ตอนที่ 15-34 เทพชั้นสูง
ภายในทะเลหมอกกลุ่มของลินลี่ย์สี่คนบินด้วยความเร็วสูง พวกเขายังคงมองเห็นในระยะร้อยเมตรได้อย่างยากลำบาก แสงสีม่วงที่โผล่ขึ้นมาอย่างฉับพลันทำให้ทุกคนตื่นตัว
ระยะห่างออกไปร้อยเมตรแสงสีม่วงที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วทำให้พวกเขาหลบไม่ทัน
“บึ้ม!” เสียงปะทะกระทบดังขึ้น
แสงสีม่วงกระแทกเข้าที่เอวของบีบีและบีบีถูกกระแทกจนกระเด็นถอยหลัง ลำแสงสีม่วงนี้ก็คือกลุ่มอะเมทิสต์ แรงปะทะจากกลุ่มอะเมทิสต์ทำให้บีบีพุ่งลงด้วยความเร็วสูงชั่วคราวพลอยฉุดดึงคนในกลุ่มไปด้วย
โอลิเวอร์อยู่ที่ด้านหลังบีบี แต่บีบีกระแทกเข้ากับเขาแรงปะทะกะทันหันนี้ทำให้ร่างโอลิเวอร์สั่นและที่ปากมีโลหิตซึม
“บีบี!” ลินลี่ย์และเดเลียหันไปมอง
บีบีกุมท้องตามด้วยแรงฉุดดึงของพลังโน้มถ่วง เขาลอยกลับไปหากลุ่มพวกเขาและโอลิเวอร์ก็เป็นเหมือนกันพวกเขามาหยุดอยู่ที่ข้างลินลี่ย์ บีบีแยกเขี้ยวแล้วเม้มปากจากนั้นกล่าว“พลังวิ่งชนของอะเมทิสต์เหล่านั้นรุนแรงมาก มันกระแทกใส่ท้องข้าตรงๆ อูยยย..”
โอลิเวอร์ปาดโลหิตที่ริมฝีปากออกด้วยความประหลาดใจ
เมื่อครู่นี้ที่อะเมทิสต์ทะลุผ่านร่างลินลี่ย์ได้อย่างง่ายดายและยิ่งกว่านั้นมันยังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วแม้จะมีพลังดึงดูดก็ตาม แต่นี่กลุ่มของอะเมทิสต์เพิ่งกระทบร่างบีบีแต่ไม่ได้ทำอันตรายกับบีบีแม้แต่น้อย
บีบีถูกกระแทกจนไปชนโอลิเวอร์และพลังกระแทกนี้ยังทำให้โอลิเวอร์กระอักโลหิต ใครจะคิดกันได้ว่าอำนาจที่ทรงพลังของกลุ่มอะเมทิสต์จะมีขนาดไหน! ลินลี่ย์หัวเราะและหยอกล้อ “บีบี! ท้องของเจ้าเจ็บไปชั่วครู่แต่ว่าเจ้าได้กองอะเมทิสต์ไปไม่ใช่หรือ?”ปกติลินลี่ย์รู้แล้วว่าพลังป้องกันของบีบีแข็งแกร่งเพียงไหน
โอลิเวอร์จ้องมองบีบีอย่างประหลาดใจ “บีบี,พลังชนใส่ของอะเมทิสต์เหล่านั้นรุนแรงมาก และเจ้า..?
บีบีเลิกคิ้วอย่างอารมณ์ดี “อะไรกัน มันแปลกด้วยหรือ? เจ้าล้อข้าเล่นหรือเปล่า? ไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร? ข้าคือบีบี! เฮ้..โอลิเวอร์ ใครบอกให้เจ้าไปยืนตรงนั้น? รีบมาหลบที่ด้านหลังของข้า” บีบีตวาดทันทีหลังจากเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น โอลิเวอร์เข้าใจแล้วว่าบีบีแข็งแกร่งเพียงไหน เขามาอยู่ที่ด้านหลังบีบีทันที
ลินลี่ย์และเดเลียอยู่แถวหนึ่ง ขณะที่บีบีและโอลิเวอร์อยู่อีกแถวหนึ่ง
ในทะเลหมอกที่กว้างไกลกลุ่มของลินลี่ย์ไม่สามารถต่อต้านพลังแรงดึงดูดได้จริงๆ พวกเขาทุกคนทำได้แต่เพียงปล่อยให้ตัวเองล่วงลึกเข้าไปทุกที
“ยอดเขา!” บีบีร้องประหลาดใจ
ลินลี่ย์หัวศีรษะไปดูยอดเขากำลังจะกระแทกใส่เขาจริงๆ
ยอดเขากำลังจะกระแทกใส่เขาหรือ?
ลินลี่ย์บิดตัวทันทีควบคุมพลังบังคับตนให้หลบไปด้านหนึ่ง “เฮ้, ข้าหลบพ้นได้อย่างไรกันนี่?” ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ ถ้าเป็นอะเมทิสต์พุ่งชนเขาก็คงไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย แต่ลินลี่ย์ตระหนักได้ทันที “ภูเขานี้ไม่ได้เคลื่อนที่!”
“เรามาถึงภูเขาอะเมทิสต์แล้ว อย่างนั้นเราก็ร่วงลงมาตลอดเวลาน่ะสิ!” ลินลี่ย์ตอนนี้ตระหนักได้ว่าพวกเขาอยู่ในตำแหน่งไหน
ภายใต้แรงดึงดูดพลังโน้มถ่วง กลุ่มของลินลี่ย์เฉียดผ่านยอดเขาและยังคงร่วงลงไปด้วยความเร็วสูง แรงโน้มถ่วงที่น่าทึ่งดึงดูดพวกเขาทุกคนให้ร่วงลงรวดเร็วอย่างน่าประหลาดและพอร่วงร่วงผ่านยอดเขาลงไป ภูเขาก็ยิ่งกว้างขวางมากขึ้นทุกที ลินลี่ย์สังเกตได้ชัดว่าภูเขาขนาดใหญ่ผ่านเข้ามาในสายตาของเขา
ไม่มีเวลาหลบ!
“ปัง!”กลุ่มของลินลี่ย์กระแทกเข้าไปในภูเขาหินประหลาด ที่ระดับครึ่งหนึ่งของส่วนสูงภูเขาแม้ว่าพวกเขาจะกระแทกเข้ากับภูเขา แต่แรงดึงดูดประหลาดยังคงดึงพวกเขาลงไป ทั้งสี่คนร่วงหล่นลงไปข้างล่างเพราะแรงดึงดูด
ขณะที่ร่างของพวกเขากลิ้งลงไปอย่างต่อเนื่องลินลี่ย์รู้สึกมึนงง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ศีรษะของเขากระแทกกับหิน
“เดเลีย!” ลินลี่ย์เขาคว้าเดเลียที่กำลังกลิ้งอยู่ทันที ขณะเดียวกันเขารีบคว้าแง่งภูเขาหินไว้เพื่อหยุดตัวเองไว้บนภูเขา
บีบีคว้าภูเขาหินไว้ทันทีหยุดยั้งตัวไว้ไม่ต้องกลิ้งต่อไป ขณะที่โอลิเวอร์กลิ้งหายไปอย่างรวดเร็ว
“แฮก แฮก!” ลินลี่ย์หอบอยู่สองสามครั้งจากนั้นเงยหน้ามองดูบีบี “บีบี, โอลิเวอร์อยู่ไหน?”
“เขาร่วงลงไป” บีบีรีบกล่าว “ข้าไม่มีโอกาสได้คว้าตัวเขาเลย”
ลินลี่ย์หันหน้าไปมองเดเลีย เดเลียไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใดตอนนี้ลินลี่ย์สงบใจได้และมองดูรอบๆ ตัวเขา ขณะนั้นเอง พวกเขาทั้งสามคนอยู่ที่กึ่งทางบนภูเขา และพื้นที่รอบๆปกคลุมไปด้วยหมอกขาว กลุ่มของลินลี่ย์ไม่สามารถเห็นพื้นภูเขาข้างล่างได้แม้แต่น้อย
“โอลิเวอร์บางทีคงจะร่วงลงไปที่ข้างล่างแล้ว” เดเลียกล่าว “จะลงไปกันไหม?”
“ลงสิ ไปกันเถอะ” ลินลี่ย์ยังคงรู้สึกว่าพลังดึงดูดนั้นน่าทึ่ง “ระวังด้วยนะ แรงดึงดูดมีพลังมาก อย่างไรก็ตามหินของภูเขาอะเมทิสต์เหล่านี้ก็แข็งแรงเช่นกัน” ลินลี่ย์จับหินที่ยื่นออกมาและถอนหายใจกล่าวด้วยความประหลาดใจ หินของเทือกเขาอะเมทิสต์ทั้งหมดมีสีแดงเข้ม
ก่อนหน้านี้เมื่อลินลี่ย์ชนกับภูเขาหินโดยตรง หินบนภูเขาก็ไม่แตกแต่อย่างใด!
“ลินลี่ย์, ดูสิ อะเมทิสต์!” เดเลียหัวเราะ กลางทางลงภูเขามีอะเมทิสต์กระจายอยู่ชิ้นสองชิ้นให้เห็นเช่นกัน
“สถานที่นี่คือเทือกเขาอะเมทิสต์ เป็นเรื่องธรรมดาที่นี่จะมีอะเมทิสต์มาก” บีบีพึมพำ ขณะเดียวกันเขาต่อยลงไปที่ภูเขาหิน หินภูเขาสีแดงเข้มเพียงแต่ยุบและเกิดรอยร้าวเล็กๆเท่านั้น บีบีจ้องมองอย่างประหลาดใจ “หมัดที่ต่อยเต็มแรงของข้ายังชกหินไม่แตกเลย!”
“ขณะที่กล่าว บีบีดึงมีดดำออกมา
“แก๊ก...” มีดดำกดลงในหินเป็นทาง กรีดหินจนเป็นรอย ในเนื้อหิน นอกจากเศษศิลาแดง มีเศษอะเมทิสต์ปนอยู่ด้วยเช่นกัน
“นั่นไง มีอะเมทิสต์อยู่ภายในหินจริงๆ” บีบีหัวเราะ และจากนั้นเขาส่ายศีรษะ“เพียงแต่มันซับซ้อนมาก มีดของข้าสามารถทำลายได้กระทั่งอาวุธเทพชั้นสูง แต่หินนี่...ข้าไม่สามารถตัดผ่านได้ ยิ่งกว่านั้นอะเมทิสต์ยังฝังตัวอยู่ในเศษหินเข้าใจยากจริงๆ”
“ไปกันเถอะ ปล่อยเรื่องอะเมทิสต์ไว้ก่อนลงไปกันก่อน”
ลินลี่ย์พาพวกเขาลงไป
เทือกเขาอะเมทิสต์ปกคลุมไปด้วยหมอกขาว
อย่างไรก็ตามโลกภายนอกไม่เคยได้รู้ว่าลักษณะที่แท้จริงของภูเขาอะเมทิสต์นั้นเหมือนอะไร นี่เป็นเพราะไม่เคยมีใครผ่านเข้าไปในทะเลหมอกและเข้าไปถึงภูเขาอะเมทิสต์แล้วหลบหนีออกมาได้ กลุ่มของลินลี่ย์ตอนนี้เดินทางล่วงลึกเข้าไปในภูเขาอะเมทิสต์และเข้ามาจนถึงเชิงเขา
“ดูเหมือนว่าหมอกขาวที่นี่จะบางลง!” บีบีกล่าวขณะมองดูรอบๆ ตัว
ความหนาแน่นของหมอกขาวที่เชิงเขาลดลง กลุ่มของลินลี่ย์ตอนนี้มองเห็นได้ไกลถึงสองร้อยเมตร
“โอลิเวอร์!” ลินลี่ย์เห็นร่างหนึ่งใกล้ๆ ทันที “บีบี เดเลีย ไปตรงนั้นกัน”
โอลิเวอร์มองดูรอบๆด้วยความกังวล เขาถูกล้อมไปด้วยหมอกขาวที่น่าพิศวง เขากลิ้งลงไปตามทาง ในที่สุดก็ถึงเชิงของภูเขา อย่างไรก็ตามในพื้นที่ใกล้ๆเขาไม่พบเห็นคนอื่นเลย ทั้งหมดที่เขาเห็นมีแต่ศพที่เปรอะไปด้วยเลือด ร่างของพวกเขากระจัดกระจายจากการร่วงหล่นลงมา
“รอลินลี่ย์กับพวกอยู่ตรงนี้เป็นดีที่สุด” โอลิเวอร์ไม่วิ่งแตกตื่น ที่สำคัญพื้นที่รอบตัวเขามีแต่หมอกขาวปกคลุม ถ้าเขาวิ่งออกไปสุ่มสี่สุ่มห้า เป็นไปได้ว่าจะพลัดกับกลุ่มของลินลี่ย์ได้
“โอลิเวอร์” เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้น
โอลิเวอร์รู้สึกดีใจ เขาหันไปเห็นกลุ่มของลินลี่ย์กำลังวิ่งเข้ามาหา ในที่ประหลาดแห่งนี้การอยู่ด้วยกันกับมิตรสหายและช่วยเกื้อกูลกันจะทำให้รู้สึกมั่นใจขึ้นมาก
“ทำไมที่นี่ถึงไม่มีคนอื่นอยู่เลย?” บีบีมองดูรอบๆ เช่นกัน ขณะพูดอย่างรังเกียจ
“อย่าใจร้อน” ลินลี่ย์หัวเราะ
“ควั่บ!” ทันใดนั้นจากข้างบนมีร่างหลายร่างร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง
“ปัง!”ปัง!” ร่างหลายร่างเหล่านี้ร่วงลงมาไม่หยุดและกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงเสียงดัง ทุกคนก็สามารถคาดกันได้ว่าแรงปะทะนั้นรุนแรงขนาดไหน กลุ่มของลินลี่ย์สี่คนมองดูคนที่เพิ่งมาถึงทั้งห้าคนนี้
บีบีปิดปากและเริ่มหัวเราะ
ทั้งห้าคนร่วงลงมาในสภาพที่น่าอนาถ แม้แต่ใบหน้าของพวกเขามีบาดแผลเปิด หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งทั้งห้าคนจึงค่อยฟื้นและเริ่มใช้พลังเทพรักษาบาดแผลขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืน
“พวกเจ้าทั้งสี่คนเข้ามาจากด้านนอกเหมือนกันด้วยหรือ?” ผู้นำของคนทั้งห้าผมสีเขียวเอ่ยปากขึ้น
“แน่นอน เรามาจากด้านนอก”บีบีหัวเราะขณะที่เขาตอบสนอง “ก็เหมือนพวกเจ้านั่นแหละร่วงลงมาจากข้างบน อย่างไรก็ตาม... เราสภาพดีกว่าพวกเจ้าเล็กน้อยเราไม่ได้โชคร้ายถูกกระแทกลงพื้น” ขณะที่เขาพูด บีบียังคงปิดปากหัวเราะ
ทั้งห้าคนอดรู้สึกอึดอัดไม่ได้
“บีบี” ลินลี่ย์อดเตือนไม่ได้ บีบีมีพรสวรรค์หาเรื่องเข้าตัวจริงๆ
อย่างไรก็ตามทั้งห้าคนไม่ได้โกรธอะไรมากมายนัก ในสถานที่แปลกประหลาดนี้มีทุกคนอยู่รวมกันไว้เป็นดีที่สุด พวกเขาพบว่าเดเลียเป็นอสูรเทพชั้นสูงด้วยเช่นกันทัศนคติของพวกเขาค่อยมีความเป็นมิตรต่อกลุ่มของลินลี่ย์มากขึ้น
ลินลี่ย์มองดูพื้นที่รอบๆ “ไปกันเถอะ เราจะมัวแต่อยู่ที่นี่ไม่ได้ ลองไปหาดูพื้นที่อื่นกันก่อน”
กลุ่มของลินลี่ย์มีเก้าคนเริ่มเดินไปตามภูเขาอะเมทิสต์ แต่ในชั่วขณะ พวกเขาก็พบคนเกินร้อยทุกคนเข้ามาจากภายในหมอกขาว และพวกเขารวมตัวกันตามธรรมดา กลุ่มเล็กๆ นี้นำโดยเดเลีย
เพราะ...เดเลียเป็นเทพชั้นสูงเพียงคนเดียว!
กลุ่มใหญ่ร้อยกว่าคนนี้ไปตามทางในภูเขาอะเมทิสต์อย่างระมัดระวัง
“แรงโน้มถ่วงที่นี่ทรงพลังมาก แม้แต่จะเดินก็ยังลำบากมาก” เสียงดังมาจากด้านหลัง
“มันแปลกจริงๆแม้แต่สนามพลังโน้มถ่วงของเทพชั้นสูงก็ทรงพลังขนาดนี้ แต่แรงโน้มถ่วงที่นี่ให้ผลทั่วทั้งภูเขาอะเมทิสต์ นั่นเป็นเรื่องแปลก แม้แต่เทพชั้นสูงที่ทรงพลังที่สุดก็ไม่สามารถคิดสร้างสนามพลังโน้มถ่วงที่ใหญ่ขนาดนี้ได้”
การสนทนาเกิดขึ้นที่ด้านหลังลินลี่ย์ที่เดินอยู่ด้านหน้าเห็นด้วย รูปแบบของแรงโน้มถ่วงนี้แปลกประหลาดจริงๆ
“หือ?” ลินลี่ย์สีหน้าเปลี่ยน “ทุกคน, ชะงักเท้า!” ลินลี่ย์ตวาดลั่น คนร้อยกว่าคนหยุดเท้าทันที
“เกิดอะไรขึ้น?” คำถามดังขึ้นจากด้านหลัง
แต่ลินลี่ย์แค่มองดูข้างบน ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาสามารถเห็นคนสองคนแต่ตอนนี้สองคนนั้นพุ่งผ่านเขาไป แต่เมื่อพวกเขาผ่านไปได้ไม่กี่สิบเมตรห่างจากลินลี่ย์ พวกเขาหยุดทันที
“เร็วมาก” ลินลี่ย์ลอบประหลาดใจ “ภายใต้แรงดึงดูดของภูเขาอะเมทิสต์พวกเขายังสามารถเที่ยวไปได้อย่างรวดเร็วสองคนนี้ทรงพลังมากจริงๆ”
ทั้งสองคนลังเลเล็กน้อยจากนั้นเริ่มเข้ามาใกล้ ทั้งสองคนสวมชุดยาวสีดำ เพียงแต่หนึ่งในนั้นเป็นบุรุษผมยาวสีขาว ขณะที่อีกคนเป็นสตรีผมสีน้ำตาลยาว
“พวกเจ้ามาจากโลกด้านนอกใช่ไหม?” สตรีผมน้ำตาลพูดอย่างเย็นชา
“เทพชั้นสูง?” กลุ่มของลินลี่ย์ประหลาดใจ แทบไม่มีเทพชั้นสูงเข้ามาเก็บเกี่ยวอะเมทิสต์ อย่างไรก็ตาม... ทั้งสองคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาเป็นเทพชั้นสูง
ลินลี่ย์ลอบตกใจ “สองคนนี้เป็นใครกัน?”
สตรีผมน้ำตาลและบุรุษผมขาวกำลังตรวจดูเดเลีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นเหรียญตราอสูรบนอกนางทันใดนั้นสตรีผลน้ำตาลกล่าว “ข้าชื่อการ์แลน ไม่ทราบว่าอสูรเทพชั้นสูงนี้เป็นใคร..?”
“ข้าชื่อเดเลีย” เดเลียพูดพร้อมกับยิ้ม
บุรุษหนุ่มผมขาวพูดพลางหัวเราะ “สวัสดี..เดเลีย ข้าชื่อจาร์ร็อด! ภูเขาอะเทมิสต์เป็นสถานที่อันตรายมาก เดเลีย..เนื่องจากเจ้าเป็นเทพชั้นสูงเอาอย่างนี้ดีไหม เจ้ามาร่วมกับเรา?ด้วยเราทั้งสามรวมพลังกันโอกาสอยู่รอดจะมีสูงขึ้น”
“อยู่รอด?” เดเลียตะลึง
ลินลี่ย์อดตกใจไม่ได้เช่นกัน ดังนั้นสถานการณ์เลวร้ายจริงๆ!
“เทือกเขาอะเมทิสต์นี้เต็มไปด้วยภยันตรายมากมายแม้แต่เทพชั้นสูงทั้งสองคนยังพูดว่า ‘เอาชีวิตรอด’ ลินลี่ย์อดรู้สึกกดดันไม่ได้ ขณะนี้เองกลุ่มของเทพแท้ด้านหลังของลินลี่ย์ยิ่งเพิ่มความกังวลและเริ่มพูดคุยกันเองในกลุ่มทันทีไม่มีใครที่โง่
เมื่อได้ยินคำพูดของบุรุษผมขาวพวกเขาเข้าใจว่าภูเขาอะเมทิสต์เป็นที่อันตรายแน่นอน
“ข้าขอถามได้ไหมว่าข้าสามารถนำคนสองสามคนในกลุ่มไปด้วยได้ไหม?”เดเลียถาม
“เจ้าไม่อาจทำได้” สตรีผมน้ำตาลพูดอย่างเด็ดขาด “ตอนนี้อันตรายมาก เราเองยังไม่แน่ใจเลยว่าความสามารถเราเองจะสามารถปกป้องตัวเราเองได้หรือไม่ แล้วเราจะรับภาระเหล่านี้เพิ่มขึ้นมาได้ยังไง? เดเลีย, รีบเลือกเถอะถ้าเจ้ายินดีร่วมกับเราเท่านั้น ด้วยกำลังของเราทั้งสามรวมกัน เราจะรอดพ้นผ่านวิกฤตินี้ไปได้”
“ไม่จำเป็น” เดเลียส่ายศีรษะและปฏิเสธอย่างสุภาพ
เทพชั้นสูงทั้งสองคนได้แต่ตะลึง
“การเดินทางร่วมกับพวกเขาสิ่งเดียวที่จะเกิดขึ้นก็คือพวกเขาจะถ่วงเจ้าให้ช้าลง พวกเขาจะทำให้เจ้าตกต่ำ”บุรุษผมเงินชื่อจาร์ร็อดรีบกล่าว
“เฮ้,ทำไมถึงได้พูดแต่เรื่องไร้ประโยชน์เล่า?” บีบีทะลุกลางปล้องอย่างไม่พอใจ “แล้วจะเป็นยังไงถ้านางไม่ร่วมทางกับพวกเจ้า?”
บุรุษผมขาวอดมองบีบีไม่ได้
“ไม่ต้องก็ได้ ขอบคุณเจตนาดีของพวกท่าน” เดเลียพูดปฏิเสธ
บุรุษผมขาวและสตรีผมน้ำตาลมองกันเองและได้แต่ส่ายศีรษะ
“ถ้าเจ้าไม่ยินดีไปด้วยก็ไม่เป็นไร ข้าแค่เตือนเจ้าไว้อย่างหนึ่ง” สตรีผมน้ำตาลมองดูเดเลีย “ให้ระวังอสูรอะเมทิสต์!” หลังจากสตรีผมน้ำตาลและบุรุษผมขาวพูดเสร็จก็บินจากไปด้วยความเร็วสูงหายลับไปในสายหมอก
