ตอนที่ 16-13 ปลดเปลื้อง
ภายในทะเลสตาร์มิสท์ที่กว้างใหญ่ไพศาลในพื้นที่ลูกกลมยืดขยายออกไปสองร้อยเมตรรอบตัวลินลี่ย์ในทุกตำแหน่งร่างมายาพันหนึ่งของแกนมอร์ตินแยกกระจายไปทุกที่ “ปัง ปัง ปัง..”เหมือนกับว่าโลกกำลังถล่มทลายคลื่นพลังงานระเบิดออกไปทุกทิศ
แกนมอร์ตินมีพลังใกล้เคียงกับอสูรเจ็ดดาวอยู่แล้ว ร่างมายาจำนวนมากขนาดนั้นระเบิดอยู่ภายในสนามพลังลูกโลกปกติพวกเทพธรรมดาจะไม่สามารถทนได้
“แย่แล้ว” โอลิเวอร์สีหน้าเปลี่ยน
เบสปล่อยรัศมีพลังสีดำทันทีครอบคลุมโอลิเวอร์บีบีและเดเลียที่อยู่ด้านหลังไว้
“ปัง!”แรงระเบิดที่ทรงพลังบดกระแทกเข้ามา ทำให้รัศมีพลังกระพริบและสั่นสะเทือน
“เบส, ข้าไม่เป็นไร” บีบีพูดอย่างถือดี
ขณะเดียวกันบีบีและคนอื่นจ้องมองใจกลางจุดระเบิดที่ซึ่งร่างเลือนรางของลินลี่ย์สามารถมองเห็นได้ ตอนนี้ลินลี่ย์หันมามองดูพวกเขา เห็นได้ชัดว่าเขากังวลว่าคลื่นอัดกระแทกจากแรงระเบิดจะบดขยี้ใส่พวกเขา
“นี่เป็นช่วงเวลาที่ดี!” ร่างหลักของแกนมอร์ตินฉวยโอกาสต่อต้านแรงดึงดูดและพยายามหนีด้วยความเร็วสูงอย่างเต็มที่ เขาต้องการหนีไปจากพื้นที่แรงดึงดูดและหลังจากบินออกไปพื้นที่ได้แล้ว เนื่องจากความเร็วของเขา เขาจะสามารถหนีลินลี่ย์ได้โดยง่าย
“เร็วเข้า, เร็ว!” แกนมอร์ตินเร่งความเร็วอย่างตื่นตัว ขณะที่แรงดึงดูดเหมือนกับเชือกนับไม่ถ้วนที่ล่ามเขาไว้อย่างแน่นหนา
“เจ้าลินลี่ย์เป็นใครกันแน่? การควบคุมแรงดึงดูดของเขาถึงระดับนี้ได้ และเกล็ดที่เป็นเกราะบนร่างของเขาก็ทรงพลัง” แกนมอร์ตินโกรธ สนามพลังโน้มถ่วงของลินลี่ย์และร่างที่มีพลังป้องกันที่ทรงพลังตอบโต้เขาได้อย่างสิ้นเชิง
แต่แม้ว่าเขาจะโกรธแต่แกนมอร์ตินก็ฉวยโอกาสหนีเมื่อลินลี่ย์เสียสมาธิ
“พี่ใหญ่, เราไม่เป็นไร, แต่อย่าปล่อยให้แกนมอร์ตินนั่นหนี!” บีบีรีบใช้สำนึกเทพบอกลินลี่ย์
“ได้, แกนมอร์ติน! ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาหนี!”ลินลี่ย์สะดุ้งตื่นจากภวังค์ เขาหันไปมองแกนมอร์ตินที่ไปถึงชายขอบสนามพลังโน้มถ่วงทันที ก่อนที่ลินลี่ย์จะทันตั้งตัว แกนมอร์ตินพุ่งออกไปจากขอบสนามพลังโน้มถ่วงแล้ว
ทันทีที่เขาออกจากพื้นที่สนามพลังโน้มถ่วง เขาเป็นเหมือนนกที่ถูกปล่อยขึ้นท้องฟ้า
แกนมอร์ตินตื่นเต้นดีใจไม่มีใดเปรียบ “ฮ่าฮ่า, ในที่สุดก็หนีออกมาได้!”
ลินลี่ย์จ้องมองแกนมอร์ติน เขายิ้มมุมปากขณะเดียวกันเขาพูดเบาๆ “ขยาย!”
สนามพลังโน้มถ่วงลูกโลกกลมขนาดสองร้อยเมตรพลันยืดขยายอีกครั้งจนถึงขนาดสี่ร้อยเมตร
ต้องเข้าใจไว้ก่อนนี้ว่าเมื่อเขาสร้างคุกศิลาดำลินี่ย์สามารถสร้างขนาดสามร้อยเมตรได้อย่างง่ายดายเส้นผ่าศูนย์กลางสองร้อยเมตรยังห่างจากขีดจำกัดของลินลี่ย์
“ในที่สุดข้าก็หลบหนีออกมาไอ้ที่บ้าแห่งนี้ได้เจ้าลินลี่ย์นั่นเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ ตอนนี้ข้ากลับไปก่อนจะดีกว่า” ขณะแกนมอร์ตินดีใจทันใดนั้น... แรงดึงดูดที่น่ากลัวครอบคลุมทั้งร่างของเขาอีกครั้งและพลังที่มองไม่เห็นนี้ตรึงเขาไว้อย่างหนาแน่น
ความรู้สึกถึงพลังในครั้งนี้ทำให้แกนมอร์ตินหน้าซีดขาวไร้สีเลือด
“อะไรกัน?” แกนมอร์ตินตะลึง
เขามีความไวมากแต่ภายใต้พลังดึงดูดของแรงโน้มถ่วง เขาใช้ความเร็วได้เพียงหนึ่งในสิบของความเร็วปกติเขาจะหลบหนีจากการไล่ล่าของลินลี่ย์ได้ยังไง? ครั้งก่อนนี้เขาต้องใช้ร่างมายาระเบิดเพื่อทำลายสมาธิของลินลี่ย์ แต่ครั้งนี้ลินลี่ย์จะไม่เสียสมาธิอีกเป็นแน่
“เป็นไปได้ยังไงที่ข้าจะตายวันนี้?” แกนมอร์ตินหันไปมอง แต่ทั้งหมดที่เขาเห็นคือดวงตาสีทองเข้มของลินลี่ย์ ดวงตาทั้งสองนี้ใกล้เข้ามาทุกขณะภายในสนามพลังโน้มถ่วงความเร็วของลินลี่ย์เหนือกว่าของเขามาก!
แม้ว่าต้องใช้เวลาอธิบายเหตุการณ์นี้ก็ตามแต่ความจริงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาทีตั้งแต่ลินลี่ย์ขยายพื้นที่สนามพลังโน้มถ่วง
“เจ้าไม่มีทางหนีไปได้!” เสียงของลินลี่ย์ดังก้องอยู่ในใจของแกนมอร์ติน
“ควั่บ!” หมัดขวาของลินลี่ย์กระแทกเหมือนกับมังกรน้ำทลายผิวทะเลเป็นหมัดที่แฝงไว้ด้วยพลังทลายโลก เสียงหมัดหวีดหวิวฉีกอากาศในทุกที่ซึ่งหมัดผ่านแม้แต่มิติของแดนนรกก็เริ่มสั่นสะเทือนและฉีกขาด
กล้ามเนื้อและร่างกายที่ทรงพลังของลินลี่ย์ที่เขาได้รับมาทรงพลังไม่มีใดเปรียบถ้าเขาใช้พลังโจมตีระยะไกลที่เนื่องด้วยกฎธรรมชาติ พลังร่างที่แข็งแกร่งนี้จะไม่สามารถใช้ได้แต่เมื่อเข้าสู้ในระยะประชิดพลังร่างกายของลินลี่ย์จะถูกเปลี่ยนโดยหยดเลือดสีทองและพลังมหาเทพที่สามารถปลดปล่อยพลังน่าทึ่งออกมาได้
นี่คือหมัดที่ทรงพลังที่สุดของเขาหมัดซึ่งหลอมรวมกับเคล็ดแก่นธาตุดินและเคล็ดชีพจรโลกและเชื่อมโยงเข้ากับร่างมังกรที่แข็งแกร่งของเขา
แกนมอร์ตินรู้สึกว่าสายตาของเขาพร่าเลือนขณะที่หมัดซึ่งเต็มไปด้วยเกล็ดมังกรเหวี่ยงใส่เขาทันที แกนมอร์ตินสะบัดดาบฟันกลับหลังทันที ดูเหมือนดาบจะเคลื่อนไหวช้าและความเป็นจริงนั้นเคลื่อนไหวเร็วมาก ก่อนที่หมัดจะยิงมาถึง ดาบอสรพิษเขียวก็ยกขึ้นป้องกันไว้ได้
“ปัง!”
หมัดของลินลี่ย์ปะทะเข้ากับสมบัติเทพดาบอสรพิษเขียวอย่างรุนแรง
“ครืนนน” ดาบอสรพิษถูกกระแทกอย่างหนักจนงอ หมัดนั้นแฝงไว้ด้วยพลังมหาศาลถูกดาบของแกนมอร์ตินกระแทกใส่จนคลาดเป้าหมายไปเล็กน้อย แต่ก็ยังต่อยถูกไหล่ของแกนมอร์ติน เสียง ‘กร๊อบ’ ดังขึ้น ไหล่ที่ดูคล้ายดาบของแกนมอร์ตินแตกสลายและแกนมอร์ตินปลิวกระเด็นเพราะแรงหมัด
“พลังที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้!” หน้าของแกนมอร์ตินเปลี่ยนไปมาก “ถ้าเขาต่อยเข้าที่ศีรษะข้าข้าคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เกือบไปแล้ว!”
แม้แต่ดาบสมบัติเทพก็ยังงอด้วยหรือนี่ พลังนี้มากมายมหาศาลเหลือเกินอย่างไรก็ตามหลังจากโชคดีพอหลบได้ แกนมอร์ตินระบายลมหายใจโล่งอก แต่จากนั้นสีหน้าเขาเปลี่ยนอีกครั้ง เพราะประกายเงาสีทองฟ้าหวดเข้าใส่เขาเหมือนกับเงาแส้
ไม่..นั่นไม่ใช่เงาแส้!
แต่เป็นหางมังกรของลินลี่ย์กำลังหวดใส่ด้วยความเร็วสูง
ปรากฏว่าขณะที่ลินลี่ย์ปล่อยหมัดขวาใส่แกนมอร์ตินเขาใช้หางเหล็กมังกรฟาดแหวกอากาศใส่ศีรษะของแกนมอร์ติน
แกนมอร์ตินหวาดผวาจนสีหน้าเปลี่ยนไปสิ้นเชิง ดาบยาวในมือของเขาฟันใส่เงาแส้เลือนรางนั้น ขณะเดียวกันเสียงขลุ่ยดังขึ้น เสียงขลุ่ยประหลาดนี้ทำให้ลินลี่ย์ชะงักโดยไม่รู้ตัว “แครก..” มิติฉีกขาดตามเงาดาบแหวกผ่าน
“แคร้ง!” ดาบอสรพิษเขียวปะทะกับหางมังกรอีกครั้งเกิดประกายไฟกระจายไปทุกที่ เกล็ดมังกรสามชิ้นบนหางมังกรแตกออก ขณะที่แรงปะทะทำให้หางมังกรคลาดเป้าหมายอย่างช่วยไม่ได้
อนิจจาพลังของแรงฟาดหางมังกรรุนแรงเกินไป แม้ว่าจะคลาดเป้า แต่ก็เพียงต่ำลงมาเล็กน้อย
“ปั้ก!”หางมังการฟาดใส่อกของแกนมอร์ตินเป็นเหมือนกับดาบที่ฟันลง ขณะที่หางผ่านคอของเขาตัดหัวแกนมอร์ตินขาด ศีรษะของแกนมอร์ตินขาดกระเด็นทันทีขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
หางมังกรสีทองฟ้าสะบัดกลับมาและฟาดใส่ร่างที่ไร้ศีรษะอีกครั้ง
“ปัง!”ร่างไร้ศีรษะถูกฟาดกระเด็นทันที
“เจ้าไม่มีทางหนีแน่!” ลินลี่ย์ไล่ตามศีรษะแกนมอร์ติน
แรงดึงดูดมหาศาลแผ่ขยายออกโดยมีลินลี่ย์เป็นศูนย์กลาง สิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่อยู่ในลูกโลกสนามพลังโน้มถ่วงถูกดูดเข้าหาลินลี่ย์ ศีรษะของแกนมอร์ตินก็ได้รับผลจากแรงดึงดูดด้วยเช่นกัน “แครกกกก” ศีรษะ คอ ไหล่และอกของแกนมอร์ตินเริ่มงอกขึ้นอย่างรวดเร็ว...
พลังจากศีรษะที่จะต่อต้านกลับได้นั้นอ่อนแอมาก!
เมื่อเขาไม่สามารถจะต่อต้านแรงดึงดูดได้ ดังนั้นจึงถูกดึงดูดเข้าใกล้ลินลี่ย์ทุกที
“เจ้าคงไม่มีเวลาพอ!” ลินลี่ย์เตะขาขวาอย่างราบเรียบแต่แฝงไว้ด้วยพลังหนักหน่วงดุจขุนเขา เขาเตะเข้าที่ศีรษะของแกนมอร์ตินเหมือนกับมีดฟัน ขาขวาของลินลี่ย์แฝงไปด้วยเงาดาบขณะผ่าเข้าที่ร่างซึ่งกำลังงอกอย่างง่ายดาย
“ไม่!” เสียงร้องโหยหวนที่โกรธและไม่ยินยอมพร้อมใจดังขึ้น
“เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ ถ้าเจ้าฆ่าข้าท่านแม่ทัพจะต้องฆ่าเจ้าอย่างแน่นอน!” ขณะที่ขาของลินลี่ย์ฟันผ่านศีรษะ แกนมอร์ตินส่งสำนึกเทพสุดท้าย
โชคร้ายที่ลินลี่ย์ไม่มีความลังเลใจแม้แต่น้อย
“ฉัวะ!” ศีรษะถูกขาของลินลี่ย์ผ่าแบะจากกันในท่าเดียว
แกนมอร์ตินตาย!
แค่เพียงพลิกมือลินลี่ย์ดึงดูดดาบยาวเขียวอาวุธเทพและแหวนเก็บสมบัติเข้ามาไว้ในมือขณะนั้นเองเดเลีย บีบีและคนอื่นบินมาสมทบอย่างตื่นเต้น เป็นเรื่องธรรมดาที่ลินลี่ย์ทำให้ทุกคนตื่นเต้นดีใจเพราะเขาฆ่าแกนมอร์ตินได้
“ฮ่าฮ่า, พี่ใหญ่ , แกนมอร์ตินนั่นโอ้อวดตัวมากเหลือเกิน แต่ก็ตายได้ในที่สุด” บีบีหัวเราะลั่น “พี่ใหญ่,ขอดูซิว่าในแหวนเก็บสมบัติของเขามีสมบัติมากน้อยเพียงไหนกันแน่”
“เจ้ายังคิดกับเรื่องแบบนั้นอีกหรือ?” ลินลี่ย์ยิ้มขณะหัวเราะไปด้วย
สมบัติทั้งหมดของบีบีมีจำนวนรวมเทียบได้กับสมบัติของตระกูลเก่าแก่ในแดนนรก แกนมอร์ตินนี้แม้จะเป็นผู้ทรงพลังอำนาจแต่ก็ไม่ใช่อสูรเจ็ดดาวมีแนวว่าคงมีทรัพย์สินไม่กี่พันล้าน เทียบกับสมบัติของบีบีแล้ว แค่ขนเส้นเดียวของวัวเก้าตัว
“ข้าชอบนับเงิน” บีบีรู้สึกเขินอาย
“ลินลี่ย์!ก็แค่เอาแหวนเก็บสมบัติให้บีบีเท่านั้นเอง” เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ หัวเราะ “ถ้าเจ้าไม่มอบให้เขา เขาก็คงไม่เลิกราแน่” ลินลี่ย์หัวเราะ จากนั้นโยนมิติให้บีบี
บีบีหัวเราะจากนั้นเริ่มตรวจสอบรายละเอียดของแหวนเก็บสมบัติ
เบสบุรุษเคราดกมองดูลินลี่ย์ เขารู้ว่าลินลี่ย์ทรงพลัง แต่แม้แต่แกนมอร์ตินก็ยังตายในลักษณะอย่างนั้นได้ นี่ทำให้เขาอดถอนหายใจโล่งอกมิได้ “ท่านลินลี่ย์เผชิญอันตรายร้ายแรงขนาดนั้นได้นับว่าน่าชื่นชมจริงๆ”
ลินลี่ย์เพียงแต่ส่ายศีรษะหัวเราะขณะมองดูดาบยาวอสรพิษเขียว ในใจของเขาเขาพร่ำบอกตนเอง “แกนมอร์ตินโชคร้ายที่มาเจอกับข้าต่างหาก”
ไม่ใช่ว่าแกนมอร์ตินแข็งแกร่งไม่พอ ไม่ใช่ว่าลินลี่ย์แข็งแกร่งเกินไป
แต่เป็นเพราะว่า....
ลินลี่ย์ตอบโต้แกนมอร์ตินได้สมบูรณ์แบบ!
แกนมอร์ตินเชี่ยวชาญในเรื่องความเร็วและพลังโจมตีวัตถุ
แต่ในแง่ความเร็วสนามพลังโน้มถ่วงที่ไม่เหมือนใครของลินลี่ย์ทำให้ยอดฝีมือไม่ว่าเร็วแค่ไหนก็ยังรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเคลื่อนไหวผ่านโคลนหนืดเหนียว ความเร็วของยอดฝีมือทุกคนจะตกลงไปมาก
สำหรับพลังโจมตีธาตุหยาบ ต้องบอกว่าเป็นความโชคร้ายของแกนมอร์ตินเพราะลินลี่ย์มีร่างที่ทรงพลังอย่างมาก มีเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์ในแดนนรกเท่านั้นที่จะเทียบกับเขาได้ พลังดาบโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของแกนมอร์ตินแค่ทำลายเกล็ดมังกรของเขาได้ไม่กี่เกล็ดเท่านั้นไม่สามารถส่งอิทธิพลต่อลินลี่ย์ได้แม้แต่น้อย
“ถ้าข้าต้องเผชิญกับอสูรหกดาวผู้เชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณ ข้าอาจจะแย่มากกว่านี้ได้” ลินลี่ย์บอกกับตนเอง
ยอดฝีมือระดับสูงผู้เชี่ยวชาญพลังโจมตีวิญญาณโดยทั่วไปสามารถถึงระดับใช้สำนึกวิญญาณโจมตีได้ ตัวอย่างเช่นยักษ์ภูเขาไฟพูโซ่ แม้แต่ธนูสังหารเทพที่ขายกันในปราสาทเรดบุดก็ยังมีสำนึกบรรจุไว้ภายใน
อาวุธทั้งหมดนี้มาจากยอดฝีมือผู้เชี่ยวชาญในการโจมตีวิญญาณ
ลินลี่ย์กังวลที่สุดก็คือยอดฝีมือประเภทนี้ ส่วนคนที่เชี่ยวชาญพลังโจมตีธาตุหยาบจะถูกลินลี่ย์ตอบโต้ได้อย่างสมบูรณ์
“อ๊า..พี่ใหญ่? ไม่มีทางผูกสัญญาโลหิตกับแหวนนี้ได้เลย”
“หือ?” ลินลี่ย์หันไปมองบีบีที่มีสีหน้าเครียดกับแหวนมิติเก็บของที่อยู่ในมือของเขา เดเลียที่อยู่ใกล้ๆ ขมวดคิ้วเช่นกัน “แหวนมิติเก็บของนี้มีเจ้าของคนดียว เป็นไปได้ว่าแกนมอร์ติน...ยังมีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์อีกร่างรอดอยู่?”
ในแดนนรกยอดฝีมือบางคนจะแยกร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ไว้ในพื้นที่ต่างๆ
แต่แน่นอนนี่เป็นเพียงกลุ่มน้อยเท่านั้นที่สำคัญมีทั้งร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งและที่อ่อนแอ ร่างแยกที่อ่อนแอต้องรักษาไว้ในตำแหน่งที่ปลอดภัย แต่ในแดนนรกนั้น มีที่ใดเล่าซึ่งปลอดภัยอย่างแท้จริง? ร่างแยกอ่อนแอไม่มีเงินพอจะซื้อที่อยู่อาศัยในเมือง ขณะที่ยอดฝีมือเหล่านั้นผู้ท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆก็ไม่ต้องการแยกกับร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา
ในส่วนลึกของทะเลภายในหุบเขาไร้ชื่อและมีสิ่งก่อสร้างอยู่ภายใน แกนมอร์ตินในชุดเขียวเข้มกำลังสั่น ดวงตาสีเขียวของเขาเรืองแสงขณะจ้องมองข้างของเขาเอง
“ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของข้าถูกทำลาย!” แกนมอร์ตินกัดฟันตลอดทั้งร่างสั่นสะท้าน “ลินลี่ย์แห่งสี่ตระกูลอสูรศักดิ์สิทธิ์? ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้า, แกนมอร์ตินจะต้องทำให้เจ้าเสียใจอย่างแน่นอน!” แกนมอร์ตินในตอนนี้มีร่างแยกธาตุน้ำเหลืออยู่
ในแง่พลังร่างแยกที่แข็งแกร่งที่สุดของแกนมอร์ตินก็คือร่างแยกธาตุลมของเขา
แม้แต่ร่างแยกธาตุลมของเขาก็พิสูจน์แล้วว่าไม่สามารถฆ่าลินลี่ย์ได้อย่างนั้นเขาจะฆ่าลินลี่ย์ได้ยังไง?
“ทางเลือกประการเดียวของข้าคือไปขอให้ท่านแม่ทัพช่วย!” ตาของแกนมอร์ตินทอประกายเกลียดชัง จากนั้นกลายเป็นรังสีสีเขียวบินออกจากโถงใหญ่ทันที
เหนือผิวน้ำทะเลสตาร์มิสท์กลุ่มของลินลี่ย์จ้องมองดาบยาวสีเขียวและแหวนเก็บสมบัติ บีบีพึมพำ“เจ้าผู้นั้นยังมีร่างแยกซ่อนไว้ ในอดีตเทพแท้น้อยมากที่พบว่ามีเรื่องเช่นนั้น! ชักเป็นปัญหาใหญ่เหมือนกัน เราไม่สามารถผูกสัญญากับแผนเก็บสมบัติได้”
“ถ้าเราไม่สามารถผูกสัญญาด้วยเลือดได้ อย่างนั้นเราควรทำลายซะ” ลินลี่ย์หัวเราะอย่างใจเย็น “ถ้าเราปล่อยไว้ไม่แตะต้องมัน แกนมอร์ตินจะรู้ตำแหน่งที่เราอยู่ได้”
ขณะนั้นเอง...
“ลินลี่ย์, พวกเจ็ดคนนั้นกำลังมา” เดเลียกล่าว
เดเลียหันไปมอง แอ็ช ไทม์บ็อฟและเทพแท้ทั้งเจ็ดกำลังบินเข้ามาหา โดยเฉพาะแอ็ชมีรอยยิ้มสำนึกผิดอยู่บนใบหน้าของเขา ทั้งเจ็ดคนมองเห็นการต่อสู้ ถึงตอนนี้พวกเขาตระหนักได้ว่ายอดฝีมือซ่อนตัวก็คือลินลี่ย์นั่นเอง
“พวกเขายังมีหน้ากลับมาอีกหรือ? ฮึ” บีบีแค่นเสียง
“ท่านลินลี่ย์” คนแรกที่บินเข้ามาหาก็คือแอ็ช และเขาร้องเรียกด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรทันที
