานั้นก็คือหมียักษ์ที่สูงประมาณสองเมตรที่สวมชุดเกราะเต็มยศ…