ตอนที่ 4 ความสามารถของรูนิกลางสังหรณ์
ตอนที่ 4 ความสามารถของรูนิกลางสังหรณ์
เรนหันไปมองมือที่เปื้อนเลือดของสาวแว่น
ถึงประตูของหอจะเป็นเพียงไม้อัด แต่มันก็หนามากพอสมควร พละกำลังของคนปกติไม่น่าจะต่อยจนทะลุได้ด้วยหมัดเดียว หรือจะมีคนทำได้ แต่ก็ไม่ควรจะเป็นสาวตัวเล็ก ๆ แบบนี้
มือของสาวแว่นค่อย ๆ ดึงกลับไป มันขูดเข้ากับเศษไม้ แต่เธอไม่ได้ร้องออกมาแม้แต่นิดเดียว สาวแว่นใช้ดวงตาที่เปื้อนเลือดของตัวเองส่องออกมาด้านนอก
ธันวาและไอราเห็นดวงตาจ้องมาที่ตัวเองชัดเจน
“ฉันไปด้วย ๆ ๆ ๆ” เธอพูดประโยคเดิมซ้ำอยู่แบบนั้นมันช่วยหลอนเป็นอย่างมากและยิ่งเธอพูดมันเร็วมากเท่าไหร่ หญิงสาวก็ทุบประตูมากขึ้นไปเรื่อย ๆ จนหัวของเธอสามารถโผล่ออกมาได้
การกระทำของสาวแว่นชวนหลอนซะยิ่งกว่านักศึกษาคิวที่คลุ้มคลั่งเสียอีก
ปัก!
ธันวาใช้เท้าถีบไปที่หัวของหญิงสาว แต่กลับไม่ทำให้หญิงสาวกลัวได้ เธอยังพูดซ้ำ ๆ และกระทำรุนแรงมากขึ้น มันราวกับว่าการกระทำของธันวาไปกระตุ้นเธอ
ฉึก!
เรนใช้ลูกธนูในมือปักเข้าไปที่ดวงตาของสาวแว่น ทำให้ไอราและธันวาถึงกับผงะไป แต่สาวแว่นก็ยังไม่ตาย สิ่งนี้ทำให้เธอบ้ากว่าเก่า
เธอใช้เท้ายันที่พื้นและร่างกระแทกไปที่ประตูจนออกมาได้ครึ่งตัว
“วิ่ง...หนีเร็ว” เรนบอกกับธันวา เพราะคิดว่าอีกไม่นานสาวแว่นคงพังประตูออกมาได้แน่
ธันวาจับมือไอราวิ่งไปยังบันไดทันที เรนรีบวิ่งตามไปโดยไม่สนใจสาวแว่นที่กำลังมุดออกมาจากประตู ด้วยความบ้าคลั่งและความพยายามที่อยากจะเขมือบทั้งสองคนทำให้สาวแว่นออกมาจากประตูได้สำเร็จ เธอวิ่งด้วยความบ้าและพูดว่าฉันไปด้วยฉันไปด้วยตามหลังพวกเขาทั้งสามคนไป
เรนและพวกไปที่บันไดจากนั้นก็วิ่งลงไปยังชั้น 7
พอลงมาถึงชั้นเจ็ด เรนก็เห็นว่าสาวแว่นยังไม่ล้มเลิกความพยายาม ถึงกับวิ่งจนตกบันไดแขนหัก แต่ก็ยังลุกขึ้นมาได้และไล่ตามพวกเขาสองคนไปต่อ
“เรนที่ชั้น 7 ก็มีอีกตัว” ธันวาบอกกับเรน
เรนหันไปมอง เขาเห็นว่าที่ทางเดินไม่ไกลที่ชั้นเจ็ดก็มีพวกคลุ้มคลั่งอยู่ด้วย
“ไป”
ทั้งสามคนไม่หยุดวิ่ง พวกเขารีบลงไปตามบันไดจนไปถึงชั้น 5 ก็เจอเข้ากับพวกมันออกสองตัวทำให้มีพวกคลุ้มคลั่งมากถึง 4 ตัวไล่ตามหลังทั้งสามคนมา
ธันวาวิ่งไปที่ชั้น 4 ที่เป็นทางเชื่อม เขาวิ่งออกไปก็เกือบชนเข้ากับนักศึกษาคนหนึ่งที่วิ่งมาทางตนเองพอดี
นักศึกษาคนนั้นดูจะตื่นตกใจมากที่พบกับธันวา ทำให้เขาเบี่ยงตัวหลบออกไปและชนเข้ากับไอราข้าง ๆ แทนทั้งสองล้มลง
“อย่า ๆ เข้ามานะ” นักศึกษาชายคนนั้นถอยหลังหนีด้วยความกลัว ก่อนจะลุกขึ้นยืนวิ่งไปยังบันไดชั้น 5 ผ่านเรนไป เขาพยายามจะเตือน แต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะพวกที่ตามหลังมาสี่ตัวได้กระโจนเข้าใส่นักศึกษาคนนั้นทันที
เรนไม่มีทางเลือก เขาวิ่งลงไปหาธันวาและไอรา
ธันวาหลังจากที่เกือบชนเข้ากับนักศึกษาเมื่อครู่ เขาก็ต้องเจอกับนักศึกษาคลุ้มคลั่งอีกคน มันพุ่งเข้ามาใส่เขาทำให้ธันวาจับไปที่คอของมัน เพื่อไม่ให้มันกัดเขาได้ ทั้งสองยื้อกันอยู่
ที่ต้องหยุดมัน เพราะไม่มีทางเลือกด้านหลังมีไอราที่ล้มอยู่ ไอราลุกขึ้นมาก่อนจะใช้ไฟฉายทุบไปที่หัวของนักศึกษาคลุ้มคลั่งเพื่อช่วยธันวา
แต่มันไม่ได้ผล
ปัก!
ตอนนั้นเองก็มีลูกธนูยิงเข้าไปที่หัวของนักศึกษาคลุ้มคลั่งคนนั้นจนมันหงายหลังล้มลงไป
“ไม่เป็นอะไรกันนะ” เรนถามหลังจากพึ่งฆ่านักศึกษาคลุ้มคลั่งไป
“ไม่เป็นไร” ธันวากล่าวพร้อมกับหอบหายใจจากการต่อสู้เมื่อครู่
“ฉันก็ไม่เป็นไร” ไอราด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเป็นอะไร พวกเขาก็จะไปกันต่อ แต่ในครั้งนี้เรนขอนำทางเอง
“ฉันนำเอง” เรนกล่าวและวิ่งออกไปในทันที เรนไม่ลืมที่จะเก็บลูกธนูไปด้วย
ธันวาและไอรารีบวิ่งตามหลังไป ส่วนพวกนักศึกษาคลุ้มคลั่ง 4 ตัวก่อนหน้านี้มันไม่ได้ตามมา เพราะกำลังกินนักศึกษาชายก่อนหน้านี้
ที่เรนอาสานำไป เพราะเขาอยากทดสอบสิ่งหนึ่ง ลางสังหรณ์ที่เขาได้จะเจอตอนที่อันตรายมาถึงตัว มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เขารับรู้ได้ถึงอันตรายล่วงหน้า แต่มันเป็นเพราะสิ่งที่เรียกว่ารูนิกลางสังหรณ์ที่เตาหลอมพระเจ้าแทรกแซงและเชื่อมต่อมันให้เขา
ซึ่งความสามารถของมันได้ทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายที่เข้ามา มันชัดเจนจนระบุทิศทางและระดับอันตรายได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
เขารับรู้ได้ก่อน 3 วินาที
“หยุดก่อน” เรนเตือนธันวาและไอรา
“มีอะไร” ธันวาถาม แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียงก็นักศึกษาคลุ้มคลั่งพักประตูออกมาจากห้องพัก ซึ่งห่างจากพวกเขาไปไม่ถึง 10 เมตร
แต่ยังไม่ทันที่มันจะได้ทำอะไร พอหันหน้ามาหาเรนและพวก ก็โดนเรนยิงตายในทันที
ร่างของนักศึกษาคลั่งล้มไปกับพื้นแน่นิ่งไป เรนเดินเข้าไปเก็บลูกธนู แต่พอดึงออกมาเขาก็เห็นว่าลูกธนูนั้นงอไปแล้ว ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากก่อนหน้านี้ที่เขายิงหัวของนักศึกษาคิวจนมันไปโดนกำแพงห้องน้ำและหลังจากใช้ไปสองสามครั้งก็พัง
ตอนนั้นเรนก็เหลือบไปเห็นว่ามีบางสิ่งลอยออกมาจากตัวของศพ
“นี่มันคืออะไร” เขามองด้วยความสงสัยและจับไปที่มัน ก็พบว่านี่เป็นเหรียญทองขนาดประมาณเหรียญ 10 เครดิต
“มันคืออะไร” ธันวาเข้ามาถามด้วยความสงสัย
“เหรียญทองแปลก ๆ” เรนส่งในให้กับธันวา
ธันวาใช้ไฟฉายจากเพาเวอร์แบงก์ในมือเพื่อดู เขาก็พบว่ามันเป็นเหรียญทองจริง ๆ
“มันออกมาจากศพ ฉันว่าโลกเราเริ่มจะแปลก ๆ แล้ว ไปกันต่อเถอะ” เรนพูดขึ้นมาก่อนจะรีบไปต่อ
ธันวาเก็บเหรียญไว้ที่กระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะรีบตามไอราและเรนไป ไอราส่งลูกธนูใหม่ให้กับเรนและคอยส่องทางด้านหน้า ธันวาระวังด้านหลัง
พวกเขาเจอเข้ากับพวกคลุ้มคลั่งอีกตัว แต่ไม่ใช่นักศึกษา คนที่อยู่ตรงหน้าคือป้าแม่บ้านหอพัก
“เด็กเลวชอบทิ้งขยะ” ป้าแม่บ้านตะโกนขึ้นมาประโยคหนึ่งและวิ่งเข้าใส่เรนกับพวกในทันที
“ป้าขอโทษทีผมไม่ได้ทิ้ง” เรนกล่าวจบก็ยิงไปที่หัวป้าแม่บ้านจนเธอล้มลงไปกับพื้น เรนมองดูเห็นว่าตายแล้วก็เข้าไปดึงลูกธนูออกมา
ครั้งนี้เขาพบกับของบางอย่างที่ออกมาจากตัวของป้าแม่บ้าน มันเป็นเหรียญทอง 1 เหรียญและลูกแก้วหินสีใสเหมือนผลึกกระจก เรนไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่สัญชาตญาณของเขาบอกให้เก็บพวกมันไว้
เรนเก็บมันลงไปในกระเป๋า
ตอนนั้นธันวาก็เห็นว่าไม่ไกลมีไม้ถูกพื้นอยู่ ธันวาจัดการหักเอาหัวม็อบออกและก็ได้ด้ามไม้ถูพื้นที่มีปลายแหลมมาเป็นอาวุธ
เรนและธันวากับไอราทั้งสามหันมาพยักหน้าให้กันจากนั้นก็ไปยังทางเดินเชื่อมอาคารที่ไปยังหอพักที่สอง
ขณะที่พวกเขาทั้งสามมาถึงก็พบว่าฝั่งตรงข้ามของทางเดินเชื่อมทั้งสองอาคารมีนักศึกษาคลุ้มคลั่งอยู่อีก 5 คน พวกมันได้ยินเสียงตอนที่เรนและพวกวิ่งมาก็หันกลับมามองพวกเขา ก่อนจะคำรามและวิ่งเข้ามาใส่พวกเขา
เรนรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นใน 3 วินาทีข้างหน้าอยู่แล้วจากลางสังหรณ์ของเขา เขาดึงสายธนูและยิงใส่หนึ่งในนักศึกษาที่คลุ้มคลั่งที่ใกล้ที่สุด
การยิงของเรนนั้นแม่นยำมาก ในระยะ 20 เขายิงเข้าไปที่เบ้าตา ทำให้มันล้มลงไปหนึ่ง
เรนรับเอาลูกธนูดอกที่สองมาจากไอรา ก่อนจะเล็งและกำลังยิงอีกครั้ง แต่ก่อนจะปล่อยสายธนู เขาก็รู้สึกว่าถ้ายิงออกไปจะพลาดแน่นอน เรนต้องเปลี่ยนตำแหน่ง เขาขยับไปทางซ้ายเล็กน้อยและยิง
ปัก!
ลูกธนูเข้าไปที่เบ้าตาของนักศึกษาคลุ้มคลั่งในทันทีอย่างไม่น่าเหลือเชื่อ ซึ่งลางสังหรณ์บอกกับเขา
‘หรือว่าไม่ใช่แค่เรื่องอันตราย แต่ยังหมายถึงลางสังหรณ์ด้วยรวม’ เรนยินดีอย่างยิ่ง
อะไรคือลางสังหรณ์ มันคือ สิ่งที่ดลใจให้เชื่อว่าอาจมีเหตุดีหรือเหตุร้ายเกิดขึ้น ซึ่งถ้าเขายิงพลาดนั้นคือเหตุร้าย แต่ถ้าเขาโดนก็คือสิ่งที่ดี มันทำให้รูนิกลางสังหรณ์เตือนเขาด้วย
‘มาลองดูกัน’ เรนรับลูกธนูมาจากไอรา แต่ครั้งนี้เขายิงไม่ทัน
“ฉันเอง” ธันวาที่เตรียมพร้อมอยู่แล้ว ได้ถือด้ามไม้ถูพื้นตั้งท่าและแทงเข้าใส่นักศึกษาที่บ้าคลั่ง ด้ามไม้ถูพื้นแทงเข้าไปที่ท้องของนักศึกษาบ้าคลั่ง แต่มันไม่ยอมหยุดวิ่งเข้าใส่ธันวา
ธันวาตั้งขายันพื้นและออกแรงเหวี่ยงตัวของนักศึกษาคลั่งจนมันเซไปใส่รั้วของสะพานเชื่อมทางเดินอาคาร นักศึกษาคลั่งเสียหลักตกลงไปจากทางเดิน
ร่างของนักศึกษาคลั่งตกลงไปกระแทกพื้นที่อยู่ถัดลงไปอีก 4 ชั้น นอนแน่นิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งเข้ามาในอาคาร แต่พวกเรนไม่สนใจมัน
ด้านหน้ายังมีนักศึกษาคลั่งอยู่อีก 2 คน คนนี้เป็นนักศึกษาหญิง
เรนพร้อมรออยู่แล้ว เขายิงฆ่าไปอีกหนึ่งตัว อีกตัวธันวาใช้ไม้แทงไปที่ปากของนักศึกษาสาวจนทะลุด้านหลังคอทำให้มันตายเช่นกัน
“ตายด้วย” ธันวาประหลาดใจเล็กน้อย
“นายคงแทงไปโดนก้านสมองของมันที่เชื่อมต่อกับสมองและไขสันหลัง” ไอราสันนิษฐาน เธอเคยเรียนมาสมัยที่อยู่ปีหนึ่ง
เรนและธันวาก็พอจะได้ราง ๆ
ตอนแรกเรนคิดว่าต้องยิงที่หัว แต่ดูเหมือนจะยังมีจุดอื่นที่ฆ่ามันได้
“นอกจากทำลายสมองก็คือก้านสมอง พวกคลุ้มคลั่งก็คงคล้าย ๆ มนุษย์ ที่สมองตายก็ตัวก็ตาย” ไอราพูดเสริม
ทั้งสองพยักหน้าเข้าใจ
“มีของพวกนี้ปรากฏขึ้นมาอีกแล้ว” ธันวาเดินเข้าไปหยิบเหรียญทองขึ้นมาอีกเหรียญหนึ่งจากนักศึกษาคลั่งที่ตนฆ่าไป
“เก็บมันไว้ก่อน” เรนบอกกับธันวา เขาเดินไปเก็บจากสามศพที่เหลือ มีแค่ 2 ศพที่มีของออกมา มีเหรียญทองสองเหรียญและของใหม่อีกชิ้น
มันมีลักษณะคล้ายกับหินก่อนหน้านี้ แต่ครั้งนี้ต่างออกไปตรงที่ว่ามีเหลี่ยม ๆ เป็นรูปทรงเรขาคณิตวงกลม 12 หน้า สีขาวขุ่นราวกับน้ำนมและขนาดก็เล็กกว่า มีขนาดแค่ 1 นิ้วเท่านั้น
เรนเก็บมันใส่กระเป๋า ดึงเอาลูกธนูทั้งสามมา
พวกเขาไปกันต่อ...
ในชั้นที่พวกเขาอยู่นี้ไม่มีพวกนักศึกษาคลั่งอีก แต่ว่าตอนนั้นเองเรนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากวิ่งมาจากด้านล่างของอาคารหอพัก
“ทุกคนได้ยินไหม” เรนถาม
ธันวาและไอราพยักหน้า “ได้ยิน”
พวกเขารีบโผล่จากระเบียงออกไปดูก็เห็นว่าท่ามกลางสายฝนบริเวณด้านล่างของหอพักที่สองมีคนคลุ้มคลั่งจำนวนมากกำลังวิ่งเข้ามาในอาคารหอพัก พวกมันคำรามไปด้วยราวกับว่ากำลังเรียกพวกมา ซึ่งตัวที่เป็นต้นเหตุก็คือตัวที่ตกลงไปก่อนหน้านี้
“พวกมันเรียกพวกมาได้ด้วย” เรนตกใจมากกับสิ่งที่เห็น
“แค่นักศึกษาก็ไม่น่าจะมากขนาดนี้หรือว่าพวกที่มาจากด้านนอกเข้ามาด้านในได้แล้ว” ธันวาพูดขึ้นมา ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ
เสียงปืนด้านหน้ามหาวิทยาลัยหายไปแล้ว มีสองอย่างคือทหารพวกนั้นหนีไปแล้วไม่ก็ตายไปหมดแล้ว จึงไม่มีใครต้านพวกคนคลั่งเหล่านี้
“เราต้องรีบไปกันแล้ว” เรนกล่าวจบก็รีบวิ่ง เพราะตอนนี้พวกมันกำลังวิ่งขึ้นมาจากชั้น 1 แต่พวกเขาต้องลงไปที่ชั้น 3 เพื่อไปยังสะพานเชื่อมที่ไปยังอาคารเรียน 2
