บทที่ 204: สายลมพัดผ่านหมู่เมฆ
ณ ทะเลสาบเซียนหญิง ทั้งทะเลสาบได้ยินเพียงแค่เสียงชื่นขมยินดีของฉู่จงเทียนเท่านั้น ตอนนี้คนที่เหลือที่แต่เดิมซุบซิบนินทาได้เงียบกริบกันไปหมดแล้ว ไม่มีใครกล้าพูด และไม่มีใครอยากพูดด้วย เย่เซิงแค่คนเดียวก็ปานขุนเขาลูกมหึมาทับลงที่ตรงกลางใจของเหล่าอัจฉริยะแห่งทุ่งหญ้าจนไม่อาจยกออกจากอกได้แล้ว ขนาดฉางเต๋...
