บทที่ 3 ทุบหมาทุบเจ้าของ!
บทที่ 3 ทุบหมาทุบเจ้าของ!
ณ โรงอาหารของโรงเรียน.
“ชูโจวมาเเล้ว”
"ฉันได้ยินมาว่าเขาจะถูกแทนที่โดยจินเจิ้นหนานสำหรับโควต้าของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้"
"น่าเสียดายที่ในที่สุดโรงเรียนของเราก็ได้มี 'อัจฉริยะพลเรือน'...แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังแพ้พวกเด็กรวยอยู่ดี"
มันคงไม่เป็นไรถ้าจินเจิ้นหนานไม่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้ฝึกหัดขั้นสูง แต่เขาเลื่อนขั้นไปเเล้วเเละตอนนี้ด้วยภูมิหลังของครอบครัวดังนั้นทรัพยากรการบ่มเพาะที่เขามีจึงดีกว่าชูโจวมาก..."
……..
ในโรงชูโจวมีฉายาว่าอัจฉริยะพลเรือนเเละเขาถือเป็นคนดังในโรงเรียนมัธยมเเห่งนี้ ก่อนหน้านี้เมื่อนักเรียนที่โรงเรียนพบเขาหลายคนจะทักทายเขาว่า "รุ่นพี่ชูวโจว"อย่างเคารพ
แต่วันนี้เขาพบว่าสถานการณ์นั้นเปลี่ยนไป
ทุกคนทักทายเขาน้อยลง
มีหลายคนมองว่าเขาแปลกหรือน่าเห็นใจ
มีเเม้เเต่มีคนเย้ยหยัน
เเต่ฉู่โจวไม่สนใจสายตาของคนรอบๆ
หลังจากที่แผงคุณสมบัติของเขาถูกปลุกขึ้นเเล้ว อนาคตของเขาก็ถูกกำหนดให้แตกต่างจากคนเหล่านี้
ตราบใดที่เขาไม่เสียชีวิตกลางคัน เขาได้ถูกกำหนดให้เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์
สำหรับคนเหล่านี้ คาดว่าจะมีไม่กี่คนที่สามารถพัฒนาไปถึงระดับนักรบได้ เเล้วมังกรจะสนใจสายตาของมดได้อย่างไร?
“เจ้าบ้า….เกิดอะไรขึ้นจินเจิ้นหนานมาแทนที่
โควต้าของนายได้อย่างไร”
สิ่งมีชีวิตอ้วนกลิ้งวิ่งมาจากระยะไกล
คนที่เรียกชูโจวว่าเป็นคนบ้านี้ก็คือตงเหวิน เพื่อนของเขาเอง
"นายได้ยินมาถูกต้องเเล้ว จินเจิ้นหนานได้รับการเลื่อนระดับเป็นผู้ฝึกหัดขั้นสูง และคณบดีฝ่ายวิชานการต้องการให้เขาแทนที่โควต้าของฉัน" ชูโจวไม่ได้ปิดบังอะไรกับตงเหวินเพื่อนของเขา
แม้แต่เรื่องการตกลงดวลกับจินเจิ้นหนานในการแข่งขันของการทดสอบชั้นยอดเขาก็พูดเช่นกัน
"ให้ตายสิ ต้องเป็นเพราะจินเจิ้นหนานเป็นหลานชายของคณบดีฝ่ายวิชาการ...คณบดีจึงต้องการโกงเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว"
ตงเหวินพูดด้วยความโกรธ
"ไม่ถูกต้อง...ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าใครจะได้รับโควต้า ทำไมลูกน้องของจินเจิ้นหนานถึงพูดไปทุกที่ว่าโควต้าของนายเป็นของจินเจิ้นหนานแล้ว"
ตงเหวินเล่าสิ่งที่เขาเห็นเมื่อกี้ให้ชูโจวฟัง ตอนนี้ผู้ติดตามของจินเจิ้นหนานหลายคนบอกทุกคนไปทั่วว่า ชูโจวถูกแซงหน้าโดยจินเจิ้นหนานและโควต้าก็ถูกแทนที่เรียบร้อยเเล้ว
หลังจากที่ชูโจวได้ยินสิ่งนี้ ความเย็นชาก็ส่องประกายในดวงตาของเขาเเละพอพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาถึง
ทันใดนั้นมีสี่ร่างเดินเข้ามาจากฝั่งตรงข้ามและผู้นำกลุ่มนี้คือจินเจิ้นหนาน
“จินเจิ้นหนานนายยังไม่ได้โควต้าไป เเต่ปล่อยให้ผู้ติดตามกระจายข่าวลือไปทุกที่ โดยบอกว่าโควต้าถูกมอบให้นายแล้ว นายไม่ไร้ยางอายเกินไปหรอ!” ตงเหวินเย้ยหยัน
“อะไรนะ? เป็นไปได้ไหมที่ข่าวลือจะเป็นเท็จ? โควต้าของชูโจวไม่ได้ถูกแทนที่โดยจินเจิ้นหนาน?” ในโรงอาหารนักเรียนหลายคนมารวมตัวกันเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของตงเหวิน
"เฮ้เฉียนเฉียนนั่นไม่ใช่อัจฉริยะพลเรือนและจินเจิ้นหนานเหรอ ดูเหมือนพวกเขาจะขัดแย้งกัน อยู่นะ ไปดูกันเถอะ" หลิวเฉียนเฉียนและจีเซียวซวนก็เดินเข้ามาในโรงอาหารเช่นกัน
"เจ้าอ้วน เจ้ากำลังปล่อยข่าวมั่วอะไรกันแน่ พวกเราพูดความจริง! ในฐานะผู้ฝึกหัดระดับสูง ลูกพี่จินเจิ้นหนาน ฝึกฝนเทคนิคการหายใจระดับ C และทักษะการต่อสู้ระดับ C
ในขณะที่ชูโจวฝึกฝนเทคนิคการหายใจระดับ D และทักษะการต่อสู้ระดับ D อีกอย่างลูกพี่ของเรายังมีนักรบตัวจริงที่ให้คำแนะนำในการฝึก ดังนั้นไม่ช้าก็เร็วลูกพี่ของเราจะได้รับโควต้าเเทนที่ชูโจว!"
"สิ่งที่เรียกว่าอัจฉริยะพลเรือนไม่มีค่าอะไรเลย เมื่อลูกพี่ของเราเติบโตขึ้นจากนี้ไปอัจฉริยะพลเรือนจะไม่คุ้มค่าที่จะกล่าวถึง"
"ชูโจวพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของนายอยู่ในระดับปานกลาง... ศักยภาพของนายไม่ได้ดีไปกว่าของพวกเรา เเค่นายได้เป็นผู้ฝึกหัดระดับสูงในตอนนี้ แต่ถ้านายต้องการเป็นนักรบที่แท้จริง อาจจะไม่มีความหวัง...ดังนั้นมันคงจะดีกว่าที่จะลี้ภัยมาอยู่ข้างหลังลูกพี่จินเจิ้นหนาน
ด้วยภูมิหลังของเขาอย่างน้อยเขาก็สามารถจัดหาให้นายได้งานเป็นบอดี้การ์ดชั้นยอดในอนาคตรายได้ก็ 10,000 ถึง 20,000 ต่อเดือนเลยล่ะ" ลูกสมุนสามคนตะโกนเสียงดัง
"หึ ทำตัวเหมือนหมาจริงๆ แถมยังมีความภาคภูมิใจอีก!" ตงเหวินโกรธ
"จินเจิ้นหนานนายไม่สนใจควบคุมสุนัขของนายหน่อยเหรอ" ชูโจวถามอย่างเย็นชา
"ฉันคิดว่าพวกเขาพูดถูก!" จินเจิ้นหนานผลักแว่นตาขอบทองด้วยมือของเขาและยิ้มอย่างใจเย็น
"ฉันเกลียดพฤติกรรมการออกไปเดินเล่นกับสุนัขโดยไม่ใช้สายจูง ในเมื่อนายไม่สนใจ ฉันจะจัดการให้นายเอง" จากนั้นชูโจวเริ่มโจมตีโดยตรง
สนามพลังของมนุษย์ทั่วไปอยู่ที่ประมาณ 0.5 และขีดจำกัดความเร็วอยู่ที่ประมาณ 10.43 เมตร/วินาที
สนามพลังของฉู่โจวอยู่ที่ 3.5 ซึ่งมากกว่ามนุษย์ทั่วไปถึง 7 เท่า และสมรรถภาพทางกายของเขาก็แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วไปอย่างน้อยสามหรือสี่เท่า ดังนั้น ความเร็วของเขาคือ 30 เมตร/วินาที…ความเร็วนี้ค่อนข้างน่ากลัว
เเละด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว ร่างของเขาปรากฏต่อหน้าลูกสมุนสามคนของจินเจิ้นหนาน
หลายคนมองการเคลื่อนไหวไม่ทัน เมื่อพวกเขาเห็นอีกครั้งทั้งสามคนก็ลอยห่างออกไปสองสามเมตร จากนั้นโค้งลำตัวเหมือนกุ้งและมีฟองที่ปาก
“ชูโจวเเกกล้าแตะต้องคนของฉันหรือ” จินเจิ้นหนานอดไม่ได้ที่จะโกรธเมื่อเขาเห็นชูโจวเล่นงานลูกน้องของเขา
การตีสุนัขต้องดูหน้าเจ้าของ เมื่อชูโจวโจมตี คนของเขาต่อหน้าเขา นั่นก็เหมือนการตบหน้าเขานั่นเอง
“ไม่ใช่แค่ลูกน้องเเก เเต่ฉันกล้าที่จะแตะต้องเเกด้วย!”
เดิมทีชูโจวต้องการรอจนถึงการทดสอบขั้นยอดเพื่อปราบปรามจินเจิ้นหนาน แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องการรอเเล้ว
ทันทีที่เขาก้าวขาออกไป เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าจินเจิ้นหนาน มือขวาของเขาปล่อยออร่าใบมีดเเละพุ่งไปทางจินเจิ้นหนาน
ใบหน้าของจินเจิ้นหนานเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่คิดมาก่อนว่าชูโจวจะตัดสินใจได้เด็ดขาดถึงเพียงนี้ เขาไม่เพียงแต่ต้องจะเอาชนะสุนัขของเขาเท่านั้นแต่ยังรวมถึงตัวเขาด้วย
ทักษะการต่อสู้ระดับ C หมัดเหล็ก!
จินเจิ้นหนานชกออกไปอย่างรุนแรง และแขนที่ถูกเหวี่ยงออกไปในทันใดนั้นก็หนาขึ้นหนึ่งส่วน และมีเสียงคำรามเหมือนจะระเบิดอากาศได้
บูม! ฝ่ามือมีดปะทะกับกำปั้น ทำให้เกิดระเบิดกระแสอากาศที่รุนแรง
รูม่านตาของจินเจิ้นหนานหดตัวเล็กน้อย และเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงมาจากกำปั้นของเขา ราวกับว่ากำปั้นของเขาถูกเฉือนอย่างรุนแรง
“เป็นไปได้ยังไง เขาขวางทักษะหมัดอันยอดเยี่ยมของฉันด้วยฝ่ามือมีด?”
ผิวของจินเจิ้นหนานเริ่มเสียหายเป็นอย่างมาก และเขาก็รีบถอนกำปั้นอย่างรวดเร็ว
ท่ามกลางฝูงชน สายตาของหลินเฉียนเฉียน แข็งทื่อเมื่อเห็นชูโจวใช้ฝ่ามือมีด
เธอรู้สึกอย่างแผ่วเบาว่าฝ่ามือมีดของชูโจวดูเหมือนจะระดับเกินระดับความเชี่ยวชาญ
มีความคิดที่น่าอัศจรรย์แวบเข้ามาในหัวของเธอ…เป็นไปได้ไหมว่าชูโจวคือคนที่ใช้ฝ่ามือมีดระดับลึกซึ้งในป่า?
"พวกนายทำอะไรกันอยู่" ทันใดนั้นชายวัยกลางคนที่ดูเกียจคร้านก็เดินเข้ามา
“หมาป่าอ้วน!” มีคนกระซิบกัน
ดวงตาของชูโจวเป็นประกาย และเขาก็จำคนๆ นั้นได้ทันที
นี่คือครูสอนทักษะการต่อสู้ในชั้นเรียนเเละมีฉายา "หมาป่าอ้วน"
เมื่อเห็น "หมาป่าอ้วน"ชูโจวก็รู้ว่าการต่อสู้ในวันนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้
"อาจารย์ตอนนี้ฉันกำลังฝึกซ้อมกับจินซีหนานครับ!" ชูโจวกระพริบตาและยิ้ม
“ใช่ มันคือการฝึกซ้อม!”จินเจิ้นหนานก็พูดเช่นกัน
แม้ว่าใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะเห็นว่าพวกเขากำลัง "ต่อสู้กันอยู่" แต่ก็ยังมีบางสิ่งที่ไม่สามารถวางบนโต๊ะต่อหน้าอาจารย์ได้
มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกลงโทษทั้งหมด
"หมาป่าอ้วน" ชำเลืองมองชูโจวและจินเจิ้นหนานที่กำลังพูดโกหกเเต่เขาไม่ได้สนใจมันมากนัก
“ถ้าจะแข่งกัน ก็ไปแข่งที่ห้องสอนศิลปะการต่อสู้ อย่ารบกวนคนอื่นเวลากิน”
“ครับอาจารย์ ผมจะไปแล้ว!”ชูโจวมองไปที่จินเจิ้นหนานและสุนัขสามตัวที่กำลังน้ำลายฟูมปากอยู่บนพื้น จากนั้นลากตงเหวินเพื่อนของเขาออกมา
จินเจิ้นหนานมองลงไปที่มือขวาของเขา มีรอยอยู่ตรงนั้นและมีเลือดไหลซึมออกมาช้าๆ
“ชูโจว!”เขากัดฟันในใจ จดจำความอัปยศอดสูในวันนี้แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ทั้งชูโจวและจินเจิ้นหนานจากไปแล้ว "หมาป่าอ้วน" ที่มีท่าทางเกียจคร้านก็มีเเสงเปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเขา มันเหมือนหมาป่าเดียวดายที่หลับใหลได้ตื่นขึ้นมาในทันใด
“ชูโจวเขาฝึกฝนฝ่ามือมีดถึงระดับลึกซึ้งเเล้ว ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะอายุเพียง 17 ปี... แน่นอนว่ามังกรให้กำเนิดมังกร ฟีนิกซ์ให้กำเนิดฟีนิกซ์ และลูกชายของหนู ทำให้ดินเป็นรู...”
เขาพึมพำเสียงต่ำ แสงในดวงตาหรี่ลง เขาขยับร่างอ้วนๆของเขาและค่อยๆ ถอยห่างออกไป
…………………….
