ตอนที่ 15-21 พลังมหาเทพ

ที่ก้นบึ้งบ่อแมกม่าทองลินลี่ย์และพวกสามารถได้ยินเสียงที่ดังมาจากข้างบนได้

“ลินลี่ย์! ในที่สุดพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าเจ้าถูกกล่าวหาอย่างผิดๆ”  เดเลียมีความสุขในช่วงเวลานี้  แต่บีบีพูดอย่างโมโห  “แต่เจ้าซาโลมอนเลวทรามจริงๆ  หลังจากพบว่าสถานะของเขาถูกเปิดเผยเขาไม่สนใจทุกอย่างและยืนยันเชื่อว่าเป็นพี่ใหญ่ ที่เปิดเผยความลับออกไป  คนแบบนี้ไม่คู่ควรคบหาเป็นสหาย!”

ตั้งแต่ซาโลมอนขอให้เอลควินฆ่าลินลี่ย์ในใจของเดเลียและบีบีเกลียดชังซาโลมอนผู้นี้มาก

“ซาโลมอน ไม่คู่ควรจะโกรธเขาเลยจริงๆ” ลินลี่ย์ส่ายศีรษะ “เพียงแต่น่าเสียดายบีบี, นีซผู้นั้น นางเป็นคนดี”

“นินนี่?”

บีบีตะลึง เขานึกย้อนไปเมื่อตอนที่เขาปกป้องนีซ แต่นีซดูเหมือนจะไม่เชื่อถือเขา

ทันใดนั้นเสียงสะอื้นดังมาจากด้านบน

“เป็นนินนี่” บีบีเงยหน้าดูแต่ทั้งหมดที่เขาเห็นได้เป็นเพียงแมกม่าทองเดือด

แมกม่าทองทำให้อุณหภูมิของทั้งถ้ำสูงขึ้นมากแม้แต่อากาศในถ้ำก็ยังผันผวนบิดเบี้ยว

“ลินลี่ย์...ถูกกล่าวหาอย่างผิดพลาดหรือ?”  ซาโลมอนยืนนิ่งกับที่ เงียบไปชั่วขณะ

แต่ความเศร้าโศกที่นีซระงับมาได้ชั่วขณะตอนนี้ระบายออกมาทันที  นางวิ่งไปที่บ่อแมกมาทอง  ซาโลมอนตกใจและเขารีบคว้ามือนางเอาไว้  “นีซ!  เจ้าจะทำอะไร? เจ้าจะฆ่าตัวตายหรือ?”

นี่คือเพลิงทองเหลว

บางที่เทพชั้นสูงอาจทนได้แต่กล่าวโดยทั่วไปเทพแท้เข้าไปมีแต่จะตาย

“เป็นความผิดของข้า ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า ข้าควรจะเชื่อใจบีบี ข้าควรจะเชื่อใจเขา!”  นีซสะอื้น หัวใจนางท่วมทับไปด้วยความเสียใจ ก่อนหน้านี้เมื่อบีบีกระโดดลงไปในบ่อแมกม่าทอง นีซรู้สึกเศร้าใจเช่นกัน

แต่ในใจของนางขณะนั้น มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นเช่นกันเสียงที่กล่าวว่าบีบีจงใจคบหากับนางเพื่อหลอกลวงนาง!

นั่นเป็นเพียงเหตุผลเดียวที่นีซยังสามารถยืนอยู่กับที่ได้ แต่เมื่อนีซรู้ว่าลินลี่ย์ถูกกล่าวหาอย่างผิดพลาด เหมือนกับสายฟ้านับไม่ถ้วนฟาดลงกลางใจของนีซทันที

นางผิด!!!

ลินลี่ย์ถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม และบีบีจริงใจต่อนาง!

“เขาไม่ได้โกหกข้า  เขาไม่เคยโกหกข้า เพื่อช่วยข้าบีบีไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นยังไง แต่ข้ากลับสงสัยเขา ข้าไม่ยอมเชื่อถือเขา” นีซมีน้ำตานองหน้า  นางต้องการเข้าไปใกล้บ่อแมกมาทอง แต่ซาโลมอนจะยืนเฉยดูน้องสาวคนเดียวเอาชีวิตไปทิ้งได้อยางไร?  เขาจับแขนนางไว้แน่นและพูดอย่างลนลาน  “นีซ!บีบีตายไปแล้ว  เขาตายไปแล้ว!!!  เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์”

“ตาย?”  นีซตะลึง..จากนั้นนางทรุดตัวลงแขนขาอยู่ใกล้บ่อแมกมาทอง

“นินนี่!  ทำไมเจ้าช่างงดงามนัก?”

“ข้างดงามเจ้าก็เลยหลงรักข้าหรือ?”

คำพูดหยอกล้อที่ทั้งสองหยอกล้อกันในช่วงหลายปีที่ผ่านมายังก้องอยู่ในหูนาง  นีซพลิกมือและหมวกฟางปรากฏอยู่ในมือนางเป็นหมวกฟางที่บีบีมอบให้นาง

“นินนี่, ข้านำหมวกฟางนี้มาด้วยจากบ้านเกิดข้าทวีปยูลาน เจ้าจะหาซื้อหมวกฟางอีกใบหนึ่งในที่อื่นไม่ได้แน่ รักษาไว้ให้ดี  ข้าคิดว่าในอนาคตเมื่อเรามีลูกข้าจะสานหมวกฟางให้ลูกด้วยเหมือนกัน เราทั้งสามจะได้มีหมวกฟางเหมือนกันฮ่าฮ่าฮ่า...”

“คำพูดของบีบียังก้องอยู่ในหูของนาง  นีซมองดูหมวกฟางในมือนาง และใจสั่นสะท้าน

ทันใดนั้นหอกแห่งความเสียใจทิ่มแทงใจนางจนวิญญาณนางแทบสูญสลายไปเหมือนฝูงตั๊กแตน

ทันใดนั้นนีซเริ่มร้องไห้ ร้องไห้โดยไร้เสียง

เมื่อซาโลมอนเห็นเช่นนี้เขามีความรู้สึกแปลกผุดขึ้นมาในใจ..เสียใจ!  ดูเหมือนน้องสาวเขาจะเป็นเช่นนี้  ซาโลมอนเองก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน  ที่สำคัญน้องสาวของเขาเป็นคนในครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวที่เขามี  เขาสามารถกล่าวหาและดูถูกคนอื่นได้  แต่เขามักจะใส่ใจน้องสาวของเขาเสมอ

“นีซ...”  ซาโลมอนคุกเข่าโอบไหล่น้องสาวไว้ต้องการจะปลอบโยนนาง  “อย่าเศร้าไปเลย, บีบีตายไปแล้ว  มันสายเกินไปแล้ว เป็นความผิดของพี่เอง,  พี่เสียใจ”

“ตาย?” นีซมองดูแมกมาทองที่เดือดปุด ทันใดนั้นนางจำได้ว่าบีบีรับดาบของเทพชั้นสูงได้โดยไม่เป็นอันตราย  ดูเหมือนว่านีซมีความคิดบางอย่างทันทีขณะที่นางหันไปมองเอลควิน “ท่านเอลควิน พลังป้องกันของบีบีน่ากลัวมาก เขาคงต้านทานเพลิงทองได้แน่!  เขาคงอยู่ที่ก้นบ่อยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?  บอกข้าทีบีบีตายหรือยัง? ท่านเอลควิน!”น้ำตาของนีซนองหน้าขณะจ้องมองเอลควิน

หัวใจของนีซเต็มไปด้วยความเสียใจ

นางต้องการให้บีบีมีชีวิตรอดมาปรากฏตัวต่อหน้านาง

แต่เอลควินส่ายศีรษะ เขาพูดอย่างใจเย็น  “แม่นางนีซ  ข้าขอบอกเจ้าในตอนนี้ก็ได้ คนชื่อบีบีตายแล้ว! เทพชั้นสูงเหล่านั้น ลินลี่ย์และภรรยาเขา ทุกคนที่ตกลงไปล้วนตายกันหมด!”

“นีซ ถ้าบีบียังมีชีวิตเขาจะต้องออกมาไม่ใช่หรือ?”  ซาโลมอนเตือน

นีซก้มหน้ามองดูหมวกฟางในมือไม่สามารถจะบรรเทาความเจ็บปวดในหัวใจได้

ที่ก้นบ่อแมกมาทอง

“นินนี่!”  บีบีร้องไห้เช่นกัน  เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นและคำพูดของนีซ  เขาร้องไห้

บีบีไม่สนใจอะไรอื่น พุ่งออกไปข้างนอกทันที

“ปัง!”อำนาจที่ทรงพลังปรากฏอยู่เหนือศีรษะบีบี และบีบีกระแทกใส่อย่างเต็มที่แล้วร่วงกลับลงมา

“เจ้าจะหาที่ตายหรือ?” เสียงทุ้มลึกดังขึ้นในใจของลินลี่ย์และพวกอีกสองคน  “ข้าขอเตือนพวกเจ้าไว้ตอนนี้เลยพวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้โผล่หัวออกไปจากบ่อแมกมาทอง นี่เป็นคำเตือนครั้งสุดท้ายถ้าเกิดเรื่องนี้อีก พวกเจ้าสามคนต้องตาย!”

บีบีตะลึงอย่างสิ้นเชิง เขาหันไปมองลินลี่ย์และเดเลีย

“พี่ใหญ่, ข้าขอโทษ” บีบีพูดเบาๆ บีบีเข้าใจแล้วในตอนนี้ชีวิตของพวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของฟูโซ่อย่างสิ้นเชิง การกระทำที่เอาแต่ใจตนเองมีแต่จะทำให้ลินลี่ย์และเดเลียต้องเสี่ยงชีวิต

ลินลี่ย์แตะไหล่บีบี แต่ไม่รู้จะพูดอะไร

“บีบี” เดเลียปลอบใจ “อย่ากังวลมากเกินไป หลังจากเจ้าออกไปแล้ว เจ้าสามารถไปพบกับนีซได้อีก  เจ้าอดทนสักระยะหนึ่งก่อน”

“เข้าใจแล้ว” บีบีพยักหน้าเล็กน้อย

ลินลี่ย์เห็นการกระทำของบีบีแล้วอดถอนหายใจไม่ได้  “นีซเป็นเด็กผู้หญิงที่ดี  แต่ซาโลมอนพี่ชายนาง...แม้ว่าเราจะออกไปข้างนอกได้และพบกับเขา ความบาดหมางก็ยังคงมีอยู่ต่อไป” ที่สำคัญซาโลมอนตะโกนอย่างเลือดเย็นขอให้ฆ่าลินลี่ย์

“ใช่แล้วพวกเขากำลังคุยกันเรื่องสมบัติของตระกูลบอยด์อีกครั้งหนึ่ง”  ลินลี่ย์เงยหน้า  เสียงดังมาจากด้านบนอีกครั้งหนึ่ง

ถ้ำร้อนขึ้นมาก แต่คนที่อยู่ในถ้ำยังคุยกันอยู่ที่เดิม

อินนิโกมองดูซาโลมอน เสียงของเขาเย็นชาขณะกล่าว “ท่านเอลควิน ซาโลมอนผู้นี้มีเครื่องรางของท่านไอเคน  แต่นั่นเพียงแต่หมายความว่า..ซาโลมอนกับท่านไอเคนมีสัมพันธ์กันบางอย่าง แต่ไม่จำเป็นต้องหมายความว่าเขามอบสมบัติของตระกูลเขาให้กับท่านไอเคน!”

ซาโลมอนดูน่ากลัวอินนิโกหัวเราะ  “ยิ่งกว่านั้น ท่านเอลควินท่านเชื่อหรือว่าซาโลมอนจะทนแบ่งสมบัติให้กับคนอื่นได้?”

“ไม่, ข้าไม่เชื่อ!”  เอลควินหัวเราะขณะที่มองซาโลมอนอย่างใจเย็น

ซาโลมอนเริ่มเครียดอีกครั้งนี่เขาต้องถูกบังคับให้เปิดเผยไม้ตายสุดท้ายจริงๆ หรือนี่?

ซาโลมอนพูดอย่างแน่วแน่ด้วยน้ำเสียงชัดเจน  “ข้าพูดไว้ชัดแล้ว  ข้าให้สมบัติตระกูลกับท่านไอเคนใช้สมบัติเหล่านี้เพื่อแลกเปลี่ยนความไว้เนื้อเชื่อใจจากท่านไอเคน ท่านไอเคนสั่งให้ข้าไปแคว้นเรนโบว์เพื่อรับหน้าที่สำคัญ  ถ้าท่านฆ่าข้าจริง อย่างนั้นเมื่อท่านไอเคนพบเข้าเฮอะ...”

เอลควินแค่นเสียงเหยียดหยาม

อินนิโกก็แค่นเสียงเช่นกัน “ซาโลมอน!  ท่านไอเคนเป็นผู้ทรงพลัง  แต่เขาไม่ได้ทรงพลังจนมองเห็นอนาคต ถ้าเราฆ่าเจ้าและทำลายศพเจ้ากับหลักฐานทั้งหมด  ท่านไอเคนจะรู้ได้ยังไงว่าเราฆ่าเจ้า?”

ซาโลมอนหัวเราะอย่างใจเย็น “ใช่แล้ว ใช่แล้ว ข้าเข้าใจ โอกาสที่ท่านไอเคนจะพบเจอมีโอกาสน้อย แต่ถ้าเขาพบเข้าจริงๆ อย่างนั้นพวกเจ้าทั้งสองก็จบสิ้นกัน  ข้าบอกเจ้าไว้ชัดเจนแล้วว่าเงินทั้งหมดที่ข้ามีไม่ถึงหมื่นล้าน เป็นไปได้หรือเพื่อเงินหมื่นล้านพวกท่านถึงกับยินดียั่วโมโหท่านไอเคนให้โกรธ?”

“หมื่นล้านศิลาดำ?” อินนิโกพูดพลาแค่นเสียงหัวเราะ “ใครจะเชื่อเจ้า?”

เอลควินจ้องมองซาโลมอน จากนั้นเขาพูดทันที  “ซาโลมอนมอบแหวนมิติเก็บของมาให้ข้าตรวจดูก่อน   ถ้าเจ้าพูดจริง ข้าจะปล่อยเจ้าไป เจ้าจะว่ายังไง?”

“ก็ได้! ว่าตามที่ท่านพูดก็ได้!”  ซาโลมอนพูดชัดเจน  แต่ใครจะคิดกันว่าขณะที่เขาเห็นด้วย เอลควินพูดต่อ  “โอว, แล้วก็เข็มขัดเก็บสมบัติของเจ้ามอบมาให้ข้าตรวจสอบดูด้วย ข้าเกือบจะมองข้ามไปข้าไม่คิดเลยว่าเข็มขัดของเจ้ายังจะใช้เป็นที่เก็บของได้!”

เครื่องมือมิติเก็บของสามารถสร้างมาในรูปแหวนโดยปกติ  แต่ก็สร้างเป็นรูปแบบอื่นได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เพราะแหวนเก็บของมีความสะดวกสบายกว่าจึงนิยมใช้กันในวงกว้าง

“เข็มขัด?” ซาโลมอนหน้าเปลี่ยน

เอลควินและอินนิโกมองหน้าของซาโลมอนและเริ่มหัวเราะ เห็นได้ชัดว่าเข็มขัดเก็บสมบัติของซาโลมอนมีแนวโน้มว่าจะใช้เก็บสมบัติของตระกูลบอยด์

“เพื่อเห็นแก่หน้าของท่านไอเคน ทั้งหมดที่ข้าทำก็คือตรวจสอบแหวนและเข็มขัดของเจ้า  ถ้าเป็นจริงอย่างที่เจ้าพูด..อย่างนั้นข้าจะปล่อยเจ้าออกไป” เอลควินยิ้มขณะมองดูซาโลมอน “ข้าคิดว่า... นั่นคือข้อเสนอที่ดีมากพอแล้ว”

เนื่องจากระดับพลังของเอลควินเขาจะสังเกตไม่ออกเชียวหรือว่าเข็มขัดของซาโลมอนมีความพิเศษ?

“อะไรกัน,เจ้ากลัวจะเอาออกมาแสดงอวดเราอย่างนั้นหรือ?” อินนิโกเยาะเย้ย

นีซที่อยู่ข้างซาโลมอนเริ่มกังวลถึงพี่ชายนางเช่นกัน  แม้ว่าหัวใจนางยังคงโกรธต่อพี่ชายแต่ไม่ว่ายังไงซาโลมอนก็คือพี่ชายของนาง

“พี่ใหญ่...” นีซพูดเบาๆ

สายตาของซาโลมอนแหลมคม มองดูแมวที่อยู่ในอ้อมแขนของเอลควินและอินนิโก  เขากล่าว “ท่านเอลควินข้าไม่ต้องการเป็นศัตรูกับท่านจริงๆ แต่ท่านยังคงบีบบังคับข้า, ก็ได้ งั้นข้าจะแสดงสมบัติของตระกูลบอยด์ให้ดู!”

เอลควินและอินนิโกตาเป็นประกาย

“ความจริงเขาพกมันอยู่กับตัว”  เอลควินพูดกับตัวเองและอินนิโกหัวเราะเบาๆ  “ท่านเอลควินข้าบอกท่านนานแล้วซาโลมอนจะไม่มีทางทนแบ่งสมบัติของเขาให้กับท่านไอเคนแน่”  เอลควินยิ้มและพยักหน้าให้เขา

ขณะเดียวกันพวกเขาทั้งสองคนจ้องมองซาโลมอนเมื่อเห็นสิ่งที่เขากำลังเอาออกมา

แต่พวกเขาถึงกับหยุดนิ่ง พวกเขาจ้องมองของที่อยู่ในมือซาโลมอนด้วยความประหลาดใจ

“ท่านเห็นไหม? นี่คือสมบัติทั้งหมดของตระกูลบอยด์เรา” ซาโลมอนกำลังถือหยดน้ำสีดำหยดหนึ่งในมือของเขา เขาหัวเราะอย่างเย็นชาขณะมองดูเอลควินและอินนิโก“ข้าคิดว่าท่านทั้งสองคงจะรู้นะว่าสิ่งนี้คืออะไร!”

“พะ..พลังมหาเทพ?”  อินนิโกตะกุกตะกักพูด

หน้าของเอลควินบิดเบี้ยวน่าเกลียดเช่นกัน

ซาโลมอนจ้องหยดน้ำดำในมือของเขา สายตาของเขากลายเป็นเฉยเมยและเขาพูดเบาๆ  “ใช่แล้ว นี่คือพลังมหาเทพ!  เพียงหยดเดียวของพลังมหาเทพ ข้าเชื่อว่าเมื่อผสานกับหยดพลังมหาเทพกับความรู้เคล็ดลึกลับของกฎธรรมชาติข้าจะมีพลังพอจะฆ่าพวกท่านทั้งสองคนได้”

หน้าของเอลควินและอินนิโกไม่พอใจมากขึ้น

“เจ้ามีพลังของมหาเทพได้ยังไง?  หรือว่าเป็นเพราะ..ไอเคน?”  เอลควินเข้าใจทันที

ซาโลมอนพูดอย่างนุ่มนวล “ข้าไม่ได้โกหกพวกท่านแม้แต่น้อย ข้าให้สมบัติทั้งหมดของตระกูลกับท่านไอเคนไปแล้วก่อนหน้านี้ท่านไอเคนเคยเป็นหนี้บุญคุณตระกูลบอยด์ของข้า ข้าให้มรดกของตระกูลที่มากมายมหาศาลกับท่านไอเคนและขอให้ท่านไอเคนกลั่นพลังมหาเทพให้ข้าหยดหนึ่ง!  ดังนี้...นี่จึงเป็นสมบัติทั้งหมดของตระกูลข้า”

พลังของมหาเทพก็ถูกแบ่งประเภทไว้เช่นกัน

ดิน ไฟ น้ำ ลม ธาตุมืด ธาตุแสง วิถีชีวิต วิถีทำลายล้างวิถีมรณะ วิถีชะตา

“แม้ว่าศิลาดำและอะซูไรท์ทุกชิ้นจะบรรจุพลังนี้ไว้บ้างก็ตามแต่ก็เป็นพลังมหาเทพจำนวนน้อยนิด เมื่อศิลาดำนับไม่ถ้วนและอะซูไลท์ใส่เข้าและปรับแต่งเข้าด้วยกัน  พลังมหาเทพหยดเดียวก็สามารถสร้างได้”  ซาโลมอนพูดอย่างนุ่มนวล

พลังมหาเทพอาจจะกระจายตัวได้ตามธรรมชาติ  แน่นอนว่ามันถูกกลั่นจนเป็นของเหลวได้

หยดเดียวให้มีสภาวะมั่นคงขนาดเล็กที่สุด

อย่างไรก็ตามพลังมหาเทพหยดเดียวจำเป็นต้องใช้ศิลาดำและอะซูไรท์จำนวนมหาศาล  ที่สำคัญมากกว่า.. พลังมหาเทพกลั่นได้ยาก

“ทั่วทั้งดินแดนนรกมียอดฝีมือน้อยมากที่สามารถกลั่นพลังมหาเทพได้ โชคดีที่ท่านไอเคนมีความสามารถนี้” ซาโลมอนพูดขณะมองดูเอลควินและอินนิโก เขาไม่ต้องการเอาสมบัติมหาเทพนี้ออกมาอวดแม้แต่น้อย  แต่นี่เป็นสิ่งหนุนหลังเขาเพียงอย่างเดียว

เมื่อเขาใช้มัน เขาจะไม่สามารถดำเนินการตามแผนของเขาได้ เขาจะทำได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นเทพชั้นสูงเพียงคนเดียวที่สามารถฟื้นฟูตระกูลบอยด์ได้?

แต่แม้ว่าเขาจะไม่ใช้มันและถ้าสองคนนี้ปล่อยให้เขาจากไปข่าวที่เขามีพลังมหาเทพจะแพร่สะพัดออกไป

ผลที่ออกมาทุกอย่างคงไม่ดีต่อซาโลมอนเป็นแน่