ตอนที่ 16-21 ข้าต้องการให้มันตาย!
“เจ้าทำกับข้าเหมือนกับเป็นคนโง่!” ไซเคิลถลึงตามองภรรยา ตาของเขาแฝงด้วยรังสีฆ่าฟัน “เด็กในท้องของเจ้าเป็นลูกคนอื่น” ไซเคิลให้เกียรติยกย่องภรรยาด้วยความรัก เมื่อเขาไปปราสาทเสรีก็เพื่อไปซื้อเสื้อผ้าให้นาง แต่ใครจะคิดกันว่าภรรยาของเขากลับมีชายอื่น!
และลูกในครรภ์ของนางเป็นของชายอื่น!
ตระกูลไตตันเลือดศักดิ์สิทธิ์เป็นตระกูลที่ทรงอำนาจมากในแดนนรก และพลังที่พวกเขาใช้ควบคุมก็มากมายน่าทึ่ง ในเกาะมิลัวร์ แม้ว่ามองอย่างผิวเผินห้าตระกูลจะเข้าดูแลทุกอย่าง แต่ในความเป็นจริงอีกสี่ตระกูลเป็นเพียงบริวารของตระกูลแบ็คชอว์!
ตระกูลไตตันสืบเชื้อสายมาจากตระกูลไตตันเลือดศักดิ์สิทธิ์ นี่คือความลับที่น้อยคนนักจะรู้ได้
อย่างน้อยเซซิลไม่รู้เรื่องนี้ มิฉะนั้นนางคงไม่ตื่นเต้นดีใจวิ่งมาบอกสามีนางว่านางมีจะมีลูก
“ไม่..ไม่!” เซซิลส่ายศีรษะโดยเร็ว
“สตรีนางนี้ยังไม่ยอมรับอีก” แบ็ควิลที่เป็นผู้อาวุโสตระกูลพูดอย่างไม่พอใจ “ลูกพ่อ, นี่เป็นเรื่องน่าอายของตระกูลเรา ถ้าสตรีนางนี้ปฏิเสธจะยอมรับ อย่างนั้นก็ทำลายตระกูลสาขาของนางที่อยู่ในความควบคุมของตระกูลเกย์ลอร์ดให้หมดสิ้น!”
ร่างของเซซิลสั่นสะท้าน
ตระกูลเกย์ลอร์ดเป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่และเป็นตระกูลที่ใหญ่มากมีตระกูลสาขาอยู่มากมาย การทำลายสาขาตระกูลเดียวสำหรับตระกูลยอดฝีมือที่แท้จริงของเกาะมิลัวร์ตระกูลแบ็คชอว์ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากกว่าคำเดียว
“บอกมา!” ไซเคิลจ้องมองภรรยาของเขาอย่างเย็นชา
ไซเคิลเป็นคนที่ถือหน้าถือตาตนเองเป็นที่สุดและเขามักจะภูมิใจกับความจริงที่ว่าเขาเป็นสมาชิกของตระกูลไตตันเลือดศักดิ์สิทธิ์ เขาเองเป็นบุตรของประมุขตระกูลและมีโอกาสจะได้รับสืบทอดตำแหน่งซึ่งจะได้รับการยกย่องอย่างมากมาย และตอนนี้ภรรยาของเขามีลูกคนอื่นอยู่ในครรภ์ของนางแน่นอนว่าจะต้องทำให้เขาโกรธแค้นมาก
หน้าของเขาบิดเบี้ยวน่าเกลียดดูเป็นสีม่วงคล้ำ!
“รีบบอกมา!” ไซเคิลเตะร่างเซซิลที่ยังนอนอยู่กับพื้นจนกระเด็นกระแทกกับหินประดับ“มิฉะนั้นเจ้าและญาติฝ่ายตระกูลของเจ้าจะต้องตายกันหมด!” ไซเคิลพูดเย็นชา
“ข้าจะบอก, ข้าจะบอกเดี๋ยวนี้” เซซิลละล่ำละลักบอก นางแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
ความจริงตัวนางเองไม่แน่ใจว่าเด็กในท้องของนางเป็นลูกของใครกันแน่เพราะก่อนหน้านั้นนางมีสัมพันธ์กับบุรุษสองคนในเวลาใกล้เคียงกันคนหนึ่งคือไซเคิล ขณะที่อีกคนหนึ่งคือซีซาร์ นางนอนกับบุรุษทั้งสองคนมาแล้ว ดังนั้นตัวนางเองจึงไม่แน่ใจว่าเด็กเป็นลูกใครกันแน่
ก่อนนั้นขณะที่เซซิลจับตาดูเนื่องจากนางไม่อาจแน่ใจได้ นางอาจบอกได้ว่าเป็นลูกของไซเคิลก็ได้ ไม่มีทางที่เขาจะพูดอะไรต่อได้
โชคร้ายที่นางไม่รู้ว่าตระกูลแบ็คชอว์คือตระกูลไตตันเลือดศักดิ์สิทธิ์!
“แม้ว่าข้าไม่รู้ชัดว่าเด็กเป็นลูกของผู้ใด” เซซิลเมื่อเห็นสีหน้าแค้นของไซเคิลนางรีบเสริมต่อทันที “แต่ข้าแน่ใจว่าถ้าไม่ใช่ลูกของท่าน ก็เป็นลูกของซีซาร์!”
“ซีซาร์?”
ไซเคิลตะลึงจากนั้นเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและหัวร่ออย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....”เสียงหัวเราะของเขาแฝงไปด้วยอาการของคนวิกลจริตและร่างของเขาจากที่มีแสงเบาบางก็เริ่มเรืองแสงสีแดงและเจิดจ้าขึ้น เขา..ไซเคิล บุตรผู้ได้รับการโปรดปรานจากฟ้าไม่เคยถูกหยามหยันอัปยศอย่างนี้มาก่อน
จะมีอะไรที่น่าอัปยศยิ่งกว่าการที่สตรีของเขามีลูกของชายอื่นอยู่ในครรภ์
“ซีซาร์...ข้าต้องการให้มันตาย!!!” ไซเคิลเม้มปากอย่างชั่วร้าย ตาของเขามีประกายสีแดงเลือนลางราวกับว่าเขาเป็นสุนัขป่ากินคน
ในที่พักของทารอสช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ลินลี่ย์พักอาศัยอยู่ที่นี่อย่างสะดวกสบายแต่ละวันเมื่อเขาได้ดูการต่อสู้ของโรมิโอวันละสิบศึกในสนามต่อสู้ เขามักคุยกับสหายเก่า ขณะที่แอ็ชเบสและอสูรคนอื่นๆ พวกเขาพากันออกจากเกาะมิลัวร์ไปนานแล้ว
“โรมิโอแข็งแกร่งทรงพลังจริงๆ” ลินลี่ย์ผลักเปิดประตูและเดินเข้ามาข้างในพร้อมกับคุยกันในกลุ่มไปด้วย “พลังดาบโจมตีของเขาไร้เทียมทานจริงๆฟันลงเพียงครั้งเดียวคู่ต่อสู้ก็ขาดเป็นสองท่อน”
“เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญโจมตีธาตุหยาบและวิญญาณทั้งสองอย่าง” ทารอสถอนหายใจชื่นชมเช่นกัน
โอลิเวอร์เห็นด้วย“โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเร็วของเขาน่าทึ่ง โรมิโอแข็งแกร่งทรงพลังมาก แต่ละครั้งเขาจะเอาชนะได้อย่างง่ายดาย จนถึงบัดนี้ไม่มีใครสามารถตอบโต้เขาได้ทุกคนพ่ายแพ้ในท่าเดียว
เมื่อนึกย้อนถึงภาพในสนามต่อสู้ลินลี่ย์รู้สึกทึ่งเช่นกัน
ในสนามต่อสู้โรมิโอหยิ่งผยองเกินไป เขาถือว่าทุกคนต้องก้มหัวให้เขา แต่เขาก็มีพลังพอจะถือดีเช่นนั้น!
“ลินลี่ย์! เจ้ากลับมาแล้ว” ไดลินหัวเราะขณะที่เขาลงมาจากบันไดอย่างอารมณ์ดีและกลุ่มของลินลี่ย์เข้ามาทักทายเขา “ไดลิน! ซีซาร์อยู่ที่ไหน?”
“ซีซาร์?” ไดลินขมวดคิ้วและลดเสียงพูด “เขากำลังหลับ”
“หลับ?”
พวกเทพไม่จำเป็นต้องนอนแม้แต่น้อย และซีซาร์ก็ไม่จำเป็นต้องนอน อย่างไรก็ตามตั้งแต่เขากับเซซิลสะบั้นสัมพันธ์กัน เขากลายเป็นคนหดหู่และเอาแต่นั่งเฉื่อยชาเกียจคร้านหรือไม่ก็หลับอยู่บ่อยๆ
ทารอสส่ายศีรษะถอนหายใจ “อย่าไปรบกวนเขาเลย ปล่อยให้เขาพักเถอะ”
ขณะที่กลุ่มของลินลี่ย์รวมตัวสนทนากันอยู่ คุณชายไซเคิลแห่งตระกูลแบ็คชอว์ซึ่งมีสีหน้าท่าทางน่ากลัวนำยอดฝีมือเกราะดำสามคนออกมาจากพื้นที่ของตระกูล ยอดฝีมือเกราะดำทั้งสามคนเป็นยอดฝีมือชั้นสูงของตระกูลแบ็คชอว์
“ซีซาร์ผู้นี้กล้าอาศัยรวมอยู่ในท่ามกลางทหารของเกาะจริงๆ!” ไซเคิลโมโหมากขึ้น
ซีซาร์นอนกับสตรีของเขาและตอนนี้ยังอาศัยอยู่ในพื้นที่ตระกูลของเขา!
“ไปกันเถอะ!” ไซเคิลเหาะขึ้นไปในท้องฟ้าและมุ่งตรงไปที่บ้านพักทหารประจำเกาะด้วยความเร็วสูง นักรบชุดดำทั้งสามคนติดตามอยู่ด้านหลังเงียบๆ
ขณะต่อมาไซเคิลมาถึงพื้นที่บ้านพักทหารประจำเกาะ ทหารรักษาการณ์เข้ามาต้อนรับเขาทันที เมื่อเห็นคนทั้งสี่ พวกทหารเหล่านี้อดตกใจไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสังเกตเห็นนักรบเกราะดำทั้งสามคน นักรบเกราะดำทั้งสามคนเงียบเหมือนธารน้ำแข็งสามสาย
แม้ว่าพวกเขาจะเงียบ แต่พวกเขาให้ความรู้สึกต่อคนอื่นจนแทบหายใจไม่ออก
“ไป, รีบไปเรียกทหารพันนายมารวมตัวกัน!” ไซเคิลเพียงแต่โบกมือและแสดงประกาศิตมิลัวร์โลหิต
“ประกาศิตมิลัวร์โลหิต!” ทหารรักษาการณ์ตกใจ จากนั้นคำนับและพูดด้วยความเคารพทันที “ขอรับ ใต้เท้า” แม้ว่าพวกเขาจะยังสงสัยว่าทำไมต้องเรียกระดมคนพันคน ใครก็ตามที่มีประกาศิตมิลัวร์โลหิตสามารถเรียกระดมและสั่งการกำลังพลพันนายได้
ในไม่ช้าทหารทั้งพันคนก็ถูกเรียกระดม
“คุณชายไซเคิล” ผู้บัญชาการทหารพันนายจำไซเคิลได้ทันที “มีอะไรเกิดขึ้นกับท่าน...?”
“ไม่ต้องถาม, ตามข้ามา!” ไซเคิลสั่งอย่างเย็นชา
ผู้บัญชาการกองพันนายตกใจ เขาจำได้ว่าวันนี้สีหน้าของไซเคิลดูเหมือนจะแตกต่างจากปกติ ในอดีตไซเคิลมักจะยิ้มและหัวเราะ แต่วันนี้หน้าของไซเคิลดูถมึงทึงดุร้ายและกลิ่นอายที่แผ่ออกมารอบตัวก็อันตราย!
“ควั่บ!”
ไซเคิลเป็นคนแรกที่บินขึ้นไปในอากาศ พร้อมกับองครักษ์เกราะดำตามมากระชั้น ข้างหลังพวกเขาเป็นกลุ่มทหารประจำเกาะกลุ่มใหญ่พันนาย
“เลขที่ 306!” ไซเคิลยังคงจำที่อยู่ซึ่งภรรยาของเขาบอกไว้ เพราะนั่นเป็นที่อยู่ของซีซาร์ กล่าวโดยทั่วไป บ้านพักอาศัยของทหารประจำเกาะจะมีจำนวนมากมาย แต่เลขที่ 306 มีอยู่เป็นจำนวนน้อยมากกล่าวคือมีแต่คนสถานะพิเศษที่สามารถอยู่อาศัยที่นั่นได้
ตัวอย่างเช่นเทพชั้นสูงที่สามารถเอาชนะการต่อสู้ร้อยศึกได้
ที่บ้านพักของทารอสกลุ่มของลินลี่ย์พักรวมอยู่ในที่นั่นเช่นกัน
“ทารอส, ท่านไม่คิดจะจากไปพร้อมกับเราจริงๆหรือ?” ลินลี่ย์ถามอีกครั้ง “ซีซาร์ตอบตกลงจะไปพร้อมกับเรา”
ในที่สุดเกาะมิลัวร์ไม่ใช่รากฐานสำหรับทารอสและคนอื่น
อย่างไรก็ตามแคว้นอินดิโกเป็นที่อยู่ของสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์ ลินลี่ย์ต้องการไปสมทบรวมตัวกับคนที่นั่นเช่นกัน ซีซาร์ยินดีจะจากไป แต่โอเบรียนต้องอยู่กับทารอส ทารอสให้ประกายเทพแท้กับเขาเพื่อแลกเปลี่ยนกับการคอยรับใช้เขา
“ไม่จำเป็น เราไม่ต้องการไปจากที่นี้” ทารอสหัวเราะจากนั้นส่ายศีรษะ
ไดลินก็ส่ายศีรษะเช่นกัน “เราอยู่ที่นี่มานานแล้ว และเราก็เติบโตจนคิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของเราในแดนนรกไปแล้ว เราไม่ต้องการจากไป”
ลินลี่ย์ได้แต่หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้
“อีกสองสามวันหลังจากได้ผลสรุปจากการต่อสู้ของโรมิโอ เราจะจากไป” ลินลี่ย์กล่าว “น่าเสียดาย,ข้าอยากจะพักอยู่ต่อกับพวกท่าน แต่ไม่มีประโยชน์อะไรกับพวกเรา ข้าต้องไปแคว้นอินดิโก” ลินลี่ย์ไม่พยายามฝืนใจพวกเขาเช่นกัน
ถ้าพวกเขาไม่ยินดี อย่างนั้นก็แล้วแต่พวกเขา
“ขอโทษด้วยนะลินลี่ย์” ไดลินกล่าวขออภัย
“ไม่เป็นไร” ลินลี่ย์ส่ายศีรษะ
ทันใดนั้นลินลี่ย์ตะลึง เมื่อเขาเงยหน้าดู เขาเห็นทหารประจำเกาะจำนวนมากอยู่ในกลางอากาศ
“ทำไมมีทหารประจำเกาะมากมายนัก? มีเหตุการณ์ใหญ่อะไรเกิดขึ้น?” ทารอสประหลาดใจเช่นกัน
แต่ลินลี่ย์สังเกตว่าผู้ของทหารกลุ่มใหญ่นี้ก็คือบุรุษหนุ่มผมแดงสั้นผู้หยิ่งยโส ไซเคิลนั่นเอง!
“เขามาทำอะไรที่นี่?” ลินลี่ย์ตกใจ
ขณะนี้เองคนกลุ่มใหญ่เหาะลงมาที่พื้นไซเคิลนำนักรบเกราะดำสามคนเข้ามาในลานว่าง ขณะที่ทหารประจำเกาะร้อยคนลงมาอยู่ที่ภาคพื้นดิน ส่วนทหารที่เหลือลอยตัวอยู่ในอากาศ
“พี่ใหญ่!”
“ลินลี่ย์!”
เดเลียบีบีและโอลิเวอร์ลุกขึ้นยืนกันหมด พวกเขาเห็นไซเคิลเช่นกัน
“พวกเขามาหาเราหรือ?” เดเลียถามผ่านสำนึกเทพ
ลินลี่ย์จ้องมองไซเคิลอย่างไม่เข้าใจแม้แต่น้อยเนื่องจากตามที่เขาคาด ไซเคิลไม่น่าจะบุ่มบ่ามใจร้อนเพราะเรื่องเล็กๆที่เกิดขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าไซเคิลพายอดฝีมือจำนวนมากมายมาล้อมพวกเขาไว้
“พวกเจ้าเป็นใคร?” ทารอสยืนขึ้น
“ทารอส” ผู้บัญชาการทหารพันนายหัวเราะอย่างใจเย็น “นี่คือคุณชายไซเคิลแห่งตระกูลแบ็คชอว์! เขามีธุระ”
“ตระกูลแบ็คชอว์!”
ทารอสและไดลินตะลึงอย่างช่วยไม่ได้
ไซเคิลเพียงแต่ชำเลืองมองลินลี่ย์ “เจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วย” และจากนั้นไซเคิลไม่ให้ความสนใจลินลี่ย์อีกต่อไป เขาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ “ซีซาร์อยู่ที่ไหน?ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!” เสียงตะโกนด้วยความโกรธของเขาสั่นสะท้านไปทั้งลานว่าง
“ซีซาร์? เขามาหาซีซาร์หรือ?” ลินลี่ย์เริ่มขมวดคิ้ว ไซเคิลไม่ได้มาที่นี่เพื่อพบลินลี่ย์ แต่มาหาซีซาร์ แต่ว่าเพื่ออะไรกัน? หรือว่ามีบางอย่างเกี่ยวข้องกับสตรีที่ชื่อเซซิล?
“คุณชายไซเคิล ท่านตามหาซีซาร์ทำไม?” ทารอสถาม
“ไม่ต้องถาม แค่ลากคอมันออกมา!” ไซเคิลถลึงตามองไปทั่วทั้งอาคารและจากนั้นไซเคิลแค่นเสียงเย็นชา เขาส่งสำนึกเทพตรวจสอบและจับตำแหน่งซีซาร์ได้แทบจะทันที เขาอดมองดูที่อาคารน้อยชั้นสองไม่ได้
“ใครกำลังตามหาข้า?” เสียงเกียจคร้านดังขึ้นและซีซาร์เดินออกมาและบินลงมาจากชั้นสอง
“เจ้าคือซีซาร์!” ไซเคิลจ้องมองเขา
“เจ้าก็คือ..ไซเคิล!” ตาของซีซาร์ดุร้ายทันทีและเต็มไปด้วยความโกรธ
เมื่อเห็นสีหน้าของเขาไซเคิลเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะลั่นครั้งนี้ทำให้ลินลี่ย์และคนอื่นที่อยู่ใกล้รู้สึกไม่ดี ความโกรธที่ไซเคิลข่มไว้ในใจระเบิดออกตอนนี้ และตาของไซเคิลมีแสงสีแดงระเรื่อ
พวกเทพมีชีวิตยืนยาวนาน
เป็นเรื่องธรรมดามากที่สาวชาวฟ้าจะมีสัมพันธ์กับบุรุษมากหน้าหลายตา
ไซเคิลเองก็คงไม่ใส่ใจเท่าใดนัก
ตราบเท่าที่ภรรยาของเขาไม่อยู่กับบุรุษอื่นขณะที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแค่นั้นก็เพียงพอ แต่สิ่งที่ทำให้เขาโกรธก็คือ...เด็กที่อยู่ในท้องภรรยาของเขาเป็นลูกของบุรุษอื่น! สำหรับอารมณ์ของไซเคิลเขาจะกล้ำกลืนผลลัพธ์ที่ออกมาเช่นนี้ได้ยังไง?
“ไซเคิล! ทำไมเจ้าถึงมาตามหาข้า?” ซีซาร์พูออย่างใจเย็น
“ทำไมน่ะหรือ?” ไซเคิลเชิดหน้ามองฟ้าและหัวเราะลั่น ร่างของเขาเริ่มฉายประกายแสงสีแดง และจากนั้นเขาจ้องมองซีซาร์ “วันนี้, ข้าจะมาฆ่าเจ้า!”
สีหน้าของคนในกลุ่มลินลี่ย์เปลี่ยนไป
ไซเคิลจ้องมองดูคนรอบๆ จากนั้นกล่าวเสียงดัง “วันนี้ตระกูลแบ็คชอว์ของข้าจะเอาเรื่องกับซีซาร์ผู้นี้ พวกเจ้าคนอื่นออกไปได้ ถ้าพวกเจ้าไม่ออกไปอย่างนั้นพวกเจ้าจะกลายเป็นศัตรูของตระกูลแบ็คชอว์!”
หน้าของโอเบรียนลินลี่ย์และคนอื่นซีดทันที
ซีซาร์ดูเหมือนจะใจเย็นมาก เขาหันไปมองลินลี่ย์และทารอส จากนั้นส่ายศีรษะ “ไม่ต้องห่วงข้า ความจริงเมื่อเร็วๆ นี้ข้าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร้จุดหมายอีกแล้วไม่จำเป็นต้องล่วงเกินพวกเขาเพื่อตัวข้า”
“เรื่องแบบนี้จะยอมรับได้อย่างไรกัน?” โอเบรียนก้าวมาอยู่ข้างหน้าขณะจ้องมองซีซาร์ “ซีซาร์, เรามาจากทวีปยูลานเหมือนกันพร้อมกัน เป็นเวลาหลายปีแล้วเราเคยทอดทิ้งกันและกันหรือ? อย่างมากก็ตายด้วยกัน มีอะไรต้องกลัว!”
“โอเบรียน! การต่อต้านอย่างงมงายมีแต่จะตายเปล่า” ทารอสถอนหายใจเบาๆจากนั้นเดินออกไปข้างหนึ่ง “ข้าจะไม่แทรกแซงเรื่องนี้”
ลินลี่ย์ตกใจ
“โอเบรียน! อย่าต่อต้านเลย การต่อต้านก็หมายความว่าเจ้าทิ้งชีวิต ไม่มีประโยชน์เลย” ไดลินส่ายศีรษะเช่นกัน เขาเดินไปอยู่อีกด้านหนึ่งเช่นกัน ขณะที่ลูกของไดลินทั้งสองคนราชสีห์ทองหกตาพวกเขามีสีหน้าตกตะลึง
“ท่านพ่อ” ราชสีห์ทองหกตาจ้องมองไดลิน
“มานี่” ไดลินกระซิบบอกพวกเขา
สองพี่น้องมองกันเอง แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกได้แต่ติดตามบิดาของพวกเขาไป
“เจ้า..พวกเจ้า...” โอเบรียนไม่กล้าเชื่อ เมื่อพวกเขามาแดนนรกด้วยกัน พวกเขาผจญภัยด้วยกันและช่วยเหลือปกป้องราวกับเป็นชีวิตตนเอง ทุกคนเชื่อว่า...ไม่มีใครในพวกเขาจะถูกทอดทิ้ง อย่างไรก็ตามหลายอย่างจะจบลงในวันนี้หรือ?”
“เยี่ยมมาก!” ไซเคิลพูดเย็นชาและจากนั้นมองมาที่ลินลี่ย์ “แล้วเจ้าเล่า?”
“ข้าน่ะหรือ?” ลินลี่ย์ เดเลีย บีบีและโอลิเวอร์มองหน้ากันเองทุกคน
ในรอยยิ้มของพวกเขา พวกเขารู้ว่าแต่ละคนคิดอะไร
ลินลี่ย์หัวเราะก้าวออกมาสามก้าว เขาเดินไปอยู่ข้างซีซาร์และโอเบรียน ในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น “ข้าก็เหมือน ข้ามาจากทวีปยูลาน พวกเราจะไม่ทอดทิ้งกัน!”
“ข้าด้วย... ข้าก็มาจากทวีปยูลาน!”
เดเลียบีบีและโอลิเวอร์เดินออกมาข้างหน้าเช่นกัน โดยมีลินลี่ย์เป็นผู้นำ
ลินลี่ย์มีสีหน้าเคร่งขรึม สายตาของเขาเป็นประกายขณะกวาดตามองกลุ่มเทพชั้นสูง
เขาเข้าใจ...
“ครั้งนี้ เราจะต้องทุ่มกันสุดตัวจริงๆ ข้าไม่อาจแสดงความเมตตาหรืออดกลั้นได้!” หัวใจของลินลี่ย์เต็มไปด้วยความตั้งใจฆ่า ในช่วงวิกฤติอย่างนี้ถ้าจำเป็นเขาจะยอมสละหยดพลังมหาเทพและเข่มฆ่ากันแบบพลิกโลกเลยทีเดียว
